• HALLOW'S EVE
    On Hallow's Eve we put on our scary masks to drive away dark spirits and gather lots of disgusting candy. Happy Halloween.

    It's Halloween in Wynnewood, a small town near Oklahoma. Just like every year the villagers have taken out their creepiest costumes to roam the streets. Gardens are build into fantastic art projects with pumpkins, lights and skeletons. Only this year, it won't just be the humans that take over the night. In the darkness the spirits, ghosts and monsters have been waiting and now, when two worlds collide, they strike.

    ROLLEN
    DARK SPIRITS, GHOSTS & MONSTERS
    Nyx • Goddess of the Night • Antonina Vasylchenko // Lizor [1.1]
    Geneviève • Maniae • Felice Fawn // Macabre [1.2]
    Jing–Shu Wen • Baku–san • fc // DaedaIus [1.9]
    Caoimhe MacBeth • Baobhan Sith • Cora Keegan // Camouli [1.6]

    Áedán Cáel • Fairy • Caleb Landry Jones // PeterMaximoff [1.4]
    Roman • Demon • Santiago Alejandro Segura // Cotrona [1.4]
    Kendryek • Bogeyman • Samuel Larsen // Lily_Evans [1.9]
    Loki • Trickster God • Gaspard Ulliel // Ziegler [1.5]


    HUMANS vol
    Valeera Lèmieux • Pumpkin • Sarah Marie Karda // Macabre [1.6]
    Nova Juliette James • Elizabeth Swann • Freya Mavor // Miall [1.3]
    Marley Rose Thompson • Sandy • Mimi Elashiry // Lachesism [1.5]
    Marina Farren Davenport • kostuum • Brooke Perry // Zusak [1.7]
    naam • kostuum • fc // CooleSarah11 [page]
    Thanaël Alexander James • skelet • Barton Cowperthwaite // Lizor [1.6]
    Ashley Jayden Lawley • kostuum • Kian Lawley // Kian [1.9]
    Ethan Cameron • Clark Kent • Nick Bateman // Marlow [1.3]
    Quincy Bellerose • kostuum • Matthew Noszka // Sugar_Coated [1.9]
    Evangelos Thomas Argyis • weerwolf • Daniel Bederov // Mouli [1.10]

    TOPICS
    Rollentopic
    Speeltopic
    Praattopic

    REGELS
    † Er is een maximaal aan drie personage's, waarvan minstens één jongen.
    † Alleen Lizor maakt topics aan.
    † Posts moeten minimaal 200 woorden bevatten.
    † Geen ruzie behalve in de RPG zelf.
    † OOC in het speeltopic tussen haakjes of in het praattopic.
    † Houdt de verschillende rollen en geslachten gelijk.
    † 16+ is toegestaan.
    † Zonder toestemming mag je de personage's van anderen niet besturen.
    † Sluit niemand buiten en probeer zoveel mogelijk andere posts te lezen!
    † In je post vermeld je naam, rol, plaats en met wie je personage is.
    † And above all; have fun!


    STARTERS
    De maan komt tevoorschijn achter te wolken. Het is een koude en grimmige nacht. Net zoals elk jaar is het oude huis net buiten Wynnewood omgetoverd tot een spookhuis. Alle inwoners zijn uitgenodigd om het huis een bezoekje te brengen, maar geen van hen heeft door dat de monsters in het huis niet allemaal gemaakt zijn van plastic. De monsters staan te wachten in en rondom het huis, klaar om hun wraak te nemen op de bewoners van het stadje en ze te laten zien wie hier de baas is. Happy Halloween.

    Het is toegestaan om figuranten te maken, oftewel tijdelijke rollen die dood gemaakt kunnen worden door de monsters.

    [ bericht aangepast op 3 dec 2016 - 11:03 ]


    My fake plants died, because I did not pretend to water them.

