[200] [RPG] The Woods × Speeltopic - Speeltopics

Ergens in tussen de Belgische en de Franse Ardennen ligt een gebied, een stuk bos omsingeld door een grote, magische koepel. Aan de buitenkant is het onzichtbaar, van binnen is het net zo onzichtbaar. Je merkt pas dat het er is als je er van binnenuit tegen aan loopt. Van buitenaf kun je het gebied niet zien, het is alsof het niet bestaat en je kijkt gewoon naar het stuk bos wat er achter ligt. Ook kun je niet horen wat er zich tussen de muren bevind tot je door de muur het gebied binnen stapt.

Na de tragische dood van een klasgenoot gaat een groep Nederlandse leerlingen met hun leraren op een kampeertocht. Met het idee hun gedachten even opzij te zetten van de tragische gebeurtenis.
Het leek ze fijn om met zijn allen daar te gaan kamperen, er even tussenuit.. Met tenten op hun rug en hun koffers achter zich aan slepend gaan ze door de bossen, opzoek naar een perfecte plek om hun kamp op te zetten. Na uren lopen vinden ze een plek. Het lijkt de perfecte plek: Beschutting, geen gras maar een goede harde ondergrond voor de tenten. Maar niets lijkt minder waar..
Ze zijn terecht gekomen in het gebied met de koepel erom heen. De eerste nacht is rustig.. Maar al snel komen ze achter het bestaan van de mythische wezens. De wezens waarvan iedereen zei dat ze niet bestonden..
Ze zijn opgesloten in dat gebied...

Het gebied:

[center]

Rollen
Er is geen limiet op de hoeveelheid rollen die te krijgen zijn!

Leerlingen
-Denise Amy Schouwer - 17 - Voldemortx P.3
-Reservatie - 16 - Yisha 21-9 P.2
-I sabelle Lynn Martens - 18 - Cicatrix - 21-9 P.2
-Noelle Abrahams - 17 - Illicit P.2
-Reservatie - LanieH 27-9

-Lars Xander Verbeyst - 17 - Margherita 21-9 - P.1
-Elijah Joseph Martens - 16 - Philip P.2
-Joshua Adam Smith - 16 - SphinxX P.2

Leraren
-Juliet Carter - 60 - Itsuki P.3

Monsters/Mythische wezens
-Reservatie - Meermin - Daoine 21-9 P.2
-Emerentia Claire Bruijs - Vampier - 523 17 -AuntieBex P.2
-Reservatie - Weerwolf - 19 - PaperTownsMargo 24-9 P.3
-Nova Elin Braiden - Weerwolf - 22 - Eaven -25-9

-Tobias Adrien Joseph Daviau - Weerwolf - 25 - Voldemortx P.1
-Reservatie - Demon Ghost - 17 Itsuki 24-9 P.4

*Regels
-Minimaal 200 woorden per post.
Graag bovenaan je post de naam, leeftijd en rol van je personage + een foto van je personage erbij.
-Geen ruzie buiten de RP om.
-18+ Toegestaan maar hou het netjes
-Andermans personage niet verwonden zonder toestemming van de ander
-Naamverandering graag aangeven[
-Alleen ik(Voldemortx) maak nieuwe topics aan tenzij ik iemand anders vraag.

Topics
-Rollentopic
-Praattopic

Het Begin
Vrijdag 22 April, 2015
De leerlingen stappen na een reis van meer dan een uur uit de schoolbus om de Ardennen in te lopen, ze hebben geen idee waar ze heen gaan en lopen gewoon een kant op met hun lerares voorop. Het moment dat ze The Woods binnen lopen zal het klimaat snel veranderen van fris en vochtig naar warm en droog. De planten veranderen en dan vinden ze 'het perfecte plekje' om te kamperen. Ze slaan hun tenten op en het feest kan beginnen...

[ bericht aangepast op 27 sep 2015 - 19:52 ]

---

Little do you know

MT.

---

But I still have this faith in the truth of my dreams.

Mijn topic

---

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

Mine.

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

mt

---

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Mon Topieks, wat is het begin?

---

The monsters running wild inside of me. I'm faded

als het oz doorgaat als in het rollentopic komt er denk ik geen begin -,-

---

You didn't even hear me out , You never gave a warning sign

Hehe, sorry ik zal even een beginnetje schrijven x'D

---

Little do you know

MT. ^,...,^

---

Vampire + Servant = Servamp

MT.

---

But perhaps the monsters needed to look out for each other every now and then.

