In het midden van Los Angeles bevindt zich een bekende stripclub waar elke avond een paar meisjes een optreden geven aan allen die het wensen. Ze verblijven samen met de andere werknemers in hetzelfde gebouw. Sommige zitten er al jaren, andere zijn net nieuw. Voor sommige is het een leuke ervaring, voor andere een plicht. Elk meisje heeft haar eigen reden. We volgen hier het dagelijkse leven van deze mensen, dat niet altijd zo makkelijk verloopt.
Regels stripclub
- De optredens beginnen vanaf 20u en eindigen om 3u 's ochtends.
- De werknemers en danseressen hebben vrij van 3u s'ochtends tot 15u. Daarna moeten ze oefenen voor het optreden en zich klaarmaken.
- Geen seks/liefde/kus
- Meiden mogen zo weinig mogelijk het gebouw verlaten, alleen voor noodgevallen (tijdens de optredens)
Het begin :
Het is weer een nieuwe dag. Iedereen wordt wakker en gaat ontbijten. Ze hebben allemaal vrij tot 15u en mogen doen wat ze ook maar willen.
[200] Los Angeles stripclub - Speeltopic - Speeltopics
-
15 april 2016 - 20:04
19 april 2016 - 12:07
19 april 2016 - 20:16
Audrey Carol Vang
"Kom er toch bij zitten, ik krijg al deze zoetigheid niet op in mijn eentje en Ryan vast ook niet.", zegt Benji met een klein lachje. "Nee bedankt! Ik probeer gezond te doen",lach ik terwijl ik naar mijn outfit kijk die ik eigenlijk een beetje belachelijk vind maar ja het is ook maar gewoon om te gaan lopen. Nog niet lang daarna komt Byron ook binnen gewandeld. Hij heeft net als mij een joggingbroek aan samen met sportschoenen. "Ga je ook sportief doen Byron?", lach ik. Ik hoop nu eigenlijk wel maar dat hij echt iets sportief zal gaan doen anders was dat wel wat onbeleefd van me. Nu ja, hij zal het wel niet slecht opnemen. Daarna komen Kayla en Alejandra ook binnen. Op hun beurt en manier begroeten ze ons. "Hey girls", zeg ik met een glimlachje. "Goed geslapen?", vraag ik aan ze. Kayla ziet eruit alsof ze nog niet lang wakker is (en nog steeds ziet ze er goed uit. Hoe doet ze het toch?) terwijl Alejandra zich al helemaal klaargemaakt heeft. Ik ben blij dat hier nog zo'n leuke mensen werken. Anders zou hetbhier nog tien keer erger zijn dan het hier nu al is. Met niemand van de groep heb ik ruzie of zoiets, daar ben ik wel blij om.[ bericht aangepast op 20 april 2016 - 13:35 ]
19 april 2016 - 21:51
Byron William Smith
Ik kijk op van mijn pannenkoeken als Audrey wat aan me vraagt
''Ja klopt, ik was van plan om weer eens te gaan hardlopen. Een kleine poging om mijn conditie weer omhoog proberen te krijgen.''
Ik neem een slok van mijn water en ik glimlach naar haar.
''Je mag wel mee als je wilt want volgensmij was jij ook van plan om sportief te gaan doen''
Mijn ogen glijden over haar sportkleding heen. Ik prop het laatste beetje pannenkoek naar binnen en ik laat mijn ontbijt even zakken.
Het is immers niet de bedoeling dat ik tijdens het sporten een te grote break moet nemen omdat mijn ontbijt er weer uit komt. Als ik mijn telefoon hoor, kijk ik op de display en zie ik een pop-up van mijn moeders telefoonnummer. Ik twijfel eerst of ik de oproep afwijs, maar voor de vrede op aarden neem ik toch maar op.
''Ja mam?''
''Nee, ik werk pas vanavond weer''
''Kunnen we het daar een andere keer over hebben. Of in ieder geval niet wanneer ik in een publieke ruimte zit?''
