The Hybrid Life • One Direction • 5 Seconds Of Summer • Speeltopic 2 - Speeltopics

In een grote villa in Zuid-West London zit het hoofdkwartier van de beruchtste bende van Europa, van de wereld eigenlijk. Iedereen weet het, maar niemand durft er ook maar binnen te vallen. Dat is namelijk zeker het laatste wat je ooit zal doen. Terwijl het bovengronds een prachtige villa is met alle luxe die je, je kan voorstellen, liggen eronder de meest verschrikkelijke en gevreesde martelkamers ter wereld. Als je hier op uitnodiging komt zal je er niets van merken en als je hier zonder uitnodiging komt zal je er nooit meer uit ontsnappen. In de villa wonen de meest gevreesde criminele meesters ter wereld. Iedereen weet dat zij erboven staan, maar ze hebben niets om het concreet te maken. Het zijn spinnen in een crimineel web en weten precies hoe elke draad trilt en hoe die uitwerking zal zijn. Hun duizenden onderdanen door heel Europa, met takken door de hele wereld heen, kunnen met een knip van hun vinger vervangen worden als ze op een of andere manier uitvallen. Toch leven ze hier enigsinds normaal, voor zover dat kan. Natuurlijk is de materiele luxe van het huis niet de enige luxe waarvan zij genieten. Naast hun duizenden maffia onderdanen, hebben ze elk een persoonlijke slaaf, een hybride, een kruising tussen een mens en een dier. De een heeft spitse oortjes en een dikke pluimstaart als die van een vos, terwijl de ander lange slappe oren heeft en een vrolijke kwispelstaart als die van een hond, en allemaal hebben ze een halsband met hun naam erop en die van hun baas. Jaren geleden zijn mensen gaan experimenteren met het mixen van mens en dier, wat in deze tijd succesvol is gelukt. Mensen houden hybriden als huisdieren, of meer huisslaven. Ze doen alle taken in huis en slapen in een mand. Soms hebben ze een vriendelijk eigenaar die ze als gelijke behandelt, maar dat komt nog zelden voor. Ook bij de maffia zijn het gewoon slaafjes die worden afgedankt, of afgemaakt, als ze onbruikbaar worden. Ze hebben een eigen kamertje, niet veel groter dan een politiecel met een bed, wc, wasbak, spiegel, douche en een luikje waar eten en drinken doorheen komt, met een deur naar de gang en de slaapkamer van hun persoonlijke meester. De ene zal strenger zijn voor zijn slaaf dan de ander, maar het blijven huisdieren van maffialeden, dus daar zullen altijd risico's aan hangen. Maar misschien zijn de hybrides wel meer voor hun meesterss dan alleen slaven, of misschien zoeken juist de slaven wel steun bij elkaar, wie weet.


• Rollen•
• Niall Horan • Maffia-CEO • C_A_L_M_ •
• Zayn Malik • • •
• Liam Payne • • •
• Harry Styles • Maffia-Martelbeul • Stywin •
• Louis Tomlinson • Labrador-Hybride • Styson •

• Michael Clifford • Maffia-Computernerd • ZaynJavaddMalik •
• Luke Hemmings • • •
• Calum Hood • Duitse Herder-Hybride • IrishNialler •
• Ashton Irwin • Walibi-Hybride • C_A_L_M_ •

• Ace Mitchell von Monroe • Wolf-Hybride • ZaynJavaddMalik •


• Regels •

Op het overtreden van al deze regels staat na 3 waarschuwingen het verwijderen van je personage(s).

Veel plezier!


• Het Begin •
De ochtend breekt langzaam aan in de villa. Iedereen begint rustig zijn dag en mogelijke taken. De vakanties worden misschien nog wat verder uitgeplant en vriendschappen geheeld, die eerder spanningen hebben ondervonden.

[ bericht aangepast op 27 dec 2014 - 21:53 ]

