Misschien moet ik in het vervolg wat assertiever zijn.. - Lifestyle

Vandaag had ik dus een MRI, die ging verder goed. Vervolgens zei de assistente dat ik even in dat hokje moest wachten, dan kwam ze zo mijn infuus eruit halen.

Ik heb daar zo'n half uur gewacht. De ene deur ging niet van de binnenkant open ( ze willen niet dat je ineens tussen al die apparatuur dartelt. ) en de andere was naar de gang. Toen ik eindelijk durfde iets te zeggen moest ik dus wachten tot er iemand op de gang voorbij liep.
Met een rood hoofd gevraagd of ze dan nu alsjeblieft mijn infuus eruit wilden halen. "OH sorry - we waren je helemaal vergeten!" --"

Hebben jullie wel eens zoiets meegemaakt, dat je te verlegen en dan ten koste van jezelf gewoon iets weigert te vragen?

---

but do you feel held by him? — does he feel like home to you? ( Anatomy » Midsommar )

Ik vind dat eigenlijk niet kunnen, dat ze je zomaar vergeten. Het is een ziekenhuis, je zou denken dat ze beter weten. Maar ja, het blijven natuurlijk mensen. Ik heb ook zat van dat soort situaties gehad, niet in een ziekenhuis, maar dat ik ook wel iets eerder om hulp had kunnen vragen. Dat komt vaak omdat ik er naar neig om alles zelf op te willen lossen.

---

26 - 02 - '16

Ik had dat laatst op een druk terras. We zaten al drie kwartier op ons eten te wachten, maar omdat het echt vol zat, dacht ik: "Laat ik gewoon geduldig zijn en mijn mond houden." Na een uur hebben we toch maar even iemand aangesproken en jawel, ze waren onze bestelling vergeten.

---

If you wanna fly, you got to give up the shit that weighs you down.

Dat had ik ook, in de winter. Toen zat ik alleen op de Eerste Hulp en ik mocht na acht uur eindelijk naar huis, dus wouden ze nog even bloedprikken en mijn infuus er uit halen. Bracht de dokter mij naar een verpleegster, die dat zou doen. Ging die mooi avondeten. :'D

Verder ben ik nooit vergeten en hebben ze altijd zo snel mogelijk proberen te handelen, dus ik ben het al bijna vergeten.

---

"It takes ten times as long to put yourself back together as it does to fall apart."

Ik zou daar zijn blijven zitten, zonder twijfel. :')

---

•*• Lululu •*•

Oh, wat vervelend. Ik had eigenlijk al lang aan de bel getrokken.

Capricious schreef:
Ik had dat laatst op een druk terras. We zaten al drie kwartier op ons eten te wachten, maar omdat het echt vol zat, dacht ik: "Laat ik gewoon geduldig zijn en mijn mond houden." Na een uur hebben we toch maar even iemand aangesproken en jawel, ze waren onze bestelling vergeten.

Zoiets had ik ook op Gili Meno. Enige nadeel was dat wij er waren tijdens de ramadan dus grotendeels van het personeel was aan het feesten op Lombok. Je kon gerust bestellen en op het strand gaan liggen, want een uur later of langer had je het pas. Eigenlijk best onbeschoft. :') Terwijl er werd gezegd dat ze met tien man in de keuken stonden. :')

lol hahaah. IK zelf zou precies het zelfde zijn.

Laatst wel dat we uit eten gingen en een uur en een kwartier hebben gewacht op ons eten...... dat duurde echt lang , ze waren ons inderdaad ook vergeten.

---

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Eh, jawel. Maar ik kan nu niet zo'n voorbeeld noemen.

---

† Love? I want to sleep.

Minnaloushe schreef:
Ik vind dat eigenlijk niet kunnen, dat ze je zomaar vergeten. Het is een ziekenhuis, je zou denken dat ze beter weten. Maar ja, het blijven natuurlijk mensen. Ik heb ook zat van dat soort situaties gehad, niet in een ziekenhuis, maar dat ik ook wel iets eerder om hulp had kunnen vragen. Dat komt vaak omdat ik er naar neig om alles zelf op te willen lossen.

Nee klopt, ik vond het ook best een domme actie van het ziekenhuis. Maar vond het zo zielig om tegen dat jonge studentje te zeggen dat ze me een half uur daar had laten zitten.
En ja, het liefste had ik dat infuus zelf er uitgetrokken haha!

