[200] The Supernatural have to hide || Speeltopic - Speeltopics

Rollen:
Mermaids:
Man
Man
Man
Sunset Dyani Wade by Pans_Daughter
Alicia Rose Stone byDreamingGirlx
Vrouw
Werewolfs:
Kiano Odin Da Sangallo by Necessity
Man
Man
Vrouw Gereserveerd door Jaimz
Vrouw Fay Jazzlyn Nightwood by ItsImpossible
Vrouw
Vampire:
Eoin Callaghan by Saralonde
Gavin James Grant by GrandR
Man
Melaina Vasilisa Bizina by Polovina
Vrouw Gereserveerd voor Tarix
Amelia Claire Joseffs By Amarixe
Human:
Ayden Deemswood by ItsImpossible
Nikola Beniamin Vasilyev by Burnley
Man
Vrouw
Vrouw
Vrouw

Invullen:


Regels:


Het begin
We beginnen na de zomervakantie. De school is weer begonnen, je mag zelf bepalen in welk jaar je personage start, hoewel het wel leuk is als ze een beetje in dezelfde jaren zitten. De school is een gewone school, geen speciale richting qua vakken. Gewoon wiskunde, natuurkunde, economie, biologie etc.
De supernatural jongeren kunnen aan elkaar zien dat ze supernatural zijn, de menselijke weten dit natuurlijk nog niet!

Alicia Rose Stone

'Jullie hebben de dames gehoord, laat ze maar gaan.' Zei een stem. Het was Kiano. God zij dank. De bloedzuiger die Fay vast heeft begon een hele discussie met Kiano, waar ik niet naar luisterde omdat ik nu bijna uit alleen maar angst en een hoopje botten bestond. Ik keek naar Fay en zag dat haar arm in een nogal pijnlijke hoek werd gedraaid. 'Auw fuck fuck fuck.' hoorde ik haar zeggen, ze deed moeite om niet te huilen. Een groepje mensen en andere schepsels vormde een groepje om ons heen. Oh jongens wat een geweldige dag. Een idee om los te komen uit de greep van deze vampier borrelde in mij op. Hier ga ik veel spijt van krijgen Ik gaf hem een trap op een plek waar de zon niet schijnt. Gelijk klapte de vampier dubbel en liet mij los. Yes Opnieuw keek ik naar Fay en zag dat de vampier Fay tegen zijn borstkast had getrokken en haar een kus op haar wang gaf. Dat pikt Fay echt niet en gelijk had ik, met een onmenselijke kracht gaf ze hem een stoot. Ik was zo afgeleid door wat Fay aan het doen was dat ik niet door had dat de vampier, die ik had neergeslagen, weer opstond. Ik keek achter me en toen sloeg die vampier zijn armen om me heen waardoor ik mijn evenwicht verloor en voorover viel met mijn hoofd op de grond. ''Auww, Shit zooi.'' zei ik kreunend. Alles begon te draaien. 'Ik viel me niet zo goed.' kwam er fluisterend maar klagend uit. Al gauw begon alles wazig te worden en werd alles zwart.

---

We all just wanna be somebody

Roxelle Kiara Carter

Oh nee. Ik probeerde weg te lopen maar Ayden was sneller en greep mijn arm. Ik liet een klein pijnlijk gesmoord kreetje. O fuck dat doet pijn. ''Hoe komt dat?'' Vroeg Ayden terwijl hij me onderzoeken aankeek. ''Ayden alsjeblieft je doet me pijn.'' Is het enige wat ik zei, zijn greep verslapte iets maar hij hield mij nog steeds vast. Ik zuchtte diep. Wat moet ik nu zeggen? Liegen? Nee, Ayden is mijn vriend. ''Het is niks.'' Ik zag aan zijn blik dat hij me totaal niet geloofde. Nu stond ik echt op het punt om te breken. Er rolde een traan over mijn wang die ik snel weer wegveegde. Ayden bleef me maar aanstaren waardoor ik een enorm schuld gevoel kreeg omdat ik hem niet kon nou ja wilde vertellen. Eindelijk liet Ayden mijn arm los. Opnieuw rolde een traan over mijn wang. Ik greep Ayden bij zijn shirt en leunde tegen hem aan terwijl er nog meer tranen over mijn wangen rolden. ''Alsjeblieft help me, ik kan er niet meer tegen.'' Zei ik smekend. Ik was wanhopig, gebroken. Ik kan het niet meer alleen. Ik heb hulp nodig. Ik schaamde me dood. Ik lijk wel een klein kind

