• D U R M S T R A N G      I N S T I T U T E

    STORY
    Durmstrang Institute, 2014. De school richt zich nog altijd wat op de duistere magie, maar een stuk minder dan vroeger. Muggleborns worden echter nog altijd niet toegelaten op Durmstrang, en de school heeft een duidelijke voorkeur voor Purebloods. Toch is de school een stuk toegankelijker dan hij vroeger was. Sinds enkele decennia is Durmstrang over gegaan op het indelen van zijn studenten in afdelingen. Dit omdat ze, na weer meer contact gehad te hebben met Hogwarts, het gevoel hadden zo beter overzicht te kunnen houden over de leerlingen en hen beter naar wens dingen konden leren. Leerlingen krijgen hun eerste twee jaar op Durmstrang de kans om zich beter te ontwikkelen, en worden aan het begin van hun derde leerjaar gesorteerd in een van de vier afdelingen. Aan het einde van ieder jaar moet iedereen naast zijn examens een andere grote test begaan, waarin gekeken word of zij nog wel het best passen bij de afdeling waar ze dat jaar in hebben gezeten. Hoewel het nauwelijks voorkomt, veranderen sommige leerlingen dus van afdeling. Op het moment van het RPG volgen we leerlingen in hun zevende jaar, wat voor de meerderheid van deze leerlingen hun voorexamen jaar is.

    HOUSES
    Credits
    • Hallestrom
    (Colors: Navy Blue & Red, Animal: Eurasian Lynx, Traits: Intelligence & Loyalty) Opinionated, but open to suggestion. These fair few are of the brightest and most inquisitive. They seek knowledge, and respect intelligence. However as students of Durmstrang their chosen paths are still often dark in nature, and the knowledge they truly thirst for is that which no others have found before and the power that comes with it. Their loyalty may be favoured in many situations, but they can be somewhat selfish friends at times, and hard masters to work for as they also command complete loyalty and respect from those around them.
    • Molokov
    (Colors: Burned Orange & Black, Animal: Black Bear, Traits: Strength & Endurance) Of great strength, comes great power. The ability to endure whatever is thrown at them, and still hold their heads high. They value not only physical or magical strength, but also inner strength. Many Molokovs rely only on these things and blunder into situations without thinking, and learning to also appreciate mental strength sometimes proves difficult. Molokovs can be bullies, and make excellent henchmen. Hallestroms in particular occasionally think of them as stupid, but this is by no means always the case.
    • Ranaulph
    (Colors: Steel Grey & Lime, Animal: Grey Wolf, Traits: Cunning & Bravery) Valiant and chivalrous - for Durmstrang students - those in this house enjoy a challenge. Daring and sly, they rarely back down even from the toughest opponent. And quite a lot of the time they win. But it is often with the aid of copious and outrageous cheating. A good Ranaulph will learn to successfully conceal this deceit. But those who know this house will always be aware of it, even if there is no proof. Charming on the outside, they are often rather talented individuals, and occasionally they are exceptionally talented. but their rash actions can lead them into trouble later on.
    • Rhoswen
    (Colors: Purple & Gold, Animal: Osprey, Traits: Integrity & Perseverance) Rhoswens do what they set their minds to no matter the consequence - and what they do always benefits them in some way. The word "impossible" is not a part of their vocabulary. They are determined to remain true to themselves, rarely choosing to voluntarily follow another unless it serves part of a long term plan. When questioned, their integrity holds true, lying is not tolerated. They are proud of their achievements and as a general rule do not particularly care about hiding mistakes unless doing so is essential. They can be very blunt, and usually have a few amusing insults ready for use at any time. Rhoswens are experts at twisting things to their own advantage.

    OTHER INFORMATION
    • Vakken en Lessen
    Durmstrang heeft een groot vakkenpakket, met veel keus, maar ook redelijk wat verplichte vakken. Leerlingen zitten tot en met hun vierde leerjaar vast aan een bepaald vakkenpakket zonder keus. In het begin van het vijfde jaar zullen zij minimaal twee extra vakken moeten kiezen naast de verplichte. Het maximum wat betreft keuzevakken ligt op 5, op deze manier probeert de schoolleiding van Durmstrang er voor te zorgen dat leerlingen niet te veel doen, en ook wat vrije tijd overhouden. In totaal heeft een leerling op Durmstrang keuze uit een tiental vakken naast de zes verplichte vakken.
    • Lijst met vakken voor het 5e, 6e, 7e, en 8e jaar
    [V] Charms
    [V] Dark Arts*
    [V] History of Magic [HoM]
    [V] Transfiguration
    [V] Potions
    [K] Astronomy
    [K] Quidditch**/****
    [K] Sports***/****
    [K] Care of Magical Creatures [CoMC]
    [K] Arithmancy
    [K] Divination
    [K] Studie of Ancient Runes [SoAR]
    [K] Music****
    [K] Art****
    [K] Ghoul Studies
    * Bij Dark Arts wordt zowel de geschiedenis van de Dark Arts, de uitvoering en de verdediging behandeld.
    ** Enkel leerlingen die Quidditch volgen mogen in het Quidditch-team voor de bovenbouw zitten.
    *** Bij Sports wordt gericht op individuele sporten. De leerlingen die dit volgen zullen ook wedstrijden hebben, zowel onderling als uitjes naar de muggle-wereld om hier wedstrijden te hebben. Dit zijn sporten waar geen magie bij nodig is, en waar het dan ook verboden is om gebruik van magische hulpmiddelen (spreuken, toverdrankjes, etc.) te maken. Leerlingen richten zich binnen dit vak vaak nog op een sport, om hier meer en beter in te trainen. Eenmaal in de week is er een gezamenlijke les, en twee keer in de week wordt er specifiek getraind. Natuurlijk mogen de fanatiekelingen, in overleg met het schoolbestuur en de leerkracht, ook vaker trainen. Er wordt binnen Sports gericht op Atletiek, Zwemmen, Paardensport, Boogschieten, Roeien en Wielersport.
    **** Een leerling mag enkel een van deze vakken als extra vak hebben. Als een leerling wenst meerdere van deze vakken te kiezen, dient zij bij een tweede ook een derde keuzevak te kiezen, en bij een derde van deze vakken, een vierde keuzevak.
    • Rooster


    • Quidditch
    Ook op Durmstrang wordt er natuurlijk Quidditch gespeeld, in twee verschillende klassen weliswaar. De onderste klasse is voor de onderbouw (1e - 4e Leerjaar), en de bovenste klasse voor de bovenbouw (5e - 8e Leerjaar). Enkel leerlingen die ook Quidditch volgen, mogen onderdeel nemen in de Quidditch teams in de bovenbouw. Voor ieder afdeling is er een team, maar wanneer een afdeling te weinig leerlingen heeft wordt dit of aangevuld met de bete leerlingen van die afdeling (of eerste/tweede leerjaar) uit de onderbouw, of met leerlingen uit andere afdelingen. Iedere maand is er voor beide klassen een wedstrijd, uitgezonderd van de eerste twee maanden school. Na afloop van de laatste wedstrijd wordt het eindklassement bekend gemaakt, en de winnende afdeling wint de Quidditch-beker van dat jaar.
    • Hallestrom
    Captain —
    Chaser —
    Chaser —
    Chaser —
    Beater —
    Beater —
    Keeper — Oliver Amaro Delray
    Seeker —

    • Molokov
    Captain — Vincent Milan Procházka
    Chaser — Zuzana Ružicka
    Chaser —
    Chaser —
    Beater —Manuello Ezequiel Alvaréz
    Beater —
    Keeper — Vincent Milan Procházka
    Seeker — Claudai Ružicka

    • Ranaulph
    Captain — Dimitri Viktor Volkov
    Chaser — Dimitri Viktor Volkov
    Chaser —
    Chaser —
    Beater —
    Beater —
    Keeper —
    Seeker —Iza Afina Caterina Dascu


    • Rhoswen
    Captain — (Loten?)
    Chaser — Alexander Stoyan Lyuben
    Chaser —Erika Isole Falker
    Chaser —
    Beater —Vyara Kaven Rumaneck
    Beater —
    Keeper —
    Seeker — Sara Tali Herbovitz

    • Nationaliteiten
    Leerlingen van Durmstrang komen voornamelijk uit Scandinavië en Oost-Europa, al zijn er ook uitzonderingen van leerlingen uit Noord-West Europa en enkele leerlingen uit het middenoosten.

