[RPG] The Weak Ones - Speeltopic 1 - Speeltopics

Index RPG Actieve Topics Zoek
  • 18 jan 2015 - 14:31   707 is offline
    707
    707 10141


    De Yagami familie; een bekende familie in Ierland en Engeland. Ze staan bekend om hun krachten: het beheersen van vuur. Ieder lid van deze familie wordt geboren met deze gave. Nou ja, bijna ieder lid. Een klein groepje jong volwassenen bezit deze gave niet. Ze werden zwakkelingen genoemd, en werden door de rest van de familie buitengesloten en er werd wreed met ze omgegaan. Deze groep werd als kind weggestuurd. Nu het hoofd van de familie is overleden, is zijn opvolger vastbesloten om de verstootte kinderen op te zoeken. Maar wat is er van ze geworden? Zijn ze op het rechtte pad gebleven? Of hebben ze een aantal jaar in de gevangenis gezeten? Of is er iets heel anders gebeurt? Twee dingen zijn zeker: Vrijwel ieder verstootte kind heeft een nieuwe spirit gevonden: Een geest die je krachten geeft. Deze krachten zijn vrijwel de elementen; je hebt de spirit van water, de spirit van vuur, de spirit van lucht en de spirit van aarde. Helaas was het niet mogelijk voor de verstootte kinderen om de spirit van vuur te bereiken. Punt twee van dingen die zeker zijn: vrijwel elk kind heeft zijn of haar achternaam veranderd. Ondanks dat lukt het dankzij connecties die de familie heeft om de verstootten kinderen te vinden. Maar zullen ze worden geaccepteerd?

    Invullijstje:
    Let op! Het kan ook zijn dat je een relatie bij de familie hebt! In dat geval is je achternaam McCoy(van de water spirit), Smith(van de aarde spirit) en Winters (van de wind spirit).

    Naam:
    Leeftijd:
    Uiterlijk:
    Innerlijk:
    Nieuwe kracht(indien nodig):
    Verstoten op welke leeftijd?:
    Verleden:
    Relaties:
    Extra:


    Rollen:
    De Yagami familie:
    - Dale Yagami ~ Trohman ~ Pagina 10
    - K illian Ryu Yagami ~ DarkAng3l ~ Pagina 5
    - Kiara Lucy Yagami ~ Repelsteeltje ~ Pagina 13
    - Gereserveerd ~ Aurora Malia Yagami~ Duvaineth ~ Pagina 13
    - Marissa Anna Yagami ~ Mangata
    - Alcina Andromache Pyralis Yagami ~ TheseWords ~ Pagina 13

    De McCoy familie:
    - Nevaeh Arelia McCoy ~ Malarkey ~ Pagina 3
    - Selena Ysabeau McCoy ~ DarkAng3l ~ Pagina 3
    - Christine Sarah McCoy ~ geleninja ~ Pagina 13
    - Gereserveerd ~ Cameron Simon McCoy ~ Lost_Voice ~ Pagina 3
    - Tyler William McCoy ~ Mrs_Hemmings ~ Pagina 10

    De Smith familie:
    - Demitra Hailey Smith~ Djibriel ~ Pagina 4
    - Gereserveerd ~ Constellation ~
    - Adam Sebastian Smith ~ Ferrars ~ Pagina 10

    De Winters familie:
    - Gereserveerd ~ Millicent Aurora Winters ~ Amaris ~ Pagina 2
    - Gereserveerd ~ Avery Noah Winters ~ Duvaineth ~ Pagina 13
    - Ezekiel Stark Michael Cormoran Winters ~ Offspring ~ Pagina 11
    - Burton Matthew Winters ~ Perconte ~ Pagina 13

    De verstoten kinderen: Vol!
    - Rosetta Vera Monatra ~ Aarde ~ Waldeinsamkeit ~ Pagina 8
    - Cassandra Rose Santiago. ~ Water ~ Orton ~ Pagina 2
    - Gereserveerd ~ Evan Silas Keaton ~ Wind ~ Keynes ~ Pagina 3
    - Aedan Quillian Creed ~ Wind ~ Perconte ~ Pagina 6
    - Jamie Fynberg ~ Aarde ~geleninja ~ Pagina 4
    - Dawn Varaia Abdicare ~Water ~ Sobremesa ~ Pagina 6


    De Families
    De Yagami familie:
    Deze familie kun je simpel beschouwen als ouderwets. Ze staan bekend om hun enorme krachten, het vuur sturen. Ze hebben hun krachten - uiteraard - zo'n driehonderd jaar geleden van de vuurspirit gekregen. Hun kennis over vuur is zeer uitgebreid, ze hebben het op hun kracht toegepast waardoor ze nu zo goed als vuurbestendig zijn. Letterlijk.
    Alles in deze familie draait over kracht, en als je dat niet hebt is de enige optie verstoting. Wel geven de ouders van het verstoten kind meestal een groot geldbedrag mee. De verstoten kinderen kunnen ook tegen vuur, al zitten er ook uitzonderingen tussen.

