Alleen nog een uiterlijk, dat komt eraan c:
Rol: Medewerker | Cipier
Naam: Catharina Penelope Gates. Ook wel Gates, voor collega's.
Leeftijd: 25 jaar oud, geboren op 2 Februari in de avond, tijdens een winterstorm.
Geslacht: Vrouwelijk
Innerlijk: Het karakter van Gates wijkt heel erg af naar een bepaalde kant: Psychopatisme. Alhoewel het natuurlijk maar vaag blijft of iemand nou daadwerkelijk bevind in een spectrum van een stoornis, lijkt Gates wel erg te neigen naar Sociopatisme en psychomatisme. Haar karakter is namelijk hard en koud, sadistisch en gemeen, gevoelloos en onwetend wat liefde betreft.
Als je denkt aan een gevangenis, denk je snel aan 'goed & kwaad'. De gevangenen zijn slecht, de bewakers zijn goed. Nu is het bij Gates wat anders - als je een dag met haar doorbrengt en onwetend blijft wat betreft de daden van de 'slechteriken', zou je pleiten voor een algemeen gevangenisverbod. Gates is namelijk streng, een van de strengste, en voert er een hard beleid erop na. Gates geniet van de pijnen van anderen, meestal, en sart de gevangenen wanneer ze kan. Alhoewel Gates dus een bewaker is, is ze niet meteen goed. Toch wekt dit een morele vraag op: Ze straft diegenen die slecht zijn: Maakt dat haar goed of slecht? Ik neem aan dat het antwoord geen van beiden is.
Gates is cipier met een reden. Door alle meespelende factoren, is Gates' persoonlijkheid krom gegroeid. Ze heeft geen problemen met liegen en heeft maar weinig vermogen tot empathie, en zelfs sympathie. Nooit heeft Gates vriendschap gekend, wat een grote meespelende factor kan zijn. Wat ook oorzaak kan zijn voor haar gesloten, wantrouwende persoonlijkheid en onhandigheid als het gaat om vriendschap, liefde en andere sociale kundigheden. Als er liefde of zoiets dergelijk in het spel komt, raakt Gates zo gedesoriënteerd als een kind en weet zich geen raad. Daarom vind ze het makkelijk om zich te verschuilen achter haat en vooral: gevoelloosheid.
Want dat is waar Gates echt goed is. Doen alsof ze geen gevoelens heeft - wat ze inmiddels zo lang heeft volgehouden, dat ze denkt dat het haar echte façade is. Ook is Gates koppig en arrogant, tegen iedereen. Gates is absoluut niet op haar mondje gevallen, en weigert in een discussie iets van iemand anders aan te nemen, of zelfs maar van haar standpunt te veranderen. Gates heeft zo haar trots, al valt die te betwijfelen, aangezien Gates ongepaste trots als een van de hatelijkste karaktertrekken vind, die iemand kan hebben.
Ook is Gates eerlijk, op het irritante af. Ze moet en zal altijd haar mening geven en een eerlijke ook. Om gevoelens geeft ze dus niet, waardoor ze vrij spel heeft, als het daarom draait. Hierdoor maakt ze snel vijanden. Ook kan ze soms een flapuit zijn, als het draait om vragen stellen of ongewenste meningen (ja, de gehate meningen) geven. Tegen gevangenen doet ze dit overigens niet.
Verder is Gates onuitstaanbaar trouw, tot op het moment dat ze nodeloos loyaal is, ook al valt er niks om loyaal over te zijn. Wat je ook moet weten, is dat Gates heel erg van de routine is. Vroeger was ze wild (een kant die ze zo diep heeft weggestopt als ze maar kon), trok zich niks aan van de gevestigde orde, maar nu ziet ze dat als de enige orde die er is, in deze woelige wereld. Want dat is hoe Gates de wereld ziet: Een woesternij, waar zij een mier in is.
