Ik ben eruit: geen kids voor mij! - Lifestyle

///

[ bericht aangepast op 6 juni 2016 - 20:28 ]

---

No growth of the heart is ever a waste

Hashirama schreef:
(...)
Klopt! Als ik iemand van 20 of jonger met kinderen zie denk ik ook vaak wel; kom je uit een achterstandswijk? Heel grof gezegd, maar dat gaat door me heen. Maar die gedachte wordt vaak wel verworpen als ik aan familieleden denk die het ook hebben gered en inderdaad verhalen zoals de jouwe die bewijzen dat jonge mensen ook gewoon kinderen kunnen opvoeden :].

Wij hadden ook nog de pech dat we heel jong eruit zagen toen Thomas geboren werd. Ik zag er dan nog redelijkerwijs uit als een 18-19 jarige, maar m'n vriend is al klein van zichzelf met z'n 1,59m en had dan ook nog echt een puppyface waardoor hij meer doorging als een 16-jarige :'D
Tja, in dat opzicht is het normaal dat mensen dan helemaal met zulke vooroordelen komen, maar ja, plezant is voor ons natuurlijk anders

En jah, er zijn ook genoeg jonge ouders die echt niet kunnen opvoeden en er een puinhoop van maken, dat geef ik ook grif toe. Maar dat heeft uiteindelijk weinig met leeftijd te maken, maar met de instelling van die mensen en hoe zij tegen het (gezins)leven en kinderen aankijken. Er zijn ook zat mensen die de ballen van opvoeden kunnen, ook al zijn ze pas op hun 35 - 40 begonnen.
En mensen die ervoor kiezen nog op 50+ (zoals de oom van m'n vriend bijvoorbeeld) kinderen te nemen, vind ik nog het allerergste en het meest onverantwoord, :'D

Hashirama schreef:
(...)
Well.. nu ik op internet verder lees klopt dat inderdaad...
Vrouwen van mijn leeftijd worden vaak afgewezen omdat ze heel jong zijn en zich nog kunnen bedenken. En ik, 22 en kinderloos, heb dus een flinke kans op zo'n afwijzing. In other words; naar ervaringen van anderen moet je je heel goed kunnen verwoorden tegenover je huisarts vooraleer je wordt doorgestuurd. En dat kan voor mij lichtelijk problematisch worden omdat mijn huisarts vrouw is, uit het midden-oosten komt en gelovig is. Dus als het ooit zo ver komt, wordt dat nog wel een leuk feest .

Ze doen echt heel lastig met zo'n ingreep. Mijn broertje heeft inmiddels 3 kinderen en besloten geen meer te willen, en geloof me dat is beter voor iedereen. Op de eerste plaats hadden ze hem naar mijn idee al moeten castreren na z'n eerste kind, hoe graag ik m'n twee neefjes en nichtje ook zie. Hij is dus echt zo'n typisch persoon die gewoon geen kinderen had mogen krijgen. Maar goed, hij heeft ze nu eenmaal.
Hij is dan wel enkele maanden geleden bij de gynaecoloog geweest (omdat zijn vriendin natuurlijk pas bevallen was van hun 3de en ze daar nog op controle en dergelijke kwamen). Hij wilt een knoop in z'n zak , maar ze doen het niet omdat hij nog 'te jong' is met z'n 24. Dat hij inmiddels al 3 koters heeft, en hier amper naar om kijkt of voor zorgt, kijken ze niet eens naar. Zij kijken enkel maar naar het feit dat hij jong en gezond is, en zo'n ingreep dus niet noodzakelijk is. Hij werd afgescheept met de woorden dat hij misschien over 10 - 15 jaar wel een ander zou treffen, waarmee hij misschien nog een kind mee zou willen.
En dan is hij een man, met al 3 kinderen... dus in jouw geval, als jonge vitale vrouw zonder kinderen, zullen ze nog zoveel lastiger doen, vrees ik.
Want uiteindelijk, je moet niet alleen voorbij je huisarts, je moet ook nog een gynaecoloog vinden die de ingreep wilt doen. Want zoiets mag geweigerd worden, aangezien het geen noodzakelijke ingreep is.

