OUAT||A New Curse|| Speeltopic 2 - Speeltopics

Goodbye home; hello Storybrooke!

Iedereen word wakker in Storybrooke. Maar dan ook echt iedereen. Dus ook uit andere werelden, zoals Neverland, Oz, Wonderland en nog veel meer. Er is magie en iedereen weet nog wie hij/zij is. Maar wie heeft deze duistere vloek uitgesproken? En waarom? Iedereen heeft een motief, bijna niemand lijkt de waarheid te spreken. Vriendschappen en relaties worden onder druk gezet en langzamerhand verandert Storybrooke in een regelrechte hel.

'Who did this to us?' Wat kan je spelen? We spelen personages die door een vloek naar Storybrooke zijn gebracht. Het is zo'n machtige vloek, dat echt iedereen wordt getransporteerd. Dus ook uit andere werelden.

Regels: X. De normale Quizlet regels, uiteraard. X. Het is handig als je Once Upon a Time kent, om de personages beter te begrijpen, maar dat is niet verplicht. X. Bespreek relaties. Lijstje: Naam: Leeftijd: Uiterlijk: Innerlijk: Hobby's: Magie: Wapens: Verleden: Relaties:

There is magic here... So...

[ bericht aangepast op 26 sep 2016 - 21:00 ]

---

Never grow up, it's a trap.

Ik friemel nog snel wat aan mijn haar. Maar waarom deed ik dat? Voor mijn moeder hoefde ik er toch niet netjes uit te zien. Het waren waarschijnlijk de zenuwen. Op dat moment gaat de deur open en daar staat ze dan, mijn moeder, Regina.Ik kan meteen aan haar merken dat ze mij wel als laatste persoon hier had verwacht. "Rayna.. Ik bedoel Quinn.. Quinn Rayna Mills" het komt vrij stamelend uit haar mond. Ik kan haast niet geloven dat zij vroeger bekend was als The Evil Queen. Er verschijnt een glimlach op het gezicht van haar. Ik tover ook een klein glimlachje op mijn gezicht, maar wel met moeite. Ze doet een stapje naar voren terwijl ik naar mijn voeten staar. "Ik heb je gemist," hoor ik haar zachtjes zeggen. Op dat moment kan ik mijn emoties niet langer in bedwang houden en ik omhels haar huilend. Ik verberg mijn mijn hoofd op haar schouder terwijl ik snik. "Ik... ik..." ik kom nauwelijks uit mijn woorden. "weet het allemaal niet meer." ik voel dat mijn mascara helemaal is uitgelopen. "Ik wil dit alles niet meer mam!" Graham Humbert / / Sheriff of Storybrooke / / Outfit De gedaante kwam dichterbij. Ik probeerde nog weg te krabbelen, maar tevergeefs. 'Ach kan je het niet winnen dearie?' de gedaante lacht en daardoor besef ik dat het Gold is. Een enorme pijn schiet door mijn lichaam wanneer zijn hand in mijn borstkas verdwijnt en er vervolgens uitkomt met mijn hart. Ik ben gelijk weer terug in het landhuis. Door dit alles met ik vrij verzwakt. Ik probeer met een snelle beweging mijn hart terug te grijpen, maar dit lukt mij niet, waardoor ik met mijn hoofd neerval op de grond. Vermoeid blijf ik liggen op de grond. De lach van Gold verdwijnt al snel. "Waar heb ik dit aan te danken?" mompel ik.

---

Do I look like Mother Teresa?

'Hier zijn we dan weer.' hoode ik haar zachtjes fluisteren. 'Storybrooke.' ik glimlachte even zwakjes maar bleef verder stil, ik parkeerde de auto bij mijn huis, 'Als jullie willen mogen jullie bij mij verblijven, ik kan jullie anders ook wel afzetten bij Mary margaret of bijj Granny's als je dat liever hebt.' ik keek haar vragend aan en hoopte vurig dat ze bij mij wilde verblijven.