---

Bowties were never Cooler

Ace von Monroe
Stil bleef ik zitten toen Niall zijn kamer verliet om aan het werk te gaan. Ik twijfelde sterk of ik hier moest blijven of niet. Het mocht van Niall en zijn bed lag veel convortabeler, maar mijn gevoel zei dat het niet klopte. Het hoorde niet. Ik wist ook dat als ik nu weg zou gaan ik Niall weer van me af zou duwen. En al was hij nog niet eens echt dichtbij en zouden we nooit zo'n band krijgen als Ashton en Harry, ik vond het nu al ang worden. Hellemaal omdat ik Niall gewoon niet vertrouwde. Dat hij het enkel voor zichzelf deed en nog altijd niets om mij of mijn gezondheid gaf. Je zou denken dat hij vandaag het tegendeel had bewezen, om me mee naar het ziekenhuis te nemen, maar ik had nog altijd het gevoel, dat hij het niet deed omdat hij mijn leven echt belangrijk vond. Meer omdat hij dan weer iets aan me zou heb. Zodat ik voor hem kon blijven werken. Want iedereen wist dat hij aan alleen Calum toch niets had. Ik stond moeizaam op en moest me via de muur, naar de deur bewegen. De emmer had ik tegen me aangedrukt en langzaam schuifelde ik naar mijn kamer. Mij liet me op mijn bed zakken, zetten de emmer naast het bed en begon moeizaam mijn kleding uit te trekken tot aan mijn boxer. Het kon me niet schelen dat ik mijn muts op Niall zijn bed had laten liggen. Ik krulde mezelf op in foetus houding en staarde staarde naar de kale muur. Zachtjes gleed ik met mijn vinger over de littekens over mijn pols. 5 horizontaal en een verticaal. Ik was er van overtuigd geweest dat ze me niet meer zouden kunnen redden. Ze hadden me niet moeten redden. Maar nu was ik te schijterig om het nog een keer te doen en zat ik vast in dit verschrikkelijke leven.

Michael Clifford
Ik had nog nooit zo erg getwijfeld. En twijfelen betekende nooit iets goeds. Het betekende dat ik het hier toch niet meer zo zag zitten als ik dacht. Dat ik mijn werk niet meer zo leuk vond als eerst en dat iedereen hier toch niet zulke goede vrienden waren als ik wilde. Ik miste mijn familie. Mensen om me heen die me echt mochten en niet alleen maar gebruikten voor mijn kennis over technologie. 'Weet ik Zayn.' Hij had duidelijk het briefje op de deur niet gelezen. Ik liet mijn handdoek van mijn kont glijden en begon over Australië. Pas toen Zayn antwoord gaf, besefte ik dat het best een domme vraag geweest was, omdat ik het antwoord al wist. Ik zuchten en begon mezelf langzaam af te drogen. 'Hoe zou je het vinden als we daarheen gingen?' Ruw probeerde ik mijn haar droog te wrijven. 'Voor altijd bedoel.' Ik wist dat ik Zayn zijn mening niet hoorde te vragen. Maar ik zat zo met mezelf en mijn keuzes in de knoop, dat ik wel moest. Misschien kwam hij wel met het antwoord of de oplossing. Zayn kende me namelijk beter dan wie dan ook hier. Ik liet de handdoek zakken en keek de hybride aan. Ik wist dat het voor ons beide heel ongemakkelijk moest zijn dat ik hier zo stond. Maar ik had nooit echt schaamte gekend.

[ bericht aangepast op 19 okt 2014 - 20:28 ]

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

(Hola.)

---

Because I love him, do I need another reason?

[Hi.]

---

Sometimes to stay alive, you gotta kill your mind.

Zayn Malik
Naar Australië? Met Michael? Die vraag zou me niet moeten verbazen, maar dat deed het me wel. Het kon me opeens niet meer zo heel erg veel schelen dat hij naakt voor me stond, want ik was te verbaasd om erop te letten. Hoe zou ik dat vinden? Al sinds ik hier was wenste ik elke avond dat ik weg kon zijn, dat het overal beter zou zijn dan hier, en dat het me niet uitmaakte waar ik naartoe zou gaan. Maar was dat in de realiteit wel zo? Ik dacht niet dat Michael persé aardiger zou zijn in een ander continent, maar misschien zouden de mensen eromheen wel sympathieker zijn dan hier. Ook nu wist ik dat Harry in de kelder bezig was met het pijnigen van mensen, en dat Niall absoluut niet aardig was voor Calum. Dat niemand hier aardig was tegenover zijn hybriden (behalve Harry voor Ashton, misschien). Het was misschien wel een riskant iets om te doen, maar uiteindelijk zou het me altijd weer nieuwe kansen bieden. Niet dat het Michael veel uitmaakte wat ik er van vond, waarschijnlijk - hij vroeg er wel om, maar ik dacht dat dat vooral was zodat hij zijn beslissing makkelijk zou kunnen maken. Toch besloot ik de waarheid te vertellen. 'Ik... denk dat ik het niet erg zou vinden,' zei ik, en glimlachte voorzichtig. Veel contact met andere hybriden had ik toch niet, dus het zou me niet heel erg veel uitmaken om hen achterlaten, en de andere bazen zeker niet. Dit idee van Michael bracht meer lichtpuntjes dan mindere kanten, dus ik zou niet tegenstribbelen om met hem mee te gaan, mocht hij besluiten echt te vertrekken.