[ bericht aangepast op 27 sep 2015 - 21:07 ]

---

The monsters running wild inside of me. I'm faded

II Nova Elin Braiden II tweeëntwintig jaar II Weerwolf

Terwijl ik mijn blik over het pad voor me heen liet gaan sjouwde ik enkele grote stukken hout onder mijn armen mee. Mijn grootmoeder had me de deur uitgestuurd om opzoek te gaan naar deze blokken zodat ze het vuur in ons huisje kon opstoken - waarboven ze vermoedelijk een grote pan soep zou laten koken.
Ik wilde het niet echt een dagelijkse routine noemen gezien mijn dagen niet volledig uit een vast ritme bestonden; ik stond op wanneer ik wilde, zwierf vooral s'nachts uren door het bos waarna ik thuis kwam wanneer ik dat wilde en deed mijn ding zoals - en hoe - ik dat wilde. Wat overigens niet betekende dat ik nergens geen rekening mee hield, als het op mijn grootmoeder aan kwam dan hield ik overal rekening mee en andersom gold dat precies zo.
Een lichte, sombere uitdrukking verscheen even op mijn gezicht toen er een herinnering door mijn hoofd heen gleed die ik zorgvuldig had weggewerkt. Er was een lange tijd geweest dat er nog iemand was waar ik rekening mee hield, degene die mijn leven destijds wel wat meer ritme en regelmaat gaf. Degene die er nu niet meer was waardoor ik hetgeen niet meer had.
Lipbijtend drukte ik de sombere gedachten weg en probeerde me te focussen op positievere dingen - zoals bijvoorbeeld mijn grootmoeder die thuis op me wachten. Als vanzelf gleed er een kleine glimlach op mijn gezicht. De hout blokken onder mijn armen klemde ik nog iets dichter tegen me aan terwijl ik mijn pas iets versnelde. Ons huisje lag diep in het bos verstopt en werd haast alleen gemakkelijk gevonden door degene die hier woonden - of de scherpe neus hadden net als wij.
We mochten namelijk misschien overkomen als doodnormale mensen, we waren het niet. Bij nacht konden we veranderen, bij volle maan werden we het gedwongen. De gedachten er alleen al aan deed mijn huid jeuken; klaar om te veranderen in een dierlijke vacht. Mijn dierlijke vorm vond ik heerlijk ondanks dat de transformatie pijnlijk was, en bleef. Ik leefde al vrijelijk maar dan voelde ik me nog vrijer. Al mijn instincten namen het over waaraan ik me volledig durfde over te geven omdat ik wist dat het me veilig kon houden.
Glimlachende duwde ik mijn neus in de lucht. Een weerwolf zijn had, naast natuurlijk wat nadelen, zo zijn voordelen en ik hield er van. Het is wat ik ben en wat ik voor geen goud zou opgeven.
Een geluid van veraf deed m'n oren spitsen en mijn pas inhouden. Vagelijk hoorde ik het geluiden me tegemoet komen. Opnieuw snoof ik de lucht om me heen op en rook een vage geur die ik niet kende van hier. De wolf in me roerde zich en verlangde naar verkenning van deze nieuwe geuren.
Zorgvuldig legde ik de houtblokken aan de rand van het pad op de grond neer en liet me leiden door de geuren en geluiden terwijl ik er zorgvuldig opletten dat ik zo stilletjes mogelijk vooruit ging.


[Ik moet even inkomen dus dit is geen al te best stuk. Heb hem op m'n tel geschreven - sorry voor evt teveel enters.]

---

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

Ik schreef het op mijn telefoon, dus het spijt me voor de fouten die in mijn post staan.

---

---

'Eindelijk,' murmelde ik zachtjes tegen mezelf en wurmde me tussen de leerlingen door om mezelf uit het bus te kunnen gooien. Letterlijk. We zaten veels te lang in het bus- al bijna een hele uur lang en ik was moe van het zitten. Misschien kwam het omdat ik claustrofobisch was of wagenziek, maar ik voelde me gewoon niet goed in het bus en wilde halverwege het trip tegen het buschauffeur roepen om het bus te laten stoppen zodat ik eruit kon.
En nu stond ik eindelijk buiten. Tussen de hoge bomen en het frisse lucht; het was een fijn gevoel. De gevoel van wind die mijn haren zachtjes door elkaar haalde en het geluid van de vogels; hoewel ik die beesten haat. Zolang ze maar niet dicht bij mij in de buurt komen, vind ik het goed.
Het was wel koud waardoor ik mij wat dieper in mijn jas verschool en vervolgens om mij heen begon te kijken. Lars, Kelly, Elijah, Isabelle.. haast iedereen was meegekomen. Best wel logisch ook. Onze klasgenoot is overleden en iedereen voelt zich wel schuldig. Nou ja, niemand heeft hem de dood ingeduwd of heeft hem vermoord waardoor we ons schuldig moeten voelen, maar alsnog. Wat er ook met hem gebeurd was; op een of ander manier konden we het voorkomen. Maar dat is niet gebeurd.

