[ 200 ] Experiments • Speeltopic - Speeltopics

Invullijstje:
† Naam
† Bijnaam
† Leeftijd ( Minimaal achttien )
† Innerlijk
† Uiterlijk
† Geschiedenis ( Hier kun je ook de studie bijvoegen )
† Eventuele relaties
† Kamergenoot
† Extra

Rollen:
† Meiden VOL
- Lorette Francille Waldorf - Gently
- Verityy
- Pheline Hayley Castle - Frary
- Hannah Monae - Deers
- Evelynn Adriana Tavares - Lethifold
† Jongens VOL
- Miska Howey - Bostick
- Tom Writer - Ganna
- NialJamesHoran
- Timothy Jonathan Cleaver - Eloquentiae
- Luke_Pinguin
† Laboranten
- Lost_Voice
- Cyrille Muron - Bostick
- Alecxander Mischa Jeltsin - Lethifold
-

Regels:
† Minimum is 200 woorden.
† Geen ruzies buiten de RPG.
† Er worden geen andere personages gespeelt, zonder toestemming.
† Niemand buiten sluiten of iets dergelijke.
† 16 + mag als je wilt, liefst onder een spoiler.
† Vragen zijn altijd welkom !
† © Gently

Het begin
De studenten zijn bezig met in checken op het vliegveld en erg zenuwachtig op de medestudenten en op de reis naar London. Ze zullen in een klein vliegtuige reizen met twee zetels naast elkaar ertussen een gangetje en dan weer twee zetels. Ze mogen zelf weten waar ze zitten en kunnen kennis maken met elkaar. Ik zal dan een sein geven wanneer het vliegtuig crasht. De laboranten zijn integendeel tot de studenten grimmig en nerveus. Ze zullen de laatste dingen klaar maken en druk heen en weer lopen om alles perfect te hebben.

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

"Sorry, zwartje. Ik hou me aan de normale regels en niet aan die van iemand die zelf bedacht zijn, ik wil graag ergens anders zitten - want ik ben niet zo een gemene.. tuttehola.. als je denkt. Voornamelijk wou ik deze reis genieten van een boek en rustige muziek, maar als je wilt dat ik ergens anders plaatsneem - ga ik wel vandaan uit deze plek." Ik moest mijn best doen om niet mijn mond open te laten vallen van verbaasdheid. Een normaal blondje zou al lang uit angst zijn weggerend, door een of andere fobie voor rook of iets in die richting.
Deze blondine daarentegen had tenminste pit, en dat was wat ik zocht in 'vriendinnen', zij liet zich niet door mijn opmerking kleineren. Zij deed wat zíj wilde, en ik wist dat dit blondje niet zou gaan gillen als haar nagel zou breken. Ik wilde geen verwaande bitches als vriendinnen, nee, ik wilde meiden met pit als vriendinnen, meiden die niet zomaar meiden zijn. Zoals onder anderen ik.
"Lorette, Lorette Waldorf." Stelde het meisje zich voor. Ze pakte een boek uit haar tas, en met een snelle blik kon ik de titel lezen. Inkheart. "Dat boek las mijn vader me vroeger altijd voor." Ik wees naar het boek dat het meisje vasthield, en mijn botte stem was inmiddels volledig verdwenen. "Hannah, Hannah Monae. Maar noem me maar Han. Ik mag jou wel."

[ bericht aangepast op 8 dec 2014 - 18:31 ]