    E T H A N      C A M E R O N

    Halloween was één van mijn favoriete dagen in het jaar. Dat was dan ook de reden dat ik mijn jonge, verlegen huisgenoot over had gehaald om samen met mij naar de spooktocht te gaan. Zo lang woonde ik hier nog niet en ik had nog niet echt vrienden gemaakt. Ik kende wel mensen, maar verder dan dat ging het ook niet. Niet dat ik niet sociaal ingesteld was, integendeel zelfs, maar ik had het gewoon te druk met het opzetten van mijn twee bedrijfjes en doen wat ik leuk vond. Daarom was ik ook wel heel blij met mijn huisgenote.
          Een erg ingewikkeld kostuum had ik niet, mede omdat ik niet zoveel geld had om eraan uit te geven, maar ook omdat ik dit gewoon erg leuk vond. Tevreden bekeek ik mezelf in de spiegel, ik zou zo Clark Kent kunnen spelen! Ik droeg een wit overhemd dat openstond, waardoor je mijn Superman shirt eronder zag. Mijn haar zat strak in model gekamd met een hoeveelheid gel die ik nog nooit gebruikt had. Om het af te maken, droeg ik een bril zonder glazen. Ik knipoogde naar mijn spiegelbeeld, grijnsde en verliet mijn kamer.
          Mari en ik woonden samen in een drie kamer appartement. We hadden beiden een eigen slaapkamer, maar deelden de badkamer, woonkamer en keuken. Ik was bijna nooit thuis omdat ik het druk had, dus zag ik haar ook weinig. Gelukkig had ik genoeg tijd om haar over te halen om mee te gaan op spooktocht vandaag. Buiten was het ondertussen al donker, voor ons raam hing een plastic pompoen met een lichtje erin. Van het kastje in de gang pakte ik de twee uitnodigingen voor de villa op Knox Road. Ik was er nog nooit geweest, maar ik had gehoord dat het er elk jaar was en elk jaar een succes. De uitnodigingen stopte ik in mijn broekzak, zodat we ze niet zouden vergeten.
          "Mari! We moeten gaan!" riep ik, nadat ik ongeduldig een blik op de klok geworpen had.

    We besloten om op mijn motor te gaan. Ik had haar niet verteld dat ik geen rijbewijs had, wat maar goed was ook. De villa lag iets te ver voor ons om gewoon te gaan lopen. Nu moest ik er alleen rekening mee houden dat ik niet teveel moest drinken, want een ongeluk wilde ik niet. De villa was niet moeilijk te vinden, aangezien hij rijkelijk versierd was met allerlei attributen. Als je het mij vroeg, zag het er geweldig uit! Met een grijns reed ik de oprit op en kwam ik tot stilstand, waarna ik de motor afzette en samen met Mari van de motor afstapte.
          "Dit ziet er nog eens mooi uit!" zei ik enthousiast tegen haar.


    Your make-up is terrible

    Nova Juliette Atkinson



    21 — Human (Elizabeth Swann costume) — on her way to the party — avec Thanaël
    Life begins at the end of your comfort zone.

    Met het puntje van mijn tong tussen mijn tanden geklemd, plaats ik voorzichtig de puntige hoed op mijn hoofd. Mijn kapsel zit net mooi en ik wil het niet (weer) verpesten door de hoed hardhandig op mijn hoofd te plaatsen. Zodra de hoed goed zit, staar ik tevreden naar mezelf in de spiegel en ik knik even. Ja, precies goed. Ik ben precies Elizabeth Swann. Achum. Een echte piraat slash prinses. I wish.
          Than is nog niet beneden en ik zucht wel even diep als ik onderaan de trap ga staan.
          'Than! Nous devons aller!' roep ik hem toe en ik zucht diep als ik nog geen antwoord krijg. Hij doet er zoals altijd weer veel te lang over, de perfectionist. Zijn OCD is niet leuk, voor niemand van ons.
          Nogmaals werp ik een blik op mezelf in de spiegel en ik glimlach naar alle tevredenheid als ik dan ook de leren 'riem' omdoe waar mijn 'zwaard' in zit. Het is geen echt zwaard (helaas...) maar het lijkt best echt. Hierin heb ik ook mijn geld, ID en andere belangrijke dingen gedaan. Ik moet het toch ergens kwijt! En wie zoekt er nou bij een zwaard. Waarschijnlijk iedereen, maar toch.
          'Thanaël!' roep ik nog een keer ongeduldig als ik op mijn telefoon kijk. Het feest gaat al bijna beginnen en we zijn nog niet eens buiten! Zuchtend schud ik mijn hoofd en ik open de voordeur vast. Mam komt naar me toe, maakt nog snel een foto van me (voor in het plakboek of zo) en omhelst me dan nog even waarna ze me veel plezier wenst maar zegt dat ik voorzichtig moet doen. Deze preek krijg ik altijd te horen. Voorzichtig dit, voorzichtig dat. Ja, ja. Than houdt me toch wel in de gaten, of ik het nou wil of niet. En mam zal hem vast ook wel geïnstrueerd hebben.
          'Als je niet opschiet, ga ik wel zonder je!' roep ik voor de derde keer naar boven. Als hij niet op het Frans reageert, werkt het misschien nog in het Engels. Dit is ook altijd hetzelfde liedje. Normaal zijn meisjes het langzaamst, maar Than slaat daadwerkelijk alles.

