OUAT||A New Curse|| Speeltopic 2 - Speeltopics

Goodbye home; hello Storybrooke!

Iedereen word wakker in Storybrooke. Maar dan ook echt iedereen. Dus ook uit andere werelden, zoals Neverland, Oz, Wonderland en nog veel meer. Er is magie en iedereen weet nog wie hij/zij is. Maar wie heeft deze duistere vloek uitgesproken? En waarom? Iedereen heeft een motief, bijna niemand lijkt de waarheid te spreken. Vriendschappen en relaties worden onder druk gezet en langzamerhand verandert Storybrooke in een regelrechte hel.

'Who did this to us?' Wat kan je spelen? We spelen personages die door een vloek naar Storybrooke zijn gebracht. Het is zo'n machtige vloek, dat echt iedereen wordt getransporteerd. Dus ook uit andere werelden.

Regels: X. De normale Quizlet regels, uiteraard. X. Het is handig als je Once Upon a Time kent, om de personages beter te begrijpen, maar dat is niet verplicht. X. Bespreek relaties. Lijstje: Naam: Leeftijd: Uiterlijk: Innerlijk: Hobby's: Magie: Wapens: Verleden: Relaties:

There is magic here... So...

[ bericht aangepast op 26 sep 2016 - 21:00 ]

---

Never grow up, it's a trap.

Rumplestiltskin
Ik hoorde Jo weggaan en vond het ook voor mij tijd om mijn spullen te pakken en te vertrekken uit deze kot, ik hield van grote huizen en dit was alles behalve groot, mijn spullen toverde ik weg en zelf verdween ik ook, al gauw stond ik voor zo duister scary landhuis dat recht uit een horrorfilm zou komen, ik liep de hekken door, door de grote tuin en en de lange trap op, bij de deuren bleef ik staan en draaide ik me om, ik maakte deze stuk bos donkerder en toverde dikke mist die ver door de bossen trok, zo konden ze mijn huis moeilijker zien, ik liep naar binnen en zorgde dat al mijn spullen kwamen te staan waar ik ze wilde hebben.

Damian Hook
Ik werd even nerveus toen ik zag dat Ariel me onderzoekend aan keek, waarom deed ze dat? ik keek haar aan en bedacht me ineens dat ze best mooie ogen heeft, oke waarom denk ik dat? wat gebeurt er? ze ging op tafel zitten. 'Waarom wil je hem zien dan?' vroeg ze. 'Vragen of hij een baan voor mij heeft hier.' stamelde ik.

