[RPG • 200] Crème de la Crème • Speeltopic 01 - Speeltopics

15 okt 2016 - 18:01 Sempre is offline

Sempre 5089

CRÈME DE LA CRÈME - SPEELTOPIC

Alle uitnodigingen zijn verstuurd, het RPG zit dus vol!
Al twintig jaar organiseert de familie Monterigne hét evenement van het jaar en ook dit jaar zijn de uitnodigingen uitgedeeld. Ben jij een van de gelukkigen die 27 december 2016 tot en met 2 januari 2017 vrij heeft gehouden en aanwezig zal zijn tussen deze exclusieve verzameling van vrijgezellen?

Gedurende een week zullen bekende it-girls en rijke bachelors uit de hele wereld zich verzamelen op het landgoed van de familie in de Franse Alpen. Er staat een bal gepland, maar ook ski uitjes en natuurlijk een extravagante oud-en-nieuw viering! Kortom: een week waarin het vooral draait om te zien en gezien te worden.

SNEL OVERZICHT

USER
Sempre
Canagan
Kian
Zusak
Miall
Maslany
JC_
greenlight22
AdamSandler
FlREBlRD

NAAM
Chloë
Jennifer
Naomi
Cheryl
Matty
Dore
Saar
Maaike
Anouk
Yu

PERSONAGE
Blair
Kamila
Yasemin
Riley
Piper
Vincent
Denvin
Alex
Pauly
Christian

AFWEZIG
-
-
-
-
-
-
-
17/10 - 22/10
-
15/10 - 18/10

Het begin:
27 december: Het is zeven uur 's avonds en de gasten zijn gearriveerd. Een paar missen er nog wegens wat op onthoudt op het vliegveld (voor de inspringers). Over een halfuurtje wordt het diner geserveerd en de plaatsen zijn al verdeeld. Aan tafel A. zitten Riley, Vincent en Pauly, aan tafel B. zitten Cassandra, Kamila en Devin en aan tafel C. zitten Blair, Yasemin, Chris en Alex.

Onze personages hebben bij binnenkomst al een privé kamer toegewezen gekregen en zullen daar nu waarschijnlijk bevinden. Het diner is hét moment om een eerste indruk te maken, so dress to impress! Daarnaast liggen er ook vragenkaartjes op de tafel om een gesprek op gang te krijgen.
Enjoy!

Het kasteel | De kamers | De eetzaal | De bar

TOPICS

Rollentopic • #1
Praattopic • #1
Speeltopic • #1

[ bericht aangepast op 15 okt 2016 - 20:40 ]

When time and life shook hands and said goodbye.

20 okt 2016 - 18:32 Tahani is offline

Tahani 10511

22 — DOCHTER VAN — IN HER ROOM/ON HER WAY TO THE DINING HALL — OUTFIT

I have been a believer in the magic of language since, at a very early age, I discovered that some words got me into trouble and others got me out.

Kamile lijkt me niet meteen te herkennen, maar ik neem het haar ook niet kwalijk. Toen we elkaar ontmoetten bij een of andere conferentie voor bloggers en vloggers heb ik meer gesproken met Yasemin, niet echt met Kamila.
'Devin Ivers, aangenaam,' begroet de man die er zit en hij drukt een kus op mijn wang. Ik glimlach hem eventjes toe en knik.
'Piper Lee,' stel ik mijzelf ook voor aan hem en ik kijk weer naar Kamila. Herkent ze me al? Ik was altijd al goed in namen en gezichten herkennen, dus op zich is dit niet zo heel vreemd.
'Wel leuk dit, word ik bij twee mooie dames aan tafel gezet,” bracht Devin uit nadat hij de vrouw begroette en terug plaats nam aan tafel. “Dus beide een goede vlucht achter de rug?' begint Devin het gesprek tussen ons en ik haal mijn schouders eventjes op waarna ik glimlach. Kamila antwoordt meteen, wat mij de tijd geeft om eventjes de rest van de zaal en de rest van de genodigden in me op te nemen. Als ik zo rondkijk, valt me op dat ik wel een klein beetje de benjamin van het gezelschap zal zijn. Dat is ook niet erg, maar toch voel ik me er iets ongemakkelijker door dan eigenlijk gezond zou zijn.
'En jullie?' besluit Kamila haar antwoord op Devins vraag en ik zie dat ze vriendelijk naar me glimlacht.
'Van Londen naar Frankrijk is niet zo'n lange vliegreis, dus ik voel me prima,' grap ik en ik laat mijn vingers door mijn rode lokken glijden. Mijn ogen glijden toch even over Devin heen en ik probeer me iets voor te stellen wat hij zoal doet om zijn geld binnen te krijgen. Dat hij hiervoor is uitgenodigd zegt al genoeg, dat betekent al dat hij genoeg geld in het laatje heeft gebracht om zeker wel een miljonair te zijn, gok ik zo. Ik trek mijn jumpsuit een beetje recht zodat deze niet zo slap hangt en overal weer mooi strak zit en dan kijk ik naar de tafel naast ons. Een bekende brunette zit daaraan en ik glimlach wel. Godzijdank, iemand die ik echt ken. Goed, ik ken Kamila natuurlijk wel een beetje, maar met Yasemin was het toch iets anders, ik weet niet hoe het kwam. Wat een gezelschap, zeg, hoe hebben ze dit ooit voor elkaar gekregen?

~~[ik heb ook weleens betere posts gehad tho]~~

I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

20 okt 2016 - 22:16 Sempre is offline

Sempre 5089

BLAIR GENOVESE

| 26 | IN THE DINING ROOM | MATCH MAKER | OUTFIT |

"Oh sweetie, I never dreamt about succes.. I worked for it."

