[RPG] A Modern Marauders Story [Speeltopic] [2] - Speeltopics

R O L L E N


S O C I A L M E D I A


V A K K E N


I N F O R M A T I E


T O P I C S


R E G E L S


S T A R T E R S

[ bericht aangepast op 7 sep 2015 - 9:52 ]

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

---

---

De spanning tussen Caleb en mij was vuriger dan het in tijden is geweest. Hoewel ik er deels nog over twijfel neemt Caleb zijn kus alle twijfel bij me weg. Het voelt alsof hij me verdooft wat misschien ook door de drank komt. Mijn gedachten worden uitgeschakeld en het enige waar ik nu aan kan denken is Caleb. De aantrekkingskracht tussen ons beide lijkt te sterk en Caleb beantwoordt mijn zachte kus met een gepassioneerde en vooral wilde kus. Zijn gespierde borst trekt mijn aandacht en een speelse grijns lijkt niet meer van mijn lippen te willen verdwijnen. De jongen doet echt teveel met me. Caleb haalt zijn lippen van de mijne af en begint in mijn nek te zoenen. Een zachte kreun verlaat mijn lippen, hij weet precies wat hij moet doen om mij helemaal gek te maken. Na een tijdje duw ik hem speels naar achter en ga op zijn buik zitten, aan elke kant een been waardoor hij niet wegkan. Met een snelle beweging trek ik mijn shirtje uit waardoor mijn rode kanten beha zichtbaar wordt. Mijn handen leg ik in Caleb zijn nek en ik druk mijn lippen weer ruw op de zijne. Onze tongen spelen een vurig liefdesspel en ik ga helemaal op in het moment. Caleb is echt een knappe jongen. Na een tijdje laat ik mijn mond afzakken naar zijn nek en begin hem speels kusjes in zijn nek te geven. Steeds lager tot ik uiteindelijk bij zijn riem uitkom. Verlangend kijk ik mijn beste vriend aan, ik wil hem en wel nu! De ruzie met Blake en het gebeuren met Gossip Girl is niet meer aanwezig in mijn gedachten. En hoe erg het misschien wel niet is, Regulus is ook niet in mijn gedachten. Ik ga weer omhoog en zoen hem opnieuw. Caleb voelt als een drug voor mij, alsof ik elke keer opnieuw een shot moet, maar ook elke keer meer verslaafd aan hem word. 'Ik wil je Hughes.', fluister ik hees in zijn oor waarna ik hem aankijk voordat ik opnieuw mijn lippen weer op de zijne druk.

---

Lindsay, forever in my heart † • Skaikru went Bughead

      Ik merk hoe haar ogen zich fixeren op mijn ontblote bovenlijf en de speelse grijns die ze om haar lippen heeft ontgaat me ook zeker niet. Met een speelse grijns druk ik mijn lippen op de hare en we zoenen elkaar vurig. Nadat ik mijn lippen heb laten afdwalen naar haar hals kreunt ze even zacht waardoor ik even grinnik en haar vanonder mijn wimpers aankijk. Dan merk ik opeens dat ze me plat op het bed duwt en op mijn buik gaat zitten, mij tussen haar benen vastklemmend en ik kijk haar geamuseerd aan. Vervolgens trekt ze haar shirtje uit en zit dan in haar rood-kante bh op me. Ze legt haar handen in mijn nek voordat ze zich vooroverbuigt en weer ruw haar lippen op de mijne drukt die ik natuurlijk beantwoordt. Ondanks dat ik dit zou moeten stoppen, ik kan Regulus dit immers niet aandoen 'En Marlene niet!' roept mijn onderbewustzijn uit maar die gedachtes stop ik ergens ver weg in een hoekje van mijn hoofd en focus me op dit moment – dat ik niet wil stoppen. Scarlett's lippen verslapen zich van mijn lippen naar mijn nek die ze begint te beplanten met kusjes - naar beneden over mijn borst richting de rand van mijn broek. Ze kijkt me, terwijl ze mijn huid kust, verlangend aan en waarschijnlijk kijk ik haar op dezelfde manier aan. Ze komt weer omhoog en zoent me weer, de adrenaline racet door mijn lichaam en laat mijn hele lichaam van top tot teen als het ware in brand staan.
'Ik wil je Hughes,' fluistert ze hees in mijn oor en ik grom even.
'Dan krijg je me,' zeg ik schor en grijns even voordat ik mijn lippen op de hare druk terwijl mijn handen aan haar bh-sluiting prutsen.
[Imma stop here... Wat mij betreft mag je skippen ofzo, kan me voorstellen dat je geen zin hebt in dit beschrijven. :')]