---

Sometimes to stay alive, you gotta kill your mind.

Ashton Irwin
Het was een toeval dat ik Harry tegenkwam, maar ik was er wel blij mee. Zeker na afgelopen nacht, zowel op het kerkhof als daarna in de slaapkamer, wilde ik hem niet de hele dag hoeven missen. Ik vertelde hem dat alles voor hem klaar stond en dat hij maar hoefde te bellen als hij iets anders nodig had. In de kelder stond een belletje, wat hij ooit als grap van iemand had gekregen, met 'ring for sex' erop, maar we gebruikten het al jaren voor als hij iets nodig had in de kelder. Zo hoefde ik er niet constant te zijn en hoefde hij niet te stoppen met zijn werd om mij te zoeken of zelf dingen bij elkaar te gaan scharrelen. Zijn bedankje deed me glimlachen en ik drukte dankbaar een kusje op zijn wang. Toen ik wegdraaide om het bed af te gaan halen, voelde ik zijn hand op mijn armen en al snel draaide ik als een danseresje terug in zijn armen. Voor ik het doorhad voelde ik zijn lippen op de mijnen. Mijn oren stonden verward op mijn hoofd, maar dat betekende niet dat ik hier niet van genoot. Al was het maar voor even. Ik zag hem grijnzen en moest moeite toen hem niet een tik tegen zijn achterhoofd te geven. Dit was geen normaal gedrag en als hij me niet wilde uitlokken en dit niet openbaar wilde laten worden, was dit zeker geen slimme zet. Ik keek hem even na en liep toen toch naar de slaapkamer om het bed af te halen en de kleren van gister bij elkaar te scharrelen. Alles deed ik in de toch al bijna volle wasmand, voor ik ermee naar beneden liep. In het washok was ik net bezig met het scheiden van de was toen ik weer een licht schorre stem hoorde, die me liet draaien op mijn voeten. Ik glimlachte naar de krullenbol en zag de staat waarin hij nu al verkeerde. Dat werd weer wassen vanavond, of in elk geval in water zetten. "Derde kastje van de deur, tweede la van onder als het goed is. Naalden, garen en spelden. Het staat er ook op. Maar kon jij eerst eens heel even hier, want dat van daarnet kan natuurlijk niet door de beugel." zei ik met een scheve grijns voor ik hem bij zijn nu nog schone shirt pakte en hem naar me toe trok om heel kort en vurig mijn lippen op die van hem te drukken. "Niet in het openbaar, okay? Vanavond ben ik weer helemaal de jouwe en jij de mijne." zei ik zacht voor ik hem losliet en weer een kledingstuk uit de wasmand trok. Ik had in het circuit verschrikkelijke verhalen gehoord over wat er gebeurt met mensen die relaties hebben met hun hybrides. Het was niet illegaal voor de wet, maar sociaal was het verre van acceptabel. Kijk, ik was al uitschot omdat ik voor een hybride veels te dominant was, maar ik wilde niet dat Harry ook als uitschot zou worden gezien en behandelt. Daarbij wist ik al helemaal niet hoe de andere er tegenover stonden, dus wat er zou gebeuren als ze erachter kwamen. Nu waren we tot nu toe nooit heel erg afstandig geweest tegenover elkaar rond de rest, want ik zat vaak genoeg op zijn schoot of tegen zijn schenen, maar et was toch nog heel iets anders om zijn tong in mijn strot te hebben in hun bijzijn.

Niall Horan
Ik werkte hard in de hoop om snel klaar te zijn. Misschien dat een weekje vrij ons allemaal wel goed zou doen. Harry kon naar zijn geboorteplaats gaan, Mikey naar Sydney en ik naar Mullingar. Ik miste mijn familie echt heel erg en zoizo had Michael dat ook. Hij was nog verder van huis dan ik. We moesten gewoon alles goed op slot doen en ik zou het zelfvernietigingssysteem van het archief instellen, dan waren we veilig genoeg. De wereld zou echt niet stoppen omdat wij een weekje vrij namen. Ik zou de noodtelefoon wel meenemen, maar meer echt niet. Ik keek tijdens het werk op naar Calum. Zou ik hem wel mee durven nemen naar mijn familie? Ace was al eens mee geweest, maar durfde ik dat met Calum? Ik wist het niet. Misschien aan het einde van de week, als hij zich goed zou gedragen. Ik wilde hem niet straffen en ik wilde me niet voor hem schamen, maar het ging gewoon driekwart van de tijd niet. "Calum. Als ik naar Ierland zou gaan voor een weekje, ga je dan mee? Of blijf je hier?" vroeg ik aan hem voor ik wenkte voor thee en doorging met werken. Ik moest nu eenmaal flink werken als het mogelijk zou zijn. Nu konden er altijd dingen het in de soep laten lopen, zoals het incident zoals nu met de Ieren. Toch was het al zeker een half jaar sinds ik ze had gezien. Ik miste ze echt heel erg. Ik wist ook wel dat ik hier veel verantwoordelijkheden had, maar toen ik nog bij de Ierse maffia zat, was het zien van mijn familie in elk geval wel een heel stuk makkelijker. Ik miste ze gewoon heel erg en wilde graag bij ze zijn. Ik schreef de laatste regels van het rapport af en haalde toen mijn laptop uit de lade. Daarop zocht ik op hoe duur het zou zijn om met twee hybrides naar Ierland te vliegen. Ook keek ik naar hoeveel het kostte om met 3 personen te vliegen, want het liefst had ik de twee graag dicht bij me. Elk voor een andere reden, maar goed. Ik wilde nu gewoon graag voor een weekje terug naar huis. Meer niet.

