Dit topic gebruiken we nog niet, alleen als de eerste niet meer kan.
Never grow up, it's a trap.
Quizlet High School || 2 - Speeltopics
-
14 juli 2016 - 20:38
18 juli 2016 - 16:47
Gabrielle ''Gabriel'' Red
Ik ben het heksje van de nachtelijke klokkentoren (talking to Rachel)Voordat het meisje kon antwoorden kwam er een ander meisje binnen, die moeizaam liep. Ik rende op haar af en kon haar nog net niet opvangen, ik draaide me, voordat ik me volledig richtte op haar, nog even om en pakte mijn toverstok. Met een draai was de stem van het meisje weer terug, alleen een beetje zangeriger, want ik kon nu nog niet alles perfect toveren! Sorry! Nu had ik alle aandacht voor het blonde meisje die op de grond lag, het was vast pijnlijk en koud op de grond. Waarom laat ze zich daar ook vallen! Eerst schudde ik haar lichtjes heen en weer, die was echt bewusteloos, zou ze het merken als ik een snor op haar lip ging tekenen? Of misschien wel een hartje. Dat is zo schattig, dat staat voor liefde! Oja, het blonde meisje, ik moet me niet nog eens laten afleiden. Gabriel! Let op! Ik legde mijn hand op haar arm, waar bloed aankwam. Ze had een wond... Ik keek om me heen, ik kon haar niet nu verbinden, ik had geen verband. De laatste keer dat ik verband toverde kwamen er kikkers. Wacht, het meisje dat nu een zangstem hoort te hebben heette Cat... Of ik moet Rachel roepen... 'IEMAND HAAL HULP OF ZO!' Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'
18 juli 2016 - 16:49
18 juli 2016 - 17:07
× Alias: Humanity's Strongest Soldier, Mr. Sixpack
× Abilitiy: Power Negation
× Mood: Exhausted
× Mentions: Rumplestiltskin & Cat
Het lijkt steeds drukker te worden rond de man. Cat seint iets naar me. Het lijkt erop dat ze haar stem kwijt is. Langzaamaan ebt de adrenaline weg en maakt het plaats voor een stekende hoofdpijn. Ik laat mijn zwaarden uit mijn handen vallen en grijp naar mijn hoofd. Dit is niet is dat ik gewend ben. Normaal krijg ik nooit spontaan last van hoofdpijn. Doet die man soms weer iets met me? Ik probeer me te verzetten tegen de hoofdpijn, maar het werkt niet. De steken overtreffen elk ander gevoel in mijn lichaam. Op de achtergrond hoor ik nog gepraat. Geschreeuw. Ik ben me er slechts vaag van bewust. Mijn benen beginnen ook aan te voelen als gelatine. Ik begin bang te worden dat ik zo knock out ga, waar iedereen bij staat. Ik zet wankelend een paar stappen opzij. Mijn gezicht is wit weg getrokken. Ik probeer nog eens op te kijken, naar de man, me afvragend wat hij aan het doen is. Maar hij doet niets. Tenminste, zo lijkt het. Is dit weer een of ander vreemd magisch trucje van hem? Ik krijg de kans niet om erover na te denken. Mijn hoofd.. Ik leg mijn hoofd terug in mijn hand. Het gevoel ebt verder weg uit mijn benen. Voor ik het weet, zak ik door mijn knieën op de grond. Met mijn linkerhand steun ik op de grond. Mijn andere hand ligt nog altijd tegen mijn hoofd. Ik doe alles wat ik kan om bij te blijven. Ik ga niet voor al deze mensen knock out. Ik weiger het. Die lol gun ik deze man niet.
[ bericht aangepast op 18 juli 2016 - 17:19 ]
"A good book is always good, no matter how many times you've read it."
