[RPG • 200] Crème de la Crème • Speeltopic 01 - Speeltopics

15 okt 2016 - 18:01 Sempre is offline

Sempre 5089

CRÈME DE LA CRÈME - SPEELTOPIC

Alle uitnodigingen zijn verstuurd, het RPG zit dus vol!
Al twintig jaar organiseert de familie Monterigne hét evenement van het jaar en ook dit jaar zijn de uitnodigingen uitgedeeld. Ben jij een van de gelukkigen die 27 december 2016 tot en met 2 januari 2017 vrij heeft gehouden en aanwezig zal zijn tussen deze exclusieve verzameling van vrijgezellen?

Gedurende een week zullen bekende it-girls en rijke bachelors uit de hele wereld zich verzamelen op het landgoed van de familie in de Franse Alpen. Er staat een bal gepland, maar ook ski uitjes en natuurlijk een extravagante oud-en-nieuw viering! Kortom: een week waarin het vooral draait om te zien en gezien te worden.

SNEL OVERZICHT

USER
Sempre
Canagan
Kian
Zusak
Miall
Maslany
JC_
greenlight22
AdamSandler
FlREBlRD

NAAM
Chloë
Jennifer
Naomi
Cheryl
Matty
Dore
Saar
Maaike
Anouk
Yu

PERSONAGE
Blair
Kamila
Yasemin
Riley
Piper
Vincent
Denvin
Alex
Pauly
Christian

AFWEZIG
-
-
-
-
-
-
-
17/10 - 22/10
-
15/10 - 18/10

Het begin:
27 december: Het is zeven uur 's avonds en de gasten zijn gearriveerd. Een paar missen er nog wegens wat op onthoudt op het vliegveld (voor de inspringers). Over een halfuurtje wordt het diner geserveerd en de plaatsen zijn al verdeeld. Aan tafel A. zitten Riley, Vincent en Pauly, aan tafel B. zitten Cassandra, Kamila en Devin en aan tafel C. zitten Blair, Yasemin, Chris en Alex.

Onze personages hebben bij binnenkomst al een privé kamer toegewezen gekregen en zullen daar nu waarschijnlijk bevinden. Het diner is hét moment om een eerste indruk te maken, so dress to impress! Daarnaast liggen er ook vragenkaartjes op de tafel om een gesprek op gang te krijgen.
Enjoy!

Het kasteel | De kamers | De eetzaal | De bar

TOPICS

Rollentopic • #1
Praattopic • #1
Speeltopic • #1

[ bericht aangepast op 15 okt 2016 - 20:40 ]

When time and life shook hands and said goodbye.

16 okt 2016 - 16:41 Elentiya is online

Elentiya 12343

——————————————————————————

——————————————————————————

Kamila Nayeli Daleshka

”I ~~don’t~~ hold grudges, you just become irrelevent.”

• Vlogger • 24 • Dining room • Outfit •

Mijn poelen hadden zich kostelijk vermaakt met het opnemen van het gigantische kasteel zodra we er naderde, als dat ze er evenveel plezier aan beleefden alles tot zich op te nemen eenmaal binnen. De afgelopen jaren had ik, samen met mijn beste vriendin Yase, al veel dingen gezien in de wereld, maar vermoedelijk werd deze plek hetgeen wat moeilijk te overtreffen raakte. Het kasteel was enorm en de aankleding was chique doch smaakvol te noemen, met een rijkelijke sfeer en toch een soort comfortabel gevoel wat je een thuis poogde te geven. Het leek me nu al een adembenemende plek en voor het eerst in carrière voelde ik me voor luttele seconden haast een nieuwkomer.
Glimlachend blikte ik mijn kamer rond, waarna ik mijn voeten in enkele bijpassende hoge hakken plaatste en zo enkele centimeters de lucht in ging. Nieuwsgierig als dat ik was stond ik te popelen om naar de eetzaal te gaan, die ik in een vlugge voorbij gaan stiekem gespot had, en raakte ik benieuwd naar wie er nog meer aanwezig zouden zijn. Wie zouden het zijn, zaten er bekende tussen of kende ik geen een van hen?
Voor een spiegel hield ik kort halt en controleerde mijn make-up terwijl mijn vingers soepel een keer door mijn haren heen woelde, die in lichte golven over mijn schouders heen hingen; voor eens deden ze wat ik van ze verlangde te doen. Onderweg naar de deur graaide ik het papiertje van het bed af, waarop het tafelnummer stond waaraan ik verwacht werd.

Met een glimlach rondom mijn lippen gekruld naderde ik na het verlaten van mijn kamer als snel de eetzaal. Een jongeman trok voor kort mijn aandacht als deze licht mijn elleboog aanraakt om me de tafel te wijzen. “Gracias ,” bedankte ik hem zacht, waarna ik vluchtig een keer rond blikte om te zien of Yase er inmiddels ook al was; in alle bewonderingen en lichte haast die ik had gemaakt was ik mijn donkere schone uit het oog verloren.
Vervolgens gleden mijn blauwe poelen eens over de enkele mensen die er al zaten, alvorens ze bleven hangen op een jongeman die aan dezelfde tafel zal als waar ik aan plaats mocht nemen. Een lichte, bedenkelijke frons nestelde zich tussen mijn wenkbrauwen terwijl ik naar een van de stoelen liep, maar het duurde niet lang eer het kwartje in mijn hoofd leek te vallen. “Devin Ivers,” bracht ik ter begroeting uit en schonk hem een van mijn warme glimlachen. “Wat leuk om je weer eens te zien.”

[ bericht aangepast op 16 okt 2016 - 16:42 ]

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

16 okt 2016 - 20:45 Naird is offline

Naird 10646

Christian Xavier Tremblay
‘You must give everything to make your life as beautiful as the dreams that dance in your imagination.’
31 • Zoon van en theater eigenaar • Suit • Aan tafel met Blair, Alex en Yase

Ondanks dat mijn vlucht behoorlijk wat vertraging had opgelopen en de taxichauffeur het kennelijk nodig vond om op 'bebouwde kom'-snelheid te rijden, ben ik toch nog op tijd voor het kennismakingsdiner. Vanuit de auto wordt het kasteel waar ik de komende vijf dagen zal vertoeven, steeds groter en indrukwekkender, naarmate we dichterbij komen.
'Wow...' Mijn mond zakt open en de chauffeur lijkt ook onder de indruk. Ik moest het hem ook nageven, dit is niet een plek waar je vaak zult komen, zelfs niet als je rijk en verwend bent.. Zoals ik.
Na zeker vijf minuten het gebouw met open mond bewonderd te hebben, kucht de chauffeur even kort. We zijn er. Ik stap de wagen uit en wacht totdat mijn bagage voor mijn neus wordt geplaatst.
'Bedankt,' zeg ik met een vriendelijke glimlach en geef de man zijn geld en een royale fooi. Vervolgens word ik opgewacht door een stel butlers die me naar mijn kamer begeleiden en zich ontfermen over mijn koffers.

