RPG Ladies of Kaleo - Topic 1. - Speeltopics

Rollen:
- Rosemary "Spring" Themna II Pebble
- Summer Willow Orthane II ComingToTheTree
- Autumn Cadence Zendreij II Sura
- Winter Yurdill II geleninja

- Bewaker in Themna II Arach Meru Eladar II Shield
- Bewaker in Orthane II Zacharias 'Zach' Surugia II Ephrya
- Bewaker in Zendreij II Camren Alistair Weyia II Enchanter
- Bewaker in Yurdill II Calden of Yurdill II NoStranger

Invullijst:
Naam:
Leeftijd:
Welk Empire: (Dit gaat om waar je vandaan komt. De bewaker van Summer komt bijvoorbeeld uit Zendreij.)
Innerlijk:
Uiterlijk:
Extra:


Regels:
- Minimaal 100 woorden.
- Maximaal 1 personage per persoon.
- Geen Mary-Sue's of Gary-Stu's.
- Je reservering blijft 72 uur staan, aka drie dagen.
- OOC tussen haakjes alleen indien nodig, anders in het -nog aan te maken- praattopic.
- Geen ruzie OOC, IC mag natuurlijk.
- +16 toegestaan.
- Bestuur alleen je eigen personage

Het begin:
De Ladies worden ontvoerd door de rebellen, waardoor er vele gevechten ontstaan. De bewakers krijgen te horen dat het eindelijk gelukt is, en dat zij de taak krijgen om de dames te bewaken. Zij zijn immers koninklijk, dus de gevangenissen zijn vrij luxe. Een van de muren is opengewerkt, waardoor ze geen enkele vorm van privacy hebben tegenover de bewakers

Credit aan Ellison, ik heb toestemming gekregen om dit eerder bestaande RPG opnieuw te openen.

[ bericht aangepast op 18 dec 2014 - 20:34 ]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

Een zacht, warm briesje streek door mijn lichtblonde haren, terwijl ik door het bloemenveld net buiten mijn huis liep. De zachte grassprieten kriebelden tussen mijn tenen, waardoor een glimlach rond mijn lippen verscheen.
Mijn crèmewitte jurk, volledig bewerkt met levende bloemen en takken, gleed achter me aan, waarna ik bukte om een geknakte bloem te herstellen. Ik hield mijn vingers ertegenaan, streek er zacht overheen, en keek hoe er langzaam een gouden gloed rond mijn vingers ontstond, terwijl er langzaamaan weer blaadjes aan de bloem groeiden en de steel weer aan elkaar groeide.
Net toen ik opstond om de volgende bloem te herstellen, voelde ik een ruwe hand voor mijn mond glijden. Geschrokken deinsde ik terug, tegen een harde borstkas aan. Armen als van staal klemden zich rond mijn lichaam, zodat ik niet meer weg kon. Een paniekerige gil verliet mijn mond, maar er was niemand die me kon horen. Mijn krachten werkten niet om mensen kwaad te doen, dus ook die kon ik niet gebruiken om te ontsnappen. Ik worstelde in de greep, maar dit zorgde er alleen maar voor dat ik mezelf pijn deed. Toch hield ik er niet mee op, tot de grote hand zowel mijn mond als mijn neus bedekte, waardoor ik niet meer kon ademen. Zwarte vlekken danste rond mijn zicht terwijl ik vocht om vrij te komen, tot alles uiteindelijk zwart werd en ik als een pop in elkaar zakte.

[ bericht aangepast op 15 dec 2014 - 19:43 ]

---

Beauty begins the moment you decide to be yourself - Coco Chanel

[Ik zal zo iets schrijven!]

