[RPG • 200 • Speeltopic] Durmstrang Insitute - Speeltopics

STORY Durmstrang Institute, 2014. De school richt zich nog altijd wat op de duistere magie, maar een stuk minder dan vroeger. Muggleborns worden echter nog altijd niet toegelaten op Durmstrang, en de school heeft een duidelijke voorkeur voor Purebloods. Toch is de school een stuk toegankelijker dan hij vroeger was. Sinds enkele decennia is Durmstrang over gegaan op het indelen van zijn studenten in afdelingen. Dit omdat ze, na weer meer contact gehad te hebben met Hogwarts, het gevoel hadden zo beter overzicht te kunnen houden over de leerlingen en hen beter naar wens dingen konden leren. Leerlingen krijgen hun eerste twee jaar op Durmstrang de kans om zich beter te ontwikkelen, en worden aan het begin van hun derde leerjaar gesorteerd in een van de vier afdelingen. Aan het einde van ieder jaar moet iedereen naast zijn examens een andere grote test begaan, waarin gekeken word of zij nog wel het best passen bij de afdeling waar ze dat jaar in hebben gezeten. Hoewel het nauwelijks voorkomt, veranderen sommige leerlingen dus van afdeling. Op het moment van het RPG volgen we leerlingen in hun zevende jaar, wat voor de meerderheid van deze leerlingen hun voorexamen jaar is. HOUSES Credits • Hallestrom (Colors: Navy Blue & Red, Animal: Eurasian Lynx, Traits: Intelligence & Loyalty) Opinionated, but open to suggestion. These fair few are of the brightest and most inquisitive. They seek knowledge, and respect intelligence. However as students of Durmstrang their chosen paths are still often dark in nature, and the knowledge they truly thirst for is that which no others have found before and the power that comes with it. Their loyalty may be favoured in many situations, but they can be somewhat selfish friends at times, and hard masters to work for as they also command complete loyalty and respect from those around them. • Molokov (Colors: Burned Orange & Black, Animal: Black Bear, Traits: Strength & Endurance) Of great strength, comes great power. The ability to endure whatever is thrown at them, and still hold their heads high. They value not only physical or magical strength, but also inner strength. Many Molokovs rely only on these things and blunder into situations without thinking, and learning to also appreciate mental strength sometimes proves difficult. Molokovs can be bullies, and make excellent henchmen. Hallestroms in particular occasionally think of them as stupid, but this is by no means always the case. • Ranaulph (Colors: Steel Grey & Lime, Animal: Grey Wolf, Traits: Cunning & Bravery) Valiant and chivalrous - for Durmstrang students - those in this house enjoy a challenge. Daring and sly, they rarely back down even from the toughest opponent. And quite a lot of the time they win. But it is often with the aid of copious and outrageous cheating. A good Ranaulph will learn to successfully conceal this deceit. But those who know this house will always be aware of it, even if there is no proof. Charming on the outside, they are often rather talented individuals, and occasionally they are exceptionally talented. but their rash actions can lead them into trouble later on. • Rhoswen (Colors: Purple & Gold, Animal: Osprey, Traits: Integrity & Perseverance) Rhoswens do what they set their minds to no matter the consequence - and what they do always benefits them in some way. The word "impossible" is not a part of their vocabulary. They are determined to remain true to themselves, rarely choosing to voluntarily follow another unless it serves part of a long term plan. When questioned, their integrity holds true, lying is not tolerated. They are proud of their achievements and as a general rule do not particularly care about hiding mistakes unless doing so is essential. They can be very blunt, and usually have a few amusing insults ready for use at any time. Rhoswens are experts at twisting things to their own advantage. OTHER INFORMATION • Vakken en Lessen Durmstrang heeft een groot vakkenpakket, met veel keus, maar ook redelijk wat verplichte vakken. Leerlingen zitten tot en met hun vierde leerjaar vast aan een bepaald vakkenpakket zonder keus. In het begin van het vijfde jaar zullen zij minimaal twee extra vakken moeten kiezen naast de verplichte. Het maximum wat betreft keuzevakken ligt op 5, op deze manier probeert de schoolleiding van Durmstrang er voor te zorgen dat leerlingen niet te veel doen, en ook wat vrije tijd overhouden. In totaal heeft een leerling op Durmstrang keuze uit een tiental vakken naast de zes verplichte vakken. • Lijst met vakken voor het 5e, 6e, 7e, en 8e jaar [V] Charms [V] Dark Arts* [V] History of Magic [HoM] [V] Transfiguration [V] Potions [K] Astronomy [K] Quidditch**/**** [K] Sports***/**** [K] Care of Magical Creatures [CoMC] [K] Arithmancy [K] Divination [K] Studie of Ancient Runes [SoAR] [K] Music**** [K] Art**** [K] Ghoul Studies * Bij Dark Arts wordt zowel de geschiedenis van de Dark Arts, de uitvoering en de verdediging behandeld. ** Enkel leerlingen die Quidditch volgen mogen in het Quidditch-team voor de bovenbouw zitten. *** Bij Sports wordt gericht op individuele sporten. De leerlingen die dit volgen zullen ook wedstrijden hebben, zowel onderling als uitjes naar de muggle-wereld om hier wedstrijden te hebben. Dit zijn sporten waar geen magie bij nodig is, en waar het dan ook verboden is om gebruik van magische hulpmiddelen (spreuken, toverdrankjes, etc.) te maken. Leerlingen richten zich binnen dit vak vaak nog op een sport, om hier meer en beter in te trainen. Eenmaal in de week is er een gezamenlijke les, en twee keer in de week wordt er specifiek getraind. Natuurlijk mogen de fanatiekelingen, in overleg met het schoolbestuur en de leerkracht, ook vaker trainen. Er wordt binnen Sports gericht op Atletiek, Zwemmen, Paardensport, Boogschieten, Roeien en Wielersport. **** Een leerling mag enkel een van deze vakken als extra vak hebben. Als een leerling wenst meerdere van deze vakken te kiezen, dient zij bij een tweede ook een derde keuzevak te kiezen, en bij een derde van deze vakken, een vierde keuzevak. • Rooster • Quidditch Ook op Durmstrang wordt er natuurlijk Quidditch gespeeld, in twee verschillende klassen weliswaar. De onderste klasse is voor de onderbouw (1e - 4e Leerjaar), en de bovenste klasse voor de bovenbouw (5e - 8e Leerjaar). Enkel leerlingen die ook Quidditch volgen, mogen onderdeel nemen in de Quidditch teams in de bovenbouw. Voor ieder afdeling is er een team, maar wanneer een afdeling te weinig leerlingen heeft wordt dit of aangevuld met de bete leerlingen van die afdeling (of eerste/tweede leerjaar) uit de onderbouw, of met leerlingen uit andere afdelingen. Iedere maand is er voor beide klassen een wedstrijd, uitgezonderd van de eerste twee maanden school. Na afloop van de laatste wedstrijd wordt het eindklassement bekend gemaakt, en de winnende afdeling wint de Quidditch-beker van dat jaar. • Hallestrom Captain — Chaser — Chaser — Chaser — Beater — Beater — Keeper — Oliver Amaro Delray Seeker — • Molokov Captain — Vincent Milan Procházka Chaser — Zuzana Ružicka Chaser — Chaser — Beater —Manuello Ezequiel Alvaréz Beater — Keeper — Vincent Milan Procházka Seeker — Claudai Ružicka • Ranaulph Captain — Dimitri Viktor Volkov Chaser — Dimitri Viktor Volkov Chaser — Chaser — Beater — Beater — Keeper — Seeker —Iza Afina Caterina Dascu • Rhoswen Captain — (Loten?) Chaser — Alexander Stoyan Lyuben Chaser —Erika Isole Falker Chaser — Beater —Vyara Kaven Rumaneck Beater — Keeper — Seeker — Sara Tali Herbovitz • Nationaliteiten Leerlingen van Durmstrang komen voornamelijk uit Scandinavië en Oost-Europa, al zijn er ook uitzonderingen van leerlingen uit Noord-West Europa en enkele leerlingen