[200] The Supernatural have to hide || Speeltopic - Speeltopics

Rollen:
Mermaids:
Man
Man
Man
Sunset Dyani Wade by Pans_Daughter
Alicia Rose Stone byDreamingGirlx
Vrouw
Werewolfs:
Kiano Odin Da Sangallo by Necessity
Man
Man
Vrouw Gereserveerd door Jaimz
Vrouw Fay Jazzlyn Nightwood by ItsImpossible
Vrouw
Vampire:
Eoin Callaghan by Saralonde
Gavin James Grant by GrandR
Man
Melaina Vasilisa Bizina by Polovina
Vrouw Gereserveerd voor Tarix
Amelia Claire Joseffs By Amarixe
Human:
Ayden Deemswood by ItsImpossible
Nikola Beniamin Vasilyev by Burnley
Man
Vrouw
Vrouw
Vrouw

Invullen:


Regels:


Het begin
We beginnen na de zomervakantie. De school is weer begonnen, je mag zelf bepalen in welk jaar je personage start, hoewel het wel leuk is als ze een beetje in dezelfde jaren zitten. De school is een gewone school, geen speciale richting qua vakken. Gewoon wiskunde, natuurkunde, economie, biologie etc.
De supernatural jongeren kunnen aan elkaar zien dat ze supernatural zijn, de menselijke weten dit natuurlijk nog niet!

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Fay’s vakantie was bijna net zo nuttig als de zijne geweest. Zo te horen had zij zelfs nog meer gedaan dan hij. Toen zij klaar was, vertelde ook hij over zijn vakantie en hij bleef rusteloos heen en weer lopen. “Dat klinkt als een net zo goede vakantie als de mijne. Ik heb voornamelijk geslapen en ben de laatste twee weken wezen kamperen in het bos.” Hij wist ook wel dat zijn keuze om te ‘kamperen’ in het bos de afgelopen volle maan niet makkelijker gemaakt had, maar het was gewoon fijn geweest. Hij had niet – zoals veel mensen waarschijnlijk dachten – in een tentje gezeten met een niet-werkend kookpitje. Hij had zich voor twee weken even als wolf kunnen gedragen en was in die tijd ook niet terug veranderd, maar had zich volledig overgegeven aan zijn instincten. Zijn menselijkheid had hij die weken bijna helemaal verdrongen. Hij was net helder genoeg blijven denken om niet overreden te worden of door jagers te worden neergeschoten, maar verder had hij de wolf in hem de vrije hand gegeven. Het grote nadeel hiervan was wel dat het nu veel moeilijker was om het vechtende monster binnenin hem in de hand te houden. Hij had zo lang de vrije hand gehad en moest nu weer beteugeld worden, en dat kostte veel moeite. “Kiano, kan je nou niet eens even voor meer dan twee seconden op dezelfde plek blijven staan, het irriteert namelijk nogal,” gromt Fay uiteindelijk en met een wenkbrauw half opgetrokken kijkt Kiano haar aan – maar hij staat wel stil. Een paar seconden houden ze een staarwedstrijd, tot hij besluit dat het het niet waard is en zich op de grond laat neerploffen. Normaal gesproken zou hij dit makkelijk van haar moeten kunnen winnen, maar het was het niet echt waard. “Dat kan je ook anders zeggen,” kaatst hij terug, maar daarna ontspant hij iets. Hij is hier niet gekomen om ruzie met haar te maken. “Met welk vak begin je zo?” vraagt hij haar daarom ook maar een stuk vriendelijker. Omdat hij ouder is, zitten ze niet bij elkaar in de klas en hij was wel benieuwd naar de leraar die haar eerste lesuur na de vakantie tot een hel ging maken.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Alicia Rose Stone

Na lang getwijfeld te hebben, besloot ik toch maar naar Fay en naar Kiano te loop, volgens mij is zijn naam inderdaad Kiano. Ik ga liever naar Fay en Kiano toe dan naar Ayden die staat bij andere mensen. Toen ik bij hun in de buurt kwam ving ik nog een deel van hun gesprek. 'Hey' Zeg ik twijfelend. Ik weet heus wel dat die twee weerwolven zijn, ik weet van de meeste of ze gewoon een mens of anders zijn. 'Hoe was jullie vakantie?' Zeg ik maar, want het bleef een beetje stil. Mijn gedachten dwaalde af naar de zee, hoe fijn het was om daar weer te zwemmen. Ik had tijdens de vakantie het meeste van mijn tijd doorgebracht in de zee, als ik niet aan het werk was, was ik in de zee. Zwemmen met de dolfijnen, een verlangde zucht verliet mijn mond. Ik had eigenlijk helemaal niks van mee gekregen wat Fay of Kiano vertelde. Ik was echt heel ver weg met mij gedachte, ze keken me allebei aan. Ik zette grote ogen op en zei: 'Wat?' Dit is een lekker begin van de eerste schooldag. erg opletten Alicia. Mompelde ik in me zelf.