---

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Summer Willow Orthane

---

Het warme zomerbriesje laat mijn haren dansen. Het is heet, zoals gewoonlijk. De zee die grenst aan mijn privé strand rolt uitdagend over het zand heen, naar mij toe. Maar het is vandaag geen dag om te zwemmen, hoe graag ik het ook zou willen.
Met een zucht sta ik op van mijn strandstoel en loop richting het water, puur en alleen zodat ik mijn voeten kan afkoelen. Hierna zal ik terug naar binnen gaan. Er wacht een belangrijke gast voor lunch. Hij is een verwende snob die mij het liefst in zijn bed wilt hebben, maar hij is belangrijk voor Orthane. We hebben hem nodig.
Met een zucht loop ik het water een stukje in, zodat mijn voeten worden gekoeld door het heerlijke zeewater. De neiging om er gewoon in te duiken wordt alsmaar groter. Na een paar minuten ben ik bang dat ik zal toegeven, en draai me om. Recht in een paar met zwarte kledij bedekte armen.
Eerst denk ik dat het meneer de verwende snob is. Daarom probeer ik rustig achteruit te stappen, maar het lukt niet. De persoon heeft zijn armen om mij heen geslagen, en houdt me stevig vast. Het lijkt wel een omhelzing.
Maar deze armen zijn te sterk, en tevens bedekt met donkere kledij. Die absoluut niet te vinden is in Orthane; iedereen draagt zomerkleuren.
De persoon draait me ruw om, en voordat ik er iets aan kan doen voel ik dat mijn handen aan elkaar worden gebonden.
Dan besef ik pas echt wat er gebeurd en begin ik te gillen. Helaas heeft de persoon zijn arm om mijn mond heen geslagen, zodat niemand me kan horen. Mijn instinct schreeuwt dat ik mijn vuurballen moet gebruiken. Niet de eerste keer dat ik het tegen een persoon zou gebruiken.
Maar dat heeft hij voorzien, door erg effectief mijn handpalmen tegen elkaar aan te hebben vastgebonden. Als ik nu zo vuren, zullen alleen mijn eigen handen ervan worden afgebrand.
Wat gebeurt er? Wat is dit?

---

“A queen will always turn pain into power.”

YAY!

---

Spoiler alert: you will save yourself

---

Met een serieus gezicht loop ik naar de basis van de rebellen. Over mijn schouder hangt mijn boog, die ik altijd bij me heb.Toen ik het bericht kreeg dat ik hier verwacht werd, was ik eerst even verbaasd. Maar al snel ben ik hierheen gekomen en nu ben ik er bijna.
      Hier in het midden van Kaleo is het niet zo koud als in Yurdill. Hoewel ik de lady haat, hou ik van Yurdill. Het is een prachtig land en de sneeuw laat alles er prachtig uitzien. Met mijn vader woonde ik in het uiterste puntje van Kaleo, waar ik gelukkig was. Mijn moeder was bij mijn kraambed gestorven, maar ik kwam eroverheen. Ik heb haar nooit gekend dus kan ik haar ook niet echt missen.
      'Calden Yurdill meldt zich. U wilde mij hier hebben?' Ik kniel neer en kijk naar de grond. Nederig zijn is niet mijn grootste hobby, maar ik doe alles ervoor om mijn wraak te krijgen. Mijn vader vroeg mij op zijn sterfbed om wraak te nemen en dat zal ik doen. Het kasteel waar ik woon is op dit moment veel te groot voor mij alleen, dus heb ik aangeboden om wat rebellen daar onder te brengen.
      'Calden, goed om jou te zien. We hebben een baantje voor jou.' Hij legt uit wat het is en mijn ogen worden groot van verbazing. Ik had niet verwacht dat ik zo een grote baan aangeboden zou krijgen. Natuurlijk ben ik altijd een actieve rebel geweest, maar ook niet meer dan dat. Sommigen zien mij als een ingang in het koningshuis, maar ik geloof daar niet zo in. Winter heb ik nooit echt gekend aangezien mijn vader niet wilde dat ik met 'dat soort mensen' omging, zoals hij het beschreef.
      Wat er precies tussen mijn vader en zijn broer gebeurt is weet ik niet, maar ik weet wel dat het ervoor heeft gezorgd dat mijn oom mijn vader en mij in een kasteel gedumpt heeft en deed alsof hij geen andere familie heeft. Misschien weet Winter niet eens dat ze een neef heeft. Het zal me een zorg zijn wat ze weet of niet.
      'Op dit moment worden de ladies gekidnapt, maar ga maar alvast naar de gevangenis. We weten niet precies hoe lang het duurt om de lady van Orthane hierheen te brengen, dus is het het beste als je daar al bent. Verpest dit niet, Calden. Dit is is een belangrijke baan en je mag trots zijn dat we je die aanbieden.' De man kijkt me dreigend aan en ik knik.
      'Reken maar op mij, meneer. Ik zal jullie niet falen.'

[ bericht aangepast op 15 dec 2014 - 21:00 ]

---

Spoiler alert: you will save yourself

[ bericht aangepast op 15 dec 2014 - 23:38 ]

---

"Her heart was a secret garden, and the walls were very high."