---

Bowties were never Cooler

Michael Clifford
Ik had de neiging mijn koffers te pakken en te vertrekken. Niemand die me toch zou missen, tot er weer een probleem was dat ik op mocht lossen. Het was niet meer zoals vroeger. Iedereen was alleen maar met zichzelf bezig en ik had er een hekel aan. Ik was een gezelligheid persoon. En hier was de gezelligheid ver te zoeken. En ondanks dat Zayn niet echt een keuze had, vroeg ik toch naar zijn mening. Het zou namelijk zeker meetellen in mijn beslissing. Maar we wisten allebei dat hij uiteindelijk toch gewoon zou gaan en staan waar ik ook naar toe ging. Ik knikte goedkeurend toen hij zei dat hij het niet erg zou vinden en pakte een schone boxer die ik over mijn kont heen trok. 'Mijn ouders kennen geen hybrides Zayn. Ze zullen geen flauw benul hebben van wat je bent. Niemand daar.' Mijn ouders woonde in het oude deel van Sydney. Het deel dat eigenlijk was afgesloten van de rest en nooit zoveel van de rest van de wereld meekregen. Het betekende dus dat Zayn een stuk vrijer zou zijn, omdat mijn moeder me werkelijk een pak billenkoek zou geven als ze er achter kwam waarvoor Hybrides diende. In haar ogen zou het slavernij zijn. niet dat ik dat Zayn nu al zei. Wetend dat hij waarschijnlijk dan nu al wilde vertrekken. Ik pakte een shirt uit de kast en speelde wat met de stof. 'Ze zullen ons hier toch niet missen.' Mompelde ik zachtjes, waarna ik het shirt over mijn hoofd trok.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Harry Styles
Een brutale grijns speelde rond mijn lippen toen ik de dominatie in Ashton's ogen zag na de kus, wetende dat hij nu niks aan mijn opstandigheid kon of mocht doen. Rustig liep ik verder naar de kelder en begon aan mijn werk. Het eerste voornaamste ding dat ik moest doen was zorgen dat die twee een beetje meer gingen lachen. Niall had gezegd dat zij een voorbeeld zouden zijn, dan maakte ik een voorbeeld van ze. Ik begon bij hun leider, met een van mijn favoriete messen in zijn mondhoek die ik omhoog trok in een licht boogje. Eigenlijk was ik heel trots dat het zo makkelijk leek te gaan, normaal was het erg lastig om op zo'n manier door huid te komen, maar dit deed ik met redelijk weinig uitschieters en best netjes. Het was alleen zo jammer dat het bloedde als de pest. Toen ik net klaar was met de andere mondhoek wilde ik over gaan op zijn vriend, tot hij me probeerde te bijten. Geïrriteerd schudde ik mijn hoofd en zocht naar iets wat die man ervan kon weerhouden om zoiets nog een keer te flikken. Een muilkorf zou kunnen, maar dat deed geen pijn en dat was dus ook niet leuk. Zuchtend ging ik toch maar op zoek naar Ashton toen ik het niet kon vinden, wie ik vond in het washok. Ik vroeg hem of hij wist waar de naald en draad lagen. Met een glimlach knikte ik bij zijn woorden en wilde me weer omdraaien, tot hij nog niet klaar met praten leek te zijn en ik onschuldige oogjes opzette. Zonder te stibbelen liet ik hem me naar zich toe trekken en kuste hem met hetzelfde vuur terug, al was het kort. Wel had ik automatisch mijn handen in zijn nek gelegd waardoor er daar nu rode strepen in te zien waren. Ik was een beetje van mijn stuk gebracht door de kus en wiebelde een beetje op mijn benen. Ik pruilde zielig bij zijn woorden maar knikte toch, voor ik een van de handdoeken pakte die toch in de was moest en daarmee zijn nek schoonveegde. "Sorry, iets te luguber," mompelde ik met een grijns en gooide de handdoek terug bij de vuile was. Met een zucht bleef ik nog even om de hybride heen hangen, zijn aanwezigheid was prettig en ik wilde helemaal niet weg, het was eenzaam in de kelder zo nu en dan. Natuurlijk waren mijn slachtoffers daar, maar dat was niet hetzelfde als echt fijn contact. Ik opende mijn mond om hem te vragen of hij me misschien gezelschap wilde houden, al sloot ik die bijna meteen weer en schudde mijn hoofd. Dat kon ik niet maken. Sowieso had Ashton al een hekel aan de kelder en hij had werk te doen, dat mocht ik niet negeren alleen omdat ik zielig deed. Langzaam droop ik toch af terug naar kelder en pakte daar het naald en draad. Een mooie scherpe naald en een aardig dikke zwarte draad, dat was beter te zien dan dat dunne spul en met Halloween dat eraan zat te komen was dit misschien een mooie toevoeging. Op mijn gemak bond ik de draad aan de naad en stak die zonder twijfeling iets onder de lip van de man door, ik dwong hem zijn mond te openen en stak de naald weer door zijn bovenlip, om met zorg zijn mond volledig dicht te naaien. Ik genoot hier veel te veel van. Het duurde niet lang voordat ik dat af had en de draad aan beide kanten los knipte en er een knoopje in maakte, zodat het met geen mogelijkheid los kon komen zonder hulp, want ik had het heel strak vastgemaakt. Ik deed een stap terug en nam drie pijnstillers in met de thee, om mijn werk voor even te bewonderen.

