The Hybrid Life • One Direction • 5 Seconds Of Summer • Speeltopic 2 - Speeltopics

In een grote villa in Zuid-West London zit het hoofdkwartier van de beruchtste bende van Europa, van de wereld eigenlijk. Iedereen weet het, maar niemand durft er ook maar binnen te vallen. Dat is namelijk zeker het laatste wat je ooit zal doen. Terwijl het bovengronds een prachtige villa is met alle luxe die je, je kan voorstellen, liggen eronder de meest verschrikkelijke en gevreesde martelkamers ter wereld. Als je hier op uitnodiging komt zal je er niets van merken en als je hier zonder uitnodiging komt zal je er nooit meer uit ontsnappen. In de villa wonen de meest gevreesde criminele meesters ter wereld. Iedereen weet dat zij erboven staan, maar ze hebben niets om het concreet te maken. Het zijn spinnen in een crimineel web en weten precies hoe elke draad trilt en hoe die uitwerking zal zijn. Hun duizenden onderdanen door heel Europa, met takken door de hele wereld heen, kunnen met een knip van hun vinger vervangen worden als ze op een of andere manier uitvallen. Toch leven ze hier enigsinds normaal, voor zover dat kan. Natuurlijk is de materiele luxe van het huis niet de enige luxe waarvan zij genieten. Naast hun duizenden maffia onderdanen, hebben ze elk een persoonlijke slaaf, een hybride, een kruising tussen een mens en een dier. De een heeft spitse oortjes en een dikke pluimstaart als die van een vos, terwijl de ander lange slappe oren heeft en een vrolijke kwispelstaart als die van een hond, en allemaal hebben ze een halsband met hun naam erop en die van hun baas. Jaren geleden zijn mensen gaan experimenteren met het mixen van mens en dier, wat in deze tijd succesvol is gelukt. Mensen houden hybriden als huisdieren, of meer huisslaven. Ze doen alle taken in huis en slapen in een mand. Soms hebben ze een vriendelijk eigenaar die ze als gelijke behandelt, maar dat komt nog zelden voor. Ook bij de maffia zijn het gewoon slaafjes die worden afgedankt, of afgemaakt, als ze onbruikbaar worden. Ze hebben een eigen kamertje, niet veel groter dan een politiecel met een bed, wc, wasbak, spiegel, douche en een luikje waar eten en drinken doorheen komt, met een deur naar de gang en de slaapkamer van hun persoonlijke meester. De ene zal strenger zijn voor zijn slaaf dan de ander, maar het blijven huisdieren van maffialeden, dus daar zullen altijd risico's aan hangen. Maar misschien zijn de hybrides wel meer voor hun meesterss dan alleen slaven, of misschien zoeken juist de slaven wel steun bij elkaar, wie weet.


• Rollen•
• Niall Horan • Maffia-CEO • C_A_L_M_ •
• Zayn Malik • • •
• Liam Payne • • •
• Harry Styles • Maffia-Martelbeul • Stywin •
• Louis Tomlinson • Labrador-Hybride • Styson •

• Michael Clifford • Maffia-Computernerd • ZaynJavaddMalik •
• Luke Hemmings • • •
• Calum Hood • Duitse Herder-Hybride • IrishNialler •
• Ashton Irwin • Walibi-Hybride • C_A_L_M_ •

• Ace Mitchell von Monroe • Wolf-Hybride • ZaynJavaddMalik •


• Regels •

Op het overtreden van al deze regels staat na 3 waarschuwingen het verwijderen van je personage(s).

Veel plezier!


• Het Begin •
De ochtend breekt langzaam aan in de villa. Iedereen begint rustig zijn dag en mogelijke taken. De vakanties worden misschien nog wat verder uitgeplant en vriendschappen geheeld, die eerder spanningen hebben ondervonden.

[ bericht aangepast op 27 dec 2014 - 21:53 ]

---

Bowties were never Cooler

Calum Hood.