Christian antwoordde dat zijn beste vriend inmiddels verloofd was en in verwachting waardoor ik het niet kan laten om even zelfingenomen te lachen. Ik mocht dan wellicht niet het meest uitbundige typ zijn dat er tussen zat, maar ik was wel goed in mijn werk. En dat betekende ook wat, toch?
Tot mijn grote opluchting werd er niet om mijn eerdere antwoord gelachen maar gaven de twee mannen een soortgelijk antwoord. Meteen voelde ik hoop opborrelen; misschien kwam het dan toch wel goed met mijn sociale kwaliteiten. De rode gloed op mijn wangen verdween en ik kon mezelf weer tot rust brengen.
Zodra ik mijn blik over de drie anderen laat glijden blijven mijn ogen hangen op Christian die me bijna smekend aankeek. Ik begreep oprecht niet wat hij daarmee wilde zeggen want hij had toch hopelijk wel gemerkt dat ik wel de laatste was die hem kon redden van deze ongemakkelijke situatie? Dat hij er gewoon zelf tot toe in staat was bleek wel toen hij vroeg naar onze leeftijd. Dat waren vragen waar ik van hield. Duidelijk en niet al te persoonlijk. Ik leerde dat hijzelf 31 was en knikte even, het getal in mijn geheugen opslaande. Yase vertelde dat ze 24 was en voegde erbij toe dat iedereen zo oud was als ze zich voelden. Ik knikte eventjes voor ik zelf antwoord gaf. "Ik ben 26," sprak ik om vervolgens een wenkbrauw op te trekken toen Yase de cocktailkaart onder mijn neus duwde.
"Eh ik hoef eigenlijk even.." begon ik maar de brunette gunde me geen tijd om te reageren want ze bestelde al. De niks die ik nog had willen uitspreken stierf dan ook weg op mijn lippen en verslagen hield ik mijn schouders op. "Sure," mompelde ik om vervolgens rood aan te lopen toen Yase haar hand op mijn been legde. Ik had geen idee wat ze hiermee bedoelde maar ik wist wel dat die hand echt veeeeel te hoog zat voor mijn doen.
Wat ongemakkelijk deed ik een poging om haar hand van mijn been af te schudden en met grote ogen staarde ik naar de twee heren. Hadden ze enig idee dat ik nu aangerand werd? Oké, het was wellicht wat overdreven om het een aanranding te noemen. Maar dat nam niet weg dat haar hand op mijn been lag. Haar hele warme hand.
Ik haalde diep adem en haalde toen voorzichtig haar hand van mijn been af. "Volgens mij moet je hem hebben," fluisterde ik haar met rode wangen toe terwijl ik mijn best deed om normaal over te komen. Ik besloot mijn stoel dan ook een stukje naar Christian toe te schuiven, want hoewel hij niet mijn meest favoriete persoon op de wereld was, leek hij wel de enige die me uit de handen van de bloedmooie vrouw kon redden.
De drankjes werden op tafel gezet en om mezelf een houding te nemen nam ik dan ook een grote slok van de magarita. Dat ik dat niet had moeten doen was duidelijk want het alcohol percentage was hoger dan ik gewend was. Stiekem verdacht ik de barman er van dat hij was uitgeschoten met de tequila.
"En wat doen jullie eigenlijk voor beroep?" Vroeg ik, de vraag van Yase negerend omdat ik echt niet wist wat ik ermee aan moest. Bovendien was ik wel benieuwd wie die Alex nou eigenlijk was aangezien hij me niet bekend voorkwam.

When time and life shook hands and said goodbye.