uit het middenoosten. • Leerjaren en Schooljaar Op Durmstrang volgen de leerlingen acht jaar aan onderwijs, en wanneer zij deze succesvol afsluiten heeft bijna elke leerling de kans op een studiebeurs of een gedeeltelijke betaling voor een opleiding. De eerste twee leerjaren zijn leerlingen nog niet ingedeeld in een afdeling, en tot en met het vierde leerjaar hebben zij een vast vakkenpakket. Vanaf het vijfde kiezen zij vakken, die zij tot hun examen zullen moeten volgen, behalve wanneer zij meer dan twee keuzevakken hebben. Wanneer dit het geval is, mag de leerling een van zijn of haar keuzevakken tot en met het zevende leerjaar laten vallen. Het schooljaar begint op de laatste maandag van augustus, en op twee dagen hiervoor vertrekken de leerlingen al naar Durmstrang. Leerlingen krijgen in mei van het jaar dat zij elf worden een brief dat zij zijn toegelaten op Durmstrang, en zullen dat jaar dan ook hun eerste schooljaar starten. Het schooljaar loopt tot en met de laatste vrijdag van juni, en tussen elk schooljaar zit dus telkens ongeveer twee maanden aan zomervakantie. Tussendoor is er natuurlijk de Kerstvakantie, maar ook nog vier andere vrije weken en natuurlijk een aantal vrije dagen/middagen. • Schoolregels — Tijdens lesuren duurt het schooluniform ten allen tijden gedragen te worden. — Vernieling van andermans bezittingen is niet toegestaan. — Het pesten of vernederen van wie dan ook is verboden. — Alle lessen dienen gevolgd te worden, tenzij je een goedgekeurde reden hebt. — Meisjes en jongens mogen niet bij elkaar in de dorms komen — Iedere avond worden de dorms gecheckt, is iedereen er, en zijn er geen meiden bij de jongens/andersom? Als jij niet aanwezig bent, volgen er maatregelen. — Wees op tijd bij lessen en Quidditch wedstrijden. — Aanwezigheid bij Quidditch wedstrijden is voor iedereen verplicht. — Muggle-voorwerpen zoals moderne technologie, dienen niet meegebracht te worden, deze zullen toch niet werken. • Dorms Iedere Durmstrang afdeling heeft zijn eigen Dorms, hier kunnen de leerlingen na de lessen rondhangen, huiswerk maken, en natuurlijk zijn hier ook hun slaapzalen en badkamers. Leerlingen van andere afdelingen kunnen in principe niet in de Dorm van een andere afdeling komen, gezien deze beschermd is met een wachtwoord. Iedere maand veranderd het wachtwoord. • Hallestrom De Hallestrom Dorm bevind zich op de derde verdieping van het kasteel, achter een grote houten deur met daar de naam van de afdeling op. Momenteel is het wachtwoord Wisdom and Knowledge are not completely the same. Hallestroms' slaapzalen zijn verdeeld per leerjaar en sekse. De bovenbouw slaapt aan de rechterkant van de zitkamer, de onderbouw links. Bij beiden is het zo dat de meiden het dichts bij de deur naar de zitkamer slapen, en de jongens meer naar achter. • Molokov Molokov's Dorm ligt vlak naast de eetzaal van de school, verborgen achter een simpele deur als ieder ander. De jongere leerlingen van andere afdelingen vragen zich dan ook dikwijls af waar de Molokov Dorm is. De Dorm neemt twee verdiepingen in beslag, en heeft dan ook op de tweede verdieping van de school een deur. Ook deze valt nauwelijks op. Het wachtwoord is momenteel We may be Reckless, but we create the best stories of all.De slaapzalen voor de meiden bevinden zich op de tweede verdieping, die van de jongens op de begane grond, samen met de zitkamer. • Ranaulph De Ranaulph Dorm bevind zich tegenover die van Rhoswen. Dit komt omdat, voordat Durmstrang de afdelingen invoerde, er op deze plekken ook twee slaapzalen tegenover elkaar waren, en het schoolbestuur het onzin vond om die ruimte niet te gebruiken. Het wachtwoord is Succes, even with cheating, remains succes. Ranaulph heeft twee grote slaapzalen, waar alle leerjaren door elkaar slapen. Jongens en meiden wel gescheiden. • Rhoswen Rhoswen's Dorm is tegenover Ranaulph, en heeft een grote Visarend op de deur geschilderd. De Dorm is strategisch opgedeeld, met slaapzalen ingedeeld in leeftijd. Jongens hebben altijd de linker slaapzaal, en de meiden de rechter. De onderbouw slaapt het verst van de zitkamer af, zodat zij niet gewekt worden wanneer de oudere leerlingen naar bed gaan. Het wachtwoord is de vraag bij het antwoord wat luid Lydia and Simon, de vraag— het wachtwoord— is; Who were unable to stand eachother throughout their school life, but now have a baby? • Uniform Aangezien Durmstrang in een koud gebied staat, dragen de leerlingen altijd veel kleding. De hoofdkleur in het uniform is bruin of zwart, gecombineerd met wit en de afdelingskleuren. Vroeger was het Durmstrang uniform bruin met rood, maar sinds de komst van de afdelingen is dit veranderd. Leerlingen mogen zelf kiezen of zij een rok of broek dragen, maar deze moet altijd egaal van kleur (zwart of bruin) zijn, en er mogen geen gaten in zitten. Daarboven dragen de leerlingen een witte blouse met lange mouwen en een blazer, gevoerd met de hoofdkleur van hun afdeling, en met de buitenkant de andere kleur. Zo kunnen Hallestroms rode blazers met donkerblauwe voering dragen, of donkerblauwe blazer met rode voering. Voor buiten krijgt iedereen een mantel en een dikke winterjas. Ook krijgt iedereen een bontmuts en sjaal, en moeten de leerlingen in de winter stevige laarzen of winterschoenen dragen, waar zij in de zomer, lente en herfst ook hakken, open schoenen, en dunne sneakers mogen dragen. Mocht een leerling de dresscode niet volgen, dan krijgt deze een waarschuwing. • Huisdieren Op Durmstrang staan huisdieren niet hoog in de lijst met prioriteiten, maar zijn ze wel toegestaan. Studenten mogen uilen, padden, katten, ratten en paarden (wanneer zij zich focussen op paardensport en het vak sport hebben) meenemen naar de school, mits zij deze goed verzorgen. • Kasteel en omgeving Durmstrang's kasteel is oud, en heeft drie verdiepingen. Het kasteel heeft naast het hoofdgebouw een astronomietoren, een uilentoren en ligt naast een groot bos, een groot meer en ver verwijderd van de eerste muggle-beschaving. Wanneer de leerlingen van school weggaan of aankomen, gebeurt dit via een boot. Op school aankomen aan het begin van ieder jaar vergaat ook zo. De leerlingen stappen in de buurt van hun woonplaats op de trein/auto/bus/vliegtuig/whatever, en lopen het laatste stuk naar het meer, waar zij opgepikt zullen worden door de boot. Naast het kasteel bevinden zich ook verscheiden sportaccommodaties, waar de leerlingen die het vak sport volgen, dan ook les hebben en trainen. Naast de sportaccommodaties bevind zich het quidditchveld. • Cijfers, toetsen en essays Op Durmstrang wordt educatie in een hoog vaandel gezet, wat logisch is voor een school. Leerlingen mogen per week maximaal een toets hebben voor een verplicht vak, en een voor een keuzevak. Dit zodat de leerlingen goed de tijd hebben om te leren, en om ook dingen te doen aan hun andere vakken. Essays en Opdrachten voor een cijfer mogen echter zo veel gegeven worden als leraren willen, al moet het wel nut hebben. Cijfers worden gegeven op een schaal van 100%. Wanneer een leerling lager dan 65% haalt voor een essay of andere opdracht, wordt dit als onvoldoende beschouwd. Voor toetsen ligt dit op 60%. Wanneer een leerling lagen dan 65% staat als gemiddelde, is er een mogelijkheid dat hij of zij aan het eind van het jaar zijn examens niet mag maken totdat hij of zij zijn cijfers ophaalt door het herkansen van toetsen, maken van extra essays, etc. Wanneer een leerling zijn examens niet maakt, blijft hij automatisch zitten. Wanneer een leerling voor zijn examens minder dan een 65% overall-score haalt, mag hij of zij nog herkansen, maar wanneer de overall-score onder de 50% ligt, blijft hij of zij ook zitten. Wanneer een leerling zijn herkansingen faalt, blijft hij of zij ook zitten.

