Naam: Dakota Lennox
Leeftijd: 40
Uiterlijk: Dakota is iemand die best hard opvalt en niet alleen door zijn haarkleur. De man is iemand wiens aanwezigheid je altijd zal opmerken gewoon door het feit dat hij altijd rondloopt om te kijken of iemand zijn hulp nodig heeft. Voor de zombie Apocalyps was hij namelijk een dokter en eens een dokter, altijd een dokter. Hoe mensen aan bepaalde wonden komen kan hem niets schelen en hij zou er ook nooit naar vragen. Zolang mensen naar hem toe komen om bepaalde wonden te laten verzorgen zodat ze niet geïnfecteerd raken is alles best voor hem. Ondanks het feit dat de man er altijd is om te helpen, kan hij soms best koud en afstandelijk overkomen door de ernstige uitdrukking die vrijwel altijd op zijn gezicht te zien is. De frons op zijn gezicht is bijna standaard en toch heeft de man een goed gevoel voor humor. Niet dat hij in staat is om grappen te vertellen, maar op de een of andere manier krijgt hij het wel voor elkaar om mensen te laten lachen.
Zoals eerder gezegd is de man best een opvallende verschijning, mede door zijn haarkleur. Zijn haren hebben een rode kleur en hebben er al best veel voor gezorgd dat hij de bijnaam ‘vuurtoren’ met zich meekreeg. Hij heeft lichtblauwe kijkers die altijd wel vriendelijkheid uitstralen. Er wordt wel eens gezicht dat de ogen de poorten van de ziel zijn en bij Dakota is dat ook echt het geval. Je moet nog maar in zijn ogen kijken om te weten hoe hij zich voelt, als zijn lichaamshouding het al niet verraad. De man heeft leren spreken met zijn lichaam sinds zijn stembanden al voor zo lang hij het zich kan herinneren niet werken. Vooral zijn handen worden vaak als ondersteuning gebruikt en hij zal altijd gebarentaal gebruiken, ookal weet hij dat de persoon die hij iets probeert uit te leggen het niet begrijpt. Hij is van mening dat iedereen het zou moeten leren zodat ze makkelijker kunnen communiceren zonder dat Walkers hen direct opmerken.
Hij is 1.85m lang en is redelijk breed geschouderd. Hij ziet eruit als iemand die wel tegen een stootje kan, maar eigenlijk is hij echt nutteloos als het op vechten aankomt. Hij zou zichzelf wel kunnen verdedigen tegen Walkers, maar dat moet niet te lang duren. Tegen een menselijke tegenstander zou hij echter al snel het onderspit delven. Hij heeft nooit leren vechten, maar hij zou wel mensen kunnen uitschakelen door op bepaalde plekken op het lichaam te duren, plekken waar zenuwen bij elkaar komen. De man laat altijd een stoppelbaartje staan, meestal door het feit dat hij gewoonweg het juiste gerief en amper tijd heeft om zich te scheren. Hygiëne is wel iets waar hij belang aan hecht, maar je kan niet alles hebben in de wereld zoals hij nu is, toch?
Innerlijk: Men beweert wel eens dat mensen met een natuurlijke rode haarkleur geen ziel hebben. Wel, Dakota bewijst het tegendeel. Hij heeft wel degelijk een ziel en hij gebruikt zijn kennis van het menselijk lichaam en zijn jarenlange ervaring als dokter om mensen te helpen. Het is niet altijd even simpel als je je stem niet kan gebruiken om dingen uit te leggen, maar de man is volhardend en zal er alles aan doen om een oplossing te zoeken. Desnoods zoekt hij een stuk grond waar hij iets in kan kerven of gaat hij heel de groep rond om te vragen of iemand heel toevallig een stuk papier en iets om te schrijven heeft.
Waar anderen een hoge muur rond zichzelf hebben getrokken, is de man een open boek. Hij vind het helemaal niet nodig om zijn gevoelens te verbergen voor anderen. Hij is van mening dat niemand je echt kwaad zou kunnen doen als iedereen al alles over je weet en hij klampt zich daar al zijn hele leven aan vast. Een heleboel mensen die hetzelfde probleem als hem zouden hebben zouden waarschijnlijk in een depressie zijn belandt en er waarschijnlijk heel moeilijk uit kunnen komen. Dakota is zich bewust van het feit dat je mensen in je leven nodig hebt die je kan vertrouwen en die je steunen als je het wat moeilijk hebt. Menselijk contact is voor dan ook best belangrijk voor hem, waarschijnlijk dat dat ook een van de redenen dat hij zich bij de groep heeft aangesloten. Hij heeft gewoon altijd zijn dagelijkse portie aandacht nodig en die krijg je niet als je alleen reist.