    • Leerjaren en Schooljaar
    Op Durmstrang volgen de leerlingen acht jaar aan onderwijs, en wanneer zij deze succesvol afsluiten heeft bijna elke leerling de kans op een studiebeurs of een gedeeltelijke betaling voor een opleiding. De eerste twee leerjaren zijn leerlingen nog niet ingedeeld in een afdeling, en tot en met het vierde leerjaar hebben zij een vast vakkenpakket. Vanaf het vijfde kiezen zij vakken, die zij tot hun examen zullen moeten volgen, behalve wanneer zij meer dan twee keuzevakken hebben. Wanneer dit het geval is, mag de leerling een van zijn of haar keuzevakken tot en met het zevende leerjaar laten vallen. Het schooljaar begint op de laatste maandag van augustus, en op twee dagen hiervoor vertrekken de leerlingen al naar Durmstrang. Leerlingen krijgen in mei van het jaar dat zij elf worden een brief dat zij zijn toegelaten op Durmstrang, en zullen dat jaar dan ook hun eerste schooljaar starten. Het schooljaar loopt tot en met de laatste vrijdag van juni, en tussen elk schooljaar zit dus telkens ongeveer twee maanden aan zomervakantie. Tussendoor is er natuurlijk de Kerstvakantie, maar ook nog vier andere vrije weken en natuurlijk een aantal vrije dagen/middagen.

    • Schoolregels
    — Tijdens lesuren duurt het schooluniform ten allen tijden gedragen te worden.
    — Vernieling van andermans bezittingen is niet toegestaan.
    — Het pesten of vernederen van wie dan ook is verboden.
    — Alle lessen dienen gevolgd te worden, tenzij je een goedgekeurde reden hebt.
    — Meisjes en jongens mogen niet bij elkaar in de dorms komen
    — Iedere avond worden de dorms gecheckt, is iedereen er, en zijn er geen meiden bij de jongens/andersom? Als jij niet aanwezig bent, volgen er maatregelen.
    — Wees op tijd bij lessen en Quidditch wedstrijden.
    — Aanwezigheid bij Quidditch wedstrijden is voor iedereen verplicht.
    — Muggle-voorwerpen zoals moderne technologie, dienen niet meegebracht te worden, deze zullen toch niet werken.


    • Dorms
    Iedere Durmstrang afdeling heeft zijn eigen Dorms, hier kunnen de leerlingen na de lessen rondhangen, huiswerk maken, en natuurlijk zijn hier ook hun slaapzalen en badkamers. Leerlingen van andere afdelingen kunnen in principe niet in de Dorm van een andere afdeling komen, gezien deze beschermd is met een wachtwoord. Iedere maand veranderd het wachtwoord.
    • Hallestrom
    De Hallestrom Dorm bevind zich op de derde verdieping van het kasteel, achter een grote houten deur met daar de naam van de afdeling op. Momenteel is het wachtwoord Wisdom and Knowledge are not completely the same. Hallestroms' slaapzalen zijn verdeeld per leerjaar en sekse. De bovenbouw slaapt aan de rechterkant van de zitkamer, de onderbouw links. Bij beiden is het zo dat de meiden het dichts bij de deur naar de zitkamer slapen, en de jongens meer naar achter.
    • Molokov
    Molokov's Dorm ligt vlak naast de eetzaal van de school, verborgen achter een simpele deur als ieder ander. De jongere leerlingen van andere afdelingen vragen zich dan ook dikwijls af waar de Molokov Dorm is. De Dorm neemt twee verdiepingen in beslag, en heeft dan ook op de tweede verdieping van de school een deur. Ook deze valt nauwelijks op. Het wachtwoord is momenteel We may be Reckless, but we create the best stories of all.De slaapzalen voor de meiden bevinden zich op de tweede verdieping, die van de jongens op de begane grond, samen met de zitkamer.
    • Ranaulph
    De Ranaulph Dorm bevind zich tegenover die van Rhoswen. Dit komt omdat, voordat Durmstrang de afdelingen invoerde, er op deze plekken ook twee slaapzalen tegenover elkaar waren, en het schoolbestuur het onzin vond om die ruimte niet te gebruiken. Het wachtwoord is Succes, even with cheating, remains succes. Ranaulph heeft twee grote slaapzalen, waar alle leerjaren door elkaar slapen. Jongens en meiden wel gescheiden.
    • Rhoswen
    Rhoswen's Dorm is tegenover Ranaulph, en heeft een grote Visarend op de deur geschilderd. De Dorm is strategisch opgedeeld, met slaapzalen ingedeeld in leeftijd. Jongens hebben altijd de linker slaapzaal, en de meiden de rechter. De onderbouw slaapt het verst van de zitkamer af, zodat zij niet gewekt worden wanneer de oudere leerlingen naar bed gaan. Het wachtwoord is de vraag bij het antwoord wat luid Lydia and Simon, de vraag— het wachtwoord— is; Who were unable to stand eachother throughout their school life, but now have a baby?

    • Uniform
    Aangezien Durmstrang in een koud gebied staat, dragen de leerlingen altijd veel kleding. De hoofdkleur in het uniform is bruin of zwart, gecombineerd met wit en de afdelingskleuren. Vroeger was het Durmstrang uniform bruin met rood, maar sinds de komst van de afdelingen is dit veranderd. Leerlingen mogen zelf kiezen of zij een rok of broek dragen, maar deze moet altijd egaal van kleur (zwart of bruin) zijn, en er mogen geen gaten in zitten. Daarboven dragen de leerlingen een witte blouse met lange mouwen en een blazer, gevoerd met de hoofdkleur van hun afdeling, en met de buitenkant de andere kleur. Zo kunnen Hallestroms rode blazers met donkerblauwe voering dragen, of donkerblauwe blazer met rode voering. Voor buiten krijgt iedereen een mantel en een dikke winterjas. Ook krijgt iedereen een bontmuts en sjaal, en moeten de leerlingen in de winter stevige laarzen of winterschoenen dragen, waar zij in de zomer, lente en herfst ook hakken, open schoenen, en dunne sneakers mogen dragen.
    Mocht een leerling de dresscode niet volgen, dan krijgt deze een waarschuwing.

    • Huisdieren
    Op Durmstrang staan huisdieren niet hoog in de lijst met prioriteiten, maar zijn ze wel toegestaan. Studenten mogen uilen, padden, katten, ratten en paarden (wanneer zij zich focussen op paardensport en het vak sport hebben) meenemen naar de school, mits zij deze goed verzorgen.

    • Kasteel en omgeving
    Durmstrang's kasteel is oud, en heeft drie verdiepingen. Het kasteel heeft naast het hoofdgebouw een astronomietoren, een uilentoren en ligt naast een groot bos, een groot meer en ver verwijderd van de eerste muggle-beschaving. Wanneer de leerlingen van school weggaan of aankomen, gebeurt dit via een boot. Op school aankomen aan het begin van ieder jaar vergaat ook zo. De leerlingen stappen in de buurt van hun woonplaats op de trein/auto/bus/vliegtuig/whatever, en lopen het laatste stuk naar het meer, waar zij opgepikt zullen worden door de boot. Naast het kasteel bevinden zich ook verscheiden sportaccommodaties, waar de leerlingen die het vak sport volgen, dan ook les hebben en trainen. Naast de sportaccommodaties bevind zich het quidditchveld.

    • Cijfers, toetsen en essays
    Op Durmstrang wordt educatie in een hoog vaandel gezet, wat logisch is voor een school. Leerlingen mogen per week maximaal een toets hebben voor een verplicht vak, en een voor een keuzevak. Dit zodat de leerlingen goed de tijd hebben om te leren, en om ook dingen te doen aan hun andere vakken. Essays en Opdrachten voor een cijfer mogen echter zo veel gegeven worden als leraren willen, al moet het wel nut hebben. Cijfers worden gegeven op een schaal van 100%. Wanneer een leerling lager dan 65% haalt voor een essay of andere opdracht, wordt dit als onvoldoende beschouwd. Voor toetsen ligt dit op 60%. Wanneer een leerling lagen dan 65% staat als gemiddelde, is er een mogelijkheid dat hij of zij aan het eind van het jaar zijn examens niet mag maken totdat hij of zij zijn cijfers ophaalt door het herkansen van toetsen, maken van extra essays, etc. Wanneer een leerling zijn examens niet maakt, blijft hij automatisch zitten. Wanneer een leerling voor zijn examens minder dan een 65% overall-score haalt, mag hij of zij nog herkansen, maar wanneer de overall-score onder de 50% ligt, blijft hij of zij ook zitten. Wanneer een leerling zijn herkansingen faalt, blijft hij of zij ook zitten.