Zelf zou ik dan ook het spiraaltje aanraden, maar dat komt omdat ik daar zelf de beste ervaring mee heb. Na de geboorte van Thomas wilde ik absoluut geen kinderen niet meer, en ik heb dat ding dus ook bijna 5 jaar gehad, tot we in februari besloten voor een 2de kleine te gaan en ik hem heb laten verwijderen. In die 5 jaar geen enkel probleem, menstruatie of ongewenste zwangerschap gehad. Ideaal. Ook met het spiraal die ik op m'n 16de heb laten zetten, tot ik besloot voor een kind te gaan, nooit iets aan de hand gehad.
Mijn schoonzus heeft er echter wel weer een probleem mee gehad, aangezien het spiraal bij haar verzakte en een ontsteking op haar baarmoederhals heeft bezorgt. Dus ze hebben het spiraal moeten verwijderen en ze is op iets anders moeten overstappen.

Nu weet ik niet in hoeverre het waar is, maar de prikpil schijnt ook goed te zijn. Hij wordt alleen wel afgeraden als je een kinderwens hebt, aangezien je er onvruchtbaar door zou kunnen worden... Afin, ik weet dus niet in hoeverre er van wat waar is, maar je kan allicht eens hier iets over opzoeken...

---

“If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”

ieder zijn eigen mening enzo
ik zou zelf op zich denk ik wel kinderen willen, maar gewoon niet zwanger wilde zijn. ook ben ik lesbisch en zou ik niet met een man iets willen doen (en dat gebeuren met zo'n naald in je baarmoeder? nee dankje sorry hoor) dus ik zou eerder voor adoptie gaan...

---

My thoughts are stars I cannot fathom into constellatio

Ik vind het heel knap dat je je mening gewoon durft te uiten en zeker van je zaak bent, vele doen dat niet.

Ik wil, denk ik nu, twee kinderen. Het liefst van mezelf, maar het adopteren van een kindje sluit ik niet uit. En dan is er nog een "voorkeur" uit welk land het kindje zou komen, maar dat zou ik echt niet weten. En dat maakt me ook vrij weinig uit, denk ik.

Oh en het "vroeg" krijgen van kinderen vind ik normaal. Mijn moeder was 24 en mijn vader 26 toen ze mij kregen. Als ik kijk naar de ouders van mij vriendinnen, zijn die allemaal ouder. Een vriendin van mij haar ouders leerde elkaar pas op hun 35ste leren, ja dan snap ik dat je dan pas kinderen krijgt.
Maar mijn ouders zijn samen geweest sinds ze 15 waren, dus dat is ook heel mooi. ^^

The idea that I'm getting fat, because I got knocked-up and I have to poop out that baby, is not the ideal dream of me. Ik snap je standpunt helemaal en het is dan ook helemaal niet weggelegd voor mij. Zeker niet als ik eraan denk hoe die kinderen kunnen worden en hoe moeilijk mijn moeder 't toen had. Nee hoor, dankjewel, maar geef mij maar later meerdere katten - dan ben ik blij genoeg.

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Ik ben dus totaal het tegenover gestelde , ik wil absoluut kinderen en het liefst 4

---

you're cold and I burn, I guess I'll never learn

///

[ bericht aangepast op 6 juni 2016 - 20:28 ]

---

No growth of the heart is ever a waste

Hawkins schreef:
The idea that I'm getting fat, because I got knocked-up and I have to poop out that baby, is not the ideal dream of me. Ik snap je standpunt helemaal en het is dan ook helemaal niet weggelegd voor mij. Zeker niet als ik eraan denk hoe die kinderen kunnen worden en hoe moeilijk mijn moeder 't toen had. Nee hoor, dankjewel, maar geef mij maar later meerdere katten - dan ben ik blij genoeg.