Met een zucht haalde ik een hand door mijn haren en wierp een blik naar Isabelle die bij Elijah stond. Ze was ook meegekomen. Natuurlijk; Isabelle was goed bevriend met de overleden jongen. En Elijah volgende zijn zus waarschijnlijk. Ik liet mijn handen in mijn jaszakken glijden en toverde een glimlach tevoorschijn voordat ik naar ze toe begon te lopen.
'Heei, Isabelle,' begon ik met een zeer flirterige toon. Nou ja, "flirterig"? Het klonk nogal speels.
'Erg leuk dat je meegekomen bent. Nou ja, natuurlijk zou je meekomen aangezien Matthew jouw vriend was. En hij is nu dood..'
Ik beet zachtjes op mijn lip en keek even weg. Wat subtiel, Josh. Erg subtiel. Ik zag dat ze het koud had, dus besloot de onderwerp meteen te veranderen.
'Oh.. je hebt het koud? Waarom draag je die jas als je een Joshua voor jou hebt staan om jou te verwarmen?'
Ja; ik heb een crush op haar. Al sinds ik haar voor het eerst zag staan had ik al een oogje op Isa. Natuurlijk; waarschijnlijk zou het verstandiger geweest zijn als ik eerst wat afstand van haar nam aangezien ze niet lang geleden het uitgemaakt had met haar vriend. Maar kom op; dat is een kans die ik moest grijpen.

Maar mijn "grote" liefde voor haar is ietwat verwarrend. Ik weet niet of het komt omdat ik de waarheid van dat ik mogelijk ook op jongens val wil vermeiden of dat het gewoon echt liefde op het eerste gezicht was..

[ bericht aangepast op 27 sep 2015 - 21:59 ]

---

Saving people, hunting things, the family business デ--▸ •••

---

---

---

---

Na wat uren geduurd leek te hebben viel de bus eindelijk stil. In plaats van op te staan, zoals iedereen deed, staarde ik naar buiten. De bomen rijken hoog de lucht in en het ziet er zo dichtbegroeid uit. Het was letterlijk alsof ik in the middle of nowhere was. Dat idee alleen al gaf me al heimwee. Het is dat dit zoveel voor mijn zus betekende; anders was ik waarschijnlijk nooit hier heen gegaan. Ik denk dat we onze tijd beter besteden kunnen hebben naar een tripje parijs, rome of iets dergelijks. Dat is veel veiliger en schoner dan een bos als dit. Vol tegenzin maakte ik mijn gordel los, om mijn zus naar buiten te volgen in het mossige gras. Arme schoenen.
Rustig snoof ik de geur om mij heen op. Het rook letterlijk naar gras en allerlei mengsels. Gras aanzich vond ik niet zo vies of walgelijk ruiken; maar deze geur liet me wel weer naar de uitlaatgassen verlangen.
Uit pure verveling omdat Isabelle nogal bezig was met iets op te nemen. Ik hoopte werkelijk waar dat ze niet ziek ging worden van deze omgeving. Gelukkig had ze mijn jas aan die ze van mij gestolen had. Ik kocht altijd hele dikke, warme jassen. Zelfs in de zomer. Ik was nou eenmaal een koukleum. Het was dan ook niet gek dat ik nu een dikke winterjas droeg met sjaal, muts. Nog net geen handschoenen. Anders zou ik haast niet kunnen appen. Niet dat het nog kon. Er was letterlijk geen bereik meer. Waarom ging ik ook al weer mee?
Plagend prikte ik mijn zus in haar zij. ‘We kunnen nog terug hé. Tripje naar zon, zee, strand en feestjes.’ Verleiderlijk kronkelde ik met mijn wenkbrauwen en net wanneer ik haar speels de bus in wilde duwen hoorde ik al een té bekende stem.
‘Heei, Isabelle. Erg leuk dat je meegekomen bent. Nou ja, natuurlijk zou je meekomen aangezien Matthew jouw vriend was. En hij is nu dood..’ geërgerd rolde ik met mijn ogen.
Het laatste waar ik zin in had op deze trip was een huilende zus door een of andere jackass die haar bij lange na nog niet waard is. Hij was zeker dom om werkelijk mij te negeren in het hele gesprek. Dat maakte enkel al duidelijk dat hij alleen maar op haar uiterlijk viel dan haar innerlijk. Iedereen wist dat ik en Isabelle een waren. Dat zal altijd zo blijven. Ik kan werkelijk geen betere zus wensen of überhaupt voorstellen dan haar.
‘Oh.. je hebt het koud? Waarom draag je die jas als je een Joshua voor jou hebt staan om jou te verwarmen?’
Voordat hij een stap richting mijn Belle kon doen, ging ik al voor mijn zus staan. Ze mocht misschien wel ouder wezen, maar dat betekende niet dat ik haar niet voor ongure types als deze kon beschermen.
‘Serieus, als dit je pick-up line is kan je volgende keer met iets beters komen. Iets waar je niet maar een seconde over nagedacht heb, want dit is echt enorm beschamend. Niet alleen voor jou maar ook voor ons gezien wij met jou gezien worden.’ Vol minachtig snoof ik naar de jongen waarna ik achter hem wees.
‘Waar wacht je nog op. Wegwezen, of moet ik tegen de leraar zeggen dat je mijn zus lastig valt?’