---

I just caught the wave in your eyes

Dreven Eliot Gaele
Hufflepuff • Beater • Selfies yay

      Met een boek in mijn handen zit ik in de Hufflepuff Common Room. Het is erg rustig voor een zaterdag, maar dat komt waarschijnlijk omdat de meeste nu aan het eten of naar buiten zijn. Ik maak het mezelf comfortabel en sla de bladzijde om. Sinds dit jaar is er een zesdejaars chat, maar echt veel goeds komt daar niet uit. Wat ik tot nu toe gezien heb is drama en daar blijf ik het liefst zo ver mogelijk van uit de buurt.
      'Hi Drev,' hoor ik achter me en ik kijk om naar een blondine. Ik glimlach naar Dove en lach zachtjes als ze haar hand door mijn zwarte haar haalt. 'Wat zit je haar leuk,' zegt ze plagen. Ze is naast me gaan zitten en opent haar mobiel ver volgens. Ik leg mijn boek aan de kant en rek me uit.
      'Het jouwe ook,' grijns ik en ik doe hetzelfde terug waarbij ik al haar haar door de war gooi.
      'Wacht,' zegt ze plotseling. Ik kijk op haar mobiel en zie dat ze haar camera geopend heeft, 'hier.' Ze legt haar hoofd op mijn schouder en ik tover een glimlach op mijn gezicht die al snel verandert in een gekke bek. Ik ben niet zo van de serieuze foto's. De helft van de foto's die er van mij gemaakt worden zijn nog al aparte foto's.
      'Charmant,' lach ik, als ik de foto's bekijk, 'vooral deze. Duckface!' Ik geef haar een plagend duwtje en sla een arm om haar heen.
      'Hoe is het met Dove?' vraag ik oprecht geïnteresseerd. Ik heb in de afgelopen dagen eigenlijk bijna niemand echt gesproken, waarschijnlijk door alle hectiek van de eerste week, maar het is eindelijk weekend en hoewel we al meteen stapels huiswerk hebben, hebben we wel tijd om even uit te rusten.

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

---

---

Na de wilde middag met Caleb neem ik afscheid van mijn beste vriend en plof neer op bed. Ik kijk naar de half volle Whiskey fles en zet deze opnieuw aan mijn lippen. Op Twitter zoek ik contact met Blake, ten minste ik doe een poging. Mijn beste vriendin lijkt bozer dan ooit op mij. Uiteindelijk besluit ik degene die ongeveer alles van mij weet om hulp te vragen, Sirius. Op Twitter DM hebben we een heel gesprek en hoewel hij de broer is van Regulus vertel ik hem alles. Regulus verdient zoveel beter dan een dronken slet. Opnieuw zet ik de fles aan mijn lippen terwijl ik een lange douch neem. Douchen helpt altijd maar in dit geval heeft het niet veel zin. Ik ben echt verschrikkelijk lam. Na het douchen loop ik in alleen een handdoek weer terug naar mijn kamer. Jason heeft eindelijk gereageerd op mijn vraag of hij zo kan afspreken en gelukkig zegt hij ja. Ik kleed me om naar een kort broekje met naveltopje en werk mijn make-up bij. Ondertussen heb ik de fles al leeg gedronken en ben nu aan de volgende fles begonnen. Dat mijn make-up nog goed gelukt is, is een wonder. Want van recht lopen is geen spraken meer. Met Jason spreek ik af op ons plekje, de grote boom bij het meer. Jason en ik zaten er vorige jaar vaak meestal om een blowtje te roken maar ook vaak om gewoon te praten. Nog steeds ben ik in DM gesprek met Sirius, hij zegt dat ik Regulus moet vertellen over mij een Caleb. Een deel van mij zegt dat ik het moet doen, maar een ander deel zegt van niet. Ik zou hem er zo veel pijn mee doen en dat wil ik hem niet aandoen. Een deel van de fles schenk ik over in een flaccon en die stop ik in mijn tas. Samen met een grinder, flue, tip, sigaretten en een klein zakje wiet. Uit de fles neem ik nog een grote slok waarna ik hem met behulp van een spreuk laat verdwijnen. Ik loop richting de poorten van het kasteel maar of je het echt lopen kan noemen weet ik niet. Meer wankelen, of een vreemde manier van vooruit komen. Allerlei mensen kijken naar me alsof ze weten dat ik dronken ben, maar mij maakt het momenteel niks uit. Ik loop richting het bos en weet precies welke boom hij bedoelt. Caleb zwerft nog door mijn gedachten hoewel het schuldgevoel duidelijk aanwezig is. Ik neem plaats onder de boom en begin alvast met het rollen van een tip. Jason is een van de weinige jongens met wie ik gewoon kan praten zonder dat ze gelijk iets van me willen. De flaccon voelt alweer half leeg en de wereld ziet er beter uit dan vanochtend. Ik ga op twitter en stuur Jason een DM, Babe, where are youu? .