21 okt 2016 - 16:00 Venustic is offline

Venustic 2690

ALEX GABRIEL FERNÁNDEZ

26 | Soccerplayer | Heading to diner | Outfit - sunglasses

Alex was niet de enige geweest die antwoordde dat hij geld wat hij met een loterij won aan het goede doel zou uitgeven. Christian die na hem sprak vertelde dat ook hij dat zou doen, maar voegde er nog investeren in het behoud van het culturele erfgoed van hedendaagse kunst. Inverteren, wat hadden deze mensen met investeren Alex wist amper hoe hij dat voor elkaar moest krijgen. Laat staan hoe dat hij wist wat de beste optie zou zijn, waar hij het best in kon investeren om meer geld binnen te krijgen. Investeren klonk zo vreselijk slim en Alex was dan ook bang dat hij straks tussen de meest slimme mensen van het land zat. Allemaal zakenlui die over geld zouden vertellen en over hun investeringen, dat zou niet iets zijn waar Alex behoefte aan had. Echter wist Christian na zijn praatje over het goede doel en investeringen nog een leuk avondje op zijn lijst toe te voegen, maar Alex vond niet dat de man in dit geval overtuigd was van zijn zaak. Hij leek iedereen een beetje tevreden te willen houden, want Christian had nu een aspect genomen van elk antwoord wat al was genoemd. Veel aandacht schonk Alex er niet meer aan, want toen besloot de blonde man hen te vragen wat hun leeftijd was. Zelf vertelde hij dat hij al 31 jaar was, wat in Alex zijn oren vreselijk oud klonk. Yase daarin tegen verklaarde zich zelf 24 jaar, maar voegde er nog aan toe dat leeftijd maar een nummer was en dat je zo oud was als je jezelf voelde. Blair vertelde de rest dat ze 26 was, wat er voor zorgde dat Alex de enige was die nog Christian zijn vraag meost antwoorden. 'Ik ben ook 26 jaar.' Zei de jongeman.
Toen Yase voor zowel zich zelf als Blair een Margaritha bestelde vroeg Alex zelf om een biertje. Alex wist eigenlijk niet of biertjes wel helemaal pasten bij dit soort gelegenheden, maar hij kon nou niet zeggen dat hij echt hield van wijn. Dan bleven er nog enkele sterke dranken over, maar daar bleef Alex eerst liever van af. Zodra de ober weer weg was gelopen liet Alex zijn blik nog even glijden over zijn drie metgezellen. Eerst keek Alex heel even naar Christian, maar Christian was niet interessant voor Alex dus ging hij over naar Blair. Blair leek tot nu toe wel echt een aardige jongedame, het punt met Blair was alleen dat ze wel erg slim klonk met haar investeringen. Nou was slim zijn echt niet iets slechts, maar Alex was altijd een beetje bang dat als hij voor een slim meisje zou gaan dat hij door haar ondergesneeuwd zou worden. Hij vond ze bijna intimiderend, vooral wanneer ze allemaal moeilijke woorden begonnen te gebruiken. Alex kende zijn sterke punten en moeilijke woorden hoorden daar niet bij.
Als laatste keek Alex naar Yase die zodra Alex naar haar keek een knipoog zijn kant opstuurde een tevreden glimlach verscheen op zijn lippen, maar ergens vond hij het maar raar. Eerst doen als of ze hem niet kende en nu hem duidelijk een knipoog toe sturen. Het werd in Alex zijn ogen allemaal nog vreemder toen hij een been langs de zijne voelde gaan. Alex keek naar Yase en het was voor hem dan ook wel meteen duidelijk dat het haar been was, Alex schudde kort zijn hoofd, maar liet toen zijn mannelijke instinct lijden. Alex liet ook zijn been langzaam een klein stukje over Yase haar been glijden, maar trok zijn been toen toch weer terug haar niet te veel gunnend.
‘…Dus.. wie gaat vanavond met mij dansen.. want dan moet ik denk ik wel iets anders aan doen hoor… het is zo heet hier….’ Klonk Yase haar stem weer, Alex keek opnieuw naar de jongedame en glimlachte, als hij zich het goed kon herinneren kon Yase wel een beetje dansen de laatste keer dat hij haar had gezien. De laatste en de enige andere keer. 'Hmm als je er voor kan zorgen dat er andere muziek word gespeeld wil ik je misschien wel een paar van mijn dansmoves laten zien.' Zei Alex waarna hij zijn drankje pakte wat net voor hem neer werd gezet. Alex kon wel een klein beetje dansen. Van huis uit had hij de salsa en enkele andere Latijns-Amerikaanse dansen geleerd. Nou kon de jongeman niet zeggen dat hij er echt geweldig goed in was, maar hij zag er in ieder geval niet volkomen kansloos uit op een dansvloer.
Na zijn opmerking keek Alex naar Blair die aan de andere drie vroeg wat ze voor beroep hadden. Alex glimlachte naar haar, maar eigenlijk zou hij liever zijn glas over haar leeg gooien. Het was niet als of Alex zich perse schaamde voor wat hij deed, maar dit was het punt van de avond waarop iedereen vooroordelen over hem zou hebben. Alex kende ze allemaal wel en sommige daarvan waren ook zeker wel van toepassing op Alex echter ging Alex liever nog iets langer de avond door zonder de vooroordelen. Echter weigerde de man te liegen en dus antwoordde hij heel kort. 'Ik ben profvoetballer.' Zonder enige uitleg.
Na zijn antwoord was Alex een beetje gaan verzitten en keek hij opnieuw naar het drietal bij hem aan tafel. 'Maar genoeg met al het formeel gepraat over beroepen en leeftijden. Als jullie moesten kiezen, met wie uit deze kamer zouden jullie het eerst het bed delen?' Vroeg Alex aan de anderen, als hij dan toch zijn vooroordelen over zich heen kreeg dan kon hij zich ook wel echt gedragen als de persoon die hij inderdaad echt was. Dan gooide hij inderdaad al het formeel gepraat de deur uit.

[ bericht aangepast op 21 okt 2016 - 16:00 ]

I could be your perfect disaster, you could be my ever after.

21 okt 2016 - 16:33 Naird is offline

Naird 10646

Christian Xavier Tremblay
‘You must give everything to make your life as beautiful as the dreams that dance in your imagination.’
31 • Zoon van en theater eigenaar • Suit • Aan tafel met Blair, Alex en Yase

Kennelijk ben ik de oudste aan deze tafel, waardoor ik heel even vermoeid zucht, ik scheel zowaar zeven jaar met Yase. Na een korte blik over mijn schouder geworpen te hebben, kom ik tot de conclusie dat ik hoogstwaarschijnlijk ook de oudste ben van het hele gezelschap, op Pauly na dan. Als ik me weer richt op mijn eigen tafel, zie ik nog net hoe Yase haar hand op Blair's dijbeen legt. Deze probeert subtiel de hand van haar been af te schudden waardoor ik een lachje moet onderdrukken. Aan de andere kant voel ik me een beetje ongemakkelijk, en ik kijk Alex kort aan, terwijl er een drankkaart in mijn hand wordt gedrukt. Alex lijkt echter ook bezig gehouden te worden door Yase, heb ik dan geluk dat ik tegenover haar zit? Waarschijnlijk.
De ober komt terug met een whiskey die ik had besteld en ik zie hoe Blair opeens een stuk dichterbij me zit. Met een opgetrokken wenkbrauw kijk ik haar onderzoekend aan, voordat het kwartje bij me valt. Ze zoekt zowaar hulp bij mij. Ik glimlach ongemakkelijk naar haar voordat ik mijn whiskey achterover sla en een nieuwe bestel.
'Gezellig etentje, vind je ook niet?' zeg ik een beetje grappend tegen haar, nadat ik me een stukje naar Blair toe heb gebogen. Ik kijk op als Alex vertelt dat hij een profvoetballer is, waardoor ik snel knik. Ik heb echt niets tegen sporters, maar heb er totaal geen verstand van. Daarom houd ik ook wijselijk mijn mond. De kans om iets anders te zeggen krijg ik ook niet, omdat Alex meteen met de deur in huis valt door een andere vraag te stellen: met wie zou ik als eerste het bed delen. Ik kijk even om me heen en bijt op mijn lip.
'Ik denk...' begin ik twijfelend en zucht terwijl ik mijn ogen nog steeds door de ruimte laat glijden. '...Blair.' Ik werp een blik op Blair en probeer haar subtiel duidelijk te maken dat ik het niet raar bedoel, maar toch iets moest zeggen. Ik neem een slok van mijn nieuwe glas whiskey en blijf voor de rest weer stil.

