• SNOWED IN

    Jarenlang trok een vriendengroep van de middelbare school (Montpelier High), elke kerstvakantie naar de bergen van Vermont. Hier had een van hen een luxe chalet staan die wel even geleend mocht worden van de ouders. Het bleef een zeer hechte groep door de jaren heen en elk jaar dat ze terug kwamen, werd het nog leuker. Met hun diploma op zak gingen ze allemaal hun eigen weg maar de traditie bleef staan, ook die winter zouden ze weer met zijn allen terug keren naar hun eigen paradijsje in de bergen. Nou ja.. Dat was de bedoeling. De een ging toch liever naar familie na een paar hectische maanden, de ander had het veel te druk met de deadlines van de universiteit. Zo kwamen er steeds meer tot werd besloten het dit jaar af te lassen. Vanaf hier groeide de groep steeds verder uit elkaar, allemaal te druk met hun eigen levens waar de anderen simpelweg niet meer thuis hoorden.
    ---- 18 december 2017, Vermont USA
    Het is drie jaar later en degene die elk jaar zijn dierbare vrienden meenam naar de chalet besluit dat het tijd is om elkaar weer eens allemaal te zien. Hoe kan je dit nou beter doen, dan de vakantie te vieren zoals je het jaren geleden ook deed. The good old times. Iedereen weet de week vrij te houden en stuk voor stuk reizen ze af, terug naar de chalet tussen de bergen en bomen. Ze hebben elkaar al drie jaar niet meer gezien en de meesten hebben elkaar zelfs niet eens gesproken in de tussentijd. Time to catch up, maar is iedereen nog wel zoals ze vroeger waren? Oude banden worden afgestoft, kleine spanningen komen naar boven maar ook nieuwe banden worden gecreëerd tussen de oude kameraden. Als dit nog niet genoeg drama geeft merken ze al snel dat ze ook het huis niet meer uit kunnen. Een immense sneeuwval zoals ze het al vele jaren niet meer gezien hebben de oorzaak. Het is onbekend hoe lang ze vast zullen zitten en hoe lang het leven stil staat buiten de chalet. Er valt niemand te bereiken en het is niet te bereiken, je hebt alleen elkaar. Maar hoe ga je daar mee om als je oude vrienden misschien wel heel erg veranderd zijn?

    ROLLEN
    Naam|Leeftijd|FC]Pagina|Username

    Mannen VOL
    • Santino Juan Reyes|22|Maluma|1.3 - Maluma
    • Esper Julian Méndez|22|Froy Gutierrez|1.3 - Ricciardo
    • Daniel Cayden Hayes|23|Noah Teicher|1.5 - Jowen
    • Augustus Abel Purdy|22|Markel Williams|1.6 - Changements
    • Arthur Yanis Clement|21|Timothee Chalamet|1.4 - GreenIight
    • Alexei Bailey Cordova|20|Kian Lawley|1.5 - Alegayrol
    • Joshua Adams Smith|20|Francisco Lachowski|1.7 -SphinxX
    Vrouwen VOL
    • Monica Everest Ray|21|Svetlana Bilyalova|1.7 - Maluma
    • Odelia "Odie" Alyson Pembrook|21|Haley Wight|1.3 - Obeah
    • Eirene Thindrel|21|Riley Rasmussen|1.4 - Necessity
    • Elodie Vesper Arthur|21|Adelaide Kane|1.3 - Remiinds
    • Julia Rose Morgan|21|Nicola Peltz|1.8 - lilangel
    • Sloane Lola Berkeley|22|?|1.6 - SIave
    • Camila Olivia Díaz-Williams|21|Kenza Zouiten|1.7 - WrittenWords



    REGELS

    ~ Schrijf minimaal 250 woorden per post
    ~ Geen perfecte personages
    ~ Minimaal een keer per week reageren, dit is makkelijk haalbaar. | Als dat voor een bepaalde reden niet kan, meld het dan gerust.
    ~ Een reservering blijft een week staan! Als je langer de tijd nodig hebt, meld dat dan
    ~ 16+ situaties zijn toegestaan
    ~ No fights! In de RPG zelf mag dit natuurlijk wel.
    ~ OOC (zoveel mogelijk) in het praattopic!
    ~ Twee personages per account. Het liefst een jongen en een meisje.
    ~ Bij veel belangstelling kunnen er meer rollen vrijkomen! Dit is alleen als vrouwen en mannen gelijk zijn.
    ~ Weet zeker dat je mee wilt doen. Ik wil niet dat dit na twee dagen al dood loopt.
    ~ Als een speel- of praattopic vol is en ik ben niet online mag je een nieuw topic openen. Zet dan een link naar dat topic in het praattopic of anders het speeltopic.



