Once Upon a Time in Neverland ~ Speeltopic - Speeltopics

---

---

Rules:
×Geen "next generation karakters" als het kan. Natuurlijk hoef je je niet volledig aan de OUAT verhaallijn te houden, maar dit is gewoon verwarrend, Pan moet niet plots acht zusjes hebben en Rumple niet dertig kinderen. Dus geen familieleden TENZIJ er een logische verklaring achter zit.
×Eerst reserveren voor je een rol aanmaakt
×Er is geen minimum van woorden per post
×Anderen rollen niet besturen, tenzij het een figurant is natuurlijk
×Maximaal 4 rollen, dit is veel, omdat het soms onhandig is als er teveel figuranten zijn. Begin maar met 2 en bewaar de rest voor later

---

Characters:
Lost Boys:
Jongens:
× Peter Pan - Gereserveerd door Inktzwart
Meisjes:
× Gereserveerd voor Lost_Girl
× Odette "Odi" Straw - Inktzwart
× Florence Red - Undertale
× Gereserveerd voor Fictionalworld

Pirates:
Jongens:
×Hook - HeyItsGraham
×Julius O'brain - _Dark_
×Chris James - Undertale
×
Meisjes:
×Lisa Macaw - Lisadragonrider
×Phoebe "Rainbow" Beryl Morgan - Saiph
×Jo - JoSnape
×Sofia Brookelin - _Dark_

Other:
Jongens:
×
Meisjes:
× Tinkerbell - tinkerbell1
× Tiger Lily - Lost_Girl
× Fenne - tinkerbell1
× Kalea-Lilly Brown - Undertale
×

---

Lijstjes:

Lost Boys:


Pirates:


Overig:

---

×Praattopic: Klik
×Rollentopic: Klik

---

---

We beginnen als volgt.
Het is een rustige dag op Neverland, voor zover je het rustig kan noemen tenminste, het blijft Neverland.
De piraten zijn net aangekomen, en de Lost Boys zitten dichterbij ze dan de meeste van de piraten vermoedelijk hadden verwacht. Dat is het begin.
De rest kunnen jullie helemaal zelf invullen, veel speelplezier!

[ bericht aangepast op 2 juni 2016 - 17:31 ]

---

obsessive rage

mt

---

Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'

{MT}

---

She was always looking for more..

Begin jij met een openings bericht dinges?

---

~

mt

---

Met mijn voeten stevig op de grond geplant en mijn armen gekruist kijk ik naar het schip dat niet zo ver van het eiland af vredig in het water dobbert. Het is een tijdje geleden aangekomen, maar pas nu heb ik de tijd om het zorgvuldig in me op te nemen. Ik heb het hier nog maar één keer gezien, en dat was al een hele tijd geleden. Toen Killian en zijn broer -hoe heette die ook al weer? Liam?- hier heen kwamen.
En vervolgens was Liam zo dom om zichzelf met dreamshade te snijden, al was het op dat moment best handig. Heel handig zelfs.
'Wat doe je?' vraagt Odi, ze gaat op haar tenen staan om over de tak die vlak voor haar gezicht hangt te kijken. Ik knip met mijn vingers zodat de tak aan de kant gaat voor haar.
'Kijk daar eens,' zeg ik en wijs naar het schip. 'We hebben bezoek.'
Odi fronst, wat ik wel begrijp, in de lange tijd dat ze hier is hebben we nog nooit mensen langs gekregen. 'Wie zijn het?' vraagt ze nieuwsgierig. Ik haal mijn schouders op, ik zou het haar kunnen vertellen, maar om mijn dekmantel zo snel weg te gooien vind ik wel erg jammer.
Net als Felix vertrouwt ze me, en om dat door te antwoorden te breken, nee, zo dom ben ik niet.
'Een oude bekende.' zeg ik daarom maar.

---

obsessive rage

Lisa Macaw

Star ging op mijn schouder zitten en ik aaide haar over haar koppie. We waren aangekomen op Neverland. Waarom weet ik niet. Ik zocht overal naar Killian, ik moest hem iets vragen. Ik wilde perse weten waarom we hier waren. Uiteindelijk vond ik hem. 'Killian, waar zijn we hier eigenlijk?'