    De McCoy Familie:
    De McCoy familie is de grote tegenpool van de Yagami familie. Ze zijn vaak elkaars grootste rivalen, maar je zou hun relatie ook wel kunnen beschrijven als een bondgenootschap. Al jaren is de spanning tussen de twee families om te snijden, hoewel er ook uitzonderingen zijn tussen mensen; er zitten zelfs relaties tussen die verdergaan dan een vriendschap.
    De McCoy familie is de op één na oudste familie, die hun krachten tweehonderdvijftig jaar terug kregen van de waterspirit.

    De Winters Familie:
    De Winters familie is maar bevriend met de Yagami familie. Ze kunnen samen door één deur, lachen om elkaars grappen en wat andere dingen, maar meer ook echt niet. Deze familie is de op één na jongste - of de op twee na oudste - die zijn krachten van de windspirit heeft gekregen, honderdvijfenzeventig jaar terug.

    De familie Smith:
    De familie Smith is de jongste familie in het rijtje. Ze hebben hun krachten gekregen van de aardespirit, een kleine honderd jaar terug. Deze familie staat het dichtste bij de Yagami familie. Ze vertrouwen blind op elkaars rug, wat vaak ook zo is. Maar ook in deze band zitten er heus uitzonderingen. Maar over het algemeen is het wel zo.


    Regels:
    - Alleen ik open nieuwe topics.
    - Geen perfecte personage's.
    - Ruzies buiten het topic.
    - Denk goed na over of je meedoet; ik wil deze RPG graag zo lang mogelijk vol houden.
    - Naamsveranderingen doorgeven

    De villa van de Yagami familie

    Het Praattopic
    Het Rollentopic

    Het begin

    Het begint ermee dat iedereen zich klaarmaakt om naar de enorme villa van de Yagami's te gaan. De Yagami villa ligt op een afgelegen plek, zodat niemand wordt lastiggevallen door pottenkijkers bij het oefenen van hun element.

    [ bericht aangepast op 18 jan 2015 - 14:52 ]

    "At least I am much stronger than when I was unaware of my own weakness."

    20 jan 2015 - 22:58   707 is offline
    707
    707 10141


    Aedan Quillian Creed x Wind x Verstoten x Outfit x Song that fits him
    _____________________________________________________________

    Avery valt in mijn armen, en ik grinnik zachtjes. Ze mompelt iets tegen mijn schouder, en een glimlach vormt zich om mijn lippen. "Misschien wel ja. Zeg je tegen de vent die nogal veel mentale problemen heeft." Zeg ik tegen haar. "Heb je een beetje goed geslapen vannacht?" Vraagt Avery, maar dan verdwijnt de oh zo spontane glimlach van mijn gezicht. "Als... Je met goed geslapen schreeuwend wakker worden bedoelt, dan ja. Dan heb ik inderdaad heerlijk geslapen." Mompel ik. "Wat denk jij dan. Ik sta op het punt om mijn broer een schop tegen zijn ballen te geven voor wat hij vroeger gedaan heeft. En afgezien van de nachtmerries die ik heb gehad de laatste dagen, kijk ik eigenlijk best wel uit naar vandaag." Ik laat Avery los en steek mijn arm uit, zodat ze die in die van mij kan haken. "Gaan we trouwens? We kunnen terug naar mijn huis lopen, zodat we met de motor kunnen gaan. Ik heb zadeltassen." Vraag ik, opzij kijkend. Ik krab aan mijn wang, die al aardig stoppelig begon te raken.

    [ bericht aangepast op 21 jan 2015 - 12:13 ]

    "At least I am much stronger than when I was unaware of my own weakness."

    20 jan 2015 - 23:14   Roms is offline
    Roms
    Roms 4194


    Dale Yagami


    "Dale Yagami neem ik aan. Wel, het leek me beter om ze mee te nemen, dan weten ze ook meteen wat er aan de hand is." Waarderend glimlach ik. Het is fijn dat er veel mensen zijn, ze moeten weten dat er dingen gaan veranderen. Of dat ik het ga proberen. "Sommige mensen moeten iets meer leren met een open blik te kijken. Geef ze de tijd. Ze zijn lang de slechtste niet." Ik laat haar hand los en knik haar toe.
    "Jij kent je familie beter dan ik; ik vertrouw daarbij volledig op jouw oordeel." Dan gaat de bel. "Excuseer me, ik moet even opendoen." Na nog even vriendelijk naar de vrouw te glimlachen, loop ik naar de deur. Hij of zij belt aan, dus is hier nog nooit geweest. Zou dit een van de verstotene zijn? Wanneer ik de deur opendoe, staat er een vaag bekend meisje voor de deur. Dawn.
    "Je bent gekomen.." zeg ik zacht.