---

Lindsay, forever in my heart † • Skaikru went Bughead

Meteen als ik het kantoor binnenstap besef ik dat dit niet echt slim was. Ik heb mijn hele leven al mijn eigen zaakjes opgelost, waarom moet ik nu zo nodig naar een docent stappen?
Omdat mijn problemen nu zo groot zijn dat ze boven me uit stijgen, en ik me voel alsof ik door ze opgeslokt word. Maar dat zal ik nooit toegeven natuurlijk.
"Ehm..." Ik leun mijn handen op de stoel die aan de overkant van de docent staat, en haal diep adem. "Ik vroeg me af of..."
Meerdere gedachtes schieten door mijn hoofd, maar ik schud ze allemaal weg, en bij een enkele rol ik zelfs met mijn ogen. Wat dacht ik, dat ik zomaar al mijn penarie bij deze docent neer zou kunnen leggen en dat het dan allemaal zou verdwijnen?
"Weet je..." Ik veeg een lok haar uit mijn gezicht en forceer een glimlach. "Het doet er ook niet toe. Bedankt voor je tijd, William."
Met een aantal passen snel ik het kantoortje uit en laat ik de deur achter me dichtvallen.
Via DM zoekt Scarlett contact met me, maar dat is wel het laatste waar ik behoefte aan heb. Ik vertel haar dat ik alleen wil zijn, maar niets is minder waar. Ik wilde bij mijn beste vriendin zijn, maar als zij geen tijd voor me heeft, zoek ik het wel bij iemand anders - mijn beste vriend.
Het is even moeilijk om de Gryffindor vertrekken in te komen, aangezien de Fat Lady en ik niet een al te goede band hebben. Iets met een hele boel firewhiskey en nog meer gescheld.
Gelukkig - voor haar - ken ik het wachtwoord en breng ik al glimlachend "Mandrakesprouts" uit, waarna ze voor me wijkt.
Ik weet dat Sirius er niet is, maar gelukkig zijn de jongensslaapzalen niet password-protected, en kan ik dus in één keer doorlopen.
Meteen herken ik zijn bed - het is namelijk het bed waar niet in geslapen is. Sirius, you homo. Zijn bed ruikt fijn, naar hém, naar mijn beste vriend. Er lijkt niemand te zijn, iets dat wel fijn is. Ik ben moe, emotioneel en fysiek. Na Sirius een DM te sturen waarin ik simpelweg vermeld dat ik op zijn bed lig, leg ik mijn telefoon weg en sluit ik kort mijn ogen.

---

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

Peter...err... Petra Pettigrew
Wormtail • Gryffindor • Girly

      'Nee Pete maak je geen zorgen ik vind het goed, pas je wel op met die prank dat je niets overkomt?' Ik glimlach en knik. Zachtjes druk ik een kusje op haar wang en glimlach.
      Uiteindelijk ga ik opzoek naar Sirius, Remus en James, maar uit hun berichten te horen zijn ze niet meer in de badkamer waar ze horen te zijn. Ik zucht en duw de deur open. Het drankje staat nog wel op de afgesproken plek - in het laatste hokje dat niet gebruikt wordt omdat de wc kapot is. Ik trek een vies gezicht als de geur van het drankje mijn neusgaten binnen dringt. Gadver. Hopelijk smaakt het beter dan dat het ruikt. De kleur ziet er niet helemaal meer uit zoals het hoort te zijn, maar Sirius heeft het gebrouwen en gezien Sirius het beste is in Potions van ons allemaal, vertrouw ik erop dat het gewoon goed is. Bij de andere heeft het ook gewerkt. Ik pak het stapeltje kleren dat Sirius voor me geregeld heeft - niet echt wat ik zou kiezen, maar goed. Met tegenzin gooi ik het drankje naar binnen en ik moet mijn hand voor mijn mond slaan om het niet allemaal gelijk weer uit te spugen. Ik kreun geërgerd en voel dan hoe mijn lichaam langzaam begint te veranderen. Ik hoop echt dat dit het waard is.
      Als ik een paar minuten later in de spiegel kijk, staar ik plotseling een vrouw aan in plaats van een man. Ik frons en haal een hand door mijn halflange haar. Een beetje verward trek ik mijn kleren aan. Dit is op zijn zachts gezegd echt heel erg apart. Ik probeer er niet op te letten hoe mijn lichaam veranderd is en zodra ik alles aanheb stap ik naar buiten.
      'Juist,' mompel ik en ik ga op weg naar de Common Room.

[ bericht aangepast op 8 juni 2015 - 11:34 ]

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Dorian Arcelin Kasai
Dora • Slytherin • Keeper • Tired

