The Death Eaters return = Hogwarts & One Direction = Speeltopic 01 - Speeltopics

Dit topic was al eerder geopend. Wegens een bericht van een van de oude spelers, die het gezellig vond en leuk, heb ik deze rpg heropend.

Het is 24 jaar later na de slag om Zweinstein en de dooddoeners zijn zich aan het herenigen. Sommige leerlingen horen bij hun andere juist niet. Vrienden en vriendinnen kunnen tegenover elkaar te komen staan. Iedereen weet dat de dooddoeners Zweinstein willen binnendringen, of zijn ze al binnen? De SVP is terug alleen dan met een andere naam. De SVH, oftewel de Strijder Van Hogwarts. Beter gezegd HA, Hogwarts Army. Wie kun je vertrouwen, en wie niet?

Rollen: -Houd jongens, meisjes en afdelingen gelijk. Op dit moment is er een stop op meisjes.-

Ravenclaw:
- Brooklynn Olivia Lockhart - LoveHemmings
- Syl Kensington - Peredhel
-
-

Slytherin:
- Louis William Tomlinson - Thaluke
- Zayn Javadd Malik - RocketRaccoon
- Meisje - Shuck
-Clive Pritchard - Peredhel

Hufflepuff:
- Emilia Boycot - Nuevo
- David Morrison Parker - Cogitationes
-
-

Gryffindor:
- Cheryl Isabella Lewis - Thaluke
- Matthew Tyler Jones - LoveHemmings
- Jacelyn Carfelia Deveraux - Mikaelsons
-

REGELS:

- Minstens 150 woorden, meer mag altijd! (: In gevallen van geen tijd of geen inspiratie zie ik dit door de vingers (:
- Zoals ik al eerder zei hou de afdelingen gelijk en de jongens en meisjes (:
- Geen andere personages besturen tenzij je daar toestemming voor hebt van de persoon zelf.
- Naamsveranderingen doorgeven graag!
- OOC tussen haakjes () [] {}
- Alleen ik maak nieuwe topics aan, tenzij ik iemand vraag.
- Reserveringen blijven 2 dagen staan oftewel 48 uur.
- 2 rollen per persoon, en dan 1 jongen en 1 meisje (:
- Heb respect voor elkaar!
- De belangrijkste: HAVE FUN!

[ bericht aangepast op 7 dec 2014 - 14:05 ]

---

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Mijn Topics. *O*

---

Every villain is a hero in his own mind.

Jacelyn Carfelia Deveraux

Ik zag hem toch lichtjes glimlachen toen ik in zijn hand kneep, maar luisterde daarna wel aandachtig naar zijn woorden. Een zuchtje verliet mijn lippen toen hij klaar was. ''Ik zal normaal doen, eigenlijk weet ik niet waarom ik je überhaupt help.'' mompelde ik. Hij zette zijn vinger onder mijn kin en tilde die op, om me recht in zijn ogen te kijken. Zayn glimlachte, een glimlach die zelfs tot zijn ogen reikte. Hij drukte zacht zijn lippen op de mijne en het fantastische gevoel ging weer door in mijn onderbuik. Ik grijnsde even en schudde mentaal met mijn hoofd. Het was alleen dat ik hem niet kwijt kon raken, anders was ik onmiddellijk uit de kamer gerend en had ik hem verraden. Aan de andere kant, ik was niet zo'n persoon die dat zou doen. Ik zou dat alleen doen uit paniek. Hogwarts was nu blijkbaar op zoek naar Zayn en mijn wilde gok was dat Louis ook een Deatheater was. Niet dat ik erg veel woorden met hem had uitgewisseld en al helemaal niet dat ik hem door en door kende. Hij was nou eenmaal Zayn's beste vriend. Ik beet zacht op zijn onderlip en grijnsde breed. Dit zou ik dan toch het meest missen van school. Mijn handen gingen naar zijn nek waar ik mezelf vasthield en een andere hand ging weer in zijn haren. Ik voelde een kort briesje en het feit dat ik alleen in mijn bh zat, maakte het er niet warmer op. Door de kou schuifelde ik wat dichterbij hem toe en glimlachte lichtjes.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Clive Pritchard

