RPG | 100 • Quileute • Speeltopic - Speeltopics

12 feb 2017 - 19:01 Altschmerz is offline

Quileute
Another legend claims that we descended from wolves
and that the wolves are our brothers still.

De native Amerikaanse stam Quileute wonen al sinds mensenheugenis in het indianenreservaat genaamd La Push, gelegen in regenachtig Forks, Washington. Volgens de oude stamlegendes behoren sommige familielijnen binnen de Quileute tot shape shifters — personen welke gedaanten aannemen van immense wolven, beschermers van de stam.
Exact vijfentwintig jaren geleden is de populatie van de shape shifters opnieuw leven ingeblazen. Reden hiervoor was de intrek van de vampiergroep Cullen in Forks en daarbij de betrokkenheid Volturi.
Ondanks de tijdelijke wapenstilstand voor de machtswedstrijd rondom hybrides en de inprenting Jacob Black op Renesmee Cullen, zijn de Quileutes ontzettend afkeurend en wantrouwig jegens de Cullens en vampiers in het algemeen. Helemaal nu er de laatste weken sprake is van moorden, waarbij zonder twijfel vampiers zijn betrokken. Alhoewel de vele grenzen van het indianenreservaat onder continue bewaking staan door de roedels, lopen de spanningen hoog op — zowel tussen leden binnen, als buiten de Quileute gemeenschap.

Overzicht van het indianenreservaat La Push: foto

Regels

Rollen

Pack Lahote
• Halian Lahote — Alfa — Protector — 1.4
• Thomas Falcon Makya Nayavu Uley — Beta — Perffect — 1.2
• Dakota Mika Fourkiller — Fester — 1.5
• Archie

Pack Leyati
• Cristiano Mikael Leyati — Alfa — Cotrona — 1.3
• Inara Mida — Beta — Fester — 1.4
• Nikan Jacy Deloria — Third in command — Perffect — 1.3
• Nashoba Fuller — Protector — 1.5

Extra
• Ophelia Aylen Redbird — Mens — Brinvi — 1.3
• Kalliste Avery Romanos — Mens — Cotrona — 1.4
• Isis Merilee Akiiki — Mens — Jughead — 1.2
• Angel Yeva Gualtiero — Mens — Soco — 1.3

Informatie

Begin
Het is een druilerige, maar warme vrijdagmiddag in het reservaat La Push. De laatste lessen zijn zojuist afgelopen en ook de werkende inwoners beginnen langzaam toe te werken tot het sluiten van kantoren en winkels.
Gisteren is er bericht gekomen dat Nehama Call is overleden — echtgenote van shape shifter Embry Call — ten gevolge van een Vampier aanval. Het is de eerste keer dat er iemand van het reservaat ten prooi is gevallen aan de recente aanvallen en de packs hebben dag en nacht gepatrouilleerd.

Rollentopic • Praattopic • Speeltopic

[ bericht aangepast op 12 feb 2017 - 19:02 ]

•

12 feb 2017 - 19:05 reguluswife is offline

reguluswife 37248

MT,

To the stars who listen — and the dreams that are answered

12 feb 2017 - 19:06 Vanth is offline

Vanth 23147

Mine :Y)

El Diablo.

12 feb 2017 - 20:11 Soco is offline

Soco 335

MT.

Some people in your life come as blessings, others come in your life as lessons.

12 feb 2017 - 20:12 Armadillo is offline

Armadillo 9080

MT.