~~sorry, crappy af~~

[ bericht aangepast op 21 okt 2016 - 16:36 ]

I just caught the wave in your eyes

21 okt 2016 - 23:53 Siwicki is offline

Siwicki 2883

Vincent Malcolm Bray

24 • businessman • dining hall

"Stacks on deck, patron on ice, we can pop bottles all night and baby you can have whatever you like."

"Ik ben een labrador, honderd procent." Niets van gelogen. Ik ben zo trouw als maar zijn kan, en ontzettend lief. Dat zou je niet meteen geloven, dat snap ik ook wel, maar het is wel zo. Ik zou best kunnen liegen, en mezelf een wolf kunnen noemen of zo iets stoms, maar ik haat liegen.
"Wijn, echt? Kunnen we niet meteen aan de whiskey, of is het daar te vroeg voor?" lach ik. "Ze hebben hier vast een mooi voorraadje." Ik kijk even de tafel rond, naar mijn twee tafelgenoten. Riley draagt een prachtige rode outfit, en ik voel me bijna underdressed in mijn simpele, zwarte outfit, maar gelukkig is Pauly ook niet echt gericht op zijn uiterlijk, lijkt het.
De man rookt een sigaret en het liefst zou ik er nu ook een opsteken, ware het niet dat ik binnenshuis roken echt het meest vieze ooit vind. De geur blijft hangen, het verpest je hele interieur.. nee, dankjewel.
Ik neem een slok uit het glas water en glimlach naar Riley. "En ik beloof dat je de eerste bent die het hoort, mocht ik dat feest ooit geven."
Voorzichtig haal ik een strip aspirines uit de binnenzak van mijn pak, en ik leg er twee op mijn tong, die ik wegslik met het laatste beetje water in mijn glas. Verdomde katers. "Sorry, ik heb vreselijke hoofdpijn. Het feest van gister werd net iets te wild en te langdurig...," ik probeer mijn ongemakkelijkheid weg te lachen en masseer met mijn handen de tempels van mijn hoofd. "Niet zo slim. Maar ja, wel gezellig. En je bent maar een keer jong."

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

22 okt 2016 - 22:30 reguluswife is offline

reguluswife 37248

R i l e y A r i z o n a H i l l i a r d

23 || DINING ROOM, TABLE A || BLOGGER || OUTFIT

oh, go deepthroat a cactus

'Jij zou geheid een kat zijn en ik een leeuw. Ik vind mezelf ook wel wat weg hebben van een dominant groepsdier.’ Pauly's antwoord deed haar fronsen. 'Een kat?' vroeg ze met opgetrokken wenkbrauwen. Een kat. Hij vond haar een kat en zichzelf een leeuw. Ze vond het nou niet bepaald een compliment, als je keek wat voor krachtige dieren er allemaal bestonden. Hmpf. 'En dat terwijl ik mezelf meer een kattenmens vind.' Maar hij vond wel dat ze beter kon krijgen dan Chace Crawford. Vreemde combinatie. Haar blik gleed naar die sigaret in zijn handen. 'Met al dat gerook is je leeuwenvachtje straks anders niet zoveel meer waard, Mufasa.'
'Ik ben een labrador, honderd procent.' Schattig.
'Zal ik anders de fles wijn alvast bestellen? Qui ne pose aucun problème pour moi,’
'Wijn, echt? Kunnen we niet meteen aan de whiskey, of is het daar te vroeg voor? Ze hebben hier vast een mooi voorraadje.'
'Agreed,' stemde Riley er mee in. 'En eten, s'il vous plaît.' Vanuit haar ooghoeken zag ze dat Vincent paracetamol te voorschijn haalde. 'Sorry, ik heb vreselijke hoofdpijn. Het feest van gister werd net iets te wild en te langdurig.... Niet zo slim. Maar ja, wel gezellig. En je bent maar een keer jong.'
'Niemand heeft ooit sorry gezegd voor te hard feesten, Vincent,' grinnikte ze. 'Het enige waar je sorry voor moet zijn, is dat je mij niet uitgenodigd hebt.' Riley stuurde een plagerige glimlach zijn kant op, waarna ze opstond en plaatsnam achter zijn stoel. Ze besefte zich dat het jurkje dat ze aan had, niet het meest praktische jurkje ooit was, hoe killer het ook mocht zijn. Als het een wilde avond werd kon ze nog wel eens iedereen per ongeluk flashen. Niet dat dat heel veel uitmaakte, want de helft van de zaal had zelf borsten en de andere helft had sowieso wel eerder eentje gezien, mocht ze toch hopen.
'Ik ben nu wel nieuwsgierig hoor, wat je allemaal uitgespookt hebt dat je 's avonds nog steeds een kater hebt.' Terwijl ze dat zei plaatste ze haar vingers lichtelijk op Vince zijn slapen en begon ze die zacht te masseren.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

22 okt 2016 - 22:43 Siwicki is offline

Siwicki 2883

Vincent Malcolm Bray

24 • businessman • dining hall

"Stacks on deck, patron on ice, we can pop bottles all night and baby you can have whatever you like."