Niall las het briefje en ik gaf netjes zijn mobiel aan hem. Goed zo, Calum. Ik bel terug. Als je het goed hebt afgehandeld krijg je een stukje bloedworst van me." Ik begin te glunderen en knik blij. Echt worst dat was lang geleden en dan welteverstaan bloedworst. Het water liep mijn mond al binnen. Met een wapperende staart verlaat ik het kantoortje stilletjes en hopend op een stuk worst ruim ik zijn kamer op, leg de kleren in zijn kast en poets hier en daar wat stof weg. Daarna haal ik zijn bed af en pak frisse lakens. Ik leg het oude in de mand en dek zijn bed op. Zijn agenda werkte ik vanavond bij ala alle afspraken en belletjes gedaan zouden zijn. Ik bekijk mezelf even kort in de spiegel en neem het stof daarna van de spiegel met een doekje. Ik poets de spiegel en maak hem helemaal schoon zodat er geen vette vlekken of stof meer opzaten. Ik zet snel ook zijn raam een stukje open zodat het even kan luhten en schuif de stoel aan. Ondanks dat hij mijn baas was en ik hem niet zo mocht had ik wel bewondering. Hij werkte hard en lang en sliep nooit zo veel. Hij had geen familie hier in de buurt en kwam amper buiten.

---

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Niall Horan
Calum verdween, waardoor ik rustig kon bellen. Het nummer stond boven aan het scherm, dus moeilijk was het niet. Ik belde terug en kreeg meteen een opgefokte Italiaan aan de lijn. Ik vroeg hem dringend om zijn baas te spreken, wat enigsinds moeite kostte, maar wat hij uiteindelijk wel deed. Mijn Italiaans klonk nog wel vrij boers, maar ik kon het goed verstaan en me goed verstaanbaar maken. Eenmaal met de baas merkte ik wat het probleem was. Calum had ze niet kunnen verstaan en op een voor hem onbeleefde manier het afgehandeld. Nu had hij letterlijk de woorden gebruikt die ik had gebruikt tijdens mijn uitleg aan hem en Ace over telefoneren, waar ik blij om was, maar beleefdheid was anders. Daar zou ik hem op aanspreken, maar hij had zijn best gedaan en echt problemen waren er niet, omdat het tegen de secretaresse was geweest en gelukkig niet tegen de baas zelf. Met een korte verontschuldiging was het dan ook geregeld. Ik begon met de man te praten en nam notities. Hij sprak gelukkig rustig en kalm, precies zoals van een echte baas wordt verwacht. Hij was nogsteeds een van de machtigste mannen ter wereld en ik keek echt naar hem op, en dat was terecht. Het enige was nu dat zij wat zaakjes hadden die hem hier moesten brengen, waar ik dus toestemming voor moest geven, omdat dit mijn gebied was. Hij lichtte me volledig in, maar wel gecodeerd want taps zouden op beide lijnen kunnen liggen. Uiteindelijk gaf ik hem toestemming, met de restrictie dat het bij 'verdwijningen'bleven en dat zij in Italie de echte afhandelingen zouden doen. Moord konden we namelijk even niet hebben.

---

Bowties were never Cooler

Calum Hood.

Het rare taaltje dat Niall sprak kon ik niet verstaan. Ik begreep er niks van het snelle en meestal boos klinkende geratel. Ik kijk op mijn horloge en maak koffie. Ik doe er netjes een klontje suiker in en naast het kopje leg ik een koekje. Stilletjes lop ik Niall zijn kamer in. Het was koffietijd dus dan mocht het. Met een glimlachje zet ik het bordje met koffie en koekje neer op zijn bureau en stilletjes verlaat ik de kamer weer. Ik loop naar de keuken en pak een glaasje water en een droog koekje zoals de regels. Ik ga op de bank zitten en drink rustig mijn water en ik eet mijn koekje op. Rustig loop ik naar de keuken en was wat spulletjes af. Daarna droog ik het af en ruim alles netjes op. Ik loop naar de kachel en ga ervoor liggen zodat ik wat warmer kon worden. Mijn staart zwiept heen en weer en mijn oren wiebelen ook. Ik leg mijn hoofd op mijn handen. Ik slaak even een diepe zucht en staar wat voor me uit. Mijn billen deden nog altijd pijn van de zweepslagen. Vwrlangend naar de bloedworst blijven mijn oren luisteren naar geluiden mocht Niall roepen