    [ bericht aangepast op 31 okt 2016 - 22:46 ]


    I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

    Nyx, goddess of the Night.
    Kallistê "Kalli" Averiella Elys
    toren kamer • alleen


    De zwarte jurk valt prachtig over mijn slanke lichaam. Ik gooi mijn hoofd naar achter terwijl ik mijn vleugels tevoorschijn laat komen. Het vrije gevoel is een fijne verandering in de lange tijd dat ik opgesloten heb gezeten in mijn menselijke vorm. Vannacht kan ik mijzelf laten zien in mijn ware aard. Ik zet mijn kroon van doorns en witte stenen op mijn hoofd en laat mijn lange, zwarte nagels door mijn donkere haar glijden. In een souplesse van een koningin, loop ik de trap op van het oude, krakkemikkige huis. Overal om mij heen hangen nep spinnenwebben, plastic skeletten en pompoenen. Het is gewoonweg zielig. Dit mundane gedoe.
          Als ik de hoogste torenkamer bereik, zet ik mijzelf neer op de grote zwarte troon die ik hier heb laten installeren. Mijn zwarte vleugels spreid ik en voor een moment laat ik mijn ogen dichtvallen. Een grijns glijd over mijn donkerrode lippen. Het wordt eens tijd om de mensen te geven wat hen toekomt. Ik ben een koningin. De meesteres van het duister en van de nacht. Ik ben jaren lang niet aanbeden en amper genoemd in de boeken van mensen. Ik ben uit hun gedachten verbannen, maar vannacht zal ik mijn aanwezigheid voorgoed duidelijk maken, als ik de nacht voor eeuwig mijn verklaar.
          De eerste geluiden van beneden klinken al. De eerste mensen komen aan en ze hebben geen idee wat hen te wachten staat. Ik open mijn ogen en alle kaarsen in de kamer gaan uit. Ik ben gehuld in duisternis en terwijl ik wacht totdat iemand mijn torenkamer betreed, bereid ik mijn krachten voor om toe te slaan.


    [ bericht aangepast op 31 okt 2016 - 23:10 ]


    My fake plants died, because I did not pretend to water them.

    Thanaël "Than" Alexander James
    verkleed als skelet • straat • met Nova


    Ik breng de laatste stroken van mijn skeletten uiterlijk aan en zorg dat mijn haar goed zit.
          'Than! Nous devons aller!' hoor ik Nova van beneden roepen.
          'Oui! Une minute s'il vouz plaît,' mompel ik, waarschijnlijk niet hard genoeg voor haar om het te horen. Ze weet dat ik niet van halloween hou. Ik begrijp niet dat ze al deze moeite doet om mij naar buiten te slepen en in een spookhuis te krijgen. Als er iets is waar ik een hekel aan heb dan is het dit wel. Ik schud mijn hoofd en bekijk mijn spiegelbeeld. Is dit goed genoeg?
          'Thanaël!' hoor ik Nova's ongeduldige stem opnieuw. Snel grijp ik mijn leren jasje. Ik zal het er maar mee moeten doen. Ik werp nog een keer een blik in de spiegel voordat ik de trap af dribbel.
          'Als je niet opschiet, ga ik wel zonder je!' roept Nova in het Engels, maar op dat moment verschijn ik om de hoek. Mijn moeder staat al klaar met een foto camera en Nova staat klaar in haar piraten kostuum.
    'Thanaël, une photo, ensemble,' zeg mijn moeder met een glimlach nadat ze een kus op mijn wang gedrukt heeft. Ik knik snel en sluit aan naast Nova. De glimlach op mijn gezicht is niet helemaal oprecht en verdwijnt weer zodra onze moeder ons de deur uit loodst. Ik trek mijn leren jasje wat dichter om mijn lichaam. Het is ijskoud. Ik begin te lopen, met de verwachting dat Nova mij achtervolgt. Ik moet zeggen dat van alle tradities die wij als gezin geweigerd om over te nemen hebben, dit er ook eentje had mogen zijn. Ik blaas een wolkje uit en ril voordat ik mij naar Nova omdraai.
          'Une heure en plein air et je serai une glaicée. Génial.'


    [ bericht aangepast op 31 okt 2016 - 23:33 ]


    My fake plants died, because I did not pretend to water them.