Hoewel de meesten overdreven steunend naar de toespraak van professor Anderling hadden geluisterd, had Clive haar scherp in de gaten gehouden. Hoewel ze iedereen gerust probeerde te stellen, verrieden haar ogen dat ze nerveus was. Nerveus omdat de dooddoeners de school allang waren binnen gedrongen, zo wist hij, zoals bijvoorbeeld Zayn en Louis. Hij keek even naar de deur waar de eerste net door was verdwenen, samen met zijn vriendinnetje. Hij vond het nogal overdreven dat de jongen tijdens het avondmaal weg was gegaan, alsof hij per se moest laten merken dat niemand hem wat kon maken. Erg onvolwassen, maar dat gold voor de meesten hier. Al wisten de meesten hun kinderlijkheid aardig te verbloemen. Hij sneed een stuk hertenvlees af en bracht de vork naar zijn mond, terwijl hij met zijn elleboog op de tafel leunde en met een schuin oog het overzicht over de tafel behield.

---

Every villain is a hero in his own mind.

Zayn Malik
Ik ging op in de zoen en was heel blij dat zij er in elk geval ook van leek te genieten. Ik trok haar wat dichter tegen me aan, want ik voelde zeker wel het kippenvel op haar rug. Bij de zachte druk van haar tanden op mijn onderlip grijnsde ik en likte langs haar tanden. Het was fijn om hier zo met haar te zitten. Zelfs het feit dat ze aan mijn haren zat nam ik nu helemaal voor lief. Dit voelde gewoon te fijn. De spanning van net hing er nog een beetje, maar het fijne gevoel wat de zoen me gaf nam snel de overhand. Ik voelde haar nog dichterbij schuiven en sloeg mijn altijd warme armen stevig om haar heen voor ik weer achterover klapte. Misschien was het net nog warm geweest, maar nu er een briesje door de kamer ging, was dat toch wat minder. Dat betekende dat iets of iemand de common room binnen was gekomen, of dat de Bloody Baron nu hier was. Geen van beide kon me iets schelen. De geest zou ons niet storen en als er iemand in de common room kwam, was die echt slim genoeg om niet deze kamer in te komen. Ik liet haar even los om mijn deken over ons heen te slaan. Dat was toch wel prettig, want ondanks de warmte van de kachel, had ik het nogsteeds snel koud. Dat wist Jace ook maar al te goed. Want ondanks dat ik door velen werd gekenmerkt met een ijskoud hard, ik had het toch graag lekker warm en kon absoluut niet tegen kou. Ik was dan ook altijd degene die nooit in een t-shirt liep, ook niet voor mijn teken, en in de winter echt met 4 truien en een gewaad bij de kachel en dan nog rillend van de kou. Nu had ik gelukkig Jace, een deken, een kachel en het heerlijke warme gevoel wat ze me allemaal samen gaven.

---

Bowties were never Cooler

Jacelyn Carfelia Deveraux

Ik voelde hoe hij grijnsde toen ik zachtjes op zijn lip beet. Het was een fijn gevoel om zo te zitten, net na de vakantie waar ik echt helemaal niks had gedaan. Een doodsaaie vakantie, zoals altijd. Ik schuifelde wat dichterbij en voelde weer snel zijn warme armen om me heen voor hij weer achterover ging liggen. Het kon me op het moment niet schelen dat ik met mijn hele gewicht op hem lag, ik had het best koud. Hij liet me even los en ik fronste even. Mijn verwarring werd beantwoord door een deken en een kleine glimlach kroop op mijn lippen. Ik hoopte maar dat niemand ons zou storen op dit moment, anders zou ik echt het dichtstbijzijnde object in handbereik naar degene gooien. Dat en het feit dat hier niemand achter mocht komen, anders waren we beiden echt letterlijk dood. Ik opende mijn mond langzaam en grijnsde even. Oppervlakkig liefde, zoals het hier was bedoeld, was op het moment erg fijn. Geen gevolgen en niemand die je achtervolgt met het feit dat je zijn vriendin was. Nee, maar ik was ook niet echt iemand van vaste relaties. Alleen als ik echt over mijn oren verliefd was en dit.. Dit was een ander apart geval. Mijn handen zette zich naast zijn hoofd en steunde mezelf met mijn knieën en handen om wat over hem heen te hangen. Het kon me even niet schelen dat ik hele erge inkijk had.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Gaan er ook nog anderen meedoen? :')

---

Every villain is a hero in his own mind.