      'Je bent zo schattig,' zegt ze en ik voel dat ik nog roder wordt. Ik mompel iets wat moet lijken op "helemaal niet" maar het komt er niet overtuigend uit. Er valt een stilte, maar het is niet ongemakkelijk, juist wel fijn. Fae kruipt uit de tent en ik volg haar voorbeeld op. Ik leun over de rand van het bed en leg mijn gitaar voorzichtig op de grond. Fae kruipt tegen me aan en ik sla mijn armen om haar lichaam heen.
      'Dus...,' mompelt ze, ik voel haar zachte lippen op mijn kaak en glimlach. 'Ik ben best moe.' Een kort lachje verlaat mijn mond.
      'Ik ook,' murmer ik. We verstrengelen onze vingers met elkaar en ik breng haar hand naar mijn mond toe om een kusje op haar vingers te drukken.
      'Ik heb een idee.... Wat dacht je van een beetje knuffelen, zoenen en dan een dutje doen? Niet per se in die volgorde, al is die wel het meest logisch.' Ik kan het niet laten om te lachen en knik dan.
      'Klinkt helemaal goed,' zeg ik en ik leun voorover om mijn lippen weer op de hare te drukken, maar precies op dat moment voel ik iets harigs. Een zwarte kat wurmt zich tussen ons in en ik rol met mijn ogen. Skanks nestelt zich tussen ons in en kijkt ons aan.
      'Volgens mij wil er iemand aandacht,' grinnik ik en ik geef de kat een aai over zijn kleine kopje. Vervolgens kijk ik weer naar Fae en zachtjes laat ik mijn hand over haar wang glijden. Caleb dacht dat het misschien de verkeerde keuze zou zijn, maar ik ben klaar met Gwen en al dat gedoe. Ik vind Fae leuk en Fae vind mij leuk en het is nu perfect. Langzaam leun ik naar voren en druk ik mijn lippen op de haren, waarna ik langzaam mijn ogen sluit.

---

My fake plants died, because I did not pretend to water them.

Lily Evans || Gryffindor || Prefect || Missing her boyfriend a lot

Met mijn hoofd ruste ik tegen de muur achter mij. Het was mij in de afgelopen dagen wel duidelijk geworden dat een relatie met James Potter betekende dat het leven nooit saai was. Op Hogwarts was het leven sowieso nooit saai, ik had de lessen dan ook ontzettend gemist en de nachten doorbrengen in James’ armen maakte het leven stukken beter. Na de hele uitbarsting en vervolgens de date, was de week naar mijn mening perfect gelopen. Ik was er dol op om samen te zijn met James. Hij was geduldig, zorgzaam, grappig en oh zo perfect. Het irriteerde mij dan ook mateloos dat de persoon die hier met mij en Black in de damestoiletten zat niet Potter was. Ik was al vanaf het moment dat hij het voorstelde zenuwachtig voor de ontmoeting met zijn ouders over een paar uur. Hij wist dit, wist dat ik hém nodig had en natuurlijk had hij zichzelf samen met Black, Reem en Pettigrew in een meisje veranderd en was het puur toevallig ook nog zijn maandelijkse feestweek, waardoor hij overal belachelijk op reageerde en de hele tijd verdrietig of chagrijnig was. Ik was dan ook niet verbaasd, toen “het” begon te schreeuwen, nadat ik zei dat ik ze niet gedwongen had hun onder onsje te onderbreken en hierheen te komen.
'Well, if you hate me so much then I will leave. I am freaking worried about you, but you're only bitchy to me. I know already it is a stupid prank. Just don't be nice and then all sudden be angry again! You know how confusing that is?! You didn't force me to come. So you can't force me to stay!’ En toen was ik opeens alleen met Sirius Black, nou ja, de vrouwelijke versie dan. Ik was te zwak om achter Potter aan te gaan. Bovendien bleef hij mij maar pijn doen op het moment, ruzie zoeken of zielig doen. Het frustreerde mij, zorgde ervoor dat ik ontzettend bezorgd om hem was en tegelijkertijd ontzettend kwaad, iets wat ik door mijn bezorgdheid en zijn instabiliteit niet eens kon uiten.
Het gesprek met Black verliep een stuk beter dan dat met Potter. Met Black had ik het zowaar naar mijn zin. Hij liet mij zien hoe hij eruit zag als een hond, onze gesprekken gingen vrij diep en ik had voor de verandering eens het idee dat iemand mij echt begreep. Daarnaast had ik via de Potter family group ook alvast kennis gemaakt met James’ ouders die heel aardig leken.
Het enige was echt tegen zat was dat James mij opeens beschuldigde van vreemd gaan met Black? Ik was verbaasd en gekwetst dat hij dat dacht. Mijn gedachten gingen terug naar deze ochtend. Niet slechts naar het moment in de bezemkast, zijn aanrakingen, het gevoel om hem zo dichtbij mij te hebben, zijn huid brandend tegen het mijne, maar ook naar het gezellige ontbijt, wat hij speciaal voor mij had klaargemaakt, de warme blik in zijn ogen en zijn lieve geduldige reactie, toen het duidelijk werd dat ik echt nog lang niet klaar was voor meer, nadat we uiteindelijk weer samen in zijn bed waren beland. Snapte hij dan niet dat ik alleen hem wilde? En dat ik zijn normale zelf ontzettend miste? En dat het pijn deed dat hij zo over mij dacht? Nog niet eens sprekend over het feit dat hij dacht dat zijn beste vriend zoiets zou doen.
Langzamerhand voelde ik mij slechter en slechter. Ik had juist besloten dat ik hem volledig vertrouwde, nadat hij mij zowaar gered had, toen ik leeg aan het bloeden was op zijn badkamervloer. Zou het altijd zo blijven? Hij had spijt, ja natuurlijk had hij spijt, maar hoe vaak zou het nog voorkomen dat ik mensen toeliet, hem toeliet en het bleek dat uiteindelijk iedereen mij een monster, een gedrocht vond.
De stemming sloeg weer om en de sfeer werd weer wat beter en hoewel ik zeker wist dat ik nog steeds bij niemand anders wilde zijn dan de normale echte James, had zich een gevoel in mijn buik genesteld wat niet weg te denken was. Wat zou er gebeuren als James zijn normale zelf weer was? Zouden we dit alles dan gewoon vergeten? Wilde ik dat? Ik besloot het gevoel zover mogelijk weg te drukken en mij te focussen op het feit dat we zo naar James ouders moesten. In mijn tas had ik de envelop met geld voor het familielid van Luke die de motor kwam verkopen, nagellak remover voor als James weer normaal zou worden en spullen voor als de wond weer open zou gaan. Ik was echt doodsbang geweest en ik wilde niet weg zonder er zeker van te zijn dat ik niet weer half door kon bloeden. Ik had het zeker over gehad voor het vinden van Black en zijn vrienden en vriendje in de gelegenheid te stellen hem te helpen. Hij was immers als een kleine broer voor mij en ik was ontzettend bezorgd geweest, maar toch voorkwam ik levensgevaarlijke situaties liever. Vooral na het zien van de angst en bezorgdheid in Potters ogen, toen hij mij zo gevonden had in de badkamer.
Ik sprak een spreuk uit over de bloemen, zodat ze niet verwoest zouden worden als ik via brandstof naar Potters huis zou reizen en had ondertussen een dm gesprek met Black.
‘Kunnen we gaan dan?’ vroeg ik uiteindelijk aan McGonagall en wendde mij tot James/Jane. ‘Jij gaat eerst hè?’

