Once Upon A Time (speeltopic) ~7 - Speeltopics

Het was een mooie dag in Storybrooke, alle vloeken waren verbroken en de doden waren weer tot leven gekomen. Mensen uit alle werelden waren samen, kinderen speelde buiten en volwassenen kletsen samen.

De dagen werden slechter er liep een moordenaar rond die ze niet kunnen pakken, tegelijkertijd belanden er veel mensen in het ziekenhuis, er zijn vloeken bezig. Zouden ze het nog wel kunnen redden?

De vloek is uitgesproken en iedereen is vergeten wie hij is. Hoe loopt dit af?

Odi/Stefani

Jens vraagt of ik mee ga en ik knik. 'Ja, is goed.'

(Sorry erg kort stukje, heb even niet zoveel meer te zeggen op het moment)

obsessive rage

Jo

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Ruby

Nadat ik mijn lunch op had liep ik terug naar het bureau. Toen ik mijn sleutel in het slot wilde steken ging tot mijn verbazing de deur open. Dat betekende dat Graham eindelijk op het kantoor was, want ik wist zeker dat ik de deur op slot had gedaan. 'Hey,' begroette ik hem. Ik liep naar hem toe en gaf hem een kus. 'Wat ben je laat, verslapen?' Grinnikte ik. 'Het is mijn schuld, ik had je wakker moeten maken.' Ik liep naar mijn bureau en bladerde door de dossiers die nog gedaan moesten worden.

When you believe your dreams come true

Graham

Terwijl ik plaats had genomen achter het bureau bladerde ik door een paar papieren heen, die nog op mijn bureau lagen. Het waren allemaal verslagen van hele oude zaken, die ik nog een keer doornam.
Vermist Olie stond op één van de papieren. Deze zaak kon ik me niet meer herinneren. Ik bladerde door de documenten heen en las iets over een vader die dronken gereden zou hebben en zijn zoon had weggestuurd in het bos. 'Hey,' ik keek op en zag Ruby mijn kantoor binnenlopen. "Haai." groette ik haar terug, voordat ze me een kus gaf. 'Wat ben je laat, verslapen?' Grinnikte ze. 'Het is mijn schuld, ik had je wakker moeten maken.' Ik wilde de vraag negeren. Ze moest eens weten. Maar in plaats van de vraag te negeren, lachte ik erom. "Het bed lag zo lekker en de plek waar jij lag rook ook zo lekker." zei ik al lachend. Ik bladerde verder tussen de formulieren, maar leek er geen één te herkennen.

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

"Het bed lag zo lekker en de plek waar jij lag rook ook zo lekker." zei hij al lachend. Ik kleurde een beetje rood, hij was zo leuk. Hij was zo leuk en elke keer weer voelde ik die gevoelens van verliefd. Ik zag hem bedenkelijk door de formulieren bladeren. 'Ik heb alle oude dossiers die nooit zijn afgewerkt uitgezocht. We moeten ons papierwerk natuurlijk wel op orde hebben hè.' Zei ik terwijl ik met mijn eigen stapel verder ging. Mijn blik viel op een dossier waarin vermeld stond dat er een wolf was gesignaleerd. Dat deed mij denken aan mijn droom. 'Graham, sinds wanneer hebben wij een wolf in de bossen van Storybrooke rondlopen?' Ik keek hem vragend aan.

When you believe your dreams come true

Graham

Ik moest in mezelf lachen toen Ruby rood kleurde na mijn opmerking. 'Ik heb alle oude dossiers die nooit zijn afgewerkt uitgezocht. We moeten ons papierwerk natuurlijk wel op orde hebben hè.' Ik gaf haar een klein knikje ter bevestiging. Ruby ging ondertussen ook verder met haar stapel, totdat ik zag dat ze bij één dossier bleef kijken. 'Graham, sinds wanneer hebben wij een wolf in de bossen van Storybrooke rondlopen?' ze keek me verbaast aan. "Voor zover dat ik weet zijn er nooit wolven geweest in Storybrooke." ik was vrij verbaasd. Ook dat rapport kon ik mezelf niet meer herinneren. "Wat dacht je van wat veldwerk?" vroeg ik aan Ruby terwijl ik met mijn autosleutels speelde.

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

"Voor zover dat ik weet zijn er nooit wolven geweest in Storybrooke." zei hij verbaasd. 'Nee, dat dacht ik ook.' knikte ik. "Wat dacht je van wat veldwerk?" vroeg hij terwijl hij met mijn autosleutels speelde. Een twinkeling verscheen in mijn ogen. 'Ik was dol op veldwerk, bovendien was alles beter dan de hele dag in dit suffe kantoor te moeten zitten. Ik sprong overeind en greep mij jas. 'Waar wachten we nog op?' zei ik enthousiast, terwijl ik Graham meetrok. Als er een wolf in de omgeving van Storybrooke liep, wilde ik hem vinden. Die droom en nu dit dossier, dit kon geen toeval zijn. Ook al zei Regina dat dromen bedrog zijn, we konden het op z'n minst even checken. Ik greep snel de sleutels uit Graham's handen, 'Ik rijd,' lachend rende ik naar de auto en sprong er in.

