[RPG] [200] Manhattan’s Elite • Speeltopic - Speeltopics

      Ze nam net de laatste hap van haar take—out menu, toen haar telefoon tegen haar bovenbeen zoemde. Verbaasd haalde ze het al enkele maanden oude apparaat te boven voor haar ogen nauwkeurig over de woorden dwaalden.

Twinkle Twinkle little star, who is the prettiest of the Ball? Dress up, Upper East Siders! Het grote galabal komt eraan. Geef ons wat onze ogen willen zien. Ik zal er alvast zijn. You are warned.

xoxo
The Ultimate Gossip

Nadat ze het volledig had gelezen draaide ze haar scherm in de richting van Matt, die zich naast haar op de bank bevond. Eigenlijk had ze al een tijdje weet over het evenement: haar baas had haar uitgebreid geïnformeerd over de fabuleuze avond waarin alles perfect diende te zijn. Met weemoed gleden haar ogen over de klok — als ze opschoot had ze een ruim half uur om op de locatie te komen waar ze direct mocht beginnen met helpen.
      ‘Ik neem aan dat jij met me meegaat?’ Het was gewoon geworden dat Matthew met haar meeging naar de feestjes waar ze zich naar binnen werkte. De personeelsingang werd immers niet gecheckt op uitnodigingen, en liet het nu net zo zijn dat Matt nooit in bezit was van een bewijsje. Het was een vriendendienst: en zolang haar werk er niet onder leed liet ze hem maar al te graag zijn gang gaan.
      Vlak na het SMS'je van the Ultimate zoemde haar mobiel nog eens: reden voor haar om hem terug te halen en de chatbox naar ''W'' te openen. Onwillekeurig verscheen er een halve glimlach om haar lippen bij het lezen van zijn kenmerkende woorden. Trek je mooiste galakleed aan, schoonheid. Dan kan ik je garanderen dat je deel uit maakt van het extravagante galabal. See you soon – W. Dat was precies wat hij wilde: Wolf Bricklander, met een mysterieuze en hoogstens onbekende jongedame aan zijn zijde. Haar vingertoppen schoten rakelings over het toetsenbord — een antwoord typend dat haar onderscheidde van de rest zonder ook maar een tikkeltje te liegen.
      Bedankt voor het aanbod, maar sommigen van ons moeten werken. Ik hoop dat je een plan B hebt? Tot vanavond. Love, L. Ze wachtte tot hij verstuurd was voor ze haar benen strekte en overeind kwam. Haar ouders waren uit vanavond — naar één of ander koppeltjes gebeuren. Dat betekende dat zij en Matt het appartement helemaal alleen hadden.
      ‘De badkamer is voor mij. Tien minuten.’ Ze grijnsde, pakte de rommel van haar avondeten op, en liep eerst naar de keuken om die op te ruimen voor ze de badkamer in schoot om een snelle douche te nemen. Er verzorgd uitzien was ontzettend belangrijk voor een avond als deze: dus nam ze voor de verandering eens goed te tijd om zichzelf klaar te maken. Haar lokken eindigden in een vlechtencreatie bovenop haar hoofd, waardoor het in ieder geval uit haar gezicht zou zijn. Ze kon echter niet voorkomen dat er enkele plukjes losschoten en langs haar gezicht naar beneden vielen. Ze nam genoegen met het geheel en zette koers naar haar slaapkamer, waar de kleding voor vanavond al dagen klaar hing. Ze haalde de zwart—witte jurk uit zijn bijgeleverde hoes en trok de stof over haar lichaam. Het was duidelijk kleding voor bedienden: maar het was eens iets anders dan de broekpakken die ze normaliter diende te dragen. Vanavond moest wel een hele chique bedoeling zijn — als zelfs het personeel in het net moest.
      ‘Ik moet gaat, Matt! Ben je zover?’ Ze griste haar autosleutels van het kastje en keek ongeduldig op haar horloge: in tegenstelling tot de gasten zou het bij haar niet gewaardeerd worden als ze te laat zou arriveren.

