Naam Tate Milo Parker
Leeftijd 21, 6 Juni 1994
Innerlijk Tate heeft een, laten we zeggen, nogal specifieke manier van met anderen omgaan. Hij is sociaal onstabiel, en onvoorspelbaar. De mensen waarmee hij gelijk een klik heeft kan hij maar zo omhelzen en de mensen die hij van het eerste aanzicht al niet mag kunnen maar zo een hatelijke opmerking verwachten. Hij zegt wat hij denkt, wat niet altijd goed uitpakt.
Tate raakt nogal gauw bezitterig, bang dat iemand die persoon van hem af zal pakken. Hij heeft duidelijk een eigen mening, en die spreekt hij rustig schaamteloos overal uit. Het maakt hem werkelijk niets uit wat andere mensen van hem denken, hij weet zelf ook wel dat hij niet helemaal honderd is. Hij heeft er mee leren leven dat meer mensen hem zullen vermijden dan lief zullen hebben in dit leven.
Bij Tate weet je nooit wat je te wachten staat. Negen van de tien keer heeft hij zelf geen eens een idee van waar hij mee bezig is. Hij springt van zijn ene bezigheid naar de andere en is nogal rusteloos. Hij verveelt zich nogal gauw, en gaat dan iets of iemand zoeken om hem te vermaken. Hij is nogal antisociaal, maar vind het wel fijn om mensen om hem heen te hebben, mensen die hem van zichzelf kunnen afleiden. Tate heeft geen rem, hij heeft het niet door als hij te ver gaat. Door dit gebrek aan een rem, kan hij ook maar zo te ver gaan met anderen pijn doen. Hij vindt pijn nou eenmaal fijn, en het maakt hem dan ook niet zo veel uit of het nu bij hem of bij een ander is. Zodra hij ook maar een aantal minuten alleen gelaten wordt, slaat de verveling toe en maakt hij zichzelf helemaal gek. Hij heeft dus een nogal gecompliceerde persoonlijkheid, en een mening waar je tegen op gewassen moet zijn wil je ooit een vriendschap met hem sluiten.
Toch is zijn aparte persoonlijkheid niet altijd een slecht ding, hij heeft ook zeker zo zijn goede, en lieflijke kanten. Hij is zeker geen slecht persoon, maar zit gewoon meer dan de helft van de tijd nogal met zichzelf in de knoop. Zijn bezittelijke kant laat hem al gauw iemand claimen, en is dan ook het liefst 24/7 bij deze persoon die zijn interesse heeft weten te krijgen. Dit wordt soms ook wel eens verward met stalkerig gedrag, want daar lijkt het zo af en toe sterk op. Hij is het gewoon niet zo gewend dat mensen hem daadwerkelijk leuk vinden, en houd die mensen dan ook het liefst dicht bij hem.
Nog iets aan hem is dat hij niet zwak en hulpeloos over wilt komen. Toch hunkert hij stiekem naar iemand om zijn diepste gevoelens en duisterste gedachten bij uit te spreken. Ook kan hij zeer slecht tegen afwijzingen en negatieve kritiek, hier kan hij dan ook wat aan de heftige kant op reageren. Als hij zich verveelt kan hij nog wel eens tegen zichzelf beginnen te praten. Hij is dus wat aan de vreemde kant, maar dat neemt niet weg dat hij geen goede vriend, en leuk om mee om te gaan kan zijn. Hij is gewoon een jongen met een wat ongewone persoonlijkheid, en aparte gewoonten en manieren.
Uiterlijk (Fc Ashton Irwin.)
Tate is te omschrijven als een normale jongen, die er alleen uit ziet alsof hij al vijftien jaar niet geslapen heeft, en al veel te lang zonder zonlicht leeft. Zijn bleke huid is hier en daar bezaaid met littekens. Sommigen zitten er al een tijdje, terwijl anderen nog vrij vers zijn. Hij doet geen moeite ze te verbergen, waarom zou hij, aandacht is immers één van de intensies wat hij met de daden wilt wekken.
