{001} When Words Fail...Music Speaks -Speeltopic - Speeltopics

De leerlingen slapen ook op school. Er zijn 2 persoons kamers.

Kamerindeling





Leerlingen



Docenten

Het is Woensdag ochtend. De leerlingen worden net wakker en bereiden zich voor op een nieuwe dag.

RollenTopic

[ bericht aangepast op 14 sep 2014 - 19:59 ]

---

I don't have time to worry if it's right or wrong, you can't hope for a horror story with a happy ending!

(ik post morgen weer. Wou eigenlijk nu nog posten maar k moet van mn laptop af en alles. Op mn telefoon lukt het namelijk niet om een mooie post voor elkaar te krijgen. Byee)

---

take me back to the basics and the simple life

( Jammer, maar bye. Sleep well )

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

-doei -

---

take me back to the basics and the simple life

Jeannine Aloise Blanchard

Ik wou net te eetzaal uitgaan, toen ik me bedacht. Ik moest Chase wel even begroeten, immers was het één van mijn beste vrienden en ik was wel erg respectloos als ik al hém geen hallo zeg.
Ik draaide me om en botste toen tegen Annalynn op, een kleine 'sorry' kwam over mijn lippen en ik liep door de eetzaal, naar Chase. Mijn humeur was al beter door Ann, ik was haar er echt dankbaar voor, maar ik liet het niet uit mijn hoofd met dat telefoontje.
Ik liep langzamer op ze af. Ik leek waarschijnlijk gestoord met die rode ogen en dat ongekende haar, maar ik liep gewoon door. Ik liep naar Chase en stopte voor hem. Hij was groter als ik, zowat elke jongen. Tja. Ik stapte op hem af en gaf hem een lieve, maar vriendschappelijke knuffel en keek hem even aan. Mijn blik verraadde dat hij niet voor de anderen moesten vragen hoe het ging, want dan was de kans groot dat ik in onweer losliet. Ik liet een glimlach zien en draaide me naar de rest van de groep.
Er zat nog twee meiden, een jongen en Caleb. Ik keek hem wat koeltjes aan en een minachting was te zien in mijn groene kijkers. Ik weet niet, ooit door een kleine ruzie hebben we altijd al ruzie. Het was best lang geleden en de reden waarvoor kan ik me niet herinneren. Ik herinnerde me vaag iets van een belediging en een rake mep in zijn gezicht. Nu zou dat nogal anders zijn. Mijn blik gleed naar zijn armen. Die waren niet zonder spieren. Een korte lach rolde over mijn lippen.
Ik wendde me naar de rest van de groep. Ik kende ze niet echt. Zij misschien mij, maar ik niet hun. Ik bekeek ze één voor één en aan mijn blik was niet af te lezen wat ik dacht. Ik kende ze gewoon niet. Punt.
Ik draaide me weer naar Chase, fluisterde een korte 'dag' en liep weer naar Annalynn.
Zo. Nu konden we gaan en daarmee verliet ik de eetzaal.

[ bericht aangepast op 17 sep 2014 - 18:25 ]

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

Alex vroeg aan Malencia of ze goed had geslapen, waarop het meisje antwoordde: 'Met mij gaat alles oké, alleen mijn nacht was voor mijn gevoel veel te kort.' Tja, dat klopt. Mijn droom was om vierentwintig uur achter elkaar door te kunnen slapen. Met tussendoor een aantal eetpauzes. Inderdaad, ik was een enorme vreetzak. Maar doordat ik vaak naar de sportschool ging, zag je het niet aan mijn lichaam. Gelukkig. Toen ik vroeg wat we als eerste uur hadden, haalde Malencia haar schouders op. Ik wist dat ze vaak dingen vergat, dus was dit geen uitzondering voor mij. Stiekem herkende ik het wel, vergetelheid was iets wat mij ook dagelijks overkwam. Plotseling kwam Jeane de eetkamer binnenlopen, een goede vriendin van mij. Samen met Annalynn en haar vorm ik een vriendengroepje, of zoiets. Ik kan het gewoon goed met de twee meiden vinden. Al snel voegt Annalynn zich ook bij het gezelschap en gaat ze praten met Jeane, die een oververmoeide blik in haar ogen heeft. Ik zou later wel horen wat er aan de hand was, hoewel ik het - het liefst direct aan Jeane zou willen vragen. Ik bleef even stil en na een tijdje keek ze even naar me. Wat zou ze denken? Geen idee…
Even later wilde ze weglopen, maar kwam ze terug, om naar mij toe te lopen. Ze knuffelde me en keek me even aan, haar gezicht sprak boekdelen. Ik wist precies wat te doen, of beter gezegd, wat níét te doen, op dit moment. Ze keek even naar de rest en daarna richtte Jeane zich weer op mij. 'Dag.' zei ze vlug. 'Je kan altijd maar me toekomen, hè? Wat er ook is.' Maar al snel was ze verdwenen.