Quinn nam plaats op de toonbank en keek mij met een serieus blik aan. "Er is geen twijfel over mogelijk dat Gold hier achter zit. Echter heb ik wel een theorie, waarom hij alles heeft vertelt." Ik knikte nieuwsgierig, benieuwd naar waar ze aan zat te denken. "Gold heeft ons alles vertelt in de hoop dat wij terug naar Jo zouden gaan. Wat dus is gelukt. Hij heeft mijn geheim en jou ijs. Wat hij ermee moet? Geen idee, maar het is vast niks goed." Ze haalde een hand door haar haar en slaakte een diepe zucht. "In de tijd dat we hier naartoe zijn gegaan heeft hij zijn kamp verplaatst en waarschijnlijk Jo iets aangedaan. We hebben het overigens wel over The Dark One..." Ik knikte weer, maar keek haar even verbaast aan. "Ik denk dat je gelijk hebt, maar wat kan hij met mijn ijs beginnen?" Ik staarde even naar mijn handen. "Ik bedoel, alleen ik kan het besturen, hij kan er vrij weinig mee lijkt mij." Het belletje van de winkel rinkelde, waardoor ik mij snel omdraaide. Jo kwam zelfverzekerd naar binnen lopen, mijn blik vertrok direct. "Wat kan ik voor jullie doen dames?" vraagt ze beleefd. Waar haalde ze het lef vandaan? "Jij, jij hebt dit gedaan. Waarom?" Ik besloot mijn gedulde te bewaren en haar eerst haar verhaal te laten doen. Voor de tweede keer werd opgeschrikt door de bel, toen ik mij omdraaide klapte de winkeldeur open. Maar er kwam niemand binnen. "Vreemd?" merk ik op en kijk Quinn en Jo vragend aan. Hierna loop ik naar de deur en werp een blik over straat, maar er is niemand in de buurt. Ik zucht en draai mij weer om, ik sluit de deur achter mij. "Het was vast de wind," zeg ik tegen Quinn. Ik loop weer richting de toonbank. Plotseling voel ik een helse pijn door mijn hele lichaam stromen, ik krimp in één en schreeuw het uit. Zoiets had ik nog nooit gevoeld. Door de pijn heb ik geen controle over mijn krachten, waardoor er op verschillende plekken om mij heen scherpe ijspegels verschijnen. "Quinn je moet hier wegwezen," schreeuw ik. Een kleine sneeuwstorm verschijnt om mij heen. Ik probeer overeind te komen, maar mijn voet voelt zwaar. Als ik naar beneden kijk zie ik dat mijn linkervoet alleen nog maar uit ijs bestaat. Dit had ik nog nooit gezien, ik had nog nooit mijn krachten op mijzelf kunnen gebruiken, bovendien was ik bestand tegen ijs. Het ijs kwam via mijn been langzaam omhoog en ook mijn rechtervoet veranderde in ijs. Met alle macht probeerde ik het ijs te laten verdwijnen, het lukte hooguit het proces te vertragen. Maar ik wist dat ik het niet lang vol kon houden. "Quinn, zeg tegen Anna dat ik van haar hou! En Quinn.. je bent een goede vriendin." Ik slikte en er liep een traan over mijn wang, wetend dat het snel gedaan zou zijn met mij.


















Graham trok zijn wenkbrauw op uit verbazing. Ik zag dat hij sprakeloos was, wat zeer begrijpelijk is. "Huh, maar..." Hij schudde ongeloofwaardig zijn hoofd. "Ze heet Quinn Rayna en geen Quinn Mills." Hij pakt zijn boekje en laat de aantekening van Quinn zien. "Hier, heeft ze zelf gezegd, behalve," Hij kijkt mij aan met een blik die mij vertrouwen geeft. "als er iets tussen jullie is gebeurd waardoor ze jou achternaam niet wilt." Hij denkt even na "Wat ik me ook afvraag Regina, waarom heb ik haar nooit in het kasteel gezien bij jou?" Ik glimlach een beetje ongemakkelijk. "Quinn Rayna Mills, is haar naam. Ook heeft ze nog een jongere broer, genaamd Hendrick." Ik bekeek kort de aantekeningen die Graham mij voorhield, wat had ze nou weer uitgespookt. "Ik ben haar moeder, maar ik heb haar niet opgevoed," antwoorde ik. "Op jonge leeftijd heb ik ze naar mijn moeder gestuurd in Wonderland, zij heeft ze laten opgroeien." Ik staarde hem even aan, ik had dit nog nooit aan iemansd verteld. "Ik ging in opleiding bij Rumplestiltskin en daarna sprak ik de vloek uit, en kwamen jij en ik in Storybrooke. Er was simpelweg geen plek voor jonge kinderen in mijn leven, wraak nemen op Snow stond voorop. Daarnaast..." Ik slikte, "Het herinnerde mij teveel aan... aan Daniël,' mijn gezicht betrok een beetje.

[ bericht aangepast op 10 sep 2016 - 17:55 ]

---

When you believe your dreams come true

Ariël Sparrow The Pirate
"Who can I Trust?"

"My Head's Under Water, but I'm Breathing Fine..."

