Ik ben eruit: geen kids voor mij! - Lifestyle

///

[ bericht aangepast op 6 juni 2016 - 20:28 ]

No growth of the heart is ever a waste

Ik wil later ook geen kinderen, of ik adopteer 1. Dit is komt raar uit mijn mond, aangezien ik hele dagen oppassen leuk vind en dit ook regelmatig doe. (:

Wie durft te verdwalen, zal nieuwe wegen vinden!

Ik ben dertien en ik weet nu al dat ik nooit kinderen zal willen. Ik heb vroeger zelfs nog nooit vadertje-moedertje-kindertjes gespeeld, nooit gedroomd van trouwen en kinderen krijgen en al die shit. Dat kan in de toekomst natuurlijk nog veranderen, want ik ben nu gewoon zelf nog maar net een tiener, wat sta ik dan na te denken of ik kinderen wil. Maar nee, mij zie je het nooit doen. Dat is misschien raar, omdat ik dol op kinderen ben, tenminste, voor een uurtje, niet voor een heel leven waarbij je ze moet leren praten, lopen, lezen, leren hoe mensen in het dagelijks leven functioneren, seksuele voorlichting geven, helpen met studeren, oplossingen zoeken als ze zich niet goed voelen, zelfstandig leren worden, enzovoort, enzovoort. Dat zie ik mezelf gewoon nooit doen, ik kan zoiets niet en ben er ook niet stabiel genoeg voor. En daarbovenop komt dan nog dat ik helemaal geen zin heb in een leven waarbij ik alleen maar kan werken, boodschappen doen, eten maken en voor de kinderen zorgen. Dat is voor mij het leven niet en zo wil ik nooit worden.

[ bericht aangepast op 27 aug 2014 - 13:02 ]

I would tell you my autumn joke but you probably wouldn't fall for it

Er zijn inderdaad maar weinig vrouwen die uiteindelijk toch geen kinderen willenbhebben.
Zelf moet ik daar ook niet aan denken, omdat ik vind dat er zat kinderen op de wereld zijn en ik mijn muziekcarriëre belangrijker vind. Hoewel ik toch ook wel een beetje verwacht dat die mening gaat veranderen als ik een vriend ga krijgen waarmee ik mezelf wel oud zie worden. Hoewel ik denk dat dat nog wel heel lang duren gaat. :')
Maar als ik kijk naar hoe mijn mening nu al is veranderd ten opzichte van kinderen: Vroeger vond ik ze vreselijk, en nu begin ik ze al schattig en leuk te vinden.
Dus ik zal vast ooit toch wel aan kinderen beginnen, gok ik.

• It is often the biggest smile, that is hiding the saddest heart. •

Als je geen kinderen wilt, moet je er ook zeker niet aan beginnen. Ik vind het dan ook belachelijk dat er nog zoveel kritiek volgt op het feit dat er mensen zijn die geen kinderen willen, om welke reden ze die beslissing ook nemen. Want sommigen zijn gewoon niet in staat om kinderen op te voeden, of hebben totaal andere prioriteiten en doelstellingen in het leven, of willen gewoon hun vrijheid en leven niet opgeven, of ja, er zijn nog tal van redenen waarom mensen geen kinderen willen. Een kind nemen zou geen 'verplichting' moeten zijn, maar door de kritiek die je vaak meekrijgt uit je omgeving als je laat weten dat je geen kinderwens hebt, lijkt het haast wel zo te zijn.
Je hebt nu eenmaal mensen die kinderen willen en mensen die er geen willen. En die keuze is ieders goed recht.