Elladan schreef:
Gaan er ook nog anderen meedoen? :')

Tja, ik hoop van wel.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Zayn Malik
De zoen was heerlijk. Niet perse extreem bijzonder, maar het zette wel alles weer in perspectief. Dat ik een Deatheater was, maakte weinig uit, vooral omdat we niets hadden. Dit was gewoon casual. Ik gleed met mijn tond over haar lip en grijnsde een beetje toen ze me toeliet. Zacht en langzaam draaide ik wat met mijn tong rond de hare. Ik vond het eigenlijk wel fijn dat ze gewoon bovenop me lag, omdanks dat ze ook met haar hele gewicht op me leunde. Erg vond ik dat zelfs niet. Ze was zeker niet zwaar en ze was wel lekker warm. Daarom maakte ik een beetje een geirriteerd geluidje toen ze van me af kwam. Ik trok terug en keek haar aan met een scheve glimlach. "Alles weer goed, lieve schat?" vroeg ik vrolijk en aaide over haar kaak. Ze was zo lief en leek het hele Deatheater verhaal al te zijn vergeten. Dat was voor mij wel erg fijn. Al vond ik het minder dat ze er zo geschokt en verontwaardigd over deed. Alsof ze het niet had kunnen raden. Toch snapte ik ook wel dat het even een shock was, maar gelukkig was ze er nu overheen. Ze zou een geweldige Deatheater zijn als ze wilde. Haar haat en afkeer was dan niet zo diep als het mijne, maar haar hart zag op de goede plek. Ik liet mijn hand van haar kaak afzakken naar haar hart. "Je hebt een goed hart." zei ik zachtjes voor ik een kusje in haar mondhoek drukte. Gevoelens kende ik niet, of in elk geval niet zulke. Verliefdheid was een absurd concept voor me. Mijn ouders waren dan wel voor de liefde getrouwd, maar dat kon alleen omdat ze allebei volledig volbloed tovenaars waren. Als een van de twee halfbloed was geweest had het echt niet gekunt. Nu was zij een volbloed, maar alsnog ging het niet. Ik vond dit zo erg leuk, maar meer dan friends-with-benifits was het niet en zou het ook nooit kunnen worden.

---

Bowties were never Cooler

[Mijn topics]

---

I like my choices. I hope she likes hers.

Jacelyn C. Deveraux

Toen ik hem toeliet en zelf mijn mond opende, voelde ik gelijk zijn tong om de mijne draaien. Een grijns kroop langzaam op mijn gezicht. Hij liet een geïrriteerd geluidje horen toen ik mezelf ophees om wat beter te liggen. Zayn trok terug en keek me met een scheve glimlach aan. Dit was compleet anders waar ik aan gewend was, meestal was hij wel aardig, maar dit was over de top. Zijn stem klonk zo vrolijk. Hij aaide me over mijn kaak, maar zijn hand ging van mijn kaak naar mijn hart. Mijn wenkbrauwen fronsten even en keek hem verward aan. Zijn woorden lieten me toch even glimlachen en schudde mijn hoofd. ''Waar was dat nou voor?'' vroeg ik, met een lichte grinnik in mijn toon. Het was een harde klap naar de realiteit voor me dat een goede vriend van me een Deatheater was, dat was niet niks. Ze werden gezocht door heel Hogwarts en ik wilde niet het risico lopen dat de schoolleiding me aan zouden zien als een Deatheater, al zou het vaagjes zijn als een Deatheater bij Gryffindor zat. Al had de sorteerhoed zeven jaar geleden publiekelijk gezegd dat ik ook bij Slyherin zou kunnen horen. Een zuchtje verliet mijn lippen, maar keek hem met een licht forceerde glimlach aan. ''Dus we blijven gewoon doen waar we goed in zijn? Stiekem samen zijn en niet betrapt worden. Hopelijk.'' zei ik zacht en fronste even. ''Maar dat doe ik met plezier, dat weet je.'' vervolgde ik snel en glimlachte, dit keer wel een echte. Ik woelde even over zijn haren, waarna ik mezelf weer zachtjes neer liet vallen zodat mijn kin op zijn buik was gevestigd.