      ‘Al die haast altijd, mevrouw Roosevelt.’ Haar wenkbrauwen schoten geamuseerd de hoogte in. Ze moest toegeven dat het door haar achternaam leek alsof ze bij de high class hoorde — dat was wellicht ook de reden dat het Matthew zo makkelijk lukte om zich ertussen te begeven. De jongedame moest toegeven dat haar haast deels gebaseerd was op het feit dat ze nog geen SMS'je had terug ontvangen, en deels omdat ze het niet kon permitteren dit baantje te verliezen. Ze zou nooit naar de universiteit gaan zonder het geld. En haar ouders vragen om te betalen? Dat was al haast even hopeloos.
      Haar peinzingen werden onderbroken door Matt, die zijn arm om haar heen sloeg, waardoor ze de kans kreeg te zien welke transformatie hij was ondergaan. Ze kon zich vaag herinneren dat zij enkele jaren groter was geweest dan hij — maar nu was dat toch echt verleden tijd. ‘Ik ben er helemaal klaar voor, wat is het plan?’ Ze tuitte haar lippen zoals ze vaker deed wanneer ze nadacht. Het beloofde een lange avond te worden.
      ‘Ik help je naar binnen via de personeelsingang en vervolgens scheiden we wegen. Om één uur zie ik je terug bij diezelfde ingang. Anders geen rit naar huis voor jou. En ik tolereer geen dronken dames op mijn achterbank.’ Ze glimlachte breeduit — dit had hij haar meer dan eens geflikt — waarna ze richting de deur liep die hij inmiddels had geopend.
      ‘Na U. Hoe zie ik eruit Lennox?’ Zogenaamd inspecterend liet ze haar ogen over hem heen gaan terwijl ze eveneens richting de auto liep. Hij zag er zonder twijfel uit als iemand die geld had, en aangezien ze het kwaad niet inzag van zijn speelmomenten op het feest wilde zij niet degene zijn om het hem af te nemen.
      ‘Ik weet dat je me enkel voor laat gaan zodat je naar mijn kont kunt kijken.’ Dat was enkel grappig en absoluut niet absurd bedoeld, en daarom dankte ze dat Matthew dezelfde humor had. ‘Je ziet er goed uit, Matt. Moet ik me toch zorgen gaan maken om de vrouwen?’ Ze wierp een plagerige blik opzij, de deuren ontgrendelend voor ze instapte en haar gordel omdeed. Ze wachtte geduldig af tot Matt eveneens zat voor ze haar telefoon te boven haalde. Hardop toegeven dat het haar iets deed als hij niet terug SMS'te zou ze nooit toegeven. . . Maar het feit dat haar ogen geconcentreerd op het schermpje gelijmd waren gaf al genoeg weg. In plaats van op de vriendelijke tour te gaan met misleidingen en overdreven wanhoop — liet ze het meer klinken als zichzelf: recht door zee en zo direct als maar kon. Alsof ze tegenover hem zou kunnen staan om het daadwerkelijk te zeggen. Ze beet kort op haar onderlip voor ze op verzenden drukte en haar handen om het stuur krulde. Ik draag een jurk vanavond. Love, L.
      ‘Ik ben altijd vroeger dan het feest begint. Je zou mijn favoriete neef kunnen zijn en een handje helpen?’ Lennox keek totaal niet uit naar de bezopen mannen die, wanneer hun vrouwen uit de buurt waren, het niet konden laten om haar bij zich te roepen. Meestal kwam ze er vanaf met de hulp van een andere lotgenoot: maar soms werd het gedrag dat ze toonden omdat zij er niet bij hoorde behoorlijk handtastelijk. En daarom was ze tevens blij dat Matt meestal in de buurt was. Ze hielpen elkaar.