Ik rol met mijn ogen en zucht kort als ik het gebabbel van mijn moeder weer aan moet horen.
''Prima mam, tot later'' kap ik het gesprek af en ik leg mijn telefoon op tafel. Ik giet het laatste beetje water naar binnen en sta dan op om te gaan hardlopen.There's nothing the matter with my face! I got character! ~ Hatchet-face
19 april 2016 - 22:12
Kayla Syrena Sanchez
Ik kijk op van mijn telefoon als Audrey wat vraagt en ik glimlach vriendelijk naar haar.
''Ik heb prima geslapen, en jij?''
Ik weet dat Audrey zich niet thuis voelt hier en om eerlijk te zijn is dit ook geen plek voor haar. Maar als je geld nodig hebt. Mensen doen rare dingen om te overleven.
Als ik mijn yoghurt op heb, spoel ik het bakje af en zet deze in de vaatwasser. Ik kijk naar de pop-up van mijn whatsapp en ik zie een ongeduldig berichtje van mijn moeder dat zij en mijn vader op mij zitten te wachten om te skypen. Ik app snel terug dat ik eraan kom en ik drink mijn laatste beetje melk op. Ik neem nog een glas water en vlucht dan naar mijn kamer waar ik nog even mijzelf een beetje fatsoeneer om vervolgens skype te openen.
De gezichten van mijn ouders verschijnen in beeld en ik kan een glimlach niet weerstaan. God wat mis ik die mensen.
Het steekt me een beetje dat ik tegen ze lieg over mijn werk, maar ik verdien wel goud geld ermee en ik denk dat ze ook mijn gezicht de komende 500 jaar niet meer hoeven te zien als ze de waarheid wisten.There's nothing the matter with my face! I got character! ~ Hatchet-face
19 april 2016 - 23:02
Ryan Jack Evere
Hij was vanuit de deuropening gekomen en had zich geplaatst op de stoel waarop hij zat. Hij vond het kinda awesome dat de man voor zoveel mensen wilde bakken, gezien hij wel wist dat hij de eerst was maar de rest straks een voor een zou binnendruppelen. Als bijen op honing, zo leek het alsof mensen op Benji zijn pannenkoeken afkwamen. Geen wonder natuurlijk, wie kon er aan die heerlijke geur voorbij gaan?
Natuurlijk had hij zin in een pannenkoek, hij knikte dus, gezien hij hier zat. En hij ongelofelijke sugar cravings had nu. Dat kwam er van na zo’n avond. Hij had dit wel vaker. Ugh, je moest niet op een stoel gaan zitten. Dan verdween al je leuke hyperheid in een klap en voelde je pas hoe uitgeput je lichaam was. No way, hij, Ryan zou dit wel kunnen handelen. Had i ook vaker namelijk. Straks zou hij wel weer een opleef momentje krijgen. Nadat hij een pannenkoek naar binnen zou werken zou alles er een stuk mooier uitzien. En als hij nou niet nog steeds aan Bo zou denken als hij hier zat zou het ook wellicht beter gaan. Hij was in ieder geval nog wel lekker vrolijk nu. "Ja weet waar je wat kan vinden he." had Benjamin gezegd en hij had geknikt. Inmiddels wist hij wel waar alles stond. Hij liep naar de koelkast toe en natuurlijk stond daar geen sterke drank in. Hoezo dacht hij daaraan? Blame it on Bo… Hij besloot dan maar voor de sinaasappelsap te gaan gezien hij hier ook van hield en schonk zichzelf een glas in en ging weer zitten.
Benjamin deed fancy met de pannenkoek en hij keek geamuseerd toe. Hij zette hem voor zijn neus neer en hij kreeg meteen al zin om hem op te eten, zonder beleg. Maar met was veel beter. Hij zou er dan ook een enorme lading stroop en suiker –hij kon nooit kiezen en wilde zoet nog zoeter maken dan zoet- op gooien. In gedachten denkend aan Bo maakte hij een patroon met de stroop op zijn pannenkoek. Ja, hij was nu eenmaal (grafisch) ontwerper en dan kon hij het niet laten om dit soort dingen te doen. Het zag er best leuk uit. Hij gooide suiker op bepaalde plekken, wel veel suiker, zodat het een soort mysterieuze tekening werd op een pannenkoek.
