The French Court ~ SPEELTOPIC 1 - Speeltopics

• • • • French Court• • • •

• • • • Welkom op lichtjes dag!• • • • Het is 19 maart 1600, ook wel bekend als lichtjes dag. Lichtjes dag is een feestdag waarop de man de vrouw van wie die houd een kaars geeft en zei hem die avond aansteekt als ze het ook voor hem voelt. Dit jaar is het een bijzondere lichtjes dag, want de koninklijke familie in Frankrijk nodigt heel Europa uit om te komen eten ter ere van lichtjesdag. Het wordt een prachtig feest met de mooiste dans muziek in tijden, en die avond gaat iedereen vrolijk en moe naar bed met hun kaarsen. Net voor de nacht valt word er een prinses naar beneden geduwd en overleefd de val niet, daar begint het verhaal... Het duisternis, met een hart zo koud als ijs... Die je spaart als je het echt waard bent... Met zijn magie, zo zwart en dodelijk als gif...

Power Is A Dangerous Game

• • • • Landen • • • • • Spanje • Zweden • Frankrijk • Engeland • Schotland • Denemarken • Marokko • Walachije • Ottomaanse Rijk • Rijk Der Nederlanden

RED IN THE HEAD, SILVER IN THE HEART

• • • • Rollen • • • • Prinsen&Prinsessen - Je moet het afspreken met de koning en koninginnen, want je bent familie van hen. - verschillende leeftijden Lady's/Boys in waiting - Dat zijn degene die vrienden zijn van de koninklijke familie en eigenlijk mee gaan om een man of vrouw te vinden.

I'm not a rebel, i'm Royal.

• • • • Het Duisternis • • • • Het duister is een soort levende geest, die niet praat. Hij kan je helpen en je waarschuwen, je laten zitten, je bang maken of vermoorden. Hij is de god van de heidenen, heidenen zijn mensen die bloed offer doen als Het Duisternis. Ze hebben speciale krachten en lokken soms mensen het woud in. Ze laten zich zelf nooit zien, hun slachtoffers overleven het alleen met speciale hulp. Niemand mag het bloed woud betreden, als je er te ver ingaat kom je er nooit uit.

• • • • Regels • • • • • Woordenaantal: 125 • Personages maakt niet uit, als je maar een jongen& een meisje hebt. • Personages moeten aan hun rol gekleed zijn, bijvoorbeeld: adellijk kleed zich adellijk. • Geen perfecte personages, niemand is perfect. • Denk aan de tijd waar we leven, niet in 2016. • Pas Relaties na de rollen goed gekeurd zijn. • Eerst reserveren

• • • • Rollen • • • • Lijst: • Rol • Naam • Leeftijd • Land • Innerlijk (eigenschappen mogen ook) • Uiterlijk//Beschrijving • Familie • Relaties • Extra

Naam STOP OP VROUWEN/MEISJES Marina Rosemary de' Medici - Schotland - Prinses - MyDearDiary - pagina 1 Elizabeth Courage - Engeland - Prinses - Lisadragonrider - pagina 3 Isabelle Marienett de' Medici - Denemarken - Prinses - _patch - 3 Francis André de la Porte - Frankrijk - Prins - MyDearDiary - 1 Geclaimt - Frankrijk - Prins - Douceur Lady de Guise - Schotland - prinses - Shairell - 3 Geclaimt - Frankrijk - Boy in Waiting - Shairell - Geclaimt - - Prinses - Sunrises - Estevania of Castilie - Spanje - Prinses - DarkOne - 7 Geclaimt - Spanje - Boy in waiting - DarkOne Narcisa Valeria Constantinescu- Walachije - Lady in waiting- Camhanaich - 5 Charlie Nadia Johansen - Denemarken - prinses - HttpLaura - 4 Geclaimt - Turkije - lady-in-waiting - Ruelle - Jayden Sjölin - Zweden - Prins - HttpLaura - 4 Willem Frederik George Lodewijk - Nederlandse rijk - Boy-in-waiting - gentil - 11 Altan Ozgur Bayoumy - Ottaamse Rijk - prins - gentil - 11 Charlotte Cassiopeia Johansen - Denemarken - prinses - gentil - 10 Lileas de Guis - Schotland - Prinses - Shairell - 9 Kenna de Poitiers - - Lady in waiting - Peculiar Ariël Courage - Engeland - prinses - Josnape- 11 Theodor André de la Porte - Frankrijk -boy-in-waiting - 13

