OUAT || A New Curse || Speeltopic 3 - Speeltopics

Goodbye home; hello Storybrooke!

Iedereen word wakker in Storybrooke. Maar dan ook echt iedereen. Dus ook uit andere werelden, zoals Neverland, Oz, Wonderland en nog veel meer. Er is magie en iedereen weet nog wie hij/zij is. Maar wie heeft deze duistere vloek uitgesproken? En waarom? Iedereen heeft een motief, bijna niemand lijkt de waarheid te spreken. Vriendschappen en relaties worden onder druk gezet en langzamerhand verandert Storybrooke in een regelrechte hel.

'Who did this to us?' Wat kan je spelen? We spelen personages die door een vloek naar Storybrooke zijn gebracht. Het is zo'n machtige vloek, dat echt iedereen wordt getransporteerd. Dus ook uit andere werelden.

Regels: X. De normale Quizlet regels, uiteraard. X. Het is handig als je Once Upon a Time kent, om de personages beter te begrijpen, maar dat is niet verplicht. X. Bespreek relaties. Topics: SPEELTOPIC 1 SPEELTOPIC 2 ROLLENTOPIC PRAATTOPIC Lijstje: Naam: Leeftijd: Uiterlijk: Innerlijk: Hobby's: Magie: Wapens: Verleden: Relaties:

There is magic here... So...

[ bericht aangepast op 27 sep 2016 - 12:58 ]

---

Never grow up, it's a trap.

Rumplestiltskin[/center]
'Zo onbeschoft opgevoed door die Gold. Ik hoop dat jij haar wat manieren kan bijleren Dark One.' ik grijnsde. 'Ow wees daar maar niet bang voor, ooit zal ze net zoals mij worden.' misschien zelfs erger sprak ik verder in mijn hoofd. 'Damian lijkt me een goede deal, maar wat wil je ervoor erug Dark One. Ik ken je langer dan vandaag.' ow ja? is dat zo? hoe? ik vroeg niet verder he boeide me niet ik was zoveel dingen vergeten dat we elkaar misschien wel eerder hadden ontmoet.
Hades liep naar Damian toe en streelde hem over de wang.
'Wat dacht je van een sterk bondgenootschap met een god?' ik ging naast Hades staan en keek eerst emotieloos naar Damian daarna keek ik naar Hades en grijnsde ik weer. 'We hebben een deal.' zei ik.

Ariël Sparrow The Pirate
"Who can I Trust?"

"My Head's Under Water, but I'm Breathing Fine..."

Clothes

Ik zie dat The Dark One, zo heet hij volgens mij, zich omdraait. Iets in hem lijkt geschrokken ofzo, was hij me vergeten? Ach ja, natuurlijk! Want wie vergeet mij niet...
Hij maakte een rare beweging en ik voelde dat er kettingen aan mijn armen en benen zaten die weer aan de muur vastzaten. Verdomme!
"Ach en daar hebben we onze kleine Ariël. Ik heb je nog zo gered uit die cel maar toch zit je hier weer vast." zegt Hades waardoor ik hem boos aankijk, kleine nogwel! Ik ben niet de kleine zeemeermin ofzo! Toch besluit ik niets terug te zeggen, nog niet.... Jo had immers beloofd dat me niets zou overkomen. Maar ineens was Jo verdwenen, oh fijn, landmensen houden zich echt nooit aan hun afspraken! Ik haat ze! Allemaal! Stuk voor stuk! En dat kan je ook zien, ik kijk de twee hatelijk aan, maar zei niets.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