Oké, heel leuk maar nu ging hij dit ding toch echt opeten. Dankbaar was hij zeker geweest toen Benjamin het bord had voorgeschoteld dus eten ging hij zeker. Misschien zelfs nog wel meer dan 1 pannenkoek, wat best wat was voor hem gezien hij niet zo veel at. Hij sneed een klein stukje af en begon te eten terwijl hij nog steeds even onderuit gezakt zat als eerst. Ja, hij was moe en dat viel niet altijd even goed te verbergen. Maar ook vrolijk.
"Goed , denk ik. Weer een normale dag." Hmm, Ryan kon het niet laten om even wenkbrauw wiebel dinges te doen met zijn wenkbrauwen en lichtelijk te grijnzen. Die man was zo nuchter als ik weet niet wat. Hij kon best zeggen dat het goed ging, zo normaal was zijn leven toch ook niet? Hij wist dat hij een kind was, was dat niet al een heel bijzonder iets? Ryan vond het in ieder geval bijzonder, helemaal hoe hij zijn werk met de tijd voor zijn kind wist te verdelen. "Met jou?" Hij moest even hoesten, en schraapte zijn keel voordat hij begon met praten. Gezien het anders veel te schor klonk. Waarschijnlijk nu nog steeds, maar nu was het tenminste verstaanbaar. “Ehr.” Hij wreef even in zijn ogen. “Heel goed hoor” zei hij met een big smile, “Zeker met die pannenkoeken nu” en hij begon maar weer te eten.
Hij merkte ook op dat er snel meer mensen kwamen. Hij keek naar op naar Audrey. Ergens had hij wel medelijden met haar, hij had gewoon opgemerkt dat ze het niet naar haar zin had en dat was sneu. Hij wilde er dan ook iets aan doen, maar wist dat hij dit niet kon, wat hem soms machteloos deed voelen. Ach, ze had er meer die naar haar uitkeken wist hij.
"Kom er toch bij zitten, ik krijg al deze zoetigheid niet op in mijn eentje en Ryan vast ook niet."
“Zeker niet als je voor een heel leger bakt” zei hij en hij glimlachte naar Audrey.
Hij keek ook op naar de rest die binnenkwam, gezien hij altijd nieuwsgierig was naar mensen en dat leidde hem ergens ook af van zijn eten. Alejandra had een korte short aan merkte hij op, en hoewel hij vond dat ze dit niet nodig had, zoals zoveel meisjes hier, stond het haar altijd wel. Hij keek weer even naar zijn eten en at weer door. Audrey deed gezond, dus geen pannenkoek voor haar merkte hij wel op. Ook Byron was er. En even later ging hij weer weg merkte hij op.
Hij dwong zichzelf om zijn korte aandacht spanne te gebruiken om weer te gaan eten. Omdat hij echt wel honger had en dit nodig had. Na die eerste pannenkoek merkte hij op dat hij alweer een stuk meer energie kreeg. Al was het een beetje schijn, want om het moment kakte hij alweer in. Hij keek een beetje naar de mensen en dronk van zijn sinaasappelsap. Hij besloot voor een tweede pannenkoek te gaan gezien hij nog wel meer kon eten. Deze keer wilde hij voor die chocoladesiroop gaan, hij hield wel van nieuwe dingen uitproberen. Maar hij had de siroop in zijn hand en was hem op de nieuwe pannenkoek die hij er net had opgelegd aan het schenken maar vergat op te houden met schenken. Hij zat daar namelijk met dat ding in zijn hand, schenkend, maar zijn gedachten waren ergens anders. Nog steeds op dat kerkhof, bij Bo, dus voor luttele seconden was de vrolijkheid van zijn gezicht verdwenen. Deze kwam echter meteen terug toen hij zag wat hij aan het doen was, of al gedaan had. “Holy fuck” hij moest even kort lachen om de enorme hoop chocolade-siroop die nu op zijn pannenkoek te zien was. Ging hij dit opeten? Jazeker, zo gek was hij echt wel. Dus hij maakte alles weer in kleine stukjes. En haalde een stukje door de enorme fontein van chocolade op zijn bord. Hij hoopte maar dat Benji het niet erg vond dat hij zojuist de helft zijn siroopfles op zijn bord had geschonken…. Hij at een zeer zoet stukje op en genoot er vrolijk van.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ik blijf pannenkoek fout spellen blijkbaar, ik typ steeds pannekoek..[ bericht aangepast op 19 april 2016 - 23:06 ]
Aan niets denken is ook denken.