Don't trust the darkness

Rumplestiltskin

"Waar heb ik dit aan te danken?" hoorde ik Graham zeggen, ik lachte. 'Ow dearie, nergens aan dit is de lot van iedereen'.' ik grinnikte. 'Wel niet iedereen zal z'n hart verliezen, maar iedereen zal wel iets ergs ondergaan, de queen van arendelle is van ijs, jij hebt je hart terug en...' ik wacht even. 'Wel met dat goedje die ik van Regina terug heb gestolen kan ik Quinn en Regina tegen elkaar opzetten.'
Ik stopte met praten toen ik Jo weer in mijn hoofd hoorde, Dat wou ik je dus vertellen..Daarom moet ik naar je toe, dus vertel, waar the fu- ik grinnikte toen ze haar zin niet afmaakte. Waar ben je? siste ze.
Ik keek Graham aan. 'Met jou ben ik voor nu klaar.' zwarte mist kwam over hem heen die hem naar de kerkers bracht.
Wacht, niet schrikken dearie. zei ik. ik hield Jo haar gezicht in gedachtes waardoor er nu zwarte mist om haar heen kwam en ze even later voor me neus stond. 'Hayy,' zei ik grijnzend.

Jo Mari Gold The Dark Angel
"She is 10% Luck, 20% Skill..."

Wacht, niet schrikken dearie. ik schrok op, dat niet schrikken was niet gelukt, ik schrik alleen al als ik hem hoor, toch... Hij klinkt iets aardiger ofzo, hij waarschuwde me, nouja, waarschuwen is niet echt het goede woord maar toch! Opeens kwam er een zwarte mist om me heen en kwam ik in een kamer, waarschijnlijk het nieuwe huis van The Dark One. 'Hayy,' zegt hij grijnzend, ik kijk even om me heen, ja, dit is spooky, I like it! Mijn blik gaat naar buiten, gewoon niets, ja mist maar meer kan ik niet onderscheiden.
"Hey..." zeg ik argwanend, ik loop een beetje naar hem toe zodat er ongeveer 2 voetstappen tussen ons in zitten, "Er weet iemand van alles...." zeg ik zacht en grijns, geen idee waarom ik grijns maar waarschijnlijk om hem uit te dagen, "Iemand die machtig is..."

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Ik zie dat het haar moeite kost, maar ze glimlachte terug. Haar blik gaat naar de grond, onzeker kijk ik naar de vrouw die mijn dochter is. Maar op dat moment lijkt er iets in haar houding te veranderen. Voordat ik het goed en wel door heb, heb ik een huilend meisje in mijn armen die mij stevig omhelst. Ik slik even, dit had ik totaal niet verwacht, misschien wel gehoopt, maar ik was er totaal niet op voorbereid. Quinn verbergt haar hoofd op mijn schouder, nog steeds sta ik een beetje verstijfd. "Ik... ik..." komt het moeizaam uit haar mond. "weet het allemaal niet meer." Haar tranen druppen op mijn schouder, maar dat maakt mij niets uit. "Ik wil dit alles niet meer mam!" Bij dat laatste woordje gaat er een schok door mij heen, zo heeft ze mij nog nooit genoemd. Vanaf dat moment lijkt er iets te breken in mij en word ik overspoeld door allerlei emoties. Ook bij mij springen de tranen in mijn ogen. "Ssst, stil maar meisje. Het komt allemaal goed, ik ben nu bij je." Zeg ik geruststellend, mijn stem trilt een beetje. Ik druk haar dichter tegen mij aan. Op dit moment voel ik zoveel spijt dat ik haar in de steek gelaten heb. Al die jaren dat ze zonder mij moest opgroeien, ik had al haar belangrijke momenten in haar leven gemist. "Het spijt mij zo, ik had jou en je broer nooit achter mogen laten." Mijn stem klinkt hees. Voorzichtig maak ik mij los uit haar omhelzing en leg mijn hand onder haar kin zodat ze mij aankijkt. Ernstig kijk ik haar aan. "Ik wil dat je dat weet, ik heb veel fouten gemaakt in mijn leven. Maar dit was veruit de grootste."

