Halverwege de film heb ik het kussen alweer tevoorschijn gehaald, en hou ik het angstvallig voor mijn gezicht. Naast me kijkt Leo me met een brede lach aan, en slaat zijn arm om mijn schouders heen, waarna hij me naar zich toe trekt. ‘Eigenlijk ben je een held op sokken, weet je dat? Kom, we zetten die film af anders kan je vannacht niet van slapen.’ Ik kijk hem even beledigd aan, en steek dan mijn tong naar hem uit. ‘Wat je wilt, zullen we anders nog buiten gaan zitten? Het is nog helemaal niet koud buiten, en dan kan je die verrassing mee naar buiten nemen, goed? Die mini pizza’s waren trouwens heerlijk.’ Zeg ik met een glimlach, en pak de wijnglazen van de tafel af. ‘Neem jij de fles mee? Als je nog buiten wilt zitten hoor, anders gaan we een andere film kijken?’ Hij schud glimlachend zijn hoofd, en pakt de fles op. ‘Ik ga graag buiten zitten, die verrassing komt toch bijna.’ Ik kijk hem vragend aan, en kijk hem verbaasd na als hij langs me naar buiten loopt. Mopperend loop ik achter hem aan, en zet de glazen op de tafel buiten neer. ‘Woon je eigenlijk in het centrum van Buenos Aires?’ Ik schud glimlachend mijn hoofd en ga op één van de stoelen zitten. ‘Nee.. Net erbuiten. Papa in het midden, ik links en Giannina rechts. We zijn graag bij elkaar als familie, maar nog steeds hebben we onze privacy. Met name ik ben een echt familiemens, dat heb ik van papa. Giannina heeft dat minder. Vooral toen ze net terug was uit Manchester, en weg was gegaan bij Sergio. We hebben haar dagen niet gezien, en Benjamin was bij papa, en anders bij mij. Terwijl die twee toch ook gewoon van elkaar houden.’ Mompel ik zachtjes, en kijk even om me heen. ‘Ja.. Klopt. Maar ondanks dat, heb jij het toch wel voor elkaar gekregen dat Sergio de kans krijgt om afscheid te nemen van Benjamin, en dus ziet hij Giannina dan ook. Dan moeten ze wel met elkaar praten, en hopelijk komen ze dan weer nader tot elkaar. Dat hoopt iedereen, Jen. Maar jij moet je daar niet al te druk over maken, oke? Focus je op de dingen van nu, op de leuke dingen die je meemaakt.’ Ik knik met een halve glimlach, en kijk op als er weer op de deur wordt geklopt. ‘Ik ga, jij blijft zitten.’ Ik kijk hem even met opgetrokken wenkbrauwen aan, maar die verbaasde blik maakt al gauw plaats voor een lach, en voorzichtig laat ik mijn blik afglijden naar beneden. Nu ik hem toch eens goed bekijk.. Ziet hij er nog veel beter uit dan ik ooit heb gezien. Hoe noemde je zoiets? Pure perfectie? Ja, dat was hij, pure perfectie. Voor mij dan. Maar misschien.. Als het dan daadwerkelijk iets zou worden, val ik in zijn ogen wel ontzettend tegen? Ik kijk op als de deur weer in het slot valt, en ik schiet in de lach als ik Leo het balkon weer op zie komen met een schaal met bittergarnituur. ‘Nog meer eten.. Vanaf vandaag ben je echt mijn held Leo, beloofd.’ Zeg ik lachend, en volg elke beweging die hij maakt als hij de schaal op het tafeltje zet, en weer op de stoel naast me gaat zitten. ‘Zeg.. Leo?’ – ‘Ja?’ Ik haal even diep adem, en drink mijn wijnglas achter elkaar leeg, om me een soort van moed in te drinken. ‘Nou.. Stel he.. Ik bedoel, we hebben toch gezegd dat we iets voor elkaar voelen? Ik dan wel niet met die woorden, maar je begreep wel wat ik bedoelde. En als.. Het dan iets word he, hoe moet dat dan als jij tijdens het seizoen in Spanje bent, en ik hier? Dat is toch een onmogelijke situatie? Dan zien we elkaar alleen in de zomer. Praktisch gezien hoe het nu ook gaat. En dan is het probleem niet eens om over te vliegen, want ik ga ook vaak genoeg naar Sergio in Manchester. Maar dat is anders. Sergio is mijn beste maatje, en als ik met jou zou zijn, dan.. Denk ik toch, dat ik daar niet tegen zou kunnen.’ Ik ben steeds zachter gaan praten, en aan het einde is mijn stem nog slechts een fluistering, en speel ik wat met de veters van de hoodie die ik aanheb, niet goed wetend wat ik nu moet zeggen of doen. Ik schrik op als ik zijn hand op mijn schouder voel, en niet veel later zijn lippen tegen mijn voorhoofd. ‘Zullen we het daar binnen over hebben? Kijk maar eens naar het balkon hiernaast.’ Ik kijk langs hem heen, en schiet in de lach als het raam open staat, en ik hoor ze gewoon roezemoezen. ‘Guys.. We weten heus wel dat jullie bij het raam staan, en wij gaan nu weer naar binnen, dan hoeven jullie ons ook niet af te luisteren. Puh.’ Roep ik lachend, en pak de schaal met hapjes. Ik loop hoofdschuddend weer naar binnen, en Leo volgt op de voet met de fles wijn, inclusief glazen. ‘We hebben ook geen moment rust, he?’ Ik schud mijn hoofd, en ga op de rand van het bed zitten wanneer ik de schaal met hapjes op de tafel heb gezet. ‘Wil je.. Dat ik eh.. Hier blijf, vannacht? In verband met Saw, en je nachtmerries?’ Je ziet een grijns over zijn gezicht trekken, en ik kijk hem verbaasd aan. ‘Zou je dat doen?’ Hij knikt, en gaat op een stoel zitten zodat hij recht tegenover me zit. ‘Natuurlijk zou ik dat doen. Om je te beschermen. Maar alleen als jij dat wilt, anders ga ik straks naar mijn eigen bed.’ Mijn ogen worden groot, en ik schuif vlug een kipnugget naar binnen zodat ik niet direct hoef te antwoorden, maar ook wetend dat ik het niet uit kan blijven stellen. Wil ik dat hij bij me blijft, zodat hij me kan beschermen? Natuurlijk wil ik dat. Ik knik voorzichtig, en eet mijn mond leeg. ‘Als je dat voor mij zou willen doen.. Graag. Ik slaap altijd onrustig als ik zo’n film heb gezien.’ Hij knikt met een glimlach, en houdt nog een kipnugget voor mijn mond die ik dankbaar aanpak. ‘Natuurlijk wil ik dat voor je doen, al helemaal voor jou. En ik zal je beschermen. Tegen alles, iedereen. Beloofd.’