---

We all just wanna be somebody

Ayden Deemswood

"Ayden alsjeblieft je doet me pijn" zegt Roxelle. Ik kijk haar strak aan. Voorzichtig laat ik mijn greep wat verslappen, bang dat ze, zodra ik haar teveel loslaat, ze weg loopt en niet meer terug komt. Ze liet een diepe zucht. Ik zag haar twijfelen over wat ze zou moeten zeggen. Kom op Roxelle, vertel het dacht ik, hopend dat mijn gedachten haar op een of andere manier zouden bereiken. "Het is niks" zegt ze dan. Ik voel mezelf van binnen een soort van breken. Ik ben Roxelle haar vriend, maar dat ze mij niet genoeg vertrouwd doet mij pijn. Ik keek haar aan, hopend dat ze toch wat zou zeggen. Plots stroomt er een traan over haar wang heen. "Ssshh Ssshh" sus ik haar snel. Ik bleef haar aankijken. Ik zie hoe ze haar traan weg veegt, hoe er velen meer in haar ogen liggen te wachten tot ze naar beneden mogen stromen. Voorzichtig laat ik haar arm los. Dan rolt er een traan naar beneden. En nog een. En nog een. Ze grijpt mijn shirt en trekt zich tegen mij aan, alsof ik haar laatste reddingsboei ben. "Alsjeblieft help me, ik kan er niet meer tegen" snikt ze in mijn shirt. Ik wrijf met mijn hand over haar rug, terwijl ik haar tegen mij aandruk. Haar stem, die gebroken is, doet mij pijn. "Waar kan je niet tegen?" Fluister ik zacht. "Vertel het mij, alsjeblieft, ik wil je helpen" vervolg ik.

---

I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.

Roxelle Kiara Carter [

''Waar kan je niet tegen?'' Fluistert Ayden zacht terwijl hij met zijn hand over mijn rug wrijft, wat wel een beetje zeer doet, en me tegen hem aandrukt. ''Vertel het mij, alsjeblieft, ik wil je helpen.'' Vervolgt hij. Voorzichtig liet ik hem los. ''Mijn..ouders...z..ze..'' Het kwam er nogal hakkelig uit, ik haalde diep adem. ''Ze doen dingen.'' verder kwam ik niet want de tranen stroomden alweer over mijn wangen. Ik leunde weer tegen hem aan. Toen ik dacht dat de tranen eindelijk gestopt waren, besloot ik hem het te vertellen, het hele verhaal. ''Mijn ouders slaan me, dwingen me geld aan hun te geven en nog meer dingen. Ik kan het niet meer!'' De laatste zin schreeuwde ik zowat. Ook vertelde ik hem over mijn zusje en de inrichting, ik vertelde hem alles. ''Alsjeblieft haal me daar weg. Help me. Ik kan het niet meer.'' Ik sloeg me armen om hem heen. ''Je bent mijn beste vriend en mijn enige hoop.'' Op een manier voelde het heel fijn en vertrouwt om bij hem te zijn, tegen hem aan te hangen. Het kalmeerde me. Ik weet niet wat ik zonder hem moet.