Na een lange, hete douche besluit ik me gereed te maken voor dat ene diner waar ik al wat over had gehoord. Hier worden de eerste indrukken gemaakt, dus trek ik maar beter iets nets aan. Met het briefje - waar mijn tafelnummer op staat geschreven - tussen mijn lippen geklemd, trek ik mijn stropdas recht. Vervolgens trek ik mijn jasje hier overheen aan.
'Goed genoeg..', zeg ik, iet wat wijfelend tegen mijn spiegelbeeld. Ik haal een hand door mijn net in model gebrachte haar, waardoor het weer wat warriger zit. Ik adem een paar keer diep in en uit, voordat ik mijn kamer uitloop, richting de eetzaal. Daar zie ik dat er al een aantal gasten zitten. Sommige komen me bekend voor van foto's uit onder andere tijdschriften, maar geen ken ik er echt persoonlijk. Behalve één - nou ja eigenlijk twee, Pauly was er ook. Mijn oog valt op de tafel waar ik ben ingedeeld, en daar zit een voor mij welbekende vrouw. Blair. Ik slik even moeizaam voordat ik met rode wangen richting de tafel loop. Ondertussen kijk ik om me heen, vanbinnen is het kasteel net zo impossant als vanbuiten. Nieuwsgierig bekijk ik de andere gasten even kort; een meisje met lichtblonde haren, een jongen met een oorbel in één oor - was dat niet die ene fotograaf? Devin of iets in die trant -, een meisje met bruine haren en blauwe ogen en een man die volgens mij een bedrijf heeft in New York City. Valerio? Vincent? Ik ben echt slecht met namen.
'Goedenavond,' zeg ik zo beleefd mogelijk en kijk mijn tafelgenoten aan, zodra ik bij mijn tafel ben aangekomen. Aan de tafel zitten onder andere een jongen met een donkere oogopslag en donker haar en mevrouw de matchmaker. Haar kijk ik een seconde langer aan.
'Christian Tremblay, aangenaam.' Ik schud de hand van de jongeman en plaats een kus op de hand van Blair. Ongemakkelijk of niet, ik heb nog steeds manieren, een beetje old fashioned misschien, maar manieren zijn manieren.

[ bericht aangepast op 20 okt 2016 - 17:38 ]

I just caught the wave in your eyes

17 okt 2016 - 0:24 reguluswife is offline

reguluswife 37248

R i l e y A r i z o n a H i l l i a r d

23 || DINING ROOM, TABLE A || BLOGGER || OUTFIT

oh, go deepthroat a cactus

Verveeld speelde ze met de vragenkaartjes op de tafel. Bij de meeste vragen hoefde ze niet erg lang na te denken, over wat ze zou antwoorden. Wachtende op haar tafelgenoten, begon ze de kaartjes van "goed" naar "verschrikkelijk" te leggen, al werd dat uiteindelijk meer een stapeltje goed en een stapeltje verschrikkelijk. Ze was bijna klaar toen een mannelijke stem haar bezigheid onderbrak. ’Riley?’ klonk de stem verbaasd, 'zeg mij dat je hier niet bent voor mijn werk want daar heb ik nog zat van door jou.’ Haar groene kijkers gleden omhoog, om de donkere van Pauly te ontmoeten. Ze had niet bepaald verwacht hem hier te zien. Zijn outfit zag er simpel, maar classy uit. 'Fancy hoor,' merkte ze op.
Riley had hem leren kennen, doordat haar vader ooit naar zijn advocatenbureau was gestapt. Toentertijd was ze er niet blij mee, dat hij vond dat ze haar vader niet mocht helpen met de case, en was ook flink tegen hem uitgevallen. Maar goed, de rechter had haar lieve papa vrijgesproken, dus boos op hem was ze niet meer. 'En geen zorgen hoor, ik ben hier niet om het je leven lastig te maken. Daarvoor zou ik niet helemaal naar Frankrijk gaan,' grinnikte ze. Ze had wel wat beters te doen dan dat. Ze klakte met haar tong en legde "Als je zou reïncarneren als een dier/drankje/bepaalde smaak ijs, welke zou het dan zijn?" op het positieve stapeltje. Het antwoord was in elk geval niet vanille ijs...
Ze wilde hem net vragen waarom hij hier was, toen een bekende verschijning in haar blikveld verscheen. Vincent Bray. Hij drukte een kus op haar beide wangen. 'Riley, goed om je weer eens te zien.' Ze glimlachte naar hem. Het was van hetzelfde. Een knap gezicht als dat was nooit erg om vaker te zien. De jongeman stelt zich vervolgens aan Pauly, waarna hij hen beide vroeg of ze ook wat te drinken willen.
'Yes, please.' Ze schoof haar glas naar hem toe, en zonder Pauly's antwoord af te wachten, schoof ze zijn glas ook Vincent's kant op. Ze mocht toch wel open dat er later op de avond nog alcohol kwam. Het zou wel erg teleurstellend zijn, als er niet eens wijn kwam. It was France, after all.
'Zeg Vince, moet je Pauly eigenlijk ook niet begroeten met twee bisous? Straks voelt hij zich nog buiten gesloten. En, het is wel zo netjes ons aan te passen aan de gebruiken van ons gastland, niet?' opperde ze onschuldig, maar met een speelse fonkeling in haar ogen.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

17 okt 2016 - 11:45 R3HAB is offline

R3HAB 12456

José María 'Yasemin' Arguedas
Peruan girl • Vlogger/ Prankster • @The table with awesome new eyecandy, seeking for something to drink. •

If you don't think I am a princess, than you are goddam right.
I don't need to wear a crown to be called a Queen.'

