• In een kostschool in New Orleans zitten zoals op de meeste scholen allemaal leerlingen. Maar deze leerlingen zijn niet de alledaagse kinderen. Nee, totaal niet. Deze kinderen hebben namelijk speciale krachten. En deze kun je zo gek nog niet bedenken. Geweldig als je zo'n kracht hebt, toch?
    Nou eigenlijk niet. Wat als er een groepje leerlingen verkeerd met hun krachten omgaat en hierdoor heel Amerika in gevaar brengen. En misschien wel de hele wereld.



    Rollen:

    Meisjes:
    - Kaya Mikaelson - Aranyhid - Psychometrie
    - Skylar Winchester - Fortis - Shape-Shifting
    - Camille Jackson - JudithSuzann - Empathie
    - Raven Hope - DreamingGirlx - Supersnelheid
    - Natalie Camille Porter - Heffron - Ontzichtbaarheid
    - Emily Crawford - Hajime - Thermokinese


    Jongens:
    - Jackson Mikaelson -Fortis - Hydrokinese
    - Elijah Hale - Aranyhid - Pyrokinese
    - Adam Brown - DreamingGirlx - Telekinese
    - Maxwel Vermeer - Geleninja - Necromany
    - Isaac McCartney - Aranyhid - Cryokinese
    - Daniël Cooper - HummingBirdx - Kopieerkracht
    - Duardo Gervaso -QuerenciaBennet - Bilocatie


    Invullijstje:

    Naam:
    Leeftijd(Graag tussen de 12 en 18) :
    Leerjaar(12-13 jarigen in het eerste. 13-14 in het tweede. 14-15 in het derde jaar, 15-16 in het vierde. En 16-17 in het vijfde, 17-18 in het zesde jaar) :
    Uiterlijk(Mét foto!) :
    Innerlijk:
    Kracht:
    Keuzevakken(Minimaal 1, maximaal 3) :
    Extra:


    Informatie over de lessen:
    Standaard vakken:
    - Geschiedenis
    - Kracht controle
    - Engels
    - Frans
    - Biologie
    - Gym
    - Duits
    - Aardrijkskunde
    - Wiskunde

    Keuzevakken:
    - Muziek
    - Verzorging
    - Drama
    - Tekenen, schilderen meegeteld!
    - Handarbeid
    - Zelfverdediging, dit doe je niet bij gym nee. Hieronder vallen vechtsporten.



    Schoolregels:
    1. We behandelen elkaar met respect.
    2. We blijven van elkaars spullen af.
    3. We pesten elkaar niet!
    4. Je deelt een kamer met één iemand of meerdere, zonder tegenstribbelen!
    5. Je mag oefenen met je krachten, zolang je geen ander pijn doet en/of stoort!
    6. Je hebt je eigen kluisje om je spullen op te ruimen, dus je laat je boeken niet slingeren in je kamer behalve als je moet leren.
    7. Je accepteert je kracht, het is aan jou toegewijd!


    RPG Regels:
    - Minimaal 150 woorden, dit is makkelijk haalbaar lijkt me.
    - OOC graag aangeven met de volgende haakjes, [] {} () of - -.
    - 16+ mag maar graag in een spoiler.
    - Houd het graag realistisch. Een relatie kan niet ontstaan in 1 dag. De leerlingen zijn niet overmachtig met hun krachten!
    - Geen perfecte personages!
    - Reserveringen blijven 72 uur (drie dagen) staan, tenzij je uitstel krijgt. Je rol telt pas als die helemaal af is.
    - Als je een week niet hebt gereageerd en je hebt niet gezegd waarom, lig je er zonder pardon uit.
    - Gelieve geen andere personages besturen, als je toestemming hebt van diegene mag het wel.
    - Je mag drie personages.
    - Houd de jongens en meisjes gelijk!
    - Naamsveranderingen doorgeven.
    - Topics worden alleen geopend door HemmingsMyHero of Daggers.
    - En de allerbelangrijkste regel: Have fun!




    HULP NODIG MET HET ZOEKEN VAN EEN KRACHT?!
    Klik hier dan!