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

Jeannine Aloise Blanchard

Ik liep dus met Ann de eetzaal uit, richting de slaapvertrekken. Ik had werkelijk waar zin om te sporten, ook omdat Annalynn net zo van sport hield. Al toegegeven, zij was veel sportiever dan ik. Ik sportte vaak in de zomer en herfst, maar zo goed ik me kan herinneren sport Annalynn het hele seizoen door. Ik werd abrupt uit mijn gedachtes gehaald, toen ik tegen iemand aan knalde.
» Jezus, kijk uit je doppen ! « Een paar vloekwoorden volgden nog naar deze zin. Ik keek even op en keek recht in het gezicht van Mrs. Valentine. Shit. Ze keek me met samengeknepen ogen aan. » Meekomen, jongedame. En nu. « Ze pakte mijn pols vast en trok me mee, omdat ik anders hier nog zou staan. Ik wierp een blik over mijn schouder naar Annalynn. Ik haalde even mijn schouders op en keek met een boos gezicht naar die stomme lerares, die mij meetrok. Waarschijnlijk moest ik vandaag dus wel de les in en Ann ook. Ik haat een hekel aan die vrouw. Ik probeerde me los te trekken, maar ze bleef mijn pols hard vasthouden. » Laat me los, jezus. Ik ben ziek. « Ik keek haar kil aan en de woorden verlieten mijn mond nogal kalmpjes. Mij boeide het niet wat die leraren van me vonden, maar hun zouden míj met rust moeten laten. De enigste op wie ze afgingen, waren een paar uit de klas. Waaronder ook ik. » Jij bent niet ziek, jij gaat vandaag naar de les en je kan daarna nog een extra uurtje Frans bij me inhalen. « Ze sprak op een toon, alsof het de normaalste zaak van de wereld was, dat ik moest nablijven.
Ze stopte voor de eetzaal en duwde mij er letterlijk in. » Ga maar naar je vrienden toe en bereid je zo voor op gym. « Ze sprak nu alsof ik een klein kind was, met een zoetsappige stem. Jezus, ik haatte haar. En hier stond ik weer. In de eetzaal. Met al die mensen. En die stomme docente. Want ze ging bij de ingang staan. Ik keek om me heen en zag Ann niet meer. Waarschijnlijk haalde ze nu de sportkleren voor de eerstkomende les. Niet alleen sporten. Nee, met de hele klas.
Ik stapte met een blik, die niet bepaalde vriendelijk was, op Chase af. En ik ging naast hem staan. Ik haatte het, want er zaten nog meerdere bij. En ik had mijn vriendengroep en als er tienduizend andere bij kwamen zitten, was ik al geërgerd. Ik hield er niet van om nieuwe mensen erbij te hebben. Ten eerste, ik kende ze niet. En ten tweede, alles wat nieuw is , schrikt me af. Een stomme gewoonte, maar ik kon er niks aan doen. » Weten jullie wat we gaan doen met sport.. « Ik mompelde het meer en eigenlijk was het naar Chase gericht, maar omdat er meer waren vroeg ik maar hun. Wie weet wisten die het wel.
Ik kon met moeite mijn ogen open houden en werd weer gelijk moe. Misschien was het handig om zo te sporten. Ik liep van Chase weg en mompelde wat over sportkleren, gelukkig liet Mrs. Valentine me door. Waarschijnlijk omdat ik vanmiddag toch moest nablijven. Ik liep weer richting de slaapvertrekken en zag Ann niet. Misschien in onze kamer. In korte tijd was ik al in onze kamer beland en ik pakte mijn sporttas vanonder mijn bed vandaan.
De sportkleren bestonden uit een navelvrij shirt en een sportbroek, die tot over mijn knieën ging en mijn zwarte, witte Nike Rush Run. Ik hield van die schoenen. Er was goed op te sporten. Ik wist niet of we dit jaar een andere leraar hadden of dezelfde. Hopelijk dezelfde. Die was niet zo streng als andere docenten. Ik nam de tas op mijn schouder, pakte snel een borstel en make-up. Ik wou niet honderduit bevraagt worden, dus na gym moest ik me snel opmaken.
Ik sloot de kamerdeur achter me en liep via een andere weg naar de gymzaal. Hij was beneden en ik moest dus eerst al die trappen aflopen. Waarom geen lift. Ik zuchtte en haalde een hand door mijn haar. Ik trippelde de trappen af, wat in een snel tempo ging en leunde tegen de muur van de gymzaal, toen ik beneden was aangekomen. » Nu nog wachten.. «