---

When you believe your dreams come true

Ik heb het gevoel dat ik mijn moeder wurg met mijn knuffel, maar gek genoeg doe ik er niks tegen. Ik ben blij dat ik haar eindelijk kan omhelsen nu. "Ssst, stil maar meisje. Het komt allemaal goed, ik ben nu bij je." haar stem trilt een beetje, maar haar woorden stellen me toch gerust. "Het spijt mij zo, ik had jou en je broer nooit achter mogen laten." Haar stem klinkt vrij hees. Ze maakt zichzelf los van mijn wurging en legt een hand onder mijn kin, zodat ik haar wel moet aankijken. Ik haal snel met mijn vinger een paar tranen weg van mijn wang. Wanneer ik mijn vinger terug neem zie ik dat mijn mascara inderdaad is uitgelopen. Ik zie een ernstige blik van mijn moeders kant komen. "Ik wil dat je dat weet, ik heb veel fouten gemaakt in mijn leven. Maar dit was veruit de grootste." Ik haal mijn neus een keer goed op en veeg ditmaal met mijn mouw mijn tranen weg. "Iedereen is weg mam." ik probeer te stoppen met huilen maar dit gaat vrij lastig. Ik heb oog in oog gestaan met The Dark One, met zijn dochter en degene die de vloek heeft uitgesproken, iemand die grootmoeder Cora kende en dan zag ik ook nog Elsa levend bevroren worden. "Ik weet niet wat ik moet doen." Dan omhels ik haar weer. "Ik heb je gemist mam!" Graham Humbert / / Sheriff of Storybrooke / / Outfit Ik kneep mijn ogen dicht toen ik Gold opnieuw hoorde lachen. Langzaam werd ik helemaal gek van die lach. 'Ow dearie, nergens aan dit is de lot van iedereen'. Ik opende mijn ogen en keek hem geschrokken aan. 'Wel niet iedereen zal z'n hart verliezen, maar iedereen zal wel iets ergs ondergaan, de queen van arendelle is van ijs, jij hebt je hart terug en...' ik keek hem kwaad aan, maar ik kon nu eenmaal niks tegen hem beginnen. Hades had me een kans gegeven en die moest ik niet zomaar verspillen. 'Wel met dat goedje die ik van Regina terug heb gestolen kan ik Quinn en Regina tegen elkaar opzetten.' Ik schudde ongeloofwaardig met mijn hoofd. Hoe kon hij dit alles doen? Wat had men hem aangedaan? Het bleef even stil. Ik wist het niet zeker, maar het leek erop dat Gold met zijn gedachtes ergens anders was, maar niet voor lang. Zijn blik ging weer mijn kant op. 'Met jou ben ik voor nu klaar.' zwarte mist kwam rondom mij en ik was weg uit de kamer met Gold. Ik bestuurde de ruimte eens goed om me heen en bedenk me dan dat ik in een kerker zit. "Gold!" schreeuwde ik uit wanhoop. Langzaam liet ik mezelf langs een muur naar de grond zakken.

---

Do I look like Mother Teresa?

Quinn haalt haar neus een keer goed op en veegt ditmaal met haar mouw haar tranen weg. "Iedereen is weg mam." ik zie hoe ze vecht tegen haar tranen, en kijk haar een beetje verbaast aan. Wie zouden er weg zijn? Rustig uit praten. "Ik weet niet wat ik moet doen." Er volgt weer een omhelzing. "Ik heb je gemist mam!" Alweer voel ik hoeveel dat voor mij betekent. "Kom lieverd, we praten binnen verder." voorzichtig voer ik haar mee door de grote hal naar de woonkamer en plaats haar op de bank. Met mijn hand veeg ik de uitgelopen mascara van haar wang. Vervolgens loop ik naar de keuken en zet twee glazen neer, deze schenk ik vol met whisky. Hierna loop ik weer naar de kamer en reik Quinn een glas aan. Vervolgens neem ik plaats naast haar op de bank en leg een hand op haar knie. "Vertel eens meisje, wie zijn er allemaal weg?" Ze kende hier toch niemand in Storybrooke? Dit was haar eerste keer hier. En naar mijn weten waren er geen mensen verdwenen uit Storybrooke, op Graham na dan. Wel had ik haar met Elsa zien lopen, herinnerde mij ik. "Heb je hier al vrienden gemaakt?" eigenlijk ben ik heel nieuwsgierig en wil alles van Quinn weten, of we op elkaar lijken, waar ze van houdt, wat Cora haar geleerd heeft. Maar voor nu houdt ik mij in, aangezien ze overduidelijk van streek is.