---

I don't know if life is greater than death — but love was more than either

Zorgvuldig en netjes sloeg ik een bladzijde van het boek om, ik had het duizenden keren gelezen en ik kon er geen genoeg van krijgen. Met Meggie en de magische wezens, het was een fantastisch geschreven verhaal.
» Dat boek las mijn vader me vroeger altijd voor. « Ik keek verrast op naar het meisje dat me zonet nog met een blik ik-kan-je-doden-met-blikken had aangekeken, die nu naar mijn lievelingsboek wees.
» Hannah, Hannah Monae. Maar noem me maar Han. Ik mag jou wel. « Mijn blik werd langzaam skeptisch en zo neutraal mogelijk probeerde ik in haar ogen af te lezen of ze nou aan het grappen was of niet, waarschijnlijk niet - want ze praatte alles behalve bot. Uiteindelijk verscheen er ook een glimlach op mijn gezicht, iemand die werkelijk aardig tegen me deed.
Ik klapte het boek dicht en stopte het weer netjes naast mijn paspoort in de kleine Micheal Kors, die ik vervolgens tussen mijn benen plantte. » Je kan mij ook Loren of Lore noemen, mijn voornaam heeft niet iets speciaals voor me. « Een kleine grijns omspeelde mijn lippen toen ik haar aankeek en vervolgens mijn eigen naam aan het beledigen was.
Ik wees naar haar roze plukken voorin haar haar. » Leuk kapsel, is dat typisch van waarvan jij vandaan komt? Ik zou nog geen eens mijn haren durven te knippen, laat staan in zo een vrolijke kleur. « Met een lichte blos keek ik haar aan, waarschijnlijk had ik iets doms gezegd. Maar bij haar voelde ik me eerder anders als bij andere mensen die je arrogant bekijken.

[ bericht aangepast op 9 dec 2014 - 20:25 ]

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

Ze sloeg het boek weer dicht, en na mijn zinnen keek ze me verrast aan. Ze stopte het boek terug in haar tas, die er toch vrij duur uit zag, en zette die tussen haar benen, nadat ze eenmaal plaats had genomen op de stoel naast me.
Ze kreeg een glimlach op haar gezicht, nadat ze het mijne had bestudeerd. "Je kan mij ook Loren of Lore noemen, mijn voornaam heeft niet iets speciaals voor me." Zei het meisje, die blijkbaar Lorette heten. Ze begon te wijzen naar mijn haar. "Leuk kapsel, is dat typisch van waarvan jij vandaan komt? Ik zou nog geen eens mijn haren durven te knippen, laat staan in zo een vrolijke kleur." Praatte ze verder, met een lichte blos op haar wangen. "Haha, dankjewel. Nee, eigenlijk totaal niet. Ik kom uit Londen, en daar hebben de meeste tutta's blonde haren en worden ze vreselijk verwend. Ik daarentegen heb andere tijden gekend, met mijn drie broers. Door hun kon ik zien wat avontuur nou écht was. Ik heb geleerd voor mezelf op te komen en zelf dingen te doen. Enkel wilde ik voorkomen om te veel op een jongen te gaan lijken, en zo ben ik aan mijn roze plukken gekomen. Zelf ben ik er erg blij mee." Oh god, jezus Hannah, waarom ga je nou in hemelsnaam je hele levensverhaal vertellen alleen om duidelijk te maken waar je haarkleur vandaan komt? Ook ik kreeg een blos op mijn wangen, jeeeezzz, ik zette me echt flink voorschut hier.
Ik liet de blos snel van mijn wangen verdwijnen, maar ik merkte dat hij al snel weer terugkeerde.

---

I don't know if life is greater than death — but love was more than either

Ze leek het niet zo erg te vinden, maar mijn opmerking vond ik zelf wel het laatste - in bijzijn van anderen ben ik een kluns. Vandaar dat iedereen me raar aankijkt
» Haha, dankjewel. Nee, eigenlijk totaal niet. Ik kom uit Londen, en daar hebben de meeste tutta`s blonde haren en worden ze vreselijk verwend. Ik daarentegen heb andere tijden gekend, met mijn drie broers. Door hun kon ik zien wat avontuur nou écht was. Ik heb geleerd voor mezelf op te komen en zelf dingen te doen. Enkel wilde ik voorkomen om te veel op een jongen te gaan lijken, en zo ben ik aan mijn roze plukken gekomen. Zelf ben ik daar erg blij mee!. «
Ik luisterde zonet aandachtig naar haar, leuk verhaal eigenlijk. Toen ik weer naar Hannah keek, had ze een kleurtje op haar wangen - er verscheen automatisch een scheve glimlach rond mijn lippen.
» Nou, om de blonde tutta`s - ik ben er in ieder geval geen. Ik studeer graag, ik lees graag en ik interesseer me voor biologie - het lijkt met dat ik geen arrogante verwende ben. Maar alsnog, leuk verhaal. Ik ben met een broer opgegroeid, we gingen meestal onze eigen weg; maar waren er altijd voor elkaar. Als je over mijn ouders begint, ze zijn inderdaad rijk - maar we krijgen dingen voor Kerstmis of onze verjaardag en af en toe als we iets goeds doen, zoals school en studies. « Ik haalde diep adem en keek haar met een scheve grijns aan, nu klonk ik vast zo nérdig.