---

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Harry Styles
De hybride moest echt eens leren zich wat minder snel zorgen te maken, het was slecht voor hem, wat daardoor ook mij oversloeg. Al was het nooit fout om een paar voorzorgsmaatregelen te nemen met mij in de buurt, want zo betrouwbaar was iemand met mijn gedrag niet. Gelukkig wist ik Ashton met mijn woorden en een kusje weer gerust te stellen dat er niks ernstigs was. Het enige wat ik van hem wilde weten was een plek waar hij heen zou willen voor een weekje zonder verplichtingen, behalve dat ik hem dan in de buurt wilde houden. Het lag er een beetje aan waar we heen gingen, maar er waren zat landen met illegale hybride handel, zoals dat werd gedaan met exotische dieren. Vooral als het bekend werd dat Ashton van mij was steeg zijn waarde ontzettend en ik wilde hem al die ellende niet aandoen. Ik zou nog wel met hem afspraken maken daarover. Uit gewoonte gleden mijn handen naar zijn heupen toe, al had die actie een hele andere lading dan het had voor gisteravond. Heel bewust had ik het niet door tot hij zijn handen wel heel stevig op mijn kont legde. Een hoge, gepijnigde piep kwam uit mijn keel en ik drukte met mijn handen tegen zijn heupen aan om hem van me af te duwen want hij deed me serieus pijn. Toch pruilde ik wat bij zijn grom in mijn oor, ondanks mijn over het algemeen heel onderdanige gedrag was ik buiten de slaapkamer nog plagerig genoeg. Zonder te stribbelen liet ik hem me optillen en op de tafel zetten, al voelde ik me net een kind dat een time out had gekregen en op de trap moest gaan nadenken over wat hij fout had gedaan. Ik had maar weinig zin om hem los te laten maar nadat Ashton mijn handen bij hem had weggehaald had ik weinig keuze. Ik knikte braaf bij zijn woorden en ging gewillig mee in de kus die hij me gaf en die me veels te kort was. Daar ging ik in de vakantie echt geen genoegen mee nemen, dat hij het wist. Zielig keek ik hem aan nadat hij terugtrok en zijn woorden, met een greintje hoop dat hij zou blijven, maar dat vervloog toen hij toch echt weg liep. Zuchtend trok ik mijn benen bij me op, oppassend niet in een mes of eten terecht te komen. Ik dacht na over wat hij me had gevraagd en ik had wel een paar plekken in mijn hoofd. Mijn tweede huis stond in Los Angeles maar dat was niet echt de meest spectaculaire plek. Voor nu waren mijn andere twee opties Griekenland en Italië, waar keuze zat uit was van naar welk deel we gingen. Nou ja, ik liet Ashton wel kiezen uit de opties en dan zagen we het dan wel weer. Het belangrijkste was de rust en dat we elkaar hadden, de rest was bijzaak. Uit pure verveling ging ik mijn messenwerpen vanaf hier oefenen op de twee mannen, mijn doel was om geen cruciale plekken te raden en de druk dat ik anders zwaar in de problemen zat hielp aardig goed voor mijn techniek.

---

Because I love him, do I need another reason?

[Zullen we alles skippen tot 6uur in de avond, bij het dinner? Of hebben mensen nog belangrijke plotlijnen in deze tijd uit te werken?]

---

Bowties were never Cooler

[ik vind het prima. Want volgens mij loopt het een beetje dood en dat vind ik wel jammer.]

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

(Ik vind het goed. Het is inderdaad jammer dat het vast loopt. Krijgt Calum wel zijn beloning dan in de avond of wat?)

---

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Het is inmiddels 6 uur en de jongens zijn nog van alles en nog wat aan het doen, terwijl de Ieren over een uurtje terug zullen zijn voor hun twee bendeleden. Het eten staat in de eetzaal klaar, al is het vrij zeker dat het eten vandaag geen gezellige familieaangelegenheid zal worden, zoals zo af en toe wel het geval is.