---

When you believe your dreams come true

Don't trust the darkness

Rumplestiltskin[/center]
'Hey..' zei ze, ze liep ene beetje naar me toe zodat er ongeveer 2 voetstappen tussen ons in zitten. 'Er weet iemand van alles.' zei ze zacht, vragend keek ik haar aan, wacht iedereen die alles weet? who the hell is dat?, ik zag haar grijnzen en ik grijnsde terug. 'Iemand die machtig is.'
Wie kan er nu machtiger zijn dan mij, the dark one himself! ik lachte even schamper en keek daarna Jo aan. 'Wie is die zogezegt machtige persoon?' siste ik, als ze echt mijn dochter was dan zou ze voor die informatie iets terug willen en als ze dat zou doen en ze was me dochter zou ik als haar vader trots zijn, want zo hoort het niks zomaar weggeven.

Jo Mari Gold The Dark Angel
"She is 10% Luck, 20% Skill..."

'Wie is die zo gezegd machtige persoon?' ik grinnik even en kijk The Dark One aan, hij denkt toch niet dat ik dat zomaar ga vertellen? Nee, natuurlijk niet, ik wil iets terug, een deal.
"Voordat ik het vertel wil ik er iets ervoor terug.." zeg ik grijnzend en doe een stapje naar achter, "Een deal..." Ik draai me op mijn hakken om en zwaai- eigenlijk hetzelfde hoe mijn vader ook vaak doet, meh ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan!- even met mijn armen, na ongeveer 5 stappen draai ik me om, even wat afstond, ik bedoel, als hij een woedeaanval krijgt ben ik niet het eerste, "Ik wil mijn hart..." zeg ik, kijk het feit dat hij me kan besturen zit me niet zo lekker, het feit dat ik geen emotie heb zit me niet lekker en het feit dat ik pijn krijg wanneer hij dat wil zit me al helemaal niet lekker!

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Don't trust the darkness

Rumplestiltskin[/center]
'Voordat ik het vertel wil ik er iets ervoor terug..' ze doet het, ze gaat het gewoon doen ze wilt een deal, 'Een deal.' ik grijnsde, ze draaide zich op haar hakken om en zwaaide zoals ik altijd zwaaide, ok deed ik dat echt? dat was eigenlijk best wel weird maar ach who cares. Na ongeveer 5 stappen draaide ze zich om. 'Ik wil mij hart.' zei ze. Ik toverde met misschien wat tegenzin het houten kistje met haar hart tevoorschijn, de hart haalde ik eruit het kistje toverde ik weg en ik gaf het hart aan haar terug. Ook vebrak ik de vloek.. 'Nou vertel he't.' zei ik kalm.

Emma Swan "The Savior" America, Storybrooke, voor het huis van Killian, Killian&Henry — Outfit Langzaam reed Killian de auto een parkeer vak in. Ik bestudeerde goed het huis wat ik voor me zag staan. 'Als jullie willen mogen jullie bij mij verblijven, ik kan jullie anders ook wel afzetten bij Mary Margaret of bij Granny's als je dat liever hebt.' Mijn blik ging van het huis weer naar Killian. Ik zag een vragende blik van zijn kant komen. Ik leunde wat meer naar het toe en gaf een kleine kus. Ik streelde met mijn hand langs zijn wang. 'Het was altijd al ons plan geweest om samen een huisje te nemen in Storybrooke,' zei ik met een klein glimlachje. Ik maakte mijn gordel los en stapte de auto uit. Het was een lange rit geweest van New York naar Storybrooke en eindelijk kon ik mijn rug weer even rekken. 'De tijd loopt wel gewoon door,' merkte ik op toen ik naar de klokkentoren keek. Ik sloeg het portier achter me dicht. Uit de kofferbak haalde ik mijn koffers en die van Henry. 'Vind je het erg als ik zo Storybrooke eens ga verkennen?' vroeg ik Killian nadat ik hem opnieuw een kus had gegeven.