[ bericht aangepast op 28 maart 2016 - 20:43 ]

---

We all just wanna be somebody

Fay Jazzlynn Nightwood

'Met welk vak begin je zo?' Vraagt Kiano. 'Wat denk je? Mijn meest favoriete vak. Wiskunde. Waar ik altijd een voldoende voor haal. En dan heb je natuurlijk ook de altijd zo aardige, nooit chagrijnige mevrouw Smith, die mij natuurlijk mag, en die dit jaar zelfs mijn mentrix is!' Zeg ik sarcastisch, terwijl ik op ben gestaan van het muurtje, en nu debiele armbewegingen maak. Ik kijk Kiano aan en zeg het eens wie gaat jouw verschrikking worden het eerste uur?' vraag ik aan hem. Hij doet zijn mond open, maar op dat moment hoor ik een meidenstem een twijfelende 'Hey' zeggen. Het is een zangerige, zoete stem, vind ik, dus dat kan maar een persoon zijn. Alicia. Een kleine glimlach verschijnt op mijn gezicht. Alicia mag dan geen weerwolf zijn, maar ik kan goed opschieten met haar. Dan merk ik dat het heel awkward stil blijft, maar voor ik wat kan zeggen, doorbreekt Alicia de stilte al. 'Hoe was jullie vakantie?' Vraagt ze. Weer een stilte. ''Dit is behoorlijk raar denk ik bij mezelf. Alicia haar ogen worden groot. 'Wat?' vraagt ze, volgens mij is ze bang dat ze iets gemist heeft. 'Niks hoor' antwoord ik, terwijl ik vanbinnen mezelf voor mijn kop sla, ik doe weer lekker gezellig, zo lijkt het net of we aan het roddelen waren over haar. 'Ik en Kiano hadden het over welke docent de eerste verschrikking word, Ik heb mevrouw Smith, die tevens mijn mentrix is voor het gehele aankomende jaar' zucht ik. Alicia grinnikt. Ze weet dat ik en mevrouw Smith een gigantische hekel aan elkaar hebben. 'Maar Kiano, zeg eens, wie is jouw verschrikking het eerste uur?' vraag ik terwijl ik ervoor zorg dat Alicia zich niet weer ongemakkelijk begint te voelen.

---

I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.

Kiano kan een grijns niet onderdrukken als hij hoort dat Fay met haar ‘favoriete’ lerares begint, en al helemaal niet als hij vervolgens hoort dat ze ook nog haar mentrix is. Hij weet wat een hekel Fay en Smith aan elkaar hebben. Zelf had hij tegenwoordig weinig problemen met Smith. Eerder wel, tot Smith erachter kwam dat de beste manier om met hem om te gaan was dat hij gewoon achter in het lokaal moest zitten en vooral met rust moest worden gelaten. Dan zou hij zich ook enigszins richting haar gedragen – oftewel, hij zou niet constant sarcastische opmerkingen maken die wel waar waren en laten weten dat hij toch de dingen beter wist dan zij deed. Net wanneer hij haar vraag wil beantwoorden, hoort Kiano iemand anders aankomen en nog geen seconde later hoort hij haar ook praten. Het was natuurlijk Alicia. Echt heel goed kende Kiano haar niet, maar hij wist dat Fay het wel goed met haar kon vinden en hij had ook niks tegen het meisje. Met haar ook niet echt, maar dat had hij eigenlijk nooit met levende wezens – of ondode. Alicia was er duidelijk niet bij met haar hoofd, want na haar vraag vraagt ze wat er geantwoord is, maar niemand had nog iets gezegd. Wauw, wat een gezelligheid hier weer, bedacht Kiano. Het gesprek liep bijna soepel en het was ook eens een keer niet zijn schuld. Fay probeerde de boel duidelijk te redden en hoewel Kiano meestal wel van een beetje stangen hield, besloot hij deze keer maar om het spelletje mee te spelen en niet iedereen tegen zich in het harnas te jagen in de eerste tien minuten. Daar had hij immers het hele jaar nog voor. “Klare,” antwoordde hij dus maar. Mr Klare was de filosofiedocent en een van de weinige leraren die nog geen hekel aan hem had. Hij was een van de weinige leraren die zijn opmerkingen wel kon waarderen en die juist blij was als er een beetje discussie plaatsvond, al vond hij ook wel dat het soms een beetje te ver ging. Toch was hij Kiano met zijn zeer uitgespoken mening altijd dankbaar, want zonder hem zou de hele les waarschijnlijk in stilte worden uitgezeten in plaats van de discussies die Klare altijd wilde hebben. Ergens had Kiano ook wel medelijden met de oude man. Hij probeerde zo hard en letterlijk niemand nam hem serieus. “Op zich niet zo’n verschrikking dus.” Kiano vond het vak altijd wel leuk. Een beetje discussiëren over willekeurige dingen, de klas een beetje opruien door gewoon keihard tegen de rest in te gaan en dan ook nog goede cijfers halen. Nee, hem hoorde je niet klagen