    Begin:
    Het is een koele ochtend in december, de leerlingen worden verrast met een pak sneeuw buiten de school. Alle leerlingen staan op en kleden zich om, om vervolgens naar de kantine te gaan en daar te ontbijten. Na het ontbijten hebben de leerlingen nog tijd om naar buiten te gaan om bijvoorbeeld een sneeuwballengevecht te houden. Dan gaat de eerste schoolbel en gaat iedereen naar zijn of haar eerste les.

    [ bericht aangepast op 22 maart 2015 - 19:57 ]


    ''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

    Adam Leroy Brown




    'Adam, opstaan' hoor ik mijn kamergenoot zeggen en niet lang daarna een korte stoot. Ik probeer hem te slaan maar hij is al weg. Half slaperig kom ik overeind. Traag stap ik uit bed en loop de badkamer binnen om me op te frissen. Het duurde even naar wat gestuntel maar uiteindelijk ben ik klaar. Ik kies voor simpele jeans en een zwart shirtje. zoals altijd. Ik loop naar de kantine en zie dat de meeste leerlingen al aan het ontbijt zijn. Ik kijk in het rond en zie een meisje in een hoekje verscholen. Ze kijkt wat stilletjes uit het raam. Ik volg haar blik en zie dat er sneeuw ligt. Dat wordt dikke sneeuwpret vanmiddag! Ik pak een paar broodjes en wat drinken en loop dan naar waar nog niemand zit en ga dan zitten en speel wat met me brood. Mensen zijn zo ongezellig in de ochtend. Niet dat niet ben maar toch. Eerste uur Geschiedenis. Dat is één van de vakken die ik totaal niet leuk vindt.

    [ bericht aangepast op 7 maart 2015 - 21:11 ]


    We all just wanna be somebody

    Aranyhid schreef:
    [Kaya is allang uit bed hoor ^ Al eerder dan haar eigen wekker.]


    [Sorry ^^ zal het even aanpassen]

    [ bericht aangepast op 7 maart 2015 - 21:12 ]


    We all just wanna be somebody

    Jackson Lucas Mikaelson
    Hydrokinesis


    Als Kaya vraagt wat voor les ik straks heb moet ik meteen diep nadenken. ''Ik dacht Engels maar weet het niet zeker.'' Antwoord ik terwijl ik kort aan mijn kin krab. ''Trouwens, hoe gaat het met je kracht? Boekt het al vooruitgang of blijft het even roekeloos als altijd?'' Vraag ik grijnzend aan haar. Kaya is niet zo enthousiast over haar kracht als ik, begrijpelijk is het natuurlijk. Psychometrie lijkt me vreselijk om te hebben, ook omdat het me beangstigend kijkt om andermans geschiedenis te zien. Het kan net zo goed een heel erge herinnering zijn en dat hoef ik echt niet mee te maken. ''Mijn kracht gaat ook niet altijd even goed dus je bent niet de enige.'' Glimlach ik terwijl mijn blik gericht blijft op het flesje water dat voor me staat. ''Alsof ik iets ooit goed kan beheersen.'' Het laatste mompel ik ontzettend zacht.


    ''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

    Duardo Gervaso
    Hij begon te glimlachen toen hij in Camille's ogen keek, ''ik vind het wel meevallen hoe koud'' en hij keek der aan. Hij deed zijn vestje bij haar over de rug en schouders zodat ze het wat warmer kreeg, en nam ondertussen een hap van zijn eten. ''Hoe voel je je?'' vroeg hij aan camille en ondertussen antwoorde hij ook aardig op Emily der vraag en glimlachte. Hij dacht er over na om te vragen of hun ook een tussen uur had maar vroeg het maar niet hij keek even rond. Doordat hij het nog heel lastig vind om met zijn krachten om te gaan, voelt hij zich er een beetje naar over. Maar denkt daarbij weer iedereen voelt zich wel eens naar, er zijn wel ergere problemen. En geeft ondertussen even een glimlachje aan Camille & Emily die ook nog steeds aan tafel zitten.

    [ bericht aangepast op 7 maart 2015 - 23:23 ]


    Sometimes people try to expose what's wrong with you, because they can't handle what's right about you.