“I knew the moment I saw him that I never stopped loving him.”

---

Always follow your dreams or else you'll live in a nightmare

Jo Mari Gold The Dark Angel
"She is 10% Luck, 20% Skill..."

Ik grijns als ik de tegenzin van The Dark One zie als hij mijn hart aan me terug geeft, nog een mooi cadeautje was dat hij de vloek verbrak, geen pijn voor mij! 'Nou vertel het.' ik grijns even, ik hoop dat hij zometeen niet boos op me word omdat hij er misschien niets mee kan...
"Hades..." zeg ik, "Hij weet alles van de vloek, geen idee of hij meer weet, hij is in ieder geval gevaarlijk, hij moet snel weg..." ik kijk even om me heen, "Je was hier met iemand is het niet? Wie?" ik doe een stapje naar voren en ga op een stoel zitten, ik hoop dat ik mag zitten.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Don't trust the darkness

Rumplestiltskin[/center]
'Hades...' zei ze, ik probeerde me te herinneren wie dat was, ik had dan ook het gevoel dat ik moest weten wie dat was maar hoe goed ik ook deed nadenken ik kon het me gewoon niet herinneren, wel proberen om dat niet te laten merken. 'Hij weet alles van de vloek, geen idee of hij eer weet, hij is in iedergeval gevaarljk, hij moet snel weg.'Gevaarlijker dan mij?' ik wees naar mezelf. 'Wat weet hij allemaal, weet hij van mij? en mijn plan?' waarschijnlijk wist ze dat niet en als hij inderdaad zo gevaarlijk is als ze zegt dan moet hij inderdaad snel uit de weg worden geruimd. 'Hoe dood ik hem?' ze ging op een stoel zitten iets wat ik normaal niet pik als ze dat zonder toestemming doen maar voor deze ene keer laat ik het aar zo. 'Je was hier met iemnd is het niet? wie?' wat een slimme meid, natuurlijk was dit geen geheim.
'Ik heb Regina's liefje, hoe heette hij ook al weer?' ik dacht even na. 'Ah ja, Graham!' ik grijnsde. 'Graham was hier.'

