[RPG • 200] Crème de la Crème • Speeltopic 01 - Speeltopics

15 okt 2016 - 18:01 Sempre is offline

Sempre 5089

CRÈME DE LA CRÈME - SPEELTOPIC

Alle uitnodigingen zijn verstuurd, het RPG zit dus vol!
Al twintig jaar organiseert de familie Monterigne hét evenement van het jaar en ook dit jaar zijn de uitnodigingen uitgedeeld. Ben jij een van de gelukkigen die 27 december 2016 tot en met 2 januari 2017 vrij heeft gehouden en aanwezig zal zijn tussen deze exclusieve verzameling van vrijgezellen?

Gedurende een week zullen bekende it-girls en rijke bachelors uit de hele wereld zich verzamelen op het landgoed van de familie in de Franse Alpen. Er staat een bal gepland, maar ook ski uitjes en natuurlijk een extravagante oud-en-nieuw viering! Kortom: een week waarin het vooral draait om te zien en gezien te worden.

SNEL OVERZICHT

USER
Sempre
Canagan
Kian
Zusak
Miall
Maslany
JC_
greenlight22
AdamSandler
FlREBlRD

NAAM
Chloë
Jennifer
Naomi
Cheryl
Matty
Dore
Saar
Maaike
Anouk
Yu

PERSONAGE
Blair
Kamila
Yasemin
Riley
Piper
Vincent
Denvin
Alex
Pauly
Christian

AFWEZIG
-
-
-
-
-
-
-
17/10 - 22/10
-
15/10 - 18/10

Het begin:
27 december: Het is zeven uur 's avonds en de gasten zijn gearriveerd. Een paar missen er nog wegens wat op onthoudt op het vliegveld (voor de inspringers). Over een halfuurtje wordt het diner geserveerd en de plaatsen zijn al verdeeld. Aan tafel A. zitten Riley, Vincent en Pauly, aan tafel B. zitten Cassandra, Kamila en Devin en aan tafel C. zitten Blair, Yasemin, Chris en Alex.

Onze personages hebben bij binnenkomst al een privé kamer toegewezen gekregen en zullen daar nu waarschijnlijk bevinden. Het diner is hét moment om een eerste indruk te maken, so dress to impress! Daarnaast liggen er ook vragenkaartjes op de tafel om een gesprek op gang te krijgen.
Enjoy!

Het kasteel | De kamers | De eetzaal | De bar

TOPICS

Rollentopic • #1
Praattopic • #1
Speeltopic • #1

[ bericht aangepast op 15 okt 2016 - 20:40 ]

When time and life shook hands and said goodbye.

15 okt 2016 - 18:02 Sempre is offline

Sempre 5089

VRAGENKAARTJES DIE OP DE TAFELS LIGGEN

Deze hoeven uiteraard niet gebruikt te worden (;

When time and life shook hands and said goodbye.

15 okt 2016 - 18:04 Naird is offline

Naird 10646

EMTEE

I just caught the wave in your eyes

15 okt 2016 - 18:08 reguluswife is offline

reguluswife 37248

MT.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

15 okt 2016 - 18:29 Ken_ is offline

Ken_ 18286

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

15 okt 2016 - 18:35 Tahani is online

Tahani 10511

MT!

I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

15 okt 2016 - 18:39 Elentiya is offline

Elentiya 12343

- Mine.

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

15 okt 2016 - 20:32 Sempre is offline

Sempre 5089

BLAIR GENOVESE

| 26 | IN HER ROOM | MATCH MAKER | OUTFIT |

"Oh sweetie, I never dreamt about succes.. I worked for it."

Met een tevreden glimlach nam ik mijn spiegelbeeld in mezelf op. Oké, mijn voeten deden nu al pijn van de hoge hakken en het jurkje was zeker niet iets wat ik ooit op mijn werk zou dragen.. maar toch voelde ik me er ook niet zo ongemakkelijk in als ik eigenlijk verwacht had. Ik wist dat ik me zo richting de eetzaal zou moeten begeven maar ik kon het niet laten om toch nog even te genieten van de rust die mijn kamer bracht. Ik werd er nu al bijna geïrriteerd van als ik dacht aan de hoeveelheid mensen die ik zo waarschijnlijk zou ontmoeten. Ik wist dat ik niet goed was in groepen en hoewel ik mezelf had voorgenomen om mijn beste beentje voor te zetten bleek dat nu al een vrij onmogelijk doel.