Lichtelijk heupwiegend liep ik de zaal ik met zacht, maar hoorbaar getik van mijn naaldhakken de zaal in. Verscheidenen mensen hadden zich al plaats weten te maken in de zaal, waar man en vrouw door elkaar heen gehusseld leek. Niet dat dat mij zoveel uitmaakte. Ik was niet bang om met vrouwen te experimenteren of met mannen. Voor vrouwen had ik dan ook niet bepaald een voorkeur, zolang ze maar een mooie kont wisten te bezitten en niet al te kleiner dan mij waren. Gelukkig wisten de meeste mensen wel boven mijn één meter vijfenzestig te rijken, met name mannen. Voor mannen was het dan wel een moeilijke klus om bij mij te slagen. Als ik een man aan mijn zijde liet scharen, wilde ik wel een echte man. Een man die dominantie bezat, hoewel hij wel moest weten wanneer hij zijn mond dicht moest houden. Ook moesten zowel beide geslachten wel in zijn voor wat humor en actieve dingen doen. Ik hield er niet van als ik mensen moest overtuigen om iets te gaan doen wat misschien je leven kan gaan kosten zoals bij bungeejumpen. Ik was een actieve, vlotte meid die weet wat ze wilt. Ik hoef dan ook niet een onzeker en zeker niet on-actieve gast aan mijn zijde die liever zijn haar in model hield en te ijdel was over zijn kledij. Ik zag ze namelijk veel liever naakt.
Mijn kijkers gleden de tafels over, waar ze algauw gleden over mijn collega en tevens my bitch number one; Kam die bij Devin aan tafel was ingedeeld. Ze was zoals weer gewoonlijk de gelukkige om bij een kennis ingedeeld te raken en tevens een zeker knappe man die ik dit jaar wel onder onze kerstboom wilde vinden. We hadden wel eens een fotoshoot van hem gehad en laten we maar zeggen dat ik hem graag liet bukken. Ik zwaaide dan ook even naar Kam voor haar aandacht; waarna ik – enorm charmant – met mijn wenkbrauwen wiebelde, waarbij ik ongegeneerd naar Devin wees en me duim op stak. Het interesseerde me dus ook echt niet wat mensen dachten. Ik hobbelde dan ook gauw naar mijn tafel C, waar twee mannen en een vrouw aan geschoven waren. Er was nog een stoel vrij en ik wist al dat deze voor mij was. Save the best for last, my dear.
Voor ik echter plaats nam, liep ik naar de blondharige man toe die nog stond. Hij zag er behoorlijk strak uit in zijn nette kledij, maar dat kon iedere standaard man in een pak. Een pak zorgde gewoon eenmaal dat de lust in een vrouw naar boven kwam, net zoals zijn stoppelbaardje. Nu maar hopen dat zijn persoonlijkheid ook nog een beetje goed was en wie weet had ik al een lucky avond. Ik schudden enthousiast zijn hand, voor ik drie kussen op zijn wang drukte. ‘Yase, aangenaam.’ Ik liep algauw naar de volgende man toe, met de kinda badboy look, die ik ergens van herkende. Niet dat ik er zo gauw op kon komen. Ik had dan ook – om de spanning een beetje te ontladen – een klein, oke misschien normale size wijnglas gedronken. Niet dat ik aangeschoten was, maar het maakte communiceren in deze serieuze gelegenheden net iets makkelijker. Als ik aangeschoten wilde worden of zelfs dronken had ik wel wat tequila en lemons mee genomen.
Ik stelde me voor aan de tweede en tevens laatste man aan de tafel, die ook drie kussen kreeg, voor ik hetzelfde bij de brunette deed en plaats nam aan de tafel. Ik zwaaide het zwart leren tasje op mijn schoot, terwijl ik mijn strak zwarte jurkje glad streek.
‘God, ik was vergeten hoe lang het reizen was naar Frankrijk. Kort gezegd; veel te lang.’ ik knipoogde naar de brunette naast me, voor ik naar het stapeltje kaartjes keek op tafel. Ik griste er eentje vanaf waarbij ik meteen de vraag hardop citeerde aan tafel; ‘Als je de loterij zou winnen, wat zou je dan als eerste doen?’ Uitdagend liet ik mijn kijkers naar mijn metgezellen kijken, terwijl er een speelse grijns rond mijn lippen lag. ‘Ik zou zeggen, wat champagne inslaan en er een onvergetelijke avond van maken met een belangrijk persoon.. of twee.’ Bij die laatste liet ik mijn kijkers naar de man die zich voorgesteld had als Christian haken, voor ik hem een korte knipoog gunde.

[ bericht aangepast op 17 okt 2016 - 11:52 ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

17 okt 2016 - 21:36 purplecowwww is offline

purplecowwww 5135

Pauly David Johnson

‘’Fancy hoor,’’ rolde er over Riley haar lippen en ik besloot het maar als een compliment te beschouwen terwijl ik rustig neerzakte op een stoel.
‘’En geen zorgen hoor, ik ben hier niet om het je leven lastig te maken. Daarvoor zou ik niet helemaal naar Frankrijk gaan,’’ grinnikte ze en ik lachte zachtjes terwijl ik met mijn blik haar bewegingen volgde. ‘’Dat soort gevallen bestaan hoor,’’ voegde ik er aan toe en pakte het kaartje die ze had weggelegd om hem te lezen en haar vragend aan te kijken, ‘’wat is jouw antwoord?’’
Voor ze antwoord had kunnen geven kwam de derde jongeman aangelopen, tevens ook de laatste. Langzaam stond ik op en wachtte tot ik zijn hand kon schudden, ‘’hi, Vincent Bray,’’ sprak hij en ik knikte kort. Hij kwam me heel erg bekend voor maar plaatsen kon ik hem niet, ‘’Pauly David Johnson,’’ stelde ik mezelf voor met mijn middelnaam erbij aangezien ik dat mooier vond klinken.
Ik zakte weer terug op mijn stoel en schoof het glas wat Riley naar voren geschoven had terug, ‘’ik heb eerder zin in wat sterkers, heb té lang in dat vliegtuig gezeten.’’
‘’Zeg Vincec, moet je Pauly eigenlijk ook niet begroeten met twee bisous? Straks voelt hij zich nog buiten gesloten. En, het is wel zo netjes om ons aan te passen aan de gebruiken van ons gastland, niet?’’ Met een lichte frons keek ik Riley aan, meende ze dit nou serieus of was ze gewoon het ijs proberen te breken?
Ik lachte zachtjes en keek naar de tafel voor ik weer opkeek, ‘’ik denk niet dat het nodig is hoor, Riley. Ik pas me liever aan door middel van wat Franse wijn en kaas.’’ Ik knipoogte vluchtig en liet mijn handen rusten bij de kaartjes voor ik er een van af pakte, ‘’ Als je een feestje zou geven, wat voor een dan ook, wat voor feestje zou het dan zijn, en ter gelegenheid waarvan?’’ Ik keek even naar Vincent, ‘’ik ben wel benieuwd.’’

Everything is illuminated by the light of our past.

17 okt 2016 - 22:12 Sempre is offline

Sempre 5089

BLAIR GENOVESE

| 26 | IN THE DINING ROOM | MATCH MAKER | OUTFIT |

"Oh sweetie, I never dreamt about succes.. I worked for it."

