• Ik weet niet of iemand dit herkent, maar zo ja, dan zou ik graag willen weten hoe jullie ermee omgaan. Het zit namelijk zo: elke keer als ik een jongen leuk vindt (of denk leuk te vinden), weet ik niet meer hoe ik me naar hem moet gedragen. Ik krijg het niet eens voor elkaar om een gesprek met hem aan te gaan; ik kan hem niet eens goed meer aankijken. Ik ga me in zijn aanwezigheid plotseling heel anders gedragen en eigenlijk ga ik hem gewoon glashard negeren. Waarom, dat weet ik echt niet, maar het gebeurt echt elke keer weer. Zelfs als ik helemaal niet écht op hem val.
    Ook andersom, als een jongen interesse in mij lijkt te hebben, weet ik niet meer wat ik moet doen. Ik word al zenuwachtig bij het hebben van een kort gesprek - of ik nu ook op hem val of niet. Ik erger me zo kapot aan mezelf, maar ik kan niet uit die vervelende vicieuze cirkel komen. Heeft iemand hier ervaring mee of tips hoe ik er wél uit moet komen? Het is maar zoiets kleins, maar op deze manier gaat het nóóit iets worden.


    ~ You know you’ve read a good book when you turn the last page and feel a little as if you have lost a friend. ~

    Haha vertel mij wat! Ik ben smoor maar dan ook smoor verliefd hij was verliefd op mij maar opeens niet meer vreemd right?
    Maar ik vind hem nog steeds leuk...

    Dus echt tips geven kan ik niet, maar ik kan me wel in je gevoel vinden. :Y)


    you never leave my mind, even when i have a million things to worry about

    Dat heb ik dus ook ALTIJD, ik herken me in elk woord, vanaf ik iemand aantrekkelijk vind...En ik wil uiteraard niet door de mand vallen, want dat is te gênant. Dus dan praat ik er niet tegen, negeer ik hem straal, kijk ik amper zijn richting uit. Geen wonder dat ik nog vrijgezel ben. Ik wil ook wel tips. Het stoort meerdere mensen wel denk ik. (:

    [ bericht aangepast op 20 april 2015 - 20:05 ]


    Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

    Histoire schreef:
    Dat heb ik dus ook ALTIJD, ik herken me in elk woord, vanaf ik iemand aantrekkelijk vind...En ik wil uiteraard niet door de mand vallen, want dat is te gênant. Dus dan praat ik er niet tegen, negeer ik hem straal, kijk ik amper zijn richting uit. Geen wonder dat ik nog vrijgezel ben. Ik wil ook wel tips. Het stoort meerdere mensen wel denk ik. (:


    Ja, dat dus! Ik negeer hem ook, en dan wil ik mezelf slaan D: Zeker omdat ik op Social Media wél een daredevil ben, dus dan begin ik soms een gesprekje om hem vervolgens in het echt te negeren. Nou, dan krijg je een awkward situatie.. Ik moet hier echt een keer doorheen, haha!


    ~ You know you’ve read a good book when you turn the last page and feel a little as if you have lost a friend. ~

    Same here. Ik kan jullie dus niet echt advies geven, al probeer ik wel gewoon korte gesprekjes aan te gaan. Wanneer hij / zij iets vraagt rustig reageren, etc.


    Quiet the mind, and the soul will speak.

    Yep, dat ken ik. Zelf denk ik niet echt na wat ik zeg, en zie ik later pas in dat ik het heel anders had moeten zeggen.

    Wat je kan proberen is een paar standaard zinnen in je hoofd te stampen.
    Gewoon om het gesprek aan de gang te krijgen.
    Bijvoorbeeld: Wat vind je van dit weer ? (weer is altijd goed)
    Heb jij ... goed gemaakt?
    Moeten we morgen nog iets doen (als je bij hem in klas zit fso)

    gewoon kleine standaard zinnen, als het gesprek loopt dan denk ik dat je rustig wordt en normaal met hem kan praten
    Good luck!