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

12 feb 2017 - 21:08 Altschmerz is offline

Altschmerz 7758

Halian Lahote

Shape Shifter • Alfa Pack Lahote • 21 • Inprent Ophelia

Hale gaapt, terwijl hij de deuren van Jacob Black’s garage achter zich weet te sluiten. Vandaag had hij meer dan genoeg werk gedaan, helemaal na vannacht. Als eerste was hij langs gegaan bij Embry Call om zijn medeleven te tonen. Als tweede had hij zijn volledige pack opgetrommeld om ze de westelijke zijde van het reservaat te bekijken en op zoek te gaan naar sporen — zodat Chris’ zijn pack de oostelijke zijde voor zijn rekening kon nemen. Als laatste had hij na de lange patrouille uren voor Ophelia’s huis gezeten in zijn wolvenvorm om te zien of ze veilig bij school terecht zou komen of niet. Daarna had hij moeten rennen om op tijd te zijn bij Jacob Black, alleen die kon niets meer dan begrip opbrengen voor de situatie. Jacob had zelfs voorgesteld om de Cullens erbij te betrokken en om hulp te vragen, maar dat had Hale slechts weggewuifd — hij wilde zo min mogelijk met die vuile vampiers te maken hebben.
‘Jason, hé Jason.’
De jongeman welke Hale ineens vanuit zijn ooghoeken ziet verschijnen, trekt zijn aandacht. Hale wilde eigenlijk naar de school toegaan om Ophelia op te halen, maar vragen om informatie zou wellicht een beter idee zijn.
‘Wat gehoord vandaag? Heb je nog wat kunnen slapen? Ugh, deze nacht was verschrikkelijk.’ Hale gaapt nogmaals en strekt zich dan helemaal uit, waardoor hij vele malen langer is dan normaal gesproken het geval. ‘Vanavond gaan we opnieuw patrouilleren, ik heb het al met Chris besproken.’

Nashoba Fuller

Shape Shifter • Pack Leyati • 19

‘Meneer Fuller — Volgende week mag ik hopen dat uw aanwezigheid in de klas meer dan alleen lichamelijk is, maar ook zowel geestelijk. Volgens mij heb ik nooit ofte nimmer leerlingen gehad die het voor elkaar kregen om met hun kijkers geopend te slapen.’
Enigszins mompelend weet Nash een antwoord te ontwijken jegens mevrouw Gallon — zijn leerkracht Wiskunde, het laatste vak van vandaag (gelukkig). Vanwege de dood van Nehama Call gisterenavond werd Nash gedwongen om de volledige nacht te patrouilleren, waardoor hij geen seconde slaap heeft gehad. Het patrouilleren was hem nog niet eigen geworden, evenmin het nachtenlange rennen terwijl hij de geur van een vreemde vampier op probeerde te pikken. Chris had uiteindelijk rondom een uur of zes gezegd dat Nash richting huis terug kon keren om zich klaar te maken voor school. Uiteindelijk leidde dat er toe dat Nash de volledige dag knikkebollend achter zijn tafeltjes had gezeten, zelfs te moe om gevatte opmerkingen te maken en de leerlingen uit zijn klas aan het lachen te maken.
Uiteindelijk heeft Nash zijn boeken in zijn kluisje gegooid en hij is op weg naar de uitgang, hij wilde hier zo snel mogelijk wegkomen en zijn boeken had hij toch niet nodig dit weekend — met al het werk voor de boeg. Zuchtend sluit Nash zijn kijkers, maar blijft met grote stappen door benen, waardoor hij van het ene op het andere moment tegen iets of iets aan weet te lopen en zijn handen om een zachte bovenarm sluit.
‘Ho — Ho — Het spijt me. Ik was. . .’ Nash’ woorden worden onderbroken door een diepe gaap, waarbij hij schaamteloos zijn mond open gooit en vervolgens kijkt tegen wie hij terecht is gekomen — niemand minder dan zijn eigen project partner, Merilee. ‘Oh, Mer, jij bent het. Het spijt me. Kunnen we trouwens onze afspraak van morgen verzetten? Ik eh. Ik denk dat ik opgeroepen wordt voor mijn werk.’ Nash haalt enigszins zenuwachtig een hand door z’n lokken en knippert wild met z’n kijkers in een poging zichzelf wakker te houden.

