Verliefd worden op iemand die je al lang kent [voor verhaal] - Story problemen

Hoi hoi,

In een verhaal wil ik iemand verliefd laten worden op een vriendin die hij al lang kent. Nu ben ik zelf het type dat uitsluitend op types valt die ze niet kent, als een soort love at first sight. Zijn er mensen die hier wel ervaring mee hebben? Hoe kom je erachter dat je op iemand verliefd bent die je al lang kent? Is dat plotseling of gaat dat geleidelijk en kun je misschien voorbeelden geven hoe dat dan gaat?

Groetjes!

Every villain is a hero in his own mind.

Ik zou zeggen geleidelijk. Het is heel moeilijk te omschrijven, maar er gaan steeds meer dingen opvallen. Hoe leuk dit eigenlijk is, hoe mooi dat eigenlijk is, hoe erg je bepaald gedrag op prijs stelt, hoe fijn het is om bij die persoon in de buurt te zijn, hoe lekker doe persoon eigenlijk ruikt, hoe vaak je eigenlijk aan hem/haar denkt, hoe vaak je over hem/haar praat. En dat dan tot het moment dat je erachter komt dat je stiekem helemaal niet zonder die persoon kunt. En dan ben je fucked :p

[ bericht aangepast op 15 mei 2016 - 10:05 ]

Je hebt magie, maar je moet wel absoluut geloven dat jij de sterkste bent

Hmm. Ik was niet heel lang vrienden met mijn huidige vriend voordat we een koppel werden, maar toch een aantal maanden.

Het lulligste was eigenlijk dat ik hem nogal in de friendzone had geduwd en hij daar nauwelijks uit durfde te komen. Ik zat in een slechte periode en hij supporte me altijd. Toen het weer een beetje beter ging zijn we naar de bios gegaan en ineens realiseerde ik me: 'Wat is dit een onwijs toffe jongen.' en toen vroeg ik mezelf af waarom ik hem nooit geconsidered had als vriendje. Toen gaf hij toe mij leuk te vinden en was ik compleet de weg kwijt. Ik had heel veel tijd nodig om erachter te komen dat ik hem leuk vond, hij niet. Voor mij was het dus heel geleidelijk en gelukkig heeft hij mij die ruimte gegeven. Ik had dus echt een soort sudden clarity moment waarin ik mezelf afvroeg waarom ik hem niet als meer zag en toen kwam het balletje aan het rollen haha. En ik denk wat doorslaggevend was is dat hij ondanks dat hij mij al heel leuk vond hij me de tijd en ruimte gaf om mijn gevoelens te ontdekken, maar ook dat we eigenlijk heel goed bij elkaar pasten.

Ik hoop dat dit een beetje helpful was. Anders mag je me altijd nog pb'en of gb'en! (:

The truth is out there.

Ik werd na een jaar of vier 'verliefd'. Toen kreeg ze een vriend en ik merkte hoe mega jaloers ik ineens was en vanuit daar werd 't steeds erger.

Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

Ik werd eens verliefd op een jongen die al bijna twee jaar naast mij woonde. Dat ging eigenlijk heel geleidelijk. In het begin vonden we elkaar totaal niet aardig, maar omdat we buren waren, zagen we elkaar regelmatig op buurtfeestjes en verjaardagen. Zo raakten we wat meer aan de praat en hij werd een van mijn beste vrienden. Ik zocht er voor mijzelf ook niets anders achter dan vriendschap, tot ik me ineens realiseerde dat ik verliefd op hem was geworden. Dat kwam echt heel plotseling, in feite van de een op de andere seconde (ik weet het, het klinkt cliché). Ik weet niet goed hoe ik het moet omschrijven, maar het voelde als een soort schok en realiseerde ik het me ineens. :')

“I'd rather laugh with the sinners than cry with the saints. The sinners are much more fun.” - Billy Joel

IK ben nu al mer dan twee jaar samen met een jongen waar ik eerst al drie jaar mee bevriend was. Voordat we effectief samen waren, merkte ik wel al langer dat het iets kon worden. Hij was een tijd daarvoor ook samen met een ander meisje en daar voelde ik me erg gekwetst door, dus toen realiseerde ik me wel dat ik hem blijkbaar toch als meer dan een vriend zag. Maar doordat het toen zo ingewikkeld was, had ik me voorgenomen hem uit mijn hoofd te zetten en alleen nog als vriend te zien. Dus toen het een hele tijd later toch iets werd, was dat eigenlijk toch nog een verrassing voor mij. In het begin voelde het voor mij ook heel gek aan en heb ik vaak getwijfeld of het wel een goed idee was, of we niet juist onze vriendschap zouden verpesten daardoor. En we hebben het ook twee maanden geheim gehouden voor het grootste deel van onze vriendengroep omdat we er onwennig over waren. :') Maar alles kwam wel op zijn pootjes terecht, hihi.

Haha, hopelijk heb je daar iets aan. Voelt wel gek om een samenvatting te geven van je eigen liefdesleven.

Normality is a paved road: it's comfortable to walk, but no flowers grow on it.

Ik we kenden mekaar van de basisschool, toen zagen we mekaar een hele periode niet en toen spraken we met elkaar af en kwam bij mij dat onderbuikgevoel.

No growth of the heart is ever a waste