RULES • Schrijf minimaal 200 woorden, naam, codes etc is uitgezonderd! • De Huisregels van Quizlet gelden uiteraard ook hier. • Posts dienen geschreven te worden in correct Nederlands. • 16+ (sex, extreem geweld, etc) is toegestaan, maar meld dit wel even aan de bovenkant van je post, in het rood. • Enkel ik (BIackburn) maken nieuwe topics, tenzij anders vermeld. • Als je twee weken niet reageert, zal ik je een PB sturen. Als je een geldige reden hebt zal je niet uit de RPG gezet worden. • Als je niet meer met plezier meespeelt of niet meer mee wilt doen, meld je dan netjes af én schrijf nog minimaal een post over hoe je personage het gesprek af rond o.i.d. • Bespeel andermans personages niet zonder toestemming.

[justify]

HET BEGIN

Datum en Tijd
We skippen naar Zondagavond 31 augustus, 20.20

Het avondmaal was deze keer van 18.00-18.30, leerlingen hebben dus ruim de tijd gekregen zich klaar te maken. Het feest begon officieel om 20.00, maar de meesten bovenbouwers zullen nu aankomen/het feest een beetje gezelliger maken. Het feest bevind zich buiten, er is muziek, eten, drinken etc. Alcohol en verdovende middelen zinn zoals altijd verboden. Het feest zal tot 1.00 duren voor bovenbouw, 00.00 voor onderbouw. De volgende dag zullen alle lessen uitvallen. Bovenbouwers hebben de mogelijkheid na het feest te overnachten in een tent (min 1-max 4 per stuk). Deze tenten zijn zo behekst dat de lucht buiten te zien is, maar je niet naar binnen kan kijken.

[ bericht aangepast op 20 maart 2016 - 19:14 ]

---

take me back to the basics and the simple life

Hij was dus in slaap gevallen in de boom, en zonder dat hij het doorhad was er behoorlijk wat tijd voorbij gegaan. Hij was wakker geschrokken en bijna uit de boom gevallen, god zij dank had hij zijn evenwicht kunnen bewaren, door een eekhoorn die in de boom aan het springen was van tak naar tak. Hij had om zich heen gekeken maar was daardoor niets wijzer geworden over de tijd. Wel wist hij dat het later was dan dat de bedoeling was. Hij was uit de boom geklommen en had bij de laatste 2 takken maar besloten om eruit te springen. Hij belandde netjes, zoals gepland, op zijn beide benen en vond zijn schetsboek op de grond. Aangekomen bij durmstrang was hij bijna vergeten om zijn schoenen te vegen, gelukkig had hij dit nog wel gedaan, want anders had hij een heel modderbad achter zich achtergelaten. Het was duidelijk dat hij nogal te laat was, want iedereen was al aan het eten. De keukenjuffrouw had hem enigszins chagrijnig aangekeken en naar zijn schoenen gekeken, die toch wel erg vies waren. Maar hij had zich er niets van aan getrokken en probeerde zo onopvallend mogelijk naar de Rhoswen tafel te lopen om aan te sluiten bij het eten. Daar was hij maar op een vrije stoel gaan zitten. In ieder geval kreeg hij geen gezeur van dat hij te laat was, mensen vonden eten blijkbaar belangrijker. Hij zelf had gehoopt dat er niets meer over was, want hij had weer eens geen zin. Zelfs als hij niet onder invloed was wilde hij niet eten. Het was zo dat hij al niet echt een goede eter was geweest maar dat was erg achteruit gegaan het laatste halfjaar. Hij had gewoonweg geen interesse er meer in en begon zelfs afschuw er tegen te ontwikkelen. Hij had enkel naar het eten gestaard en was voornamelijk bezig geweest met het in ontzettend kleine stukjes zitten snijden. Helaas had hij het niet aan iemand af kunnen schuiven, wat hem meestal wel lukte. Maar hij staarde dus maar een beetje voor zich uit terwijl hij wat water dronk en af en toe in de gezichten van etende mensen moest kijken. Hij had het wel voor elkaar gekregen om het eten gewoon weg te gooien, het boeide niet eens als iemand het gezien zou hebben. Hij was het afgelopen jaar door dit soort dingen wat kilo’s kwijtgeraakt, tot het ongezonde op af, want hij had al een smalle bouw van zichzelf en dit ging nu meer naar skeletbouw. Maar in zijn casual onopvallende kleding viel dat niet zo snel te zien.

-Skipper de skip-

Hoe goed de heenreis was gegaan en de eerste dag, zo snel was het downhill gegaan. Al snel had hij weer last van die negatieve gedachten in zijn hoofd en was zijn enige redmiddel de drugs, waarbij de dosis enigszins opgehoogd werd omdat hij het effect niet groot genoeg vond. Slapen werd een hel als je gewoon de hele tijd wakker lag met gedachten in je hoofd, of zelfs zonder gedachten niet kon slapen en onrustig was. Hij had dan ook meerdere dagen niet goed geslapen, was vroeg wakker geworden en dan maar naar buiten gegaan. De donkere kringen onder zijn ogen verraadden echter wel dat de buitenlucht hem niet alleen kon helpen. Hij was wat stiller de afgelopen dagen en had niet veel moeite gedaan om andere mensen op te zoeken, waardoor het nu weer voorkwam dat hij 1 dag voor het feest alleen rondliep, weer eens in het bos, en niet eens wist wie er zou komen en wie nog nieuwe kleding moest kopen. Eigenlijk had hij helemaal geen zin in zo’n feest, hij wist niet eens of hij wel zou gaan. Met een strak emotieloos gezicht doolde hij door het bos, niet wetend waar hij eigenlijk naar op zoek was en waar hij naartoe liep. Het feest boeide hem op dit moment echt niet en hij zou dan ook niet nadenken over of hij nog een nieuw pak moest kopen.

---

Aan niets denken is ook denken.

Marcello Aloisio Alvaréz
Halfblood / Molokov


De zon scheen op zijn gezicht en hij dacht eigenlijk nergens aan, dat kon hij vrij goed omdat hij over het algemeen wel relaxed was. Zo kon hij zich dus ook helemaal niet druk maken over het feest, ook al zou hij er wel heengaan. Het maakte hem gewoon niet zoveel uit wat hij zou dragen, hij had nog wel een pak dat paste als hij het zich goed herinnerde. Hoewel het misschien niet aan hem te zien was, was hij minder ijdel dan dat je zou verwachten. "Hee jij." Hoorde hij, een bekende stem die hem meteen deed glimlachen. Hij deed dan ook meteen zijn ogen open, om naar het kleine donkerblonde meisje, wat hij gelijk herkende als Sasha, te kijken. Hij vond haar altijd al een toffe meid, ze was ook erg sociaal en dus apprecieerde hij haar aanwezigheid altijd wel.

Ze gaf hem even een kus ter begroeting. “Hee Sas” had hij haar terug begroet. "Schuif eens op." Hij kreunde even, want hij lag net zo lekker, maar voor haar zou hij natuurlijk altijd plaats maken. Hij maakte plaats voor haar, maar wist het nog steeds voor elkaar te krijgen om op het bankje te liggen, al zaten ze dan wel vrij dichtbij naast elkaar. "Laat me raden, jij maakt je niet zo druk om het feest morgen en gaat straks het dropje niet meer in?"
“Je kent me goed” antwoordde hij. Ze had gelijk, hij had geen zin om zich zorgen te maken over dat feest en gebruikte zijn vrije tijd liever om nog te kunnen chillen terwijl de rest naar kleding zou kijken. “Ach, ik heb toch vast nog wel iets om aan te trekken en hoef dat dorp dan niet in” gaf hij toe. Hij ging op zijn zij liggen zodat hij haar recht in haar ogen kon aankijken. “Maar jij gaat vast nog shoppen met wat meiden?” gokte hij zo. Ze zou vast wel een nieuwe jurk willen kopen, waarin hij haar geen ongelijk gaf. Waarschijnlijk zou ze overal echter wel goed in uitzien, want knap was ze en hij vond haar baggy trouwen haar ook goed staan. Maar dat zei hij maar niet, want meiden hielden van shoppen en daar moest je als jongen niet aankomen.