•

12 feb 2017 - 22:10 Armadillo is offline

Armadillo 9080

ISIS MERILEE AKIIKI

Mens • 18

Het zachte melodietje die Merilee haar oren bereiken creëert zij door met haar vingertoppen op haar boek te tikken, terwijl ze tegen de muur van het geschiedenis lokaal aanleunt. Haar wiskunde docent had het voorafgaande lesuur afgerond wanneer zij het lokaal had verlaten om haar moeder op te zoeken. Henite was evenals mevrouw Gallon aan het einde van haar les geraakt, echter had zij het lokaal nog niet verlaten. Merilee had een blik geworpen door het langwerpige glas wat zich naast de deur bevond en vernam dat een enkele leerling nog is blijven hangen. Merilee had er geen moeite mee om te wachten, maar ze wist niet hoelang het zou duren en zou er op dit moment geen moeite mee hebben om op de voet naar huis te gaan.
Na een korte aarzeling beweegt ze zichzelf door de gangen naar haar kluisje, waar ze reeds de naam Nehama Call hoort vallen. Een naam die ze vandaag vaker heeft gehoord dan ze zou willen. Merilee heeft verschillende verhalen meegekregen verdeeld over de dag, over het overlijden van deze vrouw, maar ze weet voor zichzelf nog niet wat te geloven. Één van de dingen die haar gedachte weg trok bij de wiskundeles waar Merilee net vandaan kwam. Wiskunde is nooit haar les geweest en zal dit tevens ook nooit kunnen worden, al heeft ze een prima connectie met de docente die iedere les voor de klas staat.
Het vak bevat een van de weinige informatie waar Merilee interesse in heeft en de stof kan haar dan ook uitermate irriteren. Vandaar dat zij haar gedachten met liefde laat afleiden door andere zaken. Zij was echter niet de enige met dit gegeven, ook de jongeman die luttele seconden geleden met zijn lichaam tegen haar opstootte heeft geen enkele moeite om zijn gedachte niet bij de les te houden. 'Ho, ho. Het spijt me. Ik was...' Klinkt de afdwalende stem van Nash in haar oren nadat zijn warme vingers zich om haar bovenarm hadden gesloten. Merilee staart enkele seconden perplex voor zich uit, maar herpakt zichzelf vrij snel en veegt het plukje haar wat voor haar ogen is gevallen achter haar oor. 'Oh, Mer, jij bent het. Het spijt me. Kunnen we trouwens onze afspraak van morgen verzetten? Ik eh, ik denk dat ik opgeroepen wordt voor mijn werk.' Merilee bestudeert zijn gezicht, terwijl de woorden uit zijn mond lopen. Zijn ogen staan loom in tegenstelling tot andere dagen wanneer de felheid van zijn irissen haar ogen haast geen kans geven om weg te kijken. Op het eerste gezicht zou men niet zeggen dat hij er vermoeid uit ziet, maar de gaap die zijn mond verliet, verraad hem en laat zijn vermoedheid enkele seconden op zijn gezicht staan. 'Je denkt dat je opgeroepen word voor je werk?' Merilee kan het niet laten om haar wenkbrauw even kort de lucht in te laten schieten, voordat zij haar vriendelijke gezichtsuitdrukking weer weet te laten zien. Haar ogen schieten van zijn ene oog naar zijn andere. 'Hm, zorg dat je voorbereiding compleet is.' Om zijn verzoek direct te accepteren is niets voor Merilee, met deze opmerking hoopt ze hem te laten zien dat Mer in staat is om haar plannen te verzetten, maar dit in een zekere mate doet en hij dit niet te vaak zal moeten vragen.

[ bericht aangepast op 12 feb 2017 - 22:40 ]

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

12 feb 2017 - 22:16 Orwell is offline

Orwell 1264

MT.

A girl who wonders.

12 feb 2017 - 22:27 Ons is offline

Ons 3202

THOMAS FALCON MAKYA NAYAVU ULEY

De warme stralen van de douche hadden Falcons spieren losgemaakt en gehuld in de behaaglijke stoom bleef hij nog even staan. Hij genoot even van het moment dat zijn schouders helemaal ontspannen waren, sloot zijn ogen in het gevoel. Hij herstelde zich, greep de handdoek en zorgde ervoor dat hij met vijf minuten buiten stond. Hij had zijn werkschoenen niet eens vastgestrikt, zijn spijkerbroek hing laag op zijn heupen omdat hij een riem teveel moeite had gevonden en het shirt werd nat van zijn haar. Hij kon er niet meer aandacht aan schenken, want hij moest zijn moeder opzoeken.
Bij de school was het ietwat rumoerig, de laatste lessen waren afgelopen dus de kinderen stroomden naar buiten om hun huis op te zoeken. Hij glipte het gebouw in en liep het lokaal van zijn moeder in.
"Hé mam." Hij liep recht op de vrouw af, drukte een kus op haar wang en merkte vervolgens pas het meisje in de klas op, dat nog rommelig en luidruchtig haar boeken in de tas probeerde te krijgen.
"Ophelia," glimlachte hij. Hij richtte zich echter eerst naar zijn moeder, vroeg op zachte toon hoe haar dag was geweest, of ze iets had gemerkt en hoe het nu met haar ging. Ophelia verliet het lokaal en Falcon ging dichterbij zijn moeder staan. Zijn hand sloot om die van haar.
"Gecondoleerd," mompelde hij. Jamia glimlachte om haar zoon, stelde zijn ongerustheid op prijs en kalmeerde hem. Er was niets met haar aan de hand, daar ging het om.
Jamia legde haar hand om zijn wang: "Je hebt niet geslapen." In haar toon weerklonk de afkeur.
"Wij moeten jullie beschermen, het is niet erg." Hij schudde het van zich af, kuste haar wang. "Ik zie je met het eten."
Met zijn grote passen stond Falcon binnen no time op het plein en rende het korte afstandje rustig af op Ophelia.
"Hé, wat ga je doen?" vroeg hij simpel.

