Macwood High || Speeltopic - Speeltopics

Macwood High

Deze rpg speelt zich af in de jaren 50.

Alles gebeurde heel strikt in Macwood High.
Je gehoorzaamt beter want als je iets doet wat niet mocht dan was de straf verschrikkelijk.
De leerkrachten hebben meestal totaal geen medeleiden.
Daarom zenden vele ouders hun kinderen naar deze school.
Macwood High ligt heel afgelegen en is omringt door hoge muren.
Het lijkt wel een gevangenis.
Maar jongeren blijven jongeren.
De meesten hebben veel moeite om te gehoorzamen.
Zeker als ze de foute vrienden krijgen.
Overleven ze 6 jaar op deze school?
Het ligt aan hen.

voorlopige schoolregels:

*Er is een avondklok. Om halfelf is het leerlingen niet meer toegestaan zich buiten de kamer te begeven.
* Leerlingen mogen niet zwemmen in het meer.
* Leerlingen mogen het terrein niet verlaten, enkel met toestemming van een ouder of voogd en/of wanneer de school hen daar toestemming voor geeft. In principe zijn leerlingen zeven dagen per week op school.
* Het is leerlingen niet toegestaan om de slaapvertrekken van de andere sekse te betreden.
* We behandelen elkaar met respect.
* We blijven van elkaars spullen af.
* We pesten elkaar niet.
* Je deelt een kamer met één iemand of meerdere, zonder tegenstribbelen!
* Je hebt je eigen kluisje om je spullen op te ruimen, dus je laat boeken niet slingeren in je kamer behalve als je moet leren.
* Iedere leerling volgt de verplichte vakken
* In school wordt er niet gescholden, gevochten of misbruikt.
* Geen alcohol of drugsgebruik! Roken is ook niet toegestaan!


regels:
Let op de Huisregels van Quizlet.
Probeer de eigenschappen van je karakter geloofwaardig te houden
16+ is toegestaan, maar houd het realistisch.
Minimaal 200 woorden.
Maximaal 2 personages per account.
Je reservering(en) blijven 2 dagen staan!
Schrijf goed ABN!
Reageer minstens 1x per week! Behalve als je een goede reden hebt, laat die dan het liefst van tevoren weten.
Geen ruzie off-topic!
Off-topic het liefst in het praattopic
Geen perfecte personages, iedereen heeft minpunten!
Geen eendagsvliegen!



Meisjes:

1. Camille Jackson - Judithsuzann
2. Christine April Theresa Huntington-Whitely - MAYBENOT
3. Abigail Rose Meijer - CaptainKush
4. Jennifer Parks - MrsMessi
5. Paige America Resol BlankSpaceSwift
6. Kate McBryan - LittleNinja
7. Rebecca Malia McCartney - CaptianHook
8. Tess Adrianna Martinez - MeganKM
9.
....

jongens:
1. Dominic Harris - Ephrya
2. Jared Avalon - Ephrya
3. Daniel Taylor Carter - SuperHeroes
4. gereserveerd
5. Wren James Adams - MeganKM
6. Brandon Tyler Johnson - isimat
7.
...

Praattopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=168479
Speeltopic: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=168400&page=last&message=175


Binnen een half uur begeven de leerlingen zich naar hun kamer en gaan de lichten uit

[ bericht aangepast op 4 jan 2015 - 19:59 ]

