Ik heb ik echt moeite met mensen begrijpen, en al helemaal mezelf. Waarom zou iemand iets lezen en vervolgens gewoon negeren? Is iemand dan boos, of is die het dan gewoon vergeten? Of iemand waar je eerst heel veel mee omging maar nu simpel weg geen kut meer om je geeft. Mag iemand dan je niet meer, of is die gene dan te goed voor mij? Als ik een ruzie heb gehad en het niet los kan laten, ik weet niet maar ik kan ruzies nooit loslaten en dingen wat sommige mensen hebbem gezegd. Ik probeer het, maar ik blijf eraan denken. En als ik in dit soort situaties altijd maar van het slechte uitga, voel ik me gewoon kut. Ik begrijp sommige dingen gewoon niet, ben ik nou gewoon zo dom of..? In dit soort dingen loop ik altijd vast, en dan is schakelen moeilijk, terwijl een ander het wel kan. Ik kan hier gewoon niet mee omgaan, en er is ook niet echt iemand die me begrijpt, waar ik mee kan praten of weet ik veel. Ik voel me gewoon vriendloos, en ja ik heb ze wel maar gewoon het lijkt alsof niemand echt zoiets heeft van 'hey laat ik vanuit mezelf eens Famke appen'. Volgens mij weet niemand ook niet, hoe erg blij ik ben als iemand spontaan iets stuurt. Dat doet me echt iets, en idk. Het gebeurd niet, dus ik ik doe het dan maar en dan krijg ik geen reactie of de klassieke 'haha', 'ahw'. Jup that hurts, erger kun je me niet teleurstellen. En ik weet dus niet of dit aan mij ligt, verwacht ik te veel van anderen? Wat moet ik hiermee? Ik ben echt een anti sociale hopeloze idioot ofzo.