    #dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman

    21 jan 2015 - 0:32   Dubhaile is offline
    Dubhaile
    Dubhaile 32489

    [Offspring >> Stradlin]

    Sidera nostra contrahent solem lunamque

    21 jan 2015 - 1:01   Hyonyeo is offline
    Hyonyeo
    Hyonyeo 24572

    “Don't make the mistake
    of thinking I have a heart to steal.”
          Zu’Salgan McCoy – Waterspirit

    Lichtelijk honend laat ik een zacht gesnuif merken doordat ze staat te stuntelen op haar hakken. Zo was maar eens te bemerken dat enkel krankzinnigen met zulke schoenen op durfden te draven, en het vervolgens raar vinden hoe lastig vooruitkomen het was. Haar gezichtsexpressie is echter uiterst kalm, niet dat het mijn interesse zou gunnen. De volgende vraag die zich in mijn gedachtegang nestelt, was waarom iemand in hemelsnaam hier langer zou willen verblijven en daarom een tas mee zou zeulen. Blijkbaar was Aurora één van die personen die mijn gedachten bevestigen, nou, mij niet gezien en evenmin Liz. Zelfs al zou ze anders vermelden.
    Ik bots tegen enkele personen op die voor mij in de weg lopen en net op het punt waren door de deuropening te verdwijnen. Het kan me echter vrij weinig schelen en zeer nonchalant steek ik mijn handen in de zakken van mijn gerafelde denim jeans, die zeker betere dagen heeft gezien. Mijn zusje drentelt voor me uit naar binnen en met mijn gedesinteresseerde blik begeef ik me achter haar aan, zonder enige blijk te geven aan de existentie van Aurora. Zelfs wanneer ze vertrekt in een bepaalde richting zodat ik haar tevens niet meer in mijn ooghoeken zou kunnen zien, gaat mijn eerste keuze naar de man die mijn leven heeft verwoest. Ik kom er echter achter dat hij er nog niet is als ik nors aan verschillende personen vraag of die vuurvreter is komen opdagen. Natuurlijk zou hij het wellicht niet meer durven, niet nu ik sterker ben geworden en op het punt sta om zijn vuile rotkop eraf te hakken. De diepe zucht die erop volgt, verraad voor mijn zusje dat er wat is en ze draait zich naar me toe.
          ‘Wil je misschien wat delen?’
          ‘Niet werkelijk,’ vermeld ik bruusk. ‘Het gaat prima.’ Het schijnt haar niet veel te deren, want ze glimlacht alleen alvorens ze verder praat. Ze ploft in een stoel neer die er staat en ik vraag me af waarom die vervloekte stoel eruitziet alsof het ondergekotst is met bloemetjes en frutsels.
          ‘Oooh, maar ik denk van wel hoor,’ grinnikt ze geniepig. Ik grom iets in de richting van “Fijn voor jou”, alleen haar stem overtreft het weer eens. ‘Wie was dat?’
          ‘Hm?’ zucht ik verveeld, waarbij ik automatisch mijn ogen over de verschillende personen laat dwalen. Sommigen herken ik en anderen wil ik absoluut niet kennen. Het betekent niet dat ik mijn best zal doen ze beter te leren kennen, dat vergt tijd en ik wil al mijn tijd besteden aan het trainen. Die klootzak komt er niet zomaar –
          ‘Dat mooie meisje,’ glimlacht ze plots, terwijl ik veins alsof ik heel hard na probeer te denken over wie ze het in hemelsnaam heeft. Hierbij wrijf ik over mijn beginnende stoppelbaard met een wrevelige expressie. ‘Was het Aurora?’ Ik vervloek mezelf om de reden dat ze haar van vroeger heeft gekend, aangezien ik haar gered heb van die creeps. Het zorgt er momenteel echter enkel voor dat ik uit de buurt van haar wil blijven, herinneringen horen precies daar: in het verleden. Ieder ander zou dat eveneens horen te weten. Mijn wens komt echter helaas niet uit, aangezien ik niet eens de kans had te antwoorden of het juffertje springt op om weg te rennen naar iemand. Niemand minder dan de vrouw waarover we, eerder Liz, aan het praten waren geweest.
          ‘Laat haar met rust: we hebben haar niet nodig,’ grauw ik haar nors achterna, waarna ik met een zucht die irritatie uitstraalt, plaatsneem op de nu lege stoel. Als ze toch naar Jan en Alleman wil rennen om te praten, gaat ze liever op zoek naar personen die nu wel van belang zijn. Mijn blik gaat dan ook niet uit naar de twee die nu bij elkaar staan, hoewel ik ze gemakkelijk kan horen, aangezien ze in gehoorafstand zijn. Daarbij is het momenteel nog niet zo druk.
          ‘Ben jij Aurora? Ik heet Elizabeth, Liz door de meesten,’ ratelt ze, waarna ze opeens naar mij wijst, waardoor ik over mijn voorhoofd wrijf en meer van ze afwend. ‘Sal is mijn broer. Je kent hem toch wel?’ Er ontstaat een lichte frons tussen haar wenkbrauwen, ten teken dat ze niet begrijpt waarom we dan niet met elkander praten. Dit zorgt er meer voor dat ik de volgende actie met zekerheid heb overwogen, aangezien ik anders zeker weet dat ze deze vraag aan haar zal stellen en dat wil ik niet hebben.
          ‘Kom zitten, Liz,’ grauw ik, ‘hoezo spendeer je – je tijd aan haar?’