Dominic Harris.
Hij zuchtte diep terwijl hij de chauffeur hielp met het uitladen van zijn koffer. Zijn ouders stonden erop hem elk schooljaar weer zelf naar school te brengen, maar dus mooi niet dat ze zelf zouden rijden. Het feit dat ze rijk waren moesten ze er natuurlijk ook nog even inwrijven door hem naar school te brengen in de duurste auto die ze konden krijgen en de chauffeur moest zelfs zijn spullen uitladen, maar Dominic had al snel eigenwijs zijn koffer en schooltas zelf uit de auto gehesen. Soms dachten zijn ouders echt dat ze alles waren en dus ook alles konden maken, ook als dat ging over het mishandelen van hun eigen zoon. Hij was nog altijd verbaasd over het feit dat hij nog nooit met duidelijke blauwe plekken op school was gekomen. Dit keer bleef het op enkel zijn rug, dus dat moest nog te verbergen zijn. Hij was in ieder geval blij voorlopig weer vast te zitten tussen de muren van de school.
      Het klonk bijna grappig. Hij had gewoon zich in school. School. De plek waar zijn ouders dachten dat hij afgericht zou worden als een of ander hondje, en hij zat nog in het laatste jaar ook. Eigenlijk baalde hij er nogal van, er waren zat universiteiten in de buurt van waar hij woonde, wat zou betekenen dat hij gewoon thuis zou kunnen blijven wonen tijdens zijn studie. Oftewel, dan zou het gegarandeerd gebeuren dat hij met een blauw oog op school stond en dat hij uit zou mogen gaan leggen dat zijn vader hem geslagen had. Hij had er nu al zin in.
      De speech van de directrice ging volledig langs hem heen. Binnen een paar minuten was het afgelopen en had hij ergens de kamerindeling vandaan gehaald, waarna hij er achter kwam bij Daniel op een kamer te slapen. Hij kende de jongen niet en wist ook niet of hij daar wel of niet blij mee moest zijn, maar hij zou het wel zien. Hij keek de tafels in de kantine rond, op zoek naar Paige of Jennifer, of in ieder geval gewoon iemand waar hij bij kon gaan staan en waar het vertrouwd aan voelde.

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

Jennifer Parks

Als Abigail zich richt tot Wren, krijg ik Dominic in het oog. Zonder verder nog iets te zeggen, verlaat ik de tafel en loop met mijn koffer naar Dominic toe. 'Do! Eindelijk, ik dacht al dat je niet meer zou komen. Hoe is het met je?' Ik trek hem in een omhelzing en neem dan even de tijd om hem te bekijken. Hij is niet veel veranderd, ook niet echt bruin geworden. Maar dat werd hij eigenlijk nooit. 'Weet je al wie je nieuwe kamergenoot is? Ik heb wel echt afgezien in Spanje zonder jou. De volgende keer ga je gewoon mee, goed?' Ik kijk hem met een brede glimlach aan, en trek mijn wenkbrauwen even op als de directrice nogmaals herhaalt dat het verboden is om de slaapvertrekken van de andere sekse te betreden. Dat word toch wel gedaan, maar wel zo dat niemand het ziet. De meesten hier weten prima hoe ze het toezicht moeten omzeilen, en dit gebeurt dan ook regelmatig.
De rokers hebben allemaal sigaretten weggestopt in hun koffers, de drinkers smokkelen makkelijk de alcohol hier binnen. Ze hebben het constant over toezicht, maar als het erop aankomt heeft niemand het toezicht. Je mag hier na half 11 niet meer op de gang rondlopen, maar dat gebeurde juist als de meiden naar de slaapkamers van de jongens gingen of andersom. De eerste week verloopt meestal redelijk, maar daarna misdraagt iedereen zich wel op een bepaalde manier.

---

Faith is everything.

Dominic Harris.
'Do! Eindelijk, ik dacht al dat je niet meer zou komen. Hoe is het met je?' Bij het horen van de stem van Jennifer begon hij automatisch te glimlachen. Hij hield nooit bepaald veel van omhelzingen, maar hij sloeg een van zijn armen ook even kort om het meisje heen voor hij een stap naar achteren zette zodat ze niet meer zo dicht op elkaar stonden.
      'Het klinkt misschien vreemd, maar ik ben blij weer op school te zijn. Mijn rug doet pijn en ik ben blij voorlopig niet meer tussen mijn ouders te zitten.' Jennifer was samen met Paige een van de weinige die wist hoe het met zijn thuissituatie zat. Hij was er nooit echt open over geweest, maar toen hij drie jaar terug met blauwe plekken op zijn pols terug op school kwam vond hij het toch wel tijd ze het beide te vertellen.
      'Weet je al wie je nieuwe kamergenoot is? Ik heb wel echt afgezien in Spanje zonder jou. De volgende keer ga je gewoon mee, goed?' Ze glimlachte en Dominic liet zich op een van de banken voor de tafel achter hem zakken, zodat hij kon gaan zitten. 'Daniel, ik heb geen idee wie het is. Jij?'

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

Wren James Adams

Ik zie Abi voorbij lopen. Haar ken ik ook al een tijdje. Ze begroet me en begint dan een gesprek. 'Hoe was je zomer nog?', vraagt ze. 'Beter dan hier!', antwoord ik en glimlach. Met dat soort glimlach die ik alle meisjes geef. Ze smelten er allemaal voor. Ik kijk even rond me. Ik heb nog geen nieuwe gezichten gezien. Dat was meestal wel zo eigenlijk. Ik kijk haar weer aan wachtend op een antwoord.