[ bericht aangepast op 23 sep 2014 - 19:10 ]

---

I don't want you to die, I want you to suffer.

Gabriella 'Gab' Demi Nott • Slytherin • The Great Hall

Gapend hoorde ik de speech van McGonagall aan. Deatheathers op school? Het verbaasde me niets. Veel leerlingen keken verschrikt, ergens begreep ik het wel. Velen kende de verhalen over de verschrikkelijke daden van Lord Voldemort en over 'de geweldige' Harry Potter die hem versloeg. Je had erop kunnen wachten, ooit zou er iemand komen die Zijn Heer wilde wreken en die tijd was nu gekomen. In de The Daily Prophet had een artikel gestaan dat de Deatheathers wraak wilde. Ik liet mijn ogen langs alle Slytherin leerlingen glijden en vond uiteindelijk de bekende ijsblauwe ogen. Kreunend stond ik op een plofte naast de bruinharige jongen neer. "Hey Boo, ik heb je gemist" ik knuffelde de jongen zijwaards. Ik had hem de hele vakantie niet gezien, mijn ouders hadden me het verboden. Hij zou een 'slechte indruk' op me hebben. Mijn ouders waren altijd zó overbezorgd. Ik walgde ervan, Lou was een goede jongen en mijn beste vriend. Hij was er voor mij toen iedereen me in de steek liet. En daar was ik hem nog steeds dankbaar voor.

[ bericht aangepast op 23 sep 2014 - 21:08 ]

---

I like my choices. I hope she likes hers.

Zayn Malik
Ik zag haar wat fronzen bij mijn woorden en mijn hand op haar hart. Ik was misschien iets te opgetogen dat ze me toch wel leek te accepteren voor wie ik was. Ik glimlachte een beetje en keek haar recht aan. "Omdat het waar is en je daar nooit over hoeft te twijfelen." zei ik zacht. Ja, tuurlijk werd ik gezocht door driekwart van de toverwereld en min of meer de hele school. De radicale afstammeling van Bellatrix Lestrange. Als iemand het zou weten zou mijn kop rollen en werd ik direct in Askaban opgesloten voor eeuwig. Niet alleen door het bloed in mijn aderen, maar ook om wat ik tot nu toe al had gedaan. Ik ondertekende namelijk mijn publieke daden altijd nog met het signatuur van mijn oma. Er stond een flinke prijs op mijn hoofd, al wist niemand dat ik het was. Ik zag dat ze haar glimlach forceerde en wachtte tot de woorden die ze duidelijk wilde zeggen. Haar woorden deden me grijnzen en haar echte glimlach deed me echt heel erg goed. Ik legde mijn hand op haar wang en schudde lichtjes mijn hoofd toen ze door mijn haren woelde. Toch kon ik er echt niet geirriteerd door worden, want haar zachte ontwapenende ogen vervaagden alles. Ik liet mijn handen lichtjes door haar prachtige haren. "Klinkt goed, Jacey. Net als altijd." zei ik met een scheve grijns voor ik haar omhoog trok, zodat onze gezichten weer op een lijn lagen. Ik hield haar dichtbij me en drukte haar vol met vreugde en passie. Nee, liefde zat er nooit tussen, maar lust en passie zeker wel. Het voelde zo fijn om haar gewoon zo in mijn leven te hebben en ik wilde haar daar houden, al was dat onmogelijk. Het zou wel fijn zijn.