[ bericht aangepast op 17 sep 2014 - 13:34 ]

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

-Ugh. Tuurlijk. Net wanneer je post af is besluit je laptop te crashen omdat je telefoon eraan ligt. Ik zal zo snel even wat schrijven, eerst ff wachten totdat mn telefoon klaar is met updates en things.-

---

take me back to the basics and the simple life

Jeane had helaas wat problemen met mevrouw Valentine, de verschrikkelijke lerares van de hele school. Stom mens, vond ik. Ze verdween al snel nadat ze aan me had gevraagd wat we zouden doen met gym. Eerlijk gezegd had ik geen idee. 'Hé, jongens!' riep ik naar iedereen die het wilde horen. 'Ik ben alvast naar gym.' Daarna verliet ik de eenmaal. Ik zou na gym, of tijdens de pauze wel even wat eten. Eenmaal op mijn kamer aangekomen negeerde ik slapende David, die inmiddels wel wakker zou moeten worden. Ik trok mijn kleren uit en duwde ze in een tas, waarna ik het échte Barcelona uit-tenue aantrok, met op de achterkant in grote letters "NORWIN" had staan. Ik nam de tas mee en liep naar de gymzaal. Daar zou ik met mezelf gaan voetballen of... Alvast warmlopen. Tot mijn verbazing zag ik Jeane staan. Ik dacht dat ze op haar kamer zat of zoiets. 'Hé!' glimlacht ik. 'Valentine was zeker weer bezig.' vroeg ik en ik wachtte op haar antwoord. 'Stukje rennen?' stelde ik voor, waarna ik rustig begon te joggen. Misschien zou dat haar goed doen. 'Als er iets is kan je het altijd zeggen, hè?' liet ik even weten. Jeane kon altijd naar mij toe komen als dat nodig was.

---

"Live simply, so others can simply live." - Matthew Espinosa

”One less problem without you, I got one less problem without you, I got one less, one less problem”

Een tijdje zit ik stil voor me uit te staren. Spraakzaam ben ik vandaag niet echt, niet dat ik wat boeiends te vertellen heb. Normaalgesproken heb ik altijd wel iets mede te delen, maar het lijkt wel of ik daar vandaag gewoon niet zo de behoefte tot heb. Mijn armen heb ik ondertussen ook over elkaar heen geslagen terwijl ik ongeïnteresseerd om me heen kijk. Het is vandaag gewoon mijn dag niet geloof ik.
Als ik opkijk zie ik dat een meisje met redelijk lang donkerblond haar op ons af komt lopen. Meteen herken ik haar, Jeannine. Haar ogen staan anders dan ze anders staan, maar ik vraag er niet naar. Bij mij zou ze het ook gewoon laten gaan, dus ik besteed er ook maar geen aandacht aan. Jeane en ik hebben elkaar nooit echt gelegen, wat denk ik grotendeels mijn schuld is. Goed kan ik het me niet meer herinneren, maar wat ik nog wel weet is dat ik minimaal één opmerking naar haar hoofd heb geslingerd die misschien niet zo netjes was. Daarna heb ik een fikse klap in mijn gezicht gekregen en sinds dien is het eigenlijk nooit meer goed gekomen. Ik weet dat ik de gene ben die schuld zou moeten bekennen, maar om na twee jaar nou naar haar toe te gaan lopen en het spijt me te zeggen lijkt me ook niet de oplossing.
Op dat moment vinden Jeanes ogen de mijne. Haar blik staat minachtend waardoor ik kil terug kijk. Ik zie dat ze mij voor een paar seconden in zich opneemt en weet niet precies of ik dit goed of slecht op zou moeten vatten. Nadat er ook nog een lichte grinnik haar lippen verlaat, weet ik al bijna zeker dat ik dit niet op een goede manier zou moeten zien. Voordat ik ook maar iets tegen haar kan zeggen heeft ze zich al weer omgedraaid om vervolgens de eetzaal te verlaten. Net zoals mij heeft ze vandaag haar dag ook niet geloof ik.
“Hey Jongens! Ik ga alvast naar gym.” zegt Chase even later terwijl hij opstaat en daarna ook de eetzaal verlaat. Ik roep hem nog een “Doei” na. Ik besluit om zijn idee maar te volgen nadat ik snel een broodje naar binnen heb gewerkt. Op een rustig tempo begin ik mijn weg terug naar mijn kamer. Daar trek ik mijn standaard gymkleding aan, wat bestaat uit een zwarte korte broek een of ander shirt die ik altijd standaard voor dit doeleinde gebruik. Ik heb op zich helemaal niets tegen gym, hoewel ik het niet heel erg heb op balsporten. Ik kan ze wel, alleen ik vind er meestal geen donder aan. Atletiek is meer mijn ding. Ik ben in het bezit van een redelijk goede conditie, al zeg ik het zelf, dus hardlopen enzo vind ik niet echt een punt. Ook krachtsporten zoals speerwerpen of kogelstoten liggen me wel. Het enige nadeel is dat dit alleen buiten mogelijk is, dus helaas vallen deze dingen al af. Ik ben benieuwd wat hij nu weer voor ons bedacht heeft.