[ bericht aangepast op 2 april 2016 - 16:54 ]

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Eoin Callaghan

Eoin liep de school binnen via de hoofdingang nadat hij zijn motor op slot had gezet. Als eerste zou hij naar het administratiekantoor moeten om zijn aanmelding af te ronden. Hij pakte zijn mobieltje erbij om het lokaal te checken. “hmm ergens op de 1e verdieping schijnbaar.” mompelde hij in zichzelf. Hij borg zijn mobiel weer op in zijn broekzak en liep naar de trap toe. “Ladies, zouden jullie me kunnen vertellen waar ik het administratiekantoor kan vinden?” vroeg hij aan een groepje meisjes die druk aan het praten waren onderaan de trap. Ze stopten met hun gesprek en keken hem aan. Het meisje met knal rood haar die het dichtstbij hem stond beantwoorde zijn vraag. “O dat is niet zo moeilijk, hier naar boven, dan rechts af en je vindt het administratielokaal aan je linkerhand. Je kan het niet missen. Het staat groot op de deur.” zei het meisje. “Ah Dankjewel.” zei Eoin met een glimlach terug en liep langs het groepje de trap op.“Damn, Hij is Hot.” En “hoorde je zijn accent?” Hoorde hij de meiden achter hem zeggen, samen met wat instemmende geluiden. Eoin kon een glimlach niet onderdrukken en draaide zich om. De meiden keken even geschrokt weg nadat hij ze betrapt had op het staren naar hem. Eoin gaf de dames die hem vervolgens weer aankeken een knipoog en draaide zich weer om. Hij schudde een beetje lachend zijn hoofd en liep snel door naar boven. Hij was het wel gewend om deze reacties van het vrouwelijk geslacht te krijgen en nagestaard te worden. Meestal ging hij er maar een beetje speels en flirterig mee om. Al snel had hij het administratiekantoor gevonden en na wat papieren ingevuld te hebben was hij officieel een student bij deze school. Hij kreeg een kluissleutel en een rooster mee. Na verder nog wat instructies te hebben aangehoord over de gang van zaken hier op school en waar de belangrijke dingen zich bevonden, kon hij weer gaan. Hij wierp een blik op zijn rooster. Schijnbaar begin ik zo met filosofie van ene meneer Klare. Dat is niet zo heel erg, bedacht Eoin zich. Ondertussen was hij bij zijn kluisje aangekomen. Hij zag een meisje met lang stijl blond haar het kluisje naast de zijne hatelijk dicht gooien. “Dat haat tegen je kluisdeurtje. Wat heeft die je aangedaan? “ zei Eoin met een lach tegen haar, terwijl hij zijn eigen kluisje opende. “Of ben je gewoon met het verkeerde been uit bed gestapt?” Na deze vraag keek hij haar aan en wachtte op haar reactie.

[ bericht aangepast op 3 april 2016 - 17:15 ]

Fay Jazzlynn Nightwood

'Klare' antwoord Kiano op mijn vraag over welke docent hij het eerste uur heeft. 'Op zich niet zo'n verschrikking dus' vervolgd hij. 'Nee inderdaad, zeg dat wel' antwoord ik. Waarom kan ik niet met Klare beginnen, die docent is hartstikke leuk om te hebben. Helaas zit ik een paar klassen lager dan Kiano, aangezien hij 19 jaar is en ik nog maar 17 jaar ben. En aangezien Klare alleen aan de hogere klassen les geeft, heb ik hem niet. Ik heb hem wel eens gehad toen hij in kwam vallen voor Mevrouw Dijks, die ook filosofie gaf, maar die toen een tijdje met zwangerschapsverlof zat. Toen vond ik hem al een aardige docent. Ik zucht. Er valt een stilte, die niet ongemakkelijk is. Plots begin ik te lachen. Kiano en Alicia kijken mij met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'Sorry, ik kan niet tegen plotselinge stiltes' Grinnik ik. Zodra ik gestopt ben met lachen, laat ik mijn blik over het schoolplein dwalen. Er staan al veel mensen, maar je ziet wel de opdeling van alle soorten 'groepen'. De normale mensen in de ene hoek, en de Mermaids, Werewolfs en Vampires staan ook allemaal in hun eigen hoek. Dan zie ik iemand over het schoolplein lopen. 'Nieuwe leerling gespot' zeg ik grijnzend, en ik bestudeer zijn loopje. 'Alleen geen werewolf, helaas' Antwoord ik.