    Gewoon een klein wiel

    Wieltje schreef:
    Yep, dat ken ik. Zelf denk ik niet echt na wat ik zeg, en zie ik later pas in dat ik het heel anders had moeten zeggen.

    Wat je kan proberen is een paar standaard zinnen in je hoofd te stampen.
    Gewoon om het gesprek aan de gang te krijgen.
    Bijvoorbeeld: Wat vind je van dit weer ? (weer is altijd goed)
    Heb jij ... goed gemaakt?
    Moeten we morgen nog iets doen (als je bij hem in klas zit fso)

    gewoon kleine standaard zinnen, als het gesprek loopt dan denk ik dat je rustig wordt en normaal met hem kan praten
    Good luck!


    Hmm ja. Het probleem is juist dat mijn gesprekken met 'hem' (op dit moment heb ik dan wel iemand in mijn hoofd, maar het gaat over de algemene situatie) juist veel te geforceerd zijn. En bij mij zit het probleem voornamelijk ook in het überhaupt naar hem toegaan, het hem begroeten enzo. Dat krijg ik al nauwelijks voor elkaar...


    ~ You know you’ve read a good book when you turn the last page and feel a little as if you have lost a friend. ~

    Chicklit_ schreef:
    (...)

    Hmm ja. Het probleem is juist dat mijn gesprekken met 'hem' (op dit moment heb ik dan wel iemand in mijn hoofd, maar het gaat over de algemene situatie) juist veel te geforceerd zijn. En bij mij zit het probleem voornamelijk ook in het überhaupt naar hem toegaan, het hem begroeten enzo. Dat krijg ik al nauwelijks voor elkaar...


    En spreekt hij jou soms aan? Begint hij soms met jou een gesprek? Misschien moet je het wat tijd geven,laat hem eerst een beetje het voornaamste initiatief nemen, tot je je wat beter op je gemak rond hem voelt, misschien gaat het dan beter. (':
    Hoe meer je het forceert en er aan denkt, hoe erger het denk ik word. (:

    [ bericht aangepast op 21 april 2015 - 20:20 ]


    Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.

    Chicklit_ schreef:
    (...)

    Hmm ja. Het probleem is juist dat mijn gesprekken met 'hem' (op dit moment heb ik dan wel iemand in mijn hoofd, maar het gaat over de algemene situatie) juist veel te geforceerd zijn. En bij mij zit het probleem voornamelijk ook in het überhaupt naar hem toegaan, het hem begroeten enzo. Dat krijg ik al nauwelijks voor elkaar...


    Probeer dan om gewoon random een begroeting te oefenen. Klikt heel raar en je moet het ook niet doen als er vele mensen zijn.
    En dan zal je vanzelf hoi , hey, hai (weet niet wat jij zegt). Moeten kunnen zeggen ook al staat hij daar


    Gewoon een klein wiel

    Ik heb dit echt altijd!
    En ik ga ook gelijk bij elke nieuwe jongen die ik tegenkom die redelijk knap is denken of die mij leuk vind en daardoor kan ik me niet normaal gedragen.
    Verschrikkelijk :/

    Yea.. ik verander altijd in iemand anders als ik een poging doe tot daten. Dus date ik niet meer en heb ik maling aan die shit!


    No growth of the heart is ever a waste

    Geen crushes van ver ontwikkelen, want dan klap je dicht.
    Vanaf het moment dat je enige interesse hebt, stap op hem af. Dan heb je nog helemaal geen verwachtingen en zou je normaal gezien minder stress moeten hebben, want dan is het gewoon letterlijk eens een vreemde begroeten, net als nieuwe vrienden maken. Achteraf zie je dan wel wat er van komt, maar al da wachten en dromen gaat je sowieso verwachtingen opleveren, en dan gaat het voelen alsof die niet uitkomen.


    Everybody wants forever, I just want to burn up bright...