    CHARACTERS
    Naam — Faceclaim — User — Pagina
    [Girls/Boys: 10/10]
    Hallestrom [2/2]
    • Eleanore Ingrid Novak — ? — MaIfoys — 1.4
    • Gabriëla Antansia Rozycha — Kristina Bazan — Philip — 1.8


    • Oliver Amaro Delray — Lucky Blue Smith — Poppys — 1.2
    • August Felix Björk — ? — Raccoon — 1.6


    Molokov [3/4]
    • Zuzana Ružicka — Ebba Zingmark — Deamus — 1.4
    • Claudai Ružicka — Ebba Zingmark — Necessity — 1.6
    • Natalya Alissa Ivanov — Alycia Debnam Carey — Clarik — 1.9

    • Vincent Milan Procházka — ? — MikeGClifford — 1.2
    • Marcello Aloisio Alvaréz — Marcio Patriota — Malfoys — 1.8
    • Manuello Ezequiel Alvaréz — ? — Raccoon — 1.8
    • ? — ? — Probie — ?

    Rhoswen [3/2]
    • Sara Tali Herbovitz — Imaan Hammam — Tiva — 1.3
    • Erika Isole Falker — Katherine McNamara — Clarik — 1.8
    • Vyara Kaven Rumaneck — ? — Morgen — 1.8

    • Alexander Stoyan Lyuben — Francisco Lachowski — Necessity — 1.4
    • Emiel Elijah Rostville — ? — Florentina — 1.7


    Ranaulph [2/2]
    • Mae Nicola Mickelson — ? — caIypso — 1.7
    • Iza Afina Caterina Dascu — Lodovica Comello — sandordinja — 1.7


    • Dimitri Viktor Volkov — ? — calice — 1.3
    • Adrian Andrej Nordheim — Alexander Koch — Solemnly — 1.9


    RULES
    • Schrijf minimaal 200 woorden, naam, codes etc is uitgezonderd!
    • De Huisregels van Quizlet gelden uiteraard ook hier.
    • Posts dienen geschreven te worden in correct Nederlands.
    • 16+ (sex, extreem geweld, etc) is toegestaan, maar meld dit wel even aan de bovenkant van je post, in het rood.
    • Enkel ik (BIackburn) maken nieuwe topics, tenzij anders vermeld.
    • Als je twee weken niet reageert, zal ik je een PB sturen. Als je een geldige reden hebt zal je niet uit de RPG gezet worden.
    • Als je niet meer met plezier meespeelt of niet meer mee wilt doen, meld je dan netjes af én schrijf nog minimaal een post over hoe je personage het gesprek af rond o.i.d.
    • Bespeel andermans personages niet zonder toestemming.

    [justify]
    HET BEGIN

    Datum en Tijd
    We skippen naar Zondagavond 31 augustus, 20.20

    Het avondmaal was deze keer van 18.00-18.30, leerlingen hebben dus ruim de tijd gekregen zich klaar te maken. Het feest begon officieel om 20.00, maar de meesten bovenbouwers zullen nu aankomen/het feest een beetje gezelliger maken. Het feest bevind zich buiten, er is muziek, eten, drinken etc. Alcohol en verdovende middelen zinn zoals altijd verboden. Het feest zal tot 1.00 duren voor bovenbouw, 00.00 voor onderbouw. De volgende dag zullen alle lessen uitvallen. Bovenbouwers hebben de mogelijkheid na het feest te overnachten in een tent (min 1-max 4 per stuk). Deze tenten zijn zo behekst dat de lucht buiten te zien is, maar je niet naar binnen kan kijken.

    [ bericht aangepast op 20 maart 2016 - 19:14 ]


    take me back to the basics and the simple life

    CLAUDAI      R U Ž I C K A
    “I stepped into the bookshop and breathed in that perfume of paper and magic that strangely no on had ever thought of bottling”
    Molokov – Seeker –Twin - Halfblood


    Ze waren weer onderweg naar Durmstrang. Nog even en Claudai zou weer thuis zijn. Zo dacht zij erover. Durmstrang was de plek waar ze wilde wonen, waar ze welkom en geliefd was en voor haar waren dat de kenmerken van een thuis. Het ging niet om de plek waar je geboren was, maar om de plek waar je hart was.
    Zuzana zat samen met haar in de coupé. Ze waren weer eens aan de late kant geweest – Zuze’s schuld natuurlijk - en hadden nog niemand gezien verder. Claudai had al snel Zuzana’s houding geïmiteerd en zat ook met haar rug tegen de zijkant van het andere bankje. Zij had haar benen alleen niet opgetrokken maar languit op de bank gelegd. Wanneer er anderen zouden komen, zou ze wel gaan verzitten.
    "Duss, Clau, wie gaan we zo opzoeken om verder bij te zitten? Of wachten we tot er anderen richten ons komen?" vroeg Zuzana haar. Net toen Claudai haar zus wilde antwoorden, ging de deur open en kwam Emiel binnen.
    “Mag ik hier zitten?” vroeg hij en net toen ze haar mond opendeed om te antwoorden, ging hij zitten.
    “Natuurlijk,” antwoordde ze nog een beetje overbodig. “Ook hallo Emiel. Ja, mijn vakantie was goed, leuk dat je het vraagt. Hoe was de jouwe?” voegde ze er eraan toe toen hij zonder iets te zeggen uit het raam ging staren. Meestal dacht ze zulke dingen wel en zei ze ze niet, maar de enige twee mensen die er waren, waren Zuzana – haar tweelingzus – en Emiel, die ook een goede vriend was, waardoor ze het nu wel durfde uit te spreken.
    “Ik denk niet dat we nog mensen hoeven te zoeken. De eerste heeft ons al gevonden,” antwoordde ze Zuzana vervolgens een beetje heel erg laat. “Of wil jij nog iemand zoeken?



    The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.


    Natalya Alissa Ivanov


    Het was bijna onmogelijk om je door de eerste- en tweede jaars heen te werken op de heenweg naar Durmstrang, de eerstejaars waren nog volledig overweldigd over hun vertrek naar de school en de tweedejaars dachten dat het mogelijk was om je vrienden te vinden door zolang mogelijk over de gangen rond te lopen, wanneer ze hun derde jaar bereikten hadden ze door dat men beter opzoek kon gaan naar een coupe met een vriendelijk gezicht en de reunie pas op school te hebben als je elkaar zo niet vond.
          In de paar minuten sinds de boot was vertrokken waren er maar liefst zes mensen op mijn tenen gaan staan terwijl ik me een weg door de horde met mensen heen duwde dus toen ik Zuzana en Claudai samen met Emiel in een coupe zag zitten was ik immens opgelucht. "Is het goed als ik hierbij kom?" vroeg ik terwijl ik de deur opende. Ik stelde de vraag meer uit beleefdheid dan onzekerheid over of ik erbij mocht zitten en stapte naar binnen voordat iemand antwoord kon geven. Mijn magisch verlichtte hutkoffer duwde ik onder de bank en nam een plek in naast Claudai. "Hoe was jullie vakantie?"

    [ bericht aangepast op 7 jan 2016 - 19:00 ]


    "Everyone forgets Icarus also flew" - Jack Gilbert

    D I M I T R I V I K T O R V O L K O V
    Renaulph • Captain & Chaser • Fullblood
    "anything is possible if you've got enough nerve"







    Het was nooit vervelend geweest voor Dimitri om de zomer thuis door te brengen. Zijn ouders, en dan vooral zijn moeder, verwende hem onwijs. Iedere dag kookte ze geweldig lekker eten voor hem en zijn vader gaf hem vele wijze lessen (waar hij soms niet helemaal op zat te wachten, maar het was goed bedoeld). Dit jaar was er echter wel iets veranderd: zijn broers zijn afgelopen jaar allebei op zichzelf zijn gaan wonen, dus zij waren er deze zomer niet. Zonder hen was het een stuk saaier thuis.Zijn zusje Svetlana woonde nog wel bij hun ouders, maar hij had eerlijk gezegd geen zin om iedere dag met haar op te trekken.
    Het was dan ook een bevrijding toen ze eindelijk weer op de boot richting Durmstrang stonden.
    "Ik zie je wel in het kasteel!" zei Dimitri snel tegen Svetlana en hij haalde plagerig haar haar door de war.