    Roman † Demon





    Met een kleine grijns op mijn lippen kijk ik toe hoe mijn speeltje zich weer aankleed. Verkleed als een bloederige zuster. Een cliché, maar met het korte rokje hoor je mij niet zo snel klagen. Ik had tot nu toe geen aanstalten gemaakt om me aan te kleden en lag dan ook nog rustig in bed, enkel een deken die mijn onderlichaam deels verborg. 'Dat was geweldig..' sprak ze toen ze helemaal klaar was en weer omgedraaid was naar mij. 'Hmhm..' mompelde ik en ik hou mijn hoofd ietwat schuin, waarna ik haar aan mijn pols naar mij toe trek. 'Zeker..' mompel ik vervolgens en ik laat mijn blik gaan over de vele kleine hickeys in haar nek, waardoor de grijns op mijn gezicht weer breder wordt. 'Moeten we vaker doen..' sprak ik en druk nog een snelle kus op haar hand. Niet lang daarna was ze vertrokken en ik rek me even uit, en nu moet ik nog dit bed uitkomen.
    Na een paar minuten loop ik toch echt naar mijn kast en haal er wat kleding uit. Een zwart overhemd, een zwarte broek en zwarte schoenen. De laatste paar knoopjes van het overhemd laat ik open en doe mijn leren jas aan, waarna ik enkel nog een paar keer een hand door mijn haar haal en dan vertrek. De reis richting het huis duurde voor mij niet lang en even later liep ik dan ook rustig naar binnen, waarna ik even om me heen kijk. Waar o waar.. Ik blik even in de spiegel en hou mijn hoofd schuin. Niet heel erg halloween.. Ik kijk dan ook toe hoe mijn ogen helemaal zwart kleuren en lach zachtjes. Het was een klein iets maar genoeg om vele speeltjes hier de stuipen op het lijf te jagen. Het idee van demonen stond niemand aan, blijkbaar. Too bad..
    Tevreden blik ik nog een keer in de spiegel, voor ik verder loop. De trappen op en richting de torenkamer. Het is hier compleet donker, maar ik weet wel beter. Ik grijns breed en een zacht lachje rolt over mijn lippen. 'Well hello my queen..' spreek ik zacht uit en ik loop naar binnen. 'Mooie plek heb je hier...' mompel ik vervolgens.


    El Diablo.

    LOUIS BALDER BEAUFORT
    Loki • The Trickster God • Shapeshifter


    Slechts een rij vol witte tanden was te zien in de donkere ruimte toen hij in de spiegel keek. De grijns die rond zijn lippen gesierd lag, was niet ontstaan door blijdschap, maar eerder door genot. De jongeman had opnieuw de gedaante van Louis aangenomen, een jongen die hij lang geleden had leren kennen in Parijs. Louis Beaufort was een degelijke jongeman met goede manieren en een uiterlijk om u tegen te zeggen. Dat was precies hoe hij over wilde komen: onschuldig en netjes. Zijn oorspronkelijke naam was Loki geweest, maar die had hij al honderd jaar niet meer gebruikt. Het fijne aan zijn bestaan was het feit dat hij iedereen kon zijn. Dat gaf hem een bepaalde macht die bij hem eigenlijk inde verkeerde handen lag, maar dat deerde hem niet. Louis had zijn gezicht zorgvuldig geschminkt alsof hij er verstand van had. Hoewel hij het heerlijk vond om van uiterlijk te veranderen, zich verkleden was niet aan hem besteed. Verder had hij een zwart pak aangetrokken dat hem als gegoten zat.
          Niet veel later was Louis gearriveerd op de locatie. Opnieuw rustte er een grijns op zijn gezicht. Hij wachtte even buiten en maakte oogcontact met een jonge vrouw. Ze glimlachte speels naar hem en ontblootte haar witte tanden onder haar rode lippenstift vandaan. Louis werd daar niet warm of koud van, maar hij speelde het spelletje graag mee. Dat hoorde er immers bij als je het uiterlijk van een man aannam. Daarom gunde hij de vrouw een kleine grijns, maar meer aandacht besteedde hij niet aan haar.


    Big girls cry when their hearts are breaking

    Valeera "Val" Lèmieux
    verkleed als pompoen • straat


    Buiten was het al aan het schemeren toen Valeera de straat op liep. Ze zou een vriend bij het spookhuis ontmoeten, degene die haar haast gedwongen had om mee te gaan; met een diepe zucht begroef ze haar gezicht in de hoge kraag van haar jas. Mokkend begon ze te lopen; de snijdende wind was koud, en een hoop mensen liepen al verkleed rond. Valeera voelde zich gespannen nadat een paar dorpelingen al een - geslaagde - poging hadden gedaan haar te laten schrikken; het liefst draaide ze zich om - om zichzelf in haar pyjama te hijsen en op de bank te ploffen.
    Haar handen had ze diep in haar zakken gestoken, haar blik strak op de straat onder haar gericht. Ze deed haar uiterste best om alles om haar heen te negeren, en na een tijdje kwam het spookhuis in zicht.
    "Waar ben je..." fluisterde ze tegen zichzelf terwijl ze rondkeek, zoekende naar haar 'vriend', die nergens te bekennen was. Haar hart begon nu wat sneller te kloppen; was ze serieus als pompoen naar buiten gegaan, alleen, nu in het midden van een grote groep mensen waar ze niemand kende? Ze schoot lichtelijk in paniek. Wat nu?
    Kauwend op haar onderlip liep Valeera uit de groep mensen om zich af te zonderen en te kalmeren. Ze heeft uren gespendeerd aan haar uiterlijk, en nu was alles voor niets. Ze kon niet geloven dat hij haar heeft laten zitten; het is haar al vaker overkomen, maar op de één of andere reden denkt ze elke keer dat het dit keer anders zal zijn.
    Niet dus.
    Ze leunde met haar rug tegen de stenen muur van het huis, zakkend op haar hielen, haar hoofd rustend op haar handen.