    Camille Jackson


    Ze glimlachte toen Duando zijn jas over haar schouders hing. “Dankje.” Zei ze en keek hem glimlachend aan. Ze keek toen naar Emily, “Hello,” begroette ze haar en haalde een hand door haar haren. “Ach, geen zin in school maar het gaat.” Gaf ze als antwoord op de vraag die door allebei werd gesteld. Ze at haar cornflakes op en keek stil naar mensen die ook de zaal in kwamen. Het werd steeds drukker, wat voor haar betekende dat de kans op emotie wisselingen steeds groter werd. Ze zuchtte is diep en probeerde zich te richten op het gesprek dat ze had met Emily en Duando, die twee waren het ondertussen wel gewend en zouden zich niet meer zo druk maken. Tenminste, daar ging ze vanuit. Ze haalde diep adem en staarde stil naar het lege bakje cornflakes. Stil dacht ze na, na een korte stilte keek ze op haar horloge, misschien dat ze besloot nog even naar buiten te gaan voordat de lessen zouden beginnen. Even alleen zijn en geen emoties van anderen voelen, het kostte enorm veel energie.


    Good people are like candles, they burn themselves up to give others light

    Kayalin Elaine Mikaelson
    Psychometrie



    Na zijn vraag haalde ze haar schouders op. ''Ik leer het niet zo een, twee, drie. Die docent zei dat ik uiteindelijk controle kan hebben over dat ik het niet meer zie, maar het is alsnog eng. Ik ben al blij dat ik bijna alles niet meer bij voorwerpen zie.'' zuchtte ze. Kaya kon nog steeds niet wennen aan haar eigen gave. ''Jij kunt je hydrokinese beter beheersen dan ik het kan. Plus, das tenminste grappig!'' Ze keek hem doordringend aan en uiteindelijk zuchtte ze weer. Kaya nam een slok koffie en keek de kantine rond. Veel zin in vandaag had ze niet, het liefste bleef ze gewoon binnen en ging ze lezen of ging ze buiten door het bos lopen. Kaya hield niet zo van deze school en het grootste deel van de leerlingen, maar dat lag gewoon aan haar zelf en dit wist ze. ''Ik denk trouwens dat niemand zijn of haar krachten perfect beheerst.''


    The monsters running wild inside of me. I'm faded

    Elliot-Jonathan Hale
    Pyrokinese


    De jongeman had al een tijdje wakker in zijn bed gelegen en wat zitten lezen. Zijn kamergenoot was net al weggegaan en nu pas kwam hij uit zijn bed. Vliegens vlug kleedde hij zich om en deed zijn haar eventjes goed. Na dit deed Elijah zijn lenzen in, hij had geen zin in zijn bril vandaag en hierna liep hij de kamer uit. Tijdens het lopen liet hij was vuur tussen zijn vingers gaan, die al vol zaten met brandwonden. Elijah was niet bepaald voorzichtig qua het besturen van zijn gave. Hij had er veels te veel lol mee. Zodra hij in de kantine aankwam pakte hij toast met een spiegelei en een mok koffie. Zijn blik gleed rond en uiteindelijk zag hij Emily zitten bij Duardo, zijn kamergenoot, en Camille. Hij liep naar ze toe en glimlachte. ''Goedemorgen!'' begroette hij ze vrolijk.


    The monsters running wild inside of me. I'm faded

    -

    [ bericht aangepast op 8 maart 2015 - 14:27 ]


    There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

    Emily Crawford
    Thermokinese




    Emily was er niet echt bij, want ze keek wat dromerig naar de rest, terwijl zij allang op haar vraag hadden gereageerd. Wel ving ze op dat Camille het koud had. “Ik zou je graag willen helpen aangezien ik temperaturen kan veranderen, maar ik vertrouw mezelf daar niet echt mee,” mompelde ze. Ze had eigenlijk niet zo veel honger, maar ze moest wel wat eten om te concentreren in de les, dus ze liep gauw weg om een appel te pakken. Daarna kwam ze weer terug en plofte ze neer op één van de bankjes. Toen hoorde ze iemand hen begroeten en ze wist vrijwel meteen wie het was. “Hé, Elijah,” zei ze zonder op te kijken. Ze nam een hap van haar appel en keek toen naar hem, glimlachend. Gelukkig was ze al wel gewend geraakt aan iedereen en hoe iedereen klonk, dus dat was goed. Ze nam nog een hap van haar appel.