    Hij drong zich door de jongerejaars heen. Het was druk en zo te zien waren de meeste coupés ook al bezet. Hij kwam langs een coupé met de tweelingzusjes Zuzana, Claudai en Natalya. Automatisch glimlachte hij even naar ze, maar toen viel Dimitri zijn oog op de jongen waar ze mee zaten: Emiel heette hij, kon Dimitri zich herinneren.
    Van hem kreeg hij nooit echt hoogte en besloot dat hij de meisjes wel in het kasteel zou spreken.
    Hij duwde opnieuw een paar eerstejaars aan de kant en kwam toen eindelijk aan bij de coupé waar hij naar had gezocht.
    Zonder het ook maar te vragen duwde hij de deur open.
    "Alex!" zei hij opgewekt en omhelsde Alexander kort.
    Daarna wende hij zich tot de andere jongen die ook in de coupé aanwezig was. Het was August, een jaargenoot en goede vriend van Alexander.
    "Hee!" begroette hij hem kort. "Ligt het aan mij of lijken die eerstejaars iedere jaar jonger te worden?

    [ bericht aangepast op 7 jan 2016 - 22:30 ]

    Iza Afina Caterina Dascu
    Renaulph - Pureblood - Seeker




    Ik verheugde me erop weer naar Durmstrang te gaan. Ik was dan ook blij dat ik me nu op de boot bevond. We waren al een kwartiertje onderweg, maar ik ging nu pas opzoek naar een plek in één van de coupés. Normaal was ik degene die een coupé reserveerde en aanhang zocht, zo zat ik wel in elkaar. Deze keer was het anders. Ik had me op de boot nog snel om moeten kleden. Mijn familie had bedacht dat het wel leuk zou zijn uitgebreid te eten voor ik wegging en dat was dan ook wat we hadden gedaan. Ik had de boot er bijna door gemist en al helemaal geen tijd meer gehad om me om te kleden. Ik was aangekomen met mijn haar in een nette naar achter gestoken knot, een zwart leren jurkje, met mouwtjes, een zwarte panty, en pumps. Ik had me helemaal willen omkleden, maar door al het gehaast was ik er alleen in geslaagd wat van mijn zelfgemaakte sieraden en gympen in mijn schoudertas te proppen. Op het toilet had ik mijn haar losgegooid, waardoor mijn slag weer een beetje tevoorschijn kwam, mijn make-up wat bijgewerkt, voornamelijk m'n rode lippenstift, m'n pump vervangen voor rode sneakers en wat armbandjes en ringen omgedaan. Met dit alles was ik wel een kwartier zoet geweest, wat ervoor zorgde dat iedereen al een plekje gevonden had. Ik opende de deur van het toilet en ging opzoek naar een coupé waar ik mijn vrienden zag zitten. Ik had verschillende opties. Het liefst vond ik Mae, mijn beste vriendin, ik had haar echt gemist, met haar kon ik alles delen. Ik wilde me ook wel aansluiten bij Emiel. Ik was benieuwd hoe het met hem ging, als hij maar niet in zijn depressieve status was teruggekeerd. Vorig jaar had ik zo mijn best gedaan hem uit dit dal omhoog te trekken. Dimitri was een andere goede vriend van me, hij was m'n maatje op het quidditch veld. Deze vakantie had ik aardig was nieuwe tactieken bedacht, die ik graag met hem door wilde spreken. Bovendien kon ik gewoon altijd met hem lachen. Als ik Zuzana of Erika tegen kwam wilde ik me daar ook wel bij aansluiten. Met hen was ik wat oppervlakkiger bevriend, maar ik kon het wel met ze vinden. Wanneer ik Oliver tegen kwam ging mijn hart sneller kloppen, ik weet niet of ik me bij hem zou aansluiten. We waren bevriend, maar ik vond het moeilijk niet nerveus te worden in zijn aanwezigheid.

    Ik keek door de raampjes van de coupés maar had nog geen bekende gezien. Het was best vreemd om hier weer rond te lopen. Voor mijn gevoel had ik iedereen jaren niet gezien. Ieder jaar voelde het zo, gewoon omdat het contrast tussen hier en thuis zo groot was. Hier kon ik mezelf zijn, thuis was ik iemand anders, iemand die niemand hier kende, behalve Vincent, maar hij had nooit de moeite genomen om mijn ware ik (hier op Durmstrang) daadwerkelijk te leren kennen, niet dat ik wel bij hem gedaan had. Ik keek opnieuw door een raampje en hoorde bekende stemmen. Met een enthousiaste zwaai deed ik de deur van de coupé open. Die stem herkende ik heel goed. 'Dimitri!'

    [ bericht aangepast op 8 jan 2016 - 14:20 ]


    'Speak the truth, even if your voice shakes...'


    Vincent Milan Procházka
    Molokov || Finally going home again
    Na een lange zomer vol knusjes en hard werken in de stallen van de familie, scharrelde ik nu over de boot richting school. Ik had eerst eventjes bij Stan gezeten, omdat die altijd vrij nerveus werd als de boot vertrok, en ik wilde wel zeker weten dat hij weer kalmeerde en zichzelf geen pijn deed. Nu zaten zijn benen in tansportbeschermers en had een helm op. Het zag er niet uit, maar de hengst was heel fel en ik had geen zin dat hij een hersenschudding of een gat in zijn hoofd kreeg. Nu hij weer rustig in de transportbox stond, liep ik rustig naar de coupés. Ik zag vooral veel kleine kinderen, wat er elk jaar meer werden. Dat kwam waarschijnlijk ook omdat ik elk jaar ouder werd, maar goed. Ik vond uiteindelijk een coupé waar het meisje in zat waar ik langzaam een oogje op had gekregen in de jaren van vriendschap die we al deelden. Ik liep binnen en schonk iedereen een glimlach, voor ik me voorzichtig naast Zuzana op de bank liet glijden. Ik voelde me niet helemaal geweldig, maar was heel blij dat ik in elk geval bij een paar bekenden zat. De drukte in de coupé deed me niet goed, ik werd er een stuk stiller en meer ingekeerd van, gewoon omdat ik niet mee wilde gaan in alle drukte, bang om controle te verliezen. Ik pakte een doosje met lucifers en gooide ze over het tafeltje. Hierna schoof ik ze terug in het doosje en begon extreem geconcentreerd de stokjes weer op precies dezelfde hoogte, met alle kopjes dezelfde kant op, en alle houtjes perfect recht op elkaar, op te stapelen in het doosje. Zo kreeg ik een hand op mezelf, kon ik de rest buitensluiten, en even rust op me creëren. Toen alles weer goed lag, en ik mezelf even heel rustig voelde, keek ik op en stopte het doosje weer weg. "Iedereen zijn in school?" vroeg ik vrolijk, geen idee of het al was gevraagd, want ik had tot nu toe door die lucifers niets meegekregen. Eerlijk gezegd had ik niet eens gezien dat we met best veel mensen in deze coupé zaten, maar goed. Hopelijk kwam alles goed, en anders kon ik altijd nog zelf, of met Zuza, naar Stan gaan in de transportboxen. Ik was nu vooral blij dat in weg kon van de stoeterij van mijn familie en hier me kon mengen onder de mensen bij wie ik mijn eigen zelf kon zijn, of in elk geval meer dan thuis.

