MSV - Askroth [4] - Speeltopics

Toen Epialthes en Ardaneus de magische ketting in elkaar zetten, stegen veel tovenaars, heksen, dreuzels en elven op. Ze werden meegevoerd naar de epische wereld Askroth, het voormalige thuis van de Askrothidae. Draken terroriseren deze wereld en de voormalige beschaving is grotendeels uitgeroeid.
Ze gaan de wereld verkennen, ontdekken wat er met iedereen gebeurd is en een nieuw bestaan opbouwen.

Het rollentopic
Topic 1
Topic 2
Topic 3
Nieuwe Topic!

Regels:
- Er wordt in één tijd geschreven, derde persoon en verleden tijd, zoals de meest gebruikelijke manier is in een boek.
- Er is geen minimaal woordenlimiet.
- Stukken tekst hoeven niet letterlijk herhaald te worden als je op een ander reageert. Het is ook niet nodig om een ander te quoten.


Personages:

[ bericht aangepast op 11 nov 2014 - 15:37 ]

Ignatius zuchtte wederom geïrriteerd en haalde zijn schouders op.
'Ik houd niet van kinderen. Het was ook nauwelijks een kind te noemen, het was slechts minuten oud.'

Hanna beeldde zich een hulpeloze, pasgeboren baby in en kon niet zeggen dat haar gevoelens er door verlicht werden. 'Het spijt me Ignatius, ' zei ze, 'maar ik vind dit zo naar dat ik even niet weet wat ik met je aanmoet nu.' Het lot had haar weer slechts enkele minuten van geluk en voorspoed met Ignatius laten delen. Het probleem was echter dat ze hem niet kon ontwijken in dit spookdorp en ze voelde er eerlijk gezegd ook niet veel voor om er in hssr eentje rond te dwalen.

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

Hij fronste.
'Ik heb ook duizenden levens gered,' zei hij toen.
'Ik heb als heerser..beschaafdheid naar een verwoest land gebracht. Ik heb ziekenhuizen laten bouwen, scholen. Medicijnen uit laten vinden, mensen welvarend gemaakt. Ik heb de levens van duizenden verbeterd. Telt dat niet mee?'

'Natuurlijk telt dat mee. Alleen ik dacht dat familie zo belangrijk voor je was. Je eigen vlees en bloed.'

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Het was Sam's vlees en bloed,' vond Ignatius.
'Desalniettemin heb ik één van de kinderen gespaard.'

'Jawel,' zei Hanna. 'Ik wil ook niet beweren dat je in- en inslecht bent, maar je hebt veel duistere plekken in je verleden en je bent zo ondoorgrondelijk. Hoe kan ik nou weten of je zoiets nooit weer gaat doen en hoe kan ik weten of je me echt liefhebt. Ik kan evengoed je begunstigde of je slachtoffer zijn, Iggy.'

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

Claire merkte dat het gesprek nogal persoonlijk begon te worden.
'Zal ik jullie even alleen laten?' stelde ze voor, terwijl ze al opstond.

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

'Maar dat ben je niet, Hanna.'
Hij staarde even naar zijn handen en vervolgens weer naar Hanna's gezicht.
'Dat weet je. Ik heb je altijd liefgehad.'

Hanna was ontzettend geneigd hem te geloven en bijna nog meer geneigd om toe te geven aan de vlinders die weer in haar buik begonnen op te spelen. Het was lang geleden dat ze zich zo had gevoeld. Hij leek echt schuldbewust en hij leek weer op de jongen die hij vroeger was, al zou hij die nooit meer worden, want hoewel zijn uiterlijk niet was veranderd, waren zijn gedachten die van een man die al duizenden jaren had geleefd. Zij was maar een paar jaar in zijn werkelijke aanwezigheid geweest en had toch de eeuwen in zijn gedachten weten te overleven. Misschien moest ze zich maar richten op de hoopvolle gedachte dat zij zijn machtsbeluste houding zou kunnen temmen en op het idee dat hij zonder toverstok betrekkelijk weinig kwaad kon.
Voorzichtig naderde ze hem en greep ze zijn handen vast. 'Ik vertrouw er op dat je je zult inhouden in het heden en de toekomst, ' zei ze.

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

Ignatius voelde een zucht van opluchting door hem heen trekken toen Hanna die woorden uitsprak. Ze vertrouwde hem, hij had het nog niet verpest. Even sloot hij zijn oog en hield haar handen in de zijne. Haar zachte handen, die hij zo lang had moeten missen.
Hij zette een stap in haar richting en knikte bij wijze van antwoord, zijn ogen nog steeds gesloten. In zijn hoofd galmde haar stem nog na, zoals haar stem millenia door zijn hoofd gegalmd had. Hij was weer bij haar, net als in zijn dromen, maar dit kon geen droom zijn. Dromen waren niet zó echt, dromen waren niet zó mooi.
Hij opende zijn ogen en keek even in Hanna's ogen. Hoewel haar ogen nooit zijn favoriet waren geweest, maakten ze Hanna wel Hanna en daarom waren het de mooiste ogen die hij ooit had gezien.
Hij knikte nogmaals en kneep in haar hand om vervolgens diep te zuchten.
'Je weet niet,' begon hij, maar meteen viel hij weer stil, niet wetend welke woorden ooit ook maar in de buurt van zijn gevoel konden komen.

[ bericht aangepast op 18 aug 2014 - 1:09 ]

Mooi stukje

You were born with wings. Why prefer to crawl through life?

MT.

Every villain is a hero in his own mind.

Hanna wachtte tot hij zijn zin af zou maken, maar hij deed het niet. Ignatius die niet uit zijn woorden kwam was een zeldzaamheid waar velen van hun gemeenschappelijke kennissen van genoten zouden hebben. Voorzichtig leunde ze naar hem toe en gaf hem een zachte kus. Het voelde een beetje onwennig, want het was zo lang geleden en zelfs toen was het niet zo vaak voorgekomen. Hanna vergat Claire en Alaine en Sam die in het huisje lag te creperen en focuste zich alleen op de jongen die voor haar stond.

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

Ignatius voelde haar lippen op de zijne, maar kuste haar niet terug. Hij bleef roerloos staan, niet wetend hoe hij moest reageren. Hij sloeg zijn armen om haar heen en hield haar stevig vast.

Hanna vond het wel enigszins pijnlijk dat Ignatius niet op haar kus reageerde, maar misschien kwam het allemaal te snel na jaren van afwezigheid. Gelukkig had hij wel zijn armen om haar heen geslagen en omhelsde haar op een manier waarop ze nog nooit omhelsd was. Ze voelde zich eventjes heel veilig in zijn armen en legde haar hoofd tegen zijn borst aan.

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.