[ bericht aangepast op 24 april 2016 - 22:38 ]

---

We all just wanna be somebody

Ayden Deemswood

Roxelle haalde diep adem. "Mijn ouders...z...Ze. .." begon ze hakkelend. "Ze doen dingen" haar tranen begonnen weer te stromen. "Ssshh Ssshh " sus ik. Ik breek vanbinnen om Roxelle zo te zien. "Mijn ouders slaan me, dwingen me geld aan hun te geven, en nog meer" zei ze. "Ik kan er niet meer tegen" schreeuwde ze. Ik werd boos. Hoezo durven ze dat te doen bij Roxelle? Wat heeft ze ooit verkeerd gedaan? Helemaal niks. Dit verdient ze niet. Toen begon ze te vertellen over haar zusje Lisa, die verdwenen was, en later terug gevonden was. Vermoord. Ze vertelde over dat zij schuld kreeg van de dood van haar zusje, en dat ze ,zonder pardon in een psychiatrische inrichting werd gezet. Toen ze weer eruit kwam, hebben haar ouders haar geslagen,en uitgebuit. Ik krijg tranen in mijn ogen. Dat ouders dat doen bij hun kind. "Alsjeblieft haal me daar weg" snikt ze. "Je bent mijn beste vriend en mijn enige hoop" snikt ze verder,terwijl ze haar armen om mij heen slaat en haar gezicht in mijn shirt verstopt. Ik aai over haar hoofd. "Ik haal je daar weg,vandaag nog desnoods" zeg ik vastbesloten. Roxelle kijkt mij aan. Dan neem ik nog een ander besluit. Ik pak haar kin voorzichtig tussen twee vingers. ,buig langzaam naar voren en laat dan voorzichtig mijn lippen op die van haar terecht komen.


(Dat over haar zusje etc heb ik uit rollentopic,als er iets niet klopt, laat het mij weten dan pas ik het aan)

---

I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.

Roxelle Kiara Carter

''Ik haal je daar weg, vandaag nog desnoods.'' zegt Ayden. Ik kijk hem aan terwijl er een voorzichtige glimlach wordt gevormd op mijn gezicht. ''Dank je.'' Dan pakt Ayden voorzichtig mijn kin. ''Wat doe je?'' vraag ik voorzichtig. Langzaam buigt hij naar voren en dan voor ik het weet raken onze lippen elkaar. Voorzichtig leg ik mijn armen om zijn nek en kus hem terug. Na een tijdje maak ik me los. ''Wat is je plan om mij daar weg te krijgen?'' Vraag ik twijfelend. Ik leg mijn hoofd tegen zijn borst aan en luister naar zijn hartslag die nogal gejaagd gaat net als de mijne. ''Alsjeblieft laat me daar nooit meer terug gaan.'' Ik kus hem nog een keer. ''Beloof het me.'' Zeg ik. Ik hou van je Ayden Deemswood is het enige wat ik dacht op dat moment. Ik heb gevoelens voor hem, maar ik heb ze nooit toegestaan. Ik glimlachte en drukte mezelf nog steviger tegen hem aan en er rolden nog een paar verdwaalde tranen over mijn wang die Ayden weg veegde. 'Dank je voor alles'' Fluister ik tegen zijn shirt.

---

We all just wanna be somebody

Ayden Deemswood

Roxelle verstijft lichtjes als ik haar kus, maar dan slaat ze haar armen voorzichtig om mijn nek, en zoent ze terug. Een gelukzalig gevoel verspreid zich vanuit mijn borstkas. Ik heb het eindelijk gedurfd. Ik had al langer gevoelens voor Roxelle, maar vond het moeilijk om ze toe te geven. We blijven nog even in een omhelsing. Dan maakt ze zich voorzichtig los. "Wat is je plan om mij daar weg te krijgen?" Vraagt ze twijfelend. Ze plaatst haar hoofd op de plek van mijn hart,die als een gek in mijn borstkas raast. "Alsjeblieft laat me daar nooit meer teruggaan" ze draait zich naar mij toe en zoent mij weer. "Beloof het mij" zegt ze, terwijl ze mij smekend aankijkt. Ik beloof het je" zeg ik, terwijl ik met mijn hand langs haar wang,naar haar nek, via haar rug richting haar heup glij. Daar aangekomen druk ik haar voorzichtig tegen mij aan. Bij Roxelle rollen een paar verdwaalde tranen over haar wangen die ik voorzichtig wegveeg. "Dank je voor alles" fluistert ze, zo zacht dat ik het bijna niet versta. "Ik wil mijn vader bellen of je bij ons voor onbepaalde tijd mag komen wonen,maar er is wel een voorwaarde, mijn vader en mijn moeder willen dan weten waarom, dus je zult het aan hen moeten vertellen, alles wat je net ook aan mij vertelt heb, maar dan kunnen wij met zijn allen kijken wat we voor je kunnen doen." Zeg ik. Ik zie hoe ze aarzelt als ik vertel dat ze het aan mijn ouders moet vertellen. Ik snapchat wel. Ze heeft het net aan mij vertelt, en moet het nu aan mensen vertellen die ze bijna niet kent. ik pak haar kin weer vast. "Roxelle, als je het niet vertelt, dan kunnen mijn ouders ook niks doen voor je, en ik kan ook niet veel doen, maar als je het vertelt kunnen mijn ouders helpen." Nog steeds zie ik de twijfel op haar gezicht. " Mijn ouders hebben zwijgplicht" nog steeds de aarzeling. "Doe het voor mij? Alsjeblieft?" Vraag ik. Ik pak haar vast bij haar kin, en kus haar weer. "Alsjeblieft?" Vraag ik weer.