De man is niet iemand die profiteert van anderen. Meestal weet hij zijn eigen boontjes wel te doppen, maar net zoals iedereen heeft hij soms hulp nodig. Aangezien hij geen enkel geluid kan voortbrengen, is het soms nodig om een soort tolk te hebben die gebarentaal kan omzetten in woorden. Iedereen heeft zo zijn sterke kanten en in Dakota’s geval is dat her oplappen van mensen. Zoals al eerder gezegd loopt hij altijd tussen de mensen door, klaar om te helpen vanaf het moment dat hij ziet dat het nodig is. Natuurlijk heeft hij net zoals iedereen ook wel zijn slechte kantjes. Zo kan hij heel slecht tegen zijn verlies en is het helemaal niet moeilijk om hem echt kwaad te krijgen. Hij geeft veel te veel om mensen, zelfs om de mensen die hij niet eens kent. Als er iemand dood gaat geeft hij zichzelf vaak de schuld en is hij ervan overtuigd dat hij die persoon had kunnen redden als hij beter zijn best had gedaan.
Hij gaat vaak gebukt onder schuldgevoelens en hij durft mensen wel eens vuil aan te kijken als mensen zich met die dingen bemoeien. Hij is nooit het type persoon geweest dat personen gaat opzadelen met eigen problemen en hij apprecieert het ook niet als mensen ernaar blijven vragen. Het is zo al makkelijk genoeg om hem te lezen, dus waarom zou hij meer uitleg moeten geven over zijn leven?
Relaties*:
Geschiedenis: Het gebeurd wel eens dat baby’s niet huilen als ze geboren worden, maar het feit dat een baby wel huilde, maar helemaal geen geluid maakte was toch iets nieuws voor de dokters. Het werd al snel duidelijk dat zijn stembanden niet helemaal in orde waren en dat dat de reden was dat hij geen geluid kon voortbrengen. In het begin was het moeilijk voor moeder en vader, maar ze leerden ermee leven en zochten creatieve oplossingen. De jongen groeide al snel op en leerde op vrij jonge leeftijd gebaren taal zodat het voor hem toch mogelijk zou zijn om met mensen te communiceren en dat hij niet constant pen en papier bij de hand moest hebben. Dakota ging naar een speciale school en wist al snel wat hij met zijn leven wilde doen, dokter worden. Het was zijn zus die hem over haalde om die droom ook echt waar te maken. Er zouden genoeg manier voor hem zijn om te communiceren met zijn patiënten, zolang hij het echt wilde.
Twee jaar was er voor nodig om werk te vinden van zodra hij was afgestudeerd. Het feit dat hij stom was, was blijkbaar een afknapper voor een heleboel ziekenhuizen ondanks dat hij een van de hoogste van zijn klas geweest was. Het duurde even voordat hij werk vond en ook echt zijn weg vond, maar het was het allemaal waard. Er waren genoeg collega’s die hem met plezier zouden helpen en er waren er zelfs die bereid waren om speciaal voor hem gebarentaal te leren. Het duurde een tiental jaren voordat zijn zusters voorspelling uitkwam en hij zelfs buiten het ziekenhuis een naam kreeg. Hij was niet meer die dokter die niet kon praten. Mensen kenden zijn naam en ergens gaf dat wel voldoening.
Dakota was net bezig met een patiënt toen hij geschreeuw hoorde. Afschuw vervulde hem toen hij een van zijn collega’s op de grond zag liggen met een patiënt bovenop haar. Het was wel duidelijk dat de patiënt diegene was die de vrouw vermoord had en hij moest moeite doen om niet over zijn nek te gaan toen hij merkte dat er echt van zijn collega gegeten werd. De man ging zo snel mogelijk naar zijn ouderlijk huis en dat van zijn zus om daar tot de conclusie te komen dat ze allemaal verdwenen waren. Hij bleef nog wat rondhangen in de stad in de hoop ze terug te vinden, maar moest het dan toch verlaten toen het te gevaarlijk werd. Alleen het hoognodige werd in een tas gepropt voordat hij ervandoor ging. Het duurde niet erg lang voordat hij de groep vond en hij sloot zich gelijk bij hen aan. Het was beter om in groep te reizen dan alleen.
Wapens: Ondanks dat hij nooit echt goed is geweest in het hanteren van wapens, heeft hij altijd wel twee keukenmessen achter zijn riem hangen. Het is altijd bezig om toch een wapen te hebben ookal kan je er niet mee werken.
Team(1 of 2):
Extra’s: Aangezien Dakota’s stembanden nooit gewerkt hebben, communiceert hij met gebarentaal. Natuurlijk kan niet iedereen verstaan wat hij wilt zeggen en hij zou het met plezier opschrijven als je hem pen en papier kan geven.
[ bericht aangepast op 19 maart 2015 - 23:43 ]
-Hi, I'm Andy, also freaking out- Andy Gallagher
