[RPG=SPEELTOPIC=1] Elements|| I believe in magic||Part 1 - Speeltopics

Elements Het is 19 mei 1900 wanneer op een dag er een negenling word geboren had niemand hun magische krachten verwacht, elk kind bestuurde zijn eigen element en iedereen kind had langzamehand zijn eigen magie ontwikkeld. Het was prachtig om te zien, maar de stiefmoeder van de volgende koningin was jaloers. Op een dag had ze van woede een bos in brand gezet en vervloekte de kinderen van haar stiefdochter en zorgde ervoor dat hun krachten sterker werden dan gedacht. De volgende koningin zag hoe haar kinderen de controle van hun magie verloren en dorpen gingen door hun magie neer. En toen kon ze niks meer dan haar eigen kinderen verbannen uit de stad, door haar verdriet vloog heel het land in sneeuw&ijs, en niemand kwam het land in of uit...

Wat er nu gaat gebeuren Het is ongeveer 60 jaar later en de elementen zijn uitgebreid. Nu zijn er familie's van toverkrachten die zich schuil houden in het bos ver van het paleis en het ijs vandaan. De kinderen willen hun moeder zien, omdat er een brief is gekomen dat hun land gevaar loopt door hun oma. Ondertussen is de nieuwe koningin net zo kwaad aardig als haar stiefmoeder en heeft geen behoefte aan haar kinderen, zei sluit zichzelf liever op dan 1 van hun gezichten te zien. Zei stuurt allemaal valstrikken naar haar kinderen toe voordat ze bij het paleis aankomen, want weet niet dat het haar kinderen zijn. Ze denkt dat het vijanden zijn die het land komen overnemen en vernietigen, en dat laat ze niet gebeuren. Ze stuurt opstoppingen, vervloekingen en valstrikken zodat ze nooit bij het land aankomen.

Elementen • water&zee • Duister&Nacht • aarde&natuur • vuur&as • lucht&wind • ijs&sneeuw • Tijd&gedachten • Storm&Bliksem • Dieren&Schijn

Rollen: Naam - element - spelernaam Sile Aura - lucht&wind- Verloren Elora Rhea Avalon - Tijd&Gedachten - Growlithe Agnete Egeté Paia - Ijs&Sneeuw- Polovina Ruelle Victoire Devereaux - Vuur&As- Cicatrice Csilla Bernadett Cili- Duister&Nacht- Shairell Tristan Reynhard- Aarde&Natuur- Aerodactyl Francisco Aadan Lewis - Tijd&Gedachten- Shairell Jo Mari Vesi- Water&Zee- JoSnape Rachel K. Green - Vuur&As- Gentil Adam Ákos Keller - Sneeuw&Ijs- Growlithe Faith Daniek Lewis - zee&water - httpLAURA Azara Ashley LaChanda - vuur&as - Samanthablaze James Vincent Stamos - Wind&Lucht - httpLAURA Jonathan McKay - natuur&aarde - Gentil Jonas Noach Slinks - Storm&Bliksem- XxXFREEDOMXxX Avan Rave Ravens - nacht&duister - JoSnape Alexander Dale - Dieren&Schijn - Verloren Ariël Melanie - Storm&Bliksem - JoSnape Grace Darcy Belle-Donna Loveless - Dieren&Schijn - XxXFREEDOMXxX Gereserveerd - Dieren&Schijn -BastetCat Gereserveerd- duister&nacht - DarkOne Eärlindë Séregon Kyngeston - Dieren&Schijn - DarkOne Aisla Nora Akam - Storm&Bliksem - Growlithe Olivia Dragon Gold - Ijs&sneeuw - Shairell Lisa Dale - Dier&Schijn - Lisadragonrider Aurora Bambi Costa - tijd&gedachten - _patch Margaret Freeze Greene- natuur&aarde - httpLAURA (Ps. stiefmoeder kan je nog reserveren, maar ik speel de moeder van de kinderen.)

Regels • Geen perfecte personages, er bestaan ook geen perfecte mensen. • Je hebt je beauty eigen rol, bespeel die dan ook in plaats die van andere. • Je mag niet meer dan 4 personages, vraag desnoods aan mij om nog meer. • Er zijn geen sterke en ook geen zwakke rollen, wanneer je professioneel wilt worden vraag het dan even. • Schelden mag, niet te vaak&niet te erg. • +16 is toegestaan. • Ik maak de topics aan • Minstens 150 woorden PRAATTOPIC ROLLENTOPIC [/face]

Beschrijving Land: Het best wel grote land Magyare lijkt van boven af een hele grote noordpool. Overal is het wit en er zijn geen normale meren meer, alles is ijs. Je kunt vaak schaatsen, maar dat kost energie. In de loop van de jaren is het land arm geworden en is er weinig voedsel. Er wonen ook nog dieren die in de kou kunnen overleven. Ook bestaan er eenhoorns&draken.