Het gevoel van iemand anders' handen op mijn slapen is vreemd, de enige die dat ooit heeft gedaan is mijn moeder. Ik lach zachtjes.
"Volgende keer zal ik je uitnodigen, beloofd. Al was je daar als vrouw niet gelukkig geweest, tussen alle saaie zakenmannen in ongelukkige huwelijken. De praktijken die je daar ziet als vrijgezel man.." Ik sluit mijn ogen kort om het bonzende gevoel buiten te sluiten, al werkt dat niet heel erg goed. Je wordt oud, Vinnie. Tijd voor pantoffels, een krantje en een vrouw die je koffie komt brengen. Tijd om te stoppen met feesten.
Ach, wie houd ik voor de gek. Ik heb nog wel vijf jaar, mag ik hopen.
"Ik heb over het algemeen langdurige katers," lach ik, maar alleen het lachen doet al lichtelijk pijn aan mijn hoofd, "maar de combinatie van Hennessy, tequila, rum en whiskey is me iets te veel geworden ben ik bang."
Ik schiet de eerste de beste ober aan en vraag naar een kop koffie, met twee suikerklontjes en een flinke scheut melk. Anders vind ik die troep niet te drinken, maar het is wel de enige manier waarop ik mijn kater op tijd wegkrijg voor het diner, en ze moeten hier vast koffie schenken.
"Je hebt goede handen," mompel ik, terwijl de cirkeltjes die haar vingers maken beetje bij beetje het kloppende gevoel des doods laten verdwijnen. "Ik zou echt een fortuin betalen om elke kater zo af te laten lopen."
Als de kop koffie op tafel gezet wordt, bijna lichtbruin door alle melk, verwarm ik mijn handen aan het porselein. De geur van dure koffiebonen dringt mijn neus in en doet me glimlachen. Hij is vast waardeloos vergeleken bij het kopje pure troost dat mijn moeder vroeger voor me zette, maar het is een begin.

I had a few, got drunk on you and now I'm wasted

23 okt 2016 - 19:07 Ken_ is offline

Ken_ 18286

DEVIN KILLIAN IVERS
Photographer , At table B , With Piper and Kamila

De roodharige dame stelde zich voor als Piper Lee en hoewel haar achternaam wel een belletje deed rinkelen, wist ik niet precies van waar. Ik kende verschillende beroemdheden met de achternaam Lee dus legde ik niet meteen mijn gedachten vast. Het was dan ook leuker om er na een fijn gesprek achter te komen. Na mijn vraag haalde Piper simpel haar smalle schouders op al was Kamila diegene die als eerste het woord nam. “Ik mag niet klagen,het was een lange vlucht, vermoeiend, maar goed te doen.” ik knikte even begrijpend, Peru was dan ook een hele vlucht maar ze had gelukkig haar vriendin Yase die mee was ”En jullie?” vroeg de sympathieke brunette en ik liet galant eerst het woord aan Piper. 'Van Londen naar Frankrijk is niet zo'n lange vliegreis, dus ik voel me prima,' kwam er grappend over haar lippen terwijl ze even met haar hand door haar roste lokken ging. " Ah Londen, vandaar herken ik je accent." sprak ik met een vriendelijke glimlach, als een rasechte Ier herkende ik dan ook gauw een landgenoot en vaak ook van welke streek deze afkomstig was, maar vanuit Groot-Brittannië was dit toch een stuk moeilijker. "Mijn vlucht verliep prima, Parijs is nu ook weer niet zo ver van Dublin." zei ik simpel want zo bijzonder was het nou ook weer niet. Eens een ober naar ons toe kwam bestelde ik voor mezelf alvast een whiskey - een echte Ierse natuurlijk- zodat ik ook wat losser zou komen later op de avond. Ik wachtte eerst af tot de dames ook een keuze hadden gemaakt voordat ik verder begon te spreken. "Dus , ik ken Kamilla al een beetje maar dat maakt me nu ook erg nieuwsgierig naar wat jij doet Piper? " begon ik en keek even naar de roodharige dame waarna ik ook even naar Kamila keek en haar een knipoogje schonk. "Ik vermoed dat je ook nogsteeds verder doet in het vloggen?" vervolgde ik zodat ik Kamilla er ook wat bij kon betrekken. Dit voelde soort van aan als een blind date, maar dan met twee dates.

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

25 okt 2016 - 14:59 Elentiya is online

Elentiya 12343

——————————————————————————

——————————————————————————

Kamila Nayeli Daleshka

”I ~~don’t~~ hold grudges, you just become irrelevent.”

• Vlogger • 24 • Dining room • Outfit •

”Piper Lee.”
Zodra ik haar naam hoor gaat er een belletje in het verste van mijn achterhoofd rinkelen, die me al snel een link laat leggen naar een bloggers en vloggers conferentie waar Yase en ik eerder eens zijn geweest. Echter had de roodharige die dag meer in een gesprek gezeten met mijn lieftallige vriendin dan met mij, wat vermoedelijk dan ook de reden was dat ik haar zo moeilijk wist te herinneren zonder het weten van haar naam. “Van Londen naar Frankrijk is niet zo’n lange vliegreis, dus ik voel me prima,’ grapt Piper vervolgens als een reactie op Devin’s eerder gestelde vraag, die ik op mijn beurt al beantwoord had. Grinnikend til ik een van mijn wenkbrauwen op als een teken dat de roodharige daar inderdaad een punt had. In vergelijking met de rit die ik ander de rug had viel het hare haast compleet in het niet.
”Ah Londen, vandaar herken ik je accent,” reageert Devin terwijl ik een simpel handgebaar maak naar een van de obers die enkele tafeltjes verderop staat. Mijn behoefte naar een wat sterkere drank nam toe en ik glimlachte dan ook goedkeurend als de jongeman aangeeft er zo aan te komen. “Mijn vlucht verliep prima, Parijs is nu ook weer niet zo ver van Dublin,” vervolgt Devin. “Wel, jullie boffen dan maar,” glimlach ik en geef bij de ober mijn voorkeur voor drankje aan zodra Devin dit ook heeft gedaan. Terwijl ik afwacht wat Piper besteld blikken mijn poelen subtiel een keer de ruimte rond en blijven ze zo nu en dan eens hangen op een van de andere aan de tafeltjes, waarbij ik mijn nieuwsgierige zelf zich begon af te vragen hoe de avond ging verlopen. Het was duidelijk dat Yase zich amuseerde, dat bleven haar uitdrukking me kostelijk vertellen.
”Dus , ik ken Kamilla al een beetje maar dat maakt me nu ook erg nieuwsgierig naar wat jij doet Piper?” vroeg Devin, waarmee hij mijn aandacht weer volledig terug naar onze tafel bracht en ik nieuwsgierig mijn poelen over de roodharige langs me liet glijden. “Ik vermoed dat je ook nog steeds verder doet in het vloggen?” Zodra ik me realiseerde dat hij deze vraag aan mij gesteld had krulde mijn mondhoeken zich op. “Jazeker, en natuurlijk ons prank kanaal niet te vergeten,” grijns ik licht. “Ik kan je nog steeds niet eens verleiden deel te nemen aan een daarvan?” plaag ik de man vervolgens zacht. Hij zou niet de eerste gast zijn in een van onze vlogs, of pranks, maar nieuwe gezichten deden het altijd goed; al helemaal wanneer deze ook nog een knap koppie had.