Uiterlijk:
Gates heeft een smal gezicht. Uit standaard emotie kijkt ze normaal óf verschrikkelijk chagrijnig of enorm verveeld. In principe kan ze er niks aan doen, omdat ze het meestal niet doorheeft, maar ze vind het ook wel prettig. Gates weet namelijk dat ze een gezicht heeft dat meer neigt naar lieflijkheid in plaats van hatelijkheid/stoerheid (behalve de brutale uitstraling) en daar heeft ze een hekel aan. Zo'n hekel zelfs, dat ze haar wenkbrauw (links voor publiek) heeft laten piercen. Ook heeft ze een tattoo op haar schouder (uit haar tienertijd) en eentje op haar heup (onlangs gezet). De eerste is een nogal macabere, de tweede ook, maar wel met wat meer kleur. Ze heeft lichtgroene ogen, waar ze op zich wel trots op is, al durft ze dat niet toe te geven. Ze omlijnt haar ogen soms met oogpotlood, net zoals ze vroeger altijd deed, maar nu doet ze het een stuk minder dik, wederom om haar een beetje een stoere uitdrukking te geven.
Haar haar is een tint tussen bruin en blond in, alsof het zichzelf nooit een kleur heeft kunnen geven of kiezen. Vaak is het dikkig en pluizig, en strak achterover gebonden in een strenge staart. Wanneer ze dat doet (zo'n beetje altijd, eigenlijk) smeert ze er wat mannengel in om de pluis te doen liggen.
Verder heeft ze hier en daar wat littekens door verschillende redenen. Eentje zat op haar schouder, al zit daar de tattoo nu overheen. Verder wat op haar linkerknie, rechterelleboog, in haar hals, enzovoorts. Haar ruige verleden heeft hiervoor gezorgd, al praat ze daar nooit over.
Als laatste is ze altijd al schamel en ondergewicht geweest, en haar uniform slobbert ook lichtelijk rond haar lichaam, als het niet lukt de goede maat te krijgen. Wel is ze de afgelopen jaren wat gespierder geraakt, wat ze erg prettig vind.
Beroep: Cipier
Extra:
• Gates is een extravagant roker, en is vaak op het buitenpleintje te vinden.
• Ondanks het feit dat haar achternaam naar een wellicht wat subtielere aanpak zou verwijzen, is het tegenovergestelde waar. Gates is een van de strengste, en geeft harde straffen. Ook houdt ze ervan gevangenen te sarren en te jennen Zie bullet-point 5 hier verder over..
Misschien dit wel, omdat ze ergens deep down weet dat zij bijna een van hen had kunnen zijn, en een groot wig tussen haar alter-ego's wilt creëeren.
• Gates kan niet omgaan met kinderen. Ze probeert lief te doen, maar het gaat gewoon fout. Zodra er kinderen in het spel komen, is ze zo onhandig, dat ze net zo goed het kind zelf had kunnen zijn.
• Gates is hoogbegaafd, maar heeft nog nooit iemand ontmoet die aan haar intellect kan matchen. Dit maakte school, werk, en andere gelegenheden een saaie, onuitdagende omstandigheid voor haar. Daarom vind ze de gevangenis ook fijn; Daar draait het niet om slim zijn, maar om mentaal, kracht, en karakter. Eindelijk iets wat Gates uitdaagt.
• Gates heeft een ruige jeugd gehad. Ze groeide op in een achterstandwijk, omringd door dealers en mensensmokkel. Ze groeide op in armoede, als jongste van vijf. Gates heeft twee broers en een zus. Een broer is overleden (door het leven in die wijk), en met de rest heeft ze weinig contact. Haar vader en moeder waren allebei drugsdealers en vormden zo het typische dysfunctionele gezin. Moeder was alcoholist, vader deed dingetjes die de zusjes en broertjes niet leuk vonden. Zo ging het jaren door, wat nog benoemingswaardige gebeurtenissen zijn, is dat ze op haar elfde in het drugscircuit zelf terecht kwam. Op haar dertiende gebeurde er iets waar ze niet over praat. Op haar vijftiende werden ze ontdekt door de jeugdbescherming, en alhoewel de ouders vochten als katten (waarschijnlijk enkel omdat ze hun bron van inkomsten, vermaak en omdat het iets was wat zij 'hadden') toen de politie kwam, werden de vier meegenomen. Uit elkaar gehaald, omdat jeugdzorg had bedacht dat de aanwezigheid van herinneringen uit hun verleden enkel 'opwekkend terugslaand op het negatieve verleden van de slachtoffers'. Het was een onderzoek, wat toen was begonnen.