Na een diepe zucht schraapte ik mezelf bij elkaar en greep ik mijn tasje om vervolgens resoluut mijn kamer uit te lopen. Het duurde even voor ik de goede weg vond en ik vervloekte in gedachten de hakken die ik had aangetrokken. Desalniettemin zette ik door en begroette ik iedereen die ik tegen kwam met een vriendelijke, geforceerde glimlach. In mijn tasje zat het briefje waarop mijn tafel stond beschreven en deze haalde ik snel tevoorschijn toen een man er naar vroeg.
Met een knikje vroeg hij of ik hem wilde volgen waarna ik hem naar binnen volgde. De zaal was prachtig en ik keek mijn ogen uit, ik had nog nooit zoiets gezien. Toen ik door had dat mijn blik waarschijnlijk niet heel erg professioneel was herpakte ik mezelf en richtte ik mijn ogen op de tafel waar ik naartoe werd gebracht. De vier plekken waren allemaal nog vrij en ik knikte goedkeurend. Ik vond het fijn om ergens als eerste te zijn, dat voorkwam verrassingen.
"Neemt u plaats mevrouw," sprak de man terwijl hij een stoel naar achteren schoof. Ik bedankte hem vriendelijk waarna ik ging zitten richtte toen mijn ogen op de ingang. Ik was benieuwd wie er zouden komen, ik had gehoord dat alleen de crème de la crème werd uitgenodigd maar dat maakte niet echt duidelijker wie er zouden zijn.

[ bericht aangepast op 15 okt 2016 - 20:34 ]

When time and life shook hands and said goodbye.

15 okt 2016 - 21:30 purplecowwww is offline

purplecowwww 5135

MT.

Everything is illuminated by the light of our past.

15 okt 2016 - 21:56 reguluswife is offline

reguluswife 37248

R i l e y A r i z o n a H i l l i a r d

23 || DINING ROOM || BLOGGER || OUTFIT

oh, go deepthroat a cactus

Heel erg veel tijd Riley nog niet in haar kamer gespendeerd. Ze had High School Musical 3 nog even snel afgekeken, gezien ze had besloten om een HSM-marathon te houden (the girl did love her some Disney) om de tijd in het vliegtuig door te komen, maar het laatste deel had ze net niet afgekregen. Daarna had ze zich klaar gemaakt, om vervolgens het kasteel te verkennen. Ze kon haar nieuwsgierige kant lastig onderdrukken. Dat, plus haar impulsiviteit, was dan ook de reden dat ze op de uitnodiging was ingegaan. Het kasteel zelf was in elk geval prachtig, en groot genoeg dat ze makkelijk kon vluchten voor irritante mensen.
Toen de klok richting half acht ging, besloot ze maar alvast richting de eetzaal te gaan. Daar aangekomen zag ze dat een van de eerste was. Well, that was a first. Meestal was ze niet zo punctueel. Er zat slechts één andere vrouw, maar hoewel haar gezicht bekend voor kwam, wist ze er zo geen naam op te plekken. Oh well. Ze overhandigde de butler een kaartje, waarna hij haar naar een tafeltje leidde, waar dus nog niemand zat. Gezellig.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