    Dit had ik vroeger ook altijd (misschien nog steeds wel, maar al een tijdje niks meer van gemerkt haha omdat ik mezelf echt in een fantaaaaastische situatie heb geparkeerd, dus de afgelopen maanden niet echt in contact geweest met nieuwe jongens). Maar, in ieder geval, het enige advies dat ik je kan geven is: heb vertrouwen in jezelf. Dat was denk ik altijd mijn grootste probleem, daardoor werd ik altijd zooooo zenuwachtig in de buurt van jongens die ik leuk vond. Maar blijf bij jezelf en laat je leiden door je gevoel in plaats van over alles na te denken. Doe het gewoon. En misschien zijn ze wel helemaal niet zo leuk als je in hun buurt dichtslaat. Ik had dus altijd dit probleem, en toen kwam L ineens, heel random op het afstudeerfeestje van mijn neef. En bij hem durf ik ineens mezelf te zijn, omdat we écht klikken en ik hem voor some reason meteen al vertrouwde. Ik vond het misschien allemaal wel spannend, maar op de een of andere manier durf ik bij hem dingen die ik nog nooit bij welke jongen dan ooit gedurfd heb. Normaal rende ik altijd gillend weg, nu kon ik het wel aan. Door hem heb ik steeds meer zelfvertrouwen gekregen, in het dagelijks leven maar ook over hoe ik eruitzie en op seksueel gebied (want daar was ik ook altijd heeeeeeel onzeker over). Dus misschien moet je gewoon de juiste persoon tegenkomen, die je dat vertrouwen kan geven? Was bij mij tot nu toe nog nooit gebeurd, voelde me altijd zoals jij en alles faalde altijd heeeeel erg op dat gebied met de mensen die ik écht leuk vond, en toen kwam opeens de meest random gast uit de lucht vallen en zorgde ervoor dat ik opeens keihard kan flirten, beter voor mezelf kan opkomen en me goed voel over mezelf, allemaal omdat hij er op een of andere manier voor zorgde dat ik gewoon van mezelf uit kon gaan, in plaats van proberen zo leuk mogelijk te zijn, omdat het gewoon goed voelde. Dus het komt wel goed, heb vertrouwen in jezelf en dan gaat het vanzelf beter. Maak je er niet te veel zorgen over iig!

    Ik hoop dat dit een beetje een duidelijk verhaal was want ik ben heeeeeel moe en ik heb het idee dat het echt onbegrijpelijk is haha. Maarja, in het echte leven snap ik er eigenlijk ook nog steeds niks van haha dus wat dat betreft...


    we zijn allemaal prachtig; maak er gebruik van!

    Naw hahaha ik vind gewoon niemand echt leuk in de eerste plaats. Ik kan daarboven sowieso maar heel moeilijk met jongens praten omdat ik dat niet gewoon ben in de eerste plaats. Als ik daarover nadenkt: ik zit voor het eerst in een jongensklas en ik heb waarschijnlijk afgelopen weken meer contact gehad met jongens dan in mijn voorbij leven ;3

    Nee maar ik merk heel erg het verschil met praten met gewoon wildvreemde jongens en bijvoorbeeld het vriendje van een vriendin of vrienden van mijn broer. In die laatste 2 gevallen ben ik altijd vlot en kom ik goed over, terwijl ik anders gewoon awkward ben. Natuurlijk is dat deels omdat als je een connectie hebt die persoon meer geneigd is aandacht aan je te besteden. Maar ik denk inderdaad ook dat het is omdat ik me direct al awkward voel met jongens gewoon omdat i bang ben ze de indruk te geven dat ik hen zie zitten ofzo, of gewoon om 'raar' over te komen.

    Ik had vroeger ook veel meer moeite met meisjes enzo maar daar heb ik het ondertussen gemakkelijk mee, gewoon omdat, ookal heb ik geen idee wat voor iemand het is, ik ten minste geen foute indrukken kan creëren en in ieder geval niet kan overkomen alsof ik helemaal verliefd ben ofzo.


    effort never betrays you