• • • • Topics • • • •

Speeltopics 1: 2: 3:

Praattopics 1: http://www.quizlet.nl/forum/topic.php?tid=179225 2: 3:

Rollentopics 1: http://www.quizlet.nl/forum/modify.php?id=6300388 2: 3:

---

Sometimes is get nervous in social situations, and i talk to myself.

Ik was al veel te vroeg wakker voor een dag als deze, ik werd wakker van de verraste uithalen van het personeel. Er zou wel weer iets te gebeuren zijn. Ik stond op schoot in mijn zijde zachte sloffen en sloop stilletjes de gang op. Het was jammer dat ik zo snel werd gezien, maar aan de andere kant was het logisch geweest dat ik niet langs een gang die vol stond met personeel kon ontsnappen. Ik werd snel ingelicht over het uitstapje naar het Franse hof en slaakte een diepe zucht bij de gedachte aan de reis die we zouden moeten maken. Mijn zusje en broertje zouden het waarschijnlijk wel helemaal geweldig vinden. Ik liet de bediendes mijn koffer in pakken en rende naar de kamer van mijn zusje. Ik maakte stilletjes de deur open en kroop rustig naar haar bed. In mijn hoofd telde ik af 3.... 2.... 1.... Nu! Ik trok mijn hoofd boven haar gezicht en zei op en dreigende toon 'Boe' Ik gierde het uit van het lachen dit was mijn standaard manier om het hele paleis wakker te maken. Weer telde ik af wachtend op de gil die zou komen. 3... 2.. 1..

[ bericht aangepast op 7 aug 2016 - 9:51 ]

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Jo Mari King
"You are what you Love, not who Loves you..."

"Boe!" hoor ik precies boven mij, mijn ogen schieten open en er komt een kleine maar hoge gil uit mijn mond. Het persoon, wie ik nog niet helemaal heb herkend, begint te lachend. Meteen schiet mijn hand uit naar het persoon voor me, vervolgens hoor je een harde klap.
Mijn zicht begint langzaam scherper te worden waardoor ik kan zien dat het mijn broer, Felix, was. Ik ga langzaam overeind zitten en kijk hem boos aan,
"Moet dit nou altijd!?" vraag ik boos, "Je kan ook gewoon kloppen ofzo!"
Er verschijnt een onopvallend, vals lachje op mijn gezicht. Ik weet dat hij het altijd doet, bijna elke dag! Of elke dag...
Ik kijk even naar beneden, naar de voeten van Felix. Ineens komt er een hand onder mijn bed uit, pakt de voet en trekt hem onder mijn bed zodat Felix niet anders kan dan vallen.
Er komt een zelfvoldaan lachje op mijn gezicht en stap aan de andere kant van mijn bed eruit om vervolgens naar mezelf in de spiegel te gaan kijken.
Langzaam draai ik me om, "Wat je doet kan je terug verwachten..." zeg ik grijnzend.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