Continue to share your heart with other people even if it has been broken.

12 feb 2017 - 22:33 Altschmerz is offline

Altschmerz 7758

Nashoba Fuller

Shape Shifter • Pack Leyati • 19

Normaal gesproken zouden Merilee’s zoekende kijkers een ongemakkelijk gevoel over Nash laten glijden — de jongedame zag vele malen meer dan daadwerkelijk goed voor haar was — maar vandaag was hij simpelweg te vermoeid om daar zelfs maar over na te denken. Eigenlijk zou Nash nu wel bij Merilee willen blijven, ze kreeg het op de een of andere manier altijd voor elkaar om wat rust in zijn gedachten te brengen waardoor hij geen stuiterbal was die tegen de muren oprende bij te veel verveling.
‘Je denkt dat je opgeroepen wordt voor je werk? Hm, zorg dat je voorbereiding compleet is.’
Nash’ wenkbrauwen schieten met behulp van enige verbazing de hoogte in, Merilee was niet iemand die schoolwerk zag als iets wat zomaar opzij geschoven kon worden. Door middel van haar standvastigheid en werktempo waren zijn behaalde cijfers vele malen hoger dan de voorgaande jaren — in ieder geval, alleen bij de onderdelen waarbij ze verplicht samen dienden te werken. De andere onderdelen waren. . . een ander verhaal.
‘Bedankt, Mer — je bent de beste. En, ja. M’n. . . baas heeft zo’n voorgevoel dat het weleens druk kan gaan worden en heeft iedereen in status van ‘stand by’ geplaatst.’ Nash maakt met zijn vingers aanhalingstekens in de lucht om zijn woorden kracht bij te zetten. ‘Um, ik neem aan dat jij dit weekend binnen blijft? Het nieuws heb je vast al gehoord van mevrouw Call. . .’
Nash kende Nehama Call goed, aangezien Embry in zijn jongere jaren bij Jacob Black’s pack had gehoord. Het nieuws had de shape shifters meer geraakt dan wie dan ook in het reservaat.
‘Ik bedoel maar, je kan natuurlijk niet voorzichtig genoeg zijn.’ Nash knikt even duidelijk en zet enkele stappen opzij, half struikelend over zijn eigen voeten zodat zijn schouder tegen de kluisjes aan botst met een luide bang. ‘Hola,’ mompelt hij vervolgens geïrriteerd. Zijn hand—oog coördinatie was al één grote ramp, maar de vermoeidheid maakte alles erger.

•

12 feb 2017 - 22:39 Ons is offline

Ons 3202

Nikan Jacy “Jason” Deloria

All things share the same breath - the beast, the tree, the man. The air shares its spirit with all the life it supports.

Jason had net een kleine ronde gemaakt, samen met Inara, dus de man was ernstig, opgejaagd en met name erg chagrijnig. Zijn naam liet hem omkijken en Hale liet een glimlach op zijn gezicht doorbreken.
"Eindelijk, wat mannelijkheid," blies hij opgelucht.
"Wat gehoord vandaag? Heb je nog wat kunnen slapen? Ugh, deze nacht was verschrikkelijk." Hale zag er net zo uit als Jason zich voelde, compleet gesloopt. Jason had die morgen nog een klus in Forks moeten behandelen, een nieuwe klant ontmoet en daarna nog de patrouille met Inara...
"We hebben niets kunnen vinden, ik begrijp er niets van," hij zuchtte, wreef zijn handen hardhandig over zijn gezicht. "Vanavond alweer? Oh God, dan moet ik nu echt gaan slapen, dit is niet te doen, man."
"Komen we nog samen met de stamoudsten? Het wordt wel heel ernstig zo... Ah en Embry moet ook nog de begrafenis regelen, wat een shit, man."
Jason was zo moe dat hij na elke zin weer zuchtte, in zijn ogen moest wrijven om helder te blijven. Jason kon zijn gaap niet inhouden en deed zo Hale na.