---

I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.

Roxelle Kiara Carter

''Ik wil mijn vader bellen of je bij ons voor onbepaalde tijd mag komen wonen, maar er is wel een voorwaarde, mijn vader en moeder willen dan weten waarom, dus je zult het aan hen moeten vertellen, alles wat je net ook aan mij vertelt heb, maar dan kunnen wij met zijn allen kijken wat we voor je kunnen doen.'' Zegt Ayden. Ik aarzel ik ken die mensen bijna niet. Ik kan het verhaal niet nog een keer vertellen. Dan pakt Ayden mijn kin weer vast "Roxelle, als je het niet vertelt, dan kunnen mijn ouders ook niks doen voor je, en ik kan ook niet veel doen, maar als je het vertelt kunnen mijn ouders helpen." Nog steeds aarzel ik. Ik weet niet of ik zijn ouders kan vertrouwen. Blijkbaar ziet Ayden dat ik twijfel. " Mijn ouders hebben zwijgplicht" Nog steeds blijft de aarzeling. "Doe het voor mij? Alsjeblieft?" Hij pakt mijn kin en kust me nog een keer. ''Alsjeblieft?'' Vraagt hij weer. Ik zuchtte diep. ''Goed dan.'' Het kwam er heel twijfelig uit. ''Als dat de enige manier is.'' Ik glimlach flauw. Ik liet mezelf tegen Ayden aan leunen. ''Bedankt, dat je dit wilt doen.'' Fluister ik in zijn oor. Mijn flauwe glimlach veranderde al snel in een echte glimlach.