---

Aan niets denken is ook denken.

"Geen idee, ik leef van dag tot dag dus wat dit jaar me te bieden heeft zie ik dan wel. Wat denk jij?" Ik haal mijn schouders op en zeg niks, aangezien ik niks nuttigs te zeggen heb. Gelukkig gaat Finley weer verder en komt er dus geen pijnlijke stilte, die er wel vaker komt als ik weer eens niet reageer. "We kunnen zo eens Emiel gaan zoeken?"
Ik schud mijn hoofd een beetje. "Jij kan gaan, ik ga liever even naar mijn kamer om al mijn spullen uit te pakken en wat uit te rusten. En ik wil nog graag eventjes tekenen, ik heb weer een heleboel ideeën," zeg ik vrolijk. Ik sta op en zeg Finley gedag, waarna ik naar mijn dorm loop en daar op mijn bed ga zitten.

[skip]

Met een zucht laat ik mijn potlood op het papier vallen. Ik zit buiten op een bankje aan het rand van het meer terwijl ik het landschap probeer te tekenen. Landschappen zijn niet mijn beste kant en dat weet ik, maar toch hoop ik iedere keer dat het toch goed lukt. Ik maak een prop van het papiertje en leun achterover, met mijn hand voor mijn ogen zodat de zon geen pijn doet. Morgen is het feest en ik heb er heel weinig zin in. Feesten zijn helemaal niks voor mij en al helemaal niet als iedereen er moeilijk over doet.
Ik ben meestal die jongen die in een hoekje staat en iedereen bekijkt. Ik heb namelijk een hekel aan dansen en aan drukte in het algemeen. Maar soms is het wel leuk, als ik samen met een vriend ben bijvoorbeeld, hoewel die meestal wel mee gaan dansen uiteindelijk. Maar ik heb mijn vrienden vandaag nog niet gezien en ik wil niet echt naar het dorp. Kleding heb ik opzich wel en ik ga waarschijnlijk ook wel, maar nog steeds heb ik niet veel zin.

---

Spoiler alert: you will save yourself

'Ja, dat was helemaal Dimitri's idee' Zei mijn beste vriendin. Ze lachte er breeduit bij, waardoor ik toch een klein voorgevoel begon te ontwikkelen dat ze iets van plan was. Dimitri leek niet echt op te letten. Zijn hoofd was in de richting van August gedraaid. Ik keek ook opnieuw naar de jongen onder de boom. Het viel me nu pas op dat Sasha bij hem zat. Iemand waar ik het altijd goed mee kon vinden. 'Ik zie de tweeling daar. Ik laat jullie twee maar even alleen.' Hoorde ik Mae toen zeggen. Ik merkte dat ik niet zo aanwezig was in het gesprek, wat best vreemd was voor mijn doen. Met mijn gedachte was ik toch nog een beetje bij het gedoe van daarnet. 'Is goed.' Mompelde ik vaag. Ze knipoogde overduidelijk mijn richting op. Dit was dus haar plannetje. Mij alleen laten met Dimitri. Ik was al erg lang goed bevriend met Dimitri. Het klopte, er was wel een periode geweest dat ik zelfs dacht gevoelens voor hem te hebben, maar die had ik verdrongen nadat ik wist dat hij niet echt liet blijken dat deze gevoelens wederzijds waren. Bovendien was toen Oliver op mijn pad gekomen, die ik beduidend minder lang kende, maar waar ik toch al snel iets voor begon te voelen. Ik kon me niet herinneren dat ik ooit over mijn zwak voor Dimitri gesproken had met mijn beste vriendin. Of toch misschien wel, één keer, maar dat moest minstens twee jaar geleden zijn. 'Oké, dat was vreemd' Zei Dimitri, toen Mae buiten gehoorafstand was. Ik trok mijn knieën op en sloeg mijn armen eromheen. 'Ja misschien.' Zei ik. In eerste instantie had ik zoiets van 'uhu' gemompeld, maar ik bedacht me dat hij dan ging vragen wat eraan de hand was, dus had ik toch antwoord gegeven. 'Heb je nog een beetje Quiddich kunnen spelen?' Vroeg Dimitri. 'Niet echt.' Zei ik. 'Maar, nu ik hier toch op het veld ben kan ik wel mooi even bekijken hoe het zit met mijn Quidditch posities.' Ik glimlachte naar Dimitri en begon in de lucht opstelling aan te wijzen. De opstellingen die ik in mijn schetsblok getekend had en natuurlijk al uit mijn hoofd kende.

- Skiperde skip skip -

Na een goede nachtrust kon ik de eerste, toch vrij heftige dag, achter me laten. Ik genoot van het feit dat ik weer op Durmstrang rondliep en was ook blij me weer op school te kunnen storten. Ik verheugde me het meest op Quidditch en Art, maar vooral ook op het feit dat ik alle leraren weer ging zien. Het klinkt misschien vreemd, maar dat vond ik minstens zo leuk als het weerzien van mijn klasgenoten. Na de vakantie zag ik toch altijd hoe mensen veranderd waren. Dit gold ook voor leraren. Ik vond het geweldig om me daar mee bezig te houden. De eerste twee dagen had ik mij dan ook gestort op het portretteren van de meest veranderde leraren, waaronder de leraar van Astronomy, die zijn haar nu tot aan zijn kont had hangen en een pukkel op zijn neus had gekweekt, rond zijn al veel bestaande rimpels.

Het horen van de aankondiging van het aankomende schoolfeest was een hoogtepunt voor mij geweest. Vandaag, zaterdag 30 augustus, was dan ook mijn grootste doel: het scoren van een basic jurk en dat zo snel mogelijk, om nog genoeg tijd over te hebben om de jurk naar mijn hand te zetten. Wie mij daar bij gingen helpen? Mae of course, maar ook Zuzana en haar tweelingzus Claudai. We hadden om drie uur afgesproken voor het kroegje in het dorp. Ik had Dimitri nog naar binnen zien gaan, aangezien ik al wat eerder aangekomen was. Het deed me aan het enige minpuntje van de volgende avond denken, een date, met wie ging ik naar het feest???

---

'Speak the truth, even if your voice shakes...'

Gehaast en Claudai achter me aansleurend, liep ik op flink tempo het dorp in, op zoek naar de kroeg waarvoor we met Iza en Mae afgesproken hadden. Na de lunch had ik nog lopen trainen, maar op een gegeven moment had ik de tijd vergeten en was ik van de baan afgesneld om me snel te douchen en om te kleden en Claudai achter me aan te sleuren het dorp in, het zou namelijk niet de eerste keer zijn dat ik te laat zou komen. Ik had de eigenschap om eigenlijk altijd en overal te laat te komen. De mededeling van het feest, het 'gala'/'bal', whatever, had een stress-makend maar toch extra vrolijk gevoel bij me opgewekt. Ik hield van feesten, het enige probleem was altijd dat er altijd wel wat fout ging. Neem nou twee jaar geleden met kerst was het volgens mij, ik was de zaal ingelopen, maar was me vergeten om te kleden van quidditch-training omdat ik simpelweg te lui was en- vraag me niet hoe- het vergeten was. Dus toen stond ik daar mooi in quidditch-kleding in de grote zaal waar iedereen netjes aangekleed was en jurkjes en pakken droeg. Ik had me nog nooit eerder zo erg geschaamd. In de verte zag ik Iza al staan, en ik begon wat langzamer te lopen. Eenmaal bij haar aangekomen haalde ik een hand door mijn haren, waardoor mijn zonnebril pardoes op de grond viel. Een scheldwoord verliet mijn mond op deze actie, waarna ik hem gehaast oppakte en de schade bekeek vooraleer hem weer op mijn hoofd te zetten. Het was een uitzonderlijk warme dag, en daar had ik maar al te graag gebruik van gemaakt. Het mocht dan wel zomer zijn, maar hier, wat verder naar het noorden en wat hoger in de bergen, betekende dat niet altijd dat het ook echt heel warm was. "Hey, sorry als we te laat zijn, was de tijd weer eens vergeten," verontschuldigde ik mezelf naar haar, waarna ik opmerkte dat ook Mae er nog niet was. "Dus, al iets in gedachten qua wat je wilt gaan dragen morgen?" vroeg ik Iza.