Lang bleef ik niet alleen want al snel begonnen de andere gasten binnen te druppelen. Mijn adem stokte even in mijn keel toen ik Pauly Johnson binnen zag lopen. Ik drukte mijn hakken in de grond om te voorkomen dat ik op hem af zou rennen en mezelf voorschut zou zetten. De man kende mij naar alle waarschijnlijkheid niet wat deze hele situatie wat ongemakkelijker maakte. Wist hij veel dat ik mijn hele business strategie had gebaseerd op de interviews die hij had gegeven.
Resoluut wendde ik mijn blik van de man af en bekeek de anderen die een voor een naar binnen kwamen lopen. De eerste die zich aan de tafel voegde waar ik al zat was een man die zich voorstelde als Alex. Met een beleefde glimlach nam ik zijn hand aan. "Mijn naam is Blair." Mijn ogen namen zijn voorkomen op en ik moest eerlijk toegeven dat ik geen idee had wie hij was. Desalniettemin leek hij erg aardig en dus was ik al erg tevreden met mijn eerste tafelgenoot.
De tweede man was echter een domper. Nu kon je van Christian maar lastig zeggen dat hij echt een domper was want hij zag er erg goed uit. Het probleem zat hem alleen in zijn innerlijk en ik merkte dat mijn blik meteen het bekende koele glansje kreeg zodra hij me aankeek. Met tegenzin liet ik hem mijn hand kussen en de tinteling die volgde werd direct weg geschoven. "Hallo Christian," begon ik terwijl ik mijn ogen op de zijne richtte, "hoe gaat het met Richard en Loraine?" Mijn wenkbrauwen trokken vragend omhoog en ik kantelde mijn hoofd lichtjes terwijl ik hem aankeek.
Nu voegde de derde en laatste persoon zich bij ons en ik merkte dat ik als vanzelf mijn muren opzette. De glimlach die ik haar toewierp was enigszins geforceerd en mijn ogen bestudeerden haar. Ik had werkelijkwaar geen idee wie ze was maar indrukwekkend was ze zeker. De drie kussen die ze me gaf terwijl ze zichzelf voorstelde als Yase waren vederlicht en ik merkte dat ik uit balans was gebracht door haar aanwezigheid. Vooral toen ze meteen begon te praten om vervolgens een kaartje van het stapeltje dat op tafel lag af te pakken en deze voor te lezen.
"Als je de loterij zou winnen, wat zou je dan als eerste doen?' Haar antwoord op de vraag liet mijn gezicht betrekken en ik kon het niet laten om haar lichtelijk afkeurend aan te kijken. Ik was niet gewend dat mensen zo open waren, laat staan in een onbekend gezelschap. Toch probeerde ik mijn beste beentje voor te zetten — dat had ik mezelf immers beloofd — en plakte ik opnieuw een glimlach op mijn gezicht. "Ik zou een investering doen in vastgoed." Zodra het antwoord over mijn lippen rolde kleurden mijn wangen rood, wetende hoe verschrikkelijk dat moest hebben geklonken. Een beter antwoord had ik echter niet dus mezelf verbeteren was ook geen optie. In plaats daarvan richtte ik mijn blik ongemakkelijk op het bord voor me terwijl ik hoopte dat het eten snel geserveerd zou worden.

[ bericht aangepast op 17 okt 2016 - 22:14 ]

When time and life shook hands and said goodbye.

17 okt 2016 - 22:31 Siwicki is offline

Siwicki 2883

Vincent Malcolm Bray

24 • businessman • dining hall

"Stacks on deck, patron on ice, we can pop bottles all night and baby you can have whatever you like."

Gelukkig slaat de man het voorstel van Riley af, maar ik moet er toch even om lachen. Ik kende haar misschien niet goed, maar ik kon me al vaag herinneren dat ze grappig was.
"Als je een feestje zou geven, wat voor een dan ook, wat voor feestje zou het dan zijn, en ter gelegenheid waarvan?" De man kijkt naar mij. "Ik ben wel benieuwd." Ik neem een slok uit het glas water, alvast dromend over iets sterkers, en denk na terwijl ik het glas tussen mijn handen beweeg. "Hoe cliche dit ook klinkt, in mijn leven is er genoeg reden om een feest te geven," ik haal een hand door mijn haar, dat voor de verandering eens niet vastgeplamuurd zit met haarlak. Mensen verwachten bij een zakenman vaak een man die strak in pak is en wiens haar perfect zit, maar op een evenement als het deze is dat niet nodig. Iedereen kent de verwachtingen hier, en niemand voldoet ze. "Maar goed, ik denk dat ik een vrolijk feest zou geven, niet van die stijve onzin. Een benefiet, in de buitenlucht, met een volledige kermis. Alle opbrengsten gaan naar goede doelen, en iedereen moet volledig in het wit, om dan bij de ingang volledig onder de verf gesmeerd te worden."
Dit plan klinkt echt goed, waarom heb ik het nog niet uitgevoerd? Waarschijnlijk omdat de meeste mensen die ik ken saaie zakenmensen zijn, die nog liever dood zouden gaan. Natuurlijk heb ik wel vrienden van vroeger, maar die doe ik een groter plezier met een avondje naar de kroeg. Waar we allemaal onze eigen drankjes betalen, want ze zijn als de dood dat ik anders rondjes ga geven. Ze zijn allemaal te trots. Als ik geluk heb mag ik de snacks betalen, maar daar houdt het dan ook op.
Het allerbeste feest in mijn leven, daarentegen, wordt mijn huwelijk. Niks grootschaligs, maximaal vijftig mensen, in de tuin van de kerk waar ik als kind vaak kwam. Maar goed, dat is een stom antwoord. Zo'n jonge vent, heeft alles dat hij kan wensen, maar droomt als een meisje van 8 over zijn bruiloft. Lame.
"Ik hoop dat ze nog wat sterkers gaan schenken dan bronwater," glimlach ik dan, "ik heb een kater van hier tot Tokio." Nadenkend blader ik wat door de vragenkaartjes, maar ze lijken allemaal zo.. cliche. Niet dat daar iets mis mee is, hoor. Uiteindelijk kies ik er dan toch een. "Als je het antwoordt op elke vraag zou weten, welke zou het dan zijn, naast “at is de zin van het leven”?"