---

Bowties were never Cooler

Niall Horan
Ik was nog druk aan het werk, in de hoop zo veel mogelijk werk naar voren te verplaatsen. Toch sloot ik uiteindelijk mijn laptop af en borg de dossiers netjes in het archief op. Daarna ging die kamer weer goed op slot en begon ik mijn weg naar de eetkamer. Ik had Calum wel gewezen op zijn zeer onbeleefde toon tegen de Italianen, zelfs als hij ze niet kon verstaan moest hij beleefd blijven, maar toch had hij zijn stukje worst gekregen omdat hij het wel had geprobeerd en omdat hij van alles al had schoon geschrobd. Nu hoopte ik gewoon op lekker avondeten, waarna ik de Ieren Sean en Tristan weer terug zou geven en dan nog een uurtje zou werken. Daarna nog even kijken bij Ace en lekker mijn bed in. Morgen zou ik om 6 uur worden gebeld voor wat belangrijke financiële deals die gesloten moesten worden. Ik moest dus een beetje op tijd gaan slapen. Nu liet ik me op mijn stoel ploffen aan de ronde tafel en geeuwde luid, maar wel met mijn hand voor mijn mond. Ik was op, maar wilde ik op vakantie, dan was dit verre van te veel werk. Ik vouwde mijn handen en wachtte tot Michael en Harry, samen met hun hybrides, zouden komen. Ace zou ik zo wel kijken, of Calum laten kijken, of hij wat wilde, maar die tweede verwachtte ik zeker wel hier binnen nu en een paar minuten. Ik geeuwde nog eens en nam een slokje van het glas water wat voor me klaarstond. Ik was echt op, maar hopelijk zou werken tot 9 wel kunnen bewerkstelligen dat, met nog een paar dagen als dezen, ik een week weg zou kunnen, samen met de rest die dit huis bevolkten.

---

Bowties were never Cooler

Calum Hood

Ik draai het gas uit van het fornuis en schep het eten op de borden. Met een grote glimlach denk ik weer aan het stukje worst. Het was heerlijk geweest, ik had er zo van genoten. Het stukje worst had me moed gegeven om zo verder te gaan. Niall had me wel toegesproken. Doordat ik bij de Italiaan niet wist hoe te handelen was ik nogal onbeschoft geweest en daar was hij wat minder bij. Ik had daarom gelijk mijn verontschuldiging aangeboden bij Niall. Toch kreeg ik de worst en hij had zelfs gezien dat ik extra gewerkt had. Daarna was ik rond eettijd snel de keuken in gegaan. Zoals gewoonlijk maakte ik het eten en wij aten mee. Ik wist alleen niet zeker of Ace wel wat lustte. Ik leg de stukken kip op de borden, het meeste bij Niall. De gebakken aardappeltjes leg ik ernaast en leg wat salade erbij. Ik wist na al die jaren dan weer wel wat hij at en de hoeveelheden. Ik dek het bord van Ace af en doe wat saus in een bakje. Daarna loop ik met de borden en het bakje naar binnen. Niall zat iets ongeduldig naar mijn mening wat te drinken. 'Sorry de kip was nog niet helemaal gaar. Eet smakkelijk, ik hoop dat het smaakt' Zeg ik zachtjes en schuif mezelf aan aan tafel. Stilletjes drink ik een slokje water en snijd een stukje kip af en kauw er genietend op. Vlees, dat vond ik echt heel lekker. IK wilde eigenlijk hem bedanken voor het stuk worst maar ik durfde niet echt goed te praten aangezien ik stil moest zijn van hem. Tot mijn grote opluchting was de gehele kip na vijf minuten wel gaar, anders had ik namelijk problemen gehad.