(ik heb het heel braaf zo kort mogelijk samengevat. Als er nog iets mist of aangepast moet worden, hoor ik het wel)

---

Happy Birthday my Potter!

      Nukkig zit ik in het gras terwijl ik afwezig de rook uitblaas en naar het gras staar. Dan voel ik opeens mijn mobiel trillen in mijn broekzak, daarom vis ik hem eruit en kijk wat er is, een DM van Blake. Gekwetst omdat ze me gewoon zomaar alleen heeft gelaten – en lichtelijk kinderachtig als ik ben – negeer ik haar en zet hem weer uit. Dan krijg ik weer een melding, en nog eentje, ik besluit te antwoorden, maar nogal kortaf. Daarna antwoordt ze weer en antwoord ik weer met een 'K' wat ze niet erg lijkt te waarderen. Daarna stuurt ze mijn naam met puntjes – goh ik weet mijn eigen naam heus wel hoor – en daarna sluit ze het af en ik negeer het verder maar gewoon.
Omdat ik me verveel check ik de blog van Gossip Girl nog een keer en zie dat ze nog wat footage heeft geplaatst, van Blake, in een bed, met Sirius, en ze is nogal... druk. Ik slik en kijk er nors naar en inhaleer nog een keer van mijn sigaret voordat ik deze uittrap en de blog afsluit, fijn, dat maakt mijn stemming niet echt beter, waarom weet ik niet. Ik heb niet echt een reden om daarom boos te worden, maar toch ben ik het. Om mezelf af te leiden begin ik te praten met Scarlett, die ook niet echt in een makkelijke situatie lijkt te zitten nu gezien ze weer met Caleb is, ook al is Regulus er en Blake en zij hebben ruzie. Ik zucht en we besluiten af te spreken op ons plekje onder de boom bij het meer. Vorig jaar kwamen we daar vaak, voor een sigaret en een praatje. Ze belooft wat wiet mee te nemen en onmiddellijk sta ik op en begin richting het meer te lopen. Opeens krijg ik weer een DM van Blake, en ook al heb ik even geen zin in gezeur bekijk ik het berichtje.

Have fun with Scarlett, just make sure you don't shag her, she has STD's.

Ik frons bij het berichtje en reageer nogal verontwaardigd, ten eerste, dat was ik niet van plan en ten tweede, hoe kan ze zo slecht praten over haar beste vriendin. Ik bedoel, ze hebben ruzie, dat weet ik, maar dit is wel weer iets te. Ik sluit mijn mobiel weer af en loop nu in een keer door richting het meer. Wanneer ik er bijna ben zie ik het blonde meisje al zitten onder de boom, ze lijkt in gedachten verzonken en zit met mijn rug naar me toe. Ik wil verder lopen als ik weer een melding krijg, er vanuit gaande dat het niet Blake is en zie dat het Scarlett is die vraagt waar ik blijf. Ik stuur haar wat terug voordat ik achter haar ga staan en vervolgens in haar in haar zij begin te kietelen voordat ik naast haar neerplof en haar zwak glimlachend aankijk.
'Hey Scar,' zeg ik dan en geef haar dan een knuffel.