"Is alles goed met je?" hoor ik de bezorgde stem van mijn moeder roepen. Ik reageer echter niet en verberg mijn hoofd tussen mijn knieën. "Waarom dacht ik ook Rumplestiltskin aan te kunnen?" mompel ik tegen mezelf. 'Toon nu geen zwakte. Dat wilt hij juist.' weer de stem van grootmoeder Cora spookte door mijn hoofd. "Maar ik ben ook zwak..." ik til mijn hoofd weer op en loop richting de tralies toe. "Het gaat goed met mij!" lieg ik naar mijn moeder. "Hoe gaat het daar?" Graham Humbert / / Sheriff of Storybrooke&Underbrooke / / Outfit "Is alles goed met je?" roept Regina weer terug naar Quinn, maar opnieuw liet het antwoord op zich wachten. Zat zij wel alleen in een cel? Zat ze ondertussen niet met iemand anders te praten. Regina kwam mijn kant op lopen en bekeek mijn rug. Ik kneep mijn ogen enkel al dicht, toen ze mijn kleding iets wat oplichtte. "Hier zal hij voor boeten,' siste Regina. "Maar goed, we zitten hier nu met z'n drieën, dus het lijkt mij het beste dat we een plan verzinnen om hier uit te komen." Ik bleef stil. Het had voor mij geen zin om hier uit te komen. In deze cel kon ik niemand kwaad doen of verraden. "Jij hebt zeker ook geen extra informatie," vroeg Regina aan mij. Ik schudde enkel mijn hoofd. Ik wilde o zo graag slapen nu, maar de pijn was te erg. "Nou ex-Dark One, wat is zijn volgende stap?" klonk het sarcastisch van Regina's kant. Emma begon te ijsberen door de cel wat mij niet echt een fijn gevoel gaf. 'Zijn volgende stap?' vroeg ze. 'Wat is onze volgende stap?' Begon ze nou serieus een ruzie met Regina? Of begon Regina een ruzie met Emma, alweer? 'Er moet toch wel iets zijn wat we kunnen doen om contact te maken met Killian. Dan kunnen we op zijn minst zeggen dat we in de problemen zitten.' Ik schudde mijn hoofd, maar vermoedelijk zagen ze het niet. "Het gaat goed met mij!" klonk opeens Quinn haar stem "Hoe gaat het daar?" Hades / / Lord of the Underworld / / Outfit Rumplestiltskin kwam naast mij staan en keek emotieloos naar Damian. Vervolgens wendde hij zich naar mij met een grijns op zijn gezicht. 'We hebben een deal.' Ik gaf een klein knikje al dank. "Fijn om zaken met u te doen." Ik maakte een kleine buiging en liep vervolgens wat achteruit. "Roep me maar wanneer je me nodig hebt, Dark One." Een grote blauwe vlammenzee verscheen om mij en om Damian. Samen verschenen we in het politiebureau alleen Damian in een cel en ik niet. "ik denk dat Graham het vast niet erg vind als ik zijn bureau tijdelijk gebruik." Ik bestudeerde het gebouw en kwam tot de conclusie dat er iets miste. Warmte, rook en vuur. "Bereid je maar vast voor Killian. Weldra zien we elkaar weer."

---

Do I look like Mother Teresa?

Damian Jones
Langzaam opende ik mijn ogen, ik zag even wazig en kon daardoor niet echt zien waar ik nu was het enigste wat ik wist was dat ik op een vloer lag, paar keer knipperde ik met mijn ogen en eindelijk kon ik weer wat beter zien langzaam ging ik recht op zitten maar viel bijna weer plat op de grond toen even een pijnscheut door mijn hoofd ging, waarschijnlijk had ik een klap gehad tegen de grond of weet ik veel wat er is gebeurd al snel merkte ik dat ik in een cel zat. 'Waar ben ik?' mompelde ik zachtjes, ik pakte met een hand de bed vast die langs me stond en trok me voorzichtig overeind, langzaam liep ik naar de tralies toe en pakte ik die vast, daar zag ik een man staan die ik niet herkende. 'Wie ben jij?' vroeg ik en dreigend keek ik hem aan. 'Wat moet je van me? laat me hier uit!' schreeuwde ik woedend.

Rumplestiltskin

Hades was vertroken met Damian en ik en het meisje waren nu alleen de kettingen van die meisje maakte ik los van de muur en trok haar door middel van die kettingen de bibliotheek uit, ook deze wist ik niet meer wie ze was alleen liet ik dat niet merken dat zou tenslotte niet goed zijn, ik liep voorbij de cel van Regina en de andere twee en gooide het meisje in de cel ernaast, echter deed ik de kettingen niet bij haar af. bedenkelijk liep ik rondjes langs de cellen, een paar seconden bedenkelijk kijkend naar Regina, daarna hetzelfde naar Emma, tot ik iedereen een paar keer had gehad en ik uit eindelijk stil stond en ze allemaal bedenkelijk aan keek, eens zien met wie zal ik eens een babbeltje maken, ik grijnsde, en wees naar Regina. 'Jij mag met mij mee...' ik toverde haar uit de cel en ze verscheen voor mij met kettingen om haar polsen en enkels.