---

take me back to the basics and the simple life

Toen Zuzana voorstelde dat de winnaar een kilo chocolade zou krijgen van de verliezer, verbaasde dat Claudai helemaal niet. Haar zus was maar een heel erg klein beetje verslaafd aan chocolade en zou daarvoor waarschijnlijk zeer veel doen. Meteen daarop ging iedereen klaar staan en begon Zuzana af te tellen, waarop ze allemaal naar voren schoten. De wind door haar haren, de zon die haar rug verwarmde en de adrenaline van de wedstrijd zorgden ervoor dat ze zich fantastisch voelde. Dit was waar ze voor geboren was. Allevier waren ze zeer bekwaamd met een bezem en het was ook echt geen makkelijk klusje om een beetje goed te eindigen. Hoewel ze hard haar best deed, kreeg ze het toch niet voor elkaar haar zus in te halen voordat ze de finish hadden bereikt, wat haar op een goede tweede plaats zette, waar ze ook zeer blij mee kon zijn. Samen met Zuzana haastte Claudai zich door het dorp heen naar de kroeg waar ze met Iza en Mae hadden afgesproken. Zuzana was – ondanks Claudai’s herhaaldelijke waarschuwingen – de tijd weer eens vergeten, waardoor ze weer eens aan de late kant waren. Hoewel Claudai echt geen danser was, had ze best wel zin in het bal en zeker in de voorpret die bestond uit kleding shoppen en kapsels uitproberen. Ze zou het niet toegeven, want eigenlijk hield ze helemaal niet zo van winkelen, maar kleding voor feesten shoppen vond ze wel heel erg leuk. Iza stond al bij de kroeg, maar Claudai zag Mae nog niet, dus waarschijnlijk waren ze toch niet zo laat als ze eigenlijk had verwacht. “Goedemiddag,” begroette ze Iza, op hetzelfde moment dat Zuze ook haar mond opende om zich te verontschuldigen voor het laat zijn. "Dus, al iets in gedachten qua wat je wilt gaan dragen morgen?" vroeg Zuze vervolgens, alweer op hetzelfde moment dat Claudai ook wilde gaan praten. Tweelingtrekje? Of zouden ze gewoon te veel samen hebben doorgebracht? “Moet je nog bij de stropdas van je date matchen?" vroeg Claudai - nadat Zuzana was uitgesproken - met een wenkbrauwwiebel en een suggestieve glimlach. Ze waren niet voor niets een groepje meiden die wilden gaan shoppen, dus roddelen over eventuele dates hoorde daar zeker ook bij.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Mijn stem galmde door de badkamer. Ik zong een liedje dat al een tijdje in mijn hoofd had gezeten. Ik vond dat altijd zo irritant. In dit geval was het nog erger, want ik wist wel een aantal woorden mee te zingen en de melodie, maar de volledige tekst en titel wist ik niet meer. Daardoor kon ik het ook niet opzoeken en moest ik het extra vaak zingen om de tekst zoveel mogelijk voor me te halen. Ik stapte uit de douche en pakte een handdoek die ik om mijn haren deed om deze sneller te laten drogen. Een andere handdoek gebruikte ik om mijn lichaam droog te maken. Ik liep naar mijn spiegel en deed een beetje mascara op mijn wimpers. Dit was de enige make up die ik droeg. Verder was ik echt heel erg slecht in het beschilderen van mijn gezicht, dus dat probeerde ik maar ook gewoon niet meer. Terwijl ik het liedje bleef neuriën, poetste ik mijn tanden, waarna ik mijn haren borstelde. Ik pakte wat kleding uit mijn kast om vervolgens mijn kamer uit te lopen. Vandaag zou ik met Iza en de tweeling, de meisjes dan, te gaan shoppen en klaarmaken voor het feest van vanavond. Ik had er echt veel zin in. Misschien kon ik vandaag wel een jongen strikken. Mijn plannen voor de tweeling, de jongens, hadden niet heel goed uitgepakt. Ik had nog niet echt de kans gehad om met ze te praten, maar inmiddels had ik ook wel weer anderen op het oog gehad. Pff, nu klinkt het echt alsof ik alleen maar over jongens na kan denken. Nou, dat valt ook wel mee hoor. De laatste tijd heb ik veel tijd besteedt aan mijn vrienden en jongens.... Tja, ze lopen gewoon langs en dan werp ik een oogje om te oordelen. Niets mis mee toch? In het dorp liep ik relaxed richting de kroeg. Hier hadden we afgesproken om vanuit daar verder te gaan en onze jurken te gaan kopen. Ik wist nog niet helemaal wat ik zou willen dragen die avond, maar ik was er zeker van dat ik wel iets zou gaan vinden. Ik was niet zo kieskeurig. Heel erg druk was het niet in het dorp, blijkbaar hadden veel mensen al feestkleding. Ik had ook al wel feestkleding, maar ik ging echt niet twee keer hetzelfde dragen naar een feestje, wat denk jij nou? Nee grapje, zo'n trut was ik niet. Ik vond het gewoon leuk om ook wat nieuws te kopen. Ik zag Iza en de tweeling al voor de kroeg. Ik rende naar ze toe om ze daar enthousiast te begroeten. Ook gaf ik ze allemaal een knuffel. 'En? Hebben jullie al bedacht wat voor jurk jullie vanavond aan willen?' vroeg ik ze. 'En gaan we eerst nog wat drinken of gaan we gelijk beginnen?' Bij de optie van het drinken bewoog ik even richting de deur van de kroeg. Ik vond het allemaal wel goed.

i love bananas and peanutbutter on toast. irrelevant? i don't care, it's extremely delicious.

[ bericht aangepast op 15 feb 2016 - 18:25 ]

---

you don't love me the way that i love you // Heizer is nu Fagerman

Het feit dat Mae mij probeerde te koppelen aan Dimitri, of in ieder geval haar best deed, maakte dat ik de afgelopen dagen toch wel regelmatig aan hem had gedacht. Ik kon niet zo goed aangeven op welke manier. Ik bracht immers ook veel tijd met hem door, tijdens quidditch, maar ook buiten onze trainingen was ik regelmatig met hem te vinden. Gisteren, na de aankondiging van het bal, had ik mezelf wat van hem losgemaakt en besloten dat het toch wel tijd werd dat ik de 'koppel pogingen' van Mae los ging laten. Ik kon mezelf erg goed in zoiets vastbijten, maar dat pakte uiteindelijk vaak nadelig voor mezelf uit. De stem van Zuzana maakte me wakker uit mijn gedachte: 'Heyy, sorry dat we te laat zijn, was de tijd weer eens vergeten.' Claudai had op hetzelfde moment 'Goedemiddag' gemompeld. Het moest een tweeling dingetjes zijn dat ze op hetzelfde moment begonnen te praten. 'Dus, al iets in gedachten, qua wat je wil dragen morgen?' Vroeg Zuzana mij. 'Of course, iets simpels, zodat ik het zelf nog op kan pimpen, duss... we hebben niet de hele dag de tijd om te shoppen, ik moet ook nog naaien!' Grapte ik. 'Moet je nog bij de stropdas van de date matchen?' Vroeg Claudai uitdagend. 'Natuurlijk, maar dan moet je wel een date hebben, gelukkig is dat geen probleem voor Zuzana.' Zei ik, terwijl ik haar een por gaf. Op dat moment vloog Mae ons alle drie in de armen. 'En? Hebben jullie al bedacht wat voor jurk jullie morgenavond aan willen?' Vroeg ze. 'Basic en met het pimpen, mag jij mij helpen, of wat zeg ik, mag, moet bedoel ik!' Ik genoot van het feit dat we met z'n vieren op pad gingen. Ik had echt zin in een dagje alleen met de meiden, over een date zou ik me later druk maken. 'En gaan we eerst nog wat drinken of gaan we gelijk beginnen?' Mae bewoog in de richting van de deur. Ik liep haar achterna, min of meer met het idee dat zij al voor ons besloten had. Echter leek ze toch nog te wachten op een reactie, waarop ik de deur van de kroeg opendeed en naar binnen stapte. De geur was bekend. Het rook naar boterbier en hout. 'Een boterbier voor mij!' Zei ik. Waarna ik plaatsnam aan een tafeltje een eindje van de bar vandaan. Ik zwaaide even naar Dimitri, als begroeting, maar richtte me snel weer op de meiden waar ik een geweldig shopavontuur mee zou gaan beleven.