[ bericht aangepast op 22 juli 2016 - 20:02 ]

---

Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'

BEGIN POST
Het is koude dag in het paleis van Magyaren, een spion heeft ontdekt dat er een brief gestuurd is. De koningin is boos en heeft degene die hem gestuurd heeft gestraft, je wilt niet weten wat. Niemand kan de brief in Magyaren omzeilen en vinden waar hij nou precies is. Terwijl de brief op reis is is het buiten in de bossen aan de rand buiten de stad van Magyaren gewoon een heerlijke dag. De vogeltjes fluiten en de bewoners beginnen gewoon met hun alledaagse ochtend rituelen en niemand heeft eigenlijk door dat er iets op hen te wachten staat... Zelfs degene met de kracht om in de toekomst te kijken niet... Of misschien?

---

Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'

Agnete Egeté Paia| Snow and Ice | Talking to no one

Ik loop verveeld rond in het bos. Gekleed in een witte jurk die nogal wijd uiteenloopt en met witte vestje leun ik tegen een boom aan. Ik neem de omgeving in me op, die zoals gewoonlijk niet bijzonder is. Ik leef namelijk niet heel geweldig. Ik woon namelijk in het bos in een simpel huisje, als je het nog een huisje mag noemen. Een goed huis is namelijk niet mijn nummer een prioriteit. Goed kunnen eten is dat namelijk. Ik kan toch al goed tegen de kou dus de verwarming maakt mij niet veel uit. Ik kijk goed naar de planten in de hoop om eten te kunnen vinden. Ik ben namelijk sinds vandaag genezen van de griep en vanwege ondervoeding moet ik dus een goede maaltijd krijgen die ik op dit moment niet zal ontvangen. Licht vloekend loop ik dus in het grond om wat voedsel te vinden. Uit frustratie zie ik een paar sneeuwvlokken vallen, wat vaker gebeurd als ik boos of chagrijnig ben. Ik beheers namelijk de krachten Ijs en Sneeuw, waardoor ik een hele sterke band met deze dingen heb. Soms voelt het alsof ik een band met deze dingen heb. Ik haal de vlecht die ik eerst in mijn haren had eruit waardoor mijn krullende, haast witblonde lokken neervallen tot ongeveer mijn zeer dunne middel. Ik ben namelijk zeer dun, maar dat is wel redelijk te verklaren omdat mijn hele familie van nature dun en tenger zijn. Ik ben daar geen uitzondering van. Een nadeel daarvan is dat ik dus wel genoeg moet blijven eten om gezond te blijven, wat nu moeilijk is aangezien ik een week ziek was waardoor ik geen voedsel binnen kon houden en omdat er tot zover geen voedsel te vinden is die ik kan benuttigen. Ik kreun lichtjes, waar is het eten wanneer ik het echt nodig heb? En waar is mijn pijl en boog wanneer ik hem nodig heb? Thuis blijkbaar want dat stomme ding is niet hier.

[ bericht aangepast op 22 juli 2016 - 20:02 ]

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Csilla Bernadett Cili

Ik hoor buiten de vogeltjes fluiten en open zacht mijn ogen, het is licht in mijn kamer. 'Wat heeft dit te betekenen?' Chagrijnig doe ik mijn gordijnen weer dicht en zoek mijn zwarte jurk die ik het liefste draag, het is mijn favoriete jurk. Ik kan hem uit 30 jurken herkennen. Ik bekijk elk haakje en trek degene met diamanten op de zijkanten eruit. Langzamerhand komt mijn jurk uit de massa te voorschijn. Mijn blik valt over alles, elk deel dat bij mij hoort. Ja, raar dat ik verliefd ben op een jurk. Snel trek ik hem aan en loop naar buiten, misschien kan ik was bosbessen vinden in het bos? Ik kijk om me heen en zie een paar andere bewoners van ons kleine dorpje, maar helaas geen Faith. Dan zelf maar, sis ik terwijl ik het bos inloop. Onderweg zie ik een meisje gehuld in een witte jurk, ze lijkt misschien wel mijn leeftijd. Ik loop op haar af en ga bij haar staan. 'Zoek je iets?'

[ bericht aangepast op 22 juli 2016 - 20:17 ]

---

Fate whispers to the wolf: 'You cannot whithstand the storm' and the wolf whispers back, 'I am the storm.'