Emma ijsbeerde rond door de cel. 'Zijn volgende stap?' vroeg ze. 'Wat is onze volgende stap?' kaatste ze terug naar mij, geïrriteerd keek ik haar aan. 'Er moet toch wel iets zijn wat we kunnen doen om contact te maken met Killian. Dan kunnen we op zijn minst zeggen dat we in de problemen zitten.' Ik zuchtte, dacht ze nou echt dat die piraat ons kon bevrijden? Ook Graham had niks zinnigs te zeggen, we zouden ook niets aan hem hebben aangezien zijn hart in het bezit is van Rumplestiltskin. Bezorgt keek ik op toen ik Quinn haar stem weer hoorde. "Het gaat goed met mij!" Haar stem doet mij twijfelen, maar ik zet die gedachten opzij. "Hoe gaat het daar?" Snel liep ik naar de tralies toe. "Hier is alles goed, we zijn aan het verzinnen hoe we hier uit moeten komen. Maar het komt allemaal goed, dat beloof ik je." Ik wilde dat ik haar kon zien, maar ik moest het nu alleen met haar stem doen. Prompt stapte ik naar achteren toen Rumplestiltskin met een meisje voor onze cel voorbij kwam lopen. Blijkbaar werd ze in een cel naast de onze gegooid. Vervolgens kwam Rumplestiltskin voor onze cel heen en weer lopen. Een paar seconden kijkt hij mij bedenkelijk aan, daarna hetzelfde naar Emma, tot hij ons allemaal een paar keer aangekeken had en hij uit eindelijk stil stond en ons allemaal bedenkelijk aan keek. Hij grijnsde, en wees naar mij. 'Jij mag met mij mee...' Ik trok een wenkbrauw op en sloeg mij armen over elkaar. Maar plotseling stond ik buiten de cel met kettingen om mijn polsen en enkels. "Kom zeg, Dark One. Zo ga je toch niet om met een oude vriendin?" Ik knikte naar de kettingen. "Ik kan zelf prima lopen en je hebt mijn magie afgepakt, zeg nou zelf, zo vorm ik toch geen enkele bedreiging voor je?" Een hatelijke glimlach verscheen op mijn gezicht. Rustig wachtte ik af hoe hij zou reageren, Een Dark One is altijd onvoorspelbaar.

---

When you believe your dreams come true

Ariël Sparrow The Pirate
"Who can I Trust?"

"My Head's Under Water, but I'm Breathing Fine..."

Clothes

Ik knipperde met mijn ogen, nee, Damian! Waar is hij! "Wat heb je met Damian gedaan!? "roep ik boos uit. The Dark One liep op me af en maakte de kettingen los van de muur, hij trok me mee door de kettingen vast te houden de bibliotheek uit. "Ik kan ook zelf wel lopen..." sis ik kwaad. Hij trok me mee naar het stukje waar Jo ons ook had gebracht en gooide me in een cel naast 3 andere personen. Ik keek hem woedend aan toen hij weer een beetje wegliep zonder mijn kettingen weg te halen. Meent hij dit!?! Hij kijkt iedereen een paar lange seconden aan en zegt tegen een vrouw met donker haar, 'Jij mag met mij mee...' hij toverde haar uit de cel waarna ik probeer op te staan, wat lastig gaat omdat ik kettingen om mijn lichaam hebt. "Haal de kettingen weg!" zeg ik boos, "Ik kan er toch niet uit!" Ik hield de tralies vast waar het stuk boog. Dus 1 hand in de cel van de andere 2 personen, ik onderscheid Graham daar een beetje in, de man met de vage naam die mij had opgesloten, en een andere vrouw die ik niet ken.