---

Because I love him, do I need another reason?

Zayn Malik
Een plek waar niemand nog wist wat hybriden waren. Ook dat zou nieuwe kansen kunnen bieden, want misschien zou ik er wel voor kunnen zorgen dat ik daar wel geaccepteerd kunnen worden. Dat ik zelfs, heel misschien, een deel kon uitmaken van de normale samenleving daar. Een rilling liep over mijn rug bij die gedachte. Ik had geen idee hoe dat zou werken. Ik wist hoe ik voor anderen moest zorgen en hoe ik anderen blij moest maken, maar mezelf? Daar had ik geen idee van. Daarbij zou Michael dat waarschijnlijk helemaal niet toestaan, want hij was gewend om een hybride te hebben, en ik dacht niet dat hij al in staat was die op te geven. Maar het zou een stapje vooruit zijn om daarheen te gaan. Voor ik er echter nog verder op in kon gaan, zei hij iets wat me een beetje zorgen baarde. Ik fronste en keek naar hem terwijl hij zijn shirt aandeed. 'Natuurlijk wel. Jou in ieder geval,' zei ik, want ik dacht niet dat het zó veel verschil uit zou maken als ik er niet meer was. Bij hem was dat echter wel een ander verhaal. 'Niall en Harry zullen je missen. En zonder jou valt de FBI denk ik binnen een paar dagen binnen.' Ondanks hun harde buitenkanten, wist ik dat ze wel om elkaar gaven. Dat zag ik aan de manier hoe ze tegen elkaar zeiden dat ze weleens vrij mochten nemen, en hoe ze zich toch wel zorgen maakten als iemand teveel werkte. Ze waren niet harteloos, dat wist ik zeker; ze waren alleen opgegroeid met het idee dat hybriden geen gelijkwaardigen waren.

---

Sometimes to stay alive, you gotta kill your mind.