    [ bericht aangepast op 9 jan 2016 - 10:55 ]


    Bowties were never Cooler

    ALEXANDER      STOYAN       LYUBEN
    “Just face it, babe. I’m rich and handsome, so yes, I’ll get exactly what I want”
    Pureblood – Rhoswen – Chaser - Bulgaars


    Het duurde niet lang voordat Alexander de deur van de coupé open hoorde gaan en hij opende langzaam zijn ogen om te zien wie hem kwam storen.
    “Ax!” riep degene die binnen gekomen was uit. Het was natuurlijk August. Zij waren de vaste kliek van deze coupé. De rest verschilde per jaar, zeker het vrouwelijk schoon. Ieder jaar zaten er wel weer een paar meisjes bij ze en ieder jaar verdwenen ze weer na een gebroken hart.
    “He, jonkie!” riep Alexander uit terwijl hij de omhelzing kort beantwoordde. “Met mij is het goed. Hoe voelt het om eindelijk 17 te zijn?” Hij was zelf al een tijd 17 en het feit dat hij al een stuk langer meerderjarig was, wreef hij August er graag in. Hij was simpelweg de oudste – en daardoor ook de verstandigste.
    “Dus dat mormel heb je ook nog?” vroeg hij vervolgens toen Destiny ook binnengetrippeld kwam. Hij snapte weinig van het hebben van huisdieren en hij kon er ook weinig mee. Mensen waren voorspelbaar, zelfs al dachten ze zelf van niet. Je kon ze zo manipuleren dat jij er profijt van had zonder dat ze doorhadden dat ze precies jouw plan volgden. Dieren niet. Die deden precies wat ze zelf wilden en je kon er weinig aan veranderen. Wat had je eraan?
    De coupédeur ging nog een keer open en opnieuw kwam er een bekend gezicht binnen. “Alex!” riep Dimitri terwijl hij Alexander omhelsde. Alexander beantwoordde de omhelzing even. “Dimitri!”antwoordde hij.
    “Ligt het aan mij of lijken die eerstejaars ieder jaar jonger te worden?” zei Dimitri vervolgens. Alexander keek hem aan voordat hij op zeer serieuze toon antwoordde.
    “Het spijt me je dit te moeten vertellen, Dimitri, en ik had je jouw geloof graag willen laten houden, maar de tijd om het je te vertellen is toch echt gekomen: jij wordt steeds ouder.”
    Opnieuw ging de deur open, deze keer om het eerste vrouwelijke gezelschap binnen te laten. Het meisje begroette Dimitri enthousiast. Alexander kende haar niet zo heel goed. Hij wist dat ze Iza heette en dat ze in het Quidditchteam van Ranaulph zat, maar meer ook niet. Hij had haar nog niet gedate en ze waren ook geen vrienden, dus momenteel hoefde hij ook niet veel van haar te weten. Ze zag er echter niet verkeerd uit, dus opties openhouden was nooit verkeerd.
    “Dobar dan ljepota,” zei hij tegen haar. Ze sprak ongetwijfeld geen Bulgaars, maar hij wist uit ervaring dat dat meestal niet uitmaakte.



    The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

    D I M I T R I V I K T O R V O L K O V
    Renaulph • Captain & Chaser • Fullblood
    "anything is possible if you've got enough nerve"








    Alexander keek me aan alsof hij iets heel belangrijks wou zeggen.
    “Het spijt me je dit te moeten vertellen, Dimitri, en ik had je jouw geloof graag willen laten houden, maar de tijd om het je te vertellen is toch echt gekomen: jij wordt steeds ouder.” zei Alexander toen serieus.
    Ik moest lachen, nu ik weer op de boot was besefte ik pas hoe erg ik het hier had gemist. En dan vooral mijn vrienden.
    "Dat meen je niet? Ik had gehoopt altijd 11 te blijven, maar nu je het zegt.. ik ben ook een stuk gegroeid sinds het eerste jaar."
    De deur ging opnieuw open en er verscheen een gezicht dat ik oprecht gemist had deze zomer: het was Iza. Ze was seeker in mijn team en ik beschouwde haar als een van mijn beste vriendinnen. Bij haar kon ik oprecht mezelf zijn. Iza had en hele ontwapende persoonlijkheid, doordat zij zo zichzelf was, kon ik dat bij haar ook zijn. Eigenlijk trek ik me nooit iets aan van wat anderen van me vinden, dus over het algemeen heb ik niet veel problemen met mezelf zijn. Maar bij Iza zat het gewoon altijd goed, dat voelde ik.

    "Dimitri" zei ze enthousiast.
    Ik omhelsde haar en bekeek haar even beter. Het viel hem op dat ze een net jurkje droeg, niet echt een outfit die je aan zou doen op de boot.
    "Wouden je ouders weer uitgebreid dineren?" vroeg ik aan haar. "Of ga je dit jaar voor een nieuwe reputatie?"
    Maar ik was niet de enige die naar Iza had gekeken, ik keek naar Alexander en herkende de blik in zijn ogen. Die blik had hij vaker wanneer hij meisjes keurde. De afgelopen jaren hadden we samen vaak met meisjes afgesproken, dus in middels kende ik zijn maniertjes wel.
    “Dobar dan ljepota,” zei Alexander tegen Iza.
    Dit viel ook onder de categorie 'hoe krijg je de aandacht van meisjes', maar het maakte me eigenlijk weinig uit. Al moest ik toegeven wel redelijk beschermend te zijn tegenover Iza, eigenlijk al m'n vriendinnen. Ik wist hoe sommige jongens konden zijn, omdat ik zelf soms ook belachelijk was geweest tegenover meisjes.
    Maar eerlijk gezegd had ik op dat moment meer oog voor de Gus. Hij zag er, zoals gewoonlijk, perfect gestyled uit. Zijn haar zat goed in model en hij droeg een blauwe blazer die op maat gemaakt leek te zijn. Ik wist dat ik eigenlijk niet zo naar hem mocht kijken, het mocht niet van mezelf, ik wou niet zo naar hem kijken. Maar ik kon het niet laten. Het enige afstotelijke aan hem was de zwarte haarbal die hij op zijn schoot gekropen was: zijn kat. Zelf was ik echt een honden persoon, met katten had ik gewoon helemaal niks, het waren naar mijn idee te arrogante beesten. Maar dat paste misschien ook wel bij Gus...
    Ik wende me opnieuw tot Iza, benieuwd hoe ze zou reageren op Alexander.


    Svetlana Irina Volkov
    Ranaulph || Finally going home again
    Thuis was niet mijn favoriete plek ter wereld, maar ik had de zomer doorgebracht met schaatsen, en nu ik ouder werd, voelde ik me wel steeds beter thuis. Ik had mijn moeder geholpen met het huishouden, Quidditch gespeeld met mijn broer in de tuin, les gehad van onze open, maar vooral toch geschaatst. Toch was ik ook weer blij om weggebracht te worden richting het kasteel waar Dimitri en ik tot kerst zouden doorbrengen, als het weer het toeliet dat we naar huis gingen met kerst. Anders zouden we onze ouders weer zien als ze ons aan het einde van het schooljaar weer kwamen ophalen. Ik had mijn uniform al aan, zodat ik me niet op de boot hoefde om te kleden. Nu stonden we eenmaal samen op de boot, wat wel als een opluchting en bevrijding voelde. Ik zuchtte luid bij Dimitri's woorden en dat hij mijn haren door elkaar gooide. "Dimi" riep ik hem na, maar hij was al lang en breed verdwenen.
    Met een zucht liep ik naar beneden op mijn hakken. Mijn winterlaarzen zaten in mijn koffer, maar die, net als mijn andere winterkleren, waren veel te warm. Daar vond ik na even zoeken een coupe met aan paar bekende gezichten. Ik schonk ze een glimlach en ging naast Emiel zitten, met wie ik over de tijd toch best hecht was geworden. Ik had hem niet weg kunnen drukken, waardoor ik hem uiteindelijk had toegelaten. Ik drukte een kus op zijn wang, als begroeting, want ik had hem best gemist. Thuis had ik mijn broer en mijn ouders, en de andere dorpsbewoners, maar meer ook niet, want in de wijdste omgeving was helemaal niets te vinden. De rest van de coupé was ook al grotendeels gevuld met mensen, de tweeling, en nog een paar anderen, en Emiel natuurlijk. Tanya sprong op mijn schoot en krulde zich op, waardoor ik haar rustig begon te aaien. Haar vacht was misschien erg plukkerig in kleur en textuur, maar fijn om te aaien. Ik luisterde gewoon in stilte en wachtte af tot we bij de school zouden zijn. Ik zou mijn broer wel weer zien in de Common Room, of bij de training, al wist ik niet zo goed wanneer die weer zou starten.