[ bericht aangepast op 17 sep 2014 - 22:39 ]

---

"I'm fine with internet communication, it's just the real life I have problems with!" ~ Dan Howell

Nog even praatten Jean en ik en daarna liepen we naar de uitgang van de eetzaal. Toen we bijna de eetzaal uit waren draaide Jeane zich om en liep ze even naar Chase om hem een korte knuffel te geven. Ik zwaaide naar hem maar volgensmij zag hij het niet. Maakt niet uit. Toen we even later richting de slaapvertrekken liepen botste Jean tegen Valentine op. Ik vloekte binnensmonds en probeerde Jean mee te nemen, Jean echter, liep met Valentine mee.Ze keek nog even achterom en ik wees naar de gymzaal, als teken dat ik daar zo heen zou gaan. In onze slaapkamer kleedde ik me snel om voor gym. Ik doe een roze sport setje aan. Ik heb verschillende setjes maar deze past het best bij m'n schoenen en omdat ik niet veel te doen in heb ik daar gewoon zin in. Aangezien ik nu zeker weet dat we gewoon naar gym moeten pak ik veder niet veel in. Ik pak gewoon nog mijn bidon en that's it. Omdat het nog een kwartier duurt voordat de gym les begint en het maar twee minuten duurt om naar de gymzaal te gaan besluit ik om twee rondjes om het gebouw in te lopen. Ik heb toch nog veel te veel energie. Na de vijf minuten die het duurde om de rondjes te lopen, loop ik naar de gymzaal. Als ik de deur open doe zie ik dat de gymzaal nog verlaten is, op Jean en Chase na. "Jeaann!" roep ik en ik loop naar haar en Chase toe. "Wat zei Valentine allemaal?" bijna meteen zit ik weer in de medelevende rol. Scheidende ouders zijn iets wat niemand mee zou moeten maken. "Het Chase." zeg ik als ik me realiseer dat hij er ook nog loopt en ik loop met ze mee.