    [ bericht aangepast op 1 nov 2016 - 13:52 ]


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Nova Juliette Atkinson



    21 — Human (Elizabeth Swann costume) — on her way to the party — avec Thanaël
    Life begins at the end of your comfort zone.

    Than en ik poseren nog even voor een foto die mam wil maken en al snel staan we buiten. Goed, het is best wel koud en Than lijkt dat net zo goed te merken. Ik ril kort en sla mijn armen over elkaar heen. Toch deert het me niet zo heel veel. In het spookhuis zal het vast wel warm zijn, niet?
          'Une heure en plein air et je serai une glaicée. Génial,' merkt Than op en ik rol kort met mijn ogen.
          'Oh, ferme ta gueule,' zeg ik slechts en ik kijk even naar hem. Typische broer-zusliefde, maar stiekem houden we heel veel van elkaar. Ik grinnik toch en geef hem een stootje tegen zijn schouder aan waarna ik meteen weer wat plukken haar rechttrek. Niet veel later zie ik al meer mensen verkleed op straat rondlopen. In tegenstelling tot Than, ben ik echt fan van Halloween. Tijdens dit feest kan je gewoon een keer alles uit de kast pakken (letterlijk) en heerlijk gek doen, en plein public. Mijn grote broer heeft er nooit zin in en eigenlijk ben ik degene die hem altijd maar meesleept. Ik voel me af en toe al een beetje een allochtoon met mijn Franse accent — terwijl ik gewoon hier geboren ben — maar ik omarm de Amerikaanse cultuur zeker. Niet alles, maar een heleboel toch wel. Ik ben amper in mijn officiële thuisland geweest, ik kom nooit in Frankrijk. Hm, misschien had ik als de Franse vlag verkleed moeten gaan. Ideetje voor volgend jaar.
          'Ik heb er zin in,' grijns ik breed en ik grijp Thans hand uit enthousiasme even vast. Ik ben trots op mijn kostuum en ik ben blij dat ik het eindelijk mag dragen! 'Kom op, een beetje lachen mag wel, wees dan op z'n minst een vrolijk skelet,' zeg ik hem dan en ik pruil. Ik kan hem altijd wel ergens toe overhalen. Hij is mijn grote broer en ik ben zogenaamd het kleine, kwetsbare zusje. Ook al kan ik prima voor mezelf zorgen, ik vind het prettig om Than bij me te hebben. Het spookhuis komt in beeld en ik glimlach breed als ik al een pompoen zie, en een Clark Kent. Ze zien er leuk uit!


    I, Tahani Al-Jamil, shall do my level best to make every event too much.

    Nyx, goddess of the Night.
    Kallistê "Kalli" Averiella Elys
    toren kamer • met Roman


    Een jongeman compleet gehuld in het zwart komt mijn kamer binnen gelopen. Ik hoor een zacht lachtje en een grijns krult mijn lippen omhoog. Even had ik verwacht dat het een van de mensen zou zijn, maar nu ik zijn gelaat zie herken ik hem meteen. Voor mijn neus staat de demoon Roman waar ik lang geleden een bed gedeeld heb.
          'Well hello my queen...,' zegt hij in een zachte toon. 'Mooie plek heb je hier....' Een trotse blik verschijnt op mijn gezicht en ik duw mijn borst wat naar voren terwijl ik mijn ogen over zijn lichaam laat glijden.
          'Hallo Roman, dat is lang geleden.' Met een simpele beweging van mijn hand creëer ik een smal handje sterrenstof dat net genoeg licht geef zodat mijn gezicht oplicht. Het is niet dat ik licht nodig heb om hem te kunnen zien, wat voor een koningin van de nacht zou ik dan zijn, maar ik werp voor hem even een spotlight op mij, mocht hij mijn prachtige gelaat nog niet goed genoeg gezien hebben.
          'Goed dat je gekomen bent,' zeg ik. Ik kom overeind. Met mijn hoogte rijk ik nog maar net tot zijn schouders, maar mijn vleugels torenen hoog boven hem uit. In de verte hoor ik het geschreeuw en gelach van de menselijke. 'Ik hoop dat je in hebt in wat leedvermaak, gezien ik hier niet ben gekomen om net zoals jij het halve dorp te penetreren met mijn penis. Dus hou die vanavond maar in je broek. Ben je er klaar voor?'




