Frustratie - Lifestyle

Oke mensen dit is een zeiktopic, ik zeg het maar even.
Dus ik weet wel dat schoonheid vanbinnen zit en dat je tevreden moet zijn met wie je bent en dat je je niet moet vergelijken met anderen,... Maar soms gaat dat gewoon niet anders.
Soms voel ik me echt lelijk.
Als er een feestje is dan wordt er gedanst,... Maar als er dan een slow wordt gedraait komt er nooit iemand naar me toe. Als we met jongens praten, lijkt er niemand geïnteresseerd in mij maar alleen maar in mijn mooie vriendin. Dit gebeurde nou gisteren weer en nu voel ik me even echt lelijk.
Bovendien is er ook geen enkel meisje dat zegt: 'je haar zit leuk',...
En ik weet dat ik stom en zagerig klink, dat vind ik zelf ook maar soms is het gewoon even te veel.
Nu heb ik het gevoel dat ik lelijk ben maar dat zelf niet ten volste besef en weer maar eens met de neus op de feiten ben gedrukt.

En ik heb een tweelingzus wat er sowieso al voor zorgt dat iedereen wat afstandelijker doet omdat ze bang zijn dat ze mijn naam fout gaan hebben, maar dat vind ik helemaal niet erg.
Jammer genoeg lijken anderen wel altijd te denken dat dat zo is.

---

Ik wil vrij zijn zoals de wind

Weetje waarom ze naar je zus gaan, ze zijn bang dat jij hun afwijst. Ze vinden jou juist heel mooi. En weetje waarom meisjes nooit zeggen dat jou haar leuk is? OMDAT ZE JARLOERS ZIJN, zo zijn meisjes gewoon

[ bericht aangepast op 18 jan 2015 - 9:16 ]

Mijn vriend danst zelf ook niet met mijn tijdens slows, dus daarmee zou ik niet inzitten. Soms is het ook beter dat niemand met je danst dan dat je 4 minuten een awkward moment met iemand hebt.

[ bericht aangepast op 18 jan 2015 - 9:51 ]

---

Mirror, mirror on the wall, will there be glory if I fall?

Woodie schreef:
Weetje waarom ze naar je zus gaan, ze zijn bang dat jij hun afwijst. Ze vinden jou juist heel mooi. En weetje waarom meisjes nooit zeggen dat jou haar leuk is? OMDAT ZE JARLOERS ZIJN, zo zijn meisjes gewoon

Niet alle (en nee, ik wil het onzekerheidsgevoel van GusWaters niet omhoog spuiten), maar er zijn genoeg vrouwen/meiden die complimenten afgeven. Als ik vind dat iemand mooi haar heeft, dan zeg ik dat ook gewoon.

Hm, iedereen heeft wel wat van die kleine complimentjes nodig, want die maken het bij elkaar groot. Je wordt er zeker van en durft meer. Ik moet zeggen dat ik vind dat dit geen zeiktopic is en hey, voel je gerust, bij dat soort dingen ben ik ook een bij aan de zijlijn. But I'm cool with it.

Oh, en wat betreft je zus: ga er met haar over praten. Praten is een wondermiddel.

[ bericht aangepast op 18 jan 2015 - 13:19 ]

---

Don't walk. Run, you sheep, run.

Het heeft meestal niet zozeer met het uiterlijk te maken, maar over je uitstraling. Als jij veel lacht, plezier hebt en gewoon zelf danst, zullen mensen sneller geneigd zijn om je aan te spreken. Als je je echter schuchter op stelt en steeds wegkruipt omdat je weet "dat je mooie vriendin toch wel alle aandacht krijgt", dan wordt het natuurlijk nooit wat. Stel jezelf open, spreek zelf mensen aan en verras jezelf.

---

"Well, well. Look who we've got here!"

Ik ken het gevoel, en ik heb ook echt jaren rondgelopen met het gevoel dat ik lelijk ben, maar zeg nou zelf - zijn er mensen, vrienden van je, waarvan jij zou zeggen dat ze lelijk zijn? Dat je vrienden je geen complimentjes geven komt niet omdat ze je niet mooi vinden, maar omdat ze niet weten hoe.
In mijn onzekere periode ben ik begonnen met complimentjes geven aan mijn vrienden - wel gemeende complimentjes, natuurlijk, want anders wordt je zo nep - en zoiets is niet alleen goed voor hun zelfvertrouwen, maar ook voor het jouwe. Als je iemand vertelt hoe leuk haar haar zit, zal ze misschien wel reageren met "dat van jou ook!" of krijg je een complimentje over je nieuwe shirt of wat dan ook.
Als ik vind dat iemand er leuk uitziet zal ik dat haar (of hem, maar jongens en complimentjes zijn dan weer niet mijn sterkste kant) zeker vertellen, en zoiets werkt aanstekelijk. Als mensen horen dat jij complimenteus en aardig bent, zullen ze vaker een complimentje dat in hun hoofd zit ook werkelijk uitspreken.
En: wees niet alleen lief tegen anderen, maar ook tegen jezelf. Was je haar, zorg goed voor je huid, doe dingen die je leuk vindt, gebruik dat éne lekkere luchtje eens vaker dan ééns per jaar - dat soort dingen helpen echt voor je zelfvertrouwen. Oh, en, zoals mijn favoriete bassist ooit zei:
"Sometimes you gotta look yourself in the mirror and say "You are the prettiest princess in all the land". I do it once a week."