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Het was alsof ik ontwaakte uit een diepe slaap, de kou die ik tot diep in mijn botten voelde leek langzaam te verdwijnen. Het ijs dat aan het smelten was drupte naar beneden en liet kleine plassen op de grond verschijnen. Het leek een eeuwigheid te duren, maar na een tijdje kreeg ik het gevoel in mijn lichaam weer een beetje terug. Mijn bovenlichaam was zo goed als ontdooid en ik rekte mijn pijnlijke stijve spieren. Pas nu merkte ik de gestalte voor mij op. "Anna," riep ik uit. Er gingen verschillende emoties door mij heen. Ik was zo blij en opgelucht dat ik nog leefde. Het meisje vloog mij in de armen en ik drukte haar dicht tegen mij aan. "Ik had toch gezegd dat je thuis moest blijven," snikte ik. Ik moest lachen door mijn tranen heen. "Maar hoe?" Vroeg ik. "Simpel," lachte Anna vrolijk. "Blijkbaar is onze zusterliefde sterker dan de magie van degene die jouw vervloekt heeft." Ik staarde haar aan, niet wetend wat ik moest zeggen. "Jij hebt mij ooit gered en nu red ik jou," glimlachte mijn zusje. "Oh Anna," ik drukte haar opnieuw tegen mij aan. Ik merkte dat nu ook mijn benen waren ontdooid. Ik wankelde even en zocht steun bij Anna. Ik maakte mij los uit de omhelzing en keek Anna ernstig aan. "Ik moet Quinn vinden, ze is helemaal alleen. Ze heeft iemand nodig die haar helpt degene die mij vervloekt heeft te verslaan. Ik wil dat je naar huis gaat, want het kan gevaarlijk worden." Natuurlijk stribbelde Anna direct tegen. "Oke ik maak een afspraak met je. Als ik vanavond niet thuis ben mag je mij komen zoeken, goed?" Mokkend stemde ze in. Ik kon haar nu niet meenemen, straks gebeurde haar wat. Dat zou ik mijzelf nooit kunnen vergeven. Ik gaf Anna een afscheidsknuffel, samen verlieten we de winkel van Gold in tegengestelde richting. Ik moest Quinn vinden of iemand die mij zou kunnen helpen. Terwijl ik door de straten van Storybrooke liep zag ik een man vanuit zijn huis naar buiten staren. Snel liep ik naar het raam. "Hook," riep ik. "Heb jij Quinn, de dochter van Regina ergens gezien?" Vroeg ik met lichtte paniek in mijn stem.

[ bericht aangepast op 3 okt 2016 - 14:12 ]

---

When you believe your dreams come true

Emma Swan "The Savior" America, Storybrooke, Regina&Quinn — Outfit Ik kreeg geïrriteerde blik van Regina, maar dat liet mij koud. Toen ik over Killian begon hoorde ik een zucht van Regina's kant. 'Weet jij soms iets beters?' vroeg ik haar kwaad. Dan hoorde ik plots weer de stem van Quinn. "Het gaat goed met mij!" Ik keek naar Regina, we leken allebei te twijfelen aan haar stem. "Hoe gaat het daar?" Regina liep met een versnelde pas richting de tralies. "Hier is alles goed, we zijn aan het verzinnen hoe we hier uit moeten komen. Maar het komt allemaal goed, dat beloof ik je." Regina klonk nu net als mijn moeder, hoopvol. Plots verschijnt Rumplestiltskin voor onze cel met het meisje wat eerder hier ook was. Ze werd in de cel naast ons gedumpt, waarna Rumple een paar keer langs onze cel begon te wandelen. Hij keek ons allemaal bedenkelijk aan, maar wees uiteindelijk naar Regina. 'Jij mag met mij mee...' Ik wilde Regina achter mij trekken, maar plots stond ze al buiten de cel met kettingen om haar enkels en polsen. "Kom zeg, Dark One. Zo ga je toch niet om met een oude vriendin? Ik kan zelf prima lopen en je hebt mijn magie afgepakt, zeg nou zelf, zo vorm ik toch geen enkele bedreiging voor je?" Ik klemde mijn handen om de tralies vast en keek naar Rumple en Regina. 'Laat ons gaan, we zijn toch geen bedreiging voor je. Je bent The Dark One.' Ik keek vervolgens bezorgd naar Regina. 'Ik let op Quinn.' zei ik haar zachtjes toe.

“I knew the moment I saw him that I never stopped loving him.”