18 juli 2016 - 17:26
Alexandra Prince||De Directrice
Mijn hemel, vreselijk! Een meisje dat gorgelt of ze stikt, iemand die flauwvalt en een hart. Kortom: een behoorlijk vreemde dag. 'Jij,' zeg ik tegen meneer Rumplestitskin. 'Wij zijn nog niet klaar. Ackerman, beste kerel, let jij even op de Dark One, wil je?' Ik dribbel op mijn hoge hakken naar het meisje dat is flauwgevallen. 'Wat is er gebeurd, mijn hemel?' vraag ik aan het meisje met de vreemde kattenogen. Ze gebaard wat met haar handen. 'Mijn hemel, praat toch een normaal,' snauw ik geërgerd. Ze kijkt me verontwaardigd aan. 'Oh ja, dat kan je niet. Nou ja, dan doe ik het wel.' Ik had werkelijk geen idee wat ik moest doen, dus ik gaf haar drie flauwe klapjes op haar wang. Het ene meisje kijkt me sarcastisch aan. Ik zucht gefrustreerd. 'Oké,' geef ik toe. 'Ik heb ook geen idee. Ben je nu blij, hé? Wil je nu een sticker?' Ik besef opeens iets; we hebben een schoolarts! Om het hoekje is haar vaste rookplek, dus daar moet ze zijn. 'Nel!' roep ik. 'Nel!' Onze verpleegster sloft naar me toe. 'Wat?' vraagt ze. 'Iemand is flauwgevallen, en ik heb werkelijk geen idee wat ik moet doen!' 'Nee, daar heb ik ook geen sjoege van,' zegt ze met haar platte accent. 'Wil je op zijn minst íéts doen, Nel?' vraag ik gefrustreerd.
Mijn school is nog maar net begonnen en is nu al helemaal -hoe zeggen jongeren dat- naar de klote.Never grow up, it's a trap.
18 juli 2016 - 17:35
Jo Mari Gold
"I am a Ghost of a Girl"
"Whats wrong with me?"
Langzaam doe ik mijn ogen open en zie verschillende mensen om me heen staan. Mijn brein werkt niet zo goed meer want ik herken ze vaag, de namen weet ik even niet meer. Ik knipper een paar keer en ga voorzichtig overeind zitten, mijn hand gaat naar mijn hoofd, een beetje bloed. Ik kijk naar mijn vader en geef hem een dodelijke blik. Dat herinner ik me nog wel. Dan kijk ik naar de anderen, ik knijp mijn ogen tot spleetjes, Cat...
In glimlachen had ik geen zin, ik ben nu verre van vrolijk. Ik sta op, wankel een beetje maar hou mijn evenwicht. Ik loop straalrecht langs de menigte. Ik gun ze zelfs niet eens een blik waardig, ik voel me verschrikkelijk. Ik loop naar mijn vader en sta even stil, "Ik haat je..." sis ik naar hem "Ik wil mijn hart terug..." ik kijk hem aan en kijk daarna even naar Levi, "Succes met hem..." zeg ik hatelijk en loop weg. Een traan glijd over mijn wang, al heeft hij mijn hart, sommige dingen kan je niet tegenhouden, het deed pijn, en deze keer niet in mijn hart maar op mijn arm. Zelfs met magie gaat het niet weg... Ik ga naar een boom in het veld zodat ik mijn vader goed kan zien, en hij mij ook, net zoals het groepje mensen waar ik daarnet voorbij ben gelopen. Ik ga tegen de boom aan zitten en kijk zielloos voor me uit.[ bericht aangepast op 18 juli 2016 - 17:35 ]
het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]
18 juli 2016 - 17:35
Nel
Het meisje zit bij een boom. Ze is bijgekomen. Er staan een kleine man naast. 'Hé kleine, ga is opzij,' zeg ik. Ik buig me voorover, wat pijn in mijn rug doet. 'Hé moppie,' zeg ik. 'Gaaf het?' Ik wacht niet op het antwoord, maar til haar als een zak meel over mijn schouder.
Sorry dat ik heel weinig schreef, maar dat doe ik alleen als ik Nel speel omdat zij er alleen in voorkomt als iemand ziek is.[ bericht aangepast op 18 juli 2016 - 18:08 ]
Never grow up, it's a trap.
18 juli 2016 - 17:38
18 juli 2016 - 17:46
18 juli 2016 - 17:48
Rachel Green (fotootjes van kledingstukken komen later
)
Opeens vertrok Gabriel, en ik volgde haar voorbeeld. Ik ging wel een andere kant op. Ik liep wat door de gangen, en probeerde me te gedragen zoals elk normaal meisje. Niemand mocht iets vermoeden van mijn ware aard. Ik keek door een groot raam en zag een samenscholing van mensen. De enigste die ik herkenden waren Gabriel en de directrice. Er was schijnbaar iets ergs aan de hand, want ik zag ook een soort van verpleegster. Het kon me niet veen schelen en ik liep verder. Ik zag een kamer waarop stond "Persoonlijke spullen" en toen herinnerde ik dat ik enkele spullen had opgestuurd, zoals andere kleren. Ik ging er binnen en nam mijn spullen. Ik deed de zak open en nam een sexy rood kleedje en een andere bh. Ook nam ik rode naaldhakken. De rest dropte ik terug in de kamer en ik ging met mijn kleren naar het vrouwentoilet. Ik verwisselde mijn kleren en deed maar haar in een paardenstaart. Ik deed mijn 'oude' kleren in mijn blauwe handtas en liep naar buiten. Ik wandelde wat rond in en om de school, en zag de mensen die ik daarstraks vanuit de verte ook zag. "Wat gebeurt er hier allemaal?" Vroeg ik aan Gabriel.[ bericht aangepast op 18 juli 2016 - 18:02 ]
18 juli 2016 - 17:59
× Alias: Humanity's Strongest Soldier, Mr. Sixpack
× Abilitiy: Power Negation
× Mood: Exhausted
× Mentions: Earline & Jo
Na een minuut pijn lijden en hard mijn best doen om bij te blijven, begin ik me weer iets beter te voelen. Nog steeds voel ik me uitgeput, maar de hoofdpijn wordt minder. Ik hoor de directrice nog zeggen dat ik op de Dark One moet letten. Ik kijk op naar de man, die er wat verveeld uitziet. Jo loopt ook nog voorbij. Ze zegt dat ze hem haat. En dat hij haar hart heeft? Oké, misschien weet zij meer.. Ik kijk nog eens op, maar zie dan dat de man verdwenen is. Ook merk ik dat iemand naast me is komen staan.
'Gaat het? Laat me je helpen.'
Ik kijk haar aan en herken haar van vanochtend. Van dat incident met Ariël, toch?
'Het.. gaat wel.'
Voorzichtig kom ik overeind en raap ik mijn zwaarden weer op. Ik voel me nog steeds wat flauw en heb wat moeite in evenwicht te blijven, maar ik heb tenminste niet meer het gevoel elk moment flauw te kunnen vallen. Ik kijk eens om me heen, op zoek naar de man, maar zie hem nergens. Wel zie ik Jo zitten. Die moet ik spreken, voor de zekerheid. Ze moet haast wel meer weten.
'Ik moet naar Jo,' zeg ik stellig.
Vervolgens begin ik wat wankelend richting Jo te lopen. Ik neem mezelf voor op zoek te gaan naar de Dark One, zodra ik Jo heb gesproken.
Niet veel later sta ik naast Jo. Het flauwe gevoel trekt steeds verder weg. Daar ben ik blij om. Ik ben ervan overtuigd dat de man het bij me heeft veroorzaakt, ook al weet ik niet hoe. Het is het zoveelste dat ik niet begrijp hier.
'Jo, wat is er aan de hand?'
De toon waarop ik het zeg is niet zo koel als normaal. Het klinkt eerder nog enigszins vermoeid, want het lukt me niet de vermoeidheid te onderdrukken. Ik leun met een hand tegen de boom aan en kijk naar Jo, terwijl ik een reactie afwacht.
[ bericht aangepast op 18 juli 2016 - 18:00 ]
"A good book is always good, no matter how many times you've read it."
18 juli 2016 - 18:16
Jo Mari Gold
"I am a Ghost of a Girl"
"Whats wrong with me?"
Ik doe even mijn ogen dicht en als ik ze weer open doe zie ik Levi voor me staan, ik kijk hem kalm aan.
'Jo, wat is er aan de hand?' zegt hij kalm met een kleine vermoeidheid in zijn stem, ik sta langzaam op, want ik wil niet de kleinste lijken, even draait alles weer en schiet mijn hand naar mijn achterhoofd, ik voel een soort vloeistof, als ik mijn hand terug trek zie ik dat het onder het bloed zit, ik kijk even boos naar het bloed in gedachten dat Rumple mij dit heeft aangedaan. Vervolgens kijk ik even naar achter, het groepje kinderen en dan wend ik me weer tot Levi.
"Wat? Je bedoelt wat er net is gebeurt tussen Rumple en mij?" zeg ik nors, er anders uit laten komen lukt niet, ik heb geen hart en heb ook geen zin om nep vrolijk te doen. Jakkes...
Vale Skia Nihil
"I am a Shadow of a Girl"
"Ik ben misschien wel een vreemde man, maar mij kan je vertrouwen. En de man die je daarnet hielp, Levi, kan je ook vertrouwen." hij keek neerslachtig naar beneden. "Maar, er zijn ook mensen, waar ik spijtig genoeg al mee heb te maken gekregen, die je niet kan vertrouwen." ik zag dat hij het er moeilijk mee had, ik kreeg medelijden met hem toen er een traan kwam die hij vervolgens snel wegveegde "Euhm..." zei hij snel "Zit jij op deze school of wat?" ik besloot de vraag te negeren en keek hem medelevend aan, "Gaat het wel?" vraag ik terwijl ik mijn hand op zijn arm leg, "Je kan me alles vertellen, ik ben te vertrouwen..."het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]
18 juli 2016 - 18:40
BastetCat schreef:
Nel
Het meisje zit bij een boom. Ze is bijgekomen. Er staan een kleine man naast. 'Hé kleine, ga is opzij,' zeg ik. Ik buig me voorover, wat pijn in mijn rug doet. 'Hé moppie,' zeg ik. 'Gaaf het?' Ik wacht niet op het antwoord, maar til haar als een zak meel over mijn schouder.
Sorry dat ik heel weinig schreef, maar dat doe ik alleen als ik Nel speel omdat zij er alleen in voorkomt als iemand ziek is.Never grow up, it's a trap.
18 juli 2016 - 18:56
× Alias: Humanity's Strongest Soldier, Mr. Sixpack
× Abilitiy: Power Negation
× Mood: Exhausted & Annoyed
× Mentions: Jo & Nel
Jo komt overeind. Iets dat nergens voor nodig is, maar het maakt me eigenlijk weinig uit. Zolang ik mijn antwoord maar krijg. Ik zie dat Jo haar hand tegen haar hoofd aan legt. Wanneer ze hem terug trekt, zie ik er bloed op zitten. Oké, dat baart me zorgen
'Wat? Je bedoelt wat er net is gebeurt tussen Rumple en mij?'
Ze klinkt wat nors. Ik kan het wel begrijpen, want ik vind er ook maar weinig aan.
'Onder andere ja. En wat dat überhaupt met Rumple is.'
'Hé kleine, ga eens opzij.'
Ik kijk om. Mijn blik staat nu op onweer. Kleine? KLEINE?!