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

18 okt 2016 - 0:55 reguluswife is offline

reguluswife 37248

R i l e y A r i z o n a H i l l i a r d

23 || DINING ROOM, TABLE A || BLOGGER || OUTFIT

oh, go deepthroat a cactus

Zowel Vincent als Pauly ging niet akkoord met haar voorstel, wat haar met haar ogen deed rollen. Watjes. Het was maar op de wangen, het niet alsof ze vroeg om hun speeksel of sperma uit te delen. Ze waren niet bi of gay, dat was nu in elk geval wel zeker. 'Hush, hush, Pauly,' antwoordde ze nog op zijn eerdere opmerking. 'Je zou toch inmiddels moeten weten dat tussen de alcohol door water drinken wel zo handig is? Hoewel, ik heb niet zoveel recht van spreken,' grinnikte ze. Meestal had ze het voornemen wel, maar of ze zich er aan hield, dat was weer wat anders...
Onderhand had hij een kaartje gepakt. ’Als je een feestje zou geven, wat voor een dan ook, wat voor feestje zou het dan zijn, en ter gelegenheid waarvan? Ik ben wel benieuwd.’'
'Hoe cliche dit ook klinkt, in mijn leven is er genoeg reden om een feest te geven. Maar goed, ik denk dat ik een vrolijk feest zou geven, niet van die stijve onzin. Een benefiet, in de buitenlucht, met een volledige kermis. Alle opbrengsten gaan naar goede doelen, en iedereen moet volledig in het wit, om dan bij de ingang volledig onder de verf gesmeerd te worden.'
Riley knikte goedkeurend, met opgelichte ogen. 'Als je dat ooit gaat uitvoeren, I'm in,' glimlachte ze enthousiast. 'Vooral als ik de gasten onder de verf mag smeren en er een suikerspinmachine is.'
Vince is de volgende die een kaartje kiest. 'Als je het antwoordt op elke vraag zou weten, welke zou het dan zijn, naast “wat is de zin van het leven”?' Een vraag die veel te diepzinnig was, zonder de nodige alcohol. 'Nou, momenteel waarom er nog geen wijn op tafel staat.' Ze haalde een hand door haar lange blonde lokken. 'En waarom Chace Crawford mij nog niet ten huwelijk heeft gevraagd.' Na een slok water genomen te hebben, gleden haar groene kijkers naar Pauly. 'En om nog antwoord te geven op je eerdere vraag, dan zou ik Fudge Brownie icecream zijn, volgens één of andere quiz die ik ooit gedaan heb. Maar goed, alles behalve vanille is wel prima. En pistache, want dat is gewoon smerig.' Ze trok er een afkeurend gezicht bij. 'En, wat voor ijssmaak, of dier, of wat dan ook, zouden jullie zijn? Oh, en wat voor smaak ijs denken jullie dat ik zou zijn?

To the stars who listen — and the dreams that are answered

18 okt 2016 - 11:02 Venustic is offline

Venustic 2690

ALEX GABRIEL FERNÁNDEZ

26 | Soccerplayer | Heading to diner | Outfit - sunglasses

De jongedame die al aan de tafel had gezeten had zich al gauw voorgesteld als Blair. 'Aangenaam kennis te maken.' Zei Jake tegen haar waarna hij naar de jongedame glimlachte. Al vrij snel nadat Alex plaats had genomen, kwam er nog een man de zaal binnen. Alex volgde hem met zijn ogen de man die al vrij snel in de richting van hun tafel kwam gelopen. De man leek een stuk charmanter te zijn tegen over Blair dan Jake net was geweest, want hoewel hij Jake gewoon de hand schudde pakte hij Blair haar hand vast om daar een kus op te plaatsen. Alex had de jongedame slechts een hand gegeven, maar deze man die zich net voorstelde als Christian was de ware 'gentleman'. 'Alex Fernández.' stelde Alex zich zelf voor aan deze jongeman. De dame naast hem leek Christian al te kennen, want die begon deze man meteen te vragen naar twee mensen waarvan Alex zelf nog nooit had gehoord. Het leek Alex vrij onmogelijk dat ze gewoon random over twee mensen ging vragen dus ze moesten elkaar wel kennen. Alex zelf zou echter niet weten wie deze twee mensen dit waren en wat ze voor beroep deden.
De laatste persoon die bij de tafel aankwam was iemand die Alex echter wel herkende. Yase. De Peruaanse jongedame liep als eerste naar Christiaan toe en stelde zich aan hem voor, toen liep ze naar Alex toe. Alex had verwacht dat ze ergens terug zou refereren naar het event waar hij de jongedame een paar maanden geleden voor het eerst tegen was gekomen. Echter stelde Yase zich zelf gewoon voor als of ze elkaar nog nooit tegen waren gekomen. Alex fronste kort, maar besloot daarna haar spelletje eerst maar mee te spelen. Blijkbaar wou Yase doen als of ze elkaar nog nooit hadden ontmoet en als of ze niet een hele avond met elkaar hadden geflirt. Alex zou het er eerst maar even bij laten. 'Alex Fernández is de naam.' Zei Alex, hij keek de jongedame even recht aan in de hoop dat de jongedame hem nu zou herkennen.
De jongedame nam plaats naast Blair en pakte een van de kaartjes die op de tafel lagen. De jongedame stelde de vraag: 'Als je de loterij zou winnen, wat zou je dan als eerste doen?' Dit was een vraag waar Alex wel even over na moest denken, want hij moest eerlijk zijn hij had zelf wel redelijk wat geld. Wat zou hij dan doen met nog meer geld, waarschijnlijk hetzelfde als hij altijd al deed, maar als Alex hier antwoord op moest geven wou hij niet meteen te gevoelig overkomen. Hij wist best wat zijn antwoord was, het geven aan het goede doel, maar ja dat klonk zo goed en Alex wist niet of hij de indruk wou hebben. Yase zelf gaf ook niet een correct antwoord, ze vertelde de rest dat ze champagne in zou slaan en een geweldige avond met een persoon beleven. Een kleine glimlach verscheen op Alex zijn lippen, maar al snel wende hij zijn blik af naar de volgende persoon Blair die vertelde dat ze het geld ging investeren. Hij was dan ook de gene die eerlijk zou gaan antwoorden. 'Ik zou het uitgeven aan het goede doel.' Vertelde Jake de rest.

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

18 okt 2016 - 11:49 Tahani is offline

Tahani 10511

22 — DOCHTER VAN — IN HER ROOM/ON HER WAY TO THE DINING HALL — OUFIT

I have been a believer in the magic of language since, at a very early age, I discovered that some words got me into trouble and others got me out.

