JENNA LEDA MUIR
Twintig ~ Rol onbekend ~ Zenuwachtig ~ outfit
Ik zwaaide vrolijk lachend in de camera; ik ging dan wel acteren, maar ik bleef youtube filmpjes maken. Mijn ouders hadden me de hele ochtend al gesmeekt om het ding nou even weg te leggen, maar ik wilde echt alles vastleggen, vandaag was immers de dag dat het echt zou beginnen. Ik zou vandaag toch echt beginnen aan deze lange weg, een droom die uit zou komen. Ik pakte mijn telefoon even tevoorschijn en stuurde een tweet naar mijn volgers:
So excited! Flying to LA in a few minutes to finally start living the dream! The video will be up ASAP <3, stopte mijn telefoon weg, gaf mijn ouders een laatste knuffel voor ze weg zouden rijden en liep toen met mijn koffer naar de incheckbalie. Ik had mijn ouders gevraagd om niet mee te gaan, zodat ik geen emotioneel afscheid bij de douane hoefde mee te maken. Toen ik eindelijk aan de buurt was, wilde ik mijn koffer op de band tillen, maar.... mijn koffer was weg. Geschrokken keek ik om me heen, maar er was geen spoor van mijn knalroze koffer. Ik zette verbaasd mijn koffiebekertje van de AH to go neer, verontschuldigde me tegenover de mevrouw achter de balie en rende terug naar de ingang van het vliegveld. Had iemand mijn koffer gejat? Was ik hem kwijt? Wat was er aan de hand?
Nadat ik - voor mijn gevoel- een half jaar had rondgerend, zag ik een klein meisje met een gigantische roze koffer slepen. "Kijk mama!" Hoorde ik haar roepen, "Mooi roze!" Ik schudde mijn hoofd, maar moest tegelijk wel glimlachen. "Oh god..." Mompelde ik, en stapte op het meisje en de mevrouw af. "Ehm, hallo mevrouw, ik geloof dat u mijn koffer heeft..." Ik glimlachte schaapachtig naar de mevrouw, en keek toen naar mijn koffer. Ik zag een blik van herkenning in de ogen van de vrouw, en knikte toen ook maar toen ze zei dat ik moest blijven staan, en wegrende. Ze kwam terug met een meisje aan haar hand, van een jaar of 16. "JENNA!" Riep ze, keihard, en sloeg haar armen om me heen. Ze begon te ratelen over mijn youtube en hoe ze me had gemist en dat ze blij was dat ik er weer was, en ik sloot haar in mijn armen. "Wat super gaaf dat ik je hier mag ontmoeten!" Zeg ik vrolijk, en pak mijn camera tevoorschijn. "Zou jij in mijn nieuwe video willen?" Vroeg ik, en glimlachend zette ik de camera aan, om een kort gesprekje met het meisje te voeren. Na nog een paar foto's met haar en haar zusje, was het toch echt tijd om te gaan. Ik verontschuldigde me nogmaals, gaf het meisje een knuffel, en liep uiteindelijk richting de incheckbalie, waar ik nog even moest wachten, maar een uurtje later kon ik toch echt het vliegtuig in. Eenmaal daar liep ik met mijn tas in mijn hand in de richting van mijn plek, waar ik op mijn ticket keek. "Ehm, hi, volgens mij zit ik naast jou." Zei ik, en keek naar de persoon die aan het gangpad zat, naast een lege plek die voor mij bestemd was.
Spinning around, I'm weightless.