Dat laat mij dus ook twijfelen. Het hele idee van zwanger zijn en een kind uit je persen. Dan ook nog het gejank 's nachts en borstvoeding moeten geven. Nee dankje

---

26 - 02 - '16

////

[ bericht aangepast op 6 juni 2016 - 20:29 ]

---

No growth of the heart is ever a waste

Valkyries schreef:
(...)
Ze doen echt heel lastig met zo'n ingreep. Mijn broertje heeft inmiddels 3 kinderen en besloten geen meer te willen, en geloof me dat is beter voor iedereen. Op de eerste plaats hadden ze hem naar mijn idee al moeten castreren na z'n eerste kind, hoe graag ik m'n twee neefjes en nichtje ook zie. Hij is dus echt zo'n typisch persoon die gewoon geen kinderen had mogen krijgen. Maar goed, hij heeft ze nu eenmaal.
Hij is dan wel enkele maanden geleden bij de gynaecoloog geweest (omdat zijn vriendin natuurlijk pas bevallen was van hun 3de en ze daar nog op controle en dergelijke kwamen). Hij wilt een knoop in z'n zak , maar ze doen het niet omdat hij nog 'te jong' is met z'n 24. Dat hij inmiddels al 3 koters heeft, en hier amper naar om kijkt of voor zorgt, kijken ze niet eens naar. Zij kijken enkel maar naar het feit dat hij jong en gezond is, en zo'n ingreep dus niet noodzakelijk is. Hij werd afgescheept met de woorden dat hij misschien over 10 - 15 jaar wel een ander zou treffen, waarmee hij misschien nog een kind mee zou willen.
En dan is hij een man, met al 3 kinderen... dus in jouw geval, als jonge vitale vrouw zonder kinderen, zullen ze nog zoveel lastiger doen, vrees ik.
Want uiteindelijk, je moet niet alleen voorbij je huisarts, je moet ook nog een gynaecoloog vinden die de ingreep wilt doen. Want zoiets mag geweigerd worden, aangezien het geen noodzakelijke ingreep is.

Zelf zou ik dan ook het spiraaltje aanraden, maar dat komt omdat ik daar zelf de beste ervaring mee heb. Na de geboorte van Thomas wilde ik absoluut geen kinderen niet meer, en ik heb dat ding dus ook bijna 5 jaar gehad, tot we in februari besloten voor een 2de kleine te gaan en ik hem heb laten verwijderen. In die 5 jaar geen enkel probleem, menstruatie of ongewenste zwangerschap gehad. Ideaal. Ook met het spiraal die ik op m'n 16de heb laten zetten, tot ik besloot voor een kind te gaan, nooit iets aan de hand gehad.
Mijn schoonzus heeft er echter wel weer een probleem mee gehad, aangezien het spiraal bij haar verzakte en een ontsteking op haar baarmoederhals heeft bezorgt. Dus ze hebben het spiraal moeten verwijderen en ze is op iets anders moeten overstappen.

Nu weet ik niet in hoeverre het waar is, maar de prikpil schijnt ook goed te zijn. Hij wordt alleen wel afgeraden als je een kinderwens hebt, aangezien je er onvruchtbaar door zou kunnen worden... Afin, ik weet dus niet in hoeverre er van wat waar is, maar je kan allicht eens hier iets over opzoeken...

Shit. Daar gaan mijn kinderen als ik ze eventueel ooit wil :W

---

26 - 02 - '16

Hmm ik weet nog niet of ik kinderen wil. Ik wil in ieder geval geen 'oude' moeder worden. En als ik kinderen neem wil ik er wel twee. Het ligt aan mijn relatie, situatie etc

---

Alleen maar tranen van geluk

Hmm, de kans is er natuurijk ook wel dat je ooit gaat twijfelen, op een bepaalde leeftijd gaan die eierstokken toch rammelen. Het idee dat er daarbinnen nog geknipt word vind ik echt heel eng, maar zoiets is natuurlijk je eigen keuze.
Dat je geen kinderen wilt omdat het je moeilijk lijkt is te begrijpen, toch is dat niet de grootste zorg. Ik ben tante van 2 kleine jongetjes en ze logeren af en toe bij me (bijvoorbeeld deze week is de oudste van 15 maanden hier) en het is echt geweldig ervoor te kunnen zorgen, geweldig wilt trouwens niet zeggen makkelijk. Ookal zijn de eerste maanden even zwaar voor de ouder, je krijgt er nog veel meer voor terug. Ik denk dat het gewoon wennen is, maar als je het eenmaal kunt is het echt niet zo zwaar.
Zelf twijfel ik het laatste jaar of ik kinderen wil.. Of nee, ik weet zeker dat ik wél kinderen wil, maar ik twijfel of ik ze zelf wil baren. Ik ga dan liever voor adoptheren want de wereld is een hel, dat wil ik mijn kinderen niet aandoen, dan help ik liever de kinderen die al op aarde zijn.