    [ bericht aangepast op 9 jan 2016 - 17:33 ]


    Bowties were never Cooler


    August Felix Björk
    Volbloed T Hallestrom



    “He, jonkie!” Had Alexander me nog begroet, met nadruk op het feit dat ik onlangs zeventien geworden was. Quasi geïrriteerd rolde ik met mijn ogen maar grijnsde dan. “Met mij is het goed. Hoe voelt het om eindelijk 17 te zijn?” Ik wist gewoon dat Alex het erin wreef omdat hij ouder was, maar deze jongen liet zich niet zomaar doen. " Fantastisch, ik ben fris en fruitig. Kan ik niet van jou zeggen hé ouwe " zei Gus plagerig en grijnsde triomfantelijk. Destiny opende slaperig haar ogen, gezien ik Alex aan speelse duw tegen zijn schouder had gegeven. “Dus dat mormel heb je ook nog?” Alex had zijn blik op de zwarte vlek gericht die even klagend naar hem snauwde. "Ah je kent me, ze is mijn evenbeeld. " zijn linkermondhoek krulde omhoog en niet veel later ging de deur van de coupé open tot lichte irritatie toe. Al sinds het eerste jaar zaten Alexander en ik hier en ieder jaar wisten mensen zich bij ons te voegen. Als het meiden waren die niet verkaard waren dan mochten ze blijven zitten. Zo niet dan liever niet tenzij het 'vrienden' waren van een van ons. En dit keer was het een vriend van Alex.
    Het was Volkov. Dimitri Volkov.
    Hij was me vorig jaar wat beginnen opvallen, maar echt speciaal was hij niet en dat zal hij vast ook blijven. Hij begroette Alexander met een omhelzing en maakte daarna - naar mijn mening- een erg domme opmerking waardoor ik hem fronsend aankeek. Meende hij dat nou serieus? Hoezo een vernederende vraag?
    “Het spijt me je dit te moeten vertellen, Dimitri, en ik had je jouw geloof graag willen laten houden, maar de tijd om het je te vertellen is toch echt gekomen: jij wordt steeds ouder.” wist Alex erop te beantwoorden "Dat meen je niet? Ik had gehoopt altijd 11 te blijven, maar nu je het zegt.. ik ben ook een stuk gegroeid sinds het eerste jaar."was Dimitri's weerwoord daarop en een kleine spottende grinnik verliet mijn lippen. " Wat goed opgemerkt zeg." de sarcasme was niet uit mijn stem weg te halen dus zette ik maar vlug even een lichte vriendelijk lijkende glimlach op.
    Met een zwaai vloog de deur open waardoor Destiny zwaar blaasde naar de persoon die dit had veroorzaakt en daarna sprong ze van mijn schoot af om vervolgens weg te rennen. Fijn... Met een afkeurende grijns bekeek ik het meisje waarvan me de naam ontnomen was aan. 'Dimitri!' de vrouwelijke hoge stem halmde de coupé door. Zeg me alsjeblieft niet dat ze zo'n giecheltrutje was..
    Mijn helblauwe kijkers wende ik van het meisje die blijkbaar Iza noemde af en even na kort de jongeman nog eens bekeken te hebben richtten ze zich weer op Alex en trok een vragende wenkbrauw op. Het moest wel dat hij de twee goed kende of anders had hij hen al lang weggestuurd. Dat betekende dus dat ik maar beter geen ruzie zocht, hoewel dat niet betekende dat ik het niet zou doen.“Dobar dan ljepota,” sprak hij , het meisje begroetend maar ik gunde haar niet echt een blik. Zij moest mij maar begroetten. Terwijl ik mijn broek dan maar afklopte van het zwarte kattenhaar voelde ik een blik op me branden. Vanuit mijn ooghoeken keek ik dan ook ongezien naar Dimitri die letterlijk me aan zat te staren. Ik rechtte dan ook maar mijn rug en keek hem doordringend aan in zijn groenachtige kijkers. " Is er wat?" zijn blik had hij op neutraal staan terwijl hij de jongen even scande.
    Dimitri was een knappe jongen, dat wel. Maar dat waren Alexander of Oliver ook.






    Manuello Ezequiel Alvaréz
    halfbloed { Molokov





    Deze ochtend was zoals elke dag bij ons thuis een choatische helse ochtend, maar ook zo eentje die ik het liefst heb. Veel te vroeg opstaan door het geluid van je jongere broertje en zusjes. Een douche willen nemen maar net te laat gezien je oudere broer voor je in de badkamer zit. Een ontbijt die half aangebrand is doordat je ouders even klef bezig waren en net op tijd de boot halen met je tweelingbroer die precies begrijpt wat je bedoelt. Jup een jaarlijkse Alvaréz traditie.
    Dit jaar was onze kleine broer Carlos er ook bij. Een eerste jaars op de Durmstrang en dankzij ons niet aan zijn lot overgelaten. Of tja... Met de gevreesde Alvares tweeling is de kans groot dat het jochie toch verdwaalt geraakt maar ah. Dat is net de manier hoe hij vriendjes hoort te maken. "Kom op luilak!" Met Marcello half achter me aansleurend liep ik het dek op. De zilte zeelucht deed me denken aan mijn thuis in Brazilië. Ik had het altijd jammer gevonden dat we waren verhuis maar sinds een goede vijf maanden geleden vond ik het de beste beslissing ooit. Als we namelijk niet waren verhuisd waren we vast in een andere school beland zoals Hogwarts of Beauxbatons. Maar nee Durmstrang was de beste en sinds kort ook mijn nieuwe thuis. Want zonder durmstrang had ik Zuzuna nooit leren kennen. Het meisje was alles voor me geworden de afgelopen 5 maanden en dat verklaarde ook waarom ik zo gehaast was en mijn broer zo meetrok. Als een kind dei enthousiast iedere speelgoedetalage bekeek, keek ik door de ruitjes heen. En meestal met een teleurstelling dus liep ik snel verder. Ik wilde namelijk niet dat ze dacht dat ik haar vergeten was. Oké we hadden wel vaak gebeld en geskypet maar echte fan van de muggle technologie was ik niet. Behalve de muziek dan. Na -wat een eeuwigheid leek voor me- een hele boel coupés bekeken te hebben vond ik eindelijk deze met de roodharige tweeling in en liet ik Marcello los zodat ik de deur kon openen. De coupé zat al behoorlijk vol en er was net nog plek voor ons twee. Perfect gewoon. "Heya, net niet te laat zo te zien." grijnsde hij en knipoogde naar Zu waarna hij de rest met een glimlachje begrotte en zich naast haar probeerde tussen te wurmen. Hij had haar gemist, maar wilde niet echt voor al deze mensen haar zoenen, dus sloeg hij gewoon simpel zijn arm om haar schouder heen en drukte een zoen op haar wang. Hij hoopte dat hij niet Claudai vast had. Dat zou pas genant zijn maar na een lange tijd kon hij ze uit elkaar halen. Zuzu had namelijk geen bril op en Claudai wel. Mijn bruine blik ging vrolijk rond om eens te zien wie er allemaal zat. Emiel, Vincent,Natalya en Svetlana . "Heb ik wat gemist? " vroeg hij dan maar vriendelijk terwijl zijn vingers met een rode lok van Zu speelden.

    [ bericht aangepast op 9 jan 2016 - 18:36 ]


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    -- M.T.


    " icarus had loved the sun, and so daedalus lost his. "

    Emiel Rostville
    Emiel was zich even niet meer bewust van de rest van de aanwezigen in de coupe. Hij kon op dit soort momenten makkelijk in gedachten verzonken raken of gewoon in het water staren zonder ook maar ergens aan te denken. Het gevoel bij terugkeren naar Durmstrang was bij hem tweezijdig. Aan de ene kant had hij wel zin om naar de school te gaan, vooral om zijn vrienden terug te zien. Aan de andere kant verlangde hij vaak al snel naar iets meer avontuur dan op school zijn en braaf schoolwerk maken was ook niet echt zijn ding.

    “Natuurlijk,” had Claudai gezegd, en eigenlijk had hij dit helemaal niet opgemerkt. “Ook hallo Emiel. Ja, mijn vakantie was goed, leuk dat je het vraagt. Hoe was de jouwe?” zei ze waarmee ze hem uit zijn gedachten haalde en tegelijkertijd een punt maakte. Hoewel hij wel erg sociaal was, overkwam het hem nog wel eens dat als hij zich wat afzonderde tussen de mensen in hij vergat om naar de gebruikelijke dingen te vragen. Hoe gaat het met je, was je vakantie leuk, dat soort standaard dingen. Waarvan je eigenlijk al het antwoord wist. Meteen keek hij haar aan en gaf haar een lieve verontschuldigende glimlach met een vriendelijke blik in zijn ogen. “Sorry Clau” verontschuldigde hij zich aan haar. Hij was goed genoeg met haar bevriend om haar Clau te noemen. “Wat fijn dat je een goede vakantie hebt gehad” zei hij oprecht. Het was altijd fijn om te zien dat het goed ging met je vrienden. Hij dacht even na over zijn vakantie. “Prima” besloot hij dat het best gepaste antwoord was op haar vraag. Dat hield in dat hij geen geweldige vakantie had gehad. Maar ook geen vervelende. Ja, er waren leuke dingen gebeurd, maar ook minder leuke dingen. Maar zo is het leven. Hij had niet echt spannende vakantieverhalen van een verre reis die hij had gemaakt, dus besloot hij het hierbij te laten.