Clothes
'Vragen of hij een baan voor mij heeft hier.' stammelde hij waardoor ik glimlach. "Waarom ben je zo verlegen?" grijns ik, mensen mogen bang voor me zijn maar dat betekend niet dat ze verlegen hoeven te zijn. Die Elsa, die mag bang voor me zijn, zij is gewoon vervelend!
"Ik bedoel, ik bijt niet zo snel mensen, verwond niet zo snel mensen en doe niet zo snel mensen pijn..." zeg ik lachend, tja, niet zo snel, "Ik doe alleen gemeen als anderen gemeen tegen mij doen, jij doet niet gemeen tegen mij dus ik ben aardig terug..." ik sta op en ga voor Damian staan en kijk hem aan.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Damian Hook
'Waarom ben je zo verlegen?' grijnsde ze, ik verstijfde even moest ik hier nou echt antwoord op geven? 'Ik beoel, ik bijt niet zo snel mensen, verwond niet zo snel mensen en doe niet zo snel mensen pijn.' zei ze lachend, ik grinnikte. 'Ik doe alleen gemeen als anderen gemeen tegen mij oen, jij doet niet gemeen tegen mij dus ben ik aardig terug.' ze stond op en ging voor me staan, ze keek me aan weer werd ik even zenuwachtig en wist ik niet wat ik moest zeggen, ik voelde haar lichaamswarmte dat me rare dingen liet voelen, die ik zo snel niet kon plaatsen. 'I-ik vindt het een b-eetje lastig...' stamelde ik en ik keek weg. 'Om met vrouwen om te gaan.' ik lachte zenuwachtig. 'I-ik weet niet hoe ik ze zo goed mogelijk moet behandelen, hoe ik ze moet aanspreken en zorgen dat ze zich niet ongemakkelijk bij m-mij uhm voelen..'

Ariël Sparrow The Pirate
"Who can I Trust?"

"My Head's Under Water, but I'm Breathing Fine..."

Clothes
'I-ik vindt het een b-eetje lastig...' ik moest mijn lachen inhouden, echt best schattig. 'Om met vrouwen om te gaan.' ik keek hem onderzoekend aan, om met vrouwen om te gaan? Vrouwen zijn toch bijna hetzelfde als mannen? 'I-ik weet niet hoe ik ze zo goed mogelijk moet behandelen, hoe ik ze moet aanspreken en zorgen dat ze zich niet ongemakkelijk bij m-mij uhm voelen..' ik begin te grinniken, "Nou op dit moment ben je niet op de goede weg als je ze niet ongemakkelijk wilt laten voelen..." grijns ik, "Blijf gewoon lekker jezelf en spreek ze aan zoals jij dat wilt..." ik kijk verbaasd naar mezelf, sinds wanneer geef ik goede raad!? Wow!