[ bericht aangepast op 12 feb 2017 - 22:39 ]

Continue to share your heart with other people even if it has been broken.

12 feb 2017 - 23:07 Armadillo is offline

Armadillo 9080

ISIS MERILEE AKIIKI

Mens • 18

De verbazing op zijn gezicht zou haar onder geen beding zijn ontgaan en zal waarschijnlijk een reden voor hem zijn geweest om zijn voorgaande opmerking te onderbouwen. Al zal het zo z’n voordelen hebben om met iemand zoals Merilee samen te werken, hebben haar voormalige partners er geen moeite mee gehad om hun samenwerking te stoppen aan het einde van een project, gezien Merilee zich de kantjes er niet vanaf laat lopen en naar een goed resultaat streeft.
‘Bedankt, Mer — je bent de beste. En, ja. M’n. . . baas heeft zo’n voorgevoel dat het weleens druk kan gaan worden en heeft iedereen in status van ‘stand by’ geplaatst.’ Argumenteert Nash waarbij hij met zijn vingers aanhalingstekens in de lucht maakt. Merilee haar gezicht gaat een enkele keer op en neer, maar het voelt niet helemaal zuiver. Een gevoel die ze wel vaker heeft bij deze jongeman, zeker na zijn onbekende afwezigheid weet zij niet precies wat ze van hem moet denken.
‘Um, ik neem aan dat jij dit weekend binnen blijft? Het nieuws heb je vast al gehoord van mevrouw Call…’ Merilee knippert een aantal keer achter elkaar met haar ogen waarna zij haar schouders lichtjes op haalt. ‘Moeilijk niet te horen, iedereen heeft het erover. Al zal dat me niet weerhouden om naar buiten te gaan.’ Ze vraagt zich af of hij een ander antwoord van haar had verwacht ondanks het feit dat Merilee het overlijden niet kan verklaren wat in een zekere zin een bepaalde angst veroorzaakt.
’Ik bedoel maar, je kan natuurlijk niet voorzichtig genoeg zijn.’ Spreekt Nash. Woorden die Merilee eerlijk gezegd niet zo snel uit zijn mond had verwacht. De enthousiaste Nash wie in haar ogen vaak wat impulsief en roekeloos overkomt die spreekt over voorzichtigheid.
‘Voorzichtigheid is ook niet alles, dan zou je in principe niets meer kunnen doen, niet?’ Haar ogen bestuderen de zijne en merkt dat Nash’ lichtjes afdwaalt terwijl hij enkele stappen opzij zet. Haar hand schiet naar voren uit een reflectie om hem rechtop te laten staan bij het zien van de eerste fractie waarin hij zijn stevige houding uit balans brengt. Haar iet wat koude vingertoppen rusten op zijn bovenarm, terwijl haar onbewuste bezorgdheid haar gezichtsuitdrukking overneemt. ‘In dit geval, denk ik,’ Merilee pauzeert even kort en laat haar blik over zijn lichaam glijden. ‘Dat je nog behoorlijk wat moeite gaat krijgen met het voorzichtig doen’ Een kleine glimlach weet haar gezicht te sieren, maar ze kan zich niet herinneren dat hij er vaker zo vermoeid uit heeft gezien. Al is het misschien iets te veel van het goede voor Merilee om daadwerkelijk te vragen of hij oké is.