(Iemand die met Ayden een gesprekje wilt aanknopen? aangezien ik met hem een beetje vast zit )

---

I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.

Alicia Rose Stone

'Niks hoor' zei Fay. Oh my god Alicia je moet wel opletten. Ik kon wel door de grond zakken, dit is echt schamend. Het lijkt bijna alsof ze over mij aan het roddelen waren, maar ik weet heus wel dat Fay zoiets nooit zal doen. In ieder geval niet over mij. 'Ik en Kiano hadden het over welke docent de eerste verschrikking word, Ik heb mevrouw Smith, die tevens mijn mentrix is voor het gehele aankomende jaar' zei Fay. Ik grinnikte, ik weet wat voor gigantische hekel Fay en mevrouw Smith aan elkaar hebben. 'Succes' Mompelde ik met moeite een lach te onderdrukken. 'Maar Kiano, zeg eens, wie is jouw verschrikking het eerste uur?' Volgens mij probeert Fay ervoor te zorgen dat ik me wat minder ongemakkelijk voel. Wat een goeie vriendin is het toch. Ik ontspande een beetje. 'Klare' antwoorde Kiano op Fay's vraag. 'Op zich niet zo’n verschrikking dus.' vervolgde hij. 'Nee inderdaad, zeg dat wel.' Wacht met welke les begin ik eigenlijk? Ik had een gevoel alsof een rimpel op mijn voorhoofd vormde. O wacht eens, ik heb dezelfde les als Fay. Ik kon een kreun niet onderdrukken. Plots valt er een stilte en dan begint Fay te lachen. Ik staar haar aan met een opgetrokken wenkbrauw. 'Sorry, ik kan niet tegen ongemakkelijk stiltes.' zei Fay. Ik glimlachte. Ik zag haar blik over het schoolplein dwalen. Ik keek even naar het groepje mermaids. Ooit stond ik daar bij, maar nooit echt prettig gevoelt heb ik me daar nooit. Ik voel me veel prettiger hier bij Fay. 'Nieuwe leerling gespot' zegt Fay plots met een grijns, ik schrok me rot en volgde haar blik. Ergens hoopte ik dat hij een mermaid was maar aan zijn loopje te zien is hij dat niet en hij is zeker geen werewolf. 'Alleen geen werewolf, helaas' zei Fay voordat ik dat kon zeggen. Ik beet op mijn lip. Dat is een soort tik die ik heb. Zoiets doe ik altijd als ik nerveus ben. Snel keek ik even op mijn mobiel, bijna tijd. 'Misschien moeten we maar naar de les toe gaan, aangezien het al bijna tijd is.' Zei ik. 'We willen toch niet te laat komen op de eerste dag.' die zin kwam er behoorlijk sarcastisch uit. 'Zeker jij niet, Fay' Ik grijnsde, die allerlaatste zin kwam er plagend uit wat gelukkig ook de bedoeling was.





(Ik wil wel een gesprekje aanknopen met Ayden met mijn tweede personage, ze staat alleen nog niet bij het speel- en praattopic alleen bij het rollentopic. Zijn het dan vrienden of gewoon kennissen? En trouwens bij het rollentopic staat dat Fay 16 is niet 17' )

