Jo Mari Gold The Dark Angel
"She is 10% Luck, 20% Skill..."
"15% Concentrated Power of Will... 5% Pleasure, 70% Pain... And a 100% Reason to Remember the Name..."
Trots keek The Dark One me aan, even voelde ik dat het misschien ooit goed zou komen, aan de andere kant, ik zou waarschijnlijk altijd ruzie met hem hebben, 'Welke familielid heeft je dat verteld? Vertel het dearie.' ik deed een stapje naar achter zodat ik echt naast hem stond. 'Ow ja nog een ding, dit is Jo Gold, blijkbaar zou ze mijn dochter zijn, als dat al zo is past die achternaam niet echt meer.' ik voelde 2 ogen op mijn gebrand waardoor ik terug kijk, meende hij dit? Zei hij serieus dat ik zijn dochter was? Dat is nog nooit gebeurt... 'Ik zou eerder denken aan Jo dark, je weet wel Dark one, dark Jo Dark.' ik schiet bijna in de lach, dat klinkt helemaal nergens naar! Toch is het wel heel aardig van hem dat hij dit doet, gek genoeg.... 'Maargoed vertel me nu van welke lieve familie je dat hebt gehoord..' ik knik en kijk naar Graham, wil ik eigenlijk ook wel weten. "Blijkbaar heb je veel familie in de onderwereld zitten," Graham glimlacht even, omg, daar kan hij waarschijnlijk niet tegen, toch leek die Graham een beetje op mij, uitdagen... "Gold" als ik nu in een klas zat had ik heel hard 'Oehhh!' geroepen maar dit is niet het juiste moment. Opeens stond The Dark One in de cel van Graham en greep zijn keel, de grond begin hevig te trillen en de stem die uit zijn mond kwam leek niet op zijn echte stem, dit betekent niet veel goeds, 'Ik ben er helemaal klaar mee dat mensen me die verachtelijke naam noemen! ik ben klaar met jou lelijke kop!' hij sleurde Graham naar een kamer die ik enorm goed ken, ofja, meer van zulke kamers, niet dat ik zo'n kamer ken, een martelkamer, daar ben ik wel mee bekend. 'Hier heb ik vele mensen pijn gedaan, hier zijn er vele mensen gestorven.' ik kuch even, onder andere mij. Hij maakt de polsen van Graham vast en trekt ruw zijn shirt kapot, snel pakte hij zijn zweep, oh god, 'Eens zien. Laten we eens met 150 zweepslagen beginnen.' ik knijp mijn ogen dicht als ik zie dat hij al begint met de eerste, 150 is extreem veel, zoveel heb ik nooit gehad, zweepslagen kreeg ik meestal niet, meestal gewoon bijna vermoord worden maar niet echt in een martelkamer.
Een schreeuw van pijn verlaatte Graham zijn lippen, ik ga in de deuropening staan en leun tegen de muur. Ik zag dat Graham elk moment zou kunnen vallen maar hij zat vast met zijn polsen. 'Alsjeblieft,' hoorde ik zacht waardoor ik wat dichterbij kwam, 'Wat kan ik voor je betekenen?' meteen stopte The Dark One.
'Wat je kan doen is niet zo zeuren!' ik grijns, inderdaad! "Eerst een grote mond en dan als je pijn hebt ineens smeken om genade, wtf..." mompel ik, toch kan je het duidelijk horen.
'Zoek Regina en roep mij als je haar vindt. En terwijl jij dat gaat doen, ga ik eens uitzoeken wie die Hades is...' Ik ga op een vaag houten ding zitten, ook een martelvoertuig maar geen idee wat het doet. Als het maar niet ineens dichtklapt zodat ik ertussen zit ofzo, dat brengt me in een benarde positie. Mijn blik gaat naar een touw om het voertuig, oké, volgens mij is dit zo'n voertuig dat je in een sterretje legt en zo je armen en benen uit je lichaam trekt ofzo, je kan het trouwens ook minder strak aantrekken zodat het alleen niet prettig zit en je kan dan gewoon niet weg.
"Hij is niet te vertrouwen..." sis ik naar The Dark One, toch denk ik dat hijzelf ook wel weet dat ik niet te vertrouwen ben, maargoed. Ik stak mijn hand door zo'n lus die meteen vast ging, auw! "F*cking hell...." vloek ik en ga staan, proberend om mijn hand los te krijgen, ugh!
het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]