---

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Harry Styles
Om eerlijk te zijn was ik zo wel trots op wat ik bereikt had, voor zover ik kon zien hadden de twee mannen geen praatjes meer en leken ze zo goed als gebroken, al kon dat ook zijn omdat ze op de rand van de dood hingen. Als je in principe hun huid nu zou doorboren met een naald stierven ze aan bloedverlies. Ik had ook nog maar weinig zin om ermee verder te gaan, mijn lichaam was op en weigerde nog veel te doen. Het bloed had ik ook zeker niet netjes bij de wonden weggeveegd, het bleef een statement tegenover de Ieren, dan moest het ook in de meest reële staat blijven. Ik waste mijn handen en haalde het rood van mijn gezicht af voor ik de trap naar boven op slenterde, om wat te grommen door het licht dat me tegemoet kwam. Stom licht. Het duister was veel prettiger, daar voelde ik me beter. Dat kwam waarschijnlijk dat ik de meeste dagen geen zonlicht zag, 's morgens vroeg als de zon nog niet op was de kelder in en als die alweer neer was -was ik pas klaar, dat verklaarde ook hoe ontzettend bleek ik was in de winter. Ik wreef vermoeid in mijn ogen terwijl ik naar de eetkamer liep, een beetje goed eten kon ik nu echt wel gebruiken. Al at ik nooit erg veel, dat was van kinds af aan al en als ik grotere porties probeerde te eten ging ik over mijn nek, wat weer mijn magerheid verklaarde. Wat wiebelend door mijn algemene instabiliteit wist ik toch de eettafel te bereiken en liet mezelf in mijn vaste stoel zakken. Ik knikte automatisch Niall toe om te laten weten dat het goed was. Ik zette het water aan mijn lippen en dronk het halve glas in een teug leeg. Met de hoeveelheid werk die ik in de kelder had hoorde ik eigenlijk goed te blijven drinken, maar ik ging er zo in op dat ik vaker dan eens vergat om goed voor mezelf te blijven zorgen en dan gebeurde er dit soort dingen. Ik keek wat sceptisch naar het bord dat voor me op tafel werd gezet, naar mijn maatstaven was het wel erg veel, maar dan bleef er gewoon over. Zo simpel als dat. Mijn blik gleed af naar Calum die al begon te eten terwijl nog lang niet iedereen er was, maar ik zei niks, ik had het idee dat Niall dat zelf wel wilde en kon afhandelen. Rustig vouwde ik mijn handen in elkaar en sloeg een bee over de ander, om te wachten tot de rest van het gezelschap er was, want ik hunkerde naar een klein beetje aandacht. En niet het soort aandacht dat ik van de twee jongens kon krijgen, van hun kreeg ik geen liefdevolle strelingen als ik het zwaar had gehad, en dat was nou precies wat ik nu nodig had.

---

Because I love him, do I need another reason?

Michael Clifford
Ik was blij weer even met mijn ouders gepraat te hebben. Het voelde altijd goed om ze te spreken en zeker met het vooruitzicht dat ik snel naar ze toe zou komen. Het kon me niet schelen wat de rest er van zou vinden. Ik zou hoe dan ook gaan en Zayn ging met me mee. Als de rest enkel hun eigen belangrijk vond, ging ik dat ook maar eens doen. Ik was dan ook al bezig geweest met de beveilig voor als ik weg was. Iets wat nog een helse klus was. Daarbij moest ik het ook beter beschermen tegen Hybrides zoals Calum die met hun poten nergens vanaf konden blijven. Was ik even blij dat Zayn beter wist. Je kon alles zeggen, maar ik had het best getroffen met de zwarte panter jongen. Ik keek op de klok en wist dat het etenstijd was. zogenaamd gezellig met zijn alle aan tafel zitten. Er was de laatste tijd niets gezelligs meer aan in dit huis. De reden dat ik behoorlijk in de duisternis was gezakt en zo sacherijnig was. Ik kon er gewoon slecht tegen. Ik schoof mijn stoel naar achter en riep tegen Zayn dat we gingen eten. Die jongen zou me toch wel horen, waar die ook uithing. Ik liep mijn kantoor uit naar de eetkamer, waar Harry, Niall en Calum al zaten. Aan Calum te zien, was de tijd van netjes op elkaar wachten ook voorbij. Je kon echt zien, dat iedereen hier langs elkaar heen begon te leven. Iets wat ik toch wel jammer vond. Ik ging zitten en keek even naar het bord voor mijn neus. Ik wist nu al dat het vanavond pizza bestellen was, want hier had ik absoluut geen trek in.

---

''yOu aLreaDy kNoW wHaT'S uP''

Niall Horan
Toen Calum uiteindelijk binnenkwam had hij gelukkig wel het eten bij zich. Ik dronk nog wat en knikte bij zijn woorden. "Het is al goed." zei ik voor ik met mijn handen gevouwen wachtte op de andere jongens. Ik keek boos naar de jongen toen hij begon te eten, maar hij leek het niet te merken en ik kon niets zeggen, want voor ik iets kon doen kwam eerst Harry, met een aantal vegen bloed op zijn gezicht, en daarna Michael binnen kwamen. Nu zij zaten sloeg ik Calum op zijn handen en daarna gaf ik hem nog een tik tegen zijn neus. "Wachten, dat weet je." zei ik streng tegen hem voor ik zijn bord van hem wegschoof. Hij at maar als laatste. Daarna keek ik verontschuldigend naar de andere jongens. "Sorry daarvoor. Ik had hem in de hand moeten houden." zei ik voor ik mijn gevouwen handen op de tafel legde. "Jullie werken allebei zo hard, dat ik had gedacht om allemaal een weekje vrij te nemen. Gewoon even geen zorgen, maar tijd voor het leven buiten deze zaken." zei ik rustig voor ik stil een gebedje deed voor het eten. Daarna keek ik naar de andere jongens. Ik hoopte dat ze het niet verkeerd op zouden nemen. Ik wilde gewoon een keertje iets goeds en aardigs doen, want dat gebeurde veels te weinig, en daar had ik veel spijt van. Intussen wachtte ik tot Ashton en Zayn zich ook bij ons zouden voegen. Het zou vast niet zo lang duren tot ze hier waren, want de twee hybrides waren namelijk een enorm stuk gehoorzamer dan Calum, al hadden ze ook allebei hun eigen dingetjes. Ik haalde een hand door mijn haren en zuchtte even. Ooit was dit huis echt een familiehuis geweest, maar sinds het verlies van Louis en Liam, was dat steeds verder weggezakt. We hadden het wel geprobeerd, maar het was nu wel duidelijk dat er veel moest gebeuren, wilde het ooit weer echt een gezinshuis worden.

---

Bowties were never Cooler

Calum hood

De andere kwamen erbij en ik voelde wat blikken. Net als ik realiseer dat we met alle eten en ik dan moet wachten voel ik een harde tik. Mijn hoofd schiet omhoog "wachten. Dat weet je"klinkt Niall zijn boze stem. Hij schuift mijn bord weg en schuldig kijk ik omlaag. Sorry daarvoor. Ik had hem in de hand moeten houden." "Jullie werken allebei zo hard, dat ik had gedacht om allemaal een weekje vrij te nemen. Gewoon even geen zorgen, maar tijd voor het leven buiten deze zaken.' Zegt hij tegen de rest. "Het spijt me" zeg ik heel zachtjes maar gericht naar Niall. Ik was gewoon zo bezig met andere dingen dat ik basis dingen vergat. Ik wilde gewoon zo graag mee naar Ierland,met de bal mogen spelen en heel misschien buiten even rennen dat ik niet meer aan de rest dacht. Vanavond wilde ik vragen of ik een weekschema mocht maken voor mijn taken. In stilte kijk ik toe hoe de rest eet en hongerig knort mijn buik. Mijn ore wiebelen wat heen en weer en verlekkerd kijk ik naar het inmiddels lauwe kip op mijn bord. Ik had gewoon beter moeten weten en niet moeten eten terwijl ik wachten moest. Ik was zo bang voor het asiel maar ook voor de straf die Micheal me nog mag even. Ik hoopte wel dat iedereen het lekker vond, ik had het gemaakt omdat ik wist dat Niall dit heeriljk vond om te eten en ik wilde laten zien wat ik kon. De rest at gewoon mee en anders konden ze altijd vragen voor wat anders, aangezien ik niet altijd met iedereen rekening kon houden. Er werden boodschappen gedaan, vaak door Ace, maar door de verschillende spullen kon ik niet altijd alles naar wens koken. Nu kookte ik niet zo heel vaak, meestal Ace als we aan de beurt waren. Elke avond was een ander aan de beurt maar ik was nou geen keukenster, daarbij verdiende ik het blijkbaar niet vaak. Ace zou vandaag ook nog moeten maar omdat hij ziek was moest ik het overnemen.

