• NO MAN’S LAND

    Mason City, Iowa.
    Er zijn drie jaren voorbij gekropen nadat een van de dodelijkste virussen zich verspreidde over de wereld. De overlevenden doen er alles aan om voedsel en een goed, veilig onderkomen te vinden. Het is echter moeilijker dan het klinkt, aangezien er overal doden rondzwerven. Maar zijn de doden wel de echte vijanden? Of is dat de medemens?


    K I L L THE DEAD
          F E AR THE LIVING

    Idee: In deze RPG volgen we een groep overlevenden die zich hebben gevestigd in een oud warenhuis, ergens in Mason City. Voor sommigen is deze stad hun thuis, anderen komen van ver en zijn er per ongeluk op gestuit. De groep is erg hecht en laat niet zo snel andere mensen toe. Dag in, dag uit gaan ze op zoek naar voedsel en medicijnen. Tijdens een van deze zoektochten zijn ze gestuit op een andere groep, die zich vestigen aan de andere kant van de stad. Hun intenties zijn onduidelijk en dit zorgt voor veel spanning.

    Rollen:
    Naam
    Leeftijd
    Innerlijk
    Uiterlijk
    Verleden
    Familie
    Relaties
    Extra

    — Vrouwen
    • Daisy Haley Manson — 1,2 — MaIfoys
    • Ashton Leah Blake — 1,3 — Deryth
    • Lee Do-Yeong — 1,4 — Youngbae
    • Farah Gracen Mendoza — 1,3 — Velaris
    • Maddison Parker Grant — 1,2 — MrsNobody
    • Aspen Primrose Washington — 1,3 — Camhanaich

    — Mannen
    • Richard Cunningham — 1,4 — Kahl
    • Jordan Joseph Collins — 1,2 — Jonty
    • Sami Kazim — 1,2 — Flazeda
    • Vincent Ezekiel Collins — 1,2 — Raccoon
    • Tyr Skovgaard — 1,4 — Lethargica
    • Zachery Benjamin Ackerman — 1,4 — Ziegler

    Regels
    • Minimaal 250 woorden per post.
    • Geen Mary Sue’s / Gary Stu’s.
    • Geen ruzie OOC.
    • Bespeel alleen je eigen personage.
    • Als je twee weken niet reageert, zal ik je een PB sturen met een waarschuwing.
    • Enkel ik, MaIfoys, maak nieuwe topics aan.





    Het begin:
    — 4 uur ‘s middags
    — 25 graden

    Het is een dag zoals alle andere voor de overlevenden. De meeste zijn op zoek naar eten, anderen zorgen ervoor dat het rustig blijft in het warenhuis. Foto’s van het warenhuis waar ze in wonen komen nog!


    " icarus had loved the sun, and so daedalus lost his. "

    MT.
    Ik denk dat Jordan wel bij de groep mensen is die eten zoeken.

    [ bericht aangepast op 23 mei 2016 - 18:43 ]


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

    MT. Ik schrijf waarschijnlijk morgen, laat Aspen wel inspringen waar het nodig is c:


    Up with the sun. Gone with the wind.

    Mt c:


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    MT.


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Mt (:


    (USER WAS BANNED FOR THIS POST)

    MT! Richard is ook op zoek naar eten. Ben ik trouwens de enige die geen idee heeft wat die 1,2 - 1,3 - 1,4 tussen de rollen en users betekenen? (nerd)


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Khal schreef:
    MT! Richard is ook op zoek naar eten. Ben ik trouwens de enige die geen idee heeft wat die 1,2 - 1,3 - 1,4 tussen de rollen en users betekenen? (nerd)


    [De bladzijde van het rollentopic waar je rol staat ^^]

    [ bericht aangepast op 23 mei 2016 - 19:33 ]


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

    MT


    Your make-up is terrible

    - Mine.


    'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

    MT


    Big girls cry when their hearts are breaking

    [Maakt Malfoys de eerste post of maakt dat niet uit?]


    Normaal is het gemiddelde van alle afwijkingen

    Khal schreef:
    [Maakt Malfoys de eerste post of maakt dat niet uit?]