    [ bericht aangepast op 21 jan 2015 - 1:07 ]

    Quiet the mind, and the soul will speak.

    21 jan 2015 - 14:43   Hephaestus is offline
    Hephaestus
    Hephaestus 5882

    Dawn Veraja Abdicare
    Water ~ Verstoten ~ 16 jaar
    Eventjes sta ik maar te wachten, maar voordat ik tijd heb me echt goed voor te bereiden op wat er komen gaat, zwaait de deur al open.
    Mijn mond valt nog net niet open. Ondanks alles wat ik heb meegemaakt is mijn waardering voor mannelijk schoon er altijd geweest, en wordt nu op de proef gesteld. Het duurt maar even voordat ik de jongeman herken. Dale. Hij is ouder dan ik, en hij staat zover bij mij vandaan in de familie dat het haast geen familie meer is. Een achter-achter-achter neef of iets in die richting. Vroeger speelden we nog wel eens.
    'Je bent gekomen...' zegt hij zacht. De blik in zijn ogen verteld me dat hij ook nog weet wie ik ben. Ik weet even niet wat ik moet zeggen. Alsjeblieft ofzo?
    Wacht eventjes, is Dale het nieuwe familiehoofd? Als ik het goed heb zat hij wel in die directe lijn, maar is hij daar niet te jong voor?
    'Ehm, ja,' stamel ik, mijn complete waardigheid verloren. Ik had me voorgenomen om als een arrogante bitch binnen te komen marcheren, maar het lukt gewoon niet. Het beste wat ik kan doen is mijn schouders naar achter duwen en wat harder zeggen: 'Ja.' Maar ik kan het niet laten om erachteraan te vragen: 'Dale?'

    “A queen will always turn pain into power.”

    21 jan 2015 - 15:20   geleninja is offline
    geleninja
    geleninja 1370


    Christine Sarah McCoy


    'Mooi shirt' zegt barbie vuurvreter arogant.
    'Dank je,' zeg ik met een zo groot mogelijke grijns. 'Speciaal voor vandaag aangetrokken.' Wat niet helemaal waar was, maar ach wat maakt het uit. Barbie plaats haar lippen op Adam's mooie gezicht en ik krijg braakneigingen. Jak, wat perfect dat die twee er uit zagen.
    "En jij bent een?" vraagt Adam dan.
    'McCoy,' zeg ik snel. 'Christine McCoy.' Uit mijn ooghoek zie ik hoe Nevaeh binnen loopt. 'Ik ga even mijn nichtje gedag zeggen.' Direct glip ik weg en ik loop zo snel mogelijk op haar af. 'Navy, je bent er!' Ik omhels haar, iets wat ik normaal gesproken nooit in mijn leven vrijwillig zou doen (niet omdat ik iets tegen Nevaeh heb, maar ik heb iets tegen knuffels en omhelzingen). 'Help me,' sis ik in haar oor. 'Ik word nu al gek van de vuurvreters!!'

    [ bericht aangepast op 21 jan 2015 - 15:28 ]

    There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

    21 jan 2015 - 15:38   geleninja is offline
    geleninja
    geleninja 1370


    Jamie Fynberg


    "Ik denk dat het nu zover is." Ik stap naast Rose de auto uit en zie hoe nog een blond meisje voor de deur staat en een bruinharige man in de deuropening.
    'Hier gaan we dan,' mompel ik terwijl ik naar de deur toe loop. Het meisje herken ik niet, maar aan haar leeftijd te zien moet ze wel Dawn zijn. Ik was tien toen ze verstoten werd, zij vijf. Waarschijnlijk zal ze me niet meer kunnen herinneren. 'Hi,' zeg ik dan ook maar. 'Ik ben Jam... Christopher.' Het voelt raar om mijn oude naam weer te gebruiken. Verkeerd. Ik kijk naar de jongen en ik voel hoe ik verstijf. Natuurlijk herinner ik mij Dale nog. Hij was maar drie jaar ouder dan ik.