Ashton Irwin
Het was fijn om te voelen dat ondanks alles, Harry het nogsteeds niet erg vond dat ik de leiding nam. Het voelde goed en het deed me ook heel erg goed, dat ik eindelijk mijn dominante zelf kon zijn. Ik vond het alleen ietsje minder dat hij mijn nek onder smeerde met zijn vieze handen en het daarna afveegde met het enige stuk stof waar geen lichaamsvloeistoffen op zaten. Ik rolde met mijn ogen en aaide zacht door zijn krullen. "Zolang het niet mijn bloed is waarmee je me onder smeert, vind ik het niet heel erg." zei ik zacht. Kijk, leuk was anders, maar het was beter dan helemaal onder je eigen bloed zitten, wat ook wel vaker was gebeurt. Ik draaide me daarna van hem af en ging verder met werken. Hij bleef tot mijn verbazing nog even staan, maar ik kon even niets vragen, wilde ik de handdoek nog mee kunnen nemen met deze wasbeurt. Ik pakte snel de ossengalzeep en wreef het over de bloedvlekken, voor ik verder ging met sorteren van de was. Dit moest even droog intrekken en daarna met koud water worden afgespoeld voor het meekon in de was. Harry was intussen weggelopen, waardoor ik nu alleen verder ging met de was. Het was een saai klusje, maar het moest gebeuren. Toen de wassen draaiden hobbelde ik terug naar de kamer en begon daar maar aan de taak van het opruimen van alle zooi van gisteravond en het opmaken van zijn bed. De rest had ik gister al opgeruimd en schoon gemaakt, dus het viel wel mee. Alleen mijn eigen kamertje moest wel nog even een poetsdoek en een stofzuiger doorheen. Ook zou het handig zijn om vast de dingetjes voor vanavond klaar te zetten. Ik ruimde keurig alles op waar de spulletjes hoorden te liggen op Harry's kamer en maakte netjes zijn bed op met schone lakens en slopen. Het rook altijd zo lekker, een schoon bed, maar vaak was die geur jammer genoeg na een nachtje alweer weg. Daarna stortte ik me op het hol wat mijn kamer heette. Ik had het al tijden geleden moeten opruimen, maar het kwam er steeds niet van. Nu was ik niet de grootste slordevos ter wereld, maar nu zworven er wel veel dingen over de grond. Ik verzamelde ze dus maar en borg ze op in mijn kleine ladekastje, of in de wasmand. Vooral bandanas lagen door heel mijn kamer verspreid, waardoor het logisch werd dat ik er steeds minder leek te hebben. Toen mijn kamertje er ook weer netjes uitzag kon ik gaan stofzuigen, maar eerst hobbelde ik terug naar Harry's kamer om de massageolie te zoeken. Ik wist dat hij een flesje had, maar het was zo lang geleden dat die was gebruikt, dat ik niet echt meer wist waar het lag. Rustig snuffelde ik wat door zijn lades, en vond intussen wel wat dingetjes die een andere keer misschien wel van pas kwamen, maar van de olie geen spoor. Uiteindelijk vond ik het flesje met de naar lavendel ruikende olie in de badkamer en zette het vast naast mij bed neer. Toen ik naar beneden liep om de stofzuiger te halen viel mijn oog op de klok, wat me mijn koers liet wijzigen naar de kelder toe. Daar binnen hield ik mijn ogen op de vloer gericht en probeerde ik al het geluid buiten te sluiten, wat natuurlijk niet werkte en me nog meer ineen gedoken liet hobbelen. "Harry, wat wil je als lunch?" vroeg ik zachtjes, in de hoop dat hij niet zou schrikken en per ongeluk naar mij uit zou slaan.

---

Bowties were never Cooler

Harry Styles
Schuldbewust maakte ik zijn hals schoon. Ik moest er echt eens aan gaan denken om mijn handen te wassen of op zijn minst af te vegen aan een doek als ik de kelder verliet. Met een klein glimlachje verontschuldigde ik me en drukte een klein kusje op zijn wang. Zacht gehum rolde over mijn lippen toen Ashton door mijn haren aaide en ik leunde wat meer in zijn aanraking. Het was fijn als hij me zo aanhaalde, al maakte het me niet veel uit op welke manier hij dat deed. Bij zijn woorden keek ik met grote oogjes op en deed duidelijk gekwetst een stapje achteruit. Dat was een steek onder de gordel en dat wist hij. Misschien zei hij het niet hardop, maar we wisten allebei dat we het over mij hadden en dat het mijn schuld was. Dat was ook zo, maar het raakte me alsnog ontzettend om op die manier afgeschilderd te worden als iedereen dat al deed door Ashton. Het kon zijn dat hij het niet zo bedoeld had, al was het daar te laat voor. Stil bleef ik nog heel even staan voor ik met afhangende schouders wegschuifelde terug naar de kelder. Daar ging ik rustig aan de slag met de eindelijk gevonden naald en draad en stak de naald nog best wel hard dwars door de huid heen en ging zonder een keer voorzichtig te doen verder. Dat was de enige manier om mijn frustratie en gekwetsheid van me af te schudden. Ik had het veel te strak afgewerkt, maar dat kon me echt niet schelen. Dat werd een rotwerk voor ze straks om los te maken, want het was zeker ook geen zwakke draad. Nu pas nam ik de tijd om de pijnstillers in te nemen samen met de nog lekker warme thee, ik had er zeker drie nodig wilde ik dat het goed in zou werken. Met een zucht liet ik die leider nu even met rust en ging over op die ander, zijn mondhoeken moesten ook nog. Ik was eigenlijk best hyprocriet bezig, ik vond dat zij te weinig lachten, maar bij mezelf was er nu ook alles behalve een glimlach of iets dergelijks te zien. Mijn zicht werd op een gegeven moment wat vertroebeld om een of andere reden en het irriteerde me verschrikkelijk dat ik niet meer zo recht kon snijden. Op dit moment irriteerde ik me aan alles maar het meest aan mezelf. Uit pure frustratie om alles ramde ik het mes vol in de arm van de man. Ik moest even een stap achteruit doen en me van de twee wegdraaien anders ging het vandaag niet meer goed met me komen. Ik had geen idee wat er opeens met me aan degand was maar ik wilde geen tweede breakdown in zo'n korte tijd, dat overleefde ik niet. Zwaar leunend op de tafel met werktuigen sloot ik mijn ogen en probeerde tot rust te komen, het onrustige gevoel maakte me namelijk gek. Als een verschrikt hert schoot ik overeind toen ik plots Ashton's stem hoorde, maar ik herpakte me vlug en draaide me niet naar hem toe. Hij hoefde niet te zien dat het weer slechter ging, ik was niet zo zwak en had geen hulp nodig. "Ik hoef niks, Ash. Je weet dat ik niet graag eet, maar toch bedankt," mompelde ik met een lichtelijk gebroken toon in mijn stem. Ik schraapte mijn keel in de hoop dat het weg zou zijn als ik weer ergens antwoord op moest geven, want ik wist zeker dat hij ging protesteren tegen dat ik niet wilde eten. Ik was toch al zo ontzettend dun en al die onzin, ik was gewoon geen grote eter en was het nooit geweest.