Mt

---

Egal was kommt, es wird gut, sowieso. Immer geht 'ne neue Tür auf, irgendwo.

Aurora Bambi Costa

[ bericht aangepast op 30 juli 2016 - 9:20 ]

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

>>>>>>>mt<<<<<<<<<

---

~

Mt (ik reageer morgen, mijn neefje logeert nu)

[ bericht aangepast op 22 juli 2016 - 21:29 ]

Ik wreef in mijn ogen en merkte dat ik in een boom lag, van die gedachten schrok ik waardoor ik van de tak viel... Een half salto maakte.... En belandde met mijn kont tussen de bloemen. 'Au!' Gilde ik zodat het halve bos het kon horen, ik sloeg snel een hand op mijn mond. Snel stond ik op en keek om me heen, ik was in het bos. Volgens mij heb ik hier vorig nacht gewandeld, en ben ik in slaap gevallen toen ik moe was. Ik merkte toen de blaar op mijn voet, ik deed lenig mijn voet op een lage tak om eens te kijken, maar dat lukte niet, want jij staat achter je voet waardoor je de voorkant van je voet kon bekijken, niet de achterkant. 'Arrg!' Lenig ging ik in de kleermakers zit zitten, maar kreeg mijn voet niet hoog genoeg dat ik de blaar kon bekijken wat nog een ''Arrrg'' opleverde. Ik ben geen mens van de drie pogingen, dus hinkte ik naar huis, want op die blaar kon ik niet lopen. 'O Csilla? Where are you?'

[ bericht aangepast op 22 juli 2016 - 21:34 ]

---

~

MT

---

obsessive rage

Mon topieks

---

kip is lekker daarom heet ik drumstick

Agnete Egeté Paia| Snow and Ice | Talking to

Ik kijk steeds tussen alle struiken in de hoop om bijvoorbeeld wat fruit te kunnen pakken om het vervolgens thuis te bereiden en daarna te kunnen eten, maar voor nu werkt dat niet want de buit die ik heb bestaat enkel uit een twee kleine besjes die meer drinken zijn dan eten en dronken heb ik al genoeg hier. Ik woon namelijk tegenover een schoon meertje en daar vis ik al mijn water vandaan. "Zoek je iets?" vraagt een meisje tegen mij. Ze heeft blonde lokken en draagt een zwarte jurk. "Ik zoek eigenlijk wat voedsel," zeg ik glimlachend "ik heb vandaag niet meer gevonden dan twee besjes,". Ik laat de twee besjes zien die ik daarna voorzichtig wegstop. "Ik klink nu als een zwerver," voeg ik er eraan toe "maar ik haal nooit wat te eten op de markt aangezien het daar nauwelijks vers is, wat wel goed is voor je,". Ik til mijn mandje op terwijl ik naar het meisje kijk.

---

‘You must go on’. thrishanakru —> Gashina

Jonathan "John"       McKay Dit ben ik. Ik ben Jonathan. Ik woon al mijn hele leven in dit kleine dorpje. Ik leef van de jacht op kleine diertjes zoals muizen en konijnen. Als ik geluk heb ook eens een hert of wolf. Dus... Op een dag liep ik doelloos rond in het dorp. Ik merkte dat het al vrij laat in de ochtend was, aan de stand van de zon. Ik liep dus binnen in mijn hutje, en nam mijn speer. Ik liep naar buiten, het bos in. Ik zag in de verte iets ritselen en liep er naartoe. Tot mijn grote verbazing was het geen haas of wasbeer, maar 2 meisjes. "Euhm, goedendag." Zei ik nogal verlegen. Ik had ze bijna doorgeboord, gelukkig dat ze dat niet beseften. Ik zag 2 blonde meisjes, die ik nog nooit eerder deftig had gezien. "Alles goed?" Vroeg ik daarna dan maar.

Rachel K.       Green Langzaam aan werd ik wakker. Nu ja, niet dat ik echt deftig heb geslapen. De geluiden die Margaret maakt in haar slaap klinken ook niet bepaald als een slaapliedje... Ik wandelde naar het beekje naast ons huis en kletste wat water in mijn gezicht. Ik liep het huis weer binnen en nam wat kleren. Simpel, maar mooi. Nadat ik deze had aangedaan ging ik naar de eetkamer en legde wat fruit en een zelfgebakken brood op de tafel. "Margaret, eten!" Schreeuwde ik het huis door. Ikzelf ging al zitten en begon wat eten te verorberen. De reep chocolade, die ik weken, zo niet maanden zorgvuldig had bewaard ging ik vandaag eens opeten. Het gebeurde niet vaak dat je voorverpakt eten kon kopen in dit dorpje, maar twee maal in het jaar kwam een man langs om lekker voorverpakt eten te verkopen. Ik had net genoeg geld voor 2 repen chocolade, en na lang zagen moest ik Margaret de 2de geven. Of zij de reep al had opgegeten wist ik niet, maar ja, het is de hare...