[ bericht aangepast op 15 feb 2016 - 20:25 ]

---

'Speak the truth, even if your voice shakes...'

---

''Butterflies can't see their wings. They can't see how truly beautiful they are, but everyone else can. People are like that aswell.''

---

Ik ergerde me aan het feit dat hij niet zo’n arrogante rotzak was als ik wilde dat hij was. Hij was enorm sociaal en leek zich aan ieder persoon waar hij mee praat, zijn gedrag zo te buigen dat uiteindelijk iedereen om zijn stomme acties moest lachen. Een klein glimlachje vormde zich dan ook rond mijn lippen toen hij zei dat hij mensen wel vaker verraste. De glimlach verdween echter al gauw toen ik Sascha samen met August zag verdwijnen de zaal uit. Het is niet dat ik nou zo aardig tegen hun was de eerste schooldag, maar ergens stak het me wel dat ze geen enkel vorm van erkenning of hulp geboden hadden om van de jongen naast me af te komen. Blijkbaar moest ik het toch zelf doen.
‘Leuk je te leren kennen, maar ik denk dat ik toch deze koffie ergens anders op ga drinken met mijn boek.’ Met die woorden stond ik op van de Hallestrom tafel, de zaal uit. In plaats van August en Sascha naar buiten te volgen, ging ik naar onze toren. Ik had niet het gevoel dat ze mij zouden willen zien op dit moment dus ik kon maar beter uit hun ogen verdwijnen.

• • •

- Skippybal -

• • •

‘Gabi, gabi.’ met een zachte kreun opende ik mijn ogen, om een over enthousiast meisje tegen te komen die flink aan mijn schouders schudde. Dat noemde haarzelf dan mijn beste vriendin, uch. Les nummer één; nooit een onschuldig meisje wakker maken, want dan is het de grootste monster die je ooit ontmoet had. Toch kon ik het niet laten dat er een kleine glimlach rond mijn lippen verscheen bij het zien van haar enthousiaste gezichtje.
‘Zullen we vanmiddag samen shoppen? Oké? Ik ga alvast ontbijten enzo, zullen we rond 3 gaan?’ Kort knikte ik voordat ik een zachte; ‘Natuurlijk’ uit mijn droge keel wist te persen. Had ik al gezegd dat ik eenmaal geen enthousiast persoon was ’s ochtends? Dan bij deze. Ik hoorde nog de deur achter Sascha neervallen, wat mij het bed uit deed vallen. Ik leek de enige nog te zijn in onze slaapkamer die nog sliep. Iets wat iets positiefs was. Dit betekende namelijk dat de badkamer voor mij alleen was. Ik was niet een natuurlijke schoonheid als Sascha. Ik had eerst een frisse douche nodig en daarna moest ik nog de nodige make-up opdoen en mijn outfit kiezen. Misschien dachten sommige meisjes dat ik dit deed om aandacht van jongens te krijgen, maar niks was minder waar. Ik wilde er goed uit zien voor mijzelf en opzich vond ik experimenteren met make-up een leuke activiteit. Daarnaast was ik allang blij dat Sascha sinds de incident bij de Hallestrom tafel normaal tegen me doet. Ik was eenmaal geen persoon die mijn emoties op tafel legde en ik was blij dat ze dit accepteerde. Ik offerde me dan ook om als derde wiel mee te gaan naar de bal morgen avond. Sasha zou zo en zo een date hebben en ik zou mijzelf wel weer in een hoekje verstoppen. Wachtend tot alles voorbij was terwijl mijn vriendin in de spotlights staat. Iets wat ik haar echt gunde.

• • •

Zachtjes streek ik mijn kledij glad, voordat ik in mijn witte sneakers schoot. Ik had besloten om maar geen jurk of rok aan te doen, gezien ik morgen al de eer had om deze te dragen. De hele avond lang. Met een laatste lange blik in de spiegel – waar ik nog een plukje haar goed legde – rende ik de trap af. Ik had geen flauw idee waar Sascha kon zien, maar na een blik in de zaal wist ik wel dat ze binnen niet zal zitten. Ze deed aan hardlopen; de enige sport die ik ook uitoefende dus ik wist wel ongeveer welke ronde ze liep. Na een tijdje vond ik mijn vriendin samen met een van de tweeling op een bankje. Ik vermoede dat het Marcello was gezien Zuzanna in geen meters te vinden was.
Waarschijnlijk ging Sascha met Marcello, vermoedde ik naar de bal morgen avond. Ik wist dat ze hem een knappe jongen vond en Sascha was een enorm knap meisje. Geen enkel normaal denkend hetero jongen zou niet voor haar kiezen. Ik wist dan ook niet zeker of het handig was om haar te gaan storen, maar gezien ik geen boze Sascha wilde ontmoeten die geen jurk had om te dragen op de eerste bal van het jaar, was minder aantrekkelijk dan haar storen met haar potentiele date.
Langzaam stapte ik op de twee af en hoopte dat ze al bereikt had wat ze wilde bereiken voordat ik er was. Geruisloos stond ik bij ze stil waar ik Sas een veel betekende blik probeerde te sturen voordat Marcello mij bij hen op kon merken. ‘Heeii, Sas. Zullen we nu gaan of zou ik nog even wachten?’ Voor ik goed en wel nadacht vormde zich al een idee in mijn brein om Sas te helpen aan een date. Harder dan bedoeld - puur door mijn enthousiasme - plofte ik naast Sas, waar ik mijn arm in die van haar haakte. 'Je gaat toch wel samen met mij naar de bal hé.' wierp ik naar haar voordat ik naar Marcello keek. 'Ik ben enorm jaloers ingesteld, dus als je haar van mij af wilt pakken, moet je wel van hele hoge huizen komen.' Speels gleed er een kleine grijns op mijn gezicht, gepaard ging met één opgetrokken wenkbrauw.

[ bericht aangepast op 15 feb 2016 - 23:23 ]