~~[Gee, ik moet echt inkomen; nogmaals sorry voor de slechte post.]~~

'Three words, large enough to tip the world; I remember you.'

25 okt 2016 - 17:49 Tahani is offline

Tahani 10511

22 — DOCHTER VAN — IN HER ROOM/ON HER WAY TO THE DINING HALL — OUTFIT

I have been a believer in the magic of language since, at a very early age, I discovered that some words got me into trouble and others got me out.

Zodra ik mijn naam zeg, zie ik een vleugje van herkenning in Kamila's ogen en ik glimlach wel eventjes naar haar. Zij heeft, in tegenstelling tot Devin en ik, een lange vliegreis achter de rug en ik kan me voorstellen dat dat haar af en toe wel een beetje genekt heeft.
'Dus , ik ken Kamilla al een beetje, maar dat maakt me nu ook erg nieuwsgierig naar wat jij doet, Piper?' vraagt Devin me. Eerst bestellen we allemaal wat te drinken — ik doe het vrij rustig aan met een simpel wijntje — en daarna wend ik me tot Devin.
'Ik doe niet echt iets, op het moment,' geef ik wat schouderophalend toe en ik glimlach kort. 'Ik denk dat jullie mijn ouders wel kennen. Ze kennen me eerder als 'de dochter van',' voeg ik eraan toe en ik haal mijn hand door mijn rode haren heen. Af en toe vind ik het prima dat ik niet herkend word, maar daar tegenover komen weer de negatieve dingen te staan: de media snauwen me af als ik weer ergens een rolletje in heb bemachtigd. Dan is het ineens weer vriendjespolitiek, dan krijg ik die dingen alleen maar omdat mijn ouders rijk en beroemd zijn en omdat ze hen te vriend willen houden. Dat is echt niet waar. Ik wil het allemaal zelf regelen en voor elkaar krijgen, ook al kan ik net zo makkelijk achterover leunen en wachten tot alles me in mijn schoot geworpen wordt.
Een klein beetje nieuwsgierig kijk ik naar Devin wanneer hij zijn whisky krijgt en ik glimlach eventjes. Kamila vlogt en prankt natuurlijk nog steeds en daar grapt ze ook wat over, of Devin niet een keer mee wil doen. 'Wat doe jij, Devin?' vraag ik hem dan maar.

~~[ik heb ook weleens betere posts gehad tho]~~

I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

25 okt 2016 - 18:54 purplecowwww is offline

purplecowwww 5135

Pauly David Johnson

Riley was het er niet mee eens, natuurlijk niet, het tastte haar ego vast en zeker aan dat ik haar een kat noemde. ‘’’Met al dat gerook is je leeuwenvachtje straks anders niet zoveel meer waard, Mufasa.’’ Ik lachte zachtjes en keek haar aan, ‘’alsof dat jou wat uitmaakt.’’ Ik tikte met het end van de sigaret tegen het asbakje.
‘’Wijn, echt? Kunnen we niet meteen aan de whiskey of is het daar te vroeg voor? Ze hebben hier vast een mooi voorraadje.’’ Toen Riley er mee in stemde wou ik geen pret verpester zijn en bestelde daarom een simpele whiskey, niet té gek. Ik ging me niet uitsloven voor deze twee.
Vincent haalde een paracetamol naar boven en ik lachte zachtjes bij zijn woorden, ‘’was vast een mooi feest,’’ mompelde ik en bedankte de ober.
‘’Ik ben nu wel nieuwsgierig hoor, wat je allemaal uitgespookt hebt dat je ’s avonds nog steeds een kater hebt.’’ Ze begon zijn slapen te masseren en ik voelde me zelf wat ongepast, ergens was het ook ondenkbaar dat als ik ooit een jonge vrouw met hersenen aan de haak zou slaan maar aan de andere kant wou ik het proberen al ging dat met Riley niet lukken. Ze was veel te eigenwijs en duidelijk gek van de man naast me.
"Volgende keer zal ik je uitnodigen, beloofd. Al was je daar als vrouw niet gelukkig geweest, tussen alle saaie zakenmannen in ongelukkige huwelijken. De praktijken die je daar ziet als vrijgezel man…’’ Het was moeilijk hier om heen te draaien, uiteindelijk leek ieder mens een saaie zakenman of je moest middelen gebruiken, ik was aardig goed door die periode heen geknald maar ik snapte precies wat hij bedoelde.
‘’Hier,’’ sprak ik toen hij door de koffe had geroerd en voegde een scheutje whiskey toe. ‘’Helpt tegen de kater.’’

Everything is illuminated by the light of our past.

25 okt 2016 - 20:08 R3HAB is offline

R3HAB 12456

José María 'Yasemin' Arguedas
Peruan girl • Vlogger/ Prankster • @The table with awesome new eyecandy, seeking for something to drink. •

If you don't think I am a princess, than you are goddam right.
I don't need to wear a crown to be called a Queen.'