    [ bericht aangepast op 1 nov 2016 - 18:45 ]


    My fake plants died, because I did not pretend to water them.

    M A N I A E
    Geneviève"Viève"

    toren kamer • aan het raam




    Geneviève rolde met haar ogen toen ze het gesprek van de andere twee hoorde; het was altijd hetzelfde liedje met Nyx. Viève stond met haar rug naar hen toe, aan het raam, terwijl haar donkere ogen over de menigte gleden. Ze viel niet de eerste de beste aan; ze wilde maar één slachtoffer, één waar ze haar volledige aandacht aan kon besteden. Een lichte grijns sierde haar gelaat terwijl ze eraan dacht, en op dat moment viel haar blik op een jongen; hij zag er vrolijk uit, keek duidelijk uit naar het event. Hij oogde kwetsbaar, maar toch moeilijk doordringbaar. Precies wat Geneviève zocht - een uitdaging.
    Ze tilde haar kin wat op, terwijl ze de jongen - wie nu naar een pompoen liep - bleef volgen met haar blik. Als hij omhoog keek kon hij haar waarschijnlijk zien staan, maar dat deed haar niet veel. Ze wilde juist dat dit zal gebeuren; ze wilde dat hij de hele avond aan haar dacht, zich afvragend wie dat was aan het raam. En als hij haar dan opnieuw zag, dat het belletje zal rinkelen, dat hij naar meer informatie over haar zal snakken, en dan, op dat moment, zal ze toebijten.
    Geneviève negeerde de aanwezigheid van de andere twee volledig; ze had enkel interesse voor de jongeman, niks en niemand anders. Hij was nu van haar, en haar alleen. Haar speeltje.
    Ze streek met haar handen door haar donkere bos haar, draaide zich om op haar hakken en met een zelf-ingenomen grijns liep ze langs Nyx en Roman heen, onderweg naar de eerste verdieping om haar positie aan te nemen.


    [ bericht aangepast op 1 nov 2016 - 19:10 ]


    "When all of your wishes are granted, many of your dreams will be destroyed.''

    Roman † Demon





    'Hallo Roman, dat is lang geleden.' sprak ze en niet veel later zie ik haar gezicht een beetje oplichten. Iets waardoor de grijns op mijn gezicht enkel breder wordt. Ziet er goed uit... Ik zou het bijna jammer vinden dat de kans dat wij ooit nog samen in bed belanden klein is. Oh well.. Ik had genoeg dames gezien die niet verkeerd op het oog lagen in deze stad. De heren konden er ook zeker wat van. Ik heb geen voorkeur persé. 'Goed dat je gekomen bent,' zegt ze vervolgens en ik knik even, waarna ik mijn blik even over haar laat glijden. Van de onderkant van de lange jurk, tot de vleugels die hoog boven mij uittorenen. Wat een verschijning.. In de goede zin dan, in de geweldige zin.
    'Ik hoop dat je in hebt in wat leedvermaak, gezien ik hier niet ben gekomen om net zoals jij het halve dorp te penetreren met mijn penis. Dus hou die vanavond maar in je broek. Ben je er klaar voor?' Ondertussen zag ik Geneviève van ons weglopen, waarna een korte grinnik klinkt vanaf mij. 'Slechts de helft? Aii, ik kan beter sweetheart.. Dat weet je zelf ook..' spreek ik speels en nonchalant. Ik sprak altijd met bepaalde bijnaampjes in mijn zinnen, of anderen het nou leuk vonden of niet. De speelse,, geamuseerde toon die mijn stem meestal bevat lokt enkel nog meer reacties uit. 'Ik bedoel... Had me toch een leuk triootje paar dagen geleden.. Met dat tempo ben ik straks door het hele dorp heen.' grijnsde ik, waarna ik even plaats nam bij het raam. Ik laat mijn blik over de mensen gaan en hou mijn hoofd een tikkeltje schuin. 'Maar een beetje leedvermaak is altijd fun... Zeker als het in combinatie is met "de grote, stoere jongens"..' zeg ik en mijn grijns wordt enkel breder. En laat ik daar nou net genoeg van zien vanavond..


    El Diablo.