---

We all just wanna be somebody

H/b]et was even stil na zijn antwoord en eigenlijk vond Kiano het helemaal niet zo erg. Straks moet hij de hele dag in een te lawaaierig lokaal zitten waar iedereen zijn of haar vakantie moet bespreken, dus even rust aan zijn hoofd was wel fijn. Heel even geen mensen die zijn irritatie wekten. Helaas moest Fay de stilte verbreken omdat ze ineens hardop begon te lachen. “Sorry, ik kan niet tegen plotselinge stiltes,” gaf ze als reden en Kiano zuchtte diep. Fay was veel te opgewekt vandaag voor hem. “Ik wel,” antwoordde hij haar half plagend, half geïrriteerd. Het was wel als een grap tegen haar bedoeld, maar hij kreeg het gewoon even niet voor elkaar om veel vriendelijker te zijn op het moment. “Nieuwe leerling gespot,” zegt ze ineens. “Alleen geen werewolf, helaas,” voegde ze er nog aan toe. Hij volgde haar blik. Nee, dit was inderdaad geen werewolf. Onbewust had hij zijn spieren iets gespannen en een zachte, haast onhoorbare grom rolde over zijn lippen. Hij had het al eerder moeten ruiken eigenlijk, zeker nu zijn zintuigen door de maan op scherp waren gesteld, maar hij was afgeleid geweest. Zwak. Laconiek. En in een andere situatie waarschijnlijk dood. De jongen die hij volgde met zijn ogen en die net het schoolgebouw betreden had, was namelijk een vampier. Een van die bloedzuigers die dachten dat de wereld aan hen toebehoorde en dat ze alles konden maken. Een van de nachtkinderen die de rest alleen als voedsel zagen en moordden als ze daar zin in hadden. Hij had bijna gemist dat Alicia had voorgesteld om vast richting de lokalen te lopen, want zeker Fay kon niet te laat komen bij haar les. Niet als ze niet ter plekke afgemaakt wilde worden door de leraar dan. “Prima,” antwoordde hij, spraakzaam als altijd, en hij hees zijn tas op een schouder. Wat haatte hij dat gewicht. Het woog niet veel, hij kon het makkelijk tillen, maar het betekende gewoon dat hij weer vastzat in de schoolbanken terwijl hij zoveel betere dingen had kunnen doen met zijn tijd. [Bijna tijd voor de bel?]

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Fay Jazzlynn Nightwood

Zodra Kiano merkt dat het om een vampier gaat -of bloedzuiger- merk je de verandering in zijn houding op. Ik houd de nieuwe leerling in de gaten Door hem met mijn ogen te volgen,terwijl ik uit mijn ooghoeken Kiano in de gaten houd. Niet dat ik hem ervoor aanzie dat hij de nieuwe ter plekke aanvalt, maar het is Kiano dus je weet maar nooit. 'Misschien moeten we maar naar de les gaan, aangezien het bijna tijd is' Doorbreekt de stem van Alicia de stilte. 'We willen niet te laat komen op onze eerste dag' vervolgt Alicia. 'Zeker jij niet Fay' voegt ze eraan toe. 'Ach, hou je mond' grijns ik, en steek mijn tong uit. 'Ik ben er bij dat wijf vorig jaar maar 8 keer uitgestuurd hoor' zeg ik, terwijl ik onschuldig met mijn ogen knipper. Ik kijk naar Kiano die geërgerd naar het kleine gesprekje tussen mij en Alicia kijkt. "Kiano heeft er ook weer zin in dames en heren" zeg ik, terwijl ik een overdreven arm gebaar maak. Hij gromt wat en ik schud lachend mijn hoofd. Ik duw plagerig tegen zijn schouder. 'Ik maak maar een grapje, schat" zeg ik, terwijl ik hem een knipoog geef. Soms is het gewoon leuk om Kiano te pesten, vooral als hij in een "opperbest" humeur is. "Welk lokaal moeten we Alicia?" Vraag ik. "3.14" antwoord ze. Ik knik. " lekker al die trappen op, yay" antwoord ik, terwijl ik een soort dansje doe. Ik loop richting een van de trappen, terwijl ik maar hoop dat Alicia en Kiano ook hierheen lopen. Ik zie een groepje vijfde jaars bloedzuigers die denken dat het grappig is om een groepje eerste jaars de weg voor de trap te versperren. 'Vies stelletje bloedzuigers" grom ik. Ik hoop ergens dat ze het niet gehoord hebben, aangezien ik geen ruzie wil met 6 vijfdejaars, die ook nog eens zulk volk zijn. Maar als ze het wel gehoord hebben weten ze tenminste dat ze niet door iedereen zo geweldig gevonden worden. Ik wil mij een weg banen Door de eerste jaars en langs de vijfde jaars. Dan pakt iemand mijn arm vast en houd mij tegen. " laat me los" zeg ik, terwijl ik mijn arm los trek. "Vraag het netjes, boshond " zegt de jongen. "Niet voor jou" antwoord ik boos.




(is goed, dat van Ayden en jouw personage, en Oops, wist ik wel dat Fay 16 was )

[ bericht aangepast op 22 april 2016 - 16:41 ]

---

I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.