"Moet dit nou altijd!?" vraag ik boos, "Je kan ook gewoon kloppen ofzo!" Er verschijnt een onopvallend, vals lachje op mijn gezicht. Ik weet dat hij het altijd doet, bijna elke dag! Of elke dag... Ik kijk even naar beneden, naar de voeten van Felix. Ineens komt er een hand onder mijn bed uit, pakt de voet en trekt hem onder mijn bed zodat Felix niet anders kan dan vallen. Er komt een zelfvoldaan lachje op mijn gezicht en stap aan de andere kant van mijn bed eruit om vervolgens naar mezelf in de spiegel te gaan kijken. Langzaam draai ik me om, "Wat je doet kan je terug verwachten..." zeg ik grijnzend. "Moet dit nou altijd!?" vraagt ze boos, "Je kan ook gewoon kloppen ofzo!" Er verschijnt een onopvallend, vals lachje op haar gezicht. Opeens voel ik dat er een hand om mijn voet wordt geklemd en ik verlies mijn evenwicht waardoor mijn handen met een harde klap op de grond belanden, ik trek een scheve grijns en haar volgende woorden verbazen mij totaal niet. Ik kijk even naar beneden, naar de voeten van Felix. Ineens komt er een hand onder mijn bed uit, pakt de voet en trekt hem onder mijn bed zodat Felix niet anders kan dan vallen. "Wat je doet kan je terug verwachten..." zegt ze grijnzend. Ik werp haar een zielige blik toe 'ik wou je alleen maar vertellen dat we naar het Franse hof gaan' om het nog realistischer maken pink ik een traantje weg. Het was mijn grootste hobby om mijn zusje op te jennen grijzend kijk ik naar haar op om duidelijk te maken dat ik zit te grappen. 'Je ziet er prachtig uit' zeg ik toen ik zag dat ze in de spiegel keek, haar haren staken alle kanten op en er zaten wat slaapkreukels in haar gezicht, ze was alles behalve prachtig op het moment 'je lijkt net een model' doe ik er nog een schepje bovenop. 'Kom dan gaan we het nieuws aan ons broertje vertellen hij zal het vast geweldig vinden in die stomme koets.' Houden we het dan toch op king?

[ bericht aangepast op 7 aug 2016 - 9:52 ]

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Jo Mari Rege
"You are what you Love, not who Loves you..."

'ik wou je alleen maar vertellen dat we naar het Franse hof gaan' ik keek hem even verbaast aan, oh jippie... denk ik sarcastisch. Hij doet alsof hij het verschrikkelijk vind en pinkt een traantje weg waardoor ik lachend met mijn ogen rol.
'Je ziet er prachtig uit. Je lijkt net een model' ik werp hem een vernietigende blik toe terwijl ik snel een borstel pak om mijn haar in orde te krijgen. Na ongeveer 1 minuut is mijn haar gekamd en zie ik er even wat beter uit nu ook die vieze slaapkreukels weg waren.
'Kom dan gaan we het nieuws aan ons broertje vertellen hij zal het vast geweldig vinden in die stomme koets.' ik grinnik,
"Je bent echt de meest domme broer die ik ken.." zeg ik terwijl ik me weer naar hem omdraai.
Aan de andere kant van mijn bed verschijnt een been aan de onderkant, langzaam gevolgd door nog een been en een kreunende jongen die toevallig mijn tweelingbroer is. Als hij er helemaal onder uit is kijkt hij Felix aan, "Ooit gehoord van vriendjespolitiek, ofja, dat moet wel want jij word de koning..." zegt hij met een grijns. Hij staat snel op en klopt het stof van zijn kleding, hij was al helemaal aangekleed, ik had het aan hem gevraagd, dat hij voor een keer onder mijn bed wou zitten om Felix te laten schrikken.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

~~ Elizabeth Courage ~~

~Meisje~ 13 jaar~ FC: Elle Fanning~

Ik word wakker, we moeten zo naar Frankrijk bedenk ik me. Ik spring uit bed en loop naar het raam. Het is al laat in de ochtend. Ik maak de deur van mijn kamer Open en ren de gangen door naar de kamer van Ariël. Ik ga voor de deur staan en klop erop. "zussie wakker worden, we moeten zo gaan." Als ze niet reageert maak ik de deur Open en loop naar haar toe. "Je Moet wel wakker worden." Zeg ik terwijl ik rustig haar schouders schud. Als ik het te wild doe, word ze straks nog boos en dat wil ik niet. Ik loop naar haar raam en doe de gordijnen Open, zodat de zon goed naar binnen kan.