[ bericht aangepast op 12 feb 2017 - 23:09 ]

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

13 feb 2017 - 17:45 reguluswife is offline

reguluswife 37248

OPHELIA AYLEN REDBIRD

THOSE EYES OF YOURS COULD SWALLOW STARS, GALAXIES AND UNIVERSES.

mens • achttien • met Falcon

De schooldag was eindelijk over, waar ze maar wat blij mee was. Ondanks dat ze een vertaler had bij haar meeste lessen, bleef het ontzettend vermoeiend om de hele dag te liplezen. Vooral pauzes waren verschrikkelijk, gezien mensen van haar leeftijd nogal de neiging hadden door elkaar te praten, waardoor ze weinig van de gesprekken volgde. Die dag was het erger dan normaal, gezien Hale die avond er voor langs was gekomen en had gezegd dat ze binnen moest blijven. Ze had zich de rest van de avond zorgen gemaakt, en tijdens school ook nog doordat Hale niks meer van zich had laten horen, wat niet normaal was voor hem. Het duurde dan ook even voordat ze doorhad dat de les afgelopen was, waardoor ze nogal gehaast en onhandig bezig was om alles weer in haar tas te krijgen. Pas toen ze opkeek, kreeg ze Falcon, Hale's beta in het oog. Ze begroette hem met een lichte glimlacht, waarna ze het lokaal verliet.

Zo'n vijf minuten later stond ze voor de school te wachten. Meestal haalde Hale haar vrijdagmiddag op, na zijn werk, maar ze wilde nu nergens vanuit gaan. Hoe dan ook moest ze nog even wachten, want nu tussen al die drukte doorkomen was ook geen doen.

Gaat alles goed? Ik hoorde het van Nehama...

Ze had het bericht net naar Hale gestuurd, toen ze schrok van Falcon die plots naast haar stond.
'Ik zou vanavond met Hale eten, maar ik denk dat hij het nogal druk heeft na gisteravond...' Kort beet ze op haar onderlip. 'Weet jij of iedereen op N-nehama na okay is, of mag je dat niet zeggen?'

[ bericht aangepast op 13 feb 2017 - 19:22 ]

To the stars who listen — and the dreams that are answered

13 feb 2017 - 18:53 Vanth is offline

Vanth 23147

Kalliste "Kalli" Avery Romanos
Outfit || @School

Eigenlijk kan ik stellen dat ik niks van de laatste les had meegekregen. Het ging gelukkig dan ook om wiskunde, een vak waar ik een of ander raar talent voor heb en negen van de tien keer begreep na het een keer doorgelezen te hebben. Ik schrik lichtelijk op uit mijn gefluisterde gesprek met Jackson, een jongen die ik al een paar jaar ken en na een groot scheikunde project vrij close mee ben geworden, als de bel gaat en ik rek me even uit. Eindelijk weekend. Ik was wel toe aan wat rust en vrije tijd, al betwijfel ik of het heel ontspannen gaat zijn na gisteravond. Nehama Call.. Persoonlijk kende ik haar niet echt, maar ik weet dat mijn oom wel de familie kent. Wat er eigenlijk met haar gebeurd is.. Ik zou het niet weten. Misschien zijn het ook niet mijn zaken, maar ik kan het niet helpen. Ik blijf nieuwsgierig, waardoor ik het ook niet heb kunnen laten om aan een paar mensen te vragen of zij het al hebben gehoord en wat zij weten. Niet dat ik daar veel wijzer uit werd...
Ik slinger mijn zwarte eastpack over mijn schouder en geef Jackson een snelle halve knuffel, voor ik het lokaal uit loop richting mijn kluisje. Daar dump ik de boeken die ik vast had en pak een flesje water, iets wat ik altijd wel in mijn kluisje én in mijn tas had zitten. Ik sluit mijn kluisje weer en open het flesje, waarna ik een paar kleine slokken neem. Met een langzaam tempo loop ik zo naar de uitgang van de school en vis hier mijn oordopjes uit mijn zak. Iets wat natuurlijk weer de meest chaotische zooi aan kabel was. Ik zucht even en begin mijn poging om het witte kabeltje uit de knoop te halen. Zo gefocust dat ik mijn omgeving niet in de gaten houd, tot ik lichtjes tegen iemand op bots. Falcon. 'Hey... Didn't see you there.' lach ik en zie dan ook Ophelia, waar ik een paar klassen mee deel. 'Hey..' glimlach ik en probeer ondertussen nog steeds mijn oordopjes uit de knoop te halen. Zonder succes.

El Diablo.