---

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Svetlana Irina Volkov
Ranaulph || The ball is tomorrow and I don't even have a dress yet, let alone a date
Het was al wat later op de dag en morgen was het bal. Ik wist niet zo goed wat ik aan moest, of met wie ik zou gaan. Natuurlijk zou ik graag met Emiel gaan, maar we waren gewoon vrienden, en ik had geen idee of hij een ander op het oog had. Ik zou hem ook niet vragen, want dat hoorde gewoon niet. Daarbij wilde ik ook niet dat Dimitri zijn tanden in zou slaan omdat hij met zijn zusje, mij dus, danste. Handig hoor, zo'n overbezorgde en beschermende broer, niet dus, al zou ik ook niet zonder hem willen. Ik hobbelde in een simpel zwart bloesje en een grijs rokje over het schoolterrein met mijn kat om mijn enkels, maar moest eigenlijk wel naar de stad voor een baljurk. Ik had mijn geld dus maar bij elkaar gescharreld en zette nu het pad naar de stad in. Daar liep ik een paar winkeltjes langs, tot ik een winkeltje vond, waar al best wat studentes in te vinden waren. Door mijn kleine gestalte, moest ik altijd wat uitkijken met jurken, zeker de langere jurken die voor een bal als dit toepasselijk waren. Ik zocht wat door de rekken met jurken, en vond er uiteindelijk drie: een zeegroene jurk tot mijn enkels met een kanten lijfje, een witte prinsessenbaljurk met kant en kleine roosjes en roesjes, en een perzikkleurige jurk met bloemetjes op de rok en steentjes op het lijfje. Ze waren allemaal prachtig, maar ik moest er een kiezen. Ik verdween dus maar een pashokje in en paste ze allemaal. Ze zagen er allemaal leuk uit, maar uiteindelijk koos ik voor de zeegroene jurk, waar mijn donkere haren en bleke huid goed deed uitkomen. Ik kocht ook nog een paar kleine witte bloemetjes, zodat ik iets had om in mijn haar te steken voor het bal. Met mijn jurk in een zak over min arm liep ik naar het postkantoor om toch een uit naar Emiel te sturen.
Emiel,
Zou je mij willen vergezellen op het bal?
Ik ben de dame met de jurk van zeeschuim met witte rozen in de haren.
Hopelijk tot morgen
Ik hoopte dat het goed zou vallen, maar ik wilde het toch echt graag vragen. Ik verstuurde het via het postkantoor, want zelf had ik geen uil. Toen dat was gebeurt trippelde ik weer stilletjes richting de school. Ik had een jurk, ik had iets voor in mijn haar, hakken had ik al, dus ik had alles wat ik nodig had. Het was dus maar tijd om weer terug naar school te gaan en wat huiswerk te maken, omdat morgen waarschijnlijk geheel in het teken zou staan van het bal.

---

Bowties were never Cooler

---

"Hee Sas" begroette de jongen me.
"Schuif eens op." ik propte mezelf op het bankje met hem, wat niet bepaald makkelijk was aangezien Marcello nu niet echt klein was. Hij kreunde eventjes maar wist zich nog net zo te positioneren dat hij kon blijven liggen.
"Laat me raden, jij maakt je niet zo druk om het feest morgen en gaat straks het dropje niet meer in?" vroeg ik hem met een glimlach op mijn gezicht.
"Je kent me goed." antwoordde hij. "Ach, ik heb toch vast nog wel iets om aan te trekken en hoef dat dorp dan niet in." vertelde hij me. Hij draaide zich op zijn zij en keek me nu recht in mijn ogen aan. "Maar jij gaat vast nog shoppen met wat meiden?"
"Dat is wel het plan ja, ten minste, als Gabi me gehoord heeft vanochtend.. ik vroeg haar namelijk best wel vroeg." Overwoog ik zelf. Hopelijk had ze het wel gehoord, ik had Gabriela echt gemist. En het feit dat we elkaar gisteren niet hadden gesproken vond ik best wel vervelend. Maar ik had haar gewoon niet willen storen met Alexander, bovendien wou ik Gus ook niet in z'n eentje laten. Het feit was gewoon dat ik soms beter op een afstandje kon blijven als mijn vriendinnen met een jongen bezig waren. Ik zou willen zeggen dat ik geen flirt ben, maar dan zou ik liegen. Het was een vreselijke eigenschap van me, maar ik wou gewoon altijd hebben wat ik niet kon hebben. Of mocht hebben. Ik wist dat het vreselijk egotistisch van me was, maar toch kon ik die behoefte niet onderdrukken.
"Speaking of the devil..." zei ik met een klein glimlachje op mijn gezicht. Gabriela kwam aanlopen. "Hee Sas. Zullen we nu gaan of zou ik nog even wachten?"
Voor ik antwoord kon geven had Gabriela blijkbaar al iets anders bedacht. Ze plofte naast me neer op het bankje, het was een wonder dat we er niet alle drie afvielen, en haakte haar arm door de mijne.
"Je gaat toch wel samen met mij naar het bal he?" Ze keek eerst mij aan om vervolgens een beetje uitdagend naar Marcello te kijken. "Ik ben enorm jaloers ingesteld, dus als je haar van mij af wilt pakken, moet je wel van hele hoge huizen komen." Er verscheen een klein glimlachje op haar gezicht en tegelijkertijd trok ze een wenkbrauw omhoog.
Dus dit was Gabriela haar plannetje, ze wou me wingmannen, wat een engeltje was ze ook. Zelf was ik helemaal vergeten dat we een date mee moesten vragen, maar eerlijk gezegd kwam dit wel goed uit. Als ik iemand wou vragen, dan was het Marcello.
"Of hij van hoge huizen weten we bijna wel zeker. De echte vraag is of hij me eigenlijk wel wilt vergezellen morgenavond." speelde ik op Gabriela in. "Het leek mij wel leuk om samen te gaan, jij ook?" vroeg ik hem terwijl ik zijn hand vastpakte.

[ bericht aangepast op 16 feb 2016 - 15:38 ]

---

'Speak the truth, even if your voice shakes...'

Hij had het voor elkaar. Ze wilde hem wel afstoten, maar hij begon toch een beetje binnen te komen en hij zag ook dat ze een glimlach probeerde te verbergen. Hij had eigenlijk niks anders verwacht. Vroeg of laat zou ook zij inzien dat hij echt niet zo’n monster was als zij blijkbaar dacht en de eerste stap naar dat moment was nu gezet. “Leuk je te leren kennen, maar ik denk dat ik toch deze koffie ergens anders op ga drinken met mijn boek,” zei ze en ze stond op. Hoewel ze zich wel terugtrok, was het niet zo bits gezegd als ze het aan het begin van hun ontmoeting zou hebben gedaan. “Veel plezier ermee,” zei hij. “Ik zie je vast nog wel.” En dat was hij ook van plan. Hij zou haar zeker weten nog wel terugzien. Het lag niet in zijn aard om op te geven als het een beetje moeilijk werd en hij had zijn zinnen gezet op het doorbreken van haar muren. Alexander stond ongeduldig bij de ingang van de school. Hij had afgesproken met August. Hoewel zij echt niet zoals al die meisjes heleboel kleding wilden shoppen – tenminste, Alexander wilde dat niet – kon hij de gelegenheid om de school te verlaten en naar het dorp te gaan niet voorbij laten gaan. Hij had echt geen zin in hier blijven met dit mooie weer. Hij stond voor zijn gevoel al eeuwen te wachten, maar in werkelijkheid was het hooguit een kwartier. Hij meende echt dat ze kwart voor drie hadden afgesproken, maar het was inmiddels drie uur en er was geen Gus, dus waarschijnlijk had hij zich daarin vergist – en anders mocht Gus wel met een hele goede reden komen waarom hij zo laat was. Hij had op zich wel zin in het bal. Hij wist nog niet of hij met een date zou gaan of niet eigenlijk. Meerdere meisjes hadden hem al gevraagd hoewel dat traditioneel gezien de taak van de jongen is, maar hij had ze allemaal afgewezen. Misschien nam hij wel niemand mee en zou hij op dat moment zien wie er allemaal beschikbaar was, of misschien zou hij toch een willekeurig meisje meenemen. Hij wist het nog niet, maar hij had nog een hele dag om daarover na te denken, dus waarom zou hij erover stressen?

[ bericht aangepast op 16 feb 2016 - 15:55 ]

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Marcello Aloisio Alvaréz
Halfblood / Molokov


Marcello bleef rustig liggen en keek naar Sasha. Ze hadden niet echt veel plek met zijn tweeën maar het kon net. Toch bewoog hij niet al te veel, zodat ze niet van het bankje af zouden vallen. "Dat is wel het plan ja, ten minste, als Gabi me gehoord heeft vanochtend.. ik vroeg haar namelijk best wel vroeg." Hij glimlachte even om de woorden. Natuurlijk zouden die meiden honderdduizend en 1 winkeltjes langsgaan om uiteindelijk bij de eerste winkel hun jurk te kopen. Vreemde wezens, die vrouwen, maar hij vond het best. Hij was maar al te blij dat hij hen niet hoefde te vergezellen. Liever chillde hij hier nog even, of misschien zou hij nog wel naar het dorp gaan maar dan zou je hem niet in een winkel vinden.