Abigail Rose Meijer
'Echt he maar alles is beter dan hier.', ik glimlach naar hem. 'Deze zomer was echt nice.', zeg ik en ik kijk hem speels aan. 'Wat zeg je van een welkom terug feestje vanavond.', fluister ik grijnzend in zijn oor. Ik fluister omdat de schoolleiding er niks van mag weten.

---

Lindsay, forever in my heart † • Skaikru went Bughead

Jennifer Parks

Ik bijt zachtjes op de binnenkant van mijn wang als hij het over zijn ouders heeft. Ik ben echt geschrokken toen hij het vertelde, dat hij word mishandeld thuis. Maar ik ben er wel altijd voor hem geweest als hij mij nodig had, en ik ben er nog steeds voor hem als hij het nodig heeft. 'Ja.. Ik slaap met Abigail op een kamer. Ik heb eigenlijk ook geen idee wie Daniel is, ik hoop in ieder geval wel dat hij een beetje lief voor je is.' Zeg ik lachend en ga naast hem zitten. 'Do.. Je moet er wel echt iets aan doen hoor, aan je probleem. Het is niet normaal, wat er gebeurt. Anders wil ik je er wel mee helpen als je dat wilt?' Zeg ik hem zachtjes en kijk kort de kantine rond waar mensen druk in gesprek zijn, met elkaar. Ja, ik ben opvliegend en ik heb het Spaanse temperament van mijn moeder, maar ook ik heb een hart. Ik geef om Dominic, en het doet me gewoon pijn, als hij pijn heeft. En ik wil hem helpen. 'Anders.. Kunnen we er ook een andere keer over praten, dan kan je erover nadenken, goed? Ik wil niet dat je nog meer pijn hebt, Do.'

---

Faith is everything.

Wren James Adams


'Echt he maar alles is beter dan hier.Deze zomer was echt nice', antwoord ze. Daar had ze echt gelijk in. Het is hier net een gevangenis waar je moet leren. Dus nog erger. 'Wat zeg je van een welkom terug feestje vanavond.', fluisterd ze voor ik kan antwoorden op het vorige. 'Daar zeg ik nooit nee tegen', fluister ik terug wanneer ik haar aankijk.

Abigail Rose Meijer

Wren vindt het een goed idee en ik grijns. 'Ik heb twee flessen Vodka bij me en nog wat sos.', fluister ik. Ik hou van feestjes en anders overleven we het hier nooit. 'In mijn kamer en nodig alleen chille mensen uit geen brave mensen.', ik knipoog even naar hem. Hopelijk gaat Jennifer niet zeuren...

---

Lindsay, forever in my heart † • Skaikru went Bughead

Dominic Harris.
'Ja.. Ik slaap met Abigail op een kamer. Ik heb eigenlijk ook geen idee wie Daniel is, ik hoop in ieder geval wel dat hij een beetje lief voor je is.' Zegt ze lachend en kwam naast hem zitten. 'Do.. Je moet er wel echt iets aan doen hoor, aan je probleem. Het is niet normaal, wat er gebeurt. Anders wil ik je er wel mee helpen als je dat wilt?' Zegt ze zachtjes en kijkt kort de kantine rond. 'Anders.. Kunnen we er ook een andere keer over praten, dan kan je erover nadenken, goed? Ik wil niet dat je nog meer pijn hebt, Do.'
      'Ze gooien me alleen al half van de trap zodra ze er achter komen dat jij het überhaupt weet. Als ze er achter komen dat ook Paige het weet, lig ik van boven naar beneden. Ik denk persoonlijk niet dat met ze gaan praten een erg verstandig idee is, wat toch echt zal moeten als je dit op wilt gaan lossen. Ik moet er maar mee leven en anders ga ik volgend jaar onder een steen wonen, hebben ze ook geen last meer van me en het is daaronder vast erg comfortabel.' Normaal sprak hij nooit erg veel, maar in de buurt van Jennifer en Paige was het anders.

---

And I'm nothing. You've always said you want nothing.