---

Always follow your dreams or else you'll live in a nightmare

Al snel hoorde ik de stem weer van mijn moeder. "Hier is alles goed, we zijn aan het verzinnen hoe we hier uit moeten komen. Maar het komt allemaal goed, dat beloof ik je." Ik liep terug naar het hoekje van mijn cel en begon weer via de muur naar beneden te glijden. Ik voelde de tranen opkomen en verborg mijn hoofd weer opnieuw tussen mijn knieën. Ik was bang en niet zo'n klein beetje ook. Ik kon de spanning niet meer aan. Ik was nu even blij dat ik alleen was en in mijn eentje mijn gevoelens kon uiten. Graham Humbert / / Sheriff of Storybrooke&Underbrooke / / Outfit Blijkbaar ben ik toch even weggedoezeld, want wanneer ik mijn ogen open zie ik opeens Regina buiten de cel staan met kettingen om haar polsen en enkels. "Kom zeg, Dark One. Zo ga je toch niet om met een oude vriendin? Ik kan zelf prima lopen en je hebt mijn magie afgepakt, zeg nou zelf, zo vorm ik toch geen enkele bedreiging voor je?" Emma klemde haar handen om de tralies. 'Laat ons gaan, we zijn toch geen bedreiging voor je. Je bent The Dark One.' Ik probeerde op te staan. "Nee Gold!" schreeuw ik, waarna ik toch vanwege mijn zwakte nu neerval. "Als je iemand meeneemt, moet je mij meenemen!" Opnieuw probeer ik op te staan, maar opnieuw tevergeefs. "Laat Emma, Regina en Quinn gaan." Dan valt mijn oog op het meisje naast onze cel. "En Ariël laat je ook vrij. Je hebt mij okay?" Hades / / Lord of the Underworld / / Outfit Door de nieuwe openhaard, die ik had laten verschijnen werd het ietsjes warmer in het bureau en was de vloer bedekt met een klein laagje rook. De felle lampen had ik voor rode lampen vervangen, dat gaf een mooi duister effect. 'Waar ben ik?' Hoor ik opeens vanuit Damians cel komen. 'Wie ben jij?' Ik deed net alsof ik verbaasd was. "Ow, kijk. je bent wakker." Het verbaasde me niks dat hij zo deed en nu alweer op zijn voeten stond. Ik zag een dreigende blik in zijn ogen, maar daar moest ik enkel om lachen. 'Wat moet je van me? laat me hier uit!' schreeuwde hij woedend. Ik begon te lachen en pakte een wijnglas waar ik een slok uit nam. "Van jou eigenlijk niks beste Damian." Opnieuw nam ik een slok, waarna ik dichter naar zijn cel liep. "Kijk, ik ben Hades. Heerser van de Onderwereld. En ik leef van wraak en..." Ik zette mijn glas weg en leunde met mijn hoofd dichter naar de tralies toe. "Ik moet nog wraak nemen op jou vader." fluister ik overdreven naar hem. "dus, moet ik hem uitnodigen of komt hij vanzelf?"

---

Do I look like Mother Teresa?

Ik negeerde Regina even en keek naar Ariel. 'Op jou vraag waar Damian is, die is gezellig mee met Hades.' ik grijnsde. "Haal de kettingen weg!" zei ze boos, "Ik kan er toch niet uit!" ik zuchte en rolde met mijn ogen met een handbeweging waren Ariel kettingen verdwenen. zowel het blondje als Regina zeiden dingen tegen me, ik liep even verward achterna mijn ogen veranderde naar de oude Gold die hun terug kende terug naar Rumplestitlskin van nu en zo ging het weer een paar keer. Vooral het woordje die Regina gebruikte. 'Oude vriendin.' zorgde dat ik me ineens raar voelde. Ik wist niet wat dit was en kon even niet meer helder nadenken verward keek ik naar de grond en daarna naar Regina deze keer had ze geluk ik zou haar niks doen ik toverde haar terug in de cel met de kettingen eraf en zelf nog steeds wat verward leunde ik tegen de muur aan.


[center]

[cener]

Killian Jones/Captain Hook
Ik dronk de laatste slok van mijn rum op en legde de glas weg, buiten zag ik Elsa ineens staan die mijn naam riep ik hoorde vaag dat ze iets van vroeg waar de dochter van Regina was, gelijk kwam een gevoel van angst in me op Emma is ook al best lang weg, stel als er iets gebeurd is? en Damian, Damian heb ik ook al een hele tijd niet meer gezien. 'Wacht!' riep ik en ik haaste me naar de voordeur ik pakte bij de kapstok stel nog mijn leren jas en liep naar Elsa.
'Ik heb geen idee waar ze zou zijn, nu we het daar toch over hebben Emma en mijn zoon heb ik ook al een hele tijd niet meer gezien.' oke mijn zoon ging wel eens vaker een hele dag weg zonder dat ik hem zag, maar toch Quinn is nergens te bekennen Emma is langer weg dan normaal... een gevoel bekroop me alsof er iets si gebeurd. 'Zou er iets gebeurd zijn?' bezorgd keek ik naar Elsa.