    There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

    21 jan 2015 - 17:36   Mahoganaea is offline
    Mahoganaea
    Mahoganaea 1551


    Aurora Malia Yagami

    Normaal zou ik geen tas meenemen naar zo’n familiebijeenkomst. Maar ik vertrouwde het volk hier niet helemaal dus ik had wat dingen meegenomen op voorhand. Voor mijn eigen veiligheid wilde ik dit maar zo snel mogelijk verbergen, voor mensen vragen gingen stellen. Sommige figuren hier waren zo snel op hun teentjes getrapt. Onvoorstelbaar.
          Na mijn bezoekje aan de eerste etage, daalde ik de trap af richting het woongedeelte. Ergens vond ik het vermakend dat Sal deed alsof hij me niet zag. Want dat deed hij wel en ik wist bijna zeker dat ik ook wel een paar keer in zijn gedachten voorbij was gevlogen. Het ergste was, was dat het andersom ook gebeurde. En dat had ik eigenlijk liever niet gehad. Maar goed, je kon niet altijd winnen.
          Rustig liep ik de woonkamer in. Er hingen overal mensen rond. Naar mijn idee leken meerdere niet echt het idee te hebben wat ze zouden moeten doen. Dan bleef er niet veel over dan ergens gaan zitten en aapjes kijken.
          Het enige wat me niet aanstond was het interieur. Dan had je zoveel geld, en dan deed je geen moeite om een beetje normaal alles aan te kleden. Tot zover stijl. Het betekende niet dat alles afzichtelijk was, maar voornamelijk de stoelen en de vloerkleden waren stukken waar je niet dood op gevonden zou willen worden. Laat staan leven.
          Halverwege mijn gepeins werd ik opgeschud door een stem. Lichtelijk verbaasd draaide ik me om naar het geluid. Oh nee. Raad eens wie we daar hebben, dacht ik bij mezelf. De jongedame die voor me stond wierp ik echter een wat vriendelijke glimlach toe. Natuurlijk herkende ik haar, zij had mij nooit iets aangedaan. Niet dat ik haar bij naam kende of precies wist hoe de vork in de steel zat, maar ik had haar wel vaker bij Sal gezien.
    Persoonlijk vond ik het al een hele andere binnenkomst dan dat ik van Sal normaal kreeg. Als ze al gerelateerd was aan hem, dan merkte ik dat niet op – tenminste niet vergeleken met de man die hij nu was.
          ’Ben jij Aurora? Ik heet Elizabeth, Liz door de meesten,’ ratelde ze aan een stuk door. Ik deed moeite om een lach te verbergen. Het had een best wel schattig effect… Zo vriendelijk en opgewekt.
    ‘Ik ben Aurora,’ bevestigde ik voor ik haar nogmaals een glimlach schonk. ‘Liz… aangenaam… ‘ mompelde ik voorzichtig voor ik de richting opkeek waar ze naar toe wees. ‘Juist, want doen alsof je me niet ziet helpt echt,’ zei ik droog zijn kant op. Wat een volwassen type was het ook.
    ‘Sal is mijn broer. Je kent hem toch wel?’
    Een honende lach ontglipte me deze keer wel. ‘Ja, ik ken hem wel.’ Bevestigde ik opnieuw. ‘Hij zal vast niet blij zijn dat je met me praat, laat staan naar me kijkt,’ kon ik haar verzekeren. Of ze na die woordenwisseling weg wil lopen , dat wist ik niet. Eigenlijk vond ik het zelf wel fijn om een vriendelijk gezicht te zien. Deze gedachte vergaat me echter al snel bij het gegrauw van Sal.
    ‘Kom zitten, Liz,’ grauw ik, ‘hoezo spendeer je – je tijd aan haar?’
    ‘Blijkbaar omdat er met jou geen land te bezeilen valt. Ik zou ook niet constant bij een chagrijn willen rondhangen,’ beet ik hem toe. De neiging om met mijn ogen te rollen moest ik zwaar onderdrukken.
    Meerdere malen heb ik er wel eens over nagedacht om hem te smoren. Maar dat doe ik niet. Jammer genoeg.
    Ik had gewoon niet moeten komen.


    Avery Noah Winters

    Het was maar goed dat hij zo sterk was. Soms had je dat gewoon even nodig. Een sterk persoon die je kon vertellen dat het wel goed kwam. Niet dat ik liet merken dat ik zo nu en dan wel eens zorgen had. Mensen moeste me zien als de dame die alles aandurfde. En dat was ook wel zo, maar toch waren er gedachten die op de achtergrond zweefden.
          "Misschien wel ja. Zeg je tegen de vent die nogal veel mentale problemen heeft." Hoorde ik hem zeggen. Ongewild moest ik toch een beetje lachen. ‘Kunnen we samen gestoord zijn op een andere plek,’ besloot ik. Bij het betrekken van zijn gezicht ging er een alarmbelletje rinkelen in mijn hoofd. Allicht was dat een vraag die ik maar beter niet had kunnen stellen..
          "Als... Je met goed geslapen schreeuwend wakker worden bedoelt, dan ja. Dan heb ik inderdaad heerlijk geslapen." Mompel hij voor hij vervolgde. "Wat denk jij dan. Ik sta op het punt om mijn broer een schop tegen zijn ballen te geven voor wat hij vroeger gedaan heeft. En afgezien van de nachtmerries die ik heb gehad de laatste dagen, kijk ik eigenlijk best wel uit naar vandaag."
          ’Je moet je er misschien niet zo druk om maken. Als je hem tegenkomt mag je hem zo veel en vaak schoppen als je maar wil, maar voor nu moet je ontspannen. We zijn nog niet eens weg..’ glimlachte ik hem bemoedigend toe.
          Ik haakte mijn arm in de zijne en gaf er een klein klopje op. ‘De nachtmerries zijn obstakels. Ik wil je best helpen met het verdrijven ervan,’ gaf ik hem een optie. Het was maar wat hij er mee zou willen.
    ‘Gaan we trouwens? We kunnen terug naar mijn huis lopen, zodat we met de motor kunnen gaan. Ik heb zadeltassen’ opperde hij. Het idee van de motor stond me altijd aan. ik had toch vrij weinig bij me en als het erop aan kwam, dan was de motor het perfecte vervoersmiddel als je hield van avontuur. ‘yes! Let’s do that. Dan komen we tenminste aan in stijl’ grijnsde ik hem vrolijk toe. Dan had ik tenminste nog iets om naar uit te kijken deze dagen.