Ariël Courage
"I want to be Free"

Ik hoor vaag dat er iemand op mijn kamer deur klopt, ik kreun even zacht en draai me weer om. "zussie wakker worden, we moeten zo gaan."
Als ik mijn ogen open had had ik met mijn ogen gerold, ik wil helemaal niet mee!
Ik hoor dat mijn deur open gaat en iemand naar me toe loopt, waarschijnlijk Liz. "Je Moet wel wakker worden." ze schud zacht met mijn schouders, het is zo stom om zo wakker te worden! Ik doe langzaam een oog open als Liz wegloopt, eindelijk, rust. Maar in plaats van echte rust krijg ik de volle zon in mijn gezicht.
Ik doe de deken over mijn ogen en blijf liggen, ik ga niet mee! Ik moet nog naar het bos voor wat speciale besjes, je weet hoe het is, elk seizoen weer iets nieuws!
Langzaam laat ik mijn voeten uit bed glijden en ga staan, "Goedemorgen..." zeg ik slaperig, ik loop rustig naar de spiegel en probeer mijn haar te verbeteren, wat aardig lukt. Ik voel me al een stuk wakkerder, ik kijk naar Liz en loop naar haar toe,
"Al een mooie jurk voor vandaag uitgezocht?" vraag ik overdreven meisjesachtig en begin te lachen om te laten zien dat het een grapje is,
"Of ga je in je spijkerbroek?" plagerig kijk ik haar aan.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Felix Rege
I am the king of the world

"Je bent echt de meest domme broer die ik ken.." zegt ze terwijl ze zich weer naar me omdraait. Aan de andere kant van mijn bed verschijnt een been aan de onderkant, langzaam gevolgd door nog een been en een kreunende jongen die toevallig mijn tweelingbroer is. Als hij er helemaal onder uit is kijkt hij me aan, "Ooit gehoord van vriendjespolitiek, ofja, dat moet wel want jij word de koning..." zegt hij met een grijns. Hij staat snel op en klopt het stof van zijn kleding, hij was al helemaal aangekleed. Even was ik geschrokken toen ik de voeten zag maar ik hervatte me snel en mijn blik ging weer terug naar Jo. 'Dit was zeker weer een van jou goede grappen' zei ik cynisch. 'Nou broertje dan heb jij het nieuws vast al gehoord, heb je er zin in? Want jullie zullen je daar perfect moeten gedragen. Geen grappen uithalen, geen snorren op schilderijen zetten, en het belangrijkste mij niet voor gek zetten.' ik knikte ze beide toe en grijnsde toen even naar ze. Waarschijnlijk kon ik hetzelf niet eens volhouden zonder mijn zus met haar gilletjes wakker te worden en daarnaast zou ik altijd in die afachuwelijke prinsen kleren moeten rondlopen. Ik keek even naar mijn spijkerbroek, zou er een manier zijn om onder het uitstapje uit te komen. Ik keek even naar de deur we zouden zo vertrekken anders zouden we er nooit over een week zijn. Ik probeerde een glimlach op mij gezicht te toveren maar wist zelf heel erg goed dat mijn ogen waarschijnlijk hele andere verhalen vertelde.

[ bericht aangepast op 7 aug 2016 - 9:53 ]

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Avan Dracul Rege
"Trouble seems to Follow"

'Dit was zeker weer een van jou goede grappen' ik kijk even lachend naar Jo die haar jurk pakt, een zwarte, ik vind hem zelf de mooiste. En die kan ze zelf aantrekken, sommige jurken die hebben zo'n vaag korset ofzo, die kan ze dan zelf niet aantrekken maar deze gaat gemakkelijk.
'Nou broertje dan heb jij het nieuws vast al gehoord, heb je er zin in? Want jullie zullen je daar perfect moeten gedragen. Geen grappen uithalen, geen snorren op schilderijen zetten, en het belangrijkste mij niet voor gek zetten.' snel wend ik mijn blik weer van Jo af, als ik een koning of prins zou zijn zou ik wel weten wie mijn bruid word, maargoed, ik ben haar broer, beetje raar...
Er verschijnt een valse grijns op mijn gezicht, "Of dat we het juist doen..." ik lach even, "Ze moeten toch zien wie we écht zijn!" ik grijns,
"Een van de missies van Jo en mij is om jou voor gek te zetten, dat weet je..." ik loop naar Felix toe en kijk hem aan, we zijn ongeveer even groot,
"En daar doen we alles voor..." fluister ik als onze hoofden 5 centimeter van elkaar af zitten.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Felix Rege
I am the king of the world