---

I just caught the wave in your eyes

FAELIA CHRISTINA BROWN.
Het is vreemd, zo met mijn beste vriend omgaan, maar ik kan het niet laten om hem terug te kussen - voor de zoveelste keer.
Mijn ogen zijn gesloten, maar zo af en toe spiek ik heel kort door mijn wimpers. Zijn lippen op de mijne zijn een vreemd gevoel, maar het lijkt wel... te kloppen.
Evenals mijn hart, overigens. Dat gaat tekeer alsof ik net een marathon heb gerend - en dat heb ik heel wat keren gedaan in mijn leven, dus ik weet waar ik het over heb.
Mijn rechterhand glijdt van zijn borstkas naar zijn nek, terwijl de linker juist verder naar beneden afdwaalt en op zijn heup blijft liggen.
Dorian is een groentje, in bijna alle opzichten, dus ik moet rustig aan doen, maar dat wíl ik helemaal niet.
Ik ben romantisch, dat zeker, maar kleine schattige kusjes zijn niet zo mijn ding. Al is het momenteel het geweldigste op de aarde, natuurlijk. Dit is alles waar ik van gedroomd had - en ik moet toegeven dat Dorian niet slecht is, voor een groentje.
Mijn tong glijdt over zijn lippen - voorzichtig, niets afdwingend, heel kort, waarna ik mijn gewicht inzet om me deels van het bed af te rollen, half bovenop Dorian. Jemig, Fae, je gaat wel heel snel, zo. Ik besluit het hierbij te houden en glimlach als ik me terugtrek uit onze kus, nog enkele kusjes op zijn lippen, wang en kaak drukkend. Het is vast veel te vluchtig voor Dorian, en ik wil niets overhaasten.
De hand die in zijn nek lag dwaalt af naar beneden en ik vervlecht mijn vingers met de zijne. "Dit is zo raar..."
Terwijl ik zo lig, snijdt de boord van mijn shirt in mijn nek en voel ik de stof in mijn huid branden. Vanuit de, redelijk ongemakkelijke, positie waarin ik nu lig weet ik het ding over mijn hoofd te trekken. Gelukkig heb ik er nog een hemdje onder aan, anders zou het wel héééél snel gaan.
"Slapen?" Mompel ik dan. Eigenlijk ben ik mijn slaap wel verloren, en voel ik me alsof ik de wereld aankan.

---

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

---

---

Net nadat ik de DM stuur voel ik twee handen in mijn zij kietelen. Ik begin zacht te giechelen en kijk Jason aan als hij naast me komt zitten. 'Hey Scar.', zegt hij waarna hij me een knuffel geeft. Ik sla mijn armen om hem heen en knuffel hem terug. 'Hey Jase.', zeg ik met een hese stem die komt door de drank. 'Alles goed?', vraag ik hem terwijl ik de joint verder afrol. Voor een seconde denk ik aan wat Sirius zei. Volgens hem moet ik het Regulus vertellen van Caleb en mij. Doe ik dat niet, dan lost Sirius het zelf op. Dat zal hem nog veel meer pijn doen en ik stuur Regulus een DM bericht. Can we talk before dinner? X , hoewel ik er verschrikkelijk tegenop zie moet ik het Reg wel vertellen. Ik stop mijn telefoon in mijn tas en kijk Jason schuin aan. 'Zullen we dan maar eens dat blowtje roken, Bad Boy?', vraag ik lachend aan hem. Voordat ik de joint aansteek knipoog ik nog even snel naar hem. Jason is eigenlijk een hele leuke jongen. Misschien is dat wel mijn probleem. Jongens zijn te interessant voor me als ik dronken ben. Ik neem een grote hijs van de joint en geef hem na een paar van zulke hijsjes door aan Jase. Mijn hoofd voelt zwaarder en ik laat mijn hoofd rusten op zijn schouder. 'Je hebt zeker geen normaal drinken bij je?', vraag ik terwijl ik hem aankijk. Om nu nog meer alcohol te drinken lijkt me niet verstandig. Mede omdat ik het Sirius belooft heb, maar ook omdat ik anders nog iets doe waar ik spijt van krijg. Ik haal mijn hand door mijn haar en kijk Jason met een speelse blik aan.

---

Lindsay, forever in my heart † • Skaikru went Bughead

      Ik voel haar armen om mij heen en moet even lachen om haar hese stem van de drank.
'Alles goed?' vraagt ze en ik haal even mijn schouders op.
'Hmm geen idee,' antwoord ik vaag en zie dan hoe ze een DM stuurt naar Regulus en ik heb al zo'n vermoeden waar het over gaat.
'Zullen we dan maar eens dat blowtje roken? Bad Boy?' vraagt ze dan lachend en ik grinnik even en knik. Ik volg aandachtig haar bewegingen terwijl ze een paar hijsjes neemt en neem vervolgens de joint over en neem er ook een hijs van. Gelijk voelt mijn hoofd anders aan en ik voel hoe haar hoofd op mijn schouder komt te liggen.
'Je hebt zeker geen normaal drinken bij je?' vraagt ze dan en ik lach even en haal dan de half opgedronken fles water achter mijn rug vandaan en zet hem voor haar neus. Ik kijk haar even geamuseerd aan.
'Ik heb er wel al wat van gedronken, ik hoop dat – dat geen probleem is?' knipoog ik en sla een arm om haar schouder heen. Dan schiet mij een vraag te binnen en ik vraag me af of ik er goed aan zal doen als ik hem vraag, ik doe het toch maar.
'Dus... Jij en Caleb?' ik zeg het zo nonchalant mogelijk terwijl ik weer een trekje neem en vervolgens de joint weer aan Scarlett geef.