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Elsa knikt naar me, maar toch zie ik wat verbazing in haar gezicht. "Ik denk dat je gelijk hebt, maar wat kan hij met mijn ijs beginnen?" Ze staarde naar haar handen. Het gaf me een akelig gevoel, omdat ik niet wist wat er zou gebeuren. Maar wat wilde hij met mijn geheim? Daarmee kon hij toch helemaal niks? "Ik bedoel, alleen ik kan het besturen, hij kan er vrij weinig mee lijkt mij." ik gaf een klein knikje, maar de woorden van Elsa stelde me niet gerust. We hadden het natuurlijk wel over The Dark One. Op dat moment gaat het belletje van de winkeldeur. Elsa en ik kijken tegelijkertijd naar de deur. Opeens staat Jo daar in de deuropening. Ze kwam naar binnen alsof er niks aan de hand was. "Wat kan ik voor jullie doen dames?" vroeg ze beleefd. Ik kon mijn oren niet geloven. Waar haalde die Jo het lef vandaan om opeens de winkel binnen te komen. Het was dan weliswaar de winkel van haar vader, maar na wat ze ons geflikt had.... "Jij, jij hebt dit gedaan. Waarom?" ik kijk naar Elsa. Ik hoop dat dit niet gaat escaleren. Opnieuw klinkt het belletje van de winkeldeur. Opnieuw kijken Elsa en ik allebei naar de deur, maar er kwam niemand binnen. "Vreemd?" merkte Elsa op waarna ze mij en Jo vragend aankijkt. Hierna liep ze naar de deur en wierp een blik over straat. Elsa slaakt een zucht en draai zich weer om waarna ze deur achter haar sluit. "Het was vast de wind," zegt ze tegen mij, waarop ik haar een bevestigend knikje geeft. Ze komt weer mijn kant oplopen, terwijl ik Jo nog steeds in de gaten houd. Opeens viel Elsa naar de grond en begon te schreeuwen. Vanuit het niets kwamen er ijspegels door de hele winkel. Uit schrik viel ik achterover achter de toonbank. "Elsa?!" schreeuw ik wanhopig naar haar. "Quinn je moet hier wegwezen," schreeuwt ze terug. Een kleine sneeuwstorm verschijnt om haar heen. Ik probeer naar Elsa toe te rennen, maar er verschijnt alweer een ijspegel voor me. Ik zie dat Elsa's voet langzaam in ijs veranderd. "Elsa, wat is er aan de hand? Je had alles toch onder controle?" ik voel dat er tranen verschijnen in mijn ooghoeken. "Quinn, zeg tegen Anna dat ik van haar hou! En Quinn.. je bent een goede vriendin." Ik schud mijn hoofd heftig. "Nee, nee NEE!" schreeuw ik. Met mijn vuurballen hoop ik het ijs te laten smelten, maar wanneer het verdwijnt komt het al snel weer terug. De enige goede vriendin die ik hier had was bijna weg. Het drong tot me door dat ik Elsa niet zou kunnen redden. Ik rende naar Jo en greep haar beet waarna ik samen met haar de winkel uit verdween door middel van mijn magie. Ik duwde Jo tegen de muur aan en hield mijn arm op haar keel. "Wat heb je gedaan?!" Graham Humbert / / Sheriff of Storybrooke / / Outfit Er verscheen een ongemakkelijke glimlach op het gezicht van Regina. "Quinn Rayna Mills, is haar naam. Ook heeft ze nog een jongere broer, genaamd Hendrick." Ze bekeek de aantekeningen die ik haar gegeven had. "Ik ben haar moeder, maar ik heb haar niet opgevoed," antwoordde ze. Ik keek haar verbaast aan, maar echter was ik ook weer niet verbaast. Ik had Quinn tenslotte nooit in het kasteel gezien. "Op jonge leeftijd heb ik ze naar mijn moeder gestuurd in Wonderland, zij heeft ze laten opgroeien." Quinn en Hendrick waren door die heks van een Cora opgevoed? "Ik ging in opleiding bij Rumplestiltskin en daarna sprak ik de vloek uit, en kwamen jij en ik in Storybrooke. Er was simpelweg geen plek voor jonge kinderen in mijn leven, wraak nemen op Snow stond voorop. Daarnaast..." Regina slikte, "Het herinnerde mij teveel aan... aan Daniël,' ik kijk Regina diep in de ogen aan en wil vragen wie Daniël is. Daarom besluit ik om het haar te vragen. "Wie is die Daniël?" vraag ik nieuwsgierig.

---

Do I look like Mother Teresa?

Rumplestiltskin
Ik dacht na waarschijnlijk was de vloek nu inmiddels bij Elsa, nu moest ik bedenken hoe ik Regina dochter en haarzelf kon uitschakkelen, de drankje heb ik haar nu niet terug laten stelen terwijl ik die wel nodig had om hun pijn te doen, wel ik wist waar Regina woonde ik wist waar ze die drankje verborgen hield ik grijnsde en verdween, ik verscheen voor de kast waar ze de drankje had, ik hoorde stemmen wat betekende dat Regina bezoek had, mooi dan zal ze waarschijnlijk niet in de gaten hebben dat ik er was, ik zocht in de kasten, trok lades open in de hoop dat ik het flesje kon vinden, perongeluk stootte ik een dikke boek van de kast ik luisterde even of ze het hadden gehoord maar hoorde voor nu niks, snel zocht ik verder en eindelijk in een versierd kistje vond ik het zwarte flesje met een doodskop erop en daar R & Q wat Regina en Quinn betekent. Ik grijnsde.