Met veel moeite stapte ik door de paleis tuinen. Ik stond tot over mijn knieën in de sneeuw, maar het kon met niet echt schelen. Ik moest mijn hoofd even leeg maken. De rechtszaak waar ik de laatste acht uur mee bezig was geweest was ongelofelijk belangrijk en ongelofelijk vermoeiend geweest. Twee rebellen waren ter dood veroordeeld, drie anderen hadden nog geen zekerheid over hun lot, waarschijnlijk een celstraf voor twee en de beul voor de ander.
Ik ploegde verder door de sneeuw en besefte dat het niet stil genoeg was. Mijn gehijg was een hele tijd het enige geluid om me heen geweest, maar nu... Ik draaide me om en zag de twee mannen op me af komen. Ze waren in het wit grijs gekleed, kleuren die voor goede camouflage zorgde in het sneeuwlandschap. Ik had direct door dat ze niet een van mijn mannen waren. Rebellen. Geweldig, het was echt mijn dag vandaag.
'Geen stap verder!' riep ik ze toe. Er was nog zo'n tien meter tussen hen en mij in en natuurlijk luisterde ze niet. Ik draaide met mijn ogen. Dat was niet slim van ze. Niemand met veel hersens viel vrouwe winter aan in het midden van de winter. In mijn rechter jaszak vond ik mijn boksbeugel, waar ik snel mijn vingers in lied glijden. Ze waren nog twee meter bij me vandaan toen ik me op de voorst stortte. Ik sloeg hem vol op zijn neus en hoorde een bevredigende knap. De tweede man kwam direct op me af en greep mijn arm, maar met een draai beweging had ik me weer los gekregen. Ik keek hem recht in de ogen en voelde hoe ieder beetje warmte mijn lichaam verliet.
De man grijnsde, en niet de ik ben gek en denk dat ik van je kan winnen grijns, maar ik kan van je winnen want ik heb een plan grijns.
Ik hoorde een zoef geluidje en het volgende moment kon ik een verdovingspijltje uit mijn nek trekken.
'Jouw gezicht vergeet ik nooit meer,' siste ik hem toe en ik wist hem een woeste grijns vol bloederige beloftes te geven voor ik voorover viel in de sneeuw viel.


Ik werd wakker in een kamer die ik niet herkende en bemeubeld was in een stijl die ik direct identificeerde als niet Yurdil. Wat het wel was wist ik zo snel niet en het kon me ook helemaal niet schelen, want ik was meer bezig met het feit dat op een stoel vastgebonden zat. Ze hadden er een mooi knoop werk van gemaakt en ik kon mijn benen en mijn armen amper bewegen. Even dacht ik er over om heel luid te gaan vloeken en schreeuwen om die goddeloze rebellen eens te laten weten wat ik er van vond. Dat idee verwierp ik echter meteen. Ze wisten nog niet dat ik wakker was, dat kon ik in mijn voordeel gebruiken. Door op mijn tenen te gaan staan kon ik mijn stoel iets optillen en met de onderkant van mijn poot mijn linker laars iets uitkrijgen. Met veel moeite kreeg ik zo mijn linker been los en daarna ook mijn rechter. Hier maakte ik direct gebruik van door op een salontafel te gaan staan, te springen en me heel hard naar achter te laten vallen. De houten stoel brak onder me en toen ik de touwen van mijn lichaam af haalde kon ik opstaan. Nu zien wat ze nog meer voor me in petto hadden.

[ bericht aangepast op 15 dec 2014 - 22:52 ]