    -- Dat maakt niet uit. c:


    " icarus had loved the sun, and so daedalus lost his. "

    Jordan Collins

    Mijn blik gleed over de omgeving en ik klemde mijn kaken op elkaar. Ik had mezelf vrijwillig opgegeven om mee te gaan, maar eigenlijk wilde ik niet. Het was meer om mijn broer niet te hoeven zien. Zijn blikken, de teleurstelling, de woede, ik kon het niet aan. Ik hield de geïmproviseerde, toch werkende, pijl en boog in mijn hand en keek rond. Niet dat ik een dier zou doden, maar zombies vermoordde ik met liefde, heel veel liefde. Zij hebben per slot van rekening mijn jongere broertjes vermoord. Nee, eigenlijk was ik dat, maar als zij er niet waren hadden ze nog geleefd. Er gleed een rilling over mijn rug bij die gedachten en ik sloot mijn ogen even. Ik keek naar de andere van de groep die een eindje bij mij vandaan waren, waarna ik achter me keek. Ik kan ook weglopen en zien wat er op mijn pad zou komen... Ik schudde mijn hoofd en liep toen een stukje dichter naar de groep toe. Ik schrok van het geluid van een brekend takje, maar besefte me dat ik dat zelf was. Ik kreeg het er alleen maar warmer door, maar ik vertikte het mijn vest uit te trekken.
    Uiteindelijk had ik me wat meer bij de groep gemengd en bleef mijn blik op de grond gevestigd. Ik ging alleen maar mee naar eten zoeken vanwege mijn broer en zodat de andere te eten hadden. Ik hoefde niet zoveel, ik was het eigenlijk niet zo waard na wat ik gedaan had. Een diepe zucht verliet mijn lichaam en ik schopte een paar steentjes weg.

    [ bericht aangepast op 23 mei 2016 - 22:19 ]


    Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

    MT.


    Don't walk. Run, you sheep, run.



    Vincent Ezekiel Collins
    23, O6/O4 || Surviver || Hetero || In het gebouw


    Neergehurkt op één of ander leeg krat zat hij daar. Eén hoopje ellende, dat was Vincent nu. Zijn handen zaten door zijn blonde lokken gewoeld en zijn gezicht naar zijn versleten schoenen gericht memmerend dat hij alles hier haatte. Van geluk sprekend voor de andere groepsleden was zijn agressie van de vorige week al een stuk gedaald, maar de levensenergie lijkt wel door de jongen gesleurd te zijn. Een tijd lang had hij zichzelf opgesloten en weigerde hij te eten, echter werd hij wel geforceerd en was hij al wat meer op zijn gemak, na het feit dat hij s'nachts geen oog dicht krijgt. Telkens weer ziet hij het beeld voor zich hoe zijn broertjes in de meute zombies getrokken werd en zo gillend aan hun einde kwamen. Vincent wist het nu nog steeds niet te kunnen plaatsen en heeft zijn andere broer ook amper gezien. Iets was misschien maar goed was ook dacht hij.
    Kort beet Vincent even op zijn korte vuile nagels uit frustratie en keek even rond naar de mensen die in het warenhuis bleven, ze zouden hem toch niet mee laten gaan met de anderen op zoek naar voedsel en misschien wel goed ook. Vince werd stilaan gek van deze situatie en zou nog wel eens als een dolle in een groep zombies inrennen op dit moment.
    Kort krabbelde hij aan zijn baartje voordat hij zijn keel even schraapte en zich op niemand in het algemeen richtte eens hij het volgende vroeg. "Hoeveel voorraad hebben we nog?" zijn stem was schor en hees en kort liet hij zijn donkere roodgetinte ogen even over de anderen gaan. Hij had de sympathy verloren in de groep en slechts enkelen 'vertrouwden' de jongen nog. Hij zou niet meteen iets impulsief doen als al het voedsel verbranden of iemand vermoorden of zoiets. Hij negeerde de nijdige blikken maar en hoopte dat iemand nog iets van leven wilde tonen aan hem. Stiekem was het ook een schreeuw naar aandacht want Vince voelde zich nogal alleen de laatste tijd.

    [ bericht aangepast op 24 mei 2016 - 20:22 ]


    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH