Dit topic gebruiken we nog niet, alleen als de eerste niet meer kan.
Never grow up, it's a trap.
Quizlet High School || 2 - Speeltopics
-
14 juli 2016 - 20:38
15 juli 2016 - 21:42
Odette Beatrix Noordhof
"Ik zou daar best antwoord op willen geven maar ik ben veel te benieuwd wat jij denkt..." ze neemt
even pauze en ik draai mijn hoofd om naar haar. "Dus, denk jij dat ik zo'n paniekerig persoon ben?"
ze kijkt me aan en ik glimlach. 'Je bent al helemaal geen nerd, je bent ook geen sportieve gek.
Nee, je bent een badgirl.' Ik glimlach. 'Hier is badgirl nummer 2.' Ik steek mijn hand uit terwijl
ik grinnik. 'Kom je vanavond samen met mij en Cat genieten van het nacht leven?' Ik glimlach.
'Dit is geen uitnodiging, maar een bevel.' Dan sta ik op. 'Kom je mee?'
~
15 juli 2016 - 21:49
Jupiter Stephanie Demeter
||Jupiter||Daughter Of Persephone||God Of Hell||"Avan..." stelt hij zich voor terwijl hij naast me komt lopen. 'Aangenaam Avan, Jupiter.' Ik glimlach en ga weer normaal
lopen. 'Vond het kluisje jou niet meer leuk of jij haar niet meer?' Ik grinnik en word dan afgeleid door een paar meiden die
naar me staan te staren. Ik loop door en zeg niks, maar ik laat hen niet meer uit mijn blik. Verrassend genoeg laten zei
mij ook niet los. 'Dat is raar...' Ik kijk weer naar Avan en dan vooruit. Wat is er nou weer met me aan de hand?''Bad Girls Are The Best Girls.''
15 juli 2016 - 22:37
Genoveva Leya Sánchez
Daughter of Hades | 17 | Nervous | Uniform | Talking to Iphigeneia & Francisco
''She was a star that wanted to be the moon. Dark and mysterious.''
Nerveus tikte Genoveva zachtjes met haar schoen op de grond. Haar donkere ogen hadden zich gericht op een van de bomen aan de overkant van de straat. Er was een klein briesje, waardoor de groene balderen aan de bomen zachtjes zaten te ritselen en bewogen. Op zich zag het er heel vredig uit, het beeld maakte de zwartharige dame ook ietsjes rustiger. Ze had werkelijk geen idee hoe ze het haar beste vriendin moest vertellen, gezien ze niet wist hoe ze zou reageren en ergens was ze bang over wat haar beste vriendin wel niet zou moeten denken over haar. Genoveva's boven tanden zetten zich in haar onderlip, waar ze in begon te bijten.
Haar blik vestigde zich op Iphigeneia die moest grinniken na haar eigen lach, die nu was verdwenen als sneeuw voor de zon. "Klinkt gezellig, ik kan niet wachten." zei haar witblonde beste vriendin na haar opmerking over haar dag tot nu toe. "Net als de televisieshows waarbij er een dashboardcam bij de politie op het panel zat." lachte Iphigeneia, waardoor Genoveva snel een glimlachkje op haar gezicht toverde, voordat haar beste vriendin zich richtte op haar telefoon. Hierdoor greep Genoveva ook maar haar telefoon om naar niets te staren. De rosé goude iPhone werd vaak enkel gebruikt voor muziek, om met haar familie of beste vriendin te bellen of om enkele berichten te sturen. Genoveva had niet mega veel vrienden of vriendinnen en hierdoor had ze dus niet allemaal berichten om de zoveel minuten. Dat vond ze eigenlijk wel grote onzin, ook al had ze zo´n dure mobiel.
"Ik hoop dat we zo vechtkunst hebben. Je wilde die vervelende meisjes toch wat laten zien?" Genoveva keek op, naar het grijnzende gezicht van Iphigeneia, waarna ze knikte. "Dat ze ons beiden nog steeds onderschatten aldoor, ze moeten echt beter weten, gezien ze ons zo vaak hebben gezien daar. Best teleurstellend, je zou denken dat sommige mensen meer hersencellen hebben." zei Genoveva en een lichte glimlach brak door op haar gezicht. Onder haar make-up zaten redelijke wallen en ze had eigenlijk de hele vakantie weinig slaap gehad. Vaak had ze nachten wakker gelegen in het donkere Hades gebouw in Camp Half Blood. Overdag was ze de hele dag wezen trainen en dit de hele vakantie door. "Let's go get them." maakte Iphigeneia haar eigen zin af, wat Genoveva liet ontwaken uit haar dagdroom.
"Ehm, Ivy, er is nog iets wat ik je moet vertellen.." begon de zwartharige dame zacht mompelend. Haar ogen richtten zich op de grond en haar linkerhand reikte naar haar rechter onderarm, waar ze haar nagels langzaam begon in te zetten. Ze voelde haar hart kloppen en kon het ook zowat horen. Genoveva was dan altijd wel een zelfverzekerd, naar sommige mensen hun mening arrogant, persoon, maar dat betekende niet dat ze met zoiets kon zitten. De zwartharige dame nam eventjes diep adem en vervolgens keek ze weer naar beste vriendin. "Ik heb in de vakantie weer een terugval gehad.." klonk er zachtjes uit haar mond. Het was eruit en ze kon ook niet meer terug. De woorden kon ze niet meer terug nemen en het maakte Genoveva nog meer nerveus dan eerst. "I-ik weet dat het fout is en dat ik er op had moeten letten, maar.." begon ze het uit te leggen, alleen raakte ze een beetje buiten adem en ze voelde tranen in haar ogen opwellen. Wat was ze kwaad geweest op zichzelf de hele tijd, dat ze zo zwak was om een terugval te krijgen. "maar ik kon er niets aan doen en ik weet ook niet waardoor het kwam.." eindigde ze haar zin. Vanuit haar ooghoeken zag ze vaag hoe haar tweelingbroer het plein op kwam lopen, lopend naar haarzelf en Iphigeneia. Kort slikte ze en keek ze omhoog, sinds haar broer ongeveer twintig centimeter groter was en haar beste vriendin een stuk of tien centimeter.
[ bericht aangepast op 15 juli 2016 - 22:38 ]
kip is lekker daarom heet ik drumstick
15 juli 2016 - 22:39
Het meisje draait zich langzaam naar me toe. Ik blijf rustig in de deuropening staan, met mijn blik op haar gericht. Het lijkt alweer alsof ze ergens over aan het peinzen is, maar haar blik is lastig te lezen.
'Laat maar..' mompelt ze uiteindelijk.
Ik trek een wenkbrauw op. Laat maar? Waarom vraag je dan in eerste instantie om hulp? Irritante snotaap. Desondanks.. Ik weet het niet. Vale draait zich van me weg, met haar blik naar de grond gericht. Er lijkt niets over te zijn van de koele blik die ze probeerde te spiegelen. Ook haar stem heeft iets breekbaars. Mijn geduld wordt wederom weer op de proef gesteld. Maar orders zijn orders. Ik moet deze irritante snotapen wat bijbrengen en misschien moet ik daar maar eens mee beginnen. Ze lijkt tenminste niet zo onaardig als die andere snotapen en ze is tenminste ook niet zo arrogant.
'Wat is er.'
Het is in principe een vraag, maar zo laat ik het niet klinken. Als ze zo op mijn eerste vraag reageert, dan gaat het toch geen nut hebben om het nu poeslief en aardig te gaan stellen. Poeslief en aardig is überhaupt niet zo mijn stijl. Ik vraag me af of dat al iemand is opgevallen. Met dezelfde strakke, koele blik kijk ik naar haar, afwachtend op een reactie. Ik ben heel benieuwd of ze zichzelf bij elkaar gaat rapen en mijn blik zal trotseren, of dat ze er met die docent vandoor gaat en van haar problemen wegloopt. Sterk zijn of zwak blijven, dat is de keuze die ze nu krijgt.
"A good book is always good, no matter how many times you've read it."
15 juli 2016 - 22:52
15 juli 2016 - 23:15
Vale Skia Nihil
"I am a Shadow of a Girl"
Ik voelde dat de man naar me bleef kijken, voor mij werd het erg ongemakkelijk. Kon ik maar zien wat er in zijn hoofd rondgaat...
'Wat is er.' vraagt hij voor de tweede keer, nouja, vraag? Ach wat maakt het uit, een deeltje van mijn hart bloeide op, hij wou het horen, hij zag me staan...
Ik zucht eens diep, ik kan het, laat alle emotie uit me stromen en kijk hem weer koelbloedig aan, "Oké..." zeg ik kalm, even voelde ik mezelf vervagen totdat ik helemaal onzichtbaar was, ik deed een stapje opzij zodat ik weer zichtbaar werd voor de mensen om me heen, toen wende ik me weer naar de man, waar moet ik beginnen? Gewoon bij het begin, of nee, alleen het stukje dat ik gepest word? Ach laat ik maar gewoon mijn levensverhaal vertellen...
"Het begon toen ik 9 was, mijn ouders waren overleden door een vliegtuig ongeluk, ik ben enig kind dus ik moest weg, weg naar mijn pleegmoeder. Ik had mijn pleegmoeder nooit ontmoet, toen ik daar aankwam kwam ik erachter dat ze 50 was, in het bos woonde en me niet mocht. Ik was een keer wat aan het rondneuzen en deed een kast open..." ik slikte even, "In de kast lagen mijn dode ouders, ik schrok verschrikkelijk, ze waren dus niet overleden aan een vliegtuig ongeluk maar ze waren vermoord door mijn pleegmoeder. Ik deed de deur weer dicht en keek achter me, daar stond ze. Ze was woedend, zo woedend dat ze mijn schaduw had afgepakt. Het enige wat ze erover zei is, 'Nu zal je nooit meer in de spotlight staan! Nu zal je nooit meer gelukkig zijn, nooit meer in de zon kunnen staan. Je hebt geen schaduw meer maar na je 16de verjaardag word het erger, je word je eigen schaduw, je verdwijnt in de zon...' met die woorden draaide ze zich om en liep weer terug het huis in. Toen ik 11 was mocht ik eindelijk naar Zweinstein maar werd al bijna meteen gepest door mijn naam, Vale wat lijkt op Fail. Toen ze erachter kwamen dat ik geen schaduw had begonnen ze me daar ook voor uit te schelden, ze schopten, sloegen en scholden me uit. Wat nu nog steeds zo is maar het maakt me niet meer uit, ze doen maar. Als hun daar gelukkig van worden..." ik keek hem neutraal aan, het is toch me toch allemaal goed gelukt zonder verdrietig te worden, alleen bij het stukje van mijn ouders was het lastig. "Maar nu weet ik niet meer wat ik moet doen..." ik bleef hem strak aankijken, wat is zijn reactie?
Jo Mari Gold
"I am a Ghost of a Girl"
'Je bent al helemaal geen nerd, je bent ook geen sportieve gek. Nee, je bent een badgirl.' ze glimlacht, yes, ik word hier gezien hoe ik ben. 'Hier is badgirl nummer 2.' ze steekt haar hand uit. 'Kom je vanavond samen met mij en Cat genieten van het nacht leven? Dit is geen uitnodiging, maar een bevel. Kom je?' ik lach even maar dan denk ik aan mijn nablijven en mijn goede plannetje voor Levi. Ik glimlach geheimzinnig, "Ik zou best willen maar kan niet, ik heb andere badgirl dingen te doen..." ik kijk haar aan maar blijf zitten, "Misschien morgenavond, en wat er vanavond gaat gebeuren ga ik niet zeggen, maar ik heb wel een mooi ideetje..."
Avan Odin Ravens
"What? I am just smoking"
Ze glimlacht, 'Aangenaam Avan, Jupiter.' "Dat wist ik, had je al verteld toen je me voor het eerst zag..." Ik kijk even om me heen, eigenlijk is het hier veel te licht... 'Vond het kluisje jou niet meer leuk of jij haar niet meer?' ik rol lachend met mijn ogen, "Ik vond haar niet meer leuk, ze zei niet zoveel terug, plus, ik vind iemand anders leuker als haar, maar ze vind mij jammer genoeg niet leuk..."
'Dat is raar...' zegt Jupiter na een tijdje, ik volg haar blik en zie een paar meiden naar haar kijken, "Niet op letten joh..." fluister ik en versnelde mijn pas. Zou ze het gehoord hebben? Dat ik iemand anders leuk vond, vast niet, ze keek ergens anders naar, maar als ze het had gehoord, oh waarom zei ik het!? Nu kan ze het vertellen aan haar...[ bericht aangepast op 16 juli 2016 - 12:36 ]
het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]
16 juli 2016 - 7:42
Mimmi Bergen Daughter of Neptune
Terwijl ik met Elisa zat te praten over ik weet niet wat, zie ik Victoria naar buiten komen, waarschijnlijk onder de conclusie dat er geen les zal komen en het dus tijdsverspilling was om daar te zitten wachten. Ze vraagt aan ons of we de kantine zullen ontdekken aangezien er geen les zal beginnen.
"Ik vind het een goed idee," antwoord ik glimlachend "Ga jij mee Elisa?". Voordat ik Elisa en Victoria aan elkaar kon voorstellen stelt Victoria zich voor aan Elisa. Ik heb de neiging om te zeggen dat Elisa Elisa is, maar dat lijkt zo kinderachtig.
"Dus pizza eten met z'n drieën?" zegt Victoria glimlachend.
"Bij mij gaat pizza er altijd in," zeg ik glimlachend "dus tuurlijk ga ik mee om de school zijn pizza's te proeven,". Ik krijg er meteen honger van. Ik heb namelijk vandaag nog niet gegeten, ik heb namelijk vaak geen zin om te eten, wat dus mijn tengere lichaam verklaart. Spijtig genoeg moet ik van mijn vader Neptunus, die mij erg vaak in de gaten houdt goed en gezond eten aangezien zijn opvolger wel er gezond uit moet zien. Ik vind dat een rare reden want goden worden altijd getekend, er worden amper foto's gemaakt dus ik hou me er vandaag niet aan. Ik hou van pizza er daar kan ik niks aandoen.You must go on. thrishanakru > Gashina
16 juli 2016 - 8:00
Het is overduidelijk dat ze twijfelt. Ze zucht een keer, maar gaat vervolgens akkoord. Ze verdwijnt nog eens een keer, komt daarna weer terug en begint aan haar verhaal.
'Het begon toen ik 9 was.'
Oh help, ik dacht dat dit een of ander simpel schoolprobleempje zou zijn. Ik had geen levensverhaal verwacht. Ach, ik kan er nu toch nog weinig aan doen, dus ik kan het net zo goed maar gewoon aanhoren. Terwijl ze haar verhaal verteld, blijf ik haar strak aankijken. Ik observeer iedere beweging die ze maakt. Iedereen gezichtsuitdrukking, ook al probeert ze niets uit te drukken. Ik doe mijn best me te focussen op haar, want haar verhaal doet me enigszins aan mijn eigen jeugd denken en dat is nu net iets waar ik liever niet aan denk. Helemaal niet hier met een stel snotapen dat gedachten kan lezen.
'Maar nu weet ik niet meer wat ik moet doen..'
Haar blik is nu op mij gericht. Ze lijkt afwachtend. Zelf kijk ik niet weg. Ik denk even na. Wat bedoelt ze in vredesnaam? Het is me absoluut niet duidelijk waar ze hulp voor probeert te vragen, dus besluit ik het maar gewoon rechtstreeks te vragen.
'Wat je waaraan moet doen?'
Ondertussen denk ik na over wat ze heeft gezegd. Het verleden kan niet veranderd worden, dus dat laat ik buiten beschouwing. Haar huidige probleem is dus of de onzichtbaarheid, of het pesten. Of beide, dat kan ook nog. Het tweede probleem is voor mij makkelijker op te lossen dan het eerste, simpelweg omdat ik niets van magie afweet. Met mijn blik nog altijd op haar gericht en met over elkaar geslagen armen wacht ik het antwoord af.
"A good book is always good, no matter how many times you've read it."
16 juli 2016 - 9:18
Elisa McGarrett
Meisje ~ 12 jaar ~ FC: Ryan Newman
Terwijl ik met Mimmi aan het kletsen was kwam er een meisje naar buiten. ZE loopt naar me toe wb stelt zich voor als Victoria. "Elisa." Zeg ik terug met een glimlach. Ze vraagt of we met haar mee naar de kantine. 'ik wil wel mee.' Zeg ik met een lachje. Toen vroeg Victoria of we pizza wilde eten met z'n drieën. 'leuk, ik vind pizza ook heel lekker.' Pizza's hadden we niet heel veel in het Enchanted Forest, en de pizza die we hadden was eigenlijk wel lekker en gezond. Ik vond het altijd leuk als de bakker pizza had gebakken en ik het dan mocht proeven. Van mama en papa moest ik naar deze school, ze vonden dat ik meer van de wereld van Emma en Henry moest weten, maar ik vind het maar een hele saaie wereld zonder avontuur.
16 juli 2016 - 9:42
Rachel Green --> Bad Girl (leerlinge)
Ik merkte dat er niemand aanwezig was en liep naar buiten. Ik zag buiten een oud en vuil bordje staat met "Kantine ->" op. Ik wandel dus traag naar daar, nog steeds met die grijns op mijn gezicht. Ik deed mijn haar uit mijn dot en liet het op mijn schouders hangen. Ik wandelde richting de best grote kantine "Veel om te mollen..." Dacht ik in mezelf. Ik zag in het er naartoe wandelen 3 gemakkelijk omkoopbare meiden, en liep ernaartoe. Misschien vonden ze deze school wel leuk dus ik moest een goede eerste indruk maken. Ik toverde een verleidelijke glimlach op mijn gezicht, waardoor het op het eerste zicht leek dat ik echt vreemd was, maar uiteindelijk bleek het toch nog een best normale glimlach. Ik hoorde praten over pizza. "Haaai girls! Lekkerrr... Pizza! Problemo als ik erbij kom staan?" Vraag ik op mijn meest enthousiaste toon. Ik merk dat ik de grotere en oudere uit de groep ben, gelukkig maar misschien... Kleine meisjes die taken voor mij moeten uitvoeren... Haha! Ik bleef mijn glimlach behouden en ging wat dichter bij de 3 staan. Misschien was het toch beter dat ik nog enkele dagen gewoon blijf doen en wat vrienden maak, en dan toeslaag zonder dat iemand het verwacht... En deze onschuldige meisje mogen zeker niet doorkrijgen wat ik allemaal van plan ben...
[ bericht aangepast op 16 juli 2016 - 9:49 ]
16 juli 2016 - 10:28
Odette Beatrix Noordhof
'Andere keer dan maar?' Zeg ik met een grote grijns op mijn gezicht. Ik ben vrolijk vandaag volgens mij.
'Zullen we naar de kantine, ik wil weten of er geen groente is.' Ik lik mijn lippen af en rijk mijn hand uit.
'Ga je nu wel met me mee?'
(sorry voor het korte stukje heb even geen inspiratie in de ochtend
~
16 juli 2016 - 10:33
Mimmi Bergen Daughter of Neptune
Als ook Elisa meestemt om naar de kantine te gaan voor pizza, gaan we ook daadwerkelijk naar de kantine. Eenmaal aangekomen zie ik een stuk oudere leerling op ons afkomen die er blijkbaar van houdt om veel te glimlachen. Als ze met een nogal hypere manier zich tussen het gesprek inwurmt, raak ik lichtjes geïrriteerd maar dat laat ik niet merken. Ze vraagt of het een probleem is als ze erbij komt staan. Het liefst wil ik per direct nee zeggen aangezien ik me niet op me gemak voel bij haar vanwege haar glimlach die ze continu behoudt.
"Ik heb er geen problemen mee," lieg ik met een zeer kleine glimlach "ik weet niet wat Elisa en Victoria er van vinden,". Ik kijk naar Elisa en Victoria en ik hoop dat ze haar weg willen. Ik ben iets te lief voor mensen en ik durf gewoon niet snel nee te zeggen. Ik vond het namelijk best gezellig met ze drietjes, ik hoef geen drukke groep om me heen. En dat meisje is iets te druk voor mij. Ik hou namelijk daar niet zo van. Ik laat het enkel niet weten want ik gun niemand eenzaamheid. Ik pak een fles water waarna ik het water eruit haal met behulp van Hydrokinesis, een van de krachten die ik heb gekregen aangezien ik Neptunus zijn dochter ben. Via de lucht doe ik het water in mijn mond en gauw daarna doe ik de fles in mijn tas.
[ bericht aangepast op 16 juli 2016 - 10:34 ]
You must go on. thrishanakru > Gashina
16 juli 2016 - 10:45
Victoria Adelaide Kane
''Im the queen of Scotland''
Niemand stemt tegen dus gaan we samen met zijn drie naar de kantine, wanneer we eenmaal aangekomen zijn loopt er een meid onze kant op die
breed glimlacht, of lijkt het nou eerder op ene gemene grijns. Wanneer ze vraagt of ze er bij mag staan zie ik dat Mimmi al heeft geantwoord dat het mag, maar
haar lach betekend dat ze liegt. Nu is het mijn beurt om te antwoorden vind ik zelf en ik buig me naar Mimmi toe. Ik fluister iets wat alleen zei kan horen: 'ik regel dit wel.'
Ik ga weer recht op staan en doe een stap naar het meisje toe. 'We waren bezig met een gesprek tussen ons, het spijt me maar we hebben liever even tijd met ons drieën
zsamen. Sorry, als je wil kan hje daar door de gang gaan en daar ontmoet je nog wat andere mensen, het spijt me nog altijd zeer.' Ik doe weer een stap me achter en buig me weer
naar Mimmi, 'zo doe ik dat dus.' Ik wil nieuwelingen eigenlijk niet wegsturen, en heb een klein beetje spijt. 'Sorry...' zeg ik nog een keer terwijl ik Mimmi en Elisa mee trek naar de
kantine juf vrouw. 'Wat willen jullie?'[ bericht aangepast op 16 juli 2016 - 10:47 ]
16 juli 2016 - 10:49
Rachel Green --> Bad Girl (leerlinge)
"Ik heb er geen problemen mee, ik weet niet wat Elisa en Victoria er van vinden." Ik voelde dat ze zich niet op haar gemak voelde bij mij, waardoor ik mijn glimlach war minder uitgesproken liet worden en wat minder druk ging worden. "Ik snap het maar al te goed dat je wilt dat ik weg ga hoor. Ik weet het... Soms kan ik een beetje druk over komen, maar in wil jullie zoooo graag beter leren kennen!" Zei ik, een beetje minder enthousiast dan eerst. Ik keek nu weg van het meisje dat eerst had geantwoord richting de 2 andere meisjes, die blijkbaar Elisa en Victoria heten. Ik zei niets, maar keek nu constant naar de 3 meisjes. Na een tijdje stopte ik ermee. Seffens waren ze al in mijn trance nog voordat ik mijn plan goed heb kunnen beramen. Ik volg het voorbeeld van het meisje, en neem ook een flesje water. Alleen drinkt zij het op een iets wat vreemde manier op. "Hoe doe je dat?" Vraag ik waarna ik ook wat water drink en de fles ook weer wegsteek. Uiteindelijk zeg een ander meisje dat ze het liever niet wilt "want ze hebben wat tijd voor elkaar nodig". "Oke dan... Sorry voor het storen!" Zeg ik terwijl ik rustig wegwandel. Van zodra ik uit het zicht verdwenen ben begin ik te vloeken. Waarom niet? Hadden ze mijn plannetje door ofzo? Dat kan toch niet?[ bericht aangepast op 16 juli 2016 - 10:54 ]
16 juli 2016 - 10:59
Gabrielle ''Gabriel'' Red
Ik ben de heks van de nachtelijke klokkentoren'De school is geweldig... Ga maar gauw... Ik ga je missen! Kusjes! Bye!' Zo duwde mijn moeder en mijn vader me het huis uit,
alsof ze me niet gingen missen. Zuchtend pakte ik mijn koffers en stopte mijn toverstok in mijn laars. Daarna pakte ik mijn bezem
en klapte 3 keer in mijn handen, van het ene moment zat ik er nog op en nu vloog ik door de lucht! Voor mij was het niks nieuws,
ik pakte de kaart, maar het was geen kaart. Er stond alleen maar dit op:
WACHT TOT JE TEGEN EEN BORDJE MET SCHOOL AANKNALT!
GROETJES JE MOEDER
Ik vouwde het blaadje weer dicht en begon te schelden tot dat ik onverwacht
tegen een bordje aan knalde. 'Au.' Ik wreef over mijn hoofd en keek om me heen,
ik zag geen mens maar wel een hele grote school met mensen erin. 'Hier moet het dus zijn,
waarom zijn mijn moeders kaarten toch altijd zo pijnlijk.' Ik kon wel honderd dingen opnoemen
die er pijnlijk aan waren, wanneer er op de kaart stond DUW AAN EEN DEUR WAAR TREKKEN OP STAAT
en ik dat ook echt deed, viel ik naar binnen en kreeg de draaideur met een harde knal tegen me aan.
Dat was best pijnlijk, maar je raakt eraan gewend wanneer je het kind bent van een heks. Nou, mijn grootmoeder
was een heks. Mijn oma niet, mij moeder weer wel. En wanneer ik een konijn uit een hoed tover? Dan ben ik gelijk
de beste heks ter wereld en word ik gezet op een school heel ver van huis vandaan, misschien wouden ze
me gewoon niet thuis hebben en ben ik hier daarom. Misschien ben ik hier met een rede en is het niet de
schuld van mijn moeder dat ik hier terecht ben gekomen. Ik zie een jongen en een meisje lopen, ik weet zeker
dat ik hen niet moet storen. Ik loop door tot ik bij een bordje met KANTINE kom, ik laat iedereen alleen moet ik
me wel eerst aanmelden, ik loop op een meisje af die in gesprek is met 3 andere meiden, maar dan weer
wegloopt van ze. Wat zou er met haar aan de hand zijn? Ik tik op haar rug.
'Hallo, ik ben nieuw hier. Kan je me vertellen waar de kamer van de directrice is?'
[meisje = Rachel][ bericht aangepast op 16 juli 2016 - 11:07 ]
Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'