---

Because I love him, do I need another reason?

Michael Clifford
Hoe langer ik hierover nadacht, hoe sneller ik mijn koffer wilde pakken en vertrekken. Ik wist alleen dat ik dat absoluut niet kon maken. Al was ik er van overtuigd dat niemand me hier zou missen, totdat er een technisch probleem was. Dat technische probleem zou er dan ook zeker weten snel komen als ik er niet meer was. Misschien ging de rest dan eens zien wat ze eigenlijk aan me hadden. 'Ik denk dat je mijn moeder geweldig zou vinden.' Mijn moeder was de soort oma uit tekenfilms. Zo'n eentje die je vol propte met koekjes, kersttruien voor je maakte en liedjes zond tijdens het koken en het schoonmaken. Zo'n eentje waar niemand van dacht dat ze ooit boos kon worden, behalve als tegen mij dan en dan kwam ze nog net niet met een bezem achter me aan. Nee, ik wist zeker dat Zayn helemaal door haar vertroeteld zou worden en ik voor het eerst mijn eigen drinken weer zou moeten inschenken. Niet dat het me tegenhield om Zayn mee te nemen. Ik had het prima gered voor hem en zou dat nog kunnen. Het was alleen ongepast om geen Hybride te hebben in de mafia. De enige reden dat ik Zayn in huis had gehaald. Maar dat was ook de reden waarom ik nooit super streng over hem was of hem meteen verminkte als hij iets fout deed. 'Ik lachte schamper bij Zayn zijn weerwoord en probeerde ondertussen mijn veelte strake skinnyjeans over mijn kont te trekken. 'De enige waar Harry om geeft is Ashton en het enige waar Niall om geeft is werk. De enige reden waaorm ze me hier zouden willen houden, is omdat inderdaad de FBI morgen anders op de stoep staat.' Ik knoopte mijn broek dicht en pakte mijn ibook van mijn bed, waarna ik erop ging zitten. 'Kom.' Ik klopte naast me op mijn bed, als teken dat Zayn er naast moest komen zitten en starten Skype op. Ik wilde Zayn eerst voorstellen, voordat ik plots met hem op de stoep stond.

[ bericht aangepast op 20 okt 2014 - 21:00 ]