Wake & Slay

Ik hoefde niet eens naar de brunette naast me te kijken om te weten dat haar gezicht rood aangelopen was. Ik streelde dan ook plagend met mijn vingers voorzichtig haar been, wat blijkbaar haar nog verlegener maakte. Ze deed dan al veel te gauw een poging om mijn hand van haar been af te werpen, wat haar lukte. Ik was geen namelijk geen verkrachter en ik hield niet van preutse trutten. Het leek wel alsof ze een stok in haar reet had, hoewel zij daarin niet de enige leek. Oh god; waarom was ik hier ook alweer op akkoord gegaan?
Ze schoof haar stoel naar Christian, waar de magarita’s ook meteen op tafel werden neergezet. ‘AYE!’ riep ik dan ook meteen, waar ik de ober een handkusje toewierp. Snel nam ik al een flinke slok van de cocktail. Ik voelde Alex zijn been zachtjes tegen die van mij aan schuren, wat weer een klein lachje rond mijn lippen liet spelen. Echter trok hij algauw zijn been terug, wat hem een ongelofelijke tease liet zijn. I’m not going to get mugged off that easy. Fucktard.
‘En wat doen jullie eigenlijk voor beroep?’ begon de brunette weer, terwijl ze haast op Chris’ zijn schoot had plaatsgenomen om niet bij mij te hoeven zitten. Ik vroeg me af of ze een homofoob was of gewoon in de kast. Ik gokte het laatste, hoewel ze geen flauw idee leek te hebben hoe zonde het was. Er waren zulke leuke dingen die twee vrouwen met elkaar konden doen… ze wilde niet weten.
Alex antwoorde gauw op de vraag dat hij een prof voetballer was; hoewel hij naar mijn mening behoorlijk de arrogantie miste die ik wel van een jongen verlangde. Ik hield er van als jongens en meisjes niet zo onzeker waren en zeiden waar het er op stond. Achja; not everyone can be a Queen like me. Verveeld streelde mijn vingers dan ook het randje van de glas; voor ik er weer van nipte.
‘Maar genoeg met al het formeel gepraat over beroepen en leeftijden. Als jullie moesten kiezen, met wie uit deze kamer zouden jullie het eerste het bed delen?’ vroeg hij dan ook, waar oude opa meteen Blair zei. Iets wat logisch was gezien ze samen behoorlijk saai waren. Waarschijnlijk waren wandelende slakken nog interessanter. Damn I need something stronger.
‘Well.. ik heb qua uiterlijk geen voorkeur. Zolang de persoon maar man enough is to love me all night long.’ Ik trok arrogant een wenkbrauw op, waar ik even ging verzitten op mijn stoel en mijn blik uitdagend over Alex gaan. ‘..Maar als je zo graag namen wilt horen; Devan zou ook wel voldoen; he got a nice butt, so that ‘ll do.. For now.’

When I taste Tequila, Baby, I still see ya

25 okt 2016 - 22:08 reguluswife is offline

reguluswife 37248

R i l e y A r i z o n a H i l l i a r d

23 || DINING ROOM, TABLE A || BLOGGER || OUTFIT

oh, go deepthroat a cactus

'Alsof dat jou wat uitmaakt.' Riley haalde nonchalant haar schouders op. 'Naja, je bent leuker om naar te kijken zonder de gevolgen van sigaretten en dan ruik je ook nog eens veel beter. Het bespaart geld,' niet dat dat zoveel uitmaakte met al die rijke mensen hier, 'het is goed voor je gezondheid en vrouwen, of mannen, whatever you like, zullen je lekkerder vinden ruiker. Win-win-win.'
Niet veel later stond ze op en begon ze Vince's slapen te masseren, gezien de arme schat een kater had.
Toen de ober langs kwam bestelde Vince koffie, Pauly een whiskey, en Riley besloot een mojito te nemen.
'Je hebt goede handen. Ik zou echt een fortuin betalen om elke kater zo af te laten lopen,' mompelde Vince.
'Hmm, als jij mij nou voortaan uitnodigt voor je wilde bedrijfsfeestjes, dan masseer ik je slapen wanneer je een kater hebt,' stelde ze zacht lachend voor. Ondertussen waren de drankjes ook gebracht, waarop Pauly wat whiskey bij Vince koffie in schonk. 'Hier. Helpt tegen de kater.’ De sigaret bungelde nog steeds tussen zijn vingers, wat Riley op een idee bracht.
'Pauly, laten we een weddenschap afsluiten. De gehele tijd hier ga je niet roken, en dan doe ik iets in return. Wat je maar wilt.' Ze vroeg zich af of hij er mee akkoord zou gaan, al vermoedde ze van niet, en wat hij er dan voor terug zou willen. Hij was lastig in te schatten, en dat was frustrerend.