Damian Hook
'Nou op dit momet ben je niet op de goede weg als je ze niet ongemakkelijk wilt laten voelen..' ze grijnsde, 'Blijf gewoon lekker jezelf en spreek ze aan zoals jij dat wilt..' ze keek verbaast waarschijnlijk had ze nooit zulk advies gegeven ik grinnikte even en voelde me al gelijk wat meer op mijn gemak bij haar. ''Dankje wel, je bent erg aardig Ariel.' Ariel sprak ik op een lieve zachte manier en onderzoekend keek ik haar aan, ze is lief en mooi.
'Zou je misschien wat bij Granny's willen drinken en eten?' zei ik toen ik mijn maag hoorde knorren.

Jo Mari Gold The Dark Angel
"She is 10% Luck, 20% Skill..."

"Jij, jij hebt dit gedaan. Waarom?" ik begin te grijnzen, dus ze weten het, eigenlijk wist ik het ook wel maar ze wisten het heel zeker. Opeens ging de deur open, de twee meiden keken er allebei aan, mij boeide het niet maar toen Elsa vreemd zei keek ik even om, er stond niemand... Elsa loopt naar de deur en doet hem dicht "Het was vast de wind," ik kijk de twee aan, dat kan niet, de wind, ik weet zeker dat ik de deur goed had dichtgedaan, was dit magie? Opeens klinkt er een schreeuw en valt Elsa op de grond. Quinn valt naar achter waardoor ik mijn lachen even niet in kan houden "Elsa?!" schreeuwt Quinn wanhopig naar haar. "Quinn je moet hier wegwezen," schreeuwt ze naar Quinn, oh fijn, ik hoef niet weg te gaan, ik mag lekker rotten in de hel, logisch denk ik... Langzaam veranderd Elsa haar voet in ijs, zeker weten The Dark One. "Elsa, wat is er aan de hand? Je had alles toch onder controle?" oké... Dus dat watje heeft haar magie ook nog niet eens onder controle, wat een catastrofe! "Quinn, zeg tegen Anna dat ik van haar hou! En Quinn.. je bent een goede vriendin." Oh mijn god, serieus? Gaan we sentimenteel worden!? "Nee, nee NEE!" schreeuw ik. Quinn probeerde nog wat met vuurballen maar het werkte niet, nu ben ik er zeker van, dit was The Dark One. Opeens kwam Quinn mijn kant op, pakte mijn arm en we verdwenen. Ik deed mijn ogen open en het eerste wat er gebeurde was dat ik tegen de muur werd aangeduwd en er een arm op mijn keel kwam, auw... "Wat heb je gedaan?!" ik kijk Quinn verwonderd aan, "Wat heb ik gedaan!?" roep ik uit, niet dat dat zo goed ging want ik had een arm bij mijn keel "Sorry maar laat mij hierbuiten!" ik kijk Quinn aan, meh waarom heb ik nu geen magie, gelukkig weet zij het niet, "Wat kan ik eraan doen dat die Elsa haar krachten niet kan besturen!"

Ariël Sparrow The Pirate
"Who can I Trust?"

"My Head's Under Water, but I'm Breathing Fine..."

Clothes
''Dankje wel, je bent erg aardig Ariel.' ik keek verbaasd op, dat is de eerste keer dat iemand dat tegen me zegt. Ik denk dat het positief is, als ik nu op een schip had gezeten had ik het opgevat als een beledeging maar hier op het land is het volgens mij een compliment.
'Zou je misschien wat bij Granny's willen drinken en eten?' ik kijk hem lachend aan, "Voedsel past er altijd in..." grap ik, "Dus ja natuurlijk..."

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Damian Hook
Ze keek me lachend aan. 'Voedsel gaat er altijd in.' Grapte ze ik grinnikte even. 'Dusja natuurlijk.'ik glimlachte gelukkig zei ze ja! Ik pakte even uit blijdschap haar hand vast maar liet al gauw los toen ik me bedacht dat, dat niet echt gepast was.
'Zullen we dan?'