---

The happiest people don't have the best of everything, they just make the best of everything.

Ik zou nog niet te hard van stapel lopen met sterilisatie.
Als ik jou was, zou ik hier zeker mee wachten tot je een vaste, serieuze relatie hebt. Stel dat je dit hebt en je vriend dolgraag een kind wilt en je na twee jaar het erover te hebben gehad, heeft kunnen overtuigen... Wat dan?
Ik denk dat een relatie je kijk hierop serieus kan veranderen...

---

Has no one told you she's not breathing?

Hashirama schreef:
(...)
Yes, maar ik ben een beetje huiverig tegenover de dingen waar hormonen in zitten. Heb wel eens uitstelpillen gebruikt (voor vakanties als het echt niet anders kon ivm menstruatie) maar ook dat probeer ik echt tot een minimum te beperken :].
En mocht ik later echt graag kinderen willen, is adoptie een idee.

Adoptie is zeer moeilijk. Je moet er rekening mee houden dat, eenmaal je uiteindelijk beslist hebt om ervoor te gaan, je wordt gescreend op allerlei vakken en je leven er echt perfect uit moet zien en je dan gemakkelijk nog eens vijf jaar mag wachten.
In België worden er per jaar ongeveer zo'n 5 kinderen ter adoptie aangeboden, dus tenzij je een kind uit China ofzo wilt (en dan alsnog) zal je er lang op mogen wachten en dat kan je plannen best wel verstoren...

---

Has no one told you she's not breathing?

Aangezien ik nu voor tweede jaar bij kleine kinderen stage loop, heb ik een aardig beeld van hen. Het zijn niet altijd engeltjes maar ieder mens is anders en ook kinderen hebben wel eens hun dag niet.

Toch zou ik wel een kind willen. Sowieso zou ik willen weten of mijn kind op mij lijkt qua uiterlijk en karakter. Maar daarnaast omdat ik mij op stage verbaas en verwonder hoe snel de kinderen groeien en leren. Binnen korte tijd kunnen ze best veel.

Zwanger zijn lijkt mij heel bijzonder en ook raar, er zit toch een kindje in je buik en dat is raar want er groeit een nieuw mensje in je dan. Alleen de bevalling, niks voor mij. De gedachte alleen al.

Maar ik kan het begrijpen dat je geen kinderen wilt. Sommige mensen willen ze heel graag en anderen juist niet. Iedereen mag die keuze voor zichzelf en anderen moeten die keuze accepteren. Je kan je altijd bedenken maar dat is dan jouw pakkie aan en niet die van andere.

---

Physics is awesome

Winhood schreef:
Aangezien ik nu voor tweede jaar bij kleine kinderen stage loop, heb ik een aardig beeld van hen. Het zijn niet altijd engeltjes maar ieder mens is anders en ook kinderen hebben wel eens hun dag niet.

Toch zou ik wel een kind willen. Sowieso zou ik willen weten of mijn kind op mij lijkt qua uiterlijk en karakter. Maar daarnaast omdat ik mij op stage verbaas en verwonder hoe snel de kinderen groeien en leren. Binnen korte tijd kunnen ze best veel.

Zwanger zijn lijkt mij heel bijzonder en ook raar, er zit toch een kindje in je buik en dat is raar want er groeit een nieuw mensje in je dan. Alleen de bevalling, niks voor mij. De gedachte alleen al.

Maar ik kan het begrijpen dat je geen kinderen wilt. Sommige mensen willen ze heel graag en anderen juist niet. Iedereen mag die keuze voor zichzelf en anderen moeten die keuze accepteren. Je kan je altijd bedenken maar dat is dan jouw pakkie aan en niet die van andere.