Wren James Adams

'Ik heb twee flessen Vodka bij me en nog wat sos.', zegt ze. Moest ik dat mee hebben en mijn ouders komen erachter, dan zou ik naar een nog ergere kostschool moeten. En dat risico neem ik liever niet. 'Abi, ik ken alleen maar zo'n mensen. Wat denk je wel niet van mij', ik lach en kijk weer even rond. Ik moet nog altijd bekijken met wie ik op de kamer slaap. Hopelijk is het geen nerd.

Abigail Rose Meijer
Ik lach even om wat hij zegt. 'Dat dacht ik al maar alsnog.', ik kijk even rond. 'Weet je al met wie je op de kamer slaapt dit jaar?', ik denk even aan vorige jaar. De regel niet zwemmen in het meer is er mede gekomen door Wren en mij. De schoolleiding vond skinnydippen in het meer toch niet zo'n heel goed idee. Daniel zie ik nog nergens hopelijk komt hij wel dit jaar anders wordt het zo saai. Ik zucht even, het nicotine gehalte in mijn bloed blijft maar dalen. 'Heb jij nog iets te roken bij je dan?' , ik lach even naar Wren.

---

Lindsay, forever in my heart † • Skaikru went Bughead

Camille Jackson
Na een tijdje met Camille gepraat te hebben over de zomer ging ze terug naar de kantine. De meeste mensen waren nog hier dus het was de grootste kans om bekenden tegen te komen. Ze haalde een hand door haar haren en haalde diep adem. Ze beet zacht op haar lip en ging maar ergens aan een tafel zitten. Ze keek even om zich heen, ze zag wel bekende gezichten maar niet echt bekenden voor haar. Ze zuchtte is en trok haar shirtje recht. Ze luisterde stil naar wat andere gesprekken van mensen, het was soms best interessant om te luisteren in plaats van te spreken. Ze bleef nog wat in het rond kijken terwijl ze met haar kettinkje speelde. Een kleine glimlach sierde haar lippen, eigenlijk was ze wel blij hier weer te zijn, in de drukte waar ze heerlijk in kon blenden zonder op te vallen.

---

Good people are like candles, they burn themselves up to give others light

Wren James Adams

'Weet je al met wie je op de kamer slaapt dit jaar?', vraagt ze weer. 'Nee, dat ging ik net bekijken', antwoord ik en ik zie haar glimlachen. Vorig jaar sliep ik samen met een echte nerd. Die is hier gelukkig niet meer dit jaar. 'Heb jij nog iets te roken bij je dan?'. Ik zucht:'Je kent mijn ouders hé'.

Jennifer Parks

Ik schud kort mijn hoofd, en kijk hem recht in zijn ogen aan. 'Er moet gewoon iets aan gedaan worden, ookal heeft het geen zin om met ze te praten. Dit kan en mag echt niet zo doorgaan tot je uit huis gaat. En een steen ligt niet zo comfortabel heb ik zo'n vermoeden van. Anders ga ik met je mee, als je met ze gaat praten? Zeg ze hoeveel pijn het je doet, zeg ze wat het met je doet.' Zeg ik hem op fluistertoon. Ik zou eigenlijk niet eens meer weten hoe de vriendschap tussen ons is ontstaan, vooral omdat we het tegenovergestelde van elkaar zijn, maar ik weet wel heel zeker dat ik deze vriendschap nooit meer wil verliezen. We kunnen elkaar alles vertellen en we vertrouwen elkaar. Iets wat ik dus niet snel doe, mensen vertrouwen. Mijn vertrouwen in mensen is te vaak misbruikt, waardoor ik harder ben geworden dan dat ik altijd ben geweest. 'Hebben ze je rug weer te pakken gehad?' De rillingen lopen over mijn rug bij het idee. Elke keer als ik het merk, wil ik juist bij zijn ouders exact hetzelfde doen. Hun de pijn laten voelen, die zijn zoon al jaren voelt. Het maakt me boos, en vooral verdrietig. Het idee dat mensen hun zoon mishandelen, walgelijk.

---

Faith is everything.

Abigail Rose Meijer
'Je kent mijn ouders he', zegt Wren en ik knik. 'Ik begrijp je naja mijn moeder is ook erger geworden hoor gelukkig weet ze niet dat ik dubbele bodems in mijn koffers heb.', ik lach even en sta op. 'Ik ga mijn spullen naar mijn kamer brengen en dan zie ik je vanavond wel.', ik glimlach en neem afscheid.

Ze gaan langer worden no worries

---

Lindsay, forever in my heart † • Skaikru went Bughead