• Oké, dit is een vrij ingewikkelde situatie die ik denk ik ook al een hele tijd terug hier neer heb gezet. Het is namelijk zo dat ik in een vriendengroepje van vier zit, drie vriendinnen en ik. Echter, een jaar geleden is een meisje meer bevriend geworden met ons. Ik was er eerst nogal op tegen, want ik heb geen goede ervaring met vreemde mensen in mijn vriendengroep. Maar bon, ik ben het op een gegeven ogenblik ook bevriend met haar geworden, en het was vrij leuk met ons vijven. Toen is zij gestopt met de opleiding (we studeren allemaal hetzelfde) en een andere opleiding gaan doen, nog steeds in Leuven. We zijn elkaar minder vaak gaan zien, en zij is met andere mensen om gaan.
    Voordat ze bij onze groep kwam, was ze echt een feestbeest en al, en toen dit jaar is ze dat minder gaan doen en zich meer gaan richten op haar studies. Wij zijn met ons vieren totaal geen feestbeesten en echte nerds wat studie betreft, dus toen kwam wij het beste overeen met haar. Maar sinds ze die nieuwe studie doet is ze weer terug gaan feesten, en heeft ze met ik weet niet hoeveel jongens geslapen, dat wij allemaal zoiets hadden; maar wat doe je nu? Zoiets doe je toch niet? Daar kon ik nog wel overeen komen, maar op facebook is ze super aanhankelijk. Ik weet niet hoe ik het moet uitleggen. Zij spamt echt dat hele groepsgesprek vol, en toen ze een kat kreeg, heeft ze iedere dag wel vijf kattenfoto's daar geplaatst. Excuseer, maar na twee foto's weet ik ook wel hoe u kat eruit ziet.
    In ieder geval, ik begin met weer super hard aan haar te storen. En ik heb het met een andere vriendin erover gehad, en zij stoort zich ook aan haar. Nu, ik vind het super zielig tegenover die vriendin om nu ineens gemeen te zijn, en haar "uit te stoten". En dat is ook niet wat ik wil, want ze is wel heel aardig. Maar ondertussen stoor ik me wel aan haar, en ben ik niet de persoon om moeite te steken in mensen die ik niet mag.
    Wat moet ik nu doen? Of hoe kan ik me hier doorheen worstelen zonder haar gevoelens en mijn gevoelens pijn te doen?


    You could be great, you know, it’s all here in your head, and Slytherin will help you on the way to greatness, no doubt

    Ik kan me best wel vinden in de situatie waar je nu in zit. Als je je aan haar stoort, kan je er proberen met haar over te praten. Als dat niets helpt, zou ik gewoon eerlijk gezegd geen moeite meer in de vriendschap steken. Niet dat je gemeen moet doen, maar gewoon het contact tot het nodige minimum beperken.


    The soul needs autumn.

    Maar zij stopt nog wel moeite in jullie relatie? Dan zou ik het aan haar voorleggen en het er met haar over hebben.

    Als zij het een beetje af laat weten kun je het misschien zo laten en dan verwatert het...


    Continue to share your heart with other people even if it has been broken.

    Het is kinda onnodig om te vertellen dat ze ineens veel bedpartners heeft, want dat is haar keuze. Maakt d'r geen slet. Maar zoals ik het nu begrijp is dat ze misschien niet veel vrienden heeft naast jullie, en jullie daarom spamt met kattenfoto's en dergelijke. Is het een idee om een keer met haar te gaan zitten en aan te geven dat haar levensstijl niet aansluit op die van jullie en misschien tot een compromis kunnen komen? Dat ze zich bijvoorbeeld inhoudt bij jullie? :Y)


    (USER WAS BANNED FOR THIS POST)

    Dat lijkt me inderdaad een lastige situatie, ik zou ook in een tweestrijd zitten. Je wilt haar uiteraard niet kwetsen, maar ik denk dat het minstens even kwetsend kan zijn om iemands vriendin te zijn uit medelijden, misschien zelfs nog pijnlijker dan dat wanneer je er open en bloot over bent. Ik zou dat persoonlijk toch liever hebben dan dat iemand die ik als een echte vriendin zie, mij achter mij rug eigenlijk niet zou mogen en dit van me zou vinden. Dan zou ik liever hebben dat ze daar open en bloot over doet want dan weet ik ook meteen wat ik eraan heb en dan weet ik dat ik er zelf ook geen energie meer in zou willen stoppen. Dus ergens is openheid wel voor beide partijen het beste.
    Mocht ik me aan een vriendin storen, dan zou ik proberen te zeggen aan haar welk gedrag ik niet leuk vind, volgens mij is dat beter dan passief -agressief doen en - naar mijn persoonlijke mening dan - het minst pijnlijk. Ik vind verholenheid altijd meer kwetsend dan respectvolle eerlijkheid. Als dat niet werkt dan kan je best afstand nemen, dat zou ik nu ook al wat doen. Met haar blijven omgaan is het ook niet, je gaat je alleen maar meer ergeren en dat gaat eruit komen. Als je het contact een klein beetje beperkt kan het misschien weer lukken om in haar buurt te zijn. Bijvoorbeeld niet meer één op één met haar gaan eten en niet meer echt uit jezelf sms'n maar gewoon beleefd zijn wanneer jullie met je hele groepje afspreken. Dan zit je niet meer zo op haar lip en heb je misschien terug wat meer ademruimte waardoor je irritaties dragelijker zouden zijn?
    Ik wens je veel succes want dit lijkt me geen gemakkelijke situatie. Eerst eens goed babbelen en tegelijk misschien het contact tot een minimum beperken, lijkt mij inderdaad de beste oplossing.


    Don't tell me the sky is the limit when there are footprints on the moon.