    [ bericht aangepast op 8 maart 2015 - 14:04 ]


    I'm the one who gripped you tight and raised you from perdition.

    Maxwel Vermeer


    Ik werd wakker en wist direct dat het heel laat was. Ook wist ik direct dat ik geen zin had om mijn bed uit te komen dus draaide ik me om en trok mijn kussen over mijn hoofd heen om het licht bij me weg te houden.
    Tegen de tijd dat ik dan toch opgestaan was, zich aangekleed had en de kantine in was gelopen, zat iedereen al op een plek en was er geen lege tafel om in mijn eentje te zitten. Ik ga in de rij voor het buffet staan en ril. Ik haat kou, ik haat sneeuw. Om mijn krachten te gebruiken moet ik in de koude leegte tappen om de doden er uit te trekken en ik haat het. Ik haat het! Ik Haat het!
    Maar ik ken de 7 regel van de 7 gouden school regels. "Je accepteert je kracht, het is aan jou toegewijd!" Dat is makkelijk te zeggen als je bloemetjes kan laten groeien of kaarsjes kan aan steken. Ik wek de doden tot leven, ik ben een freak tussen de freaks. Ik greep een broodje met kaas van het buffet en keek toen om me heen waar ik kon gaan zitten. Bij Kaya zitten was uitgesloten. Dus waar ging ik dan zitten? Mijn blik viel op Camille, een meisje uit mijn klas en met een zucht loop ik op haar af. Zwijgend ga ik naast haar neer zitten en hoop dat ze niet door krijgt hoe ongelofelijk rot ik me voel.

    [ bericht aangepast op 8 maart 2015 - 14:26 ]


    There is something alluring about an angel drawn to the dark side.

    Skylar Elaine Winchester
    Shape-Shifting


    Mijn ogen kijken naar de rode cijfers op de wekker die om de minuut veranderen. Aangezien ik slaapproblemen heb zie ik meestal alle cijfers van deze klote wekker. Natuurlijk, ik krijg wel wat slaap maar niet zoveel dat je de hele nacht in dromenland bent. Die slaapproblemen komen door de nachtmerries, die weer komen door mijn kracht. Het is puur gekomen omdat ik doodsbang voor mijn kracht, sommigen zouden het fantastisch vinden om in elke gedaante te veranderen maar ik niet. Stel dat ik vast zou komen in een gedaante? Ik heb geen echte gedaante voor hoe ik er normaal uitzie maar ik heb toch besloten om mezelf een wat stoerder image te geven. Ik sta op van mijn bed en kleed me aan om vervolgens me snel op te frissen en mijn tas snel van de grond af te slingeren voordat ik de gangen doorloop. Als ik eenmaal wat eten heb gepakt in de kantine kijk ik om me heen of er iemand alleen zit die ik tenminste mag of ken. Als ik Adam in het oog krijg twijfel ik geen moment en loop ik op hem af. Mijn blik gaat kort naar buiten waar ik het pak sneeuw zie en sommige leerlingen die al sneeuwballen aan het gooien zijn naar elkaar. Als ik naast Adam ga zitten begroet ik hem meteen. ''Hey Adam.'' Zeg ik tegen hem terwijl ik hem kort aankijk en dan een hap van mijn bosbessenmuffin neem.

    [ bericht aangepast op 8 maart 2015 - 14:49 ]


    ''Cause I've got a jet black heart and there's a hurricane underneath it.''