Er verschijnt een valse grijns op Avans gezicht. "Of dat we het juist doen..." ik lach even, "Ze moeten toch zien wie we écht zijn!" ik grijns. "Een van de missies van Jo en mij is om jou voor gek te zetten, dat weet je..." hij loopt naar me toe en kijkt me aan. "En daar doen we alles voor..." fluister hij. Ik keek hem grijnzend aan met een tegelijkertijd uitdagende blik. 'In dat geval' zeg ik met een grijns op mijn gezicht 'denk ik dat ik jullie daar maar mee moet helpen voordat jullie het niet goed doen.' ik geef Avan een knipoog. In mijn ooghoek zie ik Jo haar jurk ophijsen die niet over haar heupen heen wil. Het perfecte moment om haar weer even op te jennen. 'Jo ben je dan zoveel aangekomen, ik meende het al te zien' ik keek haar grijnzend aan en toen voegde ik er snel aan toe 'de rits staat niet helemaal open slimmerd' ik werp haar een kushandje toe voor de grap. Ik loop maar de deur toe en doe hem open met een buiginkje in de hoop dat Jo haar jurk al aan heeft en ik dadelijk niet nog een klap krijg. 'Uw koets staat klaar volgt u mij maar' en ik bleef langs de deur wachten tot ze er doorheen zouden lopen. 'En schiet een beetje op voordat ik rugklachten krijg' voeg ik er daarom aan toe waarbij ik hard grinnik.

[ bericht aangepast op 7 aug 2016 - 9:54 ]

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Jo Mari Rege
"You are what you Love, not who Loves you..."

Ik merk vaag dat de jongens bezig zijn met, tja geen idee, boeit me ook niet zoveel. Ik ben druk bezig met mijn jurk aankrijgen. In deze jurk kan ik tenminste rennen enzo. 'Jo ben je dan zoveel aangekomen, ik meende het al te zien' ik schrok toen Felix dit zei en viel bijna op de grond tot ik realiseerde dat het een grapje was,
'de rits staat niet helemaal open slimmerd' hij kijkt me grijnzend aan en geeft me een kushandje, sowieso voor de grap!
Snel doe ik de rits open, trek hem omhoog en doe de rits weer dicht. Ik rol even met mijn ogen als Felix de deur opendoet en een buiging maakt,
'Uw koets staat klaar volgt u mij maar' ik kijk hem even grijnzend aan,
"Eigenlijk hoef je helemaal niet mee naar dat Franse ding, je kan toch niemand krijgen door dat geplaag van je!" kaats ik lachend terug.
'En schiet een beetje op voordat ik rugklachten krijg' ik kijk hem grinnikend aan, wauw... Is dit mijn familie? Waarom!?
Ik loop naar hem toe en doe mijn vinger mijn zijn kin zodat hij me aankijkt, "Dankje..." zeg ik dan terwijl ik mijn lange nagels over zijn keel laat glijden.
Een grijns komt op mijn gezicht en kijk naar Avan, "Kom je?" vraag ik, hij knikt en gaat achter me staan. Het is niet altijd makkelijk om het enige meisje te zijn maar ik overleef het wel, denk ik...

[ bericht aangepast op 6 aug 2016 - 22:36 ]

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

[/url

"Eigenlijk hoef je helemaal niet mee naar dat Franse ding, je kan toch niemand krijgen door dat geplaag van je!" kaats Jo lachend terug. Ik kijk haar even aan, is dat het hele idee achter dat Franse hof gedoe. 'Dan heb ik gelukkig nog altijd een super lief zusje, dat zoveel van me houdt dat ze wel samen met mij eeuwig vrijgezel wil blijven.' Oke, nu begon ik dus serieus last van mijn rig te krijgen gelukkig liepen ze beide door de deur heen even rolde ik met mijn ogen eindelijk. "Dankje..." zegt Jo terwijl ze haar lange nagels over zijn keel laat glijden. Ik kijk op en grijns naar haar. 'Tot uw dienst' ik breng mijn hand naar mijn hoofd en leg hem zo neer dat ik net op een soldaat lijk. Ik kom uit mijn buiging en begleid hen naar de gang. 'Ik moet toch eerlijk zijn' ik laat mijn blik over de jurk van mijn zusje glijden 'het is maar goed dat je de rits niet helemaal open had want die jurk staat je beeldig, waarschijnlijk blijf ik toch alleen vrijgezel' ik zet een sippe blik op, het was een wonder dat ik mijn zus een compliment had gegeven, dat doe ik niet heel vaak. Ik liep verder door de gangen toen aan het einde een grote deur zichtbaar werd waar een man en vrouw voor stonden. Ik gaf hen een knuffel en vroeg aarzelend. 'Er is zeker geen manier om toch thuis te mogen blijven ofwel' vol hoop keek ik naar hen op. Ze knikte echter beide streng dat ik gewoon moest gaan. Zuchtend liep ik naar buiten toe, dan zou ik er maar het beste van proberen te maken.