---

Bowties were never Cooler

Louis William Tomlinson
En binnen de kortste keren was Zayn weg. Een kleine zucht verliet mijn mond en mijn blik gleed door de Great Hall. Iemand plofte naast me neer en ik keek wie. Waarna een oprechte glimlach om mijn lippen speelde. Ze knuffelde me zijwaarts, waarna ik ook kort mijn armen om haar heen sloeg. "Hey Boo, ik heb je gemist." zei Gabriela. "Ik jou ook Gab.." Deze woorden meende ik. Ik leek wel een hufter en ongevoelig maar zodra ik bij mijn vrienden was leek dat wel eventjes anders.
Ik liet haar los en richtte mijn blik op haar. Ze was geen steek veranderd. "Maar goed. Hoe was je vakantie?" vroeg ik haar aangezien ik haar de hele vakantie niet had gezien. En ergens was dat maar beter. Ik wilde haar, net zoals mijn zusjes, niet bij betrekken. En deed iemand zoiets wel, dan zou ik er persoonlijk voor zorgen dat diegene pijn zou lijden. Niemand maar dan ook niemand deed hun wat aan.

---

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Gabriella 'Gab' Demi Nott • Slytherin • The Great Hall

"Ik jou ook Gab.. Maar goed. Hoe was je vakantie?" "Saai" bekende ik "Een vakantie zonder jou is niet leuk, mijn ouders zijn echt te overbezorgd. Ik bedoel, dat ik niet mocht zien is toch belachelijk? Ze checkte zelfs al mijn post om te kijken of Athena geen brieven die voor jou bestemd waren langsbracht. Maar ik heb dus de hele tijd mijn vliegkunsten proberen te verbeteren" Ik moest glimlachen bij het idee, twee jaar gelden had je me een bezem niet op kunnen krijgen en nu was ik al een jaar Chaser is het Slytherin team. Ik had erg last van hoogte vrees gehad maar toe ik me er uiteindelijk overheen zette vond ik het geweldig. Door de lucht vliegen alsof de zwaartekracht niet bestond. Het was super.
"En hoe was jou vakantie?" Ik greep een stukje kip van zijn bord en begon er aan te knabbelen.

[ bericht aangepast op 24 sep 2014 - 17:10 ]

---

I like my choices. I hope she likes hers.

Jacelyn C. Deveraux

Hij keek me recht in mijn ogen aan en glimlachte, waarna ik zelf ook automatisch glimlachte. ''Je weet dat ik nooit twijfel aan de mensen die ik oprecht vertrouw. Dus, ik hoefde niet te twijfelen dat je wel een goed mens was. Buiten de Deatheater gedoe.'' mompelde ik en glimlachte weer. Het was niet leuk om te weten dat één van je goede vrienden werd gezocht door bijna de hele toverwereld, maar ach. Daar kon hij eenmaal niks eraan doen. Niet meer tenminste. Hij legde zijn hand op mijn wang en ik zag hem zijn hoofd schudden toen ik door zijn haren ging. Het bleef leuk. ''Zoals altijd,'' herhaalde ik met een glimlachje en voelde hoe hij me weer omhoog trok zodat we weer op één lijn lagen. Hij hield me dichtbij zich en drukte weer zijn lippen op de mijne. Een glimlach kwam weer rond mijn lippen en grijnsde tegen zijn lippen aan. Ik vroeg me altijd af hoe het zou zijn als ik in Slytherin zat, maar dat waren verre gedachtes. Mijn lot had me nou eenmaal in Gryffindor geplaatst en ik kon er nu niets meer aan doen. We hadden geen relatie en ik kon mezelf toch niet in een vaste relatie binden. Dat was niet echt iets voor mij, misschien als ik wat ouder was, maar nu was ik pas zeventien en een serieuze relatie kon ik nog niet aan. Ik hees mezelf weer op en steunde met mijn handen in het matras. Het zou heel gênant worden als iemand nu de kamer binnen zou komen, echt heel gênant. Tenminste, ik zou het gênant vinden.

---

I don't want you to die, I want you to suffer.