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Versuft zat ik hoog op een tak, leunend tegen de stam. De wind was fris deze ochtend, maar ook een stuk stiller. De wolken dreven langzaam vort, maar geen regenwolken.
Geen wolken die me eindelijk zouden verlossen uit mijn gevangenis. Heel rustig liet ik mijn benen van de tak glijden en sprong naar beneden. Het was niet hoog, maar een normale sterveling zou deze val niet hebben overleefd.
Ik zakte kort door mijn knieën toen ik de grond raakte, klopte vuil van mijn broek en trok de capuchon van mijn hoodie verder over mijn hood, zodat mijn ogen waren bedekt door de schaduw.
Zelfs een geest kon nog steeds de ochtend kou voelen. Ik kon mezelf niet echt een geest noemen, eerder een demonisch mens, wat net wat transparanter is dan wat een gewoon mens hoort te zijn.
Ik kon geen voorwerpen oppakken, maar weer niet door bomen. Onzichtbaar worden was zelfs onmogelijk.
Ik keek nog even kort naar de wolken en terug naar het kleine hazenpad richting het meer. Toch knaagde er iets, iets wat me over mijn schouder deed kijken.
Hoofdschuddend liet ik het maar bij een illusie en liep het pad af naar het meer, waar zijn omhulsel lag.

[ bericht aangepast op 28 sep 2015 - 11:35 ]

---

Vampire + Servant = Servamp

---

Een zucht rolt over mijn lippen, eindelijk die bus uit en mijn benen strekken! De busrit was aan de stille kant, niet zoals ieder andere busritten van onze klas. Iedereen mist Matt, het was een klap voor iedereen dat het zomaar gebeurde. Ineens uit het niets onze favoriete klasgenoot kwijt, ja iedereen hield van deze jongen. Er zijn onderlinge groepjes in onze klas, zoals bij iedere klas, maar hij hoorde overal wel bij. Hij was overal welkom en een geweldige schouder om op te huilen.. en nu is hij weg. Het leven is Wreed, je groeit op met het idee dat je oud gaat worden en je kleinkinderen zal zien rondrennen... maar dat is niet voor iedereen weg gelegd.
Ik schud de gedachtes van me af en kijk rond, ik zie de buschauffeur onze koffers uit laden en ik loop er maar gewoon naar toe om mijn koffer en tent te pakken voor het zo meteen duwen en trekken is daar. Als ik dan een chagrijnige Elijah achter me hoor zie ik dat onze Flirt Joshua weer bezig is, dit keer achter Isabella aan zo te zien. Het is een geweldige aardige jongen, maar zijn geflirt is een beetje overdreven soms...
Mijn blik word gevangen door een paar vogels boven mij die op een tak zitten te tjirpen, een prachtig aanzicht om eerlijk te zijn. Ik houd van de natuur, het is iets aparts.. om te zien hoe die dieren al zo lang overleefd hebben in een wereld zonder technologie en medicaties en al die troep, en kijk ze vrolijk zijn... wij mensen hebben met onze 'intelligentie' alleen maar rotzooi gemaakt, we maken elkaar en de wereld zo langzamerhand kapot. Iets wat ik echt niet kan aanzien, maar toch doe ik er zelf net zo hard aan mee...

[ bericht aangepast op 28 sep 2015 - 17:37 ]

---

Little do you know