When you believe your dreams come true

Graham

'Nee, dat dacht ik ook.' zei Ruby terwijl ze naar mij knikte. Ik zag een twinkeling in de ogen van Ruby verschijnen nadat ik had gevraagd of ze met me mee naar buiten wilden voor 'veldwerk'. Ruby sprong overeind en greep haar jas. 'Waar wachten we nog op?' vroeg ze. Ik had het antwoord en dit alles allang kunnen zien aankomen. Waarom zouden we suf kantoor werk doen als we lekker naar buiten konden. Ruby greep de sleutels uit mijn handen waardoor ik moest lachen. Snel pakte ik mijn jack en versnelde ik mijn pas, zodat ik weer bij haar in de buurt was. 'Ik rijd,' zei ze al lachend, terwijl ze auto instapte. "Taxi, kunt u mij naar de tolbrug brengen?" vroeg ik lachend terwijl ik instapte.

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

"Taxi, kunt u mij naar de tolbrug brengen?" vroeg Graham lachend. 'Komt voor elkaar meneer,' grinnikte ik. Toen hij zat trapte ik het gaspedaal flink in. Ik wist dat wij een voorbeeldfunctie hadden, maar een lolletje op z'n tijd kon toch wel? Eenmaal aangekomen parkeerde ik de auto aan de zijkant van de weg. 'En nu maar opzoek gaan naar sporen?' Ik keek Graham vragend aan. Ik stapte vervolgens uit de auto en keek om mij heen. Bij de tolbrug kwam ik niet vaak, toch voelde het als een bekende plek. Het voelde alsof ik dichter tot mijzelf kwam. Ik zou het mij wel verbeelden, maar het leek net of ik beter kon horen, zien en zelfs ruiken. Ik schudde mijn hoofd, ik had vast te lang in dat muffe kantoor gezeten.

When you believe your dreams come true

Graham

'Komt voor elkaar meneer,' grinnikte Ruby. Ik had nog maar net de deur gesloten en Ruby gaf volop gas met de auto. Ach, ik kon er wel om lachen. Ik opende het raampje en genoot van de heerlijke wind in mijn gezicht. Al snel waren we aangekomen op de plek, de tolbrug. Beide stapte we uit. Ik smeet het portier dicht en draaide langzaam een rondje om de omgeving in mij op te nemen.
'En nu maar opzoek gaan naar sporen?' vroeg Ruby. Ze stapte uit de auto en keek mij vragend aan. "Dat lijkt me nu wel het slimste." Ik liet mezelf via een heuveltje naar beneden glijden. Ik kon nog net op tijd mezelf vasthouden aan een uitstekende wortel, anders lag ik op de grond. Ik kon nu onder de tolbrug kijken. Het kon in de avond een donkerplekje zijn, een perfecte plek voor een rustplaats.

Do I look like Mother Teresa?

Rumplestiltzkin °
'Hallo wat is er?' Vroeg ze vriendelijk waarna haar houding veranderde en ze onvriendelijk begon te doen 'en waarom kom je naar mij?' Ik keek haar rustig aan.
'Niet zo onbeleefd meisje, wat is jou naam?' Vroeg ik aan haar in mijn stem was dreiging te horen.
ik wist vrijwel zeker dat dit mijn dochter was maar ik wilde haar naam uit haar mond horen

Jo Mari

[ bericht aangepast op 13 juni 2016 - 0:21 ]

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Ruby

"Dat lijkt me nu wel het slimste." beantwoorde hij mijn vraag. Via een heuvel gleed hij naar beneden om onder de brug te kijken. Ik wilde hem volgen, maar iets in mij zei me dat ik de andere kant op moest. Ik liep in tegenovergestelde richting van Graham het bos in. Speurend keek ik rond, de geur van natte hond dreef mijn neus binnen. Voorzichtig liep ik verder, ik moest op mijn hoede blijven. Toen ik een struik aan de kant schoof zag ik een grote pootafdruk in de grond staan. Zelfs de grootste hond ter wereld had niet zulke grote klauwen. Dit moest haast wel van de wolf zijn. Ik haastte mij terug naar Graham, 'Ik heb een pootafdruk gevonden, kom mee,' drong ik aan.

When you believe your dreams come true

Graham

Ik hurkte neer onder de grond en bestudeerde de grond onder de brug. Het rook erg muffig onder de brug, maar dat kwam puur door al het afval wat hier lag. Wolven konden toch niet overleven in Storybrooke? Waarschijnlijk was het gewoon een gigantische husky geweest, maar wie had er nou een husky? Ik wist dat Pongo en Pearly honden van uit Storybrooke waren, maar meer wist ik er ook even niet zo snel te verzinnen. Oja, Spike van Lisa. 'Ik heb een pootafdruk gevonden, kom mee,' ik kwam onder de brug vandaan en keek omhoog naar Ruby. Ze drong erg aan. "Sorry, maar deze helling is vrij stijl. Wat hulp zou ik graag waarderen." zei ik licht geïrriteerd. "Kijken, hoe ik omhoog kom kan je natuurlijk ook doen." ik stak mijn hand naar Ruby uit, terwijl ik met mijn andere hand de uitstekende wortel pakte en mijzelf al wat omhoog trok.

Do I look like Mother Teresa?

Ruby

"Sorry, maar deze helling is vrij stijl. Wat hulp zou ik graag waarderen." zei hij licht geïrriteerd. "Kijken, hoe ik omhoog kom kan je natuurlijk ook doen." Hij greep mijn hand vast en trok zich een beetje omhoog. Door het onverwachte gewicht duurde werd ik naar beneden getrokken. Ik zette mijn voeten diep in de grond om niet verder naar beneden te glijden. Met al mijn kracht trok ik Graham omhoog.

Versie 1:

When you believe your dreams come true