    El Diablo.



    DANIEL CAYDEN HAYES

    Daddy & Anger Issues || inside stockingroom || kidnapped Bailey lichte +16





    ‘Meh het was een mager zesje.’ Grijnsde de jongeman naar me waardoor ik mijn schouders ophaalde . Het was een voldoende zo overleefde ik het middelbaar ook. Bails duwde mijn kin iets omhoog waarna hij een kusje om mijn jawline drukte. Na dit liet de jongen mij weer los en wist hij toch een glimlach op mijn lippen toverde. Bails trok zijn kerstbroek weer op en ik nam nog een laatste slokje water vooraleer ik mijn haar wat fixte waar Bails zonet met zijn bootjes in had zitten kneden. ‘Dus zullen we jouw tas maar naar mijn kamer brengen…" ik knikte instemmend waarna ik met Bailey meeliep. Na de deur te openen leek de kust veilig te zijn , waardoor we zo naarboven konden glippen en ons wat op te frissen. "Dus hoe lang zit je hier nu al eigenlijk?" vroeg ik Bailey, dit was zijn stekje, maar de jongen kennende zou hier al een aantal dagen moeten zijn. Anders zou hij zijn eigen welkom back nog durven missen.
    Ik nam mijn tas van mij de inkom en liep alvast de trap op, wachtend tot de jongeman me zou meesleuren naar de kamer waar ik zou komen te overnachten.



    I caught a golden trout! But the real treusure? Friendship - ACNH

    ODELIA "ODIE" ALYSON PEMBROOK

    21 | Arriving | Living room | Eirene Blossom, & Santino Buttercup | Outfit
    Het kost hem slechts enkele kleine gebaren om het wilde gebons van mijn hart te doen bedaren. Mijn initiële paniek en opluchting maken plaats voor een bepaalde rust en langzaamaan word ik me bewust van hem, van alles. Het op en neer gaan van zijn borstkas, zijn stevige warme armen om me heen en uiteindelijk ook zijn stem, die ik me na al die jaren tot mijn grote spijt niet meer wist te herinneren maar die nog steeds even vertrouwd aanvoelt als een oude deken. Hier, precies waar ik nu sta, voel ik me thuis.
    "Shhh." Ik weet nog net een giechel te onderdrukken als ik plots zijn volle lippen op mijn haren voel. Hoe lang heb ik hier van gedroomd en stiekem misschien wel naar uitgekeken? "Ik zou je nooit kunnen haten, dat weet je toch sweetheart?" Als ik hem wat achteruit voel gaan kijk ik automatisch omhoog, waardoor mijn blik opnieuw de zijne kruist. Ik laat een laatste, diepe zucht gaan in de geruststelling dat Santino me mijn plotse vertrek in elk geval niet meer kwalijk lijkt te nemen. "Never.." verzekert hij me nog een keer. Het enige antwoord dat ik hem op dit moment kan geven is een glimlach die reikt van het ene oor tot het andere terwijl zijn knipoog ervoor zorgt dat ik wellicht weer rood aan loop. Ergens vind ik het dan ook niet eens zo erg dat ik niet langer zijn volle aandacht heb, als hij Eirene uitnodigt voor een groepsknuffel. Automatisch kijk ik haar ook aan en strek op mijn beurt een arm naar haar uit. Zoals verwacht heeft ze geen enkele intentie het aanbod af te slaan - logisch, dat zou ik zelf namelijk ook niet doen - en al snel wordt de innige knuffel die ik net met enkel Santino deelde nog stukken beter dan hij tot nu toe al was.
    Een gelukzalig gevoel overspoelt me en dit keer kan ik een lachje niet binnen houden als ik me plots de intro van de Powerpuff Girls weer herinner.
    "Wat suiker, wat zout en dingen waar je van houdt..." prevel ik stilletjes, hopend dat één van de twee het ook zal herkennen en snapt dat ik stiekem toch Tiny weer aan het vergelijken ben met Buttercup. Ik kan het niet laten hem even met een plagerige grijns aan te kijken en een keer in zijn zij te porren.
    "Volgens mij heeft hij wat meer Element X gekregen dan wij," grinnik ik vervolgens naar Eirene. Ik zou mezelf verduidelijken maar ik neem aan dat zijn spieren wel voor zichzelf spreken.