15 okt 2016 - 22:29 purplecowwww is offline

purplecowwww 5135

Pauly David Johnson

Toen ik mijn kamer uitstapte duurde het niet lang voordat ik werd opgevangen en ik spartelde niet tegen, zin om het kasteel te onderzoeken had ik toch niet. Het was een kasteel, veel was er vast niet te zien.
‘’Meneer Johnson,’’ sprak de jongeman en ik knikte kort als bevestiging dat hij mijn naam goed had. Hij hield me een kaartje voor en ik las het snel en vluchtig door. Mijn naam en een nummer.
‘’Het is het nummer van de tafel,’’ sprak de jongen vluchtig toe en ik lachte zachtjes. ‘’Dat is geen wiskunde,’’ sprak ik sarcastisch voor ik het nummer nogmaals had doorgelezen en in mijn zak stopte.
Ik was niet al té formeel gekleed, ik was tenslotte een weekend weg en het was geen businesstrip. Toch deed ik niet te min, de outfit kostte ontiegelijk veel en het zou zonde zijn als daar niet mee te pronken viel.
‘’Ik ga nog even roken, ik kom vast niet te laat toch?’’ Ik had het schema nog doorgelezen en had niet gedacht dat ik te laat zou komen, eerder veel te vroeg. De jongen knikte en het was even zoeken naar de uitgang maar ik had hem gevonden. Mijn gedachten dwaalde al snel af naar wie er zouden komen en met wie ik een klik zou hebben? Mijn vorige huwelijken waren niet goed afgelopen en dat schrikte mij af van relaties.
Het liefst zat ik er volledig tussenin, dan had je het minste gedoe naar mijn idee. Mijn broer had in ieder geval meegegeven dat ik het moest proberen, geef het een kans, sprak hij maar ik had er mijn twijfels over.
Na tien minuten kwam ik naar binnen en spoot ik een luchtje op aangezien ik de lucht een fikse afknapper vond en vond mijzelf een tafel waar één van de twee vrouwen in de zaal aan zat. Had ik even mazzel.
Mijn blik wierp ik kort op de vrouw aan de andere tafel voor ik neerzakte en het meisje voor mij herkende, ‘’Riley?’’ Vroeg ik wat verbaasd, ‘’zeg mij dat je hier niet bent voor mijn werk want daar heb ik nog zat van door jou.’’

Everything is illuminated by the light of our past.

15 okt 2016 - 22:32 Venustic is offline

Venustic 2690

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

15 okt 2016 - 22:52 Siwicki is offline

Siwicki 2883

oh hey, mt

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

15 okt 2016 - 23:09 Ken_ is offline

Ken_ 18286

DEVIN KILLIAN IVERS
Photographer , At table B

Na nog een laatste trekje genomen te hebben van mijn sigaret, blies ik de rook genietend uit mijn longen terwijl mijn blauwe kijkers voor zich uit staarden naar het prachtige uitzicht. Zo'n twee uur geleden was ik hier geland met het vliegtuig, want zo'n lange reis was het nou ook weer niet van Ierland naar Frankrijk al was het altijd geweldig om door het ruitje heen te kijken naar het fenomeen dat zich dan onder je bevond. Echter terug naar waar ik het over wilde hebben, deze ruimte. Het was best imposant en deed zeker aan mijn verwachtingen van de Monterigrine familie. Echter vertelde deze ruimte me niet meteen een geweldig verhaal en had ik er -naast een whatsapp naar mijn broer en zussen- geen behoefte aan deze vast te leggen op mijn professionele camera. Deze lag mooi klaar op een tafeltje uit ebbenhout wat prachtig afgewerkt was met bladgoud , luxe die ik zelf wel magnifiek vond want ookal was ik geen expert hierin, je kan wel voelen dat dit op pure ambachtelijke wijze was gemaakt.
Mijn blik gleed weer naar het prachtige besneeuwde landschap buiten vooraleer ik de glazen deuren weer sloot zodat mijn kamer geen ijskast zou zijn als ik terug keerde van het diner. Blijkbaar was er aan veel gedacht want na mijn aankomst hier werd ik meteen verwelkomt door een butler die me ook een briefje had gegeven, waarop mijn naam en een letter vermeld stond. Het was nog een raadsel waarvoor de letter B stond, maar ik dacht er niet diep over na, ik leefde in het nu dus alles mocht op me afkomen.
Even kort keek ik op mijn uurwerk waar de wijzertjes vijf voor zeven aanduidde, nog tijd genoeg vooraleer het etentje zou beginnen, maar ik had me voorgenomen om niet te laat te arriveren. Met een paar stappen kon ik mezelf nog eens bewonderen in een spiegel waar ik nog een laatste maal mijn blazer goed trok. Ik was geen grote ijdeltuit, het enige wat ik altijd mijn aandacht aan besteedde waren de sieraden die ik droeg al was het ditmaal toch wat anders. Op dit evenement waren enkel de crème de la crèmes uitgenodigd en veel zin om als een zwerven aangekeken te worden had ik niet. Vandaar dat ik dan toch een op maat gemaakt pak aan had, al was deze niet super strak en had nog de nodig stoere touch die bij mijn uiterlijk paste, dus ik was zeer tevreden. Ik nam nog mijn kleine logboekje en potlood mee die ik in mijn binnenzak stak vooraleer ik mijn kamer verliet en me richting de zaal vertoefde.
Eens ik daar aankwam werd ik meteen vriendelijk ontvangen en begeleid naar mijn tafel die een eindje verderop stond van de andere twee bevolkte tafels. Van hier kon ik Riley Hilliard herkennen en de andere twee gezichten kwamen me ook wel bekend voor al kon ik er niet meteen een naam of beroep op gaan plakken. Eens ik aan de tafel kwam zette ik me er neer en kon het niet laten nog even naar de andere te kijken aan de andere tafels. Schoon volk dat kon ik niet ontkennen en stiekem hoopte ik dan ook dat de andere voor mij nog onbekende gasten ook een mooie verschijning zouden zijn.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