Ik heb dan weer dat mensen altijd zoveel kritiek hebben op het feit dat ik en m'n vriend zo jong zijn begonnen met het nemen van kinderen, bewust. Dan willen ze ook altijd een uitleg van 'waarom', en tja, dan krijg je ook altijd van die vooroordelen en de nodige kritiek over je heen, die feitelijk nergens op slaan. In het begin ergerde ik me vooral aan het vooroordeel dat Thomas wel een 'ongelukje' moest zijn, maar goed, daar leer je je ook overheen te zetten, of dat jonge ouders niet in staat zijn tot opvoeden. Geloof me als ik zeg dat 'oudere' ouders dezelfde handleiding hebben als 'jonge' ouders als ze aan kinderen beginnen, en leeftijd wilt echt niet zeggen of je kan opvoeden of niet. Ik ken genoeg mensen die de 35 - 40 zijn gepasseerd, aan kinderen zijn begonnen en waarbij die kinderen uit huis zijn gehaald of 'probleemgevallen' zijn geworden. Dat staat los van de leeftijd, maar heeft alles te maken met de instelling van de ouders zelf.
Over het algemeen, als je de 30 - 35 gepasseerd bent heb je bepaalde zaken misschien wel meer op de rit zoals financieel, maar dat is ook niet altijd gezegd. Op de eerste plaats waren we zelf geen tieners niet meer en hadden we alle zaken op de rit die je op de rit moet hebben, vooraleer je op een goede manier aan kinderen 'kan' beginnen. En tja, iedereen staat anders in het leven op een bepaalde leeftijd en kijkt ook anders tegen het leven aan. Sommigen hebben een heel leven nodig om volwassen te worden, en anderen zijn dat eigenlijk veel te snel. Iedereen is nu eenmaal anders, en dat geldt ook gewoon voor het willen hebben van kinderen of juist niet.

Maar goed, in de huidige maatschappij wordt er al snel kritiek gegeven op mensen die buiten de 'massa' vallen en de kudde niet volgen. Daar moet je je dus ook zeker niks van aantrekken.

“If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”

Lol, ik zit de halve dag al mensen te verschonen, wassen en aan te kleden op mijn werk. Waarom zou ik dat thuis ook willen doen?

quidquid excusatio prandium pro

Ik vind kinderen op zich wel prima of zo, ik vind het alleen jammer dat ik daar negen maanden mee opgescheept zit en daarna eruit moet persen.

"She was fury, she was wrath, she was vengeance."

Dat ligt ook een beetje aan mijn vriend/man dan tegen die tijd denk ik. Zelf zou ik wel kinderen willen, 2/3, maar ik kan ze niet forceren als mijn vriend/man ze niet wilt. En ik weet niet of ik hem zou verlaten, mocht ik heel erg veel van hem houden. But idk yet.

Not every fairy tales ends with: and they lived happily ever after - Prince Harry of Wales

Ik wil later zelf echt heel graag kindjes, het liefst drie zelfs. Ik kan me eigenlijk een leven zonder kinderen niet voor stellen, ik weet niet wat ik zonder huisje boompje beestje in mijn leven zou gaan doen. Dat is ook wat ik gewoon heel graag wil, huisje boompje beestje.

Maar ik respecteer je mening wel. Zoals inderdaad eerder al gezegd wordt, als je weet dat het niets voor jou is moet je er niet aan beginnen. Om eerlijk te zijn zou ik nog wel even wachten met de optie compleet wegnemen, want steriliseren is wel erg definitief volgens mij.

but do you feel held by him? — does he feel like home to you? ( Anatomy » Midsommar )

IrishNialler schreef:
Ik wil zelf heel graag twee kinderen

I'm a warrior, and you can never hurt me again.

Ik weet het nog niet zeker, soms heb ik van die momenten dat ik ze niet wil en op andere momenten dat ik wel kinderen wil, ligt een beetje aan mijn stemming I guess. Als ik kinderen zou nemen, dan twee denk ik. Maar ja, ik ben dan nog maar 14 en heb nog genoeg tijd om te bepalen wat ik wil. Ik heb op dit moment belangrijkere dingen die ik moet gaan beslissen, hehehe.

That is a perfect copy of reality.