[ bericht aangepast op 7 aug 2016 - 9:55 ]

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Jo Mari Rege
"You are what you Love, not who Loves you..."

'Dan heb ik gelukkig nog altijd een super lief zusje, dat zoveel van me houdt dat ze wel samen met mij eeuwig vrijgezel wil blijven.' ik grijnsde, Felix had wel humor. Ik vind het alleen een beetje raar dat Avan niet zoveel zegt... Ach dat kom vast in de koets nog wel...
Felix zegt nog wat terwijl hij zijn hand naar zijn hoofd brengt als een soldaat, ik knik nep hooghartig en loop een klein stukje verder.
'Ik moet toch eerlijk zijn. Het is maar goed dat je de rits niet helemaal open had want die jurk staat je beeldig, waarschijnlijk blijf ik toch alleen vrijgezel' hij kijkt me sip aan, lachend geef ik hem een stomp. "Jaja, het zal allemaal wel..." toch was ik gevleid door deze opmerking, zoiets deed hij nooit...
Aan het einde van de gang stonden twee mensen. Felix gaf ze een knuffel, onze ouders, wat een feest... Ik zucht, moeten we nu al gaan? Ik maak een kleine buiging naar ze, een goede band heb ik niet met ze dus een knuffel krijgen ze niet van mij...
Ik zie dat Avan ze wel een knuffel geeft en me dan rennend achterna komt, hij gooit iets naar me en loopt snel verder terwijl ik hem vang. Een diamantje...
"Avan! Kom terug!" hoor ik mijn vader schreeuwen, ik grinnik, daarom was die knuffel dus...
Ik ging naast Felix lopen, "Moeten we nu weg?" vraag ik, Avan is serieus nergens meer te bekennen, waarschijnlijk verstopt voor onze vader.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

~~ Elizabeth Courage ~~

~Meisje~ 13 jaar~ FC: Elle Fanning~

Ik kijk weer naar Ariël, die nu langzaam uit bed glijd. "Goedemorgen..." Zegt ze slaperig. "Goedemorgen!" Zeg ik hyper terug. Ze loopt naar de spiegel, waar ze haar haar probeert ze verbeteren. Ze loopt weer naar mij toe. "Al een mooie jurk voor vandaag uitgezocht?" Zegt ze overdreven meisjesachtig, waarna ze zachtjes begint te lachen. "Of ga je in je spijkerbroek?" plagerig kijkt ze me aan. "mama heeft een jurk voor me uitgezocht, ik heb niks gedaan." Ik kijk haar aan. "jij moet ook een jurk aan." Zeg ik met een plagerig stemmetje. "Weet je hoe lang het nog duurt voordat we gaan? Want als het nog lang duurt, ga ik nog paardrijden door de bossen."