---

We all just wanna be somebody

Eoin Callaghan

Het meisje had duidelijk geen zin om met Eoin te praten. Ze ging immers niet in op de vraag die hij net stelde. Dus Eoin haalde zijn schouders op en besloot zich niet meer met de dame bezig te houden. Hij gooide wat boeken die hij niet nodig had in zijn kluisje en deed die vervolgens dicht. Zijn rugzak gooide hij over zijn schouder en keek de gang in. Links van hem aan het einde van de gang, bij de trappen had zich ondertussen een aardige menigte van leerlingen verzameld. Het kon Eoin eerlijk gezegd niet zoveel schelen waar die mensen naar aan het kijken waren. Hij probeerde het gesprek met de werknemer van het administratiekantoor te herinneren. Of beter gezegd naar welke kant hij moest lopen om het goede lokaal voor filosofie te vinden. Het groepje mensen trok toch weer zijn interesse toen hij vaagjes een gesprek opving. Het gehoor van vampiers was een stuk beter dan normale mensen. Boshond, Mermaid, Roedel, Omega. Deze worden had hij inmiddels al opgevangen en trokken zijn interesse door het supernatural karakter van de woorden. De zinnen die uitgesproken werden door een jongeman, werden op een dermate kalme manier uitgesproken, dat er zo wel eens een gevecht kon plaatsvinden. Hij had zich net bedacht dat voor de kortste weg naar het filosofie lokaal hij de andere kant op moest dan waar de menigte zich verzamelde, toen hij een vrouwen stem auw hoorde roepen, gevolgd door wat scheldwoorden. Dat maakte dat hij zich omdraaide. Eoin had namelijk wel ergens een zwak voor en dat waren dames in nood. Hij kon het niet helpen om de dame dan te hulp te schieten. Eoin baande zich een weg door de mensen massa. Toen hij eenmaal door de menigte heen kon zien, zag hij dat er een gevecht tussen een groep van zes vampiers was uitgebroken tegen twee weerwolven en een mermaid. Eoin was onder de indruk van het wolven meisje die zich los kreeg uit een greep van de vampier leider en hem daarna een goede duw gaf. Zo te zien was dat een pittige dame, die niet al te veel hulp nodig had gehad, als de vampier in zijn eentje was geweest. Eoin duwde met enige voorzichtigheid nog wat mensen aan de kant om dichter bij de vechtende wezens te komen. De zeemeermin had duidelijk niet gezien dat de vampier achter haar was hersteld en weer opstond. De vampier greep haar vast waardoor de mermaid haar evenwicht verloor en met haar hoofd op de grond belande. Eoin wurmde zich langs de laatste rij met mensen en sprintte langs de vechtende weerwolfjongen en vampiers naar het zeemeerminetje toe. Hij baalde dat hij zijn supernatural speed niet kon gebruiken met zoveel normale mensen in de buurt. Dan was hij namelijk wel op tijd geweest om het meisje op te vangen. Eoin zag dat het meisje langzaam haar bewustzijn aan het verliezen was en knielde naast haar neer. De vampier wiens schuld het was grijnste gemeen. “Probeer wakker te blijven.” zei Eoin tegen de zeemeermin en draaide haar rustig op haar zij zodat ze in een betere houding zou liggen. Eoin keek naar de vampier die hem verbaasd aan keek. Waarschijnlijk was het op deze school niet gebruikelijk om met een ander supernatural wezen dan je eigen soort om te gaan en was je bij een gevecht voor je eigen soort, concludeerde Eoin hieruit. En had de vampier dus verwacht dat Eoin aan zijn kant zou staan. Eoin stond langzaam op toen de vampier zijn richting op kwam. Hij ontweek een vuist naar zijn gezicht en pakte de vampier in kwestie vervolgens in een greep rond zijn nek. “Haal je maar niks in je hoofd. Ik ben ouder en dus sterker.” fluisterde hij kalm in de vampiers oor, zodat alleen hij het kon horen. Tot zijn verbazing hield de vampier zich rustig, voor nu. Deze vampier zag eruit alsof hij nog maar een paar jaar een vampier was en meestal zijn die juist erg overmoedig.

[ bericht aangepast op 25 april 2016 - 16:18 ]

Fay Jazzlynn Nightwood

Zodra ik zag dat Kiano het voorlopig nog wel uithield, draai ik mij om, net op tijd om te zien hoe Alicia op de grond valt. Ik zie haar blik worden. Ik grom boos. Ik probeer mij naar Alicia toe te bewegen . Als ik nog eens kijk naar Kiano, zie ik dat ik wel tempo moet maken, aangezien er nog steeds vampiers zijn die maar wat graag hopen dat Kiano het onderspit delft. Ik loop snel verder naar Alicia, en duw daarbij mensen opzij, de meesten stappen wel aan de kant, en anders duw ik ze hardhandig aan de kant. Vlak voordat ik bij Alicia ben, staat de nieuweling al bij haar. Ik wil zeggen dat hij uit haar buurt moet blijven, maar dan doet hij iets wat ik dus niet verwachtte. Hij helpt Alicia Door haar beter neer te leggen. Ik scan haar hoofd en zie dat ze zich geschaafd heeft aan de trap. De vampier waardoor Alicia gevallen is, staat er grijnzend bij Totdat hij Door heeft wat de jongen doet. De nieuwe staat op, en de andere vampier probeert hem met een vuist in het gezicht te slaan. Hij pakt hem met een greep rond zijn nek. Ik kan net niet verstaan wat hij zegt. Maar wat hij zegt heeft wel een resultaat. De andere vampier ontspant zich wat meer. Dan kijkt de nieuwe plots mijn richting op. Ik blijf hem uit een reflex strak aankijken, zoals ik ook altijd bij Kiano doe.