    Marina Farren Davenport
    TWENTY-ONE || COSTUME

    Mari had geen idee wat ze moest verwachten bij het spookhuis. Hoe triest het ook klonk, ze was eigenlijk nooit eerder naar een Halloween feest geweest. Tenzij je trick or treat meetelde. Meestal keek ze met Halloween één of andere enge film, veel verder dan dat kwam het niet, en de afgelopen drie jaar had ze meegedaan aan een Halloween On Ice-show, dus kon ze ook nergens heen. Het was dan ook dat Ethan haar had overgehaald (en ze durfde niet echt “nee” te zeggen omdat ze het zielig vond als hij anders alleen had moeten gaan), anders was ze er nooit heen gegaan.
          ’Mari! We moeten gaan!’ klonk het ongeduldig vanaf de voordeur. ‘Ja ja,’ riep ze, terwijl ze de laatste hand aan haar blonde lokken legde. Ze had tientallen haar stijlen geprobeerd, maar was uiteindelijk gegaan voor lichte krullen. Als ze Ethan nog langer liet wachten, zou hij haar waarschijnlijk over zijn schouders gooien en zo meenemen, dus besloot ze maar snel naar de voordeur te lopen.
          Toen Ethan vervolgens zijn motor er bijhaalde, verscheen er een bedenkelijke frons op haar gezicht. Nu zou haar haar weer in de war komen! Met een zachte zucht stapte ze uiteindelijk toch achter op. Haar armen had ze eerst gewoon naast zich, daarna lichtjes op Ethan’s heupen, maar ze waren de straat nog niet of ze waren al stevig rondom zijn middel geslagen. Iets wat ze lichtelijk ongemakkelijk vond, want het was nog maar enkele dagen geleden dat ze zijn kamer binnen liep en een wild vreemde vrouw (voor haar dan) op precies dezelfde heupen had zien zitten. Naakt. Dat hij toen had opgemerkt dat ze er wel bij mocht komen, had het er niet veel beter opgemaakt en ze was gevlucht alsof de duivel haar op de hielen zat.
          ’Dit ziet er nog eens mooi uit!’ kwam er enthousiast over zijn lippen, toen ze eenmaal bij het huis waren. ‘Uhuh,’ was haar afwezige antwoord, terwijl ze haar lokken opnieuw fatsoeneerde in de zijspiegel van zijn motor. Het was niet alsof ze ijdel was, ze kon er gewoon niet tegen als iets niet helemaal… goed zat of was. Daarnaast zat Alice’ haar perfect terwijl ze door een konijnenhol was gevallen, dan zou dat van haar toch goed moeten zitten na een motor ritje…
          Pas toen het naar haar mening weer goed zat keek ze op naar het huis. ‘Oh, wauw,’ murmelde ze. Het was een heel stuk beter dan de eenzame pompoen die bij hen voor het raam hing. Het huis was ook erg groot en ze hoopte maar dat ze Ethan niet kwijt ging raken. Haar mobiel had ze namelijk niet meegenomen, gezien ze die nergens kwijt kon in haar outfit. Over outfits gesproken, veel dames liepen erg iets wat… schaars bij. Twijfelend keek Mari Ethan aan. ‘Heb ik wel het goede soort outfit aan?’ vroeg ze met een zenuwachtige ondertoon. ‘De meeste outfits zijn nogal, eh,’ haar blik gleed naar een vrouw die gekleed was in een soort Eva kostuum, behalve dan dat het geen blaadjes had, zwart was en dat ze zo’n politiestok aan haar heupen had hangen. In haar handen had ze een papiertje. De uitnodiging. ‘Oh, verdorie Ethan, ik ben de uitnodigingen vergeten…’


    To the stars who listen — and the dreams that are answered

    Thanaël "Than" Alexander James
    verkleed als skelet • straat • met Nova en Valeera