Gates switchte van pleeggezin naar pleeggezin, door haar onhandelbare gedrag. Ze dreef gezinnen tot het uiterste, behalve de kinderen. Daar kon ze het goed mee vinden. Een kunde die verloren ging naarmate ze ouder werd, en geen grip meer kreeg op kinderen. Gates heeft in deze periodes veel stomme dingen gedaan, en het zag eruit dat ze ging eindigen als haar oudste broer. Tot een omslagpunt.
Op school verveelde Gates zich altijd, door haar hoogbegaafdheid, en de onverschilligheid en onwetendheid van haar scholen op dit gebied. Daarom begon ze steeds minder op te dagen in de lessen, tot ze zelfs onvoldoendes haalde. Gates is 3 keer van school gestuurd, voor verschillende redenen. Op haar achttiende kreeg ze via via een werkplek aangeboden, waarvan ze alleen maar hoorde dat het een uitdaging zou zijn, maar dat ze er alleen maar mocht komen als ze trainde, haar school afmaakte en dit zou doen met voldoendes. Gates wist niet wat het was, maar ze was altijd al roekeloos geweest, en had eerlijk gezegd, ook genoeg van het leven dat ze nu leefde. Ze wist zelf dondersgoed hoe dit zou aflopen, maar had zich hiermee omarmt en geaccepteerd als haar destiny. Nu nam ze deze laatste uitdaging aan; als dit zou mislukken, zou ze wegvallen in het oude leven dat ze leefde. Waarschijnlijk was ze niet ouder geworden dan 25, ze hield zich bezig met hele duistere zaakjes. De kans kwam ook als een redding, want ondertussen had ze meerdere vijanden gemaakt.
Op haar 19e lukte het haar om vervroegd af te studeren, en bovendien was ze een vroege leerling. Wel heeft het haar een halfjaar geduurd voordat ze mentaal sterk genoeg was. Ze kreeg steeds gesprekken met een van de belangrijke personen van de gevangenis, maar was nooit goed genoeg. Dit feit irriteerde Gates mateloos, aangezien er nog nooit iets was geweest waarin ze níét een van de beste was. Haar motivatie om beter te worden, rees de pan uit, zoals al heel lang niet meer was gebeurt, en op haar twintigste werd ze aangenomen op de Arrendale Gevangenis als cipier.
Voor het eerst gebeurde de dingen niet automatisch en moest ze moeite doen om ergens goed in te zijn. De eerste paar maanden raakte Gates meer teruggetrokken van de gevangenis, omdat ze zo geschokt was hierover, al zal ze dit nooit toegeven. Ook was het heel confronterend, en besefte ze hoe dichtbij dit leven was, toen ze jonger was. Bovendien realiseerde ze ook hoeveel zij gemeen had met deze mensen, en het duurde wel een paar maanden voordat ze dit kon accepteren. Na een tijdje kwam ze hierover heen, en accepteerde zichzelf, iets wat zij nog nooit gedaan had. Toen ze terugkeerde was ze wel veranderd. Ze richtte een muur op voor zichzelf en werd zo goed als onbereikbaar voor anderen. Nu was ze koud en hard tegen andere mensen, en alhoewel dit wel een karaktertrek was wat bij Gates bekend was, werd het nu prominenter dan ooit.
Toch bleef het wel een zwakte voor haar, aangezien ze zelf weet hoe dichtbij deze criminele loopbanen bij haar zijn gekomen en dit probeert te ontkennen zoveel ze kan. Daarom put ze er voldoening uit om gevangenen te sarren en streng te zijn. Om te verbergen dat ze heel, heel diep van binnen weet dat ze een van hen is, en altijd zal blijven. Haar filosofie is: Zolang ze een mentale wig drijft tussen haar en het criminele leven, zal ze geen gevaar lopen om er wederom aangetrokken te worden.
[ bericht aangepast op 18 okt 2014 - 23:09 ]
Tijd voor koffie.
Ik zet je erbij.