    The woods are lovely, dark and deep. But I have promises to keep, and miles to go before I sleep.

    21 jan 2015 - 18:01   Oliveira is offline
    Oliveira
    Oliveira 15237

    Nevaeh Arelia McCoy • Outfit


    Net toen ik binnenkwam, werd uit ik mijn gedachten gehaald door mijn nichtje. 'Navy, je bent er!' zei ze en omhelsde me daarna, waardoor ik even verbaasd naar achteren hinkelde. ''Wat een leuke begroeting.'' zei ik lachend. 'Help me,' siste ze daarna in mijn oor. Mijn wenkbrauwen fronsten en hield mijn hoofd iets schuiner. Ik was ervan op de hoogte dat Chris de Yagami's met heel haar hart haatte, dus haar woorden verbaasde me enigszins niet. 'Ik word nu al gek van de vuurvreters!!' Een korte lach verliet mijn lippen en trok haar iets van me af. ''We zijn hier zo weg, maak je geen zorgen. Ze zijn niet zo erg, toch?'' zei ik met een grijns rond mijn lippen. ''Ik heb een fles water mee, maar ik betwijfel of dat genoeg is.'' Een fles water, een halve liter – dat was niet genoeg, maar alles beter dan helemaal niets.

    I don't want you to die, I want you to suffer.

    21 jan 2015 - 19:41   Coronam is offline
    Coronam
    Coronam 3113


    Tyler William McCoy ~ Water
    'I've realized no matter where friends are, they will always keep you strong. Always.''

    ''Bedankt dat jullie gekomen zijn.'' Zegt Dale, ik herken hem als een Yagami. Toch is het attent dat hij de deur open houdt voor de gasten. Mijn ogen gaan langzaam naar Alcina die staat te praten met Adam. ''Zou ik Alcina even kunnen spreken?'' Vraag ik aan Adam en zonder op antwoord te wachten pak ik haar hand en neem haar mee naar de andere kant van de kamer. Ongezien knuffel ik haar snel. ''Ik ben zo blij dat ik toch ben gekomen. Het was gisteren ontzettend hectisch maar ik ben blij dat ik gekomen ben.'' Glimlach ik blij terwijl ik haar in de ogen kijk. Alcina is mijn 'stiekeme' goede vriendin. Onze families hebben dan wel een hekel aan elkaar, Alcina en ik zijn beste vrienden. Heel soms spreken we in het geheim af en ontmoeten elkaar dan op locatie waar niemand komt. Christine en Alcina zijn echt degene waar ik zielsveel om geef. En om mijn familie natuurlijk ook wel.

    [ bericht aangepast op 21 jan 2015 - 20:35 ]

    ''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

    21 jan 2015 - 20:30   TheseWords is offline
    TheseWords
    TheseWords 4163

    Alcina Andromache Pyralis Yagami
    'Laat me los, idioot!' riep ik geschrokken toen een of andere jongen me naar de andere kant van de kamer trok, uit het zicht van Adam en alle Yagmi's. Pas ton ik voelde hoe hij zijn twee armen om me heen sloot merkte ik dat het Tyler was.
    'Waar ben je mee bezig, Tyl?' vroeg ik terwijl ik een klein lachje niet kon onderdrukken. 'Je weet dat ze me zo weer van je komen stelen he, en zo niet, dat ik zelf weer terug moet?'
    Pas toen hij me weer los liet, zag ik hoe zijn gezicht eruit zag. Iets wat ervoor zorgde dat er een reeks vloekwoorden uit mijn mond kwam en ik mijn best moest doen om ervoor te zorgen dat mijn handen geen vuur spuwden.
    'Wie heeft dit gedaan Ty' vroeg ik kwaad. 'Ik wil een naam horen' Ik wist dat mijn ogen op het moment flam vatten en ik moest mijn best doen om er voor te zorgen dat ik niks liet verbrandden. Tyler mocht dan wel een McCoy zijn en gehaat worden door het grootste gedeelte van mijn familie, hij was wel een hele goede vriend van mij. Niemand, helemaal niemand, mocht met zijn vuile poten aan Tyler komen.
    'Ik kan je ook nooit alleen uit laten gaan, hè' vroeg ik lachend om de gebeurtenis iets lichter te laten lijken.