'Je hebt het hier wel tegen een docent,' zeg ik lichtelijk geïrriteerd. De vrouw knielt bij Jo neer en zegt iets tegen haar, waarna ze haar optilt. Wat?! Ziet ze niet dat ik hier een belangrijk gesprek aan het voeren ben?
'Waar ga je heen met haar? Ik ben hier bezig met een onderzoek.'
Ik kom voor haar staan en sla mijn armen over elkaar. Mooi niet dat ze me nu weer af gaat schepen. Ze kan me niet zomaar in de weg staan wanneer het haar uit komt. Waar was ze überhaupt toen met Ariël? Ik irriteer me nu al mateloos aan haar. Kleine, tch. Ze hoeft van mij geen vriendelijke glimlach te verwachten vandaag. En al helemaal niet omdat ze mijn onderzoek nu dwars zit. Ik kan er zo niet tegen als mensen dat doen, ook al lijk ik nu misschien zwakker dan normaal, door die inzinking daarnet. Ik ben er nog altijd niet helemaal bovenop en ik ben bang dat dat nog wel even gaat duren. Misschien moet ik zo maar een kop thee in de lerarenkamer drinken..
"A good book is always good, no matter how many times you've read it."
18 juli 2016 - 19:08
Jo Mari Gold
"I am a Ghost of a Girl"
"Whats wrong with me?"
Opeens komt die ziekenvrouw naar me toe, 'Hé moppie, Gaaf het?' maar nog voordat ik kan antwoorden slingert ze me over haar schouder, verbaast hang ik daar even tot het tot me doordringt dat ik meegenomen word, "Laat me gaan!" zeg ik boos en sla met mijn armen, "Zet me neer! ZET ME NEER!"
'Waar ga je heen met haar? Ik ben hier bezig met een onderzoek.' zegt Levi, hoor ik het nou goed? Heeft hij net gezegd dat die vrouw me moest laten gaan? Wow... "Ja we waren even aan het praten..." val ik hem bij, snel verdwijnselde ik, handig als je vader The Dark One is, "Plus, het gaat goed, ik heb geen pijn..." ik keek haar glimlachend aan, een best overtuigende glimlach al zeg ik het zelf, het was een leugen. Ik had nog verschrikkelijk veel pijn maar daar gaat het niet om. Ik moet gewoon van haar af. Ze is irritant en ik heb liever Levi of een preek dan naar een ziekenzaal of iets anders dergelijks. Ik kijk Levi even aan en er verschijnt een dankbare glimlach op mijn gezicht, die stond er al maar nu was ie dankbaar, al was het nep...het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]
18 juli 2016 - 19:10
Gabrielle ''Gabriel'' Red
Ik ben het heksje van de nachtelijke klokkentoren (talking to Rachel)Weetje, ik ben gewoon een gelukkig meisje. Ik heb een leuk leven en een leuke nieuwe vriendin. Een leuk gezin en een leuke toverstaf. Een leuke nieuwe school en vooral heb ik een leuk nieuw leven, maar hoe kan ik dat zeggen? Dat kan toch niet? Ik ben er pas net en heb pas 1 vriendin, Rachel. Ik heb lessen gemist en de directrice was ook niet echt meteen op de eerste indruk aardig, ze leek me een strenge sloddervos, met een Brits of Engels accent. Nu sta ik kou te verkleumen buiten de school terwijl ik bij zwaardvechten moest zijn, maar raad eens? Ik zie die leraar gewoon hier staan. En ik zie blondje en een rare vrouw. Ik loop op haar af en tik zachtjes op haar schouder. 'Wilt u mijn vriendin alsjeblieft neer zetten en even vertellen wat u aan het doen bent alstublieft?' Ik kijk haar lief aan en daarna werd mijn blik iets serieuzer. 'Waarom heeft u haar op u rug, dat is erg ongepast. En ook erg onbeleefd. Ze is tenminste wel degene die hulp nodig heeft, moet ik jou als een zak meel behandelen of zo!' Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'