16 okt 2016 - 12:34 Siwicki is offline

Siwicki 2883

Vincent Malcolm Bray

24 • businessman • outside/dining hall

"Stacks on deck, patron on ice, we can pop bottles all night and baby you can have whatever you like."

Het was waarschijnlijk niet het beste idee om de avond voor dit evenement een deal te vieren. De overname van een ander bedrijf, dat mij en mijn bedrijf waarschijnlijk in het eerste jaar al miljoenen gaat opleveren, resulteerde in een groot feest. Iedereen moest nog bijkomen van kerstmis, en het beste medicijn tegen een kater is een heleboel drank.
Normaal gesproken weet ik prima maat te houden, maar zo een keer per maand gaan alle remmen los, en natuurlijk was dat nou juist gisteravond.
Er waren veel te veel flessen champagne, er was een buffet met alle chique soorten eten die je je maar voor kunt stellen, en er waren vrouwen. Veel te veel vrouwen.
Oh man, de roddelpers heeft een geweldige dag, misschien wel week, met alle foto's die gisteravond heeft opgeleverd. Om half 5 verliet ik de club, aan beide armen een prachtige vrouw. Dat ik ze netjes thuis heb afgeleverd en mijn handjes thuis heb gehouden gelooft natuurlijk niemand, maar het is wel de waarheid. Luister goed, het is allemaal leuk, rijkdom en alle dingetjes die het met zich meebrengt, maar ik wil geen golddigger aan mijn arm die uiteindelijk foto's maakt van me als ik slaap en de beelden aan een of ander waardeloos roddeltijdschrift verkoopt.
Ik leun tegen een van de prachtige buitenmuren van het kasteel terwijl ik een sigaret rook. Het is koud, veel te koud, hier ben ik niet op gekleed. Het kasteel is indrukwekkend, en als mijn fortuin nog wat groeit in de komende jaren zie ik mezelf wel in een gebouw als dit wonen. Met een vrouw, een paar honden en een elftal aan kinderen. Heerlijk, lijkt me dat. Maar goed, dat moet je dan maar net lukken. Met het tempo van mijn werk en het beeld dat veel vrouwen van me hebben, plus alle eisen die ik heb, gaat het waarschijnlijk nog wel even duren.