Ik wil later denk ik wel kinderen, maar ik ben hier nog niet echt mee bezig. Ik ben nu zelf nog jong en ik heb nu echt geen zin om te gaan bedenken wat ik later wel of niet wil doen. Je kan nooit zeker weten wat je later wilt, wat je weet maar nooit wat er later gaat gebeuren. De toekomst gaat nooit helemaal zo verlopen als hoe je het zelf plannt, dus ik probeer er ook niet teveel plannen over te maken.
Mijn moeder heeft zelf ook nooit kinderen gewild, maar toch zijn ik en mijn broertje er nu.

Ik wil heel graag later een kind maar wel pas nadat ik een vaste baan heb en toch genoeg inkomen heb zodat het kind, mijn partner en ik niks tekort komen. Ik hou ervan om op mijn neefjes te passen en als ik zie hoe erg eentje aan mij gehecht is, wil ik heel graag later zelf eentje. Eigenlijk twee haha, een jongen en een meisje. Het enige nadeel is de zwangerschap met alle bijkomende dingen. En soms dacht ik wel eens eraan om dan een kindje te adopteren, maar ik heb toch liever iets van mezelf.

Ik respecteer je mening en het is juist geweldig om jouw standpunt te horen, en ik zie het wel in waarom je zo denkt. Ik zelf wil heel graag kinderen later en ik vind het geweldig om je mening te horen want iedereen denkt natuurlijk anders over bepaalde dingen. En de punten die je naar buiten heb gebracht zijn heel open maar ook goed inzichtbaar. Ik zeg je wel er zijn andere dingen om aan kinderen te krijgen maar het is geweldig om te zien hoe je er over denkt. En ik kijk je nu helemaal niet raar aan want niet iedereen is een goede ouder laat ik maar zeggen. Dit wil niks over jou zeggen hoor. Maar ik vind het leuk om je mening te lezen en me ook in jouw standpunten te verdiepen.

Ik zelf ken een koppel een paar jaar ouder dan mij dat heeft een kind en dat kind kunnen ze gewoon niet in de handen houden, en ze geven het de verkeerde mentale steun. Ze lachen als het kind Ajax of "kankerjoden" zegt zeg maar. Dat kind is ook veel te verwend dat kind gaat schoppen en slaan en ze doen er niks mee. En ze wilde heel graag kinderen ook haar man alleen het was allemaal leuk en aardig maar wat jij zonet op noemt is kwa mentaliteit opvoeden normen en waarden en mentaal. Maar ook kwa puberteit. Want hun kunnen hun zoontje niet in bedwang houden en het vreselijke ervan is ik vrees voor het kind als hij ouder is.

Ik snap niet dat het niet willen van kinderen perse moet lijden tot sterilisatie.

'Plays wasted words, proves to be warn, that he not busy being born is busy dying.'

IK vind het heel sterk dat je zo voor je mening kunt uitkomen, en dat kan ik alleen maar respecteren Uiteindelijk is kinderen krijgen ook een "egoïstisch" iets, maar dat is maar goed ook. Jij moet de beslissingen voor je eigen leven maken, of dat nu kinderen, wel of niet, of carrière wel of niet etc is. Ik wens je wel alvast enorm veel geluk bij het zoeken naar een dokter die je wilt steriliseren, op jonge leeftijd wil bijna geen enkele dokter dat doen, of pushen ze je om toch eens te proberen denken aan kinderen etc... deels omdat dat het verwachtingspatroon is van vrouwen nu, en omdat ze geen rechtzaak aan hun been willen later mocht je dan toch een kind willen. Bereid je alvast voor op gesprekken met psychologen, op deze leeftijd... Het is volgens mij haast moeilijker om in je jaren 20 gesteriliseerd te worden dan van geslacht te veranderen, helaas. Maar ik wens je wel erg veel succes en steun toe in je beslissing en zoektocht!

Maybe we should doubt our fears instead our dreams.