MSV - Zweinstein onder Voldemorts bewind [Speeltopic 3] - Speeltopics

Hier is het speeltopic!
We beginnen dat iedereen in de trein zit. Dit geldt niet voor de slaven, want zij hebben over het algemeen geen thuis meer. Hun ouders zijn gevlucht of gestorven.

Het idee

[ bericht aangepast op 17 okt 2014 - 10:54 ]

Every villain is a hero in his own mind.

Juvenalis grinnikte.
'Kunt u ons niet iets vertellen wat we niet weten, mevrouw? '

Asalour schreef geërgerd de formule over. Ze wilde niet toegeven dat Vivian gelijk had, want dat gunde ze hem niet. Het was echter wel waar, want ze wilde niet opnieuw dingen horen die ze al wist.
'Nou, Vivian,' antwoordde Professor Roselier die zich weer naar de klas omdraaide, 'aangezien u maar net een B hebt gehaald voor uw S.L.IJ.M.B.A.L. lijkt het me niet verkeerd om deze informatie nog eens tot u te nemen. Misschien dat u het daarna wel snapt.'

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Juvenalis zuchtte ietwat geërgerd.
'Maar mevrouw,' zei hij toen, ' denkt u niet dat ik meer op zou nemen als u me zou prikkelen met nieuwe lesstof? Herhaling is zelden goed om de interesse aan te wakkeren, ziet u.'
Vervolgens zette hij zijn veer op papier en krabbelde wat, om de indruk te wekken dat hij iets opschreef, maar feitelijk tekende hij alleen maar krullen.

Eva zuchtte geërgerd. Eerst geen meester en nu moest ze in de keuken helpen. Stil was ze druk bezig met het eten. Bij de volgende maaltijd hebben de leerlingen weet ze wel zeker honger. Zo als gewoonlijk deed ze haar best. Problemen wouw ze namelijk niet.

[ bericht aangepast op 18 sep 2014 - 22:37 ]

Juanita vroeg zich af of er ooit een les zou komen waarin Vivian het niet nodig vond om zijn mening met hen te delen. Ze schreef de aantekeningen over op haar rol perkament. Het was geen vak waar ze makkelijk haar aandacht bij kon houden, zeker niet omdat er vorig jaar een jongen in de klas had gezeten die meer haar aandacht trok dan professor Roselier, maar de jongen in kwestie was niet teruggekeerd naar Zweinstein en dus hoopte ze dat ze zich dit jaar beter zou kunnen concentreren.

Every villain is a hero in his own mind.

'Vijf punten aftrek voor Zwadderich,' bromde Roselier, 'voor het verstoren van de les. Dat begint al goed, Vivian.'
Asalour kon een grijns niet onderdrukken, maar dat kon hij niet zien, omdat ze voor hem zat.
Toen professor Roselier vroeg wat de spreuk was voor kleurverandering van de haren, stak ze haar hand op om vervolgens tien punten voor Ravenklauw binnen te halen.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Juvenalis glimlachte alleen maar en zei verder niets. Hij zuchtte echter geïrriteerd toen Asalour haar hand opstak en het antwoord gaf.
'Ze moet ook altijd de beste zijn hè, Celestino?'

Jack hoorde de opmerking van Vivan en grinnikte achter zijn hand. Hij noteerde vlug de aantekeningen van professor Roselier voor hij ook een standje kreeg.
Juvenalis was nogal zelfingenomen en Jack verlangde ernaar om toe te kijken als hij vaker op zijn nummer werd gezet.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Lenin behaalde tien punten voor zijn afdeling door twee vragen goed te beantwoorden, maar hij was blij toen ze de tijd kregen om zelfstandig werk te verrichten. Hier en daar werden domme vragen gesteld waar hij zich voor zou hebben geschaamd als ze in zijn hoofd waren opgekomen en hij werkte het liefste alleen, zonder dat hij op anderen hoefde te wachten. Hij was al een paar bladzijdes verder dan hij waar hij zou moeten staan, gezien hij het altijd fijn vond om een beetje speling te hebben, voor het geval zich voordeed dat hij geen belangrijkere zaken had om zich over te buigen.

Every villain is a hero in his own mind.

Asalour liep met een opgewekt gevoel naar de Grote Zaal toen het eenmaal tijd was voor het middageten. Ze had Voorspellend Rekenen gehad en die les was nog beter verlopen dan Transfiguratie. Daarna was ze nog even naar professor Oswald gelopen, om te vragen of ze vanavond de Astronomietoren mocht gebruiken, om alvast wat voorwerk te doen voor de les van de avond erna. Ze wilde haar sterrenkaart alvast gaan invullen, om de volgende les gemakkelijker met de aanwijzingen van de professor aan de slag te kunnen gaan.

Zaldrizes buzdari iksos daor. Maester > Zaldrizes

Juvenalis wierp een blik op de grote zaal, maar besloot dat er belangrijkere dingen te doen waren dan de lunch tot zich te nemen. Zijn slavin had het boek dat hij zocht vast al gevonden en zou op hem moeten wachten in zijn kamer en daarom besloot hij ook meteen naar de leerlingenkamer van zwadderich te gaan.

De tijd was langzaam voorbij gegaan en er was niet zo veel bijzonders gebeurd. (Toch?) Dus was Jenna bijna iedere dag naar de bibliotheek gegaan om door te studeren voor faunaat. En haar lessen natuurlijk, ze was nu echt bijna klaar maar had alleen nog een klein beetje hulp nodig. Ze had besloten om naar pofesor Anderling te gaan.
-
Zoë was nu al een lange tijd de slavin van Glenn en het was helemaal niet zo erg. Hij was best redelijk tegen Zoë geweest, enze vond het wel oké.
Sorry dat ik een tijd niet gereageerd heb!

But Miss Everdeen, it are the things we love the most, that destroy us.

Suzuka begaf zich aan de grote tafel waar Jack zat.
'Hoe gaat het met jou? Mijn slaaf lijkt spoorloos te zijn, ik denk dat ik haar maar dismiss en kijk of er nog andere zijn zonder meester of meesteres.'

Swift as the Wind, Silent as a forest, Fierce as Fire, Immovable as a Mountain~Takeda Shingen, Fuurinkazan

Nora had inmiddels met de hulp van Alaine een boek gevonden waarin verschillende bezweringen stonden die zijn plafon in een sterrenhemel konden veranderen. Persoonlijk had Nora het maar een raar verzoek gevonden maar ze wist wel beter dan dit hard op te zeggen. Na Alaine bedankt te hebben haastte ze zich terug naar haar meesters kamer om daar het boek op zijn bureau te leggen.

When time and life shook hands and said goodbye.

Castor had uitgekeken naar de lunchpauze, de tijd was tijdens Voorspellend Rekenen voorbij gekropen en meerdere malen had zijn buik hard zitten te rommelen van de honger. Het was dan ook een hele verademing om aan de Ravenklauw tafel aan te schuiven in de Grote zaal en te weten dat hij bijna iets te eten zou krijgen.

When time and life shook hands and said goodbye.