    Duardo Gervaso
    Hij wist maar al te goed waar Camille last van had, en gaf der maar even der rust. Hij was zelf vandaag heel vrolijk en dat kon je ook aan hem merken, hij glimlachte de heletijd. Even later gaat hij ook even een frisse neus halen, hij ziet de sneeuw en pakt wat op. Daarna gooit hij het weer op de grond en gaat op een bankje zitten, hij denkt even na en is even helemaal weg. Hij staart naar een boom en hoort niets meer wat om zich heen gebeurd. Deze momenten vind hij heel fijn aangezien hij dan helemaal zichzelf even los kan laten en in zijn hoofd gaan veel dingen door hem heen. Er is iets met hem waardoor hij zijn gedachten niet helemaal er bij kan houden, hij weet alleen niet wat het is. Hij vind het maar vreemd en kijkt omzich heen.

    [ bericht aangepast op 8 maart 2015 - 15:22 ]


    Sometimes people try to expose what's wrong with you, because they can't handle what's right about you.


    Camille Jackson


    Kort keek ze opzij toen Maxwell naast haar kwam zitten, elke keer als hij in de buurt kwam kwam er een vlaag van verdriet, woede en haat over haar heen. Nooit had ze er wat van gezegd, maar misschien had hij wel hulp nodig. Ze keek Duardo na en haalde toen diep adem. "Gaat het wel?" vroeg ze uiteindelijk zacht aan de jongen die naast haar zat. Waarschijnlijk wist hij wel van haar kracht en wist hij dus dat liegen over hoe hij voelde geen zin had. Ze haalde een hand door haar blonde haren en legde een hand op haar hoofd, al die gevoelens waren gewoon even te veel. Ze haalde een keer diep adem en richtte zich toen weer op de jongen die nog steeds naast haar zat. Stil wachtte ze op zijn antwoord terwijl ze bezig was met het negeren van de gevoelens van alle anderen om haar heen, het was iets dat ze moest leren, maar echt succesvol was het nooit geweest.


    Good people are like candles, they burn themselves up to give others light

    Harwell Matthew Levi



    De ochtend was nooit echt Harwells favoriete moment van de dag geweest. Hij was eerder een avondmens dan een ochtendmens. Hij dacht even na en had enorm veel respect voor de mensen die wel van de ochtend hielden en ineens uit hun bed konden geraken.
    Matthew zuchtte even en wilde zich nog eens omdraaien om verder te kunnen slapen. Maar toen hij hoorde dat beneden iedereen al aan het eten was, besloot hij toch maar even moeite te doen om uit zijn bed te geraken.
    Zijn humeur werd er beter op bij het zien van de sneeuw. Aangezien hij tot zijn 10 jaar in Brazilië had gewoond bleef sneeuw iets speciaal. Het was prachtig, leuk en wit. Wat wilde je nog meer?
    Harwell trok een warme trui aan en een jeansbroek. Even spoelde hij wat water door zijn gezicht en haalde zijn handen door zijn haren heen waardoor deze er niet meer zo slordig uitzagen als daarvoor.
    Hij wandelde naar de kantine en was er zich van bewust dat hij sneller wandelde dan normaal. Hij was zo opgewekt door de sneeuw dat hij zelfs even was vergeten dat het ochtend was.
    Zijn ogen speurden de zaal af toen hij een croissant en een kom cornflakes vasthad. Hij zag Skylar en Adam zitten en besloot maar even bij hen te gaan zitten.
    'Prachtig toch die sneeuw', zei hij en hij zette zich naast Skylar neer.


    Ik wil vrij zijn zoals de wind

    Maxwel Vermeer



    "Gaat het wel?" vroeg Camile me en ik verstijfde. Shit! Shit! Shit. Ik boog me over mijn broodje en nam snel een grote hap.
    'Maandag is mijn dag niet,' zei ik toen mijn mond leeg was. Wat waar was, maar dinsdag was ook nooit mijn dag en woensdag ook niet en wel het zelfde gold voor donderdag, vrijdag, zaterdag en zondag. Ik nam snel nog een hap en slikte alles weg met een slok melk. 'Welke les hebben we zo?' Het was Engels, maar ik wilde haar afleiden van mijn emoties. Ik kon het niet hebben dag ze tegen een docent ging zeggen dat ik me niet goed voelde. Het beeld dat docenten nu van me hadden was dat school me simpel weg niet kon schelen. Op muziek en zelfverdediging na dan.


    There is something alluring about an angel drawn to the dark side.