[ bericht aangepast op 23 juli 2016 - 9:58 ]

Jo Mari Vesi
"Never shall we Die"

Boos sla ik met de buiten deur, "Denk maar niet dat je hier ooit nog welkom bent!" hoor ik iemand achter me aan schreeuwen, "Denk maar niet dat ik hier ooit nog terugkom..." zeg ik zacht, meer tegen mezelf... Bij niemand was ik welkom, in het begin vinden ze je schattig, zielig en lief maar als ze erachter komen dat je magie hebt vervloeken ze je en gooien ze je weg... De sukkels... Gelukkig heb ik laatst iemand ontmoet, iemand net zoals mij, en die ook weer een paar mensen kent die ook zijn zoals mij... Ik stop aan de rand van het bos, hier zou hij op me wachten, dat had hij vorige week beloofd...
"Sorry dat ik laat ben..." zegt een stem achter mij, ik schrik maar in plaats van achter me te kijken glimlach ik even, al ziet hij dat niet, dan draai ik me langzaam om, "Avan..." zeg ik rustig, ik zie hem haast niet, hij zit vast ergens in het bos verstopt, hij hield niet van zonlicht, dat deed hem pijn in zijn ogen. Zielig, maar het hoort erbij...
"Kom mee, ik breng je naar mijn wereld..." zegt hij, ik klim de verhoging van het bos op en loop er een stukje in, daar zie ik hem staan, in het midden, niet bang om gezien te worden, hij rijkt zijn hand uit en ik pak hem zonder aarzelen, nooit meer terug naar die vervloekte ouders... We renden samen door het bos heen, het was een mooi bos, ik was er nooit echt in geweest. Op een gegeven moment stopt Avan,
"Mensen kunnen je raar aan gaan kijken, iedereen kent zo ongeveer elkaar dus blijf maar dicht bij mij..." dat was voor mij het teken dat we er bijna waren. We liepen het bos nog even door totdat we bij 2 meisjes en 1 jongen kwamen, Avan bleef in de schaduw lopen maar ik ging even bij hem weg, dus de legendes zijn waar, er leven echt mensen in de bossen. Ik keek de meisjes even aandachtig aan, daarna keek ik naar de jongen, een speer... Ik haalde even mijn schouders op en liep achter Avan aan, "Hallo mensen, dit is Jo..." zegt Avan, ik glimlach even, "Hey..."

Talking to: Jonathan, Agnete en Csilla.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Naam:Elora Rhea Avalon.

---

---

Ik werd wakker met vreselijke hoofdpijn, een overweldigend gevoel van angst, maar ik kon niets zien, niets horen, niets voorspellen. Het was het soort angst dat een heel volk voelde vlak voor hun dood. Echter, kon ik niets zien. De toekomst bestond nog steeds uit de beelden die ik al eerder gezien heb. Nee, ik kon niet letterlijk de toekomst zien. Ik kon alle toekomsten zien, en soms veranderde dat zelfs nog. Mensen maakte zoveel keuzes, er waren zoveel verschillende manieren waarop de toekomst zich zou kunnen ontvouwen. De hoofdpijn was vast en zeker gewoon omdat ik slecht geslapen had. Als ik niets ernstigs kon zien, zou er vast ook niets ernstigs gebeuren toch? Ik zou het aan Fransico vragen, als er echt iets ging gebeuren zou hij het merken. Ik schudde het van mij af. Er waren misschien heel veel aspecten van mij gave die ik al onder de knie had, maar toekomst voorspellen was niet eén daarvan.De kou en sneeuw was nog steeds niet verdwenen buiten, maar het was beter dan andere dagen, misschien. Nero stak zijn drakenkopje tussen mijn lichaam en mijn arm, als teken dat hij geaaid wilde worden.
"Zullen we naar het grasveld gaan? Dan kan je daar vrij rondrennen?" lachte ik vrolijk terwijl ik Nero knuffelde.
Zo was het dat ik later op een grasveldje net buiten het dorp liep. Het geluid was krakend gras waar een dun ijslaagje overheen zat onder mijn voeten was alles wat ik hoorde, tot Nero mij voorbij rende en in het gras begon te spelen.

---

We've lived in the shadows for far too long.