Regina Mills 'The Evil Queen'
“The Evil Queen is inside me, always trying to get out”
Emma trok mij weg bij de tralies. 'Ben je gek geworden? Hij is nu in gevecht met zichzelf, maar niet voor lang Regina. Hij kan je zo wat aandoen of,' Ze keek mij met een ernstige blik aan. 'Quinn. Let nu op je woorden Regina.' waarschuwde ze mij. Bij die laatste woorden slikte ik toch even, ik wilde niet dat hij Quinn iets aan zou doen. Toch keek ik Emma lichtelijk geïrriteerd aan, "Iemand moet toch iets doen," beet ik haar toe. "Ik probeer tot hem door te dringen en zo te zien lukt dat aardig." Ik draaide mij weer half richting Rumplestiltskin. Er kwam een schreeuw uit zijn mond en hij viel op zijn knieeen en pakte zijn hoofd vast. Hij leek erg veel pijn te hebben, geïnteresseerd keek ik toe. De toortsen in de kerkers flakkerde, deuren sloegen dicht, de grond schudde hevig. "Dit wordt nog eens interessant," mompelde ik. Ik was dan wel het goede pad opgegaan, ik kon nog wel van al dit duistere gebeuren genieten. Het bleef even stil, maar plotseling begon Rumplestiltskin weer te schreeuwen. 'Ik ben een monster!' schreeuwde hij, 'Wat heb ik gedaan? het spijt me Belle.' haar naam sprak hij zacht en liefdevol uit. Mijn ogen glunderden. Het had inderdaad effect gehad, hij begon weer dingen te herinneren. Ook al had ik geen idee wat er met Belle was gebeurd. Zijn emoties leken uit een te spatten wat terug te zien was in zijn magie gebruik. Een harde windvlaag en wat harde knallen ging door de celgang heen. Echter was het zo heftig dat wij allemaal tegen de achterwand van de cel werden geblazen. Rumplestiltskin keek naar onze cel hij leek even te checken of we ongedeerd waren. Ik krabbelde overeind maar moest mij direct weer vasthouden aan de spijlen van de tralies. De grond begon nog heftiger te trillen, buiten klonk er onweer. Zwarte mist kwam om Rumplestiltskin heen en hij verdween. "Er is in ieder geval iets veranderd," schreeuwde ik sarcastisch naar Emma om over het geluid van de donder heen te komen.
Elsa 'Queen of Arendelle'
“The Cold Never Bothered Me Anyway”.
Jo keek mij grijnzend aan en lijkt totaal niet onder de indruk te zijn van mij. "Ooh mis je je vriendin?" vraagt ze overdreven lief, "Logisch want je hebt verder niemand...." Auw, die opmerking komt hard aan, waardoor ik mijn grip iets losser laat. Maar het maakt mijn woede ook nog erger, helemaal als ze mi spottend aan kijkt. Plotseling voel ik een hand die mijn schouder vastpakt, het is Hook. In eerste instantie wil ik mij lostrekken, maar ik begrijp ook wel dat dit erg kinderachtig is. 'Elsa hier mee schiet je niks mee op, ik snap dat je zorgen maakt om Quinn, ik maak me ook zorgen om Damian en Emma. Maar we zouden wel graag willen weten waar jou vader onze vrienden vast houdt...." zegt hij tegen Jo, zij schiet in de lach, "En je denkt serieus dat ik dat ga vertellen?" Ook hem kijkt ze spottend aan, "Wie denk je wel dat ik ben? De zus van Henry ofzo?" Ze kijkt ons beide spottend aan, "Sukkels...." mompelt ze zachtjes maar hoorbaar. Verwijtend kijk ik Hook aan. "Je laat je gewoon uitlachen door iemand zoals zij?" Ik liet Jo los en deed een stapje naar achteren. "Goed, dan vertel je het niet. Ik vind ze toch wel." zei ik vastbesloten. Vervolgens draaide ik mij om, "Kom Hook, ik wil mijn tijd niet aan dat kind verspillen."
When you believe your dreams come true