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

De basis van de rebellen voelde niet zo vertrouwd als dat het eerder had gedaan. Arach kwam hier vaak en toch was de sfeer verandert. De rebellen, die allemaal een wapen aan hun zijde droegen, keken hem doordringend aan. Hij kende ze allemaal bij hun naam, maar ze staarde naar hem alsof hij een volslagen vreemde was. Blikken die schommelde tussen jaloezie, respect en afwachting. Het deed hem niets. Wat hij belangrijker vond was waarom ze hem hadden geroepen.
      ''Ik zie dat je verward bent.'' sprak de leider van de rebellen met een geamuseerde stem.
      Arach knielde, zoals de gewoonte was, en keek hem bedachtzaam aan. ''Heb ik iets verkeerds gedaan?''
      ''Integendeel. Je hebt juist iets goeds gedaan. Herinner je, je nog dat we plannen maakte om de heerseressen te ontvoeren?''
      Arach knikte.
      ''Op dit moment is het plan in zijn werking.'' legde de man uit. ''Ik wil dat jij de Lady van Yurdill gaat bewaken. Ze zal naar de gevangenis in Themna gestuurd worden.''
      Zijn vader moest hier mee te maken hebben, dat kon niet anders. Jaren had hij hem voorbereid op zo'n taak en hier was het dan. Het werd hem simpelweg toegeworpen. ''Dat is een hele eer.'' hij was niet zo verbaasd als dat hij dacht dat hij zou zijn. Nu kon hij zijn familie trots maken, nu kon hij zich wreken op de heerseressen.
      Hij was nog nooit in Yurdill geweest en was dan ook blij dat ze de Lady naar Themna zouden brengen. Hij had veel over haar gehoord ze zou prachtig en elegant zijn, maar net zo koud als de winter zelf. Niet veel anders dan het land waar ze in woonde. Een land dat niets voor hem was. Arach hield van Themna, hij hield van de velden en de prachtig bomen, het milde weer en de zachte zon, de vriendelijke mensen en de dorpen. Daarom was het noodzakelijk dat hij dit deed, niet alleen voor hemzelf, maar voor iedereen in Kaleo. Die heerseressen mochten niet verpesten waar het volk zo hard voor had gewerkt. Wanneer de rebellen aan de macht zouden komen, dan zou Kaleo opbloeien.
      ''Haast je naar Themna, Arach Eladar. Waag het niet om deze taak te verprutsen.'' de stem van de leider klonk dreigend. ''Ik sta niet in voor de gevolgen als dat gebeurt.''
      ''Dat zal niet nodig zijn.'' hoopte hij.

Arach's reis naar de gevangenissen in Themna duurde niet lang. De plek was net zo grauw als dat het altijd geweest was, in vreemd contrast met de schoonheid die Themna bezat. Hij was vergeten dat hij een grote hekel aan deze plek had. Voor een moment baalde hij van de belofte die hij had gemaakt, dit was de plaats waar hij voor een lange tijd moest blijven. Een zucht ontsnapte aan zijn lippen. Hij herinnerde er zich weer aan dat dit een hele grote eer was en liep de gangen door, naar een trap die hem naar beneden leidde.
      Een plotseling geluid, van iets dat op de grond viel, deed hem sneller doen lopen. Net zolang tot hij bij de cel was die hij moest bewaken.
      Daar stond ze, in een ruimte die vele malen mooier was dan de rest van deze trieste plek. Hij vouwde zijn armen over elkaar en leunde tegen de koude muur. De verhalen waren waar, Winter was prachtig. Hij schudde de gedachte van zich af en keek naar de zetel die gebroken op de grond lag. ''Die stoel was duur.''

[ bericht aangepast op 16 dec 2014 - 14:03 ]

---

• Hardship often prepares an ordinary person for an extraordinary destiny •

De jonge man die tegen de muur geleund stond had zijn armen over elkaar geslagen. Zijn blik gleed over mij heen en hij schudde toen snel zijn hoofd alsof hij zich moest vermannen om niet op mijn uiterlijk te letten.
'Die stoel was duur,' zei hij en zijn accent vertelde me direct dat hij uit Themna kwam.
'Mooi zo,' zei ik, terwijl ik een gebroken stoelpoot van de grond pakte zonder mijn ogen van hem af te halen. Hij keek even naar de stukken hout op de grond en direct maakte ik van dat moment gebruik om de poot naar zijn hem te gooien tussen de tralies door. Ik kon een grijns niet onderdrukken toen het zijn schouder raakte. 'Heb je nog meer dure dingen hier?' Ik bekeek hem met een blik vol walging en zag dat hij een stuk groter en breder geschouderd was dan ik eerst had gedacht. 'Wat wil je überhaupt van me?'

[ bericht aangepast op 16 dec 2014 - 17:34 ]

---

There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

geleninja schreef:

Lady Winter of Yurdill

De jonge man die tegen de muur geleund stond had zijn armen over elkaar geslagen. Zijn blik gleed over mij heen en hij schudde toen snel zijn hoofd alsof hij zich moest vermannen om niet op mijn uiterlijk te letten.
'Die stoel was duur,' zei hij en zijn accent vertelde me direct dat hij uit Themna kwam.
'Mooi zo,' zei ik, terwijl ik een gebroken stoelpoot van de grond pakte zonder mijn ogen van hem af te halen. Hij keek even naar de stukken hout op de grond en direct maakte ik van dat moment gebruik om de poot naar zijn hem te gooien. Het stuk hout raakte zijn schouder en voor hij echt had kunnen reageren op het hout had ik de afstand tussen ons al overbrugt.
Als ik hem overmeesterd had zou ik de kamer uit kunnen, als ik hem niet bewusteloos of dood kon krijgen kon hij andere rebellen waarschuwen.
Ik sloeg hem naar zijn hoofd.