To the stars who listen — and the dreams that are answered

25 okt 2016 - 22:37 Ken_ is offline

Ken_ 18286

DEVIN KILLIAN IVERS
Photographer , At table B , With Piper and Kamila

“Wel, jullie boffen dan maar,” Had Kamilla nog gezegd met een glimlachje voordat het onderwerp veranderde en we elk een drankje bestelden. Bij mijn vraag over wat Piper deed voor de kost wist ik de nieuwsgierigheid van Kamilla er ook bij verder op te wekken, 'Ik doe niet echt iets, op het moment,' stelde Piper vast waardoor mijn nieuwsgierigheid naar haar enkel leek te groeien. De roodharige haalde simpel haar schouders op vooraleer ze verder begon te praten. 'Ik denk dat jullie mijn ouders wel kennen. Ze kennen me eerder als 'de dochter van',' ik knikte begrijpend. "Ja nu je het zegt, de naam Lee doet me wel een belletje rinkelen, maar ik neem aan dat het niet wegneemt dat je zelf talenten hebt." even haalde ik mijn wenkbrauwen op. " De media durft dat nogal weg te werken maar ik geloof dat er wel meer achter je schuilt dan enkel 'de dochter van' " zei ik charmant en ik meende het ook, de media kon mensen nogal zwart wit schilderen als ze wilden , de foutjes weg werken en zo hun eigen draai aan een verhaal geven. Zielig gewoon.
Ook Kamila als jong talent had hier vaak last van vermoedde ik dus ik was wel blij om te horen dat alles goed met haar en haar vriendin ging. . “Jazeker, en natuurlijk ons prank kanaal niet te vergeten,” grijnsde ze licht, ik had enkele van hen filmpjes gezien en ookal wat het mijn humor niet echt kon ik niet ontkennen dat sommige van hun grappen geniaal bedacht waren. Het zou me zelf durven denken dat beide dames nu ook alweer een plan aan het broeden waren om ons hier allemaal in een prank te luizen. “Ik kan je nog steeds niet eens verleiden deel te nemen aan een daarvan?” plaagde ze me vervolgens waardoor ik even lachte en mijn hoofd schudde. "Ik voel me zeer gevleid, Kamila. Maar je kent me ik ben de man achter de camera." zei ik met een knipoog naar de Peruviaanse waarna ik mijn aandacht weer richtte op Piper 'Wat doe jij, Devin?' haar vraag kon ik natuurlijk wel verwachten en ik was er zeker van dat ik dit vaker mocht aanhoren de komende dagen, want ik was nu eenmaal geen bekende celebratie zoals de meesten hier. " Ik ben fotograaf, doe dit nu toch al een tiental jaar." begon ik simpel. "Dit houd niet in dat ik zomaar foto's van jullie ga nemen ofso." grijnsde ik plagend. " Ik werk voornamelijk op mezelf al word mijn werk gepubliceerd in verschillende kranten en magazines als ik het waard vind om te delen met de wereld." mijn woorden waren zorgvuldig gekozen want velen denken vaak dat Photografie een hobbie is, maar dat is het niet. Het is een kunst, een job mijn passie. "Maar goed, genoeg over ons werk voor nu zijn we gewone mensen in een geweldig pand." ik hief mijn glas Whiskey op en keek met een tevreden blik naar beide dames. "Cheers" Ik nam een goede slok van mijn drankje, welke geweldig nabrandde in mijn keel vooraleer ik mijn blik ook eens door de zaal liet gaan. Ik zag hoe een zakenman, die samen met Riley aan tafel zat een peuk tussen zijn lippen had. Iets wat me ook wel liet snakken naar een goede sigaret, maar ik wist aan de verleiding te weerstaan door een kaartje te nemen dat op de tafel lag en deze voor de lezen.
"Als je ervoor kon kiezen om voor altijd één bepaalde leeftijd te hebben, welke zou dat dan zijn?"

I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

27 okt 2016 - 23:53 Sempre is offline

Sempre 5089

BLAIR GENOVESE

| 26 | IN THE DINING ROOM | MATCH MAKER | OUTFIT |

"Oh sweetie, I never dreamt about succes.. I worked for it."

De sfeer aan tafel was niet bepaald.. prettig te noemen. Nadat ik mezelf verlost had van Yase's hand was het duidelijk dat de kans op iets van een band tussen ons verkeken was. Ik wist niet precies hoe ik me daarbij voelde, het was immers bijna tijd om te gaan eten en hoewel ik echt mijn best wilde doen om het gezellig te hebben merkte ik dat ik mijn muur weer opzette.
Ik leerde van Alex dat hij een profvoetballer was en kon het niet laten om hem met lichte verwondering aan te kijken. Ik had altijd het beeld dat voetballers lomp en onbeleefd waren maar blijkbaar was dat een mythe want deze jongeman was tot zover erg netjes. Helaas wist hij die indruk al snel te verpesten door een vraag te stellen. "Maar genoeg met al het formeel gepraat over beroepen en leeftijden. Als jullie moesten kiezen, met wie uit deze kamer zouden jullie het eerst het bed delen?"
Mijn mond viel zichtbaar open bij het horen van zijn vraag en een afkeurende blik kon ik niet verbergen. Uit pure wanhoop bracht ik dan ook mijn glas naar mijn lippen en nam een grote slok terwijl ik bijna bang mijn blik op mijn bord vestigde. Verwachtte de anderen echt dat er hier op geantwoord werd? Blijkbaar wel want Christian was de volgende die zijn mond open trok. "Ik denk..." begon de man twijfelend waarna hij zijn blik door de ruimte liet gaan om vervolgens zijn blik op mij te richten "...Blair."
De slok drinken die ik had genomen proestte ik nog net niet uit, maar in plaats daarvan verslikte ik me. Verwoed begon ik te proesten en kwam pas na een aantal tellen weer op adem. Met een rood hoofd keek ik naar Christian die me iets duidelijk probeerde te maken, maar wat hij precies wilde zeggen was voor mij een groot vraagteken.
Gelukkig voor mij kwam op dat zelfde moment de ober langs lopen om die te intrueren dat ik nog een cocktail wilde. Het was me namelijk duidelijk geworden dat alcohol een absolute vereiste was wilde ik deze avond door komen. Yase gaf zonder te twijfelen een antwoord, maar de naam van de desbetreffende persoon kwam me niet bekend voor. Ze nam ook meteen de kans om iets over zijn kont te zeggen iets wat mij heel even liet fronsen om vervolgens wat weg te kijken omdat ik door had dat het mijn beurt was om op deze vraag antwoord te geven.
"Ehm," mompelde ik, mijn ogen gefocust op het bord voor me. Gelukkig was de keuze voor mij beperkt aangezien er niet veel mensen waren die ik kende buiten de drie aan tafel. "Christian dan." Sprak ik snel. Toch kwam mijn antwoord niet zonder tegenzin over mijn lippen gerold aangezien ik heus niet vergeten was hoe vervelend hij tegen mij had gedaan.
"En waarom zijn jullie hier eigenlijk naartoe gekomen?" Vroeg ik vervolgens, de stilte vullend in de tijd dat we aan het wachten waren tot onze borden eindelijk gevuld zouden worden. Op mijn gemak voelde ik me absoluut niet, maar ik was niet van plan om mezelf uit het veld te laten slaan door deze lichte tegenslagen. Bovendien smaakten de magarita's me erg goed waardoor ik zonder het door te hebben alweer halverwege mijn tweede glas zat.
"Yase," begon ik terwijl ik mijn ogen op de andere vrouw aan de tafel richtte. "Kun je mij nog een cocktail aanraden?"

When time and life shook hands and said goodbye.

Index RPG Actieve Topics Zoek