13 feb 2017 - 19:53 Altschmerz is offline

Altschmerz 7758

Halian Lahote

Shape Shifter • Alfa Pack Lahote • 21 • Inprent Ophelia

‘We hebben niets kunnen vinden, ik begrijp er niets van. Vanavond alweer? Oh God, dan moet ik nu echt gaan slapen, dit is niet te doen man. Komen we nog samen met de stamoudsten? Het wordt wel heel ernstig zo. . . Ah, en Embry moet ook nog de begrafenis regelen, wat een shit man.’
Hale bewoog zijn hoofd enkele malen heen en weer ter bevestiging van Jasons woorden. Ondanks dat rechtte hij zijn schouders en dwong zijn vermoeidheid naar de achterzijde van zijn gedachten — hij had nu absoluut geen tijd om zijn zwaktes de overhand te laten nemen. Daarnaast diende hij een voorbeeld te zijn voor Jason, ook al was de jongeman ouder dan hem. Door middel van zijn status was Hale een voorbeeld voor iedereen en daar diende hij zich naar te gedragen.
‘Ik overleg nog met Chris over de samenkomst van de stamoudsten, dat lijkt me een goed idee. Wellicht kunnen we de hulp inroepen van de oudere shape shifters om ons te helpen met patrouilleren. En daarna. . .’
Hale’s woorden worden onderbroken door de schelle toon van zijn telefoon, welke hij voorzichtig uit zijn broekzak weet te peuteren. Direct lichten zijn kijkers op als hij ziet dat hij een SMS van Ophelia heeft gekregen, wat al vrij snel plaats weet te maken voor schaamte — hij had haar niets laten weten, z’n gedachten waren alleen maar op haar veiligheid gericht en de pijn die hij voelde door het heengaan van Nehama. Vliegensvlug schieten zijn vinger over de kleine toetsen, terwijl hij zichzelf vervloekt in zijn gedachten.
Maak je geen zorgen om mij. Ik ben er over vijftien minuten. Wacht op me.
Zuchtend kijkt Hale weer richting Jason, met een verontschuldigende blik in zijn kijkers. ‘Ik moet Ophelia zo ophalen. Ik wil dat ze veilig is vandaag, en alle andere dagen. Ik heb niets laten weten van. . .’ Slikkend tracht Hale de tranen weg te krijgen en hij balt zijn handen tot vuisten. ‘Blijf gewoon goed opletten totdat je iets te horen krijgt, vanavond zal er sowieso iets gaan gebeuren. Zoek je Chris op voor me?’
Hale werpt een blik op het kleine klokje op zijn telefoon en vloekt dan binnensmonds. Hij zou de motor moeten nemen om zo snel mogelijk bij Ophelia te komen en haar welzijn te controleren. Dat niet alleen. . . Hij had haar nodig. Hij was moe, uitgeput. Hij wilde zijn verdriet kwijt zonder dat daarover geoordeeld zou worden.

Nashoba Fuller

Shape Shifter • Pack Leyati • 19

‘Moeilijk om niet te horen, iedereen heeft het erover. Al zal dat me niet weerhouden om naar buiten te gaan. En voorzichtigheid is ook niet alles, dan zou je in principe niets meer kunnen doen, niet?’
Nash was eigenlijk van plan om Merilee nogmaals te laten beloven dat ze voorzichtig zou doen, totdat zijn vermoeidheid opnieuw de overhand nam en hij bijna de kluisjes door de muur heen duwde. ‘In dit geval, denk ik, dat je nog behoorlijk wat moeite gaat krijgen met het voorzichtig doen.’ Grommend weet Nash langzaam overeind te komen, wild knipperend met z’n kijkers om de zwarte vlekken te verdrijven.
‘Beloof me nou maar gewoon dat je voorzichtig doet, oké? Nehama verdiende het niet om. . . zo te gaan. En wie weet loopt hetgeen wat het heeft veroorzaakt nog steeds rond. Ik ben niet van plan om een nieuwe project partner te gaan zoeken dit jaar, door jou zijn m’n punten vele malen beter.’
Nash gaapt nog een laatste keer en springt dan een halve meter de lucht in, om simpel weer op de bal van zijn voeten te belanden. ‘Zo, nu is de vermoeidheid wel weg voor de aankomende. . . vijf minuten.’ Nash lacht even hardop en slaat dan zijn arm om Merilee’s tengere schouders. Het was leuk om haar geïrriteerd en ongemakkelijk te maken door zijn o—zo—aanstekelijke enthousiasme.
‘Dus, Mer, wat zijn jouw plannen vanmiddag? Moet je werken? Dan kom ik wel in een hoekje van de boekenwinkel slapen, het is daar altijd zo lekker warm.’ Om zijn woorden kracht bij te zetten, wrijft hij even over Merilee’s bovenarm met zijn hand, terwijl hij grijnzend op haar neer kijkt.