Het is erg leuk om te zien hoe een kind zo op je lijkt. zowel uiterlijk als karakter, maar soms is het ook echt wel frustrerend en confronterend, omdat ze je eigenlijk een spiegel voorhouden.
Dit plaatje heb ik dus ook ooit eens op m'n FB gezet, want het is echt zo waar en overkomt ons zo nu en dan ook gewoon


Ik heb honderden verhalen waarom het geweldig is om kinderen te hebben, maar de keerzijde is ook dat ik ook zeker verhalen op waarom je geen kinderen zou willen hebben. Want kinderen hebben hebben en opvoeden is uiteindelijk echt niet alleen rozengeur en maneschijn en soms wil je ze echt wel achter het behang plakken en zo snel mogelijk verhuizen. Maar voor mij persoonlijk, wegen de 'slechte' kanten van het hebben van kinderen niet op tegen de 'goede' kanten van het hebben van kinderen. En daarbij geloof ik gerust dat mijn vriend ook regelmatig zo over mij denkt, om me achter het behang te plakken en zo snel mogelijk te verhuizen, dus ja :'D

Het enige wat echt het meest bijzondere is aan het hebben van kinderen, voor mij toch, is die onvoorwaardelijke liefde die je zelf voelt, maar ook die onvoorwaardelijke liefde die je terug krijgt. Dat is iets wat je echt enkel met een eigen kind kan ervaren, al zijn er ook zeker moeders die helaas dat stukje missen ten opzichte van hun kind...

Uiteindelijk is die weegschaal ook voor iedereen anders en voel ik me verder ook niet genoodzaakt om verder uit te wijden waarom het hebben van kinderen zo geweldig is. Want wat ik fantastisch en geweldig vind eraan, betekend niet dat een ander dat ook zo ziet En tja, in deze gaat het ook om respect hebben voor elkaars keuzes.Daarboven op, bij de meeste punten die Hashirama geeft, kan ik me ook echt wel vinden. Zo heb ik dus ook heel veel schrik voor de pubertijd, en uiteindelijk, die verantwoordelijk die je over een leven krijgt is overweldigend en niet te onderschatten.

En dat een zwangerschap en bevalling niet het meest aantrekkelijke is, jah, dat is ook zeker waar :'D M'n bevalling met Thomas weet ik nog goed. Het was echt een droombevalling, want doordat ik al 9 dagen over tijd was, moesten ze hem halen. Ze hebben m'n water 's morgens 8 uur gebroken en ik kreeg daarna een infuus. Door de weeopwekkers die ik al eerder had gekregen, waren m'n weeen inmiddels alwel begonnen. Wilde dat mens toch een infuus steken terwijl ik een wee had. Ik heb haar dan ook helemaal uitgefoeterd, de wind van voren gegeven en gevraagd of ze wel bij haar gezond verstand was. Ik had haar namelijk al gezegd dat ze even moest wachten, want ik had een wee. Tja, op eigen risico wilde ze dan toch dat infuus zetten :'D
Het heeft me wel direct een epidurale opgeleverd :'D Dus ik heb gewoon echt tot 1 uur 's middags zalig gewacht met m'n vriend op de komst van de baby, zonder moeite of pijn. Beter kan je niet hebben, lijkt me En daarbij, in de tijd van nu, waarom zou je pijn moeten lijden als het niet nodig is :'D
Wat ik dan echt het vreselijkste vond van heel die bevalling, was al die viezigheid. En dan had ik Thomas er op amper 3 minuten tijd uit geperst - zoals ik al zei, het was een droombevalling - en ze legden hem meteen op m'n borst. Het enige wat er op die 5 minuten door mee heen ging was van 'haal het weg, haal het weg. Dit is vies, haal dat vieze ding van me af' :'D Nee, dat moment was echt niks voor mij :'D
Maar van zodra ikzelf gewassen was, en Thomas - ook echt melig dat m'n vriend heel de tijd bij me bleef en me steunde en alles, tot de baby geboren was. Hij zag me de rest van de dag nog amper staan, of nou ja, liggen :'D - was dat je dat alles gewoon in een simpel ogenblik vergeet.
Ik heb nu ook een best lastige zwangerschap, en ik heb dus ook schrik dat deze bevalling niet zo geweldig gaat zijn als m'n vorige, maar ik weet ook, dat van zodra de baby er is, dat ik dat afzien allemaal direct vergeet, van zodra ik haar in m'n armen hou.
Maar ik kan me dus echt wel vinden in het feit dat een zwangerschap en bevalling ook niet het meest aantrekkelijke lijkt om mee te maken

[ bericht aangepast op 28 aug 2014 - 23:17 ]

---

“If you can smile when things go wrong, you have someone in mind to blame.”