Hij is vrij normaal gebouwd, wat meer naar de magere kant nijgt. Maar spieren heeft hij echter wel, wat het al wat moeilijker maakt om het onderscheid te maken. Zijn middel-lange donkerblonde haar wordt al gauw als slordig opgevat, maar Tate krijgt er eerder charme door. De samenhang tussen zijn kuiltjes en hazelnoot bruine ogen kunnen de meesten wel waarderen. Je vergissen in die kuiltjes en twinkelende hazelnoot kleurige ogen is ontzettend makkelijk, en erg begrijpelijk. Zijn twinkelende ogen kunnen maar zo omslaan in een dodende blik.
Zijn middel-lange haar, stoppels, wallen en deels kapotte kleding geven hem een bepaalde attitude, een attitude waar hij goed mee weg komt. Hij heeft een vrij normale lengte voor zijn leeftijd, een van de weinige dingen die gewoon aan hem is. Zijn hazelnoot kleurige ogen lijken in bepaald licht soms iets groens in zich te hebben. Deze mooie kijkers hebben echter af en toe wel moeite met zien, waarvoor hij ook een bril bij de hand heeft.
Ziekte Syndroom van Munchausen. Tate heeft de constante drang zich te verwonden. Dit is niet alleen maar om aandacht te krijgen, waar de meesten gelijk vanuit gaan. Hij doet dit omdat hij stemmen hoort, nou ja, hij denkt ze te horen.
Zichzelf verwonden wordt hem opgedragen, maar inmiddels is hij er zo gewend aan geraakt, en heeft hij er een verslaving mee opgebouwd. Zelfs als diezelfde stemmen in zijn hoofd het hem niet opdragen heeft hij de drang. Maar ook puur om zichzelf te straffen, wat hem een fijn gevoel geeft. Het begon onschuldig, hij begon met zichzelf blauwe plekken en verschijdene bloeduitstortingen toe te brengen, maar al gauw begon het aardig uit de hand te lopen en begon hij zich erger letsel toe te brengen. Dingen worden voor hem al gauw normaal, en daarmee raakte hij dus ook snel verveeld.
Hierdoor bedacht hij steeds een nieuwe manier om zich te verwonden. Hij vond de aandacht fijn, dat is een ding dat zeker is, maar het gevoel wat los kwam als hij zichzelf pijnigt speelt ook een grote rol. Het ging van simpele blauwe plekken al gauw naar sneden, gaten en soms zelfs botbreuken. Hij beschouwd het niet als een probleem, hij kan er immers ook niets aan doen dat hij een voorliefde heeft voor het heldere rode spul dat vanuit zijn huid sijpelt als hij er een scherp voorwerp tegen aan zet. Hij vindt de samenhang tussen de pijn en het aanzicht van de pure rode vloeistof prachtig, en dus verslavend.
Jaren in asylum 2.
Slaaphal 2
Relaties
Micah Lucian Hastings Friends with benefits.
De relatie tussen Tate en Micah is nogal gecompliceerd. Je kan gerust stellen dat ze elkaar verafschuwen en elkaar dan ook liever ontlopen. Maar elkaar ontlopen gaat niet altijd even makkelijk. Laten we zeggen dat Tate Micah niet uit kan staan, en heeft de neiging hem al snel aan te vliegen. Dit is dan ook wel vaker gebeurd. Hoe erg ze elkaar wel niet uit kunnen staan, toch gebeurde er iets tussen de twee in het heetst van de strijd. Het valt geen liefde te noemen, het kwam meer neer op seksuele frustratie. Toch schuilen er nog zekere gevoelens die hij niet wilt uiten en een plekje geeft met de ruwe seks en heftige ruzies.