Ik zag een verwonderde blik in Jo haar ogen. "Wat heb ik gedaan!?" riep ze uit. Het kwam er vrij moeizaam uit, omdat ik nog altijd mijn arm tegen haar keel had gedrukt. "Sorry maar laat mij hierbuiten!" nu dringt het tot me door dat Jo nog helemaal geen magie heeft gebruikt. Ze had mij allang aan de kant kunnen duwen met magie, tenzij... "Wat kan ik eraan doen dat die Elsa haar krachten niet kan besturen!" ik negeer de opmerking en trek een mouw weg van Jo. "Ik wist het," op dat moment wist ik dat Jo geen gevaar meer was, dus liet ik mijn arm zakken en deed ik een stap achteruit. "Elsa is zelf immuun voor ijs, als ik haar verhaal ooit goed gelezen heb," ik twijfelde nu over het laatste. Had ik het verhaal wel goed gelezen? "Wat is er eigenlijk gebeurd tussen jou en Gold?" vraag ik haar, terwijl ik een klein knikje gaf richting de armbanden. "We weten dat je bij hem was. Hij heeft alles verteld..." ik kijk om naar de winkel achter ons. Onder de deur door zie je de ijskoude dampen verschijnen. De tranen van net waren nu alweer gedroogd, vanwege de woede die in mij opging. "Ik wil dat je alles vertelt!" Graham Humbert / / Sheriff of Storybrooke / / Outfit Ik wacht nog op het antwoord van Regina als ik opeens boven iets hoor. Ik kijk Regina vragend aan en ren gelijk door naar de trap. "Het komt uit je kamer," fluister ik naar haar. Ik ren zachtjes de trap op en trek mijn pistool. Zachtjes loop ik naar de deur toe en met mijn voet trap ik deze open waarna ik mijn pistool op de persoon in de kamer richt. "Gold?" zeg ik verrassend. "Wat doe je in de kamer van Regina?"

---

Do I look like Mother Teresa?

Ariël Sparrow The Pirate
"Who can I Trust?"

"My Head's Under Water, but I'm Breathing Fine..."

Clothes
Hij pakte even uit blijdschap mijn hand vast maar liet hem snel weer los. Best schattig eigenlijk.
'Zullen we dan?' ik knik even en loop naar de deur van de kamer, het ziet hier eigenlijk zo anders uit! Een schip is veel mooier! Niet zoveel spul, veel bewegingsruimte en veel rum!
"Waar moeten we langs? Ik weet niet waar we heen moeten..." glimlach ik.

Jo Mari Gold The Dark Angel
"She is 10% Luck, 20% Skill..."