    'Oh, ferme ta gueule,' zegt ze. Ik rol mijn ogen en duw haar terug wanneer ze mij een stootje tegen mijn schouder geeft. 'Ik heb er zin in,' zegt ze enthousiast, maar het enige wat er op mijn verschijnt is een zure blik. 'Kom op, een beetje lachen mag wel, wees dan op z'n minst een vrolijk skelet.' Ik rol mijn ogen, maar besluit dat ik er maar beter van kan genieten dan de hele avond chagrijnig voor me uit staren. Net zoals elk jaar is het spookhuis indrukwekkend versiert. De hele straat loopt langzaam vol met excentriek aangeklede mensen. Zoals gewoonlijk loopt de helft van de vrouwen rond in een hoerig konijnen pakje. Ik kijk even naar Nova. Blij dat zij niet voor die optie gegaan is.
          ’'eb jij Valeera gezien?’ vraag ik met een zwaar Frans accent. ‘Iek heb haar overgehaald om te komen, maar iet zie ‘aar nergens.’ Ik ga op mijne tenen staan om over de menigte te kijken en spot haar uiteindelijk. Ik pak Novas hand vast en trek haar zonder waarschuwing mee door de menigte heen. Mijn humeur wordt als iets beter bij de gedachten dat ik rond kan lopen met Valeera, een mede halloween hater. Dan ben ik in ieder geval niet de enige die het liefste naar huis zou gaan.
          ‘Val! Je bent gekomen,’ zeg ik en ik geef haar twee kussen op de wang. ‘Ca va?’ Ik frons lichtelijk als ik haar uitdrukking zie. ‘Is er iets gebeurt?’ Ik hou mijn hoofd schuin en kijk haar intens aan voordat ik opschrik door gegil afkomstig uit het spookhuis. Mijn ogen schieten omhoog en voor een moment zie ik een in zwart gehuld gedaante voor het raam staan waar mijn ogen op blijven hangen.



    My fake plants died, because I did not pretend to water them.

    Nyx, goddess of the Night.
    Kallistê "Kalli" Averiella Elys
    toren kamer • met Roman


    Slechts de helft? Aii, ik kan beter sweetheart.. Dat weet je zelf ook..' zegt hij. Ik rol mijn ogen en laat mijn blik op Geneviève vallen die voor het raam naar buiten staat te staren terwijl Roman door gaat met zijn verhaal. 'Ik bedoel... Had me toch een leuk triootje paar dagen geleden.. Met dat tempo ben ik straks door het hele dorp heen.’ Zonder een woord te zeggen verdwijnt Geneviève weer. Ik frons lichtjes, maar laat haar gaan in de veronderstelling dat ze opzoek gaat naar haar eerste slachtoffer. Roman neemt plaats bij het raam waar Geneviève zojuist stond en gaat ongestoord door met zijn verhaal waarna ik maar de helft van meegekregen heb. ’Maar een beetje leedvermaak is altijd fun... Zeker als het in combinatie is met "de grote, stoere jongens”…’ Ik loop op hem af en ga naast hem staan zodat ik een goede blik kan werpen op de menigte die beneden voor het spookhuis staat. Ik plaats mijn hand op Roman’s rug en laat mijn nagels over zijn nek glijden.
          ‘Roman, hou je mond en ga in positie staan. De eerste mensen komen naar boven en we weten allebei dat je ze niet gaat kunnen vermoorden door ze dood te kletsen. Hoewel je het altijd zou kunnen proberen.’ Ik draai mij om en laat mij weer op mijn troon zakken. Langzaam laat ik de duisternis weer terug in de ruimte kruipen en op dat moment gaat de deur open en komt er een groepje giechelende meiden binnen gestapt.





    [ bericht aangepast op 2 nov 2016 - 11:01 ]


    My fake plants died, because I did not pretend to water them.

    Roman † Demon





    Niet veel later staat ze naast me, maar ik haal mijn blik nog niet van de menigte af. Zit er nog iets leuks tussen.. Vast wel. Ik zie wat vrij bekende gezichten hier en daar en ik grinnik zachtjes. Opeens voel ik haar hand op mijn rug en haar nagels over mijn nek glijden, waardoor ik even op mijn lip bijt en mijn hoofd naar haar keer. ‘Roman, hou je mond en ga in positie staan. De eerste mensen komen naar boven en we weten allebei dat je ze niet gaat kunnen vermoorden door ze dood te kletsen. Hoewel je het altijd zou kunnen proberen.’ ik lach zachtjes en kijk toe hoe ze op haar troon plaats neemt en langzaam baan ik me een weg door het donker. Uiteindelijk stop ik naast de deur, in de hoek waar ik tegen de muur leun en afwacht.
    Ik kijk naar de giechelende meiden die binnen lopen en schud mijn hoofd. Altijd saai beginnen eh? Ik haal lichtjes mijn schouders op en wacht tot de laatste binnen is, voor ik mijn arm uitstrek en de deur met een klap dicht laat vallen. Iets wat het groepje duidelijk laat schrikken. Ik loop langzaam achter hun langs en laat mijn hand over de onderrug van een van de dames glijden, waarna ik even naar het groepje toe leun. 'Tsk tsk... Kijk waar jullie in beland zijn...' spreek ik kalmpjes, een duistere grijns op mijn lippen al konden ze dat niet zien. Ik laat haar weer los en loop verder, het groepje hou ik in de gaten maar mij zien zou onmogelijk zijn.


    El Diablo.