---

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

Barnabas schreef:
Het heeft meestal niet zozeer met het uiterlijk te maken, maar met je uitstraling. Als jij veel lacht, plezier hebt en gewoon zelf danst, zullen mensen sneller geneigd zijn om je aan te spreken. Als je je echter schuchter op stelt en steeds wegkruipt omdat je weet "dat je mooie vriendin toch wel alle aandacht krijgt", dan wordt het natuurlijk nooit wat. Stel jezelf open, spreek zelf mensen aan en verras jezelf.

---

"Well, well. Look who we've got here!"

Ik dans wel gewoon en heb veel plezier. Het is niet dat ik de hele tijd denk aan hoe mijn vriendinnen er uit zien, maar mensen aanspreken is soms gewoon moeilijk vind ik. Soms denk ik er echt wel over na om naar iemand toe te gaan en te beginnen praten want ik weet dat ik het zelf ook fijn vind als er iemand spontaan op me komt afgestapt, maar ik heb gewoon het lef niet vrees ik.
Maar verder alvast bedankt voor alle tips,...

---

Ik wil vrij zijn zoals de wind

Ik heb ook bijna nooit dat mensen zeggen dat mijn haar leuk zit, maar als ik daarover in zou moeten zitten zou ik me altijd rot moeten voelen. Volgens mij maak je je gewoon een beetje druk om niets. Zoals Barnabas al zei; het gaat om je uitstraling, niet per se om je uiterlijk. Als je gewoon laat zien dat je open staat voor contact en/of zelf een praatje met iemand maakt, komen mensen sneller naar je toe en zullen ze sneller contact zoeken. Succes (:

---

26 - 02 - '16

GusWaters schreef:
Ik dans wel gewoon en heb veel plezier. Het is niet dat ik de hele tijd denk aan hoe mijn vriendinnen er uit zien, maar mensen aanspreken is soms gewoon moeilijk vind ik. Soms denk ik er echt wel over na om naar iemand toe te gaan en te beginnen praten want ik weet dat ik het zelf ook fijn vind als er iemand spontaan op me komt afgestapt, maar ik heb gewoon het lef niet vrees ik.
Maar verder alvast bedankt voor alle tips,...

Wanneer je uit jezelf ook niet op een ander af stapt, is het voor anderen vaak ook net zo lastig om op jou af te stappen. Heeft niets met uiterlijk te maken maar met je houding, je uitstraling. Trek het je niet teveel aan. Het is belangrijk dat je gewoon goed in je vel zit.

---

Whatever you do in life will be insignificant, but it's very important that you do it because nobody else will.

Ik herken heel veel van dit (behalve het tweelingzus-gedeelte) en ik kan alleen maar zeggen dat je je niet te druk moet maken, hoe lastig dat ook wel eens is. Ik heb zelf altijd gedacht dat ik ook niet mooi ben, omdat men altijd meer geïnteresseerd was in mijn zus, mijn mooiere vriendin, etc. Zeker jongens liepen weg met hen, ook omdat ze spontaner en vrolijker dan ik zijn. En ja, het is nu eenmaal zo dat je je onzeker gaat voelen als er nooit eens een jongen is die interesse in je toont.
Maar er komt echt een punt dat het omslaat en dat er wel iemand is die jouw schoonheid ziet. Of die schoonheid nou in je uiterlijk ligt (vrolijke ogen, lieve lach) of in je innerlijk (want daar ligt, hoe cliché, echte schoonheid), er komt op een gegeven moment iemand die het oppikt en jouw zelfvertrouwen omhoog haalt. En dan maakt het niet meer uit of er meer jongens geïnteresseerd zijn in je vriendin of je tweelingzus; er is dan ook iemand die geïnteresseerd is in jou, om wie jíj bent. Zelfs al val jij niet op hem en volgt er geen relatie uit, het is een boost voor je zelfvertrouwen.

---

If you want the rainbow, you gotta put up with the rain

Ik ben even naar je leeftijd gaan kijken en volgens je profiel is die 16, dus nu herken ik me helemaal in jou, want ik was op mijn zestiende precies zo. En volgens mij zijn er nog een heleboel mensen om je heen die zich zo voelen maar er niet over praten.
Over je uiterlijk kan ik natuurlijk niets zeggen, maar ik ben vrij zeker dat dat wel mee zal vallen. Dat je er best mooi uit ziet, maar dat je door onzekerheid niet echt opvalt. En dat zal vanzelf overgaan als je je daar minder op concentreert. Want ik snap zeker dat je je eigen uiterlijk belangrijk vindt en het belangrijk vindt om mooi gevonden te worden, maar eigenlijk is je innerlijk toch hetgene wat telt. (Wat natuurlijk cliché is en natuurlijk kijken mensen eerst naar je uiterlijk, maar uiteindelijk ga je je lief niet uitkiezen op basis van zijn uiterlijk, al kan dat wel mee tellen.)
Dus ik zou zeggen: maak je er vooral niet te veel zorgen over, het komt allemaal wel in orde.

---

Normality is a paved road: it's comfortable to walk, but no flowers grow on it.

Ik herken me heel erg in wat je zegt, dat heb ik ook heel erg gehad (en dat heb ik nog steeds wel af en toe). Ik heb er echt heel lang mee gezeten (al worden er bijna nooit slows gedraaid hier en hoef ik niet vaak eenzaam aan de kant te staan). Zoals Barnabas al zegt, werkt het heel goed om gewoon wel plezier te hebben, dan komen mensen vanzelf op je af. Je onzekerheid straalt vaak van je af en dat is wat mensen misschien wel het meeste afstoot. Zodra je dat een beetje los kan laten komt het heus goed, maar ik begrijp dat je het heel vervelend vind!

---

Zij zingen, nijgen naar elkaar en kussen, geenszins om liefde, maar om de sublieme momenten en het sentiment daartussen.

Ik zag dit en moest stiekem aan dit topic denken