---

I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.

Ayden Deemswood

Ik zie hoe ze nog twijfelt. "Goed dan" zegt ze uiteindelijk. "als dat de enige manier is". Ze leunt weer tegen mij aan. "Bedankt, dat je dit wilt doen" zegt ze. Ik zie hoe ze begint te glimlachen. Na een tijdje zo te hebben gestaan, maak ik mij van haar los. "Ik ga gelijk bellen" zeg ik. Ik pak mijn mobiel, en toets het nummer van mijn vader in. Nu maar hopen dat hij geen belangrijke zaken heeft,zoals ene vergadering of iets dergelijks. Nadat mijn mobiel drie keer s over gegaan hoor ik de stem van mijn vader.
Hallo Ayden, waarom bel je?
"Hallo vader, ik bel om te vragen of een vriendin van mij misschien mag blijven slapen, voor hoelang geen idee, de reden leggen we uit als we straks thuis zijn, U, moeder, Roxelle en ik.'
Euhm, ik vind het wel goed. Maar is doe reden zo belangrijk dat je het niet nu kan vertellen? En is Roxelle dat ene meisje met die blinde haren waar je al zo lang een oogje op had?"
Ik voel mijn wangen rood worden, en ik hoop maar dat mijn vader niet zo hard praat dat Roxelle het kan horen
"Ja vader,het is een te belangrijke reden. En Roxelle is..inderdaad. ...dat meisje ja.." zeg ik aarzelend.
ik vind het prima, en je moeder vast ook, maar je moet haar wel nog even inlichten, ze heeft nu pauze als het goed is.
"Zal ik doen vader. Bedankt. Dag"
"Dag"
Nadat ik gelijk mijn moeder had gebeld en zij ook had gezegd dat het goed was, keek ik vrolijk naar Roxelle. "Het mag" grijns ik. Ik til haar op, en draai een rondje met haar. Dan zoen ik haar weer.

---

I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.

Alicia Rose Stone

''Probeer wakker te blijven.'' Hoorde ik een stem vaag zeggen. Ik voelde dat mijn lichaam anders lag dan net, maar mijn hoofd voelde aan alsof er allemaal watten in waren gestopt, mijn gevoel van richting was ik ook al helemaal kwijt. Langzaam maakte het zwarte veld plaats voor wat licht. Vaag kon ik wat figuren van elkaar onderscheiden. Voorzichtig keek ik om me heen en zag dat ik op de grond lag. Een felle pijn schoot door mijn hoofd. Ik kreunde en vloekte een paar keer voordat ik rustig probeerde om rechtop te zitten. Toen het me eindelijk gelukt was, draaide alles nog een beetje maar alles was bijna weer helemaal helder. Toen de gang gestopt was gestopt met draaien en mijn beeld weer scherper werd zag ik Fay met een strakke blik iemand aankijken. Ik draaide me om, terwijl ik nog steeds op de grond zat, en keek tegen de benen van een vampier aan. Uit reflex stond ik rechtop en zette een paar passen naar achter zodat ik naast Fay kwam te staan. Door die snelle beweging begon alles weer wat te draaien, snel pakte ik Fay vast en zakte door mijn knieën. Heel even wachtte ik totdat alles weer gestopt was met draaien en ging rustig weer opstaan. Ik wreef even over mijn hoofd en op een bepaalde plek deed het verrekte zeer. Verdomde vampiers ook. Ik keek om me heen en zag dat er vampier richting mij en Fay liep. Ik gaf de vampier een harde stomp in zijn maag waardoor hij dubbel klapte. Het betaalde zich gelijk terug een felle pijn schoot door mijn hoofd. ''Fuck'' mompelde ik. Laat dit alsjeblieft snel voorbij zijn.