[ bericht aangepast op 3 okt 2016 - 14:53 ]

Emma klemde haar handen om de tralies vast en keek naar Rumple en mij. 'Laat ons gaan, we zijn toch geen bedreiging voor je. Je bent The Dark One.' ze keek vervolgens bezorgd naar mij. 'Ik let op Quinn.' zei ze zachtjes. Ik glimlachte dankbaar naar haar. Ook Graham begon zich er mee te bemoeien. "Nee Gold!" schreeuwde hij, ik kijk snel weg als hij van zwakte neervalt. "Als je iemand meeneemt, moet je mij meenemen!" Opnieuw probeert hij op te staan, maar opnieuw tevergeefs. "Laat Emma, Regina en Quinn gaan." Zijn oog valt op het meisje naast onze cel. "En Ariël laat je ook vrij. Je hebt mij okay?" Waar was hij nou mee bezig, ik had alles in de hand. Mijn ogen schoten door de gang, opzoek naar de cel van Quinn. In een hoekje zag ik haar zitten met haar hoofd tussen haar knieën. Ze zag er gebroken uit wat mijn hart brak. Al die tijd had Rumplestiltskin mij genegeerd, in plaats daarvan reageerde hij op het meisje in de cel naast ons en liet hij haar kettingen verdwijnen. Plotseling leek er wat verwarring te ontstaan op het gezicht van Rumplestiltskin. Er leek zich van alles af te spelen in zijn hoofd, iets wat een goed teken zou kunnen zijn. Hij staarde naar de grond en vervolgens naar mij. Binnen een seconde was ik terug in de cel, zonder boeien dit keer. Ik glimlachte kort naar Emma, mijn woorden hadden onbedoeld een werking gehad.

---

When you believe your dreams come true

'Wacht!' riep Hook en hij haastte zich naar de voordeur met zijn jack kwam hij naar buiten lopen. 'Ik heb geen idee waar ze zou zijn, nu we het daar toch over hebben Emma en mijn zoon heb ik ook al een hele tijd niet meer gezien.' Verbaast keek ik hem aan. 'Zou er iets gebeurd zijn?' bezorgd keek hij naar mij. "Wacht wat? Emma is hier?" Mijn gezicht klaarde op. Als Emma hier zou zijn zouden we een kans maken. "We moeten ze allebei vinden." zei ik vastbesloten. "Heb jij enig idee wie de vloek heeft uitgesproken?" Ik had geen idee hoe lang ik bevroren ben geweest. Een paar uur, een paar dagen? Was het Jo die mij vervloekt had? Er spookten allemaal vragen door mijn hoofd, maar ik was vooral bezorgt om Quinn.

---

When you believe your dreams come true

Ariël Sparrow The Pirate
"Who can I Trust?"

"My Head's Under Water, but I'm Breathing Fine..."

Clothes

"En Ariël laat je ook vrij. Je hebt mij okay?" ik kijk op, zei Graham dat? Wat? Sinds wanneer mag hij mij!?
'Op jou vraag waar Damian is, die is gezellig mee met Hades.' Hehe, eindelijk een antwoord. Bij Hades? Die man! Dat monster god ding! Dat mens is bijna net zo erg als Davy Jones, tot zover ik hem ken. Ik denk dat Davy en hij goede vrienden konden worden. Net zoals The Dark One en Davy, hmm, 3 vrienden, allemaal slecht. Ik vind het een leuke combi!
Ariël erbij blijven! "Jij bent bijna het meest rotte persoon dat ik ooit heb gezien..." sis ik naar hem, Davy was in mijn ogen nog iets erger maar dat komt omdat ik hem ken, alles kan veranderen. Op dat moment zegt de vrouw met het donkere haar wat waardoor The Dark One daar een beetje raar van word. Hij tovert haar terug naar haar cel. Ik kijk hem onderzoekend aan, wat heeft hij nu weer? Ik snap echt helemaal niets van deze wereld!
Ik doe een stapje naar achter en houd nu de andere tralies vast zodat ik naar de personen naast me kan kijken, "Wat is er met hem?" vraag ik aan hun, wtf! Opeens krijg ik weer hevige pijn door mijn lichaam waardoor ik weer door mijn benen zak en een kleine gil slaak, met behulp van de tralies kom ik langzaam weer omhoog en blijf ik staan. Verdomme Davy! Waarom nou net weer nu!?! Soms laat hij me hele dagen of weken met rust en soms om de minuut of om het uur!