---

I just caught the wave in your eyes

Luke MacNamara
Hufflepuff || A sad and sweet punkrock anarchist with emotional issues
Het was fijn om hier zo te zitten met Regulus, maar toch was het anders. Ik had toch iets meer nodig. Hij was zo enorm lief voor me, maar begreep het toch niet helemaal. Benjamin had me door zoveel heen geholpen, en het deed gewoon pijn om niet bij hem te zijn. Ik probeerde me groot te houden, maar voelde me echt niet goed. Daar kwam het namelijk wel op neer. De Gossip Girl had gelijk. Ik liep te zoenen met mijn beste vrienden, deed hen en mezelf pijn, alleen maar omdat ik hem miste. Ik had Cale enorm pijn gedaan, mijn vriendschap met hem en Max compleet verpest, en de vriendschap tussen Blake en mij was nu enorm ongemakkelijk. Ik was echt een verschrikkelijk persoon en zou als een kluizenaar moeten gaan leven, gewoon om iedereen een plezier te doen. Ik wrikte me met wat moeite uit Reggi's armen en keek hem aan. "Ik moet gaan, Reggi. Ik moet gewoon even zelf dingen uitvinden. Het spijt me." zei ik, voor ik van de kantelen klom en richting mijn dormatory hobbelde. Lucy liep naast me en Benji was waarschijnlijk terug naar de owlary. Onderweg kreeg ik een berichtje van Blake of ze toch mijn bed mocht claimen, wat van mij natuurlijk mocht. Ik kon geen nee tegen haar zeggen. Ik hobbelde door naar mijn dorm en natuurlijk kon ik mezelf niet weerhouden om zeker in deze onstabiele staat weer een knuffelmaatje te krijgen. Ik liep uiteindelijk maar de Hufflepuff Common Room binnen. Ik wilde alleen niet gezien worden. Ik was stoer, en nu waren mijn ogen rood van het huilen en mijn wangen nat van de tranen. Ik liep dus direct door naar mijn kamer. Ik was emotioneel helemaal op. Ik wilde gewoon alles eruit janken, geknuffeld worden, horen dat het wel goed kwam. Misschien dat ik het van Blake kreeg, en anders zou ik met Ben gaan skypen. Misschien was het wel enorm sneu dat ik niet alleen kon zijn, dat ik zo hunkerde naar liefde en aandacht, dat ik de raarste dingen ging doen als ik het niet kreeg. Gay zijn in Ierland was niet makkelijk, verre van, maar misschien hoorden we toch bij elkaar. Ik voelde me nogsteeds erg naar hem toegetrokken en we hadden het altijd enorm gezellig als we samen waren. Het was moeilijk om van hem af te blijven als we samen waren en ik wilde hem om eerlijk te zijn gewoon terug als mijn vriendje. Het was toch anders om hem als vriend en knuffelbuddy te hebben, dan als echt vriendje. In mijn kamer zette ik mijn gitaar weg en trok mijn shirt, schoenen, sokken, en broek uit, voor ik als een klein bolletje onder mijn denkens kroop, zonder Blake aan te raken. Ik wilde gewoon slapen en het eruit janken, misschien wat knuffelen als ze wilde, maar anders niet. Ik wilde gewoon liefde, meer niet, maar dat verdiende ik echt niet. Ik was een verschrikkelijk persoon en verdiende helemaal niets of niemand, zeker niet de vrienden die ik nog had en al helemaal geen jongen als Benjamin.