    [ bericht aangepast op 21 jan 2015 - 20:35 ]

    Keep your head up, keep your heart strong

    21 jan 2015 - 23:00   Hyonyeo is offline
    Hyonyeo
    Hyonyeo 24572

    “Don't make the mistake
    of thinking I have a heart to steal.”
          Zu’Salgan McCoy – Waterspirit

          'Ja, ik ken hem wel,' bevestigt ze, nadat er een honende lach aan haar lippen ontsnapt. 'Hij zal vast niet blij zijn dat je met me praat, laat staan naar me kijkt.'
          'Ze mag het van mijn part prima doen,' kaats ik nonchalant terug, 'ik begrijp alleen niet dat ze jouw gezicht uitkiest.' Ik glimlach even, overduidelijk gemaakt en sla mijn armen bruut over elkaar heen, waarna ik mijn zusje gebied neer te komen zitten. Mijn expressie staat op hard wanneer ik het vermeld, maar de kleine duvel kiest er enkel voor licht te pruilen en naar de vrouw bij haar te kijken. Veel kan ze er echter niet op zeggen, aangezien ik antwoord krijg van een persoon van wie tevoren heb afgesproken juist niet mee te praten. Ze brengt immers enkel complicaties in mijn leven en ik heb mezelf voorgenomen nooit ofte nimmer meer emoties te voelen. Laat staan erkennen. Dit is teveel voor me en ik hoop dat het snel verdwijnt.
          'Blijkbaar omdat er met jou geen land te bezeilen valt. Ik zou ook niet constant bij een chagrijn willen rondhangen,' bitst ze, waardoor ik haar even zwijgzaam aankijk voor er dan toch een fonkeling in mijn ogen schijnt. Liz, die deze blik uitermate goed herkend, grijpt Aurora haar hand vast. De reden ervoor begrijp echter ik niet precies: troost, bescherming?
          'Nee,' begin ik, waarna ik besluit op te staan en tergend langzaam naar de twee toeloop. Toch heb ik nu alleen aandacht voor Aurora. 'jij prefereert liever... ongure types, nietwaar?' Lichtelijk onwillekeurig glijdt er al een smadelijke glimlach op mijn lippen, terwijl ik mijn wijsvinger er langzaam overheen wrijf. Ik weet dat het een steek onder de gordel was, maar soms waag ik het erop om mensen uit te lokken. Bovendien is Aurora enorm aandoenlijk wanneer ze eenmaal pisnijdig is, een erg gepaste reden om haar in de gaten te houden nu. Mijn gestalte stopt vlak voor die van haar, waarbij ik de mogelijkheid gebruik om ietwat naar beneden te kijken, recht in haar ogen, en me zo intimiderend op te stellen. Desalniettemin ben ik me bewust van haar acties, dus mocht ze me bijvoorbeeld een klap in mijn gezicht willen geven, ben ik er hopelijk op voorbereid. Met dit juffertje weet je het immers nooit genoeg zeker.
          'Sal...' Elizabeth haar stem klinkt ietwat smekend, waarbij de context duidelijk is: ik moet Aurora met rust laten en stoppen met dit gedrag. Ik weiger echter wat ze van me vraag en kijk de dame in nood onheilspellend aan.

    Quiet the mind, and the soul will speak.

    22 jan 2015 - 14:20   Ameliorate is offline
    Ameliorate
    Ameliorate 6255


    Rosetta Vera Monatra


    "Hier gaan we dan," Zucht Jamie kijkend naar degene die in de deur staat. Vanaf hier is het nog te ver om enige herkenning te zien. Als we dichterbij komen herken ik de twee personen die er zijn al vaag. De jongen herken ik beter, maar dat komt waarschijnlijk omdat het meisje als ik het goed heb al op erg jonge leeftijd was verstoten. Ik kan maar niet begrijpen hoe ze het ooit in hun hoofd kunnen hebben gehaald om zo'n klein meisje alles zomaar zelf uit te laten zoeken. Als ik degene zie in de deuropening, wordt ik een beetje lichtelijk nerveus. Ik wil de goedkeuring krijgen die ik hier nooit heb gehad, maar tegelijkertijd weet ik ook niet waarom. Technisch gezien heb ik niets verkeerd gedaan, zij zaten fout.
    "Ik ben Jam... Christopher." Zegt Jamie als we dichtbij genoeg zijn. Christopher klinkt nogal vreemd in mijn ogen. Ik heb Jamie al jaren geen Christopher genoemd en ik hob ook niet het idee dat ik dat ooit weer ga doen. Mijn voornaam heb ik nooit veranderd. Het voelde als het enige wat ik nog kon hebben uit mijn verleden. Het enige wat ze me niet hadden afgepakt.
    "Ik ben Rosetta, of Rose. Het maakt niet uit wat." Zeg ik een beetje zenuwachtig, maar ook redelijk emotieloos.

    She was always looking for more..