20 april 2016 - 13:50
Audrey Carol Vang
'Ja klopt, ik was van plan om weer eens te gaan hardlopen. Een kleine poging om mijn conditie weer omhoog proberen te krijgen.'', vertelt Byron. Dat probeer ik dus ook, niet dat het echt zal helpen maar ik krijg wel het gevoel dat ik sportief bezig ben. Daar doe ik het voor. Ik kijk even naar Byron. Hij heeft het echt niet nodig. Die gast heeft echt veel spieren, vooral in zijn armen. ''Je mag wel mee als je wilt want volgens mij was jij ook van plan om sportief te gaan doen'', stelt hij nog voor. "Met twee is altijd leuker dan alleen", zeg ik met een vriendelijke glimlach. Voor hij iets kan zeggen wordt hij opgebeld door iemand.
"Ik heb prima geslapen, en jij?", antwoord Kayla dan op mijn vraag van daarnet of ze goed geslapen hebben. "Dat is goed! Ik ook!", lieg ik. Ik slaap hier echt niet goed maar dat ik ga ik echt niet zeggen. Dan denken ze misschien wel dat ik zo'n zielig meisje ben en dat wil ik helemaal niet. Daarna verdwijnt ze ook uit de ruimte. Ik kijk geamuseerd naar Ryan die bijna de halve fles chocoladesiroop op zijn pannenkoek heeft gedaan en die daarna nog rustig op eet. Ik moet erom lachen.[ bericht aangepast op 27 april 2016 - 16:56 ]
21 april 2016 - 22:06
Benjamin Valentine Pointer
Keep your head up
“Ehr.” Begon Ryan en vreew even vermoeid in zijn ogen “Heel goed hoor” zei hij met een big smile, “Zeker met die pannenkoeken nu” en hij begon maar weer te eten.
"Nee bedankt! Ik probeer gezond te doen", lachte Audrey me toe en ik knikte even begrijpen. "Tja, na zoveel pannenkoeken zal ik ook even mijn kilo's moeten aflopen." zei ik met een lachje “Zeker niet als je voor een heel leger bakt” grinnikte Ryan op mijn opmerking over de pannenkoeken wat me zachtjes deed lachen. Ja dat is wel waar ja, maar ik vond het wel belangrijk dat het iedereen bij elkaar bracht. Althans deze zaterdag ochtend toch. . Audrey begroette ook de rest en begon een gesprek met Byron en Kayla waarvan de eerste ook van plan was om zo te gaan lopen. Ik besloot om me niet in hun gesprek te vermengen en keek toe hoe Ale naar binnen kwam wat me licht deed grijnzen. Het meisje had ik als een soort van kleine zus beschouwd en het was dan ook altijd fijn om haar in mijn buurt te hebben. 'Ik ben niet te laat toch?' vroeg ze met een speelse grijns en plagend tuitte ik mijn lippen even. "Helaas, ik heb net de laatste op" grijnsde ik en haalde een bord vol nieuwe pannenkoeken boven. "Grapje, jij bent nooit te laat." knipoogde ik met een lachje en keek toe hoe Ryan haast de hele tube chocoladestroop erover had gekiept voor hij er erg in had. Met mijn wenkbrauwen opgetrokken keek ik iets verbaasd hoe de jongen zo diep in zijn gedachten was verzonken dat ook zijn pannenkoeken zouden verzuipen in een zee van chocola. Optijd werd hij zich er van bewust en lachte even op zijn accidentje “Holy fuck” mompelde hij en even lachte ik om de chocovijver en dopte er ook een stuk van mijn pannenkoek in voordat ik het stukje in mijn mond stak. Toch maakte ik me wel lichtjes zorgen over de jongeman, maar besloot om er over te zwijgen. " Jij bent ook vast dol op mijn stroop hmmm?" zei ik geamuseerd en zette mijn fornuis af gezien alle pannenkoeken gebakken waren.