---

het is Schoonheid zelf op zichzelf eeuwig eenvormig met zichzelf [Plato, Symposium, 211b]

Emma Swan "The Savior" America, Storybrooke, Regina&Quinn&Ariël&Graham&Rumplestiltskin — Outfit Een glimlach van dankbaarheid zag ik op het gezicht van Regina. Ik gaf haar een zwak glimlachje terug. We moesten nu gewoon sterk blijven. "Nee Gold!" Verbaasd keek ik om naar Graham die schreeuwde. Hij lag daar hopeloos op de grond, maar probeerde alweer op te staan. "Als je iemand meeneemt, moet je mij meenemen!" Opnieuw valt hij lang uit neer op de grond. "Laat Emma, Regina en Quinn gaan. En Ariël laat je ook vrij. Je hebt mij okay?" Wat bezielde Graham in hemelsnaam? Hij was terug en wilde zich nu alweer opofferen. Wat had de dood met hem gedaan? Wat er daarna gebeurde kon ik nog steeds niet goed beseffen. Rumplestiltskin leek last te hebben van iets. Waar was zijn geniepige lach en zijn wraakactie? Maar dan besef ik me al te goed dat Gold alle Dark Ones heel even uit zijn lichaam heeft gekregen. Plots stond Regina weer in de cel. Misschien was dit nu de kans om Gold bij te praten. 'Gold, je kan je verzetten tegen die stemmen.' Ik richtte me tot Regina. 'Goed gedaan.' fluister ik zachtjes waarna ik neerhurk bij Graham. 'Wat bezield jou in hemelsnaam? Was één keer doodgaan niet genoeg?' vroeg ik kwaad. 'Sorry,' zei ik snel tegen beide personen waarna ik weer terug naar de tralies liep om Rumplestiltskin in de gaten te houden.

“I knew the moment I saw him that I never stopped loving him.”

[ bericht aangepast op 3 okt 2016 - 20:13 ]

---

Always follow your dreams or else you'll live in a nightmare

Ik had niet gezien wat er buiten de cel was gebeurd. Ik was te druk bezig geweest met het proberen om op te staan, maar elke keer tevergeefs. Plots stond Regina weer in de cel. Wat was er gebeurd? 'Gold, je kan je verzetten tegen die stemmen.' Ik sloot mijn ogen en bereidde me vast voor tot het ergste. "Zeg die naam niet Emma." mompel ik zachtjes. Door het vele vallen is de pijn erger geworden en gaat praten moeilijk, ik heb te veel pijn. Emma hurkt naast mij neer. 'Wat bezield jou in hemelsnaam? Was één keer doodgaan niet genoeg?' Ik keek Emma nog Regina niet aan. Via de muur wist ik gedeeltelijk overeind te komen waarna ik mij hen de rug toe keerde. 'Sorry,' klonk het vervolgens. Dit was precies wat Rumplestiltskin wilde. Ik wist het 100% zeker. Hades / / Lord of the Underworld / / Outfit 'Nee!' Ik keek verrast op van de woede uitbarsting van Damian. 'Ik sterf nog liever dan dat ik mijn vader jou hol in leid.' Damian boog zich ook wat dichter naar mij toe en spuugde in mijn gezicht. "Hohohoho," ik begon te lachen. "Dat," ik wees naar het spuug op mijn gezicht. "mag ik terugdoen. Alleen..." uit mijn binnenzak haalde ik een flesje. "doe ik het met dit. " Ik liet het flesje voor Damian langsgaan. "Water uit de rivier der verloren zielen. Ik kan je wel uitleggen wat er gebeurd, maar dat is niet zo leuk. Dus." Ik opende het flesje en stond klaar om het water zijn kant op te gooien. "Krijg ik een excuses of... wil je Mirah achterna zwemmen in de rivier der verloren zielen?"

---

Do I look like Mother Teresa?