Ik was mijn handen onder de warme kraan als ik binnen kom en stop een pepermuntje in mijn mond voor ik naar de eetzaal loop.
Het lijkt er nog redelijk rustig, maar de tafel die ik aangewezen kreeg is al goed gevuld. Ik wrijf mijn handen warm en kuch zodra ik naast de tafel sta, om mijn aanwezigheid kenbaar te maken.
De vrouw die aan tafel zit komt me bekend voor, van een van de zovele benefietgala's van de goede doelen die ik bezoek. Ik schud haar hand en druk twee kussen op haar wangen, een links en een rechts. Eens een gentleman, altijd een gentleman. Dat zit in mijn bloed. "Riley, goed om je weer eens te zien."
Ik steek mijn hand uit naar de man aan tafel, en stel me voor. "Hi. Vincent Bray." Dan neem ik plaats op de stoel die voor mij gereserveerd is en schenk ik wat water in een glas uit de karaf die al op tafel staat. "Wil iemand anders wat drinken?"

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

16 okt 2016 - 15:33 Venustic is offline

Venustic 2690

ALEX GABRIEL FERNÁNDEZ

26 | Soccerplayer | Heading to diner | Outfit - sunglasses

Toen Alex aan het inpakken was voor zijn trip kwam de jongeman eindelijk tot de conclusie dat hij helemaal niet zoveel pakken had. Het was niet als of Alex normaal gesproken veel tijd had voor een chique event en in het dagelijkse leven zou je Alex niet zo snel in pak zien. Nee Alex spendeerde de meeste van zijn dagen toch gewoon in een joggingsbroek, hoewel Alex zelf met een joggingsbroek er altijd voor zorgde dat zijn outfit er helemaal in orde uitzag. Vandaag was het dus geen joggingsbroek waarin hij er goed uit moest zien een pak een echt pak. Alex had voor de eerste avond een pak uitgekozen die hij één keer eerder had gedragen. In zijn gedachten kon dat toch niet zoveel uitmaken. Het was waarschijnlijk niet als of Alex iemand tegen zou komen die hij al kende. Die kans schatte Alex nou eenmaal heel klein in.
Op hem moment bevond Alex zich nog in zijn kamer, hij had zich al een tijdje geleden in zijn pak gehesen, maar was nu nog altijd bezig met zijn haar in model brengen. Over het algemeen liet de jongeman zijn haar maar, maar vandaag moest hij een goede eerste indruk maken en zou alles perfect moeten zijn. Alex liet zijn blik afglijden naar de klok, nog een veertig minuten en dan zou hij aan tafel moeten zitten voor het diner. Een duidelijke zucht rolde over Alex zijn lippen heen waarna hij een stap naar achteren deed om nog eens te kijken naar zich zelf. Naar het hele plaatje en niet enkel naar zijn haar en op dat moment gaf Alex het ook maar op. Hij zou wel gaan voor een wat nonchalantere look dan dat hij in de eerste plaats van plan was geweest.
Nog even was Alex in zijn kamer rond blijven hangen, zijn handen waren langs het bedden linnen gegleden verwonderd over hoe mooi de kamer wel niet was. Alex staakte deze manier van zijn kamer verkennen echter na zo'n vijf minuten, toen besloot de jongeman dat het de perfecte tijd was om zich richting de eetzaal te begeven. Hij pakte zijn mobiel van het bed af en haalde het kaartje wat hij had gekregen uit één van zijn tassen. Hierna wierp de jongeman nog een laatste blik in de spiegel, om toch uiteindelijk de kamer te verlaten.
Terwijl Alex naar de eetzaal toe liep bleef hij verwonderd om zich heen kijken, want het kasteel was echt prachtig. Een wandeling die normaal waarschijnlijk niet meer dan twee minuten had geduurd duurde nu wel bijna tien minuten, maar dat deed er niet toe Alex was toch al veel te vroeg. Echter kwam de jongeman tot de ontdekking dat hij niet eens de eerste was toen hij bij de eetzaal aan kwam. Hij haalde het kaartje wat hij had gekregen uit de zak van zijn blazer en overhandigde deze aan de man bij de deur. Die leed Alex naar de juiste tafel, waar tot dan toe alleen nog maar een vrouw plaats had genomen met blauwe ogen en bruin haar. Alex liet zich op de stoel naast die van haar zakken en stak zijn hand uit naar haar. 'Alex Fernández.' Zei hij, waarna hij naar de jongedame glimlachte.

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

Index RPG Actieve Topics Zoek