    22 jan 2015 - 14:31   707 is offline
    707
    707 10141


    Aedan Quillian Creed x Wind x Verstoten x Outfit x Song that fits him
    _____________________________________________________________

    "Je moet je er misschien niet zo druk om maken. Als je hem tegenkomt mag je hem zo veel en vaak schoppen als je maar wil, maar voor nu moet je ontspannen. We zijn nog niet eens weg.." Zegt Avery glimlachend, en ik zucht kort. "Ik ben altijd al klungelig geweest wat betreft mijn benen. Een van mijn benen schiet zo uit hoor." Grap ik half. "De nachtmerries zijn obstakels. Ik wil je best helpen met het verdrijven ervan." Zegt Avery dan, en ik kijk voor me uit. Terwijl we naar mijn appartement lopen, denk ik na. Als we er bijna zijn, zeg ik: "Maar hoe? Hoe zou je kunnen helpen?" Ik laat haar los, en kijk haar aan.
    "Avery, kijk. Ik snap dat je om me geeft - wat wederzijds is - maar ik denk niet dat je me van het hele PTSS gebeuren kan af helpen, al is het heel lief bedoelt. Het enige dat me zou kunnen helpen, is een bericht dat Victor verdomme wakker is!" Ik sluit mijn ogen.
    Victor. Hij heeft zo verschrikkelijk veel voor me betekent. Nam me op als zijn kleine broertje. Leerde me dingen. Hij leerde me sterker zijn, en langzaam zag ik mezelf door de jaren heen veranderen. Niet alleen mentaal, vooral mijn uiterlijk is door de jaren heen enorm veranderd.
    "Het spijt me dat ik net zo tegen je uitviel. Het is gewoon... Ik mis hem zo Ave." Zeg ik een stuk rustiger dit keer. Ik begin verder te lopen, wetende dat Avery me toch zal volgen.
    De rest van de weg besluit ik mijn mond maar te houden. Maar als we bij mijn appartement zijn aangekomen, Avery en ik op de motor zitten, spookt er één vraag door mijn hoofd. Zal Killian mij nog herkennen?
    "Let's go Ave." Zeg ik, en ik start mijn motor op, die gelijk luidt begint te brullen. Ik heb expres de laatste dagen mijn best gedaan om mijn motor luidruchtiger te maken. En ik moet zeggen, het is aardig gelukt.

    [ bericht aangepast op 22 jan 2015 - 14:32 ]

    "At least I am much stronger than when I was unaware of my own weakness."

    22 jan 2015 - 14:58   Roms is offline
    Roms
    Roms 4194


    Dale Yagami
    "Ehm, ja," zegt ze nogal onhandig. Ik glimlach even naar haar. Ze lijkt niet boos, niet arrogant, maar gewoon.. Dawn. "Ja." Ze kijkt even naar me en ook ik neem een moment om te beseffen dat ze hier staat. Er is in ieder geval één verstotene gekomen. Een iemand die in naar me wil luisteren. "Dale?" Als ze mijn naam zegt, word ik half wakker uit de gedachtestroom waar ik in zat.
    "De enige echte." reageer ik met een kleine glimlach. Dan komen er twee anderen aangelopen. Ik herken ze wel, maar de namen komen niet meteen bij me op.
    "Ik ben Jam... Christopher." Ik kijk naar hem en na even denken, weet ik weer wie hij is. En helaas ook hoe hij eruit is gegooid.
    "Ik ben Rosetta, of Rose. Het maakt niet uit wat." Ze klinkt een beetje zenuwachtig, maar ook heel moeilijk te doorgronden. Ik heb geen idee wat ik nu moet doen. Ze zijn er, ze hebben de moeite gedaan om hier te komen.
    Ik steek mijn hand maar vriendelijk uit, aangezien ik niet weet hoe ze over mij denken en een knuffel zoals familieleden meestal doen, voelt vreemd na alles. "Dale. Ik ehm.. Kan ik jullie uitnodigen om naar binnen te komen? Of ehm.. Blijf jullie liever nog even buiten?" Aan de ene kant wil ik me verontschuldigen voor alles dat is gebeurd, maar aan de andere kant stel ik dat onderwerp liever uit. Het is confronterend en hiermee zeg ik voor mezelf dat ik nooit zo kan worden als mijn vader, terwijl ik niet eens weet of ik dat kan.
    Zou ik de familie opzij kunnen zetten en iemand zonder krachten hier kunnen houden? Het zou mijn eergevoel zeker aantasten. Wij zijn de familie van het vuur, dat is onze identiteit. Even schaam ik me voor deze gedachten, maar ik schud ze snel weg.
    "Ik weet niet of het dit alles iets beter maakt, maar mijn vader.. hij is overleden. Dat is ook de reden waarom jullie hier zijn: hij is weg en dingen gaan veranderen." Na mijn woorden haal ik diep adem. Het is eruit.

    [ bericht aangepast op 22 jan 2015 - 15:57 ]

    #dealwithit (cool) NecklessOfHope --> Trohman




Index RPG Actieve Topics Zoek