    Al snel werd hun coupe gevuld met een andere aanwezigheid. Genaamd Natalya. "Is het goed als ik hierbij kom?". Hij knikte van wel. Waarschijnlijk zou het voor niemand anders een probleem zijn. Hij merkte op dat ze een hutkoffer met zich had meegebracht, die eigenlijk in het ruim hoorde te liggen. Maar hij besloot om er niets van te zeggen. "Hoe was jullie vakantie?" vroeg ze aan hen.
    “Is dat de eerste vraag die bij iedereen opkomt?” kon hij het niet nalaten om te zeggen, om vervolgend ook tegen haar te verkondigen dat zijn vakantie prima was. Hij was niet zo van de standaard –talk. Hij dacht even aan zijn andere vrienden en was benieuwd hoe het was. Zoals Iza. Hij had haar nog niet gezien maar hoopte dat het goed met haar ging.

    Even luisterde hij naar de antwoorden van de anderen, terwijl hij het niet kon laten in het water te staren. Hoe koud zou het zijn? Hij had geen idee waarom deze random vraag in hem opkwam. Het geluid van hakken deed hem weer zijn aandacht wegtrekken van het water. Het was Svetlana. Hoewel ze niet altijd even veel zei, kon hij het wel goed met haar vinden en was hij dus blij om haar te zien. Ze gaf hem een kus op zijn wang. Iets wat hij echt niet van iedereen zou toelaten, maar het voelde vertrouwd en goed als zij het deed. Ze was naast hem komen te zitten. Hij glimlachte naar haar. “Hello. Hoe gaat het met je?” vroeg hij aan haar terwijl hij naar het beest keek wat op haar schoot zat. Hij durfde het wel aan om haar te aaien. En achter haar oortjes te krabben, meestal vonden katten dat fijn. Hij hoopte het maar en anders zou hij er snel achter komen als ze naar hem zou uithalen.

    Manuello was ook binnengekomen. En was naast Zuzana gaan zitten. Hoe kon het ook anders. Met zijn aanwezigheid werd het behoorlijk vol in hun coupe. Hij was niet van plan om de hele reis in de coupe te blijven zitten. Waarschijnlijk zou hij meer dan eens de drukte ontvluchten door wat te gaan rondlopen op de rest van de boot.

    [ bericht aangepast op 9 jan 2016 - 19:34 ]


    Aan niets denken is ook denken.

    Iza Afina Caterina Dascu
    Renaulph - Pureblood - Seeker




    Dimitri omhelsde me stevig. Ik vond het prettig weer bij hem te zijn. Zijn knuffels zou ik voor geen goud willen missen. Zijn blik ging even over mijn lichaam. 'Wouden je ouders weer uitgebreid dineren?' Vroeg hij. 'Of ga je dit jaar voor een nieuwe reputatie?'. Ik keek hem uitdagend aan. 'Natuurlijk ga ik voor een nieuwe reputatie!' Zei ik hem. Ik knipoogde om duidelijk te maken dat het een geintje was, waarna ik hem nog speels een por gaf. Ik draaide me om en nam de rest van de personen in de coupé in me op. Alexander was aanwezig, een goede vriend van Dimitri en een jongen die ik me niet voor de geest kon halen. Hij moest hetzelfde van mij denken, want een blik gunnen deed hij me niet. 'Dobar dan ljepota,' Zei Alexander. Ik wist niet veel van deze jongen, behalve dan dat het een vriend van Dimitri was, natuurlijk had ik hem daardoor wel vaker rond zien lopen. Hij zag er niet verkeerd uit. De opmerking had me aan het denken gezet. Bulgaars, ik kon er geen woord van, maar ik gokte erop dat het iets van 'Goede dag' moest betekenen. Ik draaide me geheel naar hem toe en omhelsde hem kort.. Het was natuurlijk niet gebruikelijk om iemand, die je niet zo goed kende, te omhelzen, maar hij leek me wel iemand die het kon waarderen, en zoals ik was deed ik dan ook gewoon wat in me opkwam. 'Hoooi!' Zei ik daarna glimlachend. Ik keek hem kort in de ogen om te peilen wat hij van mijn begroeting vond.

    'Is er wat?' Hoorde ik vervolgens achter me. De jongen, die ik me nog altijd niet kon herinneren, waarschijnlijk omdat ik hem niet kende, had deze woorden gesproken. Hij keek Dimitri vrij neutraal aan. Ik vroeg me af of dit vijandig bedoelt was. Deze jongen zag er vrij stijf en arrogant uit. Het was mijn eerste indruk, niet zozeer een vooroordeel. Hij had me nog altijd geen blik gegund. Ik besloot mezelf niet te laten kennen en wachtte niet op reactie van Dimitri, waar hij het overduidelijk tegen had gehad. Ik ging voor hem staan en stak mijn hand uit. 'Volgens mij ken ik jou nog niet,' Zei ik hem. 'Mijn naam is Iza.' Zei ik vriendelijk. Ik glimlachte.

    [ bericht aangepast op 9 jan 2016 - 19:59 ]


    'Speak the truth, even if your voice shakes...'

    Z U Z A N A      R U Ž I C K A
    “Success is not final, failure is not fatal: it is the courage to continue that counts.”
    Outfit — Molokov — Track and Field — Chaser — Twin


    Niet lang nadat ik mijn vraag aan Claudai had gesteld, ging de deur van de coupe al open. Eerst had ik even de hoop dat het Manuello, of anders Vincent was, maar het was Emiel. Niet dat ik hem niet aardig vond natuurlijk, ik kon het prima met hem vinden, maar ik had liever gewild dat een van die twee andere jongens de coupe net binnen was komen lopen. De jongen liet zich naast het raam zakken, om vervolgens naar buiten te staren en verder niets meer te zeggen. Claudai maakte hier meteen een indirecte opmerking over, waardoor ik even kort moest lachen.
    “Ik denk niet dat we nog mensen hoeven te zoeken. De eerste heeft ons al gevonden,” zei ze vervolgens, toen ze zich weer naar mij had gedraaid. Ik stemde met haar in en haalde even een hand door mijn haar. Aangezien ik het gevoel had dat er dan wel snel anderen ook binnen zouden komen besloot ik om anders te gaan zitten, waardoor er ook daadwerkelijk ruimte zou zijn voor meerdere mensen. De bedoeling was namelijk dat je er makkelijk met zijn achten in zou passen, maar als ik zo zou blijven zitten zou dat aantal het waarschijnlijk houden bij vijf of zes.