---

We all just wanna be somebody

Roxelle Kiara Carter

"Ik ga gelijk bellen.'' Zegt Ayden, hij pakt zijn mobiel en toetst het nummer in. "Hallo vader, ik bel om te vragen of een vriendin van mij misschien mag blijven slapen, voor hoelang geen idee, de reden leggen we uit als we straks thuis zijn, U, moeder, Roxelle en ik.'' Hoor ik Ayden na een tijdje zeggen. Ik giechelde hij sprak zijn vader aan met U. Dat heb ik nog nooit iemand horen doen. Ik hoorde vaag een deel van wat zijn vader zei: ''Roxelle... blonde haren...oogje..had.'' Ayden's wangen kleurden rood, waardoor ik in lachen uitbarstte. "Ja vader, het is een te belangrijke reden. En Roxelle is..inderdaad. ...dat meisje ja.." stamelde Ayden. Ik begon nog harder te lachen. Het is al een hele tijd geleden dat ik zo heb gelachen. Nadat hij had opgehangen belde hij gelijk zijn moeder, toen hij ook daarna had opgehangen keek hij me vrolijk aan. ''Het mag.'' Zegt hij met een grijns, dan gebeurt er iets wat ik niet had zien aankomen, hij tilde mij op waardoor ik een kleine kreet slaakte van schrik en hij draaide een rondje. Nadat hij me weer heeft neergezet zoent hij me gelijk. Ik ben de eerste die de kus onderbreekt. ''Zo Ayden, moet je mij soms iets vertellen?'' Zei ik plagend, niet begrijpend keek hij me aan. Ik rolde met mijn ogen en vervolgde. ''Wat heb je je ouders precies verteld over mij?'' Ik trok een wenkbrauw omhoog en zette mij handen in mijn zij. Toen hij verdacht stil bleef zei ik ''Nou? Vertel op.'' Zei ik met een lach op mijn gezicht.

---

We all just wanna be somebody

Ergens drong het nog tot Kiano door dat Fay in een houdgreep werd gehouden en dat de jongen die haar vasthoudt haar een kus op haar wang gaf. Wat er daarna gebeurde, kreeg hij even niet mee – hij was even druk met vier vampiers tegelijk – maar het moment daarna lag die jongen ineens op de grond. Kiano grijnsde en hij gaf de dichtstbijzijnde jongen een klap. Fay was niet iemand die moest worden onderschat. Ook Alicia deed een dappere bevrijdingspoging, maar haar poging mislukte, want ineens lag ze op de grond. Kiano was kort afgeleid toen hij wilde controleren of het wel goed met haar ging. Het was maar een fractie van een seconde, maar voor iemand die met vier mensen – vampiers – tegelijk aan het vechten was, was dat al te veel. Hij merkte hoe een van de vampiers zijn arm beetgreep en hij hoorde een hard krak, gevolgd door een golf van pijn die door zijn arm trok. Een korte grom rolde over zijn lippen. Zelfs nu, met overduidelijk een gebroken arm, zou hij deze vier met gemak aan kunnen, als hij zou kunnen transformeren. Maar nu ze zoveel toeschouwers hadden, kon dat niet en moest hij erop letten dat hij ook niet deels zou transformeren, iets wat net te veel aandacht en energie kostte. Een schim sprintte langs hem heen richting Alicia. Kiano had hem willen tegenhouden, maar met nog steeds de vampiers die hem constant belaagden en nu ook nog zijn rechterarm die nutteloos langs zijn zij hing, had hij zijn handen net iets te vol. Of tenminste, de hand die hij nog wel gebruiken kon. Terwijl hij een klap ontweek, zag hij hoe Fay zich wel naar Alicia haastte. Gelukkig. Zo zou Alicia – die nog steeds op de grond lag, waardoor Kiano vermoedde dat ze het bewustzijn verloren had – tenminste wat bescherming hebben. Toen Kiano een van de vampiers raakte, klonk er een bevredigend gekraak en hij grijnsde. Hij was zeker niet de enige die hier met kleerscheuren vanaf zou komen. Hoewel het misschien onverstandig was in zijn positie, hield hij toch constant een oog gericht op Alicia, Fay en de onbekende vampier. Hierdoor was het ergens niet verwonderlijk dat zijn eigen verdediging minder goed was dan hij hoorde te zijn – en daar zou hij zich naderhand ook om vervloeken – en was het ook niet zo heel vreemd dat hij uiteindelijk toch een flinke trap tegen zijn knieschijf ontving, waardoor zijn been besloot hem niet meer te houden en hij op de grond stortte. Hoewel ook de vampiers moeite leken te hebben met bewegen – sommige hadden ook redelijk nutteloze lichaamsdelen, hoewel dat in een korte tijd wel weer over zou zijn – van zijn ongunstige positie konden ze nog wel gebruik maken, dus het was alleen aan zijn eigen snelle reflexen te danken dat hij meteen verder rolde en hun benen ontweek.