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Ashton Irwin
In de kelder zag ik de twee mannen hangen, de een met opengesneden lippen en de ander met een mes in zijn arm en dichtgenaaide lippen. Ik slikte even en keek toen naar Harry, die geschrokken opkeek van een voorovergebogen postuur van mijn vraag. Ik meende een traan te zien glimmeren op zijn wang. Er was echt flink wat aan de hand, wat ik ook weer merkte door de gebroken toon in zijn stem. Ik liep naar hem toe en streelde even over zijn wang voor ik naar de achterkant van de kelder liep. Met mijn staart trok ik nog even zachtjes aan zijn been. Ik hoopte dat hij achter me aan zou komen, want er was echt wat aan de hand. Ik kreeg zo het gevoel dat het door mij kwam, vooral door de blik in Harry's ogen toen ik me van hem af had gedraaid. Ik had gedacht dat hij wel snapte dat ik mijn woorden niet meende, dat ze speels waren bedoelt, maar duidelijk was de gekwelde blik in zijn ogen niet gespeeld geweest. Ik voelde me er echt heel slecht onder. Natuurlijk was het onder de gordel geweest, maar ik had niet gedacht dat het zo ver was. Hij was inderdaad de beul van het stel en had een verschrikkelijk gruwelijke kant aan zich, maar hij had ook zo veel lieve en zorgzame kanten. Ik zag hem ook eigenlijk nooit echt als een beul. Soms natuurlijk wel als ik hier op zijn kop in de kelder hing, maar zelfs dan nooit helemaal. Ik zag altijd ergens nog mijn eigen lieve kleine broertje. Ik bleef stil in de hoek staan en wachtte met gespitste oortjes af tot ik voetstappen hoorde die mijn kant op zouden komen. Ik had nu echt een aantal flinke zweepslagen, een strakke halsband en twee dagen opgesloten in de kelder verdient. Ik was echt een ongevoelige zak geweest met die opmerking en had er enorm veel spijt van. In de rest van het huis hoorde ik er nog van alles gebeuren, Niall die aan het schrijven en tikken was, Michael die rond het bad bezig was en iedereen die leek te spreken over naar huis gaan. Dat konden Harry en ik niet. Ik had er wel eens over gedacht om aan Harry voor te stellen om toch het huis waar we een aantal jaren in hadden gewoond op te kopen. Geld had hij genoeg, maar het zou ook veel pijnlijke herrinderingen met zich mee brengen. Toch zou ik graag nog wel eens teruggaan, gewoon om het een beetje af te kunnen sluiten. Ik wist alleen niet of Harry het goed vond, dat wist ik ook niet van het bezoeken van het kerkhof. Daarom had ik het altijd alleen gedaan en in nachten dat hij vroeg was gaan slapen en ik dus weg kon sluipen. Nogsteeds wist ik niet wat hij daarvan vond, maar daar zou ik straks wel verder over vragen. Nu wilde ik gewoon mijn excuses aanbieden en hem weer zijn eigen zelfvertrouwen en trots teruggeven. Hij was dan wel een beul, maar nooit in mijn ogen. In mijn ogen bleef hij het kleine jongetje op straat dat ik koste wat het kost wilde beschermen. Zo nu ook weer, al was ik nu het kwade en daar haatte ik mezelf voor.

---

Bowties were never Cooler

Zayn Malik
Ik begon me toch wel af te vragen hoe zijn moeder dan zou zijn. Als hij dacht dat ik haar aardig zou vinden, zou ze vast niet al te streng zijn, toch? Michael leek er niet zoveel van te geloven dat de anderen om meer dan zijn techniek-kunsten gaven. Ik kon het hem niet kwalijk nemen, met de manier waarom ze hem behandelden, alsof hij alleen maar belangrijk was als er weer een of ander mankement in de beveiliging zat. 'Hm,' zei ik uiteindelijk, niet zeker wetend wat ik anders moest zeggen; ik wilde niet met hem instemmen, maar ik wilde ook niet echt met hem in de discussie gaan. Eigenlijk wist ik niet eens of ik het erg vond als de anderen opgepakt werden; zo aardig waren ze meestal niet. Dan had ik nog best wel geluk met Michael, want hij was nog niet vaak zo boos geworden als Niall kon zijn, en had me nog nooit zoveel pijn gedaan als Harry bij anderen kon doen. Dus wat dat betrof, dacht ik toch wel dat ik het beste baasje had gekregen van de hybriden hier. Toen hij me uitnodigde op het bed glimlachte ik en ging ik naast hem zitten. Op dit soort momenten vond ik hem het aardigste; wanneer hij me meer als een vriend behandelde, in plaats van zijn hulpje. Ik ging in kleermakerszit naast hem op het bed zitten, wat best wel fijn voelde aangezien ik zo dichtbij hem zat, en keek nieuwsgierig naar het scherm. Ik had hem wel vaker horen videochatten met zijn familie, maar zelf was ik altijd uit het beeld gebleven. Nu ging het er duidelijk om dat hij wilde dat ze in ieder geval van mijn bestaan afwisten.

---

Sometimes to stay alive, you gotta kill your mind.

[ bericht aangepast op 21 okt 2014 - 1:18 ]

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Er ging iets mis met mijn internet, ;x

[ bericht aangepast op 21 okt 2014 - 0:21 ]

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''