    In de loop van de komende minuten kwamen er steeds meer mensen binnen, stond ik even op om Natalya een korte knuffel te geven en gaf ik ook Vincent een korte knuffel, waarna hij zich stortte op een doosje lucifers sorteren. Ik moest even grinniken bij het aanzicht, maar wou eigenlijk tegelijkertijd alweer met mijn ogen rollen. Wie gaat er nou ook een doosje lucifers sorteren. De vragen 'hoe was jullie vakantie' en 'hebben jullie zin in school' vlogen al snel heen en weer dor de coupe, gepaard met, meestal, korte antwoorden. Zelf besloot ik me even op Natalya te richten, die volgens mij had gevraagd hoe onze vakanties waren geweest, en antwoordde dan ook een, lichtelijk afgezaagd 'prima'. Mijn vakantie was nou niet echt iets waar ik over wou vertellen, en ook absoluut niet iets waar ik naar uit keek en leuk vond, op het feit dat ik zo vaak kon trainen en wedstrijden lopen als ik wou– en toegestaan werd door mijn trainer dan.
    Toen Vince vroeg of we weer zin hadden in school, antwoordde ik met een glimlach dat ik inderdaad best wel zin had. Die reden was dan ook grotendeels de persoon die zonet samen met zijn broer de deur door kwam strompelen, en me onmiddellijk met een glimlach aankeek en de naam Manuello Ezequiel Alvaréz droeg.
    "Heya, net niet te laat zo te zien," zei hij met een grijns. Ik keek even de coupe door, en zag dat hij dan ook gelijk had, aangezien we nu met precies acht mensen in de coupe zaten. Dat was het maximale aantal mensen volgens Durmstrang, maar met een beetje proppen zou je het makkelijk op kunnen schroeven naar tien, en als iedereen de minimale ruimte in zou nemen zouden er nog wel heel veel meer mensen in passen, al zou dat allesbehalve comfortabel zijn. Manuello wurmde zich tussen mij en de muur in, en gaf me een kus op mijn wang, om vervolgens zijn arm om me heen te slaan. Al waren we al zo'n vijf maanden een stel, en had ik hem in de vakantie natuurlijk wel gesproken, was ik heel blij om hem te zien, en vlamde er nog altijd iets in mij op bij zijn aanzicht en aanrakingen.
    "Heb ik wat gemist?" vroeg hij vervolgens.
    "Hmm, niet echt. Vincent heeft een doosje lucifers gesorteerd, Claudai heeft d'r gedachtes een keer hardop gesproken en iedereen vraagt hoe de vakantie was en of mensen zin hebben in het nieuwe, voorlaatste schooljaar." reageerde ik simpelweg, aangezien dat wel zo ongeveer een samenvatting was van wat er tot nu toe allemaal gebeurd was. Nadat Manu deze vraag had gesteld, begon hij met een lok van mijn haar te spelen, waarop ik moest glimlachen en ietsjes tegen hem aan leunde. Ik had hem werkelijk gemist deze vakantie, en het was dat het niet echt social wenselijk was om elkaar in een coupe met zes anderen om de hals te vliegen en te zoenen, maar als dat wel zo was geweest... Een tevreden glimlach stond dan ook op mijn gezicht terwijl ik de coupe nogmaals doorkeek. Eigenlijk kende ik enkel Emiel en Svetlana minder goed, maar met de rest was ik ook wel echt bevriend.

    • • • • •
    “Heart always wins out over the mind. The heart, although reckless and suicidal and a masochist all on its own, always gets its way.”
    • • • • •


    take me back to the basics and the simple life

    D I M I T R I V I K T O R V O L K O V
    Renaulph • Captain & Chaser • Fullblood
    "anything is possible if you've got enough nerve"







    Iza vloog Alexander om zijn nek en ik moest er eigenlijk om lachen, maar ik wist mijn lach nog net in te houden en hield het bij een glimlach. Dit had hij waarschijnlijk niet zien aankomen. Maar ik kende Alexander al langer dan vandaag, en hij kon dit sowieso wel hebben.
    "Hooi!" zei Iza opgewekt tegen Alexander. Maar iemand anders had inmiddels de aandacht opgeëist in de coupé.
    "Is er wat?" Oja.. ik werd terug de realiteit in getrokken, en herinnerde me weer waarom ik altijd liever naar Gus keek dan dat ik daadwerkelijk met hem praatte: hij was net zo arrogant als die kat van hem. En fuck, nu had ik hem ook nog eens ongegeneerd staan aanstaren.
    Bovendien had hij Iza nog niet eens begroet, de arrogante bal, maar hij zag er in ieder geval wel goed uit..
    "Volgens mij ken ik jou nog niet," zei Iza en ze stak zijn hand naar Gus uit. "Mijn naam is Iza."
    "Kende je Iza nog niet?" zei ik verbaasd. "ze is Seeker van ons team! En je had nog wat kattenhaar op je blazer, dacht dat je dat wel wou weten..."
    Ik probeerde zo neutraal mogelijk over te komen, ik had totaal geen zin in gezeur. Drama probeerde ik altijd te voorkomen, daar was ik gewoon niet voor gemaakt. Drama is iets voor meisjes, als gast moet je gewoon normaal kunnen doen.

    [ bericht aangepast op 9 jan 2016 - 21:08 ]

    ALEXANDER      STOYAN       LYUBEN
    “Just face it, babe. I’m rich and handsome, so yes, I’ll get exactly what I want”
    Pureblood – Rhoswen – Chaser - Bulgaars


    August rolde met zijn ogen en gaf zich – natuurlijk – niet zomaar gewonnen. Dat had Alexander ook niet verwacht. “Fantastisch, ik ben fris en fruitig. Kan ik niet van jou zeggen hé ouwe.” Hij leek zeer triomfantelijk, maar ook Alexander was niet iemand om niet het laatste woord te hebben.
    “Hé, een beetje respect voor de ouderen graag!” zei hij daarom en hij gaf Gus een duw terug.
    “Ah je kent me, ze is mijn evenbeeld,” zei hij vervolgens. Alexander trok een wenkbrauw op. “Je zegt dus dat jouw evenbeeld een harig mormel is die haarballen uitspuugt?” Hij keek even van August naar de kat en terug. “Ja, je hebt gelijk, ik zie de overeenkomsten.”

    "Dat meen je niet? Ik had gehoopt altijd 11 te blijven, maar nu je het zegt.. ik ben ook een stuk gegroeid sinds het eerste jaar," antwoordde Dimitri op Alexanders opmerking over het ouder worden. Hij hoorde August’s lachje en zijn opmerking en hij wist dat de enige reden dat Dimitri hier nog was, was omdat hijzelf bevriend was met Dimitri.
    “Nou,” zei hij terwijl hij naar de ander keek en zich zelf zo lang mogelijk maakte. “Je bent nog steeds klein.”
    Toen Iza ook nog binnenkwam, ving Alexander even August’s blik. Hij vroeg zich duidelijk af wat al die mensen hier deden. Alexander grijnsde even zelfgenoegzaam naar hem. Hij was nu degene die de leiding had met de groep die dit jaar toegestaan zouden zijn in hun coupé. Dimitri zou hij niet wegsturen en sinds wanneer zei hij nee tegen vrouwelijk schoon?
    Iza leek, zoals verwacht, niet te begrijpen wat hij tegen haar gezegd had (goedemiddag schoonheid), maar zijn intenties waren wel duidelijk geweest. Hoewel hij meestal mensen zo kon doorgronden, verbaasde ze hem toch wel even toen ze hem plotseling omhelsde, maar hij beantwoordde de omhelzing met een triomfantelijke blik in zijn ogen. Zij had het misschien nog niet door, maar ook zij zou in zijn netten verstrikt raken. Het feit dat ze blijkbaar geen problemen had om vreemde jongens te omhelzen werkte niet in haar voordeel. Hij kon al zeker zijn van de buit als hij doorzette. Misschien zou hij eerst voor een ander gaan om het niet té makkelijk te maken en haar, net als zoveel meisjes, aan het lijntje houden. Want was een buit zonder jacht?
    “Wat een warm welkom,” zei hij vervolgens met een knipoog naar haar. Hij zou opties niet zomaar laten lopen.
    August moest als stralende persoonlijkheid natuurlijk ook even zijn momentje hebben en vroeg ineens aan Dimitri of er iets was. Wat de gelegenheid was voor deze vraag had Alexander even gemist want hij was met Iza bezig geweest, maar August kennende was er vast een prachtige reden voor.
    Iza koos ervoor om zich voor te stellen met de vernietigende woorden ‘volgens mij ken ik jou nog niet’. Met een grijns op zijn gezicht leunde Alexander achterover. Als je iets niet bij Gus moest zeggen was het dat wel. Dit kon nog interessant worden. Hoewel ze nog wel redelijk gebekt leek, zou ze sowieso het onderspit delven tegenover Gus. De meeste mensen zouden dat – hij natuurlijk niet. Misschien zou ze wel troost nodig hebben daarna. Gus zou het hem wel vergeven als hij haar kant koos. Hij wist ook wel dat het puur de jacht was en geen verraad van vriendschap.
    "Kende je Iza nog niet?" probeerde Dimitri zo neutraal mogelijk de boel te sussen. Alexander wierp even een blik op hem, die misschien geïnterpreteerd zou kunnen worden dat hij zijn mond moest houden. Ze moesten nog wel even en dat zou hem tenminste vermaken.
    "Ze is Seeker van ons team! En je had nog wat kattenhaar op je blazer, dacht dat je dat wel wou weten..." vervolgde hij. “Dus het is jouw schuld dat we bijna verloren afgelopen wedstrijd,” stelde Alexander vast. Hij was als fanatieke speler behoorlijk pissig geweest op hun Seeker die vlak voor de neus van de Seeker van Rhoswen de Snitch had weggekaapt, maar dat zou hij haar wel kunnen vergeven. Wel met zo’n uiterlijk tenminste.



    The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.