"Speaking of the devil..." zei ze en Marcello keek op om te zien dat Gabriela er net aan kwam. "Hee Sas. Zullen we nu gaan of zou ik nog even wachten?" vroeg deze aan haar vriendin. Ze leek zich opeens iets in haar hoofd te halen, wat ze moest zeggen, al had hij niet door wat de intentie daarvan was. Ze plofte neer op het bankje, en hij kon nog zijn evenwicht bewaren, al liggend op het bankje. Hij bewoog nu al helemaal niet, maar hij bleef wel liggen want het lag gewoon te lekker om te gaan zitten. 'Je gaat toch wel samen met mij naar de bal hé.' Hij keek even naar Sas en toen weer naar Gabriela. 'Ik ben enorm jaloers ingesteld, dus als je haar van mij af wilt pakken, moet je wel van hele hoge huizen komen.' Aha, nu had hij al snel door waar ze mee bezig was. Hij keek haar alleen maar even aan met een glimlach. Hij had geen intenties om Sasha te dwingen om met hem heen te gaan, want hij had nog helemaal niet nagedacht over een date. Al zou het natuurlijk wel leuker zijn om samen te gaan, bedacht hij zich net. En Gabriela had wel gelijk, Sasha was bepaald geen slechte optie. "Of hij van hoge huizen weten we bijna wel zeker. De echte vraag is of hij me eigenlijk wel wilt vergezellen morgenavond." sprak Sasha. Ze waren goede vrienden, dus natuurlijk vond hij het een goed idee om met haar samen te gaan. En hij vroeg zich wel af hoe Sasha eruit zou zien in haar nieuwe jurk, ongetwijfeld goed want ze was al knap genoeg van zichzelf. "Het leek mij wel leuk om samen te gaan, jij ook?" Ze had zijn hand vastgepakt, wat hij prima vond. “Met iemand anders dan jou zou ik niet willen gaan” zei hij met een glimlach terwijl hij in haar ogen keek en het was eerlijk, want hij wilde echt niet gaan met iemand anders. Hij kon zich namelijk geen ander meisje verzinnen waarmee hij zou willen gaan. Manuello zou ongetwijfeld aan Zuzana vastgeplakt zitten, dus dan zou hij zich een stuk minder ongemakkelijk voelen. Hoefde hij in ieder geval niet naar die twee zitten kijken terwijl ze aan het zoenen zouden zijn.

---

Aan niets denken is ook denken.

Inmiddels was ik aan mijn tweede boterbiertje begonnen en ik zat nog altijd aan de bar. Mevrouw Stromberg had het maar al te druk met het ontvangen van meer en meer gasten en ze maakte met iedereen een praatje. Uiteindelijk kwam ze weer achter de bar staan en begon zich opnieuw om mij te bekommeren.
"Dus zeg eens liefje, met wie ga je morgenavond naar dat feest?" vroeg ze nieuwsgierig.
"Hoe bedoelt u?" vroeg ik een beetje verward.
"Een date, lieve jongen, wie is je date?"
"Sinds wanneer... ik wist helemaal niet dat we een date moesten meebrengen." Hoezo gingen zulke dingen altijd langs mij heen?
Mevrouw Stromberg moest lachen. "Je bent toch geen eerstejaars. Inmiddels hoor je zulke dingen te weten."
Ik haalde mijn hand door mijn haren en probeerde een moment te herinneren dat ik dit gehoord had, maar ik kwam er niet op.
"You'll be fine." zei ze liefelijk. "Er is sowieso wel een leuk meisje die zich door jou wil laten vergezellen."
"Hmm ja waarschijnlijk." mompelde ik. Fuck, nu moest ik dit ook nog weer gaan fixen. Als ik ergens geen zin in had is het wel in een date.

"Kop op, lieverd." zei mevrouw Stromberg terwijl ze me me bemoedigend op mijn schouder sloeg.
De bel van de deur rinkelende opnieuw en dit keer kwamen de Ruzicka-tweeling binnen, voorgegaan door Iza en Mae. Ze namen plaats aan een tafeltje en Iza zwaaide eventjes naar me. Ik zwaaide terug en draaide me weer terug naar mevrouw Stromberg.
Die keek me ondertussen veel belovend aan en knikte naar Iza. "Dat is een heel erg mooi meisje, vind je niet?"
"Iza? Ja.. ja een heel mooi meisje, denk ik." zei ik een beetje onhandig.
"Dear boy, je hebt toch ogen in je hoofd, of niet soms?" Ze schudde een beetje ongeloofwaardig haar hoofd. "Vraag haar mee!"
"Maar we zijn vrienden!"
"Ik en mijn man waren ook eerst vrienden, nu hebben we 3 kinderen,1 kroeg en een hond samen."
Ik gokte dat mevrouw Stromberg mijn shock van mijn gezicht af kon lezen. "Maar dat heb je natuurlijk niet meteen als je naar een bal gaat samen." stelde ze me gerust.
"Ik vraag gewoon niet zo snel iemand mee.." bekende ik.

"Je bent zo anders dan je broer Pyotr." Mevrouw Stromberg pakte haar toverstok zwiepte nonchalant van links naar rechts en alle lege bierglazen uit het kroegje vlogen op de bar af om vervolgens zichzelf af te wassen. "Pyotr was altijd zo'n gentlemen! Maar niet op de vervelende manier natuurlijk, hij was altijd heel netjes wanneer het op de meisjes aankwam." vertelde ze over mijn broer. "Wat een leuke jongen! Hoe gaat het met hem?"
Rustig nam ik een slok van mijn boterbier om mijn eigenlijke eerste reactie te verbergen. Pyotr was de belichaming van perfectie. Pyotr was de perfecte schoonzoon, de perfecte zoon en de perfecte vriend. Hij begaat nooit een misstap en zag er dan ook nog eens goed uit. Vreselijk irritant, vond ik het. Natuurlijk was ik heel erg trots op Pyotr en was ik zelfs een beetje trots om zijn broertje te zijn, maar het was vreselijk om met hem vergeleken te worden.
"Ja het gaat goed, hij werkt voor het ministerie, en heeft net een eigen huis gekocht met zijn vriendin." vertelde ik.
Mevrouw Stromberg knikte tevreden. "Had niks anders verwacht, absoluut niks anders verwacht. En Igor?" vroeg ze verder naar mijn andere broer.
"Hij doet het ook erg goed, werkt nu in de stokkenmakerij." Soms vond ik dat Svetlana het maar makkelijk had, natuurlijk was ze dan wel een meisje en was dat een nadeel binnen ons gezin. Maar verder was ze wel het enigste meisje. Zij hoefde niemand te overtreffen, voor haar was geen lat gelegd. Het was alsof de kroeghoudster mijn gedachten kon lezen.
"En Svetlana? Dat is altijd zo'n schat van een meid."
"Ja, met haar gaat het ook goed, misschien komt ze vanmiddag nog wel even langs, dan kunt u haar zelf spreken."
Opnieuw knikte mevrouw Stromberg tevreden. "Fijn om even gekletst te hebben, lieverd. Maar nu moet ik weer aan het werk!" Ze schonk nog een boterbier voor me in en wendde zich vervolgens weer tot de andere klanten.

Al dat geratel van mevrouw Stromberg had me wel op een idee gebracht. Misschien was het helemaal niet zo'n gek idee om met Iza te gaan. Ik keek over mijn schouders naar de meisjes, Iza was inderdaad erg knap. Ik draaide me weer terug en verzonk in mijn gedachten. Misschien was er wel echt meer tussen ons, alleen had ik het gewoon nog nooit door gehad. Ik begreep niets van mezelf of mijn gevoel. En hints opvangen van meisjes begreep ik al helemaal niet. Plotseling vroeg ik me af met wie Gus zou gaan. Ik schrok zelf van die vraag en drukte hem weer weg. Waarom dacht ik nu aan Gus? Wat maakte het nou uit met wie hij zou gaan? Maar deep down was dat het enige waar ik niet verward over was. Ik wist precies waarom ik dat wou weten.