Opeens trekt Quinn mijn mouw weg waardoor mijn armbanden te zien waren, fijn... "Ik wist het," zet ze, verdomme! Ach, er was 1 pluspuntje, ze liet haar arm wel zakken waardoor ik weer normaal adem kon halen. "Elsa is zelf immuun voor ijs, als ik haar verhaal ooit goed gelezen heb," ik grijns als ik de twijfel in haar stem hoor, 100% zeker van haar zaak is ze niet, mooizo "Wat is er eigenlijk gebeurd tussen jou en Gold?" verdomme, ik moet een smoesje verzinnen, anders krijg ik pijn! "We weten dat je bij hem was. Hij heeft alles verteld..." ze kijkt naar achter, naar de winkel die van ijs was. "Ik wil dat je alles vertelt!" ze weet veel, hoe moet ik me hier uit praten? Als ze zo zeker is van haar zaak... Oké kijken of die vloek werkt...
"Nou ik..." meteen kreeg ik een helse pijn, ik spande al mijn spieren aan om het niet te laten merken en keek even naar boven om de tranen tegen te gaan, oké die vloek kan zelfs weten wat ik zou zeggen! Na even was de pijn weg en haalde ik opgelucht adem, "Ik was gewoon even gaan wandelen...." zeg ik langzaam terwijl ik Quinn rustig aankijk.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Emma Swan "The Savior" America, New York — Outfit 'Henry!' gil ik vanuit de keuken, terwijl ik de pannenkoeken van het vuur afhaal en het gas uitdraai. Ik dek de tafel en kijk ondertussen steeds naar de deur waar Henry zou verschijnen. Echter verschijnt hij niet. Nadat ik de tafel heb gedekt loop ik naar zijn kamer en zie ik dat hij op zijn bed ligt. 'Henry?' ik probeer zijn aandacht te krijgen, maar hij negeert me helaas. 'Henry, slaap je?' gelukkig schud hij zijn hoofd, waardoor ik naast hem op het bed kom zitten. 'Ow, je was aan het lezen,' ik slik mijn woorden haast in als ik zie wat hij leest. Ik zie sierlijke letters, maar mijn ogen vallen op de tekening, die er naast staat afgebeeld. Ik weet even niet wat ik moet zeggen. Het enige wat ik kan doen is Henry omhelzen. 'Je mist haar,' kan ik enkel tegen hem zeggen waarop hij zachtjes knikt. Hierover kon ik hem toch niet troosten? Hij miste zijn andere moeder en dat was begrijpelijk. Hij heeft een lange tijd bij Regina geleefd en nu woont hij opeens weer hier in New York bij mij. Ik mistte Killian ook elke dag, maar zij leefde nou eenmaal in de sprookjeswereld en daar konden wij niks aan doen. 'Ik mis Killian ook,' mompel ik zachtjes. Het leek mij wijs om Henry even alleen te laten, daarom liep ik zijn kamer uit en liep ik mijn eigen kamer waar ik uit mijn kastje een foto pakte. 'Killian,' fluisterde ik zachtjes waarna ik traan in mijn ooghoeken voel.

“I knew the moment I saw him that I never stopped loving him.”

[ bericht aangepast op 11 sep 2016 - 18:22 ]

---

Always follow your dreams or else you'll live in a nightmare

Damian Jones
'Waar moeten we langs, ik weet niet waar we heen moeten.' glimlachte ze, ik grijnsde, en pakte haar hand weer vast alleen deze keer liet ik haar niet meer los, ik liep aan en trok zachtjes aan haar arm zodat ze met me mee kwam, we liepen de sheriff bureau uit en liepen naar Granny, ik begeleide haar naar een tafel en wachtte tot ze zat, ik ging tegen over haar zitten Ruby de dochter van Granny kwam eraan om de bestelling op te nemen vragend keek ik naar Ariel geen idee wat zei luste.

Rumplestiltskin
Ik schrok toen de deur open werd getrapt en daar ineens de Sheriff stond, shit ze hadden mij gehoord. Hij richtte zijn pistool op mij 'Gold.' zei hij verassend, ik liep naar hem toe en drukte met twee vingers zijn pistool naar beneden. 'Wat doe je in de kamer van Regina?' vroeg hij, ik grijnsde en liet hem het flesje zien. 'Het is Rumplestiltskin, en, ik kom iets terug pakken wat van mij is.' het flesje liet ik verdwijnen en grijnzend bleef ik hem aankijken.

I

Ariël Sparrow The Pirate
"Who can I Trust?"

"My Head's Under Water, but I'm Breathing Fine..."

Clothes
Damian grijnsde en pakte mijn hand, deze keer liet hij hem niet meteen los, integendeel, hij bleef hem vasthouden!
Hij trok een beetje zodat ik mee ging, hij begeleide me naar de winkel en de tafel. Damian ging tegenover me zitten en keek me afwachtend aan, ik schrok even op, wat? Oh er staat iemand... Ik kuch even, euhm, mijn manieren zijn ook niet zo goed, dit moet ik kunnen...
"Euhm hebben jullie rum en een broodje..." ik denk even na, "Vis?" vraag ik een tikkeltje onzeker. Mag ik door de grond heen zakken!? Het zou me lukken! Zeker weten!

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]