---

take me back to the basics and the simple life

Ik duwde de deuren open van de school. Ik was nog op dik tijd en de meeste leerlingen zaten nog te eten. Liever kwam ik voor de drukte en mijn passen echode in de lege gangen. Ik liep direct naar de lerarenkamer en zette me aan de lange tafel en spreidde mijn lijst met de namen van leerlingen voor me uit op de tafel. Ik stond nog even recht en zette het koffieapparaat aan. Vervolgens wreef ik even mijn haar goed en leunde tegen de tafel. S' morgens had ik nooit echt veel zin om te wachten op mijn bakje koffie dus tikte ik ongeduldig met mijn vingers tegen de tafelrand. Eigenlijk zou ik op dit moment mijn ronde moeten doen om de dealers hun geld te bezorgen, maar dat kon altijd wachten tot vanmiddag. Na enkele minuten ongeduldig te hebben getikt, vouw ik mijn vingers om het kleine plastic bekertje en zet deze bovenop de map met papieren die op tafel lag. Het was eigenlijk nu wel tijd om naar de gymzaal te gaan en alle attributen voor deze les klaar te zetten. Met grote stappen ga ik wat trappen omlaag zodat ik bij de gymzaal uitkom. Tot mijn verbazing zag ik dat enkele leerlingen al rondjes aan het rennen waren, waaronder Chase en Jeannine. Genietend plaats ik mijn hoofd in mijn nek en neem een slok van mijn dampende koffie. "Goedemorgen people" zeg ik met een vriendelijke glimlach rond mijn lippen, klein maar gemeend. Ik wreef even over mijn slapen heen en liep verder de gymzaal in. De koffie zou ieder moment moeten werken. "Iemand van jullie die een suggestie heeft voor een bepaald onderdeel dat we deze les zouden kunnen behandelen?" vraag ik een beetje in het algemeen, de andere leerlingen waren nog niet aanwezig dus kon ik het makkelijk aan dit kleine clubje overlaten. Zijn humeur was niet opperbest maar hij toverde toch terug een glimlach op zijn gezicht. Hij moest professioneel blijven, zeker nu. Hij keek naar de klok. Nog een paar minuten voordat de les van start zou gaan.

Jeannine Aloise Blanchard




Een geluid liet me opkijken vanuit mijn gedachtes en ik keek recht in het vrolijke gezicht van Chase. Automatisch verscheen er een glimlach op mijn gezicht. Hij wist me op de één of andere manier altijd te laten lachen of glimlachen. » Hé ! Valentine was zeker weer bezig. « Ik rolde met mijn ogen toen hij dat zei.
» Die vrouw heeft iets tegen me, honderd procent zeker. « Ik keek hem met een korte grijns aan en trok daarbij mijn shirt wat naar beneden. Het had niet veel zin, het was al een navelshirt en hij kroop telkens weer omhoog. Een geïrriteerde zucht verliet mijn lippen.
» Stukje rennen ? « Hij begon al te rennen en eerlijk gezegd had ik nu best wel zin een rondje rennen. Ik bond snel een hoge staart in mijn haren en volgde Chase dan. » Als er iets is kan je het altijd zeggen, hè ? « Ik knikte langzaam toen hij dat zei. Ik deed mijn mond ook open en wou net wat zeggen, toen de zaaldeuren weer open vlogen.
Anna kwam binnen. Voordat ik iets kon zeggen, riep ze mijn naam al en ze kwam naar ons toe. » Wat zei Valentine allemaal ? « En alweer was mijn humeur al wat gezakt. » Ik moet weer nablijven. Alsof ik niks beters te doen heb.. « Ik probeerde boos te kijken, maar er kwam alleen lachen vanaf. Er waren altijd meer dan twee mensen bij Valentine en je was dus nooit alleen. Gelukkig niet. Anna begroette ook nog Chase. Ik trok mijn mond open om het nu wel te zeggen, toen de deuren opnieuw open gingen. Ik stootte Chase met mijn elleboog in zijn zij en vormde een geluidsloze - Straks. -
De leraar kwam ook al binnen. Gelukkig, Mr. Ridley. Hij was nog nooit streng geweest. » Goedemorgen people. Iemand van jullie die een suggestie heeft wat voor onderdeel we vandaag kunnen behandelen ? « Een grijns omspeelde mijn lippen en ik stopte ook even met lopen. » Ja, handbal. Alstublieft. « Ik hield van handbal, sowieso al van balsporten. Maar handbal was het leukste. Je kon die ballen op mensen afvuren en daarna zeggen dat het per ongeluk ging.

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

[ bericht aangepast op 19 sep 2014 - 16:27 ]