Brianna heeft altijd Tate zijn aandacht op een speciale manier getrokken. Hij heeft haar altijd al wat apart gevonden, niet storend, niet zo goed wetend wat hij nu precies van haar moet denken. Toen ontstond het incident in de douches. Brianna kwam de douches binnen toen Tate niets vermoedend aan het douchen was. Brianna duwde hem tegen de muur, en zette haar tanden in zijn intieme plekken. In eerste instantie niet wetend hoe er op te reageren, betrapte hij zichzelf erop dat het toch wel iets met hem deed. Ondanks dat hij er niet zo goed wist wat hij er precies mee aan moest, vond hij het niet onaangenaam. Sinds het douche incident is er altijd een ongemakkelijke sfeer tussen de twee gebleven. Toch vind hij het nogal vreemd om bij iemand te zijn die in zijn geslachtsdelen heeft gebeten, en vind hij haar nogal apart.
In Benjamin vind Tate steun, iets dat hij nodig heeft. Iemand hem helpt, of tenminste probeert te helpen hem van zijn verslaving te weerhouden. In ruil hiervoor probeert Tate precies hetzelfde te zijn voor Benjamin. Hij probeert hem te kalmeren als hij een paniekaanval krijgt, door rustig tegen hem te praten. Tate voelt zich bij Benjamin niet bezwaart zijn gedachten uit te spreken, iets waar hij veel steun uit haalt. Het geen wat hij echt zocht is iemand om zijn gedachten bij uit te spreken, en die heeft hij in Benjamin gevonden.
Diana Blythe Callen Reid Vriendin uit verleden.
Het is natuurlijk niet altijd zo geweest dat Tate geen vrienden had, en de weg helemaal kwijt was. Voordat dit alles plaatsvond had Tate een hechte vriendengroep met welgeteld twee andere jongens van zijn leeftijd, waarvan één Diana haar oudere broer was. Hierdoor kwam Tate nogal vaak bij hun over de vloer, waardoor Diana hem nu ook kent. De twee hebben wel eens eerder een gesprek gevoerd, maar eenmaal in het asylum trokken ze iets meer naar elkaar toe, aangezien ze elkaar al kende. Hier was een vriendschap het gevolg van.
Tate heeft weinig verstand in al het sociaal contact, en heeft er dan ook nul komma nul ervaring mee. Ook heeft hij weinig verstand wat betreft liefde en relaties. Hij heeft geen idee of hij nu juist gevoelens heeft voor het vrouwelijke geslacht of nu juist voor het mannelijke geslacht. Eigenlijk maakt het hem niet veel uit, maar stiekem nijgt hij toch meer naar het mannelijke geslacht, maar experimenteert wel graag.
Over zijn geschiedenis praat Tate eigenlijk nooit. Niet zo zeer omdat hij een vreselijk leven had, want hij had het goed thuis. Als hij hier over praat wordt het duidelijk dat hij niet eens echt een reden had het spoor bijster te raken. Eigenlijk had hij gewoon een normaal leven, net zoals ieder ander. Liefhebbende ouders, een oudere broer, en twee jongere broertjes.
]tab]Toch werkten zijn ouders lange dagen, en hadden ze daardoor automatisch wat minder tijd voor al hun kinderen. Tate heeft altijd al meer aandacht nodig gehad dan anderen. Hij ging zich alleen voelen, terwijl hij gewoon een normale hoeveelheid aandacht kreeg van ouders die werkten. Hij begon dingen te verzinnen, maar ook dingen te horen. Hij kreeg zo meer aandacht, en dat was nou precies wat hij wilde.
Meer aandacht was natuurlijk fijn, maar al snel was de aandacht niet de hoofdzaak meer. Hij begon een liefde te creëeren voor de pijn die hij zichzelf aan deed. Maar de aandacht die hij kreeg pakte al snel verkeerd uit. Zijn ouders kregen al snel door dat er iets mis met hem was, en stopte hem in het asylum.
(Ik heb mijn rol alvast neergezet, als je het hier niet mee eens bent verwijder ik hem gewoon.)
[ bericht aangepast op 23 juli 2015 - 1:20 ]
How far is far