---

Bowties were never Cooler

Frankie Rogers
Slytherin || Active, confused, but giggly in love, potentially lethal
Het was zo vreemd, maar ik had oprecht een leuke tijd met Roy. Hij was echt gezellig, lekker warm, en wilde alles proberen wat ik voorstelde. Hij sprak dan wel veel over zichzelf, maar er was niets mis met wat trots. We hadden een hele leuke tijd, en hij had me gevraagd zijn vriendinnetje te zijn. Ik had wel getwijfeld, maar het was gewoon zo fijn om samen dingen te doen, dat ik geen nee wilde zeggen. Zo kreeg ik toch een vriendje, waar ik nooit ook maar aan had gedacht. Ik was tot nu toe altijd een zelfstandige bitch geweest, en daarmee was ik enorm blij geweest. Nu zat ik dicht tegen hem aan, met onze handen verstrengeld, en dronken we butterbeer. Het voelde allemaal zo vreemd, maar zo fijn dat ik er geen vraagtekens bij wilde zetten. Toch kreeg ik plots een bericht waar ik een stuk minder blij van werd. Roy was een halfbloed, en niet een halfbloed waarvan de overgrootmoeder een halfbloed of mudblood was, maar een vol halfbloed. Dit kon gewoon niet waar zijn. Hij leek zo perfect, zo lief, en het beste vriendje ooit. Het was ook te mooi om waar te zijn. Ik wist het dus gewoon allemaal niet meer. Ik vond zijn bloedstatus verschrikkelijk, afstotend, een dealbreaker, maar aan de andere kant zat ik hier nu te ver in om koud terug te stappen, zoals normaal. Nu liet ik mijn hoofd op zijn schouder zakken en zuchtte zachtjes. "Zullen we zo terug gaan naar school? Dan kunnen we daar nog wat rondhangen." zuchtte ik zacht. Ik zou hem nooit mee kunnen nemen naar huis, ik zou net als Mavi uit huis worden geschopt, ik zou nooit een Death Eater worden. Ik drukte een zacht kusje op zijn kaak en wiebelde wat met mijn korte beentjes. Mijn toekomstplannen waren totaal omgegooid door een stomme verliefdheid. Ik zuchtte en plukte met mijn vrije hand wat aan de zoom van mijn korte jurkje. Uitiendelijk pakte ik mijn mobiel en zond mijn zus een DM. Ik had geen idee wie ik anders moest vragen wat te doen. We waren dan misschien nooit op dezelfde pagina, maar ze bleef mijn zus en kende me beter dan wie dan ook. Ik wist gewoon niet meer wat te doen en zij was de enige die ik genoeg vertrouwde hiermee. Intussen bleef ik wel dicht tegen Roy aangekropen zitten, want hij was heerlijk warm en comfortabel.

[ bericht aangepast op 24 juni 2015 - 13:55 ]

---

Bowties were never Cooler

Remus Lupin - Gryffindor - Werewolf who folds his socks and keeps a diary.

Dear Diary,
Vandaag was, zoals veel van de dagen die volgde na de dag dat ik voor het eerst James, Sirius en Peter ontmoet heb zeker niet saai. Eén van de 3 had het *kuch* geweldige *kuch* idee gekregen om een drankje te maken dat er voor zou zorgen dat we tijdelijk in meiden zouden veranderden. En natuurlijk werd ook in meegesleurd in dit plan, ongeacht mijn geklaag. Ik had geprobeerd niet mee te doen! Ik had het echt geprobeerd, maar Sirius had me tussen hem en de muur vastgezet en het drankje in mijn mond gegoten. –Dat is vast echte liefde. Het grootste gedeelte van de dag had ik dus doorgebracht als een meisje, maar mijn gedachten waren voor het grootste gedeelte gericht op die avond. Mijn officiële eerste date met Sirius. [/s]Elke keer dat ik er aan dacht[/s] Er verscheen een glimlach op mijn gezicht elke keer dat ik aan hem dacht. Het is alsof de laatste paar dagen slechts een droom waren. Als dat zo is hoop ik dat ik nooit meer wakker word.
Remus

Na het schrijven legde ik mijn dagboek die ik denk ik voor zover nog uit de handen van James, Sirius of Peter heb kunnen houden weer terug onderin het laadje van mijn nachtkastje. Tussen een aantal andere boeken zodat hij niet erg opvalt. Toen ik naar de badkamer liep was ik blij om te zien dat ik bijna weer Remus was, ik was bijna weer een jongen. Ik verwisselde snel de kleren die Sirius me had gegeven voor één van mijn favoriete truien, waarin er hier en daar een klein gaatje zat en een aantal draadjes loszaten maar dat ergerde me niet. In de tas om mijn schouder duwde ik één van mijn andere truien, en één van Sirius’ broeken en een onderbroek voor hem aangezien hij via twitter liet weten dat hij was vergeten kleren mee te nemen voor wanneer hij weer terug veranderde, en vooral het ondergoed dat hij nu aanhad… laten we zeggen niet lekker zat.
Voordat ik wegging pakte ik het cadeautje dat ik voor Sirius had gekocht van mijn bed en ging ik opweg naar mijn date. Ook de weg daarna toe ging niet vlekkeloos. Ongeveer halverwege verloor ik mijn balans op één van de treden en viel ik de rest van de trap (gelukkig was het niet zo ver meer) naar beneden. Gelukkig deed alleen mijn rechter elle boog zeer van de val en stond ik na een paar seconden al weer op beide benen.
Net voordat ik de laatste trap afliep richting de keukens, waar Sirius zou staan wachten twijfelde ik, en pakte vervolgens mijn toverstaf uit mijn zak en liet ik een bos bloemen tevoorschijn toveren. Rode rozen. En liep ik vervolgens de trap af, naar mijn vriendje toe. En verscheen er een grote, gelukkige glimlach op mijn gezicht toen ik hem zag. Al wist ik niet of dat kwam doordat hij al helemaal terug was veranderd maar nog steeds de jurk aan had. Of omdat ik heel blij was om hem te zien. Ik gok op beide. ‘Hey’

---

Don't be like the rest of them, darling