"Kom lieverd, we praten binnen verder." ik veeg opnieuw snel wat tranen weg voordat ik door Regina meegenomen word naar binnen. We nemen samen op de ban plaats. Met haar hand veegt ze mijn uitgelopen mascara weg. Ze laat me heel even alleen om de bank om naar de keuken te lopen. In de korte tijd dat ik alleen was kon ik mooi het huis gedeeltelijk bestuderen. In mijn ooghoeken zie ik dat Regina al weer terugkomt van de keuken met twee glazen in haar hand. Ze reikt mij er eentje, die ik dan ook aanpak. Aan de geur merk ik gelijk dat het whisky is. Ik neem nog geen slok maar laat de whisky in het glas een beetje heen en weer bewegen door het glas te bewegen. "Vertel eens meisje, wie zijn er allemaal weg?" na deze vraag heb ik eerst een slok alcohol nodig. "Heb je hier al vrienden gemaakt?" ik drink het glas in één keer leeg. Het glas houd ik in mijn handen, omdat dat nu even fijn aanvoelde. Ik slik even een keer. De tranen zijn al wat droger geworden en ik kom eindelijk makkelijker uit mijn woorden. "Nou kijk..." ik vertel het hele verhaal vanaf de inktvis tot aan de ontmoeting met Hades. Bij het gedeelde dat ik Rumplestiltskin was tegenkomen had ik eerlijk toegegeven dat ik bang voor hem was net zoals voor die Hades, aangezien hij grootmoeder Cora kende. "Ariël heb ik niet meer gezien en Elsa is levend bevroren in de winkel van Gold en Hendrick heb ik ook niet meer gezien nadat hij met zo'n Gold was meegegaan." Graham Humbert / / Sheriff of Storybrooke / / Outfit Met mijn hoofd sla ik mezelf zachtjes tegen de muur. Wat voor zin had het om mezelf echt pijn te doen met deze harde muren. Ik loop richting de tralies toe en pak deze stevig vast waarna ik er probeer aan te trekken. "Verdomme Gold!" schreeuw ik zo hard als ik kan. Ik schreeuw mijn frustraties uit terwijl ik nog steeds de tralies probeer kapot te maken. "Je had je tijd toch beter moeten besteden sheriff." ik kijk om als ik opeens Hades in mijn cel zie. "Hades?" vraag ik, "Nee Zeus. Tuurlijk ben ik het." ik laat de tralies los en loop zijn kant op. "Jij kan mij hier weghalen, toch?" Hades gaf een klein knikje, "Klopt, maar deze Dark One heeft mijn aandacht. Ik ben benieuwd naar zijn plan. Ik laat hem je nog even langer hebben." een grote blauwe vlammenzee verscheen om Hades waarna ik weer helemaal alleen in de kerker was.

---

Do I look like Mother Teresa?

Na mijn vragen drinkt Quinn in één keer haar glas leeg, ze heeft in ieder geval dezelfde smaak als ik. Ze slikt even een keer. "Nou kijk..." Aandachtig luister ik naar haar verhaal. Bij het stuk over de inktvis moet ik kort grinniken, maar kijk haar tegelijkertijd een beetje trots aan. Nu ik haar kant van het verhaal hoorde snapte ik wat de bedoeling was. Dit bevestigde dat Quinn slim en getalenteerd was. Ik knik even bemoedigend als ze verteld dat ze bang is voor Rumplestiltskin, het is begrijpelijk en verstandig. Als je bang bent dan ben je op je hoede en dat is altijd nodig bij Rumple, helemaal in zijn huidige staat. Als ik hoor dat Hades in Storybrooke is schrik ik een beetje. Ik laat mij iets naar achteren zakken en staar even voor mij uit. Ik wist dat Hades zich bemoeide met het leven van Graham, maar niet dat hij zich ook liet zien aan andere mensen in Storybrooke. Ik nam en slok van mijn drinken en luisterde verder naar het verhaal van Quinn. "Ariël heb ik niet meer gezien en Elsa is levend bevroren in de winkel van Gold en Hendrick heb ik ook niet meer gezien nadat hij met zo'n Gold was meegegaan." Ik kon het niet laten om te glimlachen, Quinn was zoveel beter dan ik. Ze had al vrienden gemaakt en was bezig met het oplossen van de vloek. Ik kon haast niet geloven dat zij mijn dochter was. Pas nu begin ik de relatie tussen Snow en Emma te begrijpen. Ik zuchtte even toen ik weer in de realiteit kwam. "Het is terecht dat je bang bent voor Hades, hij komt uit de onderwereld en is één van de gevaarlijkste mensen die ik ken. Ook Rumple is in deze staat zeer gevaarlijk. We moeten dus voor beide goed oppassen." zei ik met een serieus blik. Ik slikte even en mij blik veranderde een beetje. "Quinn, Ik ben trots op je, niet alleen omdat je de vloek deels heb opgelost. Maar ook dat je ondanks de opvoeding van Cora en dat je the Evil Queen als moeder hebt, bent opgegroeid tot een jonge zelfstandige getalenteerde vrouw die voor het goede pad heeft gekozen." Ik kuchtte even en dronk mijn glas leeg. "Sorry, genoeg sentimenteel gedoe voor nu." vervolgens sprong ik overeind. "Wat wij gaan doen is de locatiespreuk afmaken waar ik mee bezig ben, ik kan je hulp denk ik wel gebruiken. Vervolgens gaan we naar Rumple en halen we Graham terug en zorgen we ervoor dat Elsa wordt ontdooid." Ik had wel gezien dat Elsa veel betekende voor Quinn, ik was blij dat ze hier vriendschap heeft kunnen sluiten en die laat ik niet verpesten door Rumplestiltskin. Ik pakte de hand van Quinn vast. "Ik neem je mee naar een plek die veel voor mij betekend." Er verscheen paarse rook om ons heen en vervolgens stonden we in het graf van mijn vader. "Dit is het graf van jouw opa, Henry Mills." Ik liet haar hand los en liep naar het pruttelende drankje en voegde er een aantal ingrediënten aan toe. "Als je wil mag je mij komen helpen met de locatiespreuk." Im glimlachte voorzichtig. Ik was wel benieuwd wat Quinn allemaal had geleerd van mijn moeder.