Ik werp een laatste blik op mijn spiegelbeeld. Mijn rode haar steekt fel af tegen de zwarte jumpsuit die ik uit mijn koffer heb gepakt. Met mijn zwarte clutch sta ik uiteindelijk op en ik verlaat mijn kamer dan maar. Ik ben nerveus maar toch nieuwsgierig naar de overige mensen die zijn uitgenodigd. Felbegeerde vrijgezellen, werd er gezegd, meer niet. Ik zal de overige genodigden pas ontmoeten zodra ik beneden ben. Tafel B is mijn tafel, kwam ik achter. Ik vind het nogal wat. Zomaar met wildvreemden een week hier in Frankrijk verblijven. Goed, ik ben wel wat gewend, maar de aankleding van dit kasteel slaat echt alles. Het is ouderwets doch smaakvol en ik vind het prachtig. Als ik op mijn telefoon kijk, zie ik dat het al later is dan ik had gedacht en ik besluit me maar richting de eetzaal te begeven. Ook al moet ik misschien een beetje opschieten, ik kan het niet laten om mijn ogen over de rijke aankleding van het kasteel te laten glijden. Ik neem elk klein detail in me op en stel me al voor hoe ze hier tweehonderd jaar geleden leefden, in dit enorme gebouw. Het is prachtig.
Een tikje onhandig loop ik naar de eetzaal op mijn hoge hakken en ik blaas een plukje haar uit mijn gezicht. Het hangt af en toe vervelend voor mijn ogen, maar iedereen zegt me altijd dat ik het niet op moet steken maar juist los moet laten hangen, anders is het zonde. Dat zeggen ze. Ik erger me er af en toe heel erg aan maar toch, ik luister naar ze. Het is prettiger om het los te hebben hangen.
Als ik eindelijk de eetzaal gevonden heb, komt er meteen een man naar me toe die me naar mijn tafel begeleidt.
'S'il vous plaît, mademoiselle,' zegt hij in het chique Frans en ik glimlach eventjes als de tafel in beeld komt en ik mijn ogen over de overige aanwezigen laat glijden. Herken ik mensen? Ik heb geen idee.
'Merci beaucoup,' bedank ik de man zodra ik bij mijn stoel sta en ik zie de overige twee aan tafel B zitten. Ik glimlach als ik Kamila herken en ik steek mijn hand eventjes naar haar op als begroeting.
'Good evening,' zeg ik de twee dan en ik leg mijn clutch op e tafel neer waarna ik weer een keer rondkijk. Goh, het is hier nog mooier dan in de grote hallen.

[ bericht aangepast op 18 okt 2016 - 11:50 ]

I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

18 okt 2016 - 17:55 Naird is offline

Naird 10646

Nog voor dat ik kan plaatsnemen krijg ik nog snel drie zoenen op mijn wangen gedrukt terwijl het enige wat ik zie, lange, bruine haren zijn.
‘Yase, aangenaam.’ Een beetje overdonderd schud ik haar vriendelijke de hand terug, terwijl ik een paar keer overdreven knipper. Ik nam het meisje dat voor me stond goed in me op. Ze was behoorlijk klein, en mooi om te zien. Echter overweldigde haar enthousiasme me een beetje.
'Hallo Christian.' Ik veeplaats mijn aandacht even naar Blair, did nogal onaangenaam verrast lijkt te zijn door mijn aanwezigheid. 'hoe gaat het met Richard en Loraine?', zegt ze bijna spottend en een beetje uitdagend. Die had ik kunnen verwachten. Ik slaak een diepe zucht en haal mijn schouders zo nonchalant mogelijk op.
'Ze zijn verloofd en in verwachting,' komt er droogjes over mijn lippen en forceer een glimlach.
‘God, ik was vergeten hoe lang het reizen was naar Frankrijk. Kort gezegd; veel te lang.’ Klinkt Yase weer vrolijk en enthousiast. Ik kijk haar voor een seconde aan en glimlach voordat ik een instemmend geluidje maak.
'Mee eens.' Vervolgens pakt het meisje een kaartje van de stapel af, voordat ze hem hardop voorleest.
‘Als je de loterij zou winnen, wat zou je dan als eerste doen?' Ze kijkt ons iet wat speeld en uitdagend aan. 'Ik zou zeggen, wat champagne inslaan en er een onvergetelijke avond van maken met een belangrijk persoon.. of twee.’ Meteen kijkt ze mij weer aan, terwijl ze knipoogt. Ik knipper een beetje en glimlach maar gewoon vriendelijk, niet goed wetend of ik nu iets terug moet doen of niet. Gelukkig redt Blair me door een antwoord te geven op de vraag.
'Ik zou een investering doen in vastgoed.' Meteen lijkt ze zich te schamen, omdat haar wangen zo rood worden als tomaten. Ik ben het echter met haar eens en knik.
'Ik zou het uitgeven aan het goede doel,' zegt de man die zichzelf had voorgesteld als Alex. Er valt een stilte en ik kijk even onderzoekend om me heen, voordat ik me besef dat het mijn beurt is. Ik kuch kort voordat ik iedereen aan de tafel even aankijk.
'Ik eh..' Ik zoek naar woorden en zit even aan mijn stropdas. 'Ook het goede doel denk ik, en misschien ook een deel investeren in het behoud van het culturele erfgoed van hedendaagse kunst.' Top Christian, je klinkt nu echt reuze interessant. Not. 'En misschien en leuk avondje uit?' Voeg ik er nog haastig, niet zo overtuigend en nep enthousiast aan toe. Ik kijk Blair even aan, hopend dat ze me wilt steunen in deze ongemakkelijk situatie. Ze is immers de enige gast aan deze tafel die ik al redelijk ken.
'En eh hoe oud zijn jullie als ik vragen mag? Ik ben 31.'

[ bericht aangepast op 20 okt 2016 - 23:29 ]