Alicia Rose Stone

'Prima.' Antwoorde Kiano op mijn vraag, hij hees zijn rugzak op zijn rug. Het was aan zijn gezicht te zien dat hij vond dat er betere dingen te doen waren. Ik grinnikte. 'Ach hou je mond.' grijnsde Fay toen ik zei dat ze zeker niet te laat mocht komen, ze staak haar tong naar me uit, waardoor ik in de lach schoot. 'Ik ben er bij dat wijf vorig jaar maar 8 keer uitgestuurd hoor.' Dat deed me nog harder lachen. Ondertussen keek Kiano geërgerd onze kant op, blijkbaar zag Fay het ook. 'Kiano heeft er ook weer zin in dames en heren.' waarbij ze een overdreven hand gebaar maakt en hem dan plagerig duwt 'Ik maak maar een grapje schat.' Opnieuw schoot ik in de lach. 'Welk lokaal moeten we Alicia?' Ik moest even op adem komen van het lachen en zei '3.14' Fijn allemaal trappen op, dacht ik erachter aan. 'Lekker al die trappen op, yay.' Zei Fay, waardoor het net leek alsof ze mijn gedachte las. Kort daarna maakt ze een soort dansje, nou ja iets wat daarop leek dan. Fay liep al richting de trappen, snel liep ik haar achterna. Verder op staat een groepje vijfde jaars vampieren of hoe ik ze liever noem bloedzuigers. Ik heb echt een hekel aan die wezens. Ik hoorde Fay grommen en nog wat zeggen, maar wat ze zei hoorde ik niet zo goed. Ik probeer samen met Fay een weg door de eerste en vijfde jaars een weg te banen totdat iemand Fay's arm vastpakt en haar tegenhoud. 'Laat me los' Zegt ze, terwijl ze haar arm probeert los te trekken. 'Vraag het netjes boshond' zei de jongen die haar vast hield. Bloedzuiger! Direct spande ik al me spieren. 'Niet voor jou' antwoorde Fay boos. Ik deed een poging om te kijken of er iets in mijn tas zat waar vampiers niet tegen kunnen. Maar tevergeefs. Ook ik werd vastgepakt, door een andere jongen. 'Wat is jou probleem?' Gromde ik kwaad. 'Zo, wat een pittige tante ben jij zeg.' Was zijn antwoord, wat me alleen maar kwaaier maakte. 'Laat mij en mijn vriendin los.' Ik kneep mijn ogen tot spleetjes. De jongen grinnikte. 'Dat moet je dan wel aardig vragen, sweetheart.' Ik gaf hem een klap in het gezicht met me vrije hand. 'Niet voor jou klootzak.' Ik was echt pisnijdig op deze bloedzuigers. Zijn greep verstevigde, ik had het gevoel alsof hij mijn aderen dichtkneep. 'Luister mermaid, als je hier levend vandaan wilt komen moet je wat vriendelijker zijn.' Oh god, dacht ik. Ik slikte van angst. Dit is nou een van die dingen waardoor ik bloedzuigers haat.

[ bericht aangepast op 23 april 2016 - 15:02 ]

---

We all just wanna be somebody

Roxelle Kiara Carter

Humeurig zocht ik naar het uitknopje van mijn wekker toen die keihard afging. Maar toen realiseerde ik me dat mijn wekker gisteravond kapot was gevallen. Ik greep naar mijn telefoon uit de prehistorie en drukte het alarm uit. Met een kreun zat ik rechtop. Pijn schoot door me rug. Beelden van gisteravond schoten door mijn hoofd. Het wordt tijd dat ik hier weg moet. Snel liep ik de badkamer in en stapte onder de douche. Toen ik klaar was bekeek ik mezelf even in de spiegel. Aan mijn gezicht kon je niet zien dat er iets aan de hand was, maar als je naar mijn lichaam keek, helemaal onder de blauwe plekken, schaafwonden en littekens. Ik koos een setje kleren uit waar je mijn gehavende lichaam niet kon zien. De plekken die je wel kon zien verborg ik met een speciale techniek, make-up. Snel liep ik naar beneden en maakte mijn tas klaar voor vandaag. Ik hoorde een deur open gaan. Snel draaide ik me om. Daar stonden ze, de oorzaak van mijn littekens en zo, mijn ouders. 'Maak dat je wegkomt' siste mijn moeder. Dat liet ik me geen twee keer zeggen. Ik liep naar buiten en maakte dat ik wegkwam. Toen ik bij school was, zag ik Ayden al staan. Ik zwaaide mijn tas over mijn schouder, wat ik beter niet had kunnen doen, een felle pijn voelde ik door mijn schouder en rug gaan. Een klein gilletje verliet mijn mond. Helaas voor mij gilde ik hard genoeg, zodat bijna iedereen mijn kant op keek. Mijn gezicht kleurde vuurrood. Althans zo voelde dat. Ik keek naar de grond en liep naar Ayden toe die bij een groepje jongens stond. Ik greep zijn arm en sleurde met al mijn kracht (en veel pijn) mee naar een rustige plek. Verontwaardigd keek hij me aan. 'Wat?' zei ik. Wat ik echter niet door had was dat mijn mouw een stukje omhoog was gekropen en daardoor en stukje van de vele blauwe plekken zichtbaar was. Ayden deed zijn mond open om wat te zeggen, maar toen zijn blik op mijn arm viel sloor hij zijn mond en keek me bezorgd aan. 'Nogmaals wat?' Zei ik geïrriteerd. Ik volgde zijn blik en snel trok ik mijn mouw weer naar beneden waardoor de blauwe plek niet meer zichtbaar was.