---

but do you feel held by him? — does he feel like home to you? ( Anatomy » Midsommar )

Slecht, heel slecht.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Ah, wat vervelend. Dat klinkt wel heel erg als iets wat mij ook zou overkomen. Laatst was er wat familie bij ons voor mijn verjaardag en ik moest iedereen vragen wat voor taart ze wilden, maar ik wilde niet door iemand heen praten dus stond ik daar maar stilletjes te wachten tot mijn vader uiteindelijk mensen erop opmerkzaam maakte dat ik iets wilde zeggen. :')

---

"Just words." "But good words. That's where ideas begin." - Star Trek, The Wrath of Khan

Nyctophobia schreef:
Ik zou daar zijn blijven zitten, zonder twijfel. :')

---

I'm becoming the best version of myself.

Square schreef:
Ah, wat vervelend. Dat klinkt wel heel erg als iets wat mij ook zou overkomen. Laatst was er wat familie bij ons voor mijn verjaardag en ik moest iedereen vragen wat voor taart ze wilden, maar ik wilde niet door iemand heen praten dus stond ik daar maar stilletjes te wachten tot mijn vader uiteindelijk mensen erop opmerkzaam maakte dat ik iets wilde zeggen. :')

Heel herkenbaar :')

---

wat was dit ookalweer

Aww, wat naar dat je zo lang moest wachten Al snap ik het ook wel wat langs de verpleegkundigen hun kant. Ze zitten daar met veuls te weinig personeel voor een veel te groot aantal patiënten- dan zijn zo'n fouten sneller gemaakt en dat is dan aan de overheid om meer subsidies te geven om dat op te lossen.

Ik had zo'n soortgelijke situatie voorgehad bij mijn therapeut. We hadden een afspraak om 15 uur, en soms gebeurt het wel eens dat zo'n afspraak uitloopt. Dus om 15:10 zat ik in de wachtzaal, en nog niets. Misschien had ze al heel de dag kleine vertragingen opgelopen? Ik maakte me nog geen zorgen.
15:20. Hmm, nu begin ik me lichtjes zorgen te maken over de patiënt voor me. Hopelijk is het niets al te ergs dat die man/vrouw meemaakt, dat de sessie zo uitloopt. Nou ja, kan gebeuren, ik heb ook al zware sessies gehad.
15:30. Nou, als het zo erg is met die patiënt dat ie gewoon de zelfmoordlijn belt. Ik heb ook nood aan therapie hoor.
15:40 Misschien is ze me vergeten? Had ik de sessie pas om 16 uur? Nouja, ik zit hier nu toch al. Ik hoor het zo meteen wel.
15:50 ik ben het beu. Ik ga gaan aankloppen, om te vragen of ze me vergeten is. Zit daar een patiënt over weet ik veel wat te huilen, beschaamd trek ik de deur maar dicht. Oops.
16:05: Mijn therapeut kwam naar me toe. De mevrouw voor me had nu aan beurt gemoeten, maar ze was in de war en dacht dat het om 15:00 was. Mijn therapeut was in haar agenda vergeten checken en dacht hetzelfde, en dat ik om 16:00 stond. Ze verontschuldigde zich, maar complimenteerde me nadien wél op mijn assertiviteit. "Meeste patiënten wachten nog liever twee uur dan aan te kloppen, dus je maakt wel progress". Nou, bedankt dan maar :p

---

Maybe we should doubt our fears instead our dreams.

Capricious schreef:
Ik had dat laatst op een druk terras. We zaten al drie kwartier op ons eten te wachten, maar omdat het echt vol zat, dacht ik: "Laat ik gewoon geduldig zijn en mijn mond houden." Na een uur hebben we toch maar even iemand aangesproken en jawel, ze waren onze bestelling vergeten.

Dit had ik ook een keer, alleen waren ze toen alleen mijn bestelling vergeten. Dus mijn broer, zus en moeder kregen hun eten en ik had lange tijd niks...

---

Let's go outside and all join hands, but until then you'll never understand…

Ja, ik moest in het ziekenhuis plassen op een speciale wc die mijn plasstraal moest meten. Ik moest 3 flesjes water drinken, en toen ik het bíjna in mijn broek deed, en vroeg of ik nu naar de wc mocht want ik hield het niet meer, bleek dat ze me waren vergeten..

---

I'm a warrior, and you can never hurt me again.