I just caught the wave in your eyes

18 okt 2016 - 19:07 purplecowwww is offline

purplecowwww 5135

Pauly David Johnson

‘’Hoe cliché dit ook klinkt, in mijn leven is er genoeg reden om een feest te geven. Maar goed, ik denk dat ik een vrolijk feest zou geven, niet van die stijve onzin. Een benefiet, in de buitenlucht met een volledige kermis. Alle opbrengsten gaan naar goede doelen, en iedereen moet volledig in het wit, om dan bij de ingang volledig onder de verf gesmeerd te worden,’’ sprak de jongeman op mijn vraag.
Een kort lachje rolde over mijn lippen, meende hij dat nou echt? Hij zag er nou niet echt uit als de persoon die zijn geld graag naar een goed doel zou storten.
‘’Als je dat ooit gaat uitvoeren, I’m in,’’ glimlachte Riley. ‘’Vooral als ik de gasten onder de verf mag smeren en er een suikerspinmachine is.’’ Ik rolde zacht lachend met mijn ogen, ‘’ik zal nooit een feest met jou geven, het kost nog meer dan dat je verdient.’’ Ik haakte mijn ogen in die van Riley en keek toen naar Vincent, ‘’tegenwoordig doet niemand meer aan benefieten.’’
Ik hield even een ober aan toen Vince het volgende kaartje pakte en vroeg in het frans voor een asbak die niet veel later voor mijn neus verscheen, de eerste indruk was nu toch al gedaan.
‘’Als je het antwoordt op elke vraag zou weten, welke zou het dan zijn, naast ‘wat is de zin van het leven’’’? Riley begon over het feit dat er nog geen wijn op de tafel stond en ik kon het niet laten om te lachen. ‘’En waarom Chace Crawford mij nog niet ten huwelijk heeft gevraagd,’’ ze nam een slok van haar water en ik fronste. ‘’Waarom Chace Crawford als jij wat veel beters kunt krijgen?’’ Uit mijn zakken haalde ik een pakje sigaretten en stak er een in mijn mondhoek terwijl ik in haar groene ogen keek, ‘’en om nog antwoord te geven op je eerdere vraag, dan zou ik Fudge Brownie icecream zijn, volgens één of andere quiz die ik ooit gedaan heb. Maar goed, alles behalve vanille is wel prima. En pistache, want dat is gewoon smerig.’’ Verbaasd keek ik haar aan, pistache was zijn favoriete smaak en daarentegen viel vanille ook wel mee.
‘’En, wat voor ijssmaak, of dier, of wat dan ook, zouden jullie zijn? Oh, en wat voor smaak ijs denken jullie dat ik zou zijn?’’ Ik wierp een blik op Vincent en haalde mijn schouders op, ‘’jij zou geheid een kat zijn en ik een leeuw. Ik vind mezelf ook wel wat weg hebben van een dominant groepsdier.’’
Ik lachte zachtjes aangezien er ondanks de sarcasme in mijn stem ik er eerlijk over was, ik stak de sigaret aan en nam een diepe hijs terwijl ik wat wegzakte in de stoel.
‘’Zal ik anders de fles wijn alvast bestellen?’’ Vroeg ik, ‘’qui ne pose aucun problème pour moi,’’ voegde ik er aan toe in een slecht opgezet accent frans.

*is geen probleem voor mij, weet niet of het klopt blame google translator

Everything is illuminated by the light of our past.

18 okt 2016 - 19:09 Ken_ is offline

Ken_ 18286

DEVIN KILLIAN IVERS
Photographer , At table B , With Piper and Kamila

Voor kort had ik mijn schetsboek even uit mijn binnenzak gehaald zodat ik nog vlug enkele ruwe schetsen kon maken van deze luxueuze zaal en de verscheidene personen die hier al waren. Het was pas zodra ik het geluid van hakken hoorde dat ik mijn boekje dichtklapte en opkeek naar de Brunette die me maar al te bekend voor kwam. “Devin Ivers,” Wist de ze uit te brengen al leek ze toch even nagedacht te moeten hebben over mijn naam. Ik nam het haar niet kwalijk want zelf was ik ook niet bepaald een genie in het onthouden van namen, zo wist ik dan ook enkel haar roepnaam. “Wat leuk om je weer eens te zien.” Zei Kamila vervolgens waardoor er een charmante glimlach mijn lippen sierde voordat ik recht stond van mijn -toch comfortabele- stoel en een kus op haar wang drukte. "Insgelijks Kamila, wat een aangename verrassing" zei ik waarna ik vervolgens weer neer ging zitten. Ik had de Peruviaanse leren kennen toen ik naar haar geboorteland reisde voor een shoot. Een bekend jeugd magazine was hiervan op de hoogte en had me dan ook gevraagd om enkele kiekjes te schieten voor het blad welke met de vlogsters en modeontwerpster leek te werken. Na lang gezeur van hun kant had ik uiteindelijk toegezegd en ik moest toegeven dat het best een goede shoot was geweest. Mijn blik gleed van Kamila naar de andere Peruviaanse die langs onze tafel heen liet en even naar bij leek te gebaren om haar vriendin dan een veelbelovende blik te schenken waardoor ik Yasmine even met een opgetrokken wenkbrauw aankeek. Echter voordat ik Kamila er om kon vragen, was de laatste van onze tafel gearriveerd. Ze begroette Kamila door haar hand even op te steken, waardoor ik vermoede dat de twee elkaar van ergens kenden. 'Good evening,' begroette ze ons nu met woorden waardoor ik haar vriendelijk toeknikte en ook weer even recht stond waarna ik ook een kus op haar wang drukte. In Ierland was dit een gebruikelijke manier van iemand te ontmoeten/begroeten op events en feestjes, dus vermoedde ik dat ze dit niet als een vreemd gebruik zagen. " Devin Ivers, aangenaam." stelde ik mezelf voor aan de -voor mij nog- onbekende roodharige waarna ik weer plaats nam op mijn stoel. "Wel leuk dit, word ik bij twee mooie dames aan tafel gezet." zei ik met een zacht lachje waarna ik de twee dames even aankeek. "Dus beiden een goede vlucht achter te rug?"

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

19 okt 2016 - 17:27 Elentiya is online

Elentiya 12343

——————————————————————————

——————————————————————————

Kamila Nayeli Daleshka

”I ~~don’t~~ hold grudges, you just become irrelevent.”

• Vlogger • 24 • Dining room • Outfit •

Glimlachend blikte mijn poelen naar Devin op zodra deze overeind was gekomen en een zoen op mijn wang drukte ter begroeting. “Insgelijks Kamila, wat een aangename verrassing,” sprak hij. Dit kon ik alleen beamen daar ik niet verwacht had hem hier te zien. Echter kreeg ik weinig kans iets te zeggen daar mijn aandacht al gauw werd getrokken door de subtiele zwaai van Yase. Haar charmante wenkbrauw wiebel pastte perfect bij de ondeugende twinkeling in haar ogen, waarop mijn lippen zich tot een geamuseerde glimlach krulde zodra ze ongegeneerd naar Devin wees alvorens ze haar duim in een goedkeurend teken opstak. Grinnikend schudden ik subtiel mijn lokken heen en weer, waarna ik plaats nam op een van de stoelen.
Veel tijd om mijn beste vriendin haar gebarentaal uit te leggen aan Devin, die een tikkeltje niet-begrijpend van Yase naar mij keek, kreeg ik wederom niet. Een jonge vrouw met vurige oranje lokken nam plaats aan onze tafel en hoewel ze me lijkt te herkennen moet ik mijn best doen haar naam uit mijn geheugen te vissen; iets waar ik geen sterk punt in had gezien de vele gezichten die ik zag tezamen met de namen die haast voor mijn voeten gegooid leken te worden. Soms waren er dat gewoon net iets te veel. “Good evening,” glimlachte ze en legde haar clutch op tafel neer alvorens ze een keer rond keek.
”Devin Ivers, aangenaam. Wel leuk dit, word ik bij twee mooie dames aan tafel gezet,” bracht Devin uit nadat hij de vrouw begroette en terug plaats nam aan tafel. “Dus beide een goede vlucht achter de rug?”Een zachte, warme lach nestelde zich op mijn lippen terwijl mijn blauwe poelen tussen mijn beide tafelgenoten in gleden, waarbij ze bleven hangen op Devin. “Ik mag niet klagen,” reageerde ik. “Het was een lange vlucht, vermoeiend, maar goed te doen.” Heel even blikte ik naar Yase en moest een gniffel tegen houden omdat ik de uitstraling van haar lichaam maar al te goed kenden; ze was aan het plagen, dat vertelde de uitdagende blik op haar gezicht me, evenals de speelse gloed in haar heldere ogen.
”En jullie?” richtte ik mijn aandacht vervolgens terug op mijn tafelgenoten, waarbij ik schuin naar de vrouw langs me keek terwijl ik ook haar een glimlach toewierp en mijn hersen opnieuw beval me te herinneren wat haar naam was, en wie ze nu ook alweer exact was.