---

We all just wanna be somebody

(Snel stukje, sorry)


Ayden Deemswood

Ik zat een heel verhaal te vertellen tegen het groepje waar ik bij stond. Allemaal vonden ze het zo te zien een geweldig verhaal. Wat ook wel moet, aangezien ik het aan het vertellen was. "Wie op deze school zou jij nog willen doen?" Hoor ik achter mij. Ik draai mij om en zie dat de twee grootste players in een gesprek zijn verwikkeld. "I dont know. Ik heb bijna iedereen wel zo ongeveer gehad weet je" word er geantwoord. Ik trek een wenkbrauw op. "Dat is best knap, aangezien je nou niet bepaald de kwaliteiten heb om een meisje te versieren en haar in je bed te krijgen" antwoord ik. Hij kijkt me nep-boos aan. "Alsof jij alle meisjes kan krijgen Ayden". "Ik kan inderdaad alle meisjes krijgen" antwoord ik bot terug. "Wie zou je willen doen dan? Zeker je grote liefde Fay?" Zegt de ene weer. Nick heet hij volgens mij. Ik geef hem een tik tegen zijn hoofd. "Auw. Wat? Geef toe ze is wel lekker" zegt hij, terwijl hij zijn tong uitsteekt. "Het zal wel". Dan word ik ineens Door Iemand meegesleurd. Die iemand blijkt Roxelle te zijn. Verontwaardigt kijk ik haar aan. "Wat?" Vraagt ze. Meent ze dat? Ze sleurt mij weg bij mensen met wie ik een gesprek voer. Ik doe mijn mond open om wat te zeggen, maar dan valt mijn blik op haar arm, die onder de blauwe plekken en schrammen lijkt te zitten. "Nogmaals, wat?" Vraagt ze. Ze volgt mijn blik en trekt razend snel haar mouw omlaag. Ze wil weg stappen, maar ik grijp haar bij haar arm. Een pijnlijk, gesmoord kreetje verlaat haar mond. "Hoe komt dat?" Vraag ik, maar onderzoekend aankijkend

---

I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.

Kiano wist best dat Fay hem in de gaten hield, maar hij wist ook dat hij zichzelf nu wel in de hand had en dat het dus compleet nutteloos was. Hij snapte haar echter wel. Het zou niet de eerste keer zijn dat hij problemen met die monsters kreeg. “Maar acht keer?” vroeg hij haar gespeeld verbaasd. “En wat noem je die week dat je niet eens in de les mocht verschijnen dan?” Toen ze vervolgens zijn zin in de les even voor iedereen duidelijk maakte, rolde hij met zijn ogen. Natuurlijk moest Fay dat doen. Zij leek het erg leuk te vinden om hem te irriteren. “'Ik maak maar een grapje, schat," zei ze hem plagend. Hij woelde expres even door haar haren heen. Hij wist dat zij dat niet leuk vond. “Oh echt? Dat had ik nog niet door,” antwoordde hij vervolgens sarcastisch. Fay en Alicia liepen al iets voor hem uit terwijl hij zich langzaam in beweging zette. Het maakte ook weinig uit, want hij moest toch meteen nadat ze de deur zouden zijn gegaan de andere kant op, dus die paar meter samenlopen had niet echt een toevoegende waarde. Echter toen hij de deur had bereikt, zag hij dat hij misschien toch beter mee had kunnen lopen. In de deuropening stonden een paar bloedzuigers die Fay en Alicia bij de arm hadden gepakt. Zuchtend liep hij naar het groepje toe. Waarom konden die wezens niet gewoon voor één keer iedereen met rust laten? Ditmaal was hij niet op oorlogspad geweest, waarom duwden ze hem daar dan toch naartoe? “Jullie hebben de dames gehoord. Laat ze maar gaan,” zei hij toen hij het groepje had bereikt met de kille zelfverzekerdheid van iemand die wist dat hij toch wel zou gaan winnen. De leider van de groep – en tevens degene die Fay vast hield – keek op en heel even zag Kiano een soort vrees in zijn ogen die al snel plaats maakte voor spot. Het was redelijk bekend dat hij wel vaker problemen met vampiers had, en ook dat het zeker niet de eerste keer zou zijn dat de vampiers na het gevecht niet eens meer ondood zouden zijn. “Waar is je roedel, omega?” vroeg de jongen spottend. “Of denk je soms dat je ons alleen aan zou kunnen?” Het was duidelijk opgevallen dat hij hier alleen stond en iedereen wist dat wolven een roedel nodig hadden. De eenzame omega overleefde meestal niet lang. Meestal. Kiano was de uitzondering. “Ik zei: Laat. Ze. Gaan,” sprak Kiano, terwijl hij ieder woord benadrukte. Zijn ogen wendde hij geen moment af van de leider. Hoewel de rest hem aan het omsingelen was, zouden ze niks doen zonder zijn bevel. Het was alleen wachten tot dat bevel zou komen. De leider deed een stap naar Kiano toe in de hoop intimiderend over te komen – en draaide hierbij Fay’s arm in een pijnlijk uitziende hoek. Kiano bleef staan waar hij stond en keek hem koel in zijn ogen. Let op de ogen. Zij verraden de plannen nog voor het lichaam in actie komt. Het was een van de eerste lessen die hij geleerd had en de eerste les die hij zijn broertje geleerd had. Het was uiteindelijk de enige les die hij hem had mogen leren geweest. Vaag viel het hem nog op dat er zich een menigte om hen heen had verzameld. Mensen hielden wel van een gevecht. Het was een nadeel en een voordeel. Hij kon zelf niet transformeren, maar ook de vampiers konden hun volle krachten niet gebruiken. Ze konden wel snel en sterk zijn, maar niet bovennatuurlijk snel en sterk. Een korte beweging van de ogen verraadde wat er zou gebeuren en toen degene die schuin achter hem stond naar voren stapte om hem een trap in de knieholtes te geven, stapte Kiano makkelijk opzij om de snelheid van de ander te gebruiken om hem op de grond te werken.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Fay Jazzlynn Nightwood