•

13 feb 2017 - 21:46 Armadillo is offline

Armadillo 9080

ISIS MERILEE AKIIKI

Mens • 18

Een kleine glimlach weet Merilee haar gezicht te sieren wanneer hij zichzelf grommend rechtovereind brengt. ‘Beloof me nou maar gewoon dat je voorzichtig doet, oké? Nehama verdiende het niet om… zo te gaan. En wie weet loopt hetgeen wat het heeft veroorzaakt nog steeds rond. Ik ben niet van plan om een nieuwe project partner te gaan zoeken dit jaar, door jou zijn m’n punten vele malen beter.’ Merilee rijkt haar hand uit en geeft hem een geruststellend klopje op zijn schouders. ‘Maak je geen zorgen, ik loop niet in zeven sloten tegelijk.’ Spreekt ze waarna ze haar ogen iet wat dicht knijpt terwijl ze hem aankijkt.
‘Hetgeen wat het heeft veroorzaakt?’ Herhaalt Mer en laat haar beide wenkbrauwen iets omhoog gaan. ‘Is het niet algemeen bekend dat het een aanval van een beer is geweest? Dat lijkt me in ieder geval het meest relevante en realistische verhaal wat ik in deze gangen voorbij heb horen komen.’ Ze maakt een korte beweging richting de gang die ze volgt met haar hoofd, maar rust haar blik al snel weer op Nash.
Zijn vermoeidheid heeft zichtbaar invloed op zijn gedrag, maar net wanneer ze denkt dat ze voor één dag school door kan komen zonder een actieve stuiterbal voor zich te hebben staan, springt hij op om vervolgens weer op beide voeten te belanden. Hoewel zij deze actie bij Nash had kunnen verwachten, schiet haar lichaam in een reflex een stap achteruit iets wat ze probeert te verdoezelen door haar loshangende pluk haar achter haar oren te stoppen en ietwat nonchalant op haar voeten probeert te staan.
‘Zo, nu is de vermoeidheid wel weg voor de aankomende… vijf minuten.’ Zijn lach komt boven het gerumoer van de overige mensen in de gang uit wat ervoor zorgt dat Merilee haar lippen iet wat ongemakkelijk op elkaar drukt. Zelfs vermoeidheid weerhoud hem er niet van om enthousiast te zijn, zelfs zo enthousiast dat Merilee zijn arm om haar schouders heen voelt. Ze kan het niet laten om haar ogen te rollen en voor een moment weg te kijken, terwijl ze met haar vingertoppen weer op het boek begint te tikken die zij nog steeds tegen haar borst gedrukt heeft. Typisch Nash, dit.
’Dus, Mer, wat zijn jouw plannen vanmiddag? Moet je werken? Dan kom ik wel in een hoekje van de boekenwinkel slapen, het is daar altijd zo lekker warm.’ Spreekt Nash waarna hij over haar bovenarm wrijft. Merilee knippert even met haar ogen wanneer zij de wrijving op haar bovenarm waarneemt en schud haar hoofd dan voor luttele seconden, terwijl ze zijn hand beetpakt en van haar schouder af laat glijden. Ze heeft het over het algemeen niet zo op fysiek contact, te dicht in de buurt van haar persoonlijke ruimte, en hoewel dit waarschijnlijk al eerder bekend was bij Nash, geniet hij er optimaal van wanneer hij toch zijn pogingen waagt.
’Nou, Nash,’ Merilee pauzeert kort om zich naar hem toe te draaien. ‘Ik was inderdaad van plan om te gaan werken en daarna had ik me voorgenomen om het bos in te gaan. Ik had namelijk iets vernomen van een wild dier en ben maar al te enthousiast om deze waar te nemen. En, wat zou dit leuker maken dan het effect van het avondlicht?’ Ze weet haar schouders nonchalant op te halen om hem vervolgens aan te kijken.

[ bericht aangepast op 19 feb 2017 - 19:16 ]

'I don't want to leave her just because she makes me a better person.'

Index RPG Actieve Topics Zoek