---

The monsters running wild inside of me. I'm faded

Terwijl de rest allemaal zijn weg naar gym begon, bleef ik zitten en keek nog een beetje om me heen. Ik probeerde dit moment altijd zo lang uit te stellen als mogelijk was. Op het gebied van lichamelijke opvoeding ben ik één grote ramp, zowel in balsporten als in atletiek als in toestellen. Dit vak is gewoon iets wat me totaal niet ligt.
Ik kijk op het scherm van mijn mobieltje en zie tot mijn grote ongenoegen dat ik nog maar een aantal minuten heb tot ik in de les moet zijn. Ik sta op en verlaat met een diepe zucht de eetzaal. Laat de hel maar weer beginnen.
Met een krakend geluid open ik de kamerdeur van de slaapkamer die ik met Alex deel. Zij blijkt echter al vertrokken te zijn, wat me niets verbaast. Dit betekent echter wel dat ik me rustig kan omkleden. Voorzichtig trek ik mijn gym kleding aan en pak daarbij mijn lievelings gymschoenen die me als gegoten zitten. Hoewel ik mijn haren eigenlijk veel liever los draag, steek ik ze nu maar op in een knot. Tijdens gym was het altijd al verboden geweest om je haren los te laten hangen.
Mijn klok geeft al snel aan dat ik nog maar één enkele minuut heb. Meteen begin ik mijn weg naar de gymzaal toe te sprinten. Door de snelheid die ik maak en de onvoorzichtigheid vall ik bijna van de trap af, maar kan gelukkig nog net mijn evenwicht bewaren.
Net op tijd maak ik de grote deuren van de gymzaal open en kom zuchtend binnen. Waarom is dit in godsnaam een verplicht vak op school, ik mag toch zelf wel bepalen of ik wel of niet wil sporten? Als ik dit zo leuk vindt om te doen dan zou ik het wel in mijn vrije tijd doen. Veel mensen zijn in de tussentijd al gearriveerd en ik kijk een keer de groep rond die al bezig is met het rennen van rondjes. Het liefst zou ik hier gewoon stil blijven staan, maar ik heb geloof ik niet zoveel keuze. Langzaam maar zeker begin ik met het joggen van een aantal rondjes terwijl ik mezelf voorhoud dat het maar voor eventjes is.

[ bericht aangepast op 19 sep 2014 - 17:26 ]

---

"I'm fine with internet communication, it's just the real life I have problems with!" ~ Dan Howell

Jeannine Aloise Blanchard


Ik zag dat nog meer naar binnen kwamen. Volgens mij Malencia en Alexandra. Ik was echt slecht in namen, dus ik vergat de namen van mensen waar ik niet mee omging zo. Een slechte gewoonte, maar beter als een compleet geheugenverlies.
Ik streek geïrriteerd een lok uit mijn gezicht. Zodra mijn haren in een staart zaten, vielen er ze stukje voor stukje uit. Nadeel aan niet zo lang haar. Ik had het tot net over mijn schouders, maar als ik een staart in deed wist het op de één of andere manier altijd te ontsnappen. Ik stopte abrupt met lopen, wat hopelijk geen kettingreactie op de anderen zou zijn.
Ik ging aan de kant staan en trok het elastiekje uit mijn haren. Ik schudde mijn haren los en liet ze vrij over mijn schouders hangen. Dit voelde duizenden stukken beter als die paardenstaart. Het elastiekje deed ik om mijn pols en ik zakte naar beneden.
Als het ware zat ik nu tegen de muur aan. Ik steunde met mijn armen op mijn knieën. Ik keek de rest met een onverschillige blik toe. Hun konden nog verder lopen, maar ik had nu gewoon zin in handbal. En bovendien, ik was al ingelopen.
» Wanneer starten we? En was mijn voorstel goed ? « Ik keek de gymdocent vragend aan en keek richting de zaaldeuren. Ik was benieuwd wie nog binnenkwam. Ik kwam weer overeind, aangezien niemand iets ondernam.
Ik trok mijn shirtje weer wat naar beneden en liep toen richting de rekken met de ballen. Ik pakte er een bal uit en bekeek hem even. Een basketbal. Beter als niks. Ik haalde mijn schouders en liep met de bal stuiterend op de grond, naar ongeveer het midden van de zaal. Ik sprong wat omhoog en gooide de bal richting net.
» Damn. « De bal miste het net en ik rende achter de stuiterende bal aan. De rest was nog rondjes aan het lopen en de bal werd nog verder weg gerold. Ik liep achter de bal aan. Volgens mij was ik net zo een baby eend, die zijn moeder achterna waggelt. Alleen dat ik groter ben als die bal en geen eend ben.
» Jezus. « De zaaldeuren waren nog open en daarmee rolde de bal eruit. Toen die eindelijk, buiten de gymzaal, tot stilstand kwam, pakte ik hem op. Een korte zucht verliet mijn lippen en ik draaide me weer richting de gymzaal.
Dit zou nog een lange dag worden. En niet lang, maar erg lang.

[ bericht aangepast op 20 sep 2014 - 13:26 ]

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."