"Jullie hebben de dames gehoord, laat ze maar gaan" hoorde ik de stem van Kiano. Ik probeer met een ruk mijn arm los te trekken, wat er alleen maar voor zorgt dat de jongen zijn grip verstevigd, en nu mijn arm bijna fijn knijpt. Een gesmoord pijnlijk geluidje komt uit mijn mond. De jongen die mij vast heeft kijkt van mij naar Kiano zodra zijn stem klinkt. "Waar is je roedel, Omega? Of denk je soms dat je ons alleen aan zou kunnen?" Spot de jongen. Die opmerking gaat Kiano niet pikken. Ik kijk bezorgd naar hem, voor zover het kan, aangezien de jongen mijn arm nog steeds vasthoud. "Ik zei: Laat. Ze. Gaan." Ik prevel een schietgebedje als ik zie hoe de vampiers om Kiano heen gaan staan, en schud mijn hoofd tevergeefs naar Kiano dat hij niet verder moet gaan. Dan zet de jongen die mij vast heeft een stap naar voren, en voel ik Hoe mijn arm verdraaid word, en hoe mijn spieren zich in een bijna onmogelijke positie moeten draaien. "Auw fuck fuck fuck" jammer ik, terwijl de tranen in mijn ogen springen. Niet huilen, geen zwakte. Niet huilen. herhaal ik constant in mijn hoofd. Ik bijt op mijn lip, tot ik bloed proef. Een van de vampiers kijkt naar mij. Great, het is zo'n vampier die op scherp staat als hij bloed ruikt. Er staat een klein groepje mensen en andere wezens om ons heen. Van die mensen die kicken op een gevecht. Plots stapt degene schuin achter Kiano naar voren om hem op de grond te krijgen Door in zijn knieholtes te trappen. Voordat de jongen zijn voet al opgetild heeft, is Kiano al weg gestapt. Ik sla een kreetje als ik een ruk aan mijn arm voel waardoor ik zo gedraaid word dat ik nu met mijn rug tegen de borstkas sta van de leider van het groepje. Hij houd mij met een hand bij mijn bovenarm vast, en zijn andere hand heeft hij op mijn keel liggen. Ik probeer mijn hoofd weg te draaien zodat ik niet naar Kiano en de jongen hoef te kijken die aan het vechten zijn. Maar de jongen die mij vast heeft denkt daar anders over. "Ik zou maar blijven kijken, sweetheart" fluistert hij zo dicht bij mijn oor dat het kippenvel op mijn huid staat omdat ik zijn adem voel op mijn huid. Dan voel ik plots twee ijskoude lippen een kus op mijn wangen drukken. Dan word ik boos. Dat hij mij aan durft te raken is al teveel maar dat hij een kus durft te drukken op mijn wang. Met een onmenselijke kracht stoot ik mijn elleboog naar achter, waardoor de jongen voorover klapt. Ik draai mij vliegensvlug om,en geef de jongen een duw. Hij komt tegen de trap en valt op de grond. Snel draai ik mij weer om naar Kiano, hopend dat hij nog oke is.

---

I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.