[ bericht aangepast op 1 juni 2016 - 17:28 ]

Jo

Langzaam trok ik aan de touwen, elke dag maar weer... Elke dag maar weer hetzelfde doen, ik word er gek van! Ik wil vrij zijn, niet vast zitten aan regels, ik word echt gek van de Captain Jones! Hij beveelt en beveelt maar, en zelf doet hij helemaal niets!
Weet je wat, ik ga ook gewoon niets doen! Ik keek naar Neverland, hoe mooi het daar is! Daar zou ik best willen leven... echt geweldig lijkt me dat! Geen verplichtingen, geen ouderdom, helemaal niets! Langzaam droomde ik weg.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Die ochtend loop ik na een paar korte uurtjes slaap het dek op. Eigenlijk slaap ik nooit erg veel, omdat er altijd wel werk te doen is op het schip. Ik ben er zo aan gewend dat ik het allemaal ook slaapwandelend kan - wat dan ook wel voor de definitie voor mijn toestand nu kan zijn. Ik heb nog absoluut niets aan mijn haren gedaan, terwijl ik meestal wel een beetje oké voor de dag wil komen. Toch blijft het altijd erg vettig - wat de zoute zee lijkt te veroorzaken - waardoor ik de hoop dat ik ook een goed kapsel zal hebben, een beetje heb opgegeven. Er staan al een aantal mensen op het dek, wie ik compleet voorbij loop. De zon is nog niet eens op fatsoenlijke wijze op, no way dat ik nu toe ben aan een gesprek. Normaal gesproken, moet ik nog vroeger op, maar ik heb gisteren ook een stuk langer doorgewerkt heb dan normaal.

---

She was always looking for more..

Dus zijn we begonnen

---

~

Met mijn vinger wees ik langzaam langs de map. Niet zo lang geleden werd er geroepen dat het land in zicht was en hier waren we dan, in Neverland. Op een warm welkom zouden we niet hoeven te wachten. Ik liep mijn kajuit uit en kwam gelijk Lisa tegen. We waren nog net niet tegen elkaar aangekomen. ''Killian, waarom zijn we hier eigenlijk?' Deze vraag had de bemanning al vaker gesteld en steeds weer had ik deze vraag genegeerd, maar hoe lang kon ik dat nog doen? Mijn Quest om The Crocodile te vermoorden was de oorspronkelijke reden, maar lang niet iedereen zou daarvoor zijn leven willen opgeven en aan mijn zijde blijven als piraat. De kans op een muiterij zou groot zijn.
Ik keek Lisa geruststellend aan. "Lisa," en ik legde mijn goede arm op haar schouder. "Geniet van het uitzicht maat." Opnieuw had ik de vraag genegeerd. Ik pakte mijn flesje rum en liep het dek op.
"Piraten!" schreeuwde ik om de aandacht te krijgen. "Zie hier, Neverland!" ik hief mijn fles met rum op en nam een grote slok.

---

Do I look like Mother Teresa?

Sofia Brookelin

Ik zuchtte en liep over het strand. Ik klom weer het dek op en keek over de zeeën. Moeizaam ging ik op de rand zitten
en keek naar het luik van de slaapkamers. Waar is Megan eigenlijk? Kwam in me op. Ik loop het dek af en vraag aan
Hook of hij Megan heeft gezien. Dan kijk ik om en zie haar staan met haar knuffel en haar doordringende blik.
'Waar zijn we, mama?'

[ bericht aangepast op 1 juni 2016 - 18:01 ]

---

~

Jo
"Piraten!" schreeuwde Killian waardoor ik opschrok, "Zie hier, Neverland!" en hij nam een grote slok rum. Rum... nog nooit gehad. Ik wou het wel eens hebben... maar ach, ze lachen me altijd uit, 'je bent nog te jong makker!' zeggen ze dan. Wat heb ik te verliezen?
Zelfverzekerd liep ik op Killian af, "Ahum, Captain," begon ik, "zou ik ook rum mogen?"

[ bericht aangepast op 1 juni 2016 - 18:06 ]

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Megan Dilana Brookelin

Ik stond daar dus, tegen over mijn pleeg moeder. 'Laat maar.'
Snel liep ik door. Ik kwam uit naast Hook. Nieuwsgierig keek
ik naar waar hij wees. 'En waar gaan we na Neverland heen? De
vampieren?' Ik keek nieuwsgierig naar de kaart, maar ik begreep
er niks van. Ik klom op het tafeltje en deed mijn vinger waar hij zijn vinger
net had. 'Neverland dus...'

[ bericht aangepast op 1 juni 2016 - 18:07 ]

---

Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'

(meld me even af)

---

Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'

shairell schreef:
mt

---

“To live will be an awfully big adventure.”