---

"Satan's friendship reaches to the prison door."

"Evelynn." Ze schudde mijn hand en nam plaats op de stoel naast mij. Ik legde mijn hand op mijn schoot terug en keek weer even rond. In mijn ooghoek zag ik Evelynn haar haren bij elkaar binden achter op haar hoofd. Ik keek even naar haar en volgde haar blik naar buiten toe. In het spiegelbeeld zag ik dat ze haar wenkbrauwen kort fronste. "Ik kan me de enige keer dat ik heb gevlogen niet meer herinneren. Maar volgens mijn moeder vond ik het niet heel leuk, dus ik ben benieuwd." Ik keek haar terug aan en glimlachte ietwat.
"Ik ben er niet zo'n fan van. Ik hou niet zo van hoogtes en vliegtuigen," gaf ik toe en haalde toen mijn schouders kort op. "Maar het is voor een goed doel. Wat doe jij voor studie?" vroeg ik nieuwsgierig en ging wat rechter zitten. Ik klemde de handbagage wat tussen mijn voeten in omdat ik erg bang was het kwijt te raken. Terwijl ik afwachtte op het antwoord van Evelynn verschoof ik wat op de stoel. Ik was zenuwachtig voor de vlucht, maar ook voor wat erna kwam. Ik wist echt niet wat mij te wachten stond, wat ons te wachten stond. Volgens mij was ik niet de enige die zo zenuwachtig was.

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

[Oh, jeetje, ontzettend sorry dat ik een tijdje niet heb gereageerd! Ik had de RPG even over het hoofd gezien, hier dus mijn erg late reactie.]

"Nou, om de blonde tutta`s - ik ben er in ieder geval geen. Ik studeer graag, ik lees graag en ik interesseer me voor biologie - het lijkt met dat ik geen arrogante verwende ben. Maar alsnog, leuk verhaal. Ik ben met een broer opgegroeid, we gingen meestal onze eigen weg; maar waren er altijd voor elkaar. Als je over mijn ouders begint, ze zijn inderdaad rijk - maar we krijgen dingen voor Kerstmis of onze verjaardag en af en toe als we iets goeds doen, zoals school en studies." Mijn gedachten begonnen op hol te slaan. Het meisje dat zichzelf als Lorette had voorgesteld kwam een paar minuten geleden nog voor haarzelf op als ik weet niet wie en ik dacht werkelijk waar dat ik eindelijk nog een soortdemet bad-girl had gevonden. En nu ze deze lap tekst had uitgesproken had ik ineens hele andere gedachten over haar. Ik had nu veel eerder het idee dat ze een verschrikkelijke nerd was, en als het iets was wat ik haatte dan waren het wel nerds. En ja, ook bitches, vooral blondjes.
Uiteindelijk besloot ik maar om niet meer te reageren, wat opnieuw best bot over zou kunnen komen. Ik keek uit het raam en nam nog een trekje van mijn sigaret, waarna ik de rook uitblies. Voor ik het wist werd mijn sigaret uit mijn handen gepakt, en ik keek kwaad in de richting van de stewardess die mijn sigaret in haar handen had. "Mevrouw, roken is ten strengste verboden op dit vliegtuig, wat betekent dat ik deze..," ze hield mijn sigaret omhoog, "hier niet meer wil zien! Bedankt voor uw begrip." Ze liep weg en nam mijn sigaret mee, en ik kon haar wel aanvliegen.

---

I don't know if life is greater than death — but love was more than either