"Moeten we nu weg?" vraagt Jo aan mij. Ik kijk haar aan en zie de koets een paar meter verderop staan. 'Zo te zien wel' en ik geef een knikje richting de koets. Waar was Avan nou weer heen gerend, ik draaide een rondje om mijn as maar zag de jongen nergens, ik slaakte een diepe zucht. Als ik had geweten dat dat de manier geweest was om niet te hoeven gaan was ik een dag eerder al verdwenen. 'Waar is Avan? Pap, mam er ging toch nog iemand met ons mee? Ik keek hen aarzelend aan ik meende dat gehoord te hebben. Gelukkig knikten ze bevestigend, dan had ik toch geen stomme opmerking gemaakt. Wat waren mijn ouders eigenlijk ook saai, ze waren zo standaard en er kwam haast nooit geluid uit hun mond. Ik prikte Jo in haar zij. 'Dan zullen we dus nog een tijdje moeten wachten, op Avan en op dat meisje. Ik was benieuwd of ik het meisje kende. En hoe zou ze eruit zien? Ik keek naar Jo ze had iets in haar hand een diamantje, ik grinnikte even maar besloot het zo te laten, hoe vaak haalde Jo en Avan wel niet van dat soort dingen uit. Ik weet zeker dat zelfs een telrek te klein was om alle grappen erop te tellen. Ik zou al in de koets kunnen gaan maar dat zou niet echt hoffelijk zijn dus besloot ik toch op Avan en het meisje buiten de koets te wachten. Er kwam toch nog een lady in waiting bij?

[ bericht aangepast op 7 aug 2016 - 9:57 ]

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."

Ik liet mijn personeel mijn koffer maar verder inpakken ik trok snel een jurk uit mijn kast en trok deze aan. Het kon me niks schelen dat mijn personeel dat misschien had gezien, ik wou nog snel een rondje kasteel maken. Ik wou nog goed afscheid van mijn vader nemen, het was iets wat ik me na mijn tiende had aangewend. Toen mijn moeder en vader op reis waren naar een ander land bleef ik alleen thuis met de rest van het personeel. Ik lag alleen nog heerlijk te slapen op mijn bedje dus mijn ouders besloten me niet wakker te maken. We hadden geen afscheid kunnen nemen, maar we hadden wel afscheid genomen. Mijn moeder was tijdens die reis gestorven en mijn vader was meteen teruggekeerd naar huis. Ik was huilend op zijn schoot beland. Dat was het moment dat ik voortaan altijd afscheid zou nemen, zelfs voor iets onschuldigs als de boodschappen. Gelukkig had ik Charlie en Charlotte gehad en heeft mijn tante en hun moeder me een klein beetje als hun dochter opgevangen. Althans zo goed als mogelijk was. Ik kwam de werkkamer van mijn vader in. 'Pap, ik wou vast afscheid nemen' ik hield mijn hoofd iets naar beneden, mijn vader wist hoeveel waarde ik hechte aan een goed afscheid. Met open armen kwam hij naar mij toegelopen. Hij sloot me in zijn armen en ik werd omsloten door twee warmen armen. 'Luister meisje, het komt allemaal goed over een maandje ben jij weer bij met terug, vooruit misschien iets langer dan een maandje. Maar je komt terug als een vele sterke en mooiere vrouw, zullen we dat afspreken.' Ik keek hem zijdelings aan, dit was de eerste keer dat ik zonder mijn vader op reis zou gaan, ik knikte bevestigend. 'En misschien komt mijn mooie meisje wel terug met iemand waarvan mijn hartje smelt' ik keek hem grijnzend aan. Natuurlijk dacht hij weer aan jongens en alle poespas die daarbij te kijken kwam, mijn vader had net zo goed voor mijn moeder door kunnen gaan. 'Ik zal je missen pap' ik sloeg nog een laatste keer mijn armen om hem heen en pinkte een paar traantjes weg toen ik me losmaakte uit de omhelzing en naar de deur toe liep. 'Zie ik je zo nog?' Pap kennende zou hij me wel komen uitzwaaien en nog een laatste knuffel geven, mijn vader knikte bevestigend en blies me nog een lucht kus toe ik deed net of ik deze ving en drukte hem op mijn hart. Ik rende de gangen door naar mijn Charlottes kamer -deze was het dichtste bij van de twee kamers en dus een logische beslissing-. Ik klopte even en daarna deed ik de deur open, Charlie en Charlotte zaten beide met verdrietige blikken op bed. Ik twijfelde even of ik dit moment wel mocht verstoren maar mijn nieuwsgierig kant won het van de kant die wist wat ik beter had kunnen doen. 'Wat is er?' Ik bij hun op het bed zitten en sla mijn armen om hen heen, naar mijn idee hielp een knuffel altijd wel.

[ bericht aangepast op 7 aug 2016 - 10:29 ]

---

"The stars replaced the emptiness of my heart."