~~[Ik heb betere posten gemaakt, sorreh.]~~

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

19 okt 2016 - 19:09 R3HAB is offline

R3HAB 12456

José María 'Yasemin' Arguedas
Peruan girl • Vlogger/ Prankster • @The table with awesome new eyecandy, seeking for something to drink. •

If you don't think I am a princess, than you are goddam right.
I don't need to wear a crown to be called a Queen.'

Wake & Slay

Net wanneer ik mijn knipoog plaatste naar de blonde man tegenover me, wist Blair haar mond open te krijgen.
‘Ik zou een investering doen in vastgoed.’ Direct vormde zich rode blosjes op haar wangen. Iets wat ik wel kon begrijpen met zo’n antwoord die zeg gaf. Ik zocht met mijn ogen al bij voorbaat richting de ober, waarbij ik algauw naar de ober in het hoekje met mijn vingers klikte toen de man die zich voorstelde wist te vertellen dat hij het zou doneren aan een goed deel. Iets wat Chris maar al te graag bevestigde. Ik had waarschijnlijk nog nooit met zulke schijnheilige mensen aan tafel gezeten. Iedereen die beweerde dat ze een smak geld aan een goed doel zouden doneren, waren naar mijn mening de grootste leugenaren op aarde. Wij mensen waren niet zo gul als wij beweren.
Algauw kwam de ober naar me toe, waar ik beleeft aan hem voor de wijn- en of eventuele cocktail kaarten vroeg. Ik zond de man een knipoog, waarbij deze me een speelse glimlach wist te sturen voor hij verdween richting de bar.
Ik draaide me weer om richting mijn gezelschap, terwijl ik wat in mijn tasje begon te rommelen.
‘En eh hoe oud zijn jullie als ik vragen mag? Ik ben 31.’ Vertelde de blonde man onzeker. Ongezien draaide ik mijn ogen even door deze standaard vragen die gesteld werden. Damn zelfs wanhopige mannen op Tinder wisten nog beter gesprekken te voeren dan dit. Ik viste dan ook een klein ijzer vulflesje uit mijn tasje, waar ik zonder een zier te geven over andermans meningen, een flinke slok van nam. Direct stopte ik het weer in mijn tasje, waar ik even keurend mijn wenkbrauwen bekeek in het kleine handspiegeltje wat ik mee had.
‘Ik ben vierentwintig. Maar leeftijd is maar een getal nietwaar. Je bent zo jong als je jezelf voelt..’ ik stopte ook het laatste item weer terug in mijn tas, waar de ober alweer terug kwam met de drankkaarten. Terwijl ik deze aannam, liet ik expres een stukje vinger langs die van hem strelen, waarna ik de kaarten aan tafel uitdeelde. Een keuze zouden ze toch wel moeten maken, want ik ging niet de hele avond met saaie, onzekere mensen doorbrengen, die het liefst nog steeds ingestopt wilden worden door hun mama om acht uur ’s avonds. Het enige wat ik wilde als het acht uur betrof, was ’s ochtends vroeg net thuis komen van een hele nacht stappen.
Ik deelde de kaarten die mij aangereikt waren gauw uit over tafel, hoewel ik alleen Blair een cocktail kaart gunde. Als ik iets gay vond bij mannen dan was het wel als ze cocktails gingen drinken. Damn.
Meteen schoof ik wat dichter naar Blair toe om de kaart te bekijken. Ik nam dan ook niet de moeite om die van mijzelf te openen en liet mijn ogen over de kaart gaan, tot deze stil bleef staan bij de naam: ‘Margarita.’ Een van mijn favoriete cocktails omdat het tequila betrof en tequila is leven. Daarnaast kon ik nog altijd als er niet goed genoeg in zat, wat van mezelf er in gieten. ‘Deze doen?’ vroeg ik aan de brunette, maar voor ze kon antwoorden seinde ik al naar de ober waar ik twee margerita’s bestelde. Ik draaide me weer de kleine kwartslag die ik bewogen had richting de ober terug, waar mijn hand expres op de brunettes been gleed. Had ik al vertelt dat ik geen schaamte had?
Ik neuriede vrolijke mee met de ritme van de muziek, waarbij ik mijn hoofd ietwat wiebelde. Het liefst zetten ik mijn eigen playlist op, gezien dit orkest wat uit de boksen voortdreef niet te harden was. Ik snapte dan ook niet dat het niet allang ieder van ons weg gedreven had, maar tot nu toe leek ik hier de enige losbol. Iets wat iemand zoals Kam maar al te goed wist. Ze was dan ook overduidelijk de nettere van ons twee.
Ik tuitte mijn lippen even, waar ik mijn ogen die zojuist nog op Chris gebrand had, naar Alex gingen. Deze keer gunde ik de jongen een korte knipoog, terwijl ik onbeschaamd met mijn ogen de contouren van zijn lichaam volgde. Ergens had ik het gevoel dat ik hem – of iedergeval – zijn lichaam wel ergens van herkende, maar tegenwoordig leek iedere vent toch op elkaar. Niet iedereen kon zo uniek als ons vrouwen zijn. Toch liet ik mijn slanke, blote been zachtjes langs die van hem gaan en kon mezelf wel de lucht in prijzen om met twee mensen tegelijk te flirten. Ik kon er eenmaal niks aan doen dat ik in een snoep pot beland was.
‘…Dus.. wie gaat vanavond met mij dansen.. want dan moet ik denk ik wel iets anders aan doen hoor… het is zo heet hier….’ Ik wapperde wat met mijn vrije hand, zodat mijn hand nog op Blairs been bleef liggen. ‘I mean is it getting hot in here, or is it just me. ~~Being fabulous~~.’

[ bericht aangepast op 19 okt 2016 - 19:26 ]

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

Index RPG Actieve Topics Zoek