[ bericht aangepast op 10 nov 2014 - 18:47 ]

---

Change is for weirdos ~ Niall Horan

Ashton Irwin
Ik was nog de bedden netjes aan het opdekken en legde een groot badlaken opgevouwen op mijn bed neer. Ik wist dat het etenstijd was, maar ik wilde dit eerst even af hebben, omdat het vrij zeker was dat Harry straks lekker wilde gaan kroelen na het eten. Ik rekte me nog heel even uit en hobbelde toen naar beneden. Ik had inmiddels wel gehoord dat het niet helemaal lekker liep in de eetzaal, al werd er ook zekerheid gegeven over het feit dat we vrij zouden zijn voor een week. Ik trippelde verder tot ik in de eetzaal was en aanschoof naast mijn baasje, mijn Harry. Ik schoof mijn stoel aan en legde mijn staart goed voor ik mijn hand even op het been van de jongen legde. Ik gaf hem nog een zacht kneepje in zijn knie en glimlachte weekjes. Mijn staart liet ik om zijn rug krullen, tot het puntje op zijn bovenbeen aan de andere kant van zijn lichaam. Ik wilde hem toch wel graag vast kunnen blijven houden, ook bij het eten. Dit was niet heel erg vreemd voor ons en zo zaten wij vaak samen. Ik wilde gewoon graag bij en met hem zijn, dat was altijd zo geweest en zou altijd zo zijn, zelfs al liep het tussen ons niet altijd even gladjes. Ik keek naar mijn eten en zuchtte. Er lag weer bar weinig groente op het bordje. Waarom vergaten die vleeseters altijd dat er ook nog een graseter aan tafel zat. Ach, ik gaf Harry mijn vlees straks wel, en stal dan lekker zijn slablaadjes. Kijk, hij moest wel gezond eten, maar een slablaadje meer of minder kon hem zeker niet kwaad. Zeker als hij dan wel wat meer vlees zou eten. Ik wisselde snel mijn vlees voor zijn sla en keek hem toen even heel onschuldig aan. Eigenlijk mocht dit niet zomaar en ik had het eigenlijk moeten vragen, maar ik gokte erop dat hij het niet heel erg vond. Dit kwam voor mijn gevoel in elk geval, omdat het vlees minder volume had dan zijn sla. Met mijn staart streelde ik zachtjes over zijn zijde. Straks zou ik hem onder handen nemen, maar vandaag een heel stuk zachter dan gisteren. Dat kon ik hem echt niet aandoen, hoe fijn het ook had gevoelt. Ik keek vanuit mijn ooghoek naar de jongen. Hij was nogsteeds prachtig, ondanks de bloedvegen op zijn gelaat en de merktekens van gisteravond, die zijn perfecte lichaam sierden en ontsierden. Alles stond hem prachtig en hij kon alles prachtig laten lijken, zelfs een vieze jutte mestzak. Toch stonden deze kleren hem wel erg goed, al mocht het iets minder bloederig van mij. Toch had ik er geen commentaar op, dat zeker niet, want het leek hem goed te doen, al vond ik zijn emotionele kant nog fijner om te zien en te voelen. Ik ging het hem niet van hem vragen, dat zeker niet, hij kwam er zelf wel mee als hij er klaar voor was. Dat hoopte ik ten minste. Nu wilde ik er alleen niet te veel aan denken, en gewoon genieten van mijn avondeten.

---

Bowties were never Cooler