I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH
24 april 2016 - 12:09
Byron William Smith
Ik check nog één keer mijn telefoon om zeker te weten dat ik verder niks gemist heb. Mijn moeder kan altijd zo zagen om dingen die er niet eens toe doen. Ik beantwoord nog één appje van een vriend van mij en zet mijn telefoon dan uit.
Ik heb geen zin om gestoord te worden tijdens mijn hardloop sessie. Ik probeer dan mijn hoofd leeg te maken, plus dat het niet gezellig is voor Audrey als ze met mij mee gaat maar ik tijdens het hardlopen steeds op mijn telefoon zit.
Daarbij wordt er ook altijd gezegd dat mannen niet kunnen multitasken en dan ga ik gerust op m'n bek. Dat zou me niks verbazen aangezien ik altijd al een brokkenpiloot eerste klas ben geweest.
''Ben je klaar voor een ochtend hard werken?'' vraag ik aan Audrey, die zich lijkt te amuseren door Ryan met zijn halve fles chocoladesiroop op zijn pannenkoek en het met plezier opeet. M'n tanden vallen al uit m'n bek als ik er naar kijk. En dan loop ik ook nog hard voor katsekut want neem het van me aan dat je daar een goede airback van krijgt, als je begrijpt wat ik bedoel.There's nothing the matter with my face! I got character! ~ Hatchet-face
27 april 2016 - 17:03
Audrey Carol Vang
Ik neem mijn IPhone uit mijn zak en kijk nog eens snel op Instagram. Daarna steek ik hem in mijn broekzak. Eigenlijk is dat niet zo veilig maar ah ja, als hij kapot is dat maar jammer. ''Ben je klaar voor een ochtend hard werken?'', vraagt Byron aan me. "Je zult me niet kunnen bijhouden", lach ik. Dat meen ik helemaal niet want ik en lopen dat gaat niet echt samen. Ik probeer het wel maar ik ben al veel te snel moe. Maar nu ben ik van plan om het meer te doen en dan zal dat ook wel beter gaan, hoop ik. "Kom we gaan", zeg ik en stop met het leunen tegen de deuropening. Ik wandel rustig de gang uit naar de deur. Byron zal wel volgen. Ik neem nog een slok van mijn waterflesje en zet het dan bij de deur neer. Ik weet eigenlijk niet eens waarom ik dat meegenomen heb want het is nogal onhandig lopen met een flesje in je handen. Daarom zet ik het bij de voordeur neer. Ik als we terugkomen kan ik er dan wel nog van drinken. Ik neem mijn gsm en bekijk mezelf nog eens in de reflectie. Het kan er wel mee door om te gaan lopen.[ bericht aangepast op 27 april 2016 - 17:03 ]
27 april 2016 - 17:52
Ryan Jack Evere
Ryan trok zich niets aan van de blikken die hij van diegene kreeg toen hij gewoon die zoete zut op begon te eten. Het was echt mierzoet, maar daar had hij op dit moment best zin in. Het was echt niet de bedoeling geweest, maar hij had er wel om kunnen lachen. Bovendien was hij smal gebouwd en kreeg het op de een of andere manier voor elkaar om niets aan te komen als hij dit soort dingen naar binnen werkte. Wat wel een voordeel was, gezien hij wel een zoetekauw was. Hij luisterde naar wat de anderen zeiden maar zelf zei hij niet al te veel gezien hij stukjes pannenkoek in zijn mond propte.