---

When you believe your dreams come true

Ik vond het erg fijn dat mijn moeder me geen ene keer onderbroken had in het verhaal en dat ze aandachtig alles aanhoorde wat ik allemaal te vertellen. Ik moest even blozen toen ze om de inktvis moest lachen, maar ik zag een trotse blik in haar ogen wat mij goed deed. Wanneer ik klaar ben met mijn verhaal zie ik een glimlach op het gezicht van mijn moeder. Ik weet niet waarvoor die glimlach dient. Dit alles was toch niet om te lachen? Een zucht vebreekt de korte stilte en ik kijk nieuwsgierig mijn moeder aan. "Het is terecht dat je bang bent voor Hades, hij komt uit de onderwereld en is één van de gevaarlijkste mensen die ik ken." een rilling gaat over mijn rug. Ik had oog in oog gestaan met Hades. De Hades! De Hades van Zeus en Poseidon? Gelukkig wist ik het daar nog niet, anders was ik zeker te weten flauwgevallen. "Ook Rumple is in deze staat zeer gevaarlijk. We moeten dus voor beide goed oppassen." aan haar blik te zien weet ik meteen dat ze dit serieus meent. Het kwam vrij gek over. Ik ken mijn moeder alleen van de verhalen, maar toch leek ik haar zo snel te begrijpen. "Quinn, Ik ben trots op je, niet alleen omdat je de vloek deels heb opgelost. Maar ook dat je ondanks de opvoeding van Cora en dat je the Evil Queen als moeder hebt, bent opgegroeid tot een jonge zelfstandige getalenteerde vrouw die voor het goede pad heeft gekozen." ik voelde dat ik opnieuw bloosde. ik was de kant op aan het gaan van Light Magic, maar er waren altijd afslagen naar Dark Magic. Ik moest maar één foutje maken. "Sorry, genoeg sentimenteel gedoe voor nu." vervolgens sprong Regina overeind. "Wat wij gaan doen is de locatiespreuk afmaken waar ik mee bezig ben, ik kan je hulp denk ik wel gebruiken. Vervolgens gaan we naar Rumple en halen we Graham terug en zorgen we ervoor dat Elsa wordt ontdooid." Ik ben blij over het feit dat ze me wilt helpen met het ontdooien van Elsa, maar ik heb werkelijk geen idee wie die Graham is waar ze het over heeft. Ik voel hoe ze mijn hand beetpakt . "Ik neem je mee naar een plek die veel voor mij betekend." Er verscheen paarse rook om ons heen en vervolgens stonden we in the middle of nowhere "Dit is het graf van jouw opa, Henry Mills." Mijn hand werd los gelaten en bewonderd keek ik om me heen. "Als je wil mag je mij komen helpen met de locatiespreuk." ik loop nog niet naar de locatiespreuk toe, maar bestudeer alles in deze grafkelder. "Wie is die Graham waar je het over had?" kon ik nu eindelijk vragen. "En waarom heeft Rumplestiltskin hem? Wat is er gebeurd?"

---

Do I look like Mother Teresa?