---

The purpose of a writer is to keep civilization from destroying itself.

Fay Jazzlynn Nightwood

Ik maakte mijn blik los van de jongen toen ik merkte dat Alicia naast mij kwam staan. Ze gebruikte mij als steuntje, aangezien ze duizelig werd. Ze zakte door haar knieën, En ik ondersteunde haar tot ze op de grond zat. Zodra ze niet meer duizelig was, stond ze weer voorzichtig op. Ze wreef over haar hoofd. 'Zou ik niet doen, je krijgt dan rood haar in plaats van blond' grinnik ik. De vampier die Alicia vast had stapt op ons af. Ik laat een grom horen. Alicia stapt naar voren, en stompt de vampier in zijn maag, waardoor hij dubbel klapt. Ik kijk haar bewonderend aan. 'NetjesNetjes' grinnik ik. 'Fuck' mompelt ze. Ik vang haar op. 'Ga maar zitten, ik Kiano en Meneer van wie ik de naam niet weet, regelen het wel' zeg ik tegen Alicia, terwijl ik vanuit mijn ooghoeken naar de jongen kijk. Ze knikt, waarop ze een pijnlijk gezicht trekt. Als ik mij omdraai, zie ik nog net hoe Kiano zijn concentratie te veel verliest. Een van de vampiers pakt zijn arm, en breekt hem. Het geluid dat daarbij te pas komt, bezorgd kippenvel op mijn gehele lijf. Ik wil wat doen, ik wil naar voren bewegen, hem helpen. Maar alsof ik versteend ben blijf ik staan en toekijken. Kiano slaat een vampier, en die wankelt naar achter. Dan krijgt Kiano een trap tegen zijn knieholte, en valt. Dat schud mij wakker. Ik duw mensen aan de kant, en ren dan op een vampier af. met volle vaart beuk ik hem tegen de grond aan. 'Als je dat maar laat' snauw ik, als hij mij in mijn gezicht wil slaan. Ik zit bovenop hem, en heb zo een voordeel. Ik zet mijn ene voet op zijn linkerhand, en mijn andere op zijn rechter. Hij probeert onder mij uit te rollen. Doordat hij ineens een keiharde stoot in mijn rug geeft met zijn been, knal ik naar voren, van hem af. Voordat ik om kan rollen, en op kan staan, zit hij nu bovenop mij, en zijn de rollen omgedraaid. 'Ach, wou het arme wolvenmeisje haar eenzame Omega helpen?' grijnst hij. Hij slaat met zijn vlakke hand tegen mijn wang. Ik probeer hem van mij af te krijgen, maar ik heb niet de juiste kracht voor dit soort dingen. Als hij dichterbij komt, geef ik hem een kopstoot. Zacht vloek ik, aangezien het ook bij mij wel iets pijn deed. doordat hij met beide handen naar zijn gezicht grijpt, zie ik mijn kans schoon door onder hem uit te komen. Ik sla hem ook in het gezicht. Ik sta op, en trek de jongen overeind. Dan geef ik hem zo'n harde zet,dat hij tegen de muur aankomt, en daar blijft liggen. Ik wil mij omdraaien om Kiano te helpen, maar voordat ik dat doe, krijg ik een keiharde dreun van achter, en kom op de grond terecht.

---

I'm not a princess, I don't need saving. I'm a queen, I've got this shit handled.