Hij had even door hoe iemand anders, Benjamin, een stukje pannenkoek in de chocoladevijver doopte. Wat hem betreft prima, gezien er nog steeds een hele hoop over bleef. " Jij bent ook vast dol op mijn stroop hmmm?" Hij glimlachte even naar Benjamin. “Uhu” antwoordde hij maar gezien hij nog steeds aan het eten was. Oké, nu begon hij wel echt vol te raken gezien die chocola nogal vulde. Hij merkte op dat niet echt iemand meer wat zei dus verdwaalde hij weer in gedachten terwijl hij datgene wat hij nog in zijn mond had doorslikte. Hij merkte hoe hij afdwaalde en niet eens meekreeg dat Audrey en Byron samen weg gingen uit de ruimte.
Voordat hij er erg in had zat hij met tranen in zijn ogen voor zich uit aan het staren. Hij merkte pas dat hij aan het huilen was toen de eerste traan van zijn wang naar beneden viel en in de chocolademassa op zijn bord terecht kwam. Ugh, hij wilde niet huilen in gezelschap. Normaal gesproken zou hij hier langer blijven plakken, gezien hij altijd meer kwam voor de gezelligheid, de aanwezigheid van mensen, dan voor de pannenkoeken zelf, maar nu wilde hij hier zo snel mogelijk weg. Hij toonde liever niet zo snel zijn emoties en dit was dan ook enigszins verrassend voor zichzelf, gezien hij het niet had voelen aankomen. Maar hij was afgedwaald in gedachten en dat was waarschijnlijk de reden waardoor hij was gaan huilen zonder het eerst zelf door te hebben. Waarschijnlijk was hij ook sneller emotioneel geworden nu omdat hij moe was en na drugsgebruik kreeg je soms van dit soort dingen sneller. Jammer genoeg had hij niet zijn zonnebril bij zich om zijn tranen en rode ogen te verbergen. In ieder geval waren er niet zoveel mensen meer om het op te merken en was hij ook al snel opgestaan om het bord snel af te wassen. “Bedankt voor de pannenkoeken, Benji” zei hij, voordat hij de ruimte op een iets sneller looptempo dan normaal verliet. Helaas voor hem was hij zijn mobiel vergeten, die lag dus nog steeds op diezelfde plek op de tafel.Aan niets denken is ook denken.
10 mei 2016 - 21:11
Byron William Smith
''Je zult me niet kunnen bijhouden'', lacht Audrey en ik moet er zelf ook van glimlachen. Pretbek. ''Kom we gaan'' Audrey loopt naar de deur en ik volg haar. Als we richting de deur lopen, leg ik snel mijn telefoon in een hoekje waarvan ik weet dat mijn telefoon daar veilig ligt. Ik kijk naar Audrey en als ik zie dat ze in de reflectie van haar telefoon kijkt, schiet ik in de lach.
''Je ziet er prachtig uit om te rennen, hoor'' grijns ik en ik loop de deur uit. Ik loop over het voetpad om warm te worden en mijn benen een beetje te strekken. Het is echt heerlijk buiten op dit tijdstip. Af en toe rijd er een auto voorbij, een waterig zonnetje staat aan een blauwe lucht en het is heerlijk rustig. Hier kan ik oprecht van genieten, heel wat anders dan de hele dag in de club te vertoeven. Ik heb dikke respect voor de dames aangezien zij eigenlijk altijd binnen moeten zitten. Ik kijk even naar Audrey. Ik hoop dat ik geen problemen krijg met mijn rondje hardlopen met vrouwelijk gezelschap.
''Krijg je geen problemen met Mikeal aangezien je niet naar buiten mag als